Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG} Born in Darkness

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Zijn irritatie maakte dat er een zacht zuchtje tussen haar lippen door ontsnapte. Hij was een zeer moeilijk persoon om een conversatie mee te voeren. Vermoedelijk kwam dat doordat hij niet zo op haar inging zoals andere mannen dat deden. Normaliter zouden mannen vol enthousiasme antwoord geven op haar vragen, maar de man naast haar was anders. Iets dat haar ergerde, maar hem evenzeer interessant maakte.
"In which subject are you in the mood to talk about then?" vroeg ze aan hem, hopend dat hij een nieuw gespreksonderwerp startte, al ging zijn antwoord tegen zijn verwachtingen in.
"Anything but past related."
Crystal dacht voor enkele seconden na, maar besloot om het gesprek verder te zetten met een simpele vraag, niet moord gerelateerd zoals ze eerder wel het gedaan.
"Well, what are you doin' here? Do you come here often?"
"Men only come here for one reason and I bet you know what it is." "And I can be found here pretty often, yes." Met zijn antwoord kon ze echter niet veel. Crystal was inderdaad op de hoogte van hoe het mannelijk brein werkte. Een ervaren vrouw als zij hoorde zulke dingen intussen wel te weten.
"Yeah, I kinda know what that is indeed," antwoordde Crystal lichtelijk afwezig. Haar ogen had ze voor even afgewend, haar ogen gericht op de rest van de mensen die zich in de kroeg bevonden. Meerderen waren er dronken, een standaard tafereel in kroegen. Verder schonk ze weinig aandacht aan de rest en had ze haar na een dertigtal seconden alweer op Christopher gericht.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij zweeg. Hij had geen vraag in gedachte die gesteld kon worden en eerlijk gezegd ging zijn interesse in haar verloren. Hij vond haar maar eigenaardig en ontkennend bijzonder. In het vervolg zou hij haar niet een tweede keer aanspreken. Ze ging te veel in op details die, in zijn optiek, niet cruciaal waren en die te veel met zijn huidige bezigheden te maken hadden. Het was vreemd, onverklaarbaar zelfs. Desalniettemin hield hij er zich niet al te veel mee bezig. Hij wilde zich niet druk maken om iets wat uiteindelijk onnodig geweest zou zijn.
Onachtzaam haalde hij een sigaret tevoorschijn, die vervolgens aangestoken waarna hij de nicotine diep inhaleerde. In de tussentijd had hij de dame geen enkele keren aangekeken. Hij had het gesprek enigszins afgekapt. Indien hij interesse voor haar had, had hij dat wel laten blijken in het onderhouden van het voorgaande gesprek, hoe naar hij die ook mocht vonden. Hij hield zich echter stil, daarmee duidelijk gemaakt dat zijn interesses voor haar afgezwakt waren. Het kon hem niet deren al zou ze het pand verlaten. Hij zou het hoogstwaarschijnlijk nog geen eens opmerken.
Hij liet de rook uit zijn mond rollen. De rook verdween in de lucht, verspreidde zichzelf door alle kanten op te gaan, en hijzelf greep naar zijn sterke drank. Hij dronk het leeg vooraleer hij opnieuw een trek nam van zijn sigaret.
Hij was benieuwd of ze nog die moeite wilde nemen om hem aan te spreken. Eens zien hoe lang ze het kan volhouden, dacht hij.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

Een ijzerachtige geur die Crystal als één van de beste herkende, had haar naar het openstaande pand geleid. De invasie van vliegen verraadde het feit dat er eerder die avond een moord was gebeurd. Een vreemde locatie wanneer je het haar vroeg. Het ging om een locatie in het bewoonde gedeelte van de stad, een plaats delict waar betrappen wel eens kon voorvallen. Ze kon echter niet ontkennen dat Christopher lef had. Merendeels van de criminelen verkozen onbewoonde plekken, waarin zij één was. Voor een spannendere moord viel een druk bewoonde lokaliteit aan te raden, iets waar de dader overduidelijk geen problemen mee had. Het scheelde dat de donkere uren van de nacht aangebroken waren, anders had ze het dom gevonden.
Eenmaal ze het huis betrad, werd haar vermoeden bevestigd. Het bloed was vers en het ging overduidelijk om moord. Ze wandelde verder het huis in, de geur van het bloed gevolgd om het lichaam te vinden. Zelfs haar gaf het beeld van het compleet opengesneden lichaam kippenvel. Christopher had er zodanig voor elkaar gekregen dat ze slechts door DNA testen nog konden ontcijferen wie de persoon was sinds er amper mogelijkheid was door middel van uiterlijke kenmerken de identiteit van het lijk te traceren. Wellicht scheelde de plaats van de gebeurtenis de politie heel wat werk aangezien het vermoedelijk de huisbewoner was.
Hoe onsmakelijk het aanschouwen van het lijk voor goeddeels van de wereld ook mocht zijn, werd Crystal erdoor aangetrokken. Nog nooit eerder had ze gezien hoe een menselijk individu een wellicht onschuldig mens op die manier had toegetakeld. Het lichaam leek wel uitgehold, al beschikte het nog wel over de botten.
"Well, I hope for you that you were already dead before he took out all your guts out of your body," mompelde Crystal, ook al wist ze dat het lichaam niet responderen zou.
Haar oog viel op een glimmend voorwerp, liggend op de grond naast het bloedbad dat ze zonet had ontdekt. Het scalpel waarmee hij het lichaam denkelijk had opengehaald lag naast het bloederige tafereel. Het was een domme zet van hem om zo slordig met zijn materiaal om te gaan. Het beschikte haar van een tweetal keuzes. Ze kon het laten liggen om het vervolgens te laten vinden door de stedelijke agenten die door de straten patrouilleerden en het lichaam binnen enkele uren zouden vinden. Of ze kon het meenemen. Zonder aarzeling stak Crystal het scalpel in haar tasje en keerde ze het lichaam de rug toe om vervolgens het huis weer te verlaten.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij had de vrouw verminkt en hij vond het geweldig. Bij binnenkomst had hij haar de tijd niet gegeven om de longen uit het lijf te schreeuwen. De hand voor de mond, het mes tegen haar keel en binnen een fractie van een seconde viel ze bloedend neer op de harde ondergrond. Het tafereel begon bij het doorsnijden van haar keel.
Hij kon weglopen zoals hij bij zijn eerste moord had gedaan. Ze was immers toch al dood? Maar hij bleef in de ijzige, vreemde woning in het dorp van Whitechapel. Hij kon net zo goed nog even genieten van het dode lichaam of niet dan? En zoals zijn tweede en derde moord liep hij met lichaamsdelen zijn huis binnen. Een grimmige grijns tekende zijn façade, een vlek bloed zijn mantel.
Die zal ik morgen wassen, dacht hij.
Hij sloot de deur achter hem. Zijn koffer en eveneens zijn mantel legde hij weg op de glazen salontafel, waarna hij de weg nam naar de douchecabine. Hij voelde zich vergenoegd, fris zelfs, maar hij rook goor en hij wilde niet langer omgeven worden door de geur van bloed en dood. De gedachten behield hij, de stank en daarmede de vunzigheid liet hij achter.

Schoon. Met een handdoek om zijn middel heengeslagen liep hij de badruimte uit, de muziek van Beethoven spelend in de woonkamer. Het was een uur ’s nachts en hoewel hij zich normaal gesproken al lang bevond in zijn bed, was hij dit keer klaarwakker. Hij wilde niet slapen. Hij wilde de gebeurtenis van een uur geleden tientallen keren in zijn hoofd laten afspelen, vooraleer hij een poging nam tot sluimeren.
Maar eerst mijn koffer inspecteren.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Normaliter hield Crystal het slechts bij achtervolgingen, tenzij ze een goede reden had om daadwerkelijk iemands woonst te betreden. Wellicht zou Christopher al ondervonden hebben dat zijn scalpel verloren was geraakt, misschien ook niet. Ze vroeg zich af in welke gemoedstoestand ze hem aantreffen zou. Zoekend, zenuwachtig, rustig, niets boeiend. Er bestonden talloze mogelijkheden. Crystal bleef echter niet lang staan. Op een stevig tempo zette ze zichzelf voort in de straten van Whitechapel. Een zwijgzame stilte laten varen met haar passen die werden gezet op de stenen ondergrond, in het duister van de nacht. Er viel weinig spannends te beleven onderweg. Slechts enkele katten die aan het vechten waren om een stuk vlees dat vermoedelijk eerder nog in één van de vuilniscontainers zat.
Een snijdende wind was waarneembaar tijdens ze haar weg baande naar zijn huis, een weg die Crystal volslagen vanbuiten kende. Doorgaans was een achtervolging het werk van een stalker of een detective, maar Crystal had geweten dat het ooit van pas kwam. Daarnevens interesseerde ze zich in alles wat hij deed.
Ondertussen luisterde ze naar het rustgevende geluid van ritselende bladeren. Het geel/oranje gekleurde gebladerte danste aan de takken van de bomen, een tafereel mede mogelijk gemaakt door de frisse wind die heerste tijdens de late herfstdagen. Het aanschouwen van de prachtige natuur weerhield haar er hoe dan ook niet van om als een speer verder te gaan naar haar eindbestemming.
Traagzaam werd haar snelheid gestaakt bij het aanzicht van de woonst waarnaar ze opzoek was. Bij het aanzien van de lichtstralen die tussen de gordijnspleten naar buiten glipten, kreeg Crystal de bevestiging dat er leven in huis was. Het gaf haar het duwtje in de rug om op de deurbel te drukken en hem tijdens zijn avondroutine te verstoren. Ze wachtte.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Zijn scalpel was weg.
Haast, nee nalatigheid, bracht de verdomde gendarmerie één stap verder bij de ontmaskering van zijn identiteit. Betreurenswaardig, niet de moeite waard om het te laten donderen in huis.

Inmiddels was het half twee 's nachts. De maan verwijlde present, beschenen door het licht van de zon. Een oorverdovend geluid galmde door de woonruimte. De bel ging.
Hij fronste. Wie haalde het in hemelsnaam in zijn hoofd om zijn middernachtrust te verstoren? Hij legde het glas weg en tuurde. Uit argwaan onttrok hij zich aan de spelende piano op de achtergrond, om zich derhalve te richten op de vrije natuur haar symfonieën. Het waaide en sneeuwde, een jammerende pasgeborene doofde de winterse sereniteit. Geen smerissen, dacht hij. Die hadden het niet in zich om de stilte te bewaren totdat ze hun verdachte daadwerkelijk in de boeien hadden geslagen.
Wederom galmden de klanken van de deurbel in de gangen en tot slot door de leefruimte. Geen geduld, misschien? Met enige frustratie wandelde hij naar de voordeur.
Beduusdheid ontspring in zijn gezicht toen hij haar zag. Dezelfde dame als zij die hem gesproken had in de bar, stond met zijn verloren object in haar hand op zijn veranda. Had ze hem al die tijd bespied? Met een opgetrokken wenkbrauw wendde hij zich tot de vrouw. Excentriek, hoe u - met het geweten dat ik moord - me zo durft te naderen. Ongewoon, doch o zo dapper, dacht hij.
Zijn ontsteltenis verdween en met een grimmige, kleine grijns luisterde hij naar de vraag die hem gesteld werd.
''Does this look familiar to you?''
''I admire your bravery,'' negeerde hij haar vraag. ''Step inside. It's freezing outdoors.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Thanks."
Normaliter was ze al eerder naar binnen gewandeld, maar ditmaal bleef ze netjes voor de deur staan tot hij haar wellicht zou uitnodigen. Niet omdat ze dat wilde. Crystal kon simpelweg niets anders. Het was de vloek waarmee ze weer tot leven kwam. "God, it wasn't a pretty sight in that house. You have severely battered that woman," vertelde ze. Haar woorden klonken echter niet verschrikt of walgend. Hij beangstigde haar alles behalve. Crystal was een dame met ontzettend weinig vrees "You're lucky I found the body before the police did." Een normaal persoon had de politie gebeld en al het bewijsmateriaal dat naar de dader leiden zou, laten liggen. Christopher mocht van geluk spreken dat zij daarentegen wel 'slecht' genoeg was om zijn sporen gedeeltelijk te wissen door middel van zijn scalpel weg te halen.
Haar ogen liet ze door de ruimte heen glijden. Antieke voorwerpen stonden netjes verspreid doorheen de leefruimte. Kleuraccenten van bruin en goud, trokken haar aandacht. Desondanks ze nog steeds geen enkel idee had van wie hij precies was, had ze de binnenkant van zijn huis iets anders verwacht, chaotischer. Ze was onder de indruk, hoewel ze dat niet liet merken.
"And what exactly brought you here? Not my desire to kill I presume?"
Crystal vond het geestig hoe hij dacht haar te kennen, wat allesbehalve zo was. De jongeheer had geen enkel idee. "Hm, and why is that?" Had ze hem teruggekaatst. Ondanks ze ietwat serieus keek, viel er ergens tussen haar gelaatstrekken een speelse glimlach te bespeuren. Haar beide armen hield ze voor haar lichaam gekruist, gewoonweg omdat ze niet wist wat ze anders met het stel hangende ledematen aanmoest.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze stapte binnen, het huis van een moordenaar bij deze omarmd. Bent u in de lorum?
De deur sloot hij. Een zuchtje wind uit gunstige richting teweeggebracht door verplaatsing van haar gedaante in de leefruimte bracht haar lichaamsgeur naar hem toe. Geen alcoholgeur viel te bekennen. Hij werd eerder bedwelmd onder een zoete parfumgeur, die hij herkende van de nacht waarin hij haar eerder gezien had. Onbeschonken was de dame niet.
Hij stond haar te woord, zijn humeur mettertijd versomberd. Hij was er niet van gediend om zijn vraag beantwoord te krijgen met de persoon in kwestie haar dan wel zijn eigen vraag. De zelfverzekerdheid ging haar te boven. Een zucht ontging hem.
''Who are you really?''
''Just a woman who's interested in murder. Anything wrong with that?''
Innerlijk verkeerde hij in disharmonie. Hij vond het buitengewoon vreemd hoe zij een man, van wie ze een moord vernomen had, benaderde. Assertief, met een volledige afwezigheid van angst in zowel haar houding als emotie, sprak zij hem aan, onderwijl een glimlach zich afspeelde op haar lieflijke gelaat. Er was iets mis met haar, net zoals dat er iets mis was met hem, maar haar haar voorkomen geloven, deed hij niet. Het is een opvoering, dacht hij. Misschien bent u de smeris en wacht u het juiste moment af om me te arresteren voor praktijken waar de doodstraf opstaan. Dat is u geraden.
Hij dimde het licht, het geluid van de spelende piano verging.
''I despise mendacity,'' vertelde hij haar. Zijn toon klonk hard en gemeend. Hij verachtte haar stunt.
En het was niet alleen die zich aan haar komst ergerde. Ook zij klonk niet al te blij na het horen van zijn uitspraak. Direct sprak ze hem tegen, de irritatie hoorbaar in haar stem. ''Goddamn, I'm not lying.''
Hij bekeek haar even vooraleer hij zich een weg baande naar de houten tafel, daar waar zijn kledij lag. Uit respect had hij haar de rug toegekeerd toen hij zichzelf ontblootte. Moedeloos viel het stuk stof neer op de planken onder hen.
''If you're not lying, then tell me why you're so interested in murder,'' zei hij, onderwijl hij zich aankleedde.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een zacht zuchtje ontsnapte tussen haar lippen door. Wellicht was het eerlijker moest zij evenzeer opbiechten waarmee ze zich écht bezighield in plaats van bloedonderzoeken zoals ze hem had wijsgemaakt. Ietwat verbaasd keek ze toe hoe Christopher zich omdraaide en zich van zijn handdoek ontdeed om vervolgens zijn kleding aan te trekken. Geen actie die ze eerder nog zag aankomen.
"Because, maybe you ain't the only one who likes to make blood flow," beantwoordde Crystal hem licht schouderophalend, alsof er niets anders op zat.
"What are you trying to say?" Die enkele woorden in combinatie met de jongeman die met een verbaasde blik de afstand tussen hen beide enigermate verkleinde, was het antwoord dat ze teruggekaatst kreeg. De tijd die hij nodig had om blijkbaar te beseffen waarop ze doelde, verwonderde haar. Ze had hem eerder als een intelligente man gezien. Mogelijkerwijs was hij dat ook, maar hij bezat niet het talent om hints te doorzien.
"Were my hints that difficult for you to understand then?" vroeg ze enigszins verrast.
"Stop being so obscure and get to the bloody point." De irritatie viel van zijn façade te lezen, hoewel zijzelf nog steeds geen enkele vorm van duidelijkheid verkoos.
Een kleine glimlach verscheen op haar gelaat en evenzeer een zacht gegrinnik werd hoorbaar, al was die slechts van korte duur.
"Two notorious killers under one roof. That would be a good headline," merkte ze luidop op. Ook zij besloot de afstand tussen hen beide lichtelijk te verkleinen. Toch, gunde ze hem zijn persoonlijke ruimte, ondanks ze niet het gevoel kreeg alsof hij daar erg op gesteld was. "Just for the sake of clarity, it is also my hobby to deprive people of their lives," ging ze verder, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Eerlijk? Dat was het voor haar. Crystal was bezeten door moordlust. Het droomde door haar aderen.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Het geglimlach en gegrinnik sloeg hij in de wind. Kennelijk vond ze zijn onwetendheid bijzonder lachwekkend.
Het is inderdaad vreemd dat het me zo lang duurde om uw ware identiteit te ontsluieren. Mijn stommiteit eerder dan mijn omzichtigheid zat weer eens in de weg. God nog aan toe, u bent maar een vredelievende moordenares. Wat stom dat ik u zo, na zo veel onduidelijkheid te hebben verkregen, niet eerder durfde te noemen. Lacht u me maar uit, u hebt het recht daartoe, dacht hij bijtend.
Hij rolde zijn ogen, een stilte onderwijl laten vallen na haar te hebben laten uitgepraat. Ongegeneerd liep hij van haar weg, met nonchalance duidelijk zichtbaar in zijn passen. Crystal beangstigde en vermaakte hem niet.
''Let me guess, you’re the so-called leech?” vroeg hij.
“Yes, I am. But I rather not call myself a leech, though. Ugly word.”
“You think I care about how you want to be named?'' mompelde hij.
Christopher stond voor de afgeschoten bergplaats waar zijn flessen alcohol in opgeborgen waren. Hij vulde zijn glas met bourbon, de hare met een eeuwenoude whisky die hij na jaren weer omklemde. Stilzwijgend zette hij de twee borrels neer op de glazen bijzettafel.
Hijzelf nam plaats op de stoffen sofa. In de tussentijd verschafte hij zich van een sigaret die hij, in tegenstelling tot de alcohol van net, niet overhandigde aan de zeer onbeleefde dame in zijn leefruimte. Ze mocht zitten en drinken, maar roken absoluut niet. Dat deed ze maar buiten, weg uit zijn zicht.
Zijn laatste Lucky Strike rokend wendde hij zich tot de moordenares.
''Ask me something.''

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
pinterest

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een onwetende zou wellicht onmogelijk gedacht hebben dat het huis werd bewoond door een man, liet staan een moordenaar. Het was een inrichting naar haar moeders smaak, dat wist ze, maar onbetaalbaar voor een alleenstaand ouder zijnde. Moederlief zou haar ogen uitgekeken hebben, dacht ze. Crystals gedachten mochten echter niet afdwalen, wat duidelijk werd bij het horen van een abrupt bevel afkomstig uit Christophers mond. Haar nadenkende blik verwaterde, plaatsgemaakt voor waakzaamheid.
"Wat is je doel? Ik bedoel, wat probeer je te bereiken?" vroeg ze, eerder geïnteresseerd dan beschuldigend zoals een ander had gedaan in haar positie.
"Waarom interesseer jij je daarin? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat je baat bij het antwoord hebt," kreeg ze als antwoord teruggekaatst. Het was weer één van zijn antwoorden die haar ogen geïrriteerd lieten draaien. Hoe moeilijk kon het zijn om een -naar haar mening, simpele- vraag te beantwoorden? Moordenaars hadden bij haar weten altijd een reden, psychologisch of materialistisch.
"Omdat ik me afvraag welke reden, buiten honger, een persoon kan hebben om iemand van het leven te beroven," ging ze verder. Uit verveling pulkte ze wat aan haar rok, gemaakt uit een ontzettende zachte, rozige stof. Zijn acties trokken haar aan, zijn karakter daarentegen stootte haar dubbel zo hard af.
"Praat je me nu een schuldgevoel aan? Dat het krankzinnig is om als man zijnde het andere sekse in mindering te brengen?" Het was ongelofelijk hoe slecht de man haar keer op keer begreep en gelijkertijd ook ontzettend stressvol. Crystal vroeg zich af of hij überhaupt nadacht voor hij zijn woorden uitbracht.
"Waarom zou ik iemand een schuldgevoel aanpraten voor misdaden die ik zelf ook bega? Buiten het feit dat jij ervoor zorgt dat de populatie in deze stad kleiner wordt en ik daardoor harder moet zoeken naar voedsel, heb ik er niets op tegen," ging Crystal tegen hem in, "Maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoordt."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld