Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Contemplating Love

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Opluchting had zijn lichaam overspoeld toen Ova aangaf hem op zijn woord te geloven. Bovendien was ze erin geslaagd hem aan het lachen te krijgen, ondanks de situatie waarin ze beland waren geraakt. Nep zielig had hij haar vervolgens aangekeken. "Ik vond het smerig. Ik wil zometeen echt even een half uur mijn tanden poetsen als we thuis zijn," zei Jace lachend, gezien hij zijn zielige act niet staande kon houden. "Ik zeg het je, ze smaakt nog rotter dan dat ze eruit ziet," grapte hij vervolgens waarna hij deed alsof hij huiverde van afgunst. Vervolgens had hij haar gevolgd naar haar huis, ondertussen haar hand stevig vastgenomen. Onderweg had het stil geweest tussen hen beide, maar de manier waarop de stilte zich gedroeg, gaf hem de zekerheid dat het oké was. Ze hadden immers grotere struikelblokken meegemaakt vooraleer ze een relatie kregen; gaande van zijn familie tot haar vader die dreigde een einde te breien aan Jace's carrière binnen de kunst, die amper een start had gekend. Hij wist dat een indringer als Amanda niets was in vergelijking met wat ze eerder hadden doorstaan.

Na een heuse wandeling, die hen beide goed hadden gedaan om hun hoofd leeg te maken, waren ze aangekomen bij Ova's moederlijke huis, een locatie waar hij inmiddels vaker had overnacht. Jace was er graag en voelde zich er thuis. Dat was iets dat hij afgezien Ova, ook te danken had aan de gastvrijheid van haar moeder. In tegenstelling tot Owen leek Abigail hem te accepteren voor wie hij was, desondanks zijn gebreken. Ze leek er doorheen te kijken en hem te zien als simpelweg Jace en niet Jonathan, een persoon die hij voor iedereen verborgen hield en hijzelf niets mee te maken wilde hebben.
Enkele seconden had Jace zijn wenkbrauwen opgetrokken bij het horen van Ova's woorden. Desalniettemin kon hij de grijns die op zijn gelaat verscheen niet weerhouden. De afstand tussen hen beide had hij inmiddels alweer verbroken, met als gevolg dat Ova met haar rug tegen haar deur geklemd stond, met Jace dicht tegen haar aan. "Ik weet het niet, zeg jij het maar," stelde hij voor, gedaan alsof hij niet wist waarover ze het had. Liefdevol drukte hij een kus op haar lippen, maar hij kon zich niet inhouden om zijn weg niet te vervolledigen via haar wang naar haar nek. "Wacht, ik weet het weer, denk ik," zei hij zacht terwijl hij verder ging met de kusjes die voor haar in petto had. "Ik denk hier," zei hij vervolgens nog. De manier waarop ze hem uitdaagde, plukte zijn vruchten. Het bracht een deel in hem los waar hij zelf weinig van afwist. Iets waarmee hij tot op het heden louter losse ervaringen mee had, maar hij toch nog verder moest ontdekken en bovendien samen wilde ontdekken met haar. Vervolgens drukte hij zijn lippen weer op die van haar. "Of hier?" vroeg hij tussen enkele kusjes door, met nog steeds diezelfde speelse grijns die zijn façade kleurde.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Kreunend had ze geen genoegen van hem kunnen krijgen. Hij was haar uit aan het dagen en ze genoot er van, bovendien had ze zelf ook haar aandeel hierin gehad. Haar lippen bewogen mee met de zijne terwijl ze hem langzaam van zich af had geduwd en zonder echt na te denken ervoor had gezorgd dat hij met zijn rug op haar bed viel. Terwijl ze voor het bed bleef staan had ze voorzichtig zichzelf ontdaan van haar bovenkleding, haar ogen vol met een bepaalde honger die ze alleen voor hem bleek te hebben. De passie die deze twee gedaantes samen deelde zorgde er voor dat niks tussen hun verkeerd leek te voelen, het verliep allemaal natuurlijk. Zonder enig oogcontact te verliezen bleef ze hem verlijden met haar blik terwijl ze steeds dichterbij kwam. "We waren hier gebleven.." Langzaam was ze begonnen aan het openen van zijn blouse waarna ze op zijn heupen ging zitten en hem weer met alle passie die ze voor hem voelde, had gezoend. Hij had een bepaalde kracht wat er voor zorgde dat hij Ova's onzekerheden allemaal liet verdwijnen, ze voelde zich sexy bij hem. Ze wás sexy bij hem.
Toen ze zijn blouse aan de andere kant van de kamer had gegooid verplaatste ze haar lippen in zijn nek, het was haar beurt om hem te laten zien wat hij al die keren bij haar had gedaan. "Oh nee, we waren hier." hijgde ze zacht in zijn oor met een grijns op haar gezicht. Hij had haar al genoeg geplaagd en nu was het haar beurt. Haar lippen zakte steeds meer richting zijn borst, ze achtervolgde haar handen die de weg leidde naar beneden. Zijn broeksknoop had ze gevonden. Twijfelend en afwachtend op zijn goedkeuring was ze even met alles gestopt om hem aan te kijken, met haar hoofd had ze boven hem gehangen. "Ik weet het zeker, dus..." Ze wist dat hij er zeker van wilde zijn dat ze er geen spijt van kreeg en dat hij haar er niet toe wilde dwingen dus wilde ze hem dit keer voor zijn. Vandaag was het anders, er was zeker alcohol in het spel maar ze was niet dronken zoals de vorige keer. Dit waren allemaal bewuste keuzes geweest en op dit moment was er voor Ova niks waar ze zekerder over was. Dit was wat ze wilde, ze wilde Jace.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Afwachtend had Jace toegekeken hoe Ova het voortouw in handen nam en hem behendig het bed op duwde. Hij had immers ook geen weerwind gegeven, gezien hij, wat ze ook van plan was, op geen enkele manier wilde tegenspartelen. Met vreugde had hij haar bestudeerd terwijl hij het spel, dat hij begonnen was, meespeelde. Bovendien hielp hij haar toen ze besloot hem van zijn kleding te ontdoen.
"In dat geval," zei Jace toen Ova hem vertelde zeker te zijn van haar zaak, dat het ditmaal de alcohol niet was geweest die haar van de juiste keuzes deed ontbreken. Behendig had hij hen omgedraaid, er op die manier voor gezorgd dat hij boven haar hing in plaats van zij boven hem. "Als het je toch te ver gaat, zeg het dan, hé," verzekerde Jace haar vervolgens. Het enige wat hem nadien nog restte was haar hele lichaam bestormen met kusjes. Uitnodigend had haar lichaam aan hem toebehoren, hem uitgenodigd om geen enkel deel meer onaangeraakt te laten. De handelingen die daarna volgden hadden zich voorgedaan vanuit zijn instinct, gecombineerd met die van haar. Elke seconde had hij haar met liefde behandeld, zijn diepste lusten aan de kant gelaten om haar te geven wat ze verdiende. Verscheidene complimenten had Jace haar gegeven om ervoor te zorgen dat ze zich niets anders dan goed kon voelen.

"En ik maar denken dat ik niet nog meer van je kon houden," lachte Jace zachtjes terwijl hij Ova's ontblote lichaam liefelijk naar zich toetrok, haar in zijn armen genomen om vervolgens te genieten van de warmte die ze uitstraalde. Met zijn vingers streelde hij op een langzame wijze over haar ruggengraat, haar ervan verzekerd van de liefde die hij voor haar bezat. Ook een zacht kusje op haar voorhoofd deed hij niet ontbreken. "Ik mag hopen dat jouw muren goed geïsoleerd zijn," grinnikte Jace. De hele tijd had hij zijn lippen op die van haar gehad, geprobeerd om op die manier elk geluid dat zou kunnen ontsnappen bij één van beide te dempen. Desalniettemin was er niks geweest dat het bed kon doen stoppen met kraken, of ervoor had kunnen zorgen dat het niet tegen de muur tikte.
"Als dit mijn beloning is, kom ik hier elke avond slapen denk ik. Veel gezelliger dan bij Stefan," zei hij nog plagend. Al sinds het laatste voorval tussen zijn broer en Ova was hij niet meer thuis geweest en had hij zijn nachten gespendeerd bij Stefan, die hem zonder problemen opving nu hij het moeilijk had. De overige nachten die hij daar niet spendeerde, waren de nachten die hij doorbracht met Ova.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Het was magisch, wellicht nog beter dan Ova had durven dromen. Jace en zij beschikken nou eenmaal over een bepaalde chemie die zelfs tussen de lakens voor vuurwerk had gezorgd. Nog een beetje buiten adem had ze hem giechelend aangekeken. "Ik hoop het ook" had ze gereageerd toen hij over de isolatie van de muren was begonnen. "Ach, mijn moeder zou dit alleen maar toejuichen, onder het mom van de liefde en zielen bonden enzovoorts." speels had ze met haar ogen gerold, doelend op haar 'zweverige' moeder, althans zo zou het gros van de mensen haar noemen.
"Ik kon er toch niks aan doen, ik bedoel... Hèt was geweldig, jij was geweldig.." Een teder kusje had ze op zijn lippen geplant. Niks van haar woorden waren gelogen, hij had haar wildste dromen overtroffen. "Ik zou ook willen dat je elke avond hier zou slapen, maar dat is geen goed plan." Ze keek hem even serieus aan. "Je zou me veel te veel afleiden Jacey." grinnikend haalde ze een hand door zijn haren. "Nu dat ik weet waartoe je allemaal in staat bent, zal het ook alleen maar erger worden.." gefrustreerd had ze even haar keel geschraapt.
Het was ook frustrerend. Jace bleek zo veel macht over haar te hebben. Elke centimeter, elke millimeter van haar lichaam was verslaafd aan zijn aanraking. Haar hart sloeg regelmatig een slag over, wanneer ze in zijn buurt was. Het was iets wat ze niet uit of aan kon zetten, iets waar ze geen invloed op had.
"Wat doe je toch allemaal met me Jace..." mompelde ze zacht. Zijn hand had ze op haar borstkast gelegd.
"Dit.. hier, wat ik voor jou voel..." Haar hand had zijn hand nog altijd vastgehouden tegen haar borst aan, strelend met haar duim over zijn hand, had ze haar ogen even gesloten. "Ik wil dat het nooit weg gaat, ik wil dat jij nooit weg gaat.." Een kleine traan had haar oog ontsnapt en zijn weg tot op zijn borstkast gevonden. "Beloof je dat?" vroeg ze voorzichtig terwijl ze hem langzaam weer diep in zijn ogen aan keek. "Wat er ook gebeurd.. blijf bij me.."

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Daar moet ik je een punt geven," zei Jace lachend. "In dat geval wil ik nog vaker onze zielen laten bonden." Desondanks haar moeder bij velen onder de klasse 'zweverig' hoorde, had Jace er niets op tegen. Hij waardeerde hoe Abigail was en hoeveel vertrouwen ze had in Jace en de manier waarop ze hem in principe behandelde alsof ze hem al jaren kende. Jace voelde zich op zijn gemak bij haar, alsof hij daadwerkelijk thuis was. Een gevoel dat hij in zijn eigen, ouderlijke huis niet gekend heeft. Alleszins niet sinds het overlijden van zijn moeder.
"Grappig dat je denkt dat dit alles is waartoe ik in staat ben," plaagde Jace haar. Grijnzend had hij een kusje op haar kruin gepland. "Nee, maar ik begrijp je wel. Maar als je afleiding nodig hebt weet je me te vinden," zei hij. "Misschien moet ik dan maar eens een nieuwe telefoon regelen," bedacht hij zich luidop, gezien het op geen enkele manier haalbaar was om Jace te contacteren. Zijn telefoon was nog steeds stuk en viel niet meer te repareren. Bovendien leek het hem een veilige gedachte dat Ova hem kon bereiken indien nodig. Jace kon niet voorzichtig genoeg zijn nu zijn broer en wellicht ook vader van haar bestaan afwisten. Dat was echter een gedachte die hij voor zichzelf hield, louter om de sfeer tussen hen niet te verzwaren.
"Hey, donderwolkje," suste hij haar toen hij een traan uit haar oog zag ontsnappen. Jace begreep waar het vandaan kwam, gezien de dag die ze achter de rug hadden een gigantische rollercoaster voor hen was geweest. Bovendien wist Jace niets over hoe intiem ze eerder met andere mannen was geweest, dus indien dit nieuw was voor haar, begreep hij haar reactie nog meer. "Natuurlijk ga ik nooit meer weg, wat er ook gebeurt. Dat beloof ik je. Daar heb ik toch helemaal geen reden voor?" verzekerde Jace haar. Om haar nog meer troost te bieden nam hij haar nog steviger vast en streelde hij zachtaardig door haar haren. "En als er toch ooit iets gebeurt waardoor we elkaar kwijt zijn, zorg ik er voor dat ik je weer zal terugvinden. Koste wat het kost." Enkele seconden had Jace het stil gehouden, genoten van de vrede en liefde die zich tussen hen beide had begeven. Voor het eerst had hij dat ervaren met iemand, wat hem een gevoel gaf normaal te zijn. Niemand hield het lang genoeg met hem vol om tot het 'houden van' stadium te komen. De overige vrouwen in zijn leven waren louter losse scharrels geweest waarbij hij merendeels niet de moeite deed ze een tweede keer te bezoeken. "We zijn zoveel verder geraakt dan dat ik ooit had durven dromen," zei Jace, denkend aan wat hen beide overkomen was voordat ze daadwerkelijk samen konden zijn en de dingen die hen tot op de dag van vandaag uit elkaar kon drijven. "Ik zou dat voor geen goud op de wereld meer opgeven. Ik weet dat ik nog veel te bewijzen heb, maar dat ga ik doen." Desalniettemin kreeg Jace de vriendschap tussen Ova en Finn niet uit zijn hoofd, wetende dat Owen er alles aan zou doen om hen samen te krijgen gezien het aanzien dat de jonge advocaat kreeg."Tenzij je ooit het licht zou zien en beseft dat je beter verdient dan mij en de zooi die ik met me meebreng. Maar tot die tijd ga ik profiteren van elke seconde die ik met jou kan doorbrengen."

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:

- Ts. twee weken later -

De twee tortelduifjes hadden na de eerste keer intiem zijn, lang niet genoeg van elkaar gehad. Hun liefde groeide met de dag sterker, al was dat niet wat men had verwacht na het incident met Amanda. Ova had haar simpelweg gewoon ontlopen. Met Jace en haar was het nooit zo goed gegaan als de afgelopen weken. De seks die ze hadden was net zoals de eerste keer, liefdevol en intens. De aantrekkingskracht leeft en lijkt ook nooit meer te stoppen.
Langer dan 3 dagen achter elkaar waren de twee niet zonder elkaar geweest en zelfs dat had Ova als té lang ervaren. Vandaag hadden ze samen afgesproken in het park, dat omdat Ova een verassing voor Jace had.

Met een papieren cadeau tas in haar handen en een versnelde pas had ze haar weg naar 'hun bankje' vervolgd nadat ze haar auto geparkeerd had bij de parkingspots naast het park. De nervositeit voor het weer zien verdween nooit, vooral niet wanneer ze ook nog eens een cadeau bij haar droeg. Haar witte bloemenjurkje bewoog door de wind en de ketting van zijn moeder die ze nog altijd droeg, glinsterde in de reflectie van de zon. Met trots werd deze door haar gedragen en mocht heel de wereld zien dat zij bij hem hoorde.
In de verte had ze hem zien staan. Giechelend als een klein meisje had ze hem omhelst. "Hey babe." Haar lippen drukte ze zonder twijfel op die van hem. "Nu kan de dag beginnen, ik heb je weer gemist deze afgelopen dagen." Met een zielig pruillipje had ze hem aangekeken. "Kom.. ik wil je eerst mee nemen naar een speciaal plekje... voordat ik je mijn cadeautje ga geven." Zijn hand had ze vast gepakt en hem mee getrokken naar een van de hoge gebouwen in de stad.

Ze nam hem mee naar het gebouw naast de wolkenkrabber van haar vader. In de lift had ze gespannen een beetje op haar benen bewogen. "Je gaat het uitzicht echt mooi vinden!" waren de woorden die haar mond verlieten, terwijl de liftdeur weer open schoven toen ze bij de bovenste etage aankwamen. Het was een soort moestuin met allemaal andere kleine plantjes voor het restaurant die in het gebouw zat. Maar buiten dat had ze ervoor gezorgd dat er een mooi dekentje had gelegen en een picknick mand met een fles wijn en allemaal lekkere hapjes. Samen met hem liep ze even naar de rand waar ze haar rug naar het uitzicht draaide en haar blik op hem wierp. "Dit blijft dan toch mijn favoriete uitzicht" haar wenkbrauwen had ze een paar keer op en neer bewogen. Hoe ze daar zo op het dakterras stonden, het had wel een filmscene geleken.

Ze had hem mee genomen naar het dekentje met het picknickmandje en ze had zich neergezet. "Ik heb iets voor je geschreven... dat heb ik al lang niet meer gedaan maar ik... ehm.. mijn inspiratie kwam weer terug door jou." Een beetje onzeker door de blik in zijn ogen had ze over haar woorden gestruikeld. Het briefje die in haar tas had gezeten had ze eruit gehaald en een van zijn handen met de hand die ze over had, vastgepakt.

Kort schraapte ze haar keel waarna ze geconcentreerd haar geschreven tekst begon voor te lezen.

" There you stood, stood before me.
My own eyes couldn’t believe the things you made me see.
The beautiful art on the walls, made by you.
And the the days you painted so colorful,
which once were so blue.

I can’t promise you that dark clouds will never hover over our lives or that the future will bring us many rainbows. I can’t promise you that tomorrow will be perfect or that life will be easy.
I can promise you my everlasting devotion, my loyalty, my respect and my unconditional love whenever you need it, for a lifetime. I
can promise that i’ll always be here for you, to listen to you and to hold your hand.
I will always try my best to make you happy and make you feel loved.
I can promise that i’ll see you through any crisis, and pray with you, dream with you, build with you and always cheer you on and encourage you.
I can promise that i’ll willingly be your protector, your advisor, your counselor, your friend, your family, your lover, whatever you need me to be.
I promise. I’ll choose you on the days you can’t even get out of bed.
I’ll choose you on the days when your hair is a mess.
I’ll choose you on the sad days, the happy days, the unorganized days, and every day in between.

I’ll choose you any day.
I’m grateful for all that you are.
If I was the moon, you were my missing star. "

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ongeduldig wachtte Jace in het park op Ova die wellicht elk moment kon arriveren. Zijn horloge gaf klokslag zes voor twee aan en hij kende zijn vriendin genoeg om te weten dat ze systematisch zes minuten vroeger dan het afgesproken tijdstip verscheen. Gezien Jaces moeilijkheden met op tijd komen, had hij er een soort spelletje van gemaakt, waardoor hij zijn best deed om altijd vroeger dan haar aanwezig te zijn. Op die manier was het onmogelijk dat hij haar teleurstelling zou bieden.
"Hey, donderwolkje dat er niet als een donderwolkje uitziet," grinnikte Jace, waarna hij haar zachtaardig terug kuste. "Ik heb jou ook gemist. Het was maar saai zonder jou." Desalniettemin zuchtte hij toen Ova het had over de verrassingen die ze voor hem in petto had. Jace had een bloedhekel aan verrassingen, voornamelijk omdat hij ze niet gewoon was. Normaliter deden mensen niet zozeer iets voor hem. Die gedachten had hij van zich afgezet terwijl hij haar volgde. Gezien Ova zijn vriendin was, kon hij niet anders dan de zaken die hij minder leuk vond, nemen voor wat het was en deze accepteren. Wellicht zou hij het op zijn tijd meer kunnen waarderen.

Een gevoel van adrenaline drong in hem op bij het zien van het gebouw dat Jace herkende als dat van Owen. De angst dat Ova hem zou confronteren met hem ontstond. Desondanks Jace Ova onder lichte dwang zette om het contact met haar vader op te pakken, was Owen de laatste persoon die hij wilde tegenkomen. Opluchting had de overhand van zijn emoties kunnen nemen toen ze het gebouw ernaast betraden en met de lift naar boven gingen. "Ik ben benieuwd," had Torrance gezegd, om op die manier de schijn hoog te houden. Zachtjes kneep hij in haar hand. Jace waardeerde de moeite, maar hij was steeds van mening geweest dat dat niet nodig was. Benieuwd naar het uitzicht waarover ze sprak had hij de lift uitgestapt. Een glimlach wist hij niet te onderdrukken toen hij zag hoe ze het dakterras had aangekleed. "Je hebt je best nogal gedaan," zei Jace.
Vol afwachting had Jace haar aangekeken toen ze het had over een tekst die ze had geschreven. Zijn volle aandacht had hij er proberen bij te houden, ondanks hij soms afgeleid raakte door de manier waarop ze onzeker en verlegen was. Hij vond het aandoenlijk, hoe ze haar best deed voor hem, maar hoe dat haar evenzeer in verlegenheid bracht. Dankbaar had hij haar in een omhelzing getrokken toen ze klaar was met haar zelfgeschreven tekst voor te lezen. "Dat was prachtig, Oof," zei hij zachtjes. "Dankjewel. Je bent veel te lief voor me."

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Giechelend had ze zijn opmerking over hoe ze haar best had gedaan weg gewuifd. Haar best had ze ook zeker gedaan, ze wou hem alles geven, alles en meer dan wat hij verdient.
Toen ze eindelijk klaar was met het voorlezen van haar tekst viel er onbewust ook een grote last van haar schouders, die last verdween vrijwel helemaal toen hij haar lieflijk in een omhelzing trok.
"Vond je het mooi, ja?" fluisterde ze onzeker terug.
Het was lang geleden dat ze ook maar iets van haar emoties op papier had gezet en het was al helemaal nooit voorgekomen dat ze deze hardop, voor iemand had voorgelezen.
"Je verdient het beste Jacey.. dat wil ik voor je zijn."
Terwijl ze hem los liet uit de omhelzing had ze hem diep in zijn ogen aangekeken. "Ik wil je ook nog iets geven.. Ik weet dat je het waarschijnlijk niet wilt accepteren, maar" een diepe zucht had haar lippen verlaten.
"Ik wil dat je het wel aan neemt." Het tasje die ze enkele momenten geleden vast had, had ze hem gegeven. In de tas zat een doos ingepakt in cadeaupapier waarin er zich een smartphone bevond. "Zodat ik wat minder bezorgd hoef te zijn en je niet zo erg hoef te missen." Giechelend had ze de wijn uit het picknickmandje getrokken en deze vervolgens geopend. Twee glazen had ze ingeschonken en hem er een aangegeven. "Op ons én het vooruitzicht dat je dit keer je telefoon hopelijk niet kapot gooit" Om het luchtig te maken had ze deze opmerking speels eruit gefloept. Haar glas had ze tegen die van hem gerezen totdat ze samen klonken. "Wel in mijn ogen aankijken he..." grijnzend had ze hem aangekeken. "Anders weet je wat dat betekend.. en.. dat wil ik niet verliezen." Met haar wijsvinger had ze over zijn borst gestreeld.
De wind boven op de wolkenkrabber was woester, het had ervoor gezorgd dat haar lichaam hier op had geanticipeerd. Haar blote huid op haar schouders had zich gevormd tot kippenvel, haar lippen kleurde zich iets wat meer paars en ook door haar witte jurkje heen was het niet te missen dat de kou haar gevonden had. "Hmm.." een beetje beduusd had ze hem aangekeken terwijl ze een grote slok had genomen van haar wijn. "Veel drinken, dat helpt denk ik." Het aanzicht op haar stijve tepels had ze proberen te verbergen door haar armen voor haar lichaam te houden, haar wangen blozend door de schaamte die ze er lichtelijk door ervaarde.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Dat ben je al zonder al die moeite," zei Jace gemeend.

Met een kleine vorm van tegenzin had hij het cadeau dat ze zorgvuldig had ingepakt aangenomen. Hij had haar vaker verteld over de manier waarop hij stellig was tegen het krijgen van cadeaus. Jace was niet gewend geweest aan het feit dat iemand geld uitgaf aan hem. Bovendien kende hij Ova, wat hem alleen maar deed denken aan dat het cadeau niet goedkoop was. Ova deed niet aan goedkoop, hoe onbedoeld dat ook was. Het was een levensstijl waar Jace amper aan wennen kon.
"Ova," zuchtte Jace toen hij het doosje van de smartphone in zijn handen zag. Een Iphone 13 had zich in de doos bevonden, en hoewel hij er de humor van inzag dat ze expres voor de nieuwste versie koos, wist hij dat er ook aan deze telefoon een serieus prijskaartje vast hing. Een prijs die voor Ova wellicht niets was, maar waarvoor Jace toch enkele uren moest werken en zich niet zomaar kon veroorloven. "Ik weet dat je het goed bedoelt, maar ik hou hier echt niet van." Ongemakkelijk had hij naar het doosje in zijn handen gestaard, onwetend wat hij ermee moest. "Ik heb niet zo'n fortuin op mijn rekening, maar ik kan heus wel zelf een telefoon kopen." Koppig had hij het doosje van zijn nieuwe smartphone naast zich neergelegd, niet eens de moeite gedaan om het toestel te bekijken. Jace wist dat hij het niet terug aan Ova kon geven. Of ja, dat kon hij wel, maar zij zou het nooit aannemen. Bovendien voelde hij zich in een vervelende positie gezet, dus het instellen van het toestel zou hij later die dag wel doen. Ongeïnteresseerd had Jace met haar meegeklonken, maar de rest die ze hem vertelde had hij een beetje voorbij zich laten komen. Hoezeer hij haar op dat moment ook onterecht behandelde, hij hield zich simpelweg bezig met naar de andere kant op te kijken. Doch wist hij een glimp van haar teleurgestelde blik op te vangen.
Toen het Jace opviel dat Ova het inmiddels koud had gekregen, besloot hij zijn koppigheid aan de kant te zetten, hoe lastig dat ook voor hem was. Hij nam zijn vest die achter hem lag en sloef deze om haar schouders heen, alsof het een fleecedeken was. Vervolgens trok hij haar naar zich toe en nam hij haar stevig in zijn armen vast en drukte hij een kusje op haar slaap. "Het is heel lief, Ova, maar het hoefde niet," zei hij tegen haar. "Ik weet dat ik ondankbaar overkom, maar ik kan gewoon niet wennen aan het feit dat jij in principe van een heel andere stand bent en ik kan jou niet dit soort cadeaus terug geven," zuchtte Jace. De gevoelens van minderwaardigheid die hij bezat probeerde hij van zich af te duwen, hopend dat de sfeer tussen hen snel zou opklaren. "Maar je weet niet wat je jezelf aandoet. Nu kan ik niet anders dan elke keer als ik jou mis jou vol te spammen met cheesy berichtjes. Je gaat geen tijd voor jezelf meer hebben," zei hij, om de spanning tussen hen wederom te breken en haar aan het lachen te maken. Het was voor Jace toch onmogelijk geweest lang gevoelens van boosheid tegenover haar te ervaren, dus wist hij niks beter dan het voor hen beide te relativeren. Zachtaardig had hij haar mee op de grond getrokken, hoewel er nog steeds een warm dekentje onder hen had gelegen, wat de oppervlakte een stuk zachter maakte. "Ik kan niet wachten op alle foto's die je me vanaf nu kan sturen," dacht hij luidop na, hoewel ze wellicht begrijpen zou over wat voor foto's Jace had had.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Zijn ondankbare houding had haar ongemakkelijk gemaakt. Wat Jace niet wist is dat ze hier hard voor had gewerkt, ze wist dat het niet zomaar iets voor hem was. Het bedrag van zo'n smartphone is ook zeker niet niks. Ze had het zelf verdiend, met de avonden die ze had gewerkt bij GreenJacks toen ze een tijd uit elkaar waren geweest, dit was uit de verdiensten van haar eerste loonstrook. "Ik weet het.." kort had ze op haar lip gebeten voordat ze haar woorden afmaakte. "Ik weet dat je het zelf had kunnen halen en.. dat het niet niks is maar ik heb hier zelf ook voor gewerkt.." Met alle eerlijkheid had ze hem aangekeken. "Ik weet dat je dit niet leuk vindt, ik kan het begrijpen.." Zijn handen had ze vastgepakt. Moeite om hem te bekijken had hij toch niet gedaan. Hij had natuurlijk niet geweten dat haar kostbare tijd in het bedrag van deze telefoon had gezeten. Hij was er simpelweg vanuit gegaan dat het weer onderdeel was geweest van haar status, wellicht van haar vader. Het was gewoon een gebaar vanuit haar liefde voor hem. Ze had gewerkt bij GreenJacks om hem in de moeilijke tijd die zich tussen hun bevond te kunnen vergeten, voor het geld had ze het niet hoeven doen. Met de welverdiende centen hiervan had ze in haar eigen ogen niks beters kunnen doen, zelf had ze het niet nodig. Teleurgesteld was ze zeker, hij was van het negatieve uitgegaan. Ze had gehoopt dat hij verder zou kijken, dat hij naar haar zou luisteren. Een kleine zucht had haar lippen verlaten toen ze had opgemerkt dat hij ongeïnteresseerd voor zich uit staarde.
De kou die ze ervaarde had zijn ongeïnteresseerde houding verstoort. Toen hij zijn vest om haar heen sloeg had ze hem weer aangekeken. Wanneer zijn armen stevig om haar heen verkeerde, genoot ze van zijn aanraking. Het kusje op haar slaap zorgde ervoor dat ze kort vol genot haar ogen sloot. "Het hoeft wel.. ik heb niks aan het verdiende geld.. ik wilde er toch vrijwillig werken maar dat liet Judith niet toe.." Kort had ze haar schouders opgehaald. "Ze stond erop om mij gewoon per uur uit te betalen als de rest van de werknemers.." Met alle oprechtheid had ze hem aangekeken. "Het is niet neerbuigend bedoeld, ik wil gewoon dat ik je kan bereiken.. dus misschien is het ook wel stiekem een cadeautje voor mezelf, zie het maar zo als dat het makkelijker maakt." Met een kleine glimlach die zich op haar gezicht vormde kroop ze tegen hem aan, haar gezicht tegen zijn borst. "Ik kan niet wachten op al die berichtjes!" giechelde ze.
Hij kreeg het altijd voor elkaar om haar weer aan het lachen te krijgen. "Hmm.. die foto's he?" Haar lachende gezicht veranderde in een speelse grijnzende blik. "Over welke foto's heb je het dan allemaal Jacey?" Met haar wijsvinger duwde ze hem met zijn rug op het dekentje, ze besloot bovenop hem te gaan zitten en hem te bombarderen met kusjes over heel zijn gezicht. "Ik hoop dat jij klaar bent voor al die foto's, als je me jou te veel laat missen zal ik ervoor zorgen dat ik je zo zou teasen dat je me weer zo snel mogelijk wilt zien." grijnzend keek ze hem aan. "Ben jij daar wel klaar voor?"

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Maar dan nog werk ik liever voor mijn eigen spullen, Ova. Wat voor man ben ik als mijn vriendin me een telefoon moet geven." - "Ik weet dat je het goed bedoelt, maar ik ben het ook niet gewend." Sinds de dood van zijn moeder had hij nooit iets gekregen als cadeau van een ander. Verjaardagen werden niet gevierd, kerst werd niet gevierd, oud en nieuw niet. Jace had nooit van de privileges kunnen genieten om geschenken te ontvangen, noch geven. Het was iets waar hij zelden bij stilstond. Ova de ketting van zijn moeder geven was één van de eerste geschenken die hij iemand gaf in een zeer lange tijd en zelfs dat had hem vreemd doen voelen. Alsof het iets was dat buiten zijn normale doen bestond. Jace had nooit geleerd dat cadeaus voor goede bedoelingen stonden en dat dat niet louter diende als verontschuldiging of om iets terug te verwachten. Hij had het er lastig mee, doch, zou hij het zien als iets voor Ova in plaats van iets voor zichzelf. "Word maar niet te enthousiast. Ik ben echt een boomer als het om berichtjes gaat, dus als ik droog overkom of het bestaan van mijn telefoon even een week vergeet, mag je niet denken dat ik boos ben," spotte hij met zichzelf.
Jace liet zich achterover vallen toen Ova hem achteruit, met zijn rug op het deken, duwde. Hij wist dat ze bedoelde wat voor foto's hij bedoelde en hij genoot ervan hoe hij zijn fantasieën kon uitspreken zonder te vrezen dat zij hem achteraf niet meer wou.
"Mooie foto's, artistiek in de meest pure vorm die je je kan inbeelden," was zijn antwoord geweest. Met zijn artistieke taal had hij verbloemd wat voor foto's hij bedoelde, al was hij ervan op de hoogte dat hun hersenen op dezelfde golflengte waren. Plezierig had ze de vrouw op hem aangekeken, hoe de zonnestralen achter haar haar, haar aanblik deden stralen. Hoe de wind haar haren zachtjes deden wapperen. De manier waarop zijn veel te grote vest als een dekentje rondom haar lichaam was gewikkeld. Het bood hem vrede. "Alsof ik foto's nodig heb om zo snel mogelijk bij jou te willen zijn," lachte Jace. "Maar ze zijn uiteraard wel welkom."

"Heb je euhm," probeerde hij voorzichtig, hoewel het hem over zijn woorden liet struikelen hoe hij het topic diende aan te halen. Hij had haar niet aangekeken, maar had zijn blik gericht op haar hand waarmee hij aan het spelen was. "Heb je nog nagedacht over de situatie met je vader?" vroeg Jace. "Ik bedoel, het lijkt me beter dat hij niets van ons afweet, maar heb je geprobeerd contact met hem op te nemen?" Vervolgens dacht hij even na, voor hij zijn mond verder opentrok. Hij had het een belangrijk onderwerp gevonden, iets waarin hij indirect een grote rol speelde.
"Ik weet dat hij je veel heeft aangedaan, maar ik kan echt niet met mezelf leven als ik de reden ben van de breuk met je vader. Dus je zou me een nog groter plezier doen als je die band wat hersteld."

"Ik kan ermee dealen dat hij me niet mag.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Byeee honeys <3

ORPG GAAT VERDER OP DISCORD

Anoniem
Wereldberoemd

Melodrama schreef:

ZeaRoseJade schreef:
Byeee honeys <3

ORPG GAAT VERDER OP DISCORD

Iconic

georpgd tot het einde

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:

Melodrama schreef:

ZeaRoseJade schreef:
Byeee honeys <3

ORPG GAAT VERDER OP DISCORD

Iconic

georpgd tot het einde

hahah ja we zijn net uren bezig geweest om alles te kopiëren naar discord

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld