Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Good and Evil schrijftopic

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

~ RPG ~

Good and Evil,
It's just two sides of the same coin.

Kletstopic:
virtualpopstar.com/social/forum?category=5&topic=898652

Goede engelen:
- Seraphina;
- Jesse;

Kwade engelen:
- name
- Lilith; @Shinde
- Cain; @marlee

Mensen:
- Charlotte;
- Jeremiasz;

Daynty
Internationale ster

Daynty schreef:
Charlotte
Club Hell, ook deze avond tot de nok toe gevuld met mensen, was het toneel van gekleurde lichten die de ruimte rond flitsten, verhitte lichamen dicht tegen elkaar aan en luide muziek die iedere centimeter van de ruimte opvulde. De bas dreunde de zalen door, trilde door haar lichaam, zelfs nu ze nog in de garderobe stonden. Charlotte voelde de spanning door haar lichaam suizen; het goede soort adrenaline. Het soort dat je een opgewekt en zorgeloos gevoel geeft. Precies wat ze nodig had.
‘Kun je niet uitkijken waar je loopt?’
Ze draaide zich om bij het horen van de barse stem, die gericht was aan Dayan die klaarblijkelijk niet uit had gekeken waar hij liep. In plaats van zich te verontschuldigen, stapte Dayan juist naar de jongen toe. Ondanks dat ze wist dat hij zichzelf zou kunnen redden, zat Charlotte niet te wachten op een vechtpartij. Ze was niet van plan de nacht op het politiebureau door te moeten brengen voor het afleggen van een verklaring, zoals de vorige keer. Dayan was al jaren haar beste vriend, maar sinds een jaar was hij veranderd. Het was haar pas opgevallen vanaf het moment dat hij aan de andere kant van het land was gaan studeren en ze hem maanden niet had gezien. Toen hij voor de eerste keer op bezoek was gekomen, was er iets aan hem… anders.
‘Day, laat hem.’ Ze klemde haar hand rond zijn pols en trok hem weg voor hij in kon gaan op de jongen. ‘Ik ga niet weer mijn hele avond weggooien om jou uit de cel te praten.’
Dayans spieren spanden zich aan en heel even leek het alsof hij tegen haar in wilde gaan. Toen blies hij zijn adem uit en draaide hij met zijn schouders. ‘Je hebt gelijk. Let’s go have some fun’, grijnsde hij.

De lichten en muziek wervelden om haar heen. Charlotte kon de zorgen en sleur van het alledaagse leven gewoon van haar af voelen glijden, hoewel het waarschijnlijk vooral de alcohol was die daarbij hielp. Ze strekte haar handen naar Dayan uit en greep de zijne vast. Hij leek niet helemaal in het moment te zijn, dat was haar al vaker opgevallen deze avond. Hij keek veel om zich heen, alsof hij iets of iemand zocht, alsof hij in zijn gedachten met andere dingen bezig was.
Lachend zwierde ze enkele rondjes om haar as, waarna ze half struikelend over haar eigen voeten naar hem toe stapte en naar het glas in zijn hand reikte.
‘Ho-ho, rustig aan prinses.’ Met één hand voorkwam hij dat ze viel, terwijl hij zijn andere hand met daarin zijn drankje buiten haar bereik bracht. ‘Denk je niet dat je al genoeg hebt gehad? Doe eerst maar eens een glas water.’
Charlotte keek naar zijn glas en trok een pruillip, waarna ze zuchtte. ‘Ga jij dat water dan halen?’ Ze zette haar liefste glimlach naar hem op. Ze had half om half verwacht dat hij zou voorstellen dat zij dan meeging naar de bar, maar hij leek maar al te gretig om zich even uit de drukte te kunnen begeven.
‘Goed, blijf hier oké? Ik ben er zo weer.’

Account verwijderd

schreef:

Lilith hoorde de muziek al van ver, het lonkte haar. Het verplaatste zich door de straten mee met de wind om haar in vlagen tegemoet te komen terwijl het gedreun van de bas door haar lichaam begon te zinderen.
Clubs waren haar jachtterrein.
Op plekken als deze vond ze al tientallen jaren haar plezier. Wat voor haar ooit letterlijk de hel op aarde was, werd sinds het ontglippen van de echte hel een plek van vermaak. Hier domineerde ze mannen, hier lagen ze aan voeten en hier beminden ze haar. Hier was ze een mannenverslindster, maar niet zo letterlijk als de geschiedenisboeken schreven. Dat was slechts één keer gebeurd. Per ongeluk. Onlangs.
"Hey," knipoogde ze naar een groepje jongeren dat haar bekeek, te jong helaas.
Terwijl ze langs de rij heen liep, voelde ze de priemende blikken op haar rug. Haar slanke lichaam was gehuld in een nauw aansluitende, groene jurk die haar middenrif een stukje bloot liet. Het liet exact de juiste hoeveelheid bloot en tegelijkertijd nog voldoende bedekt. Het was bizar hoeveel iemands uiterlijk hier telde en hoe weinig iemands innerlijk anderen parten speelde. Want als ze over zichzelf reflecteerde, vond ze dat haar innerlijk nogal wat te wensen overliet.
Met wiegende heupen liet ze alle wachtenden in de rij achter zich dankzij wat groene briefjes die de buitengooiers met plezier wegstaken. Al had het vast niet gehoeven, wat flirterig knipperen met haar ogen en een brede, verleidelijke glimlach waren vaak al voldoende.
Achterlijke wezens.
Vanaf de deuren open zwaaiden, gonsde de muziek zo hard in haar oren dat ze niets anders meer hoorde. Eenmaal ze aan de drukte wende, hoorde ze het gelach ertussen waardoor haar lippen zich ook in een brede glimlach ontplooiden. Dit beloofde een leuke avond te worden. Want vanaf ze één voet in de club zette, rook ze het al. Dit werd geen gewone avond, deze club was dan ook niet gevuld met slechts gewone mensen.
Lilith maakte er meteen werk van, met haar zintuigen op scherp bewoog ze zich door de drukte heen. Er was een engel aanwezig en ze moest weten wie. Misschien een oude bekende, misschien eentje die ze net niet wou zien. Hoe dan ook, ze moest en zou weten wie het was, haar nieuwsgierigheid en eigenzinnigheid was dan ook steeds het geen wat haar in de problemen bracht.
"Fuck off."
Lilith botste tegen iemand op, die besloten had om haar dichter tegen zich aan te trekken. Hoe aanlokkelijk het ook was, wou ze zichzelf niet meer in de positie brengen om zo snel op de avond zich al vast te pinnen op een persoon om uit te buiten. Daarom rukte ze zichzelf los van de graaierige en inhalige kerel om haar weg verder te zetten.
Let's get this party started.

Fall
Wereldberoemd

Fall schreef:
Dit was pas haar derde week op aarde, en Seraphina wilde deze avond gebruiken om meer van het mensen leven te ontdekken. Ze was tot nu toe elke dag wel iets tegengekomen dat haar verbaasde, hoe komen mensen toch op sommige dingen? Van suikerspinnen tot een bepaalde hand prefereren, alles wat mensen deden vond Seraphina geweldig. Gisteren had ze zelf ook willen ontdekken wat haar beste hand was, maar jammer genoeg kon ze met beide handen even goed schrijven. Toch gaf ze het niet op om meer mensen-dingen te proberen, dus vanavond volgde ze een aantal jonge mensen en ging ze achter hen in een rij staan. Ze had geen idee waarvoor, maar als er een rij was zou het sowieso populair zijn. Langzaamaan verschoof de rij zich, maar hoe lang het duurde maakte voor Seraphina niet uit. Ze had weinig tijdsbesef, en zou waarschijnlijk op de aarde blijven zolang er nog kwade engelen ronddwaalden. Een rilling liep over haar rug bij de gedachte van kwade engelen alleen al, niet omdat ze bang was, maar omdat hoe ze zich gedroegen tegenover mensen.
Voordat ze het wist stond ze al helemaal vooraan in de rij, en was het haar beurt om naar binnen te mogen. Enthousiast liep de door de deuren, en gelijk werd ze verdoofd door enorm harde muziek. Interessant, dus mensen vinden het fijn om alleen maar muziek te horen. Als tweede ondervond ze dat er wellicht een dress code is voor dit gebouw, aangezien veel vrouwen mooie jurkjes droegen met hoge hakken aan. Kort keek ze naar haar eigen outfit, een spijkerbroek, witte gympen en een roze shirtje. Met deze outfit paste ze goed tussen de mensen in hun dagelijkse leven, maar hier was dat wel anders. Hier zou ze de volgende keer aan moeten denken, ze wilde namelijk niet te veel aandacht naar zichzelf trekken. Seraphina werkte zich voorzichtig door de mensenmassa heen, met veel 'excuseer' en 'sorry's. Nu stond ze tegenover een bar, die drankjes serveerde aan mensen die ervoor betaalde.
"Hey, kan ik misschien een drankje voor je kopen?" schreeuwde een mannelijke stem in haar oor terwijl ze net aan het lezen was wat haar opties waren. Ze draaide zich glimlachend om naar waar de stem vandaan kwam en bekeek hem kort. "Graag! Wil je er ééntje voor me uitkiezen?" antwoordde ze, een nieuwe ervaring was altijd leuk! Ze hoorde niet wat de man naar de barman schreeuwde, maar was benieuwd naar wat er voor haar neus zou verschijnen.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Jeremiasz Czajka

Het was dat zijn familie al een aantal generaties lang op engelen jaagde, want als Jeremiasz de keuze had gehad om een beroep te kiezen, was hij nooit engelenjager geworden. Hij was nu 24 jaar oud en zijn leven was nu gereduceerd tot het jagen op engelen. Waarschijnlijk was dit vroeger een stuk spannender dan nu, want Jeremiasz versleet de meeste tijd van de dag aan het rondstruinen rondom clubs en andere openbare gelegenheden, om op zoek te gaan naar engelen. Toen hij net klaar was van school, was het best leuk om te doen, maar na een aantal jaar verveelde het heel erg. Zelf was hij ook niet heel veel engelen tegengekomen, had hij dus weinig geld kunnen incasseren voor het vangen van de engelen en was het dus ook niet profitabel genoeg om ermee te kunnen stoppen. Zijn familie, Czajka, was bekend (of berucht, lag eraan van welke kant je het bekeek) om het feit dat zij op engelen jaagde, dus vertelde Jeremiasz niet snel wat zijn achternaam was.

Dus voor de vierde keer in de week stond Jeremiasz samen met zijn broer Eliasz in de rij voor de club. Waar Jeremiasz niet enthousiast was voor het beroep van engelenjager, was Eliasz dat wel. Voor hem ging het ook meer om de familie-eer, want het was nou eenmaal dat hoe beter je was als engelenjager, hoe meer prestige je had in de familie. Meestal ging het ook zo als een Czajka besloot om geen engelenjager te worden, dat diegene uit de familie gezet werd en niet meer die achternaam mocht gebruiken. Het was dus een big deal voor Eliasz en Jeremiasz om zo goed mogelijke engelenjager te zijn. "Verwacht jij nog wat vandaag?" vroeg Jeremiasz aan zijn broer, waarna die even nadacht. "Nou, ik denk dat we vandaag nog geluk gaan krijgen ook... Tenminste, ik zal wel geluk krijgen," zei Eliasz trots. "Maar ik verwacht dat jij niets zal vinden, arme stakker dat je bent," voegde hij er snel aan toe. "Ik pak je nog wel Eli," plaagde Jeremiasz.

Eenmaal in de bar waren Eliasz en Jeremiasz opgesplitst, om zo min mogelijk op te vallen. Hij zocht zelf naar onbekende gezichten, naar een gezicht dat misschien niet helemaal hier thuishoorde. Dit om misschien een engel te identificeren, of gewoon, om andere mensen te ontmoeten die niet zijn familie of andere engelenjagers waren. Zo groot was zijn sociale kring ook weer niet buiten de engelenjagers om. Hij vond een vrouw die net niet helemaal bij het feest leek te passen. Hoefde natuurlijk geen engel te zijn, want hij zag vaak genoeg jonge vrouwen die voor het eerst naar zo'n feest gingen en ook geen idee hadden wat zij dan aan moesten trekken. "Hey, kan ik misschien een drankje voor je kopen?" had hij inderdaad gezegd, want het was altijd wel interessant om te weten of de persoon tegenover je een engel of een naïef persoon uit de middle of nowhere was. De vrouw had geaccepteerd en Jeremiasz had een rumcocktail besteld voor hen allebei. De verdere ingrediënten maakten hem niet zo veel uit. Nadat hij betaald had en de cocktails op de bar waren gezet, bracht hij de rumcocktail naar de vrouw toe. "Klopt het dat ik je nog niet eerder heb gezien? Ik ben Jeremiasz trouwens," stelde hij zich voor terwijl hij zijn hand uitstak naar haar.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Cain
Een club vol mensen die zo ongeveer half bloot en dronken tegen elkaar aan stonden te schuren. Mensen hadden vreemde hobby's, vond Cain, die zich met een doelbewuste uitdrukking een weg naar de VIP-area baande. De handen die bewust en onbewust zijn lichaam raakten negeerde hij, het was geen menselijk contact dat hij vanavond zocht.
''Een dubbele whiskey,'' zei hij tegen de barman, waarna hij zich omdraaide en zijn blik over de menigte liet glijden. Oh, en óf hij vanavond een engel zou tegenkomen. Hij voelde het in de atmosfeer, hij rook het vanaf binnenkomst, zijn zesde zintuig die een engel bijna direct kon onderscheiden van een mens.
Terwijl hij een flinke slok van zijn drank nam kruiste zijn ogen met die van een lange, blonde jongen die hem doorgrondend bleef aankijken. Nou, dit kon interessant worden. Zijn donkere blik vertelde hem dat hij geen plezier haalde uit Cain zijn aanwezigheid dus als hij een engel was kon dat maar een ding betekenen. Hij was hier om hem tegen te houden met waar hij ook mee bezig was.
''Je glas is bijna leeg,'' Cain draaide zich om en keek in twee heldere blauwe ogen van een jongedame met blond haar. Ze knipperde met haar lange wimpers en zette een stap dichter in zijn richting waarbij ze subtiel een hand op zijn arm legde. Hij leek vrouwen aan te trekken als magneet, al stond het hem nu meer in de weg als anders. ''Hmm, je hebt gelijk.'' Hij glimlachte even cynisch, en draaide toen zijn rug naar haar toe en zette zijn glas op de bar. Hij liep nu de trap af naar de dansvloer en zocht het grijze paar ogen dat hem net zo lang had zatten aan te staren.
''Zoek je iemand?'' De club was overrumoerig en overcrowded, maar Cain wist direct dat hij het tegen hem had. Hij draaide zich om, en zag dat er inderdaad tegen hem gepraat werd. ''Toevallig, ik wou hetzelfde aan jou vragen.'' Zijn kaken schoven elkaar, terwijl hij zijn blik over de jongen liet glijden, die minstens een kop kleiner dan hem was en tevens veel smaller dan de breedgespierde Cain. Maar nu hij zo dichtbij stond, wist hij dat het hem niet was. Vreemd, en het was nog steeds verdacht wat hij dan wel van hem moest.
''Oh, zeker. Ik weet wie je bent, Cain. Of beter, wát je bent,'' eerst lachte Cain schamper, maar die lach verdween al gauw toen de jongen hem serieus bleef aankijken. ''Dan heb ik nieuws voor je. Ik heb niks te verbergen.'' Voor het moment dat ze elkaar aanstaarden, glimden zijn ogen rood op. Hij had geen moeite om direct te laten weten wie hij dan ook was. Iemand om geen ruzie mee te zoeken.
''Ik heb geen tijd om spelletjes te spelen. En er wacht iemand op je,'' hij knikte naar de blond-brunette die nu zijn kant op kwam en greep zijn kans om erbij weg te lopen. Schijnbaar was hier iemand van zijn soort in de club en hij was vastberaden hem, of haar te vinden.

Daynty
Internationale ster

Daynty schreef:
En weg was hij.
Met lichtelijk opgetrokken wenkbrauwen staarde Charlotte naar Dayans rug, die al snel verdween tussen de deinende mensenmassa op de dansvloer. Het was niet zo dat het perse nodig was dat ze met z’n tweeën drinken gingen halen, maar door de jaren heen had het zich ontwikkeld tot een onuitgesproken ritueel. Even aan de bar hangen, bijkomen van het dansen, en een glas naar binnen gieten alvorens weer los te gaan.
Na kort haar schouders op te hebben gehaald, had ze haar aandacht weggehaald van Dayan en teruggebracht naar de muziek, en de paar bekenden van school die ze tegen waren gekomen. Echter, de muziek en de alcohol waren niet genoeg om haar gedachten helemaal af te leiden. Hoe langer Dayan wegbleef, des te onrustiger werd het gevoel dat zich roerde in haar onderbuik. En des te geïrriteerder raakte ze. Er was iets dat Dayan haar niet vertelde, iets dat er al heel de avond voor zorgde dat hij afwezig leek. Ze deelden altijd alles met elkaar. Als er iets was dat hem dwarszat, waarom praatte hij er dan niet over met haar?
Voor de zoveelste keer wierp ze een blik over haar schouder, zocht ze met haar ogen de mensen aan de bar af, alleen om Dayan dit keer nergens meer te zien. Een lichte frons verscheen tussen haar wenkbrauwen, terwijl ze zich tussen de mensen door wurmde om dichterbij de bar te kunnen komen. Zodra ze uit de ergste drukte was, ving ze een glimp op van haar beste vriend die zijn weg maakte weg van de bar - maar niet in de richting van waar hij haar net had achtergelaten. Charlotte fronste bij het zien van de persoon die voor Dayan liep. Het leek haast alsof Dayan hem doelbewust volgde. Dat vermoeden werd bevestigd toen de jongen zich omdraaide.
‘Maak eens wat ruimte’, snauwde ze, botter dan bedoeld, tegen een groepje meiden dat niet bepaald voorzichtig haar weg versperde en Dayan en de jongeman aan haar zicht onttrok. Met haar ellebogen duwde ze één van de meisjes opzij, de dodelijke blik die ze daarvoor terugkreeg negerend, waarna ze op Dayan afliep. Haar ogen vernauwden zich iets toen de jongeman met wie hij praatte in haar richting knikte voor hij wegliep.
‘Daar ben je’, zei ze terwijl ze een hand op Dayans schouder legde. Een lichte schok ging door zijn lichaam. Hij ontspande zich vlak daarna weer, maar het was haar niet ontgaan. ‘Wat is er toch met je aan de hand vanavond? Wie was die kerel?’
Dayan schokte met zijn schouders. ‘Een bekende, niets bijzonders. Maar ik moet hem nog even spreken.’
‘Een bekende? Dat gesprek van jullie zag er anders niet heel vriendelijk uit.’ Charlotte blokkeerde Dayans pad door voor hem te gaan staan. ‘En waarvoor moet je hem spreken?’
Een zucht rolde over zijn lippen. ‘Ik heb hier nu geen tijd voor, Char. Ga terug naar de bar, ik kom er zo aan. Hij is niet het persoon bij wie je in de buurt wil zijn.’
Nu was het de beurt aan haar om geërgerd te kijken. ‘Goed dan, als jij me niet wil vertellen wat er aan de hand is, ga ik het zelf wel vragen.’ Uitdagend wierp ze hem een blik toe. Voor tot Dayan doordrong wat haar woorden betekenden, draaide ze zich om en haastte ze zich achter de jongeman aan met wie hij had staan praten.
‘Hé, wacht even!’ riep ze. Ze pakte zijn pols vast om hem staande te houden. ‘Ik zag je net praten met Dayan en ik vroeg me af wat er aan de hand was.’ Eens de jongeman zich naar haar om had gedraaid, kon Charlotte het niet helpen dat ze hem een even alleen maar aan kon staren. Zelfs in de gedimde, gekleurde lichten van de club was te zien hoe onmiskenbaar knap hij was. Tegelijkertijd straalde hij echter nog iets uit. Iets dat haar instinct liet schreeuwen dat ze zich uit de voeten moest maken, maar dat tegelijkertijd haar aandacht gevangen hield.
Een ander idee schoot haar gedachten binnen. Als Dayan haar wilde irriteren door niets te zeggen, dan kon zij hem best terug irriteren. Het was duidelijk dat Dayan haar niet in de buurt van deze jongen wilde hebben - en dat was precies wat ze wél ging doen. ‘Waarom ga je niet mee naar de bar een drankje halen? Ik trakteer.’ Charlotte zette één van haar mooiste glimlachjes op. ‘Zie het maar als een goedmakertje voor Dayans onaardige gedrag.’

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet lang voor Lilith een vrouw aan de bar onderscheidde tussen de rest van het volk. Het was onmogelijk te verbergen dat de blondine aan de bar een engel was, haar zesde zintuig was haast overbodig. Golvende lokken in het mooiste goudblond dat ze tot nu toe gezien had, vielen over de slanke schouders van de jong ogende vrouw. Blauwe ogen knipperde onschuldig naar een man dichtbij haar terwijl een brede glimlach om haar lippen sierde. Een ware engelachtige verschijning die pure onschuld uitstraalde.
Ze kon hier nog niet lang zijn. Het viel zo hard op. Over haar aard kon Lilith zich echter niet uitspreken, Lilith had geleerd dat mensen zich uitstekend konden voordoen als iemand die ze niet waren. De onschuldig blik kon evengoed een list zijn om iedereen in de val te luizen. Een eigenschap waar Lilith jaloers op was omdat ze dergelijke onschuldigheid zelf miste. Heel kort sloeg ze het tweetal gade, tot de man haar een cocktail aanbood met een grote hoeveelheid rum.
Oh. Wat had ze een bloedhekel aan mannen zoals hem. Ze dachten dat ze vrouwen als hun marionetten konden behandelen. Elk van hun vuile soort wou macht en de meeste hadden niet eens een echt paar ballen hangen, want ze moesten vrouwen weerloos maken voordat ze hen konden overmeesteren. Lilith dacht zwart/wit over mannen, mannen waren namelijk duidelijk zwart. Geen enkele man op aarde vertrouwde ze en ze vond hen allemaal verachtelijk. Dat resulteerde in het feit dat ze geen enkele actie die ze ondernamen vertrouwde.
Lilith haalde even diep adem en ze besloot daarna om de engel te benaderen. Dit kon nog interessant worden. Zonder pardon duwde ze haar lichaam tussen de twee in.
"Het is niet omdat je onsterfelijk bent dat je drankjes van vreemden mag aannemen, regel één van op aarde wonen blondie," lachte Lilith de engel toe.
Om de zin duidelijk hoorbaar te maken boven de muziek, had ze zich dicht naar de engel toe gebogen waardoor haar lippen vlak naast haar oor hingen, de woorden enkel voor haar verstaanbaar. Haar lichaam had ze weggedraaid van de man waardoor hij een uitgebreid zicht had op haar derrière in de strakke rok.
"Have fun," sprak ze nog wat zachter, voor ze wegliep en nog kort even langs de blondine haar schouder streek met haar vingertoppen.
Ongeacht met wie ze praatte, haar flirterige lach en steelse blikken kon ze niet bedwingen. Met wiegende heupen liep ze weg, want haar zesde zintuig stond niet stil. De blondine was hier niet alleen en kostte wat het kost zou Lilith iedereen vinden die iets met haar oude, slechte thuis te maken had.
Zoekend begaf ze zich opnieuw de menigte in, benieuwd naar wie er nog haar pad zou kruisen. Misschien kwam ze nog oude bekenden tegen.

Fall
Wereldberoemd

Fall schreef:
Seraphina keek verwonderd naar hoe mooi het drankje er eigenlijk uitzag, er was duidelijk meer moeite in gestopt dan de andere dingen die mensen hier op aarde drinken, zoals water en koffie. Ze boog zich wat naar hem toe om te horen wat hij zei en knikte toen. “Dat klopt, dit is mijn eerste keer hier, is het altijd zo luid?” vroeg ze en ze nam een slokje van haar drankje. Huh, het drankje heeft nogal een aparte smaak, maar het was niet vies. “Mijn naam is Sera, ga je vaker naar dit soort dingen Jeremiasz?” antwoordde ze terwijl ze zijn hand schudde. Plots pikte haar zesde zintuig iets op, dit was de eerste keer dat ze dit voelde in haar tijd op de aarde. Ze realiseerde zich toen dat ze dit gevoel al licht had gehad vanaf het begin dat ze de ruimte instapte, maar er waren zoveel nieuwe indrukken geweest dat ze het had genegeerd. Ze zou beter op moeten letten vanaf nu, ze was hier namelijk natuurlijk met een reden. Nog voordat ze om zich heen kon kijken om de engel te vinden die het veroorzaakte, kwam het gezicht van een zeer aantrekkelijke vrouw recht voor die van haar. Als ze niet haar zesde zintuig op tijd had gevoeld, zou ze nu door haar opmerking zeker weten dat ze een engel was, en het was niet moeilijk om te zien dat ze een kwade engel was. Maar ze werd overweldigd door de engel ’s flirterige gedrag, en ze voelde plots haar wangen warm worden, compleet uit het niets. Nog voordat ze iets kon doen liep de engel heupwiegend weg. “Wacht!” probeerde ze nog, maar haar stem had geen kans om over de luide muziek heen te komen. De brunette was gelijk verdwenen in de menigte, en Seraphina realiseerde zich dat het waarschijnlijk niet veel nut had om haar nu proberen te vinden. Ze zal later haar nogmaals proberen te vinden, als ze namelijk in haar eerste paar weken op aarde al een kwade engel wist te bedwingen, zou ze echt een heldin zijn. Ze nam een diepe adem om te proberen haar rode wangen te kalmeren, en gaf Jeremiasz een glimlach. "Sorry daarvoor, dat is... iemand van mijn oude woonplek,” probeerde ze. Het was niet gelogen, dat kon ze
namelijk niet. Elke kwade engel kwam ooit uit de hemel. Door de engel’s opmerking keek ze nu lichtelijk sceptisch naar het drankje waarvan ze net nog had gedronken, er is niets mis mee toch?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld