Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSORPG]*We try to race the morning but she

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

*We try to race the morning but she comes at last

Orpg met lieve <3
Gelieve niet te reageren

Le moi:

There's a candle burning bright
In the window across the road
There's a whole world in rotation, son
And the moon is embarrassed still

Genevieve Ava Harlow McDyer

But she still shines on
And there is madness in her eyes
Each year, a song for the undeserving tides
And it goes on and on

Demish
Internationale ster

Demish schreef:

Michael Clifford

Devil at my door
Got me knockin' on the other side
Ashes on the floor
But I'm walkin' outta here alive

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het had hem een aantal jaren gekost om te wennen aan de straten van Jacksonville. Het was niet zijn gebruikelijke stad. Michael prefereerde de noordelijke staten, evenals de noordelijke landen in het continent Europa. Daar waar de dagen kort waren en de nachten lang, voelde hij zich het meeste thuis. Er waren echter plekken die hij eens in de zoveel tijd bezocht. Jacksonville, in Florida, was één van de eerste grote steden geweest in de tijd dat de Engelsen Amerika bezetten. Michael had de stad, die voor een lange tijd had bestaan uit een groot fort en enkele huizen, zien opgroeien. Dat was al bijna driehonderd jaar geleden, maar voor Michael zijn leven was dat slechts een klein onderdeel ervan.
Michael verbleef al twee jaar in de stad, zonder al te veel problemen. De vampieren die hier leefden, hadden hem ontvangen en geaccepteerd. Michael hield zich echter altijd afzijdig. Er waren vampieren die behoeften hadden aan soortgenoten. Een familie. Voor hem was het anders. Ondanks dat vampieren ook het onsterfelijke leven leken te hebben, zou hij ze allemaal uitleven. Dat was dan ook de reden dat hij geen contacten zocht. Tenminste, niet meer dan degenen die hij nodig had om te overleven.
Een korte wandeling had hem uit zijn appartement getrokken. Het was zomer, wat betekende dat er veel toeristen in de stad waren. Een feest voor de meeste vampieren, maar Michael was discreter dan dat. Hij hoefde niet te doden om te overleven en dat probeerde hij dan ook te voorkomen. Dat hij hier en daar zich ten goede deed aan een toerist, nam hij voor lief. Hij zorgde altijd dat ze weer vrolijk terugkeerden naar hun vrienden, zonder enige vorm van angst, verwondingen of herinneringen aan wat er daarvoor was gebeurd.
Eenmaal terug in zijn gebouw, merkte hij meteen dat er iets niet klopte. Hoe dichter hij bij zijn eigen appartement kwam, hoe meer dat gevoel bevestigd werd. Er was iemand in zijn huis. Een andere vampier kon het niet zijn, aangezien Michael zijn huis altijd noteerde onder de naam van een levend persoon. Vampieren moesten worden uitgenodigd om binnen te komen. Dit was iemand anders. Wie het ook was, diegene had het goed gespeeld. Zijn voordeur was dicht en er waren geen sporen van inbraak. Echter kon diegene niet denken dat dit hem niet zou opvallen.
Michael opende de deur. Geen spoor van een persoon, maar er was wel degelijk iemand. ‘Whoever you are, you should know better than to sneak up on me!’

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Genevieve heeft lang op dit moment moeten wachten. Haar geduld werd de afgelopen jaren enorm op de proef gesteld, maar dat was het uiteindelijk allemaal waard. Iedere beweging werd gestimuleerd door een boost aan adrenaline. Ze voelde zich goed; zo goed had ze zich in nog geen tijden gevoeld. Ze wist wat haar binnen de kortste keren te wachten stond en dit keer was ze er klaar voor. Dit keer zou ze zich niet aan haar zwakte overgeven, maar was ze sterker dan ooit.
Het had haar even geduurd voor ze had gevonden waar hij al die tijd uit hing. Michael Clifford. Een eeuwenoude vampier, op wie ze haar zinnen had gezet. Het jagen op vampiers was iets wat ze al jaren deed. Michael was haar eerste prooi wie aan haar wist te ontglippen en daar baalde ze enorm van. Niet alleen was het hem gelukt om tussen haar vingers te ontglippen, maar had hij het ook voor elkaar gekregen om haar te verwonden. Ze was niet alleen heel veel bloed verloren, maar had er ook verschillende breuken aan overgehouden. Het heeft ontzettend lang geduurd voor ze daar bovenop was en ze weer de oude was. Daarnaast was het nog een heel karwei om erachter te komen waar Michael naar toe was gevlucht. Omdat hij niet al te veel contacten had, was het lastig om de juiste geruchten van de valse te onderscheiden. Wat resulteerde in het feit dat de blondine aan een dood paard trok en het verkeerde pad volgde.
Nu had ze het idee dat ze toch op het goede pad zat. Meerdere informanten hadden haar weten te vertellen dat Michael Jacksonville als zijn thuisbasis had gemaakt. De afgelopen twee jaar is hij daar door verschillende vampiers op doorreis gezien. Hierdoor wist Genevieve dat ze de gok moest nemen. Zo veel concrete informatie had ze in geen tijden meer gehad, wat voor haar betekende dat ze dit wel na moest trekken. Toch was ze erg enthousiast. Het voelde goed. Alsof ze er bijna zeker van was dat dit klopte, al kon ze natuurlijk nergens zeker van zijn. Wat Michael betreft was niets zeker en moest je van het onverwachte uit gaan. Hoe het meisje het aan ging pakken als ze eenmaal in Jacksonville aangekomen was? Geen idee. Ze wilde niet al te ver vooruit plannen. Zeker niet nu er nog een kans bestond dat hij er niet was en hij haar opnieuw op een dwaalspoor had gezet.
Genevieve haalde een keer diep adem, voor ze uit de taxi stapte die haar naar Jacksonville gebracht heeft. Ze betaalde de chauffeur, nadat haar spullen uit de kofferbak waren gehaald. Veel had ze niet bij; simpelweg het noodzakelijke. Wapens, wat kleren en wat contant geld. Ze keek de gele wagen, voor ze haar omgeving kort in zich op nam. Ze haalde een keer diep adem voor ze haar weg vervolgen. Gefocust op haar omgeving. De jacht kon nu echt in gang worden gezet.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
In zijn appartement bleek dat Michael de situatie verkeerd in had geschat. Een vijand was het niet, eerder iemand die hij als vriend beschouwde. In zijn woonkamer vond hij een oudere man, die rustig op de bank zat te lezen. Hij leek het zich gemakkelijk te hebben gemaakt door wat drinken voor zichzelf in te schenken.
‘Jeez, Mart. Why would you act all sneaky like that?’ Michael had niet veel contacten in de stad. Niet meer dan nodig was. Mart was een oudere, mannelijke heks. Al ruim over de zestig en vreemd genoeg had hij er voor open gestaan om zo nu en dan Michael er op te attenderen wat er in de stad gebeurde. Of de andere vampiers iets van plan waren en Michael zich schaars moest maken, of dat er heksen waren die wederom ontevreden waren over wat er gebeurde. Michael was de man dankbaar, maar hij snapte niet waarom de man zich had willen verstoppen in zijn eigen appartement.
‘Can’t I scare an old friend?’ vroeg de man lachend. Michael ging in zijn stoel zitten en Mart legde een vertrouwde hand op zijn schouder. ‘I have come to warn you, my friend. My coven heard word of a vampire hunter who has it out for you. Naturally, I did some research. It’s her.’
‘You have to be more specific than that. I know you’re a warlock and all, but it all sounds a bit too ominous right now,’ mompelde Michael. In zijn leven had hij meerdere jagers ontmoet. De meesten hadden het snel opgegeven. Hij was niet te doden. Niet zomaar. Ze konden er een kick uit krijgen om hem vast te houden en te martelen, maar vroeg of laat wist hij wel te ontsnappen. En als de jagers nog enige twijfel hadden dat ze hem opnieuw zouden kunnen vinden, dan zorgde hij er wel voor dat dat niet nog eens zou gebeuren.
‘You know who. Genevieve McDyer.’ Michael veerde langzaam op uit zijn stoel. Genevieve McDyer. De naam zei hij hem genoeg. Jong, maar slim. Hij was niet de enige vampier die in haar val was gelopen. Echter was hij wel één van de weinigen die had weten te ontsnappen. Hij had gedacht dta hij met haar had afgerekend.
‘There is no way. I made sure she had more injuries than a doctor could count! She wouldn’t be able to hunt for a long time.’
‘Well, she recovered.’ Normaal waardeerde Michael de directe woorden van zijn vriend, maar nu bracht hij de woorden waar Michael onrustig van werd. Genevieve kwam voor haar wraak. Michael wist dat ze vastberaden zou zijn. Dat ze hem niet nogmaals zou laten ontsnappen. Hij kon zich alleen maar indenken wat voor een marteltuigen ze dit keer mee had genomen om er voor te zorgen dat hij op zijn plek zou blijven.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Genevieve had het voor elkaar gekregen om hier een appartement te huren. Dit huurde ze onder een valse naam. Er waren genoeg mensen wie als de dood voor haar waren en zouden vluchten, terwijl het gebruik kunnen maken van haar connecties nu precies hetgeen was wat ze wilde. Nee, ze moest zo voorzichtig mogelijk handelen. Bovendien wilde ze niet hebben dat Michael al een kans kreeg om de stad te ontvluchten, voor dat Genevieve überhaupt gearriveerd was. Dat kon ze al helemaal niet gebruiken. Het feit dat hij haar heeft weten te ontvluchten en haar zo heeft weten te verwonden, hadden er voor gezorgd dat haar vechterslust groter was dan ooit. Ze had de juiste maatregelen weten te treffen; de juiste wapens meegenomen. Nieuwe wapens had ze weten te ontwikkelen, om er voor te zorgen dat Michael voor eens en altijd uitgeschakeld zou worden. Deze man had zijn tijd op deze wereld gehad en het werd tijd dat hij eindelijk aan zijn einde kwam. Daar wilde de blondine hoogstpersoonlijk voor zorgen. Kosten wat het kost.
Een zachte zucht rolde er over haar lippen heen, voor ze het appartementencomplex binnen stapte. Een vrouw stond er op haar te wachten. "Rosalie Edwards?"drong haar gehoorgangen binnen. "Yes, I am. Thank you for meeting me on such short notice"zei ze haar, voor ze haar hand wist te schudden. Ze had enorm veel geluk gehad en was blij dat ze tenminste een vaste plek had om mijn dagen in door te brengen. Ondanks het feit dat de blondine nu in Jacksonville was, betekende niet dat ze Michael zo gevonden had. Hij was nog al mensenschuw en kwam niet vaak buiten. Genevieve moest dus haar momenten vinden. Wat zou beteken dat ze vaak 's nachts buiten zou zijn, om een kans te maken om hem te vinden. Als hij hier überhaupt zou zitten. Dat was nog altijd de vraag. Tot het moment dat ze hem met haar eigen ogen zou zien, kon dit nog altijd een dwaalspoor zijn. "That's no problem at all. I'm happy to be of service. If you follow me, I'll show you your apartment and get you the keys"was het antwoord van de vrouw. Een glimlach was hetgeen wat Genevieve haar schonk. Ze was blij dat het zo snel afgerond zou zijn. Daar had ze persoonlijk voor gezorgd. Ze wilde zelf nog langs een oude vriendin. Een van de enkelen die een tip achter had weten te laten. Ze wilde maar al te graag begroeten.
Het duurde ook niet lang voor het meisje de sleutels van het appartement in haar hand gedrukt kreeg. "If there's anything wrong, please let me know"zei de vrouw. "It was nice to meet you, miss Edwards." "Likewise"was mijn antwoord en wachtte vervolgens tot de vrouw uit het zicht verdwenen was. Ze opende de deur, stapte het appartement in en keek vluchtig rond. Simpel, maar zeker leefbaar. Het was meer dan prima. Haar spullen dumpte ze in de slaapkamer. Het uitpakken zou zo meteen wel komen. Op dit moment had het meisje belangrijke dingen te doen. Men mocht haar wel verteld hebben dat Michael hier zat; sommige dingen werden toch liever persoonlijk verteld. En die informatie zou ze nu gaan innen. Hoe eerder hoe beter.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Die avond had Michael, samen met Mart, een plan bedacht. Genevieve was hier om op hem te jagen. Als dat was wat ze wilde, dan zou hij haar de gelengeheid geven om dat te doen. Via Mart had Michael kunnen achterhalen in welk appartementencomplex Genevieve verbleef. Natuurlijk deed ze dat niet onder haar eigen naam. Nee, ze dacht slim te zijn en een pseudoniem te gebruiken. Rosalie Edwards. Een vrije simpele naam die niet op zou kunnen vallen. Waarschijnlijk had het dat ook niet gedaan als Mart er niet was geweest om Michael te waarschuwen.
Michael had zijn best om zich zo opvallend mogelijk te gedragen, op een onopvallende manier. Hij had het niet te duidelijk willen maken dat hij klaar was voor een gevecht met Genevieve, maar hij had wel haar aandacht willen trekken. Waarom? Omdat ze anders niet weg zou gaan. Hij zou het niet laten gebeuren dat ze hem op zou jagen en gevangen zou nemen. Dat had ze al eerder geprobeerd en dat was toen mislukt. De tweede keer zou niet haar geluksdag zijn. Absoluut niet. Als ze dacht dat ze genoeg wapens had om van hem af te komen, dan had ze dat behoorlijk fout ingeschat.
Michael was lang genoeg een vampier om te weten hoe hij moest vechten. Sterker nog, hij overleefde al meer dan duizend jaar op deze planeet. Hij was niet zomaar te doden. Hij wist dat jongere vampiers gemakkelijker te doden waren. Hij niet. Dat kwam omdat hij één van de eerste vampiers op de wereld was. Zonder hem, waren alle anderen er nooit geweest. Met zo oud zijn, kwamen daardoor ook een aantal voordelen. Al was het tegelijkertijd ook een groot nadeel dat het niet zo gemakkelijk was om een afscheid te creëren voor dit leven. Zeker omdat het leven soms simpelweg te lang duurde.
Michael had zich kenbaar gemaakt in de straten en in een restaurant. Hij had Genevieve nooit gezien, maar hij had wel geweten dat ze aanwezig was geweest. Dat ze ergens in de schaduwen had gezeten en hem had gevolgd. Hij vroeg zich af of ze door had wat hij aan het doen was. Ergens hoopte hij van wel. Wat voor een jager zou ze anders zijn?
Hij had er voor gezorgd dat hij zich waande in een wat afgelegen deel van de stad. Niet te druk, maar ook niet te rustig. Ze waren nog altijd omsingeld door gebouwen. Michael gebruikte ze, omdat hij er zeker van wat dat zij hier ook ergens was. Hij kon haar horen, maar hij moest toegeven dat haar tactiek was verbeterd. Het was minder opvallend dan een aantal jaar geleden.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Genevieve had zich in de afgelopen paar uur goed weten te settelen. Haar bezittingen had ze zorgvuldig op weten te bergen en had ze een goede indruk van wat er precies gaande was in de stad. Met dank aan de hulp van Sabine Dubois. Een heks, wie Jacksonville al jaren haar thuisbasis noemde. Sabine was een eeuwenoude, krachtige heks. Het feit dat ze hier na al die jaar nog steeds rond liep, was te danken aan het gebruiken van de lichamen van anderen. Het principe dat ook zij hier zo lang rond liep, was naar Gen's mening ook niet helemaal zoals het hoorde. Net zoals het niet natuurlijk was dat vampieren hier zo lang rond liepen. Toch was ze Sabine enorm dankbaar voor haar hulp. De vrouw had, net zoals Genevieve, een hekel aan vampiers. Iedere vampier die weg werd geruimd was er volgens haar één. Daarbij was ze blij dat iemand achter Michael aan ging, omdat er daarmee meerdere vampiers aan werden gepakt. Hoe meer, hoe beter. Hoewel Michael zich voornamelijk op de achtergrond bevond, vond ze het niet fijn dat hij Jacksonville als zijn thuisbasis had bekroond. Het was niet goed voor haar zaken, zo vond zij. Het feit dat Gen haar een handje wilde helpen om dit probleem op te lossen, deed haar dan ook maar al te goed.
Zo ontstond de samenwerking tussen de twee. Ze hadden zorgvuldig contact met elkaar gehad. Haast niet te onderscheppen. Daar hadden ze bewust voor gekozen, zodat Genevieve een lichte voorsprong zou hebben. De blondine er vanuit dat ook zij haar vijanden had, waardoor het zomaar kon zijn dat Michael inmiddels op de hoogte was van haar komst. Dat was een goede mogelijkheid en dat betekende dat alle mogelijke vormen van bescherming welkom was. Daar had Sabine, aan de hand van haar spreuken, voor weten te zorgen. In combinatie met haar gebruikelijke voorzorgsmaatregelen, was Gen toch goed beschermd tegen Michael. Je kon immers niet zeker genoeg zijn.
De avond was inmiddels aangebroken. Voor Gen was dit het teken om de deur uit te stappen en de eerste klappen uit te delen. Nee, ze zou geen tijd verspillen. Dat zou een domme zet zijn en daarmee gaf ze hem alsnog de kans om te vluchten. Hoe eerder ze toe zou slaan, hoe beter. Gedurende de dag had Michael zich al kenbaar gemaakt in verschillende delen van de stad. Waarschijnlijk om duidelijk te maken dat hij wist dat ze gearriveerd had. Ze moest eerlijk toegeven dat het haar amuseerde. Precies zoals ze het wilde. Ze had zich niet uit de tent laten lokken. Dat was te simpel geweest. Ze had hem in de gaten gehouden, dat zeker. Ze had zich goed op de achtergrond weten te houden.
Nu wist ze precies waar ze Michael kon vinden. Een aantal wapens had ze op zak. Onopvallend. Ze hield van verrassingsaanvallen. Het was haar sterkste punt en ze maakte er maar al te graag gebruik van. Op dit moment bevond ze zich in een van de rustigere delen van de stad. Typisch, al zei ze het zelf. Ze wist dat Michael hier ergens rond liep. Al wilde ze niet alle aandacht op zich richtten. Het jagen was het geen wat het zo leuk maakte. Dat wilde ze niet overhaasten. Zeker nu ze hem al op de hielen zat.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael vroeg zich af wat er in Gen haar hoofd speelde. Wat maakte dat zij dacht dat ze hem aan zou kunnen? Ze wisten allebei wie er fysiek sterker was. Natuurlijk, Gen had haar wapens. Wapens die hem wellicht zouden pijnigen, maar nooit zouden doden. Daar was zwaarder geschut voor nodig en Michael had al een lange tijd geleden er voor gezorgd dat hetgeen wat hem kon doden, buiten bereik was voor iedere jager die het ook maar zou wagen om er aan te denken. Laat staan er naar op zoek te gaan. Dat betekende echter niet dat niks hem zou raken. Er waren genoeg wapens die hem voor een langere tijd met iets naars op zouden kunnen zadelen. Zeker als er een heks aan te pas kwam.
Dat moest haast wel, bedacht Michael zich terwijl hij door de donkere straten liep. Heksen waren over het algemeen niet blij met vampiers. Ze verstoorden de balans die de natuur voor hen had bedoeld. Zeker nu het voor vrijwel iedere vampier mogelijk was om in het licht te lopen. Michael had dan wel een heks aan zijn zijde staan, maar hij wist zeker dat Gen dat ook zou hebben. Hoe anders zou ze aan bepaalde wapens, kruiden en andere hulpmiddelen kunnen komen?
Hij voelde haar aanwezigheid. Ze was niet direct achter hem. Absoluut niet. Ze zou hem proberen te verrassen, maar zij wist waarschijnlijk net zo goed als hij dat hij haar aanwezigheid al lang op had gemerkt. Dat iemand hem had getipt en dat hij vanaf dat moment extra alert was geweest op ongeveer alles wat er in de stad was gebeurd. Een echte verrassing zou het dan ook niet worden, maar stiekem genoot hij van het kat en muis spelletje dat ze nu aan het spelen waren. Wie wie was, verschilde echter in hun perspectief. Gen dacht misschien dat hij de muis was, maar in zijn eigen hoofd was hij overduidelijk de kat.
Michael stapte een steegje in. Zijn ogen gleden over de schaduwen die werden veroorzaakt door de lichten van de stad, maar ook de maan. Twijfelend draaide Michael zich om. Hij zou hier op haar kunnen wachten. Haar een kans kunnen geven om hem daadwerkelijk in te halen, aangezien hij een stuk sneller was en voor een lange tijd voor haar uit zou kunnen blijven lopen.
Zijn mond opende, om haar uit te dagen. Er waren genoeg woorden die hij in haar richting wilde gooiden, maar hij besloot het niet te doen. Hoe leuk het ook was om haar uit de tent te lokken, hij besloot om simpelweg te wachten totdat ze oog in oog zouden staan met elkaar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld