Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Contemplating Love

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

- Ts. later die dag -

Tevreden keek Jace naar de laatste mensen die het atelier verlieten. Zijn tentoonstelling verliep beter dan dat hij ooit had durven dromen. Zijn werken verkochten als brood en men sprak lovend over de kunst die hij maakte. Desondanks het mooie bedrag dat hij bij elkaar had gekregen, voelde het verkopen van zijn schilderwerk dubbel; het waren belangrijke stukken van hem die hij had verkocht voor geld. Om niet sentimenteel te worden, probeerde Jace die gedachte van zich af te schudden en richte hij zich op het idee dat zijn belangrijkste schilderijen nog steeds in zijn bezit waren. Bovendien zou het schilderij waar hij het meest om gaf, namelijk datgeen waar zijn moeder echt centraal stond, straks een mooie plek krijgen. Het zou een nieuw leven krijgen in wellicht een zeer mooie ruimte. De laatste biljetten geld stak hij in zijn portemonnee terwijl zijn blik viel op de pasfoto van zijn moeder die hij al jaren bewaarde. Een glimlach kleurde zijn façade. Na al die jaren vol ellende en verdriet, voelde hij eindelijk dat fijne gevoel van geluk weer.
"Het is gelukt, mam," zei Jace luidop. "Het is gelukt." Hierna stak hij de foto weer op de plaats waar het begeerde; veilig in zijn portemonnee. Zijn blik liet hij vervolgens vallen op de klok, waarna er een vorm van paniek zijn lichaam overnam. Kwart over zeven.
"Shit, Ova staat zo hier en ik heb mijn vies hemd vol verfvlekken nog aan," vloekte hij. Met haast vluchtte hij naar de ruimte achter het atelier, waar hij een sporttas met wat spullen had achtergelaten. Hieruit haalde hij het hemd dat hij oorspronkelijk had meegenomen voor de tentoonstelling uit. Alvorens de voorstelling begon had hij één van zijn betere hemden uit de kast gehaald, maar de stress had hem eerder nog de das om gedaan, wat maakte dat hij het vergeten was. Ideaal voor zijn afspraak met Ova dus. Gehaast trok hij het hemd aan waarna hij de staat van zijn haren bekeek in de reflectie van zijn telefoon. Veel tijd had Jace echter niet. Hij hoorde de deur van het atelier rinkelen.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ova had zich vol enthousiasme klaargemaakt voor haar afspraak met Jace. Het was lang geleden dat een persoon haar zo had gefascineerd als dat hij had gedaan. Ze had een mooi zwart jurkje aangetrokken die halverwege haar bovenbeen viel en subtiele zwarte hakken die ervoor zorgde dat ze net weer iets langer oogde. Lang is Ova namelijk niet, ze is zelfs redelijk klein; 1,64 maar liefst. Haar makeup had ze natural gedaan want van veel makeup hield ze niet, bovendien had ze dat ook niet nodig. Onzeker was Ova normaal gesproken nooit maar iets zorgde er voor dat ze voor haar afspraakje met Jace haar zenuwen niet kon bedwingen. Bij haar vader thuis in de woonkamer waar Owan ook zijn zakenpartners ontvangt had Ova al een muur klaargemaakt om het nieuwe schilderij op te hangen, ze had Jace immers beloofd om het een mooi plekje te geven. Owan had ook al toegegeven dat hij het schilderij prachtig vond.

Na haar korte auto rit stapte ze uit en liep ze richting het atelier. Wat had ze hier de afgelopen uren naar uit gekeken. Toen ze de deur opensloeg zag ze hem niet staan, hij zou het toch niet vergeten zijn? Ze sluit de deur achter haar en loopt een paar stappen vooruit. Zenuwachtig beweegt ze een beetje op haar benen terwijl ze wat rond kijkt in het atelier. Toen Ova hier een paar uur geleden was hing het nog vol maar het bleek dat ze niet de enige was (en terecht) die gezien had dat hij talent heeft. Ze veegt een loshangend plukje haar achter haar linker oor en beweegt een beetje ongeduldig op haar plek. Hij zou toch niet spijt hebben van zijn afspraakje met mij?

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Sorry voor het wachten, i-ik." Zijn woorden stopten abrupt bij het aanschouwen van het vrouwelijk gestalde. Dezelfde vrouw die die eerder die dag zijn tentoonstelling bezocht en een schilderij van hem overnam. Een zwarte, simpele jurk sierde haar prachtige, vrouwelijke silhouette, gecombineerd met zwarte hakken die haar benen prachtig deden uitkomen. Haar ogen schitterden in het schemerlicht in het atelier en haar haren leken wel te dansen over haar schouders. Het zien van de schoonheid voor hem veroorzaakte dat hij niet wist was hij zeggen moest. Jace had de neiging haar te vragen om te blijven staan, zodat hij het moment kon vastleggen op een canvas.
"Je ziet er mooi uit," was al dat Jace zeggen kon, terwijl hij haar nog enkele seconden bestudeerde. Het kostte hem moeite, om haar te ontdaan met zijn blik. "Meer dan mooi zelfs." Eenmaal Jace doorhad dat hij haar aanstaarde, kuchte hij kort en vestigde hij zijn aandacht op zijn mobiele telefoon die nog op de tafel in het atelier lag. Vervolgens stak hij deze, samen met zijn portemonnee in zijn broekzak.
"Ik neem even mijn jas en sluit af en dan ben ik helemaal van jou, momentje," zei Jace vluchtig. Vervolgens liep hij opnieuw naar de ruimte achter het atelier waar hij zijn jas nam en vervolgens de lichten doofde. Een blik op de klok liet hem echter schuldig voelen; ze had toch even op hem moeten wachten omdat hij wederom te laat was. "Ik weet niet of het handig is om te weten, maar ik ben nooit op tijd. Ik ben nogal een chaoot dus je als je wil dat ik op tijd ben zou ik gewoon een vroeger tijdstip zeggen dan dat de bedoeling is, wil je dat ik klaarsta. Als je me hierna ooit nog zou willen zien." vertelde hij haar. Hij wist niet of het de bedoeling was dat ze elkaar hierna nog zouden ontmoeten, of dat dit gewoon louter een etentje uit terugbetaling was. Het maakte hem onzeker. Echter, wist hij niet of dat laatste wat hij zei niet grof overkwam. "Kunstenaar dingetje, heb ik gehoord," zei hij vervolgens met een flauwe glimlach, om het gesprek weer wat luchtiger te maken. Vervolgens baande hij zijn weg naar Ova. Haar lekkere, zoete geur doordrong zijn neusgaten.
"Kom, we gaan," stelde hij voor nadat hij zijn arm aan haar aanbood om vervolgens het atelier te verlaten. Eenmaal ze de buitenwereld, waar het intussen al donker was, hadden betreden nam hij de frisse lucht in zich op. Jace hield van de giftige verfgeur die bijna 24/7 in zijn neusgaten circuleerden, al moest hij toegeven dat hij op zijn tijd ontzettend kon genieten van de frisse lucht van buiten. Samen liepen ze naar Ova's auto. Hij vond het vervelend dat hij geen auto en hij niet de gentleman kon zijn die haar naar de locatie bracht. Of ja, hij bezat wel een auto, maar die reed niet. Het werd tijd dat hij aan dat oude ding begon te klussen en hem aan de praat kreeg. Echter, was dat vervelende gevoel allang weg bij het aanschouwen van haar prachtige, zwarte en vooral blinkende wagen. Naast kunst waren auto's ook een ontzettend grote passie van hem en hij wist dat als kunst niets voor hem was geweest, hij vast iets in de autosector had gedaan. Het intrigeerde hem hoe zoiets de mens van de ene naar de andere locatie kon transporteren en hoe de mechaniek erachter werkte.
"Je hebt een audi RS Q8?" vroeg hij bijna ongelovig.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ze dacht dat ze het niet meer kon houden van nerveusheid en had al meerdere malen de gedachte gehad om zich gewoon weer om te draaien en terug naar huis te keren maar toen hij dan uiteindelijk voor haar neus stond was het meteen weer goed. Hij zag er weer adembenemend uit, ditmaal in een ander hemd waarvan de 2 bovenste knoopjes nonchalant open hingen. Hij lijkt een eigen stijl te hebben en dat kan Ova erg aan hem waarderen. "Hey" zegt ze vriendelijk terwijl ze hem nogmaals bekijkt van top tot teen. Wanneer hij haar complimenteert rest haar niks meer dan van oor tot oor te glimlachen. Ook Ova weet dat ze zeker niet onaangenaam is om te zien maar arrogant is ze niet. "Dankjewel, jij mag er ook wezen." zegt ze gemeend. Wanneer hij het complimentje nogmaals aandikt maakt het haar verlegen, dat gebeurd niet snel. Hij is echt met je aan het flirten Ova.

Wanneer hij zijn spullen pakt en het atelier klaar maakt om af te sluiten wacht ze geduldig. "Genoteerd" zegt ze terwijl ze speels haar tong uitsteekt. Handige tip, want in tegenstelling tot Jace, is Ova altijd optijd, meestal zelfs te vroeg. Ze nam zijn arm aan om vervolgens hun weg naar buiten te vervolgen.

Toen ze aankwamen bij haar auto en hij vol ongeloof over haar auto begon kon Ova het niet laten om haar schouders op te halen. "Ja, die heb ik gehaald toen ik mijn eerste geld heb kunnen beleggen.." zei ze voorzichtig. Natuurlijk wist ze dat ze hem uiteindelijk had moeten vertellen over haar afkomst en zou hij misschien wel weten wie haar vader is, maar er echt klaar voor zal ze nooit zijn. Ze weet ook dat ze totaal niet mag klagen over haar leventje maar soms wenste ze wel om gewoon een 'normaal' leventje te hebben. "Wil jij rijden?" stelt ze dan snel voor om het onderwerp weer snel te veranderen. Ze opent de auto met de sleutels en gooit ze daarna naar hem toe. "Vangen!" zegt ze nog net op tijd. Een elastiekje haalt ze van haar pols om haar haren voordat ze in de auto stappen in een nonchalante losse knot te binden. Als ze in de bijrijdersstoel zit klikt ze haar riem vast en sluit haar autodeur. Haar blik werpt ze weer naar Jace en ontkennen dat hij er verschrikkelijk sexy uitziet achter het stuur kan ze niet. Ze betrapt haarzelf op het feit dat ze lichtelijk in haar onderlip bijt en schud zichzelf uit haar gedachtes.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Je hoeft niet te oen alsof het niks is. Het is een hele prestatie dat je op deze leeftijd zo'n auto kan kopen. Daar mag je trots op zijn," zei Jace toen hij doorhad hoe licht Ova erover deed. Het was geen leugen; hij kon er louter van dromen om een voertuig als deze te kopen met zijn eigen geld. Desondanks Jace naast het studeren altijd wel had gewerkt, had hij zo'n bedrag niet bij elkaar weten te sprokkelen. Merendeels had hij nodig om het huishouden draaiende te houden, gezien zijn vader al het geld dat binnenkwam opzoop. "Maar nog een grotere prestatie is dat jij aan de pedalen van zo'n grote auto kan, ik begrijp niet hoe je het doet hoor," plaagde hij haar vervolgens, doelend op haar kleine gestalte. Jace wist niet wat hij had. HIj voelde zich alsof hij alles kon zeggen wat hij wou, zonder erover te moeten peinzen. Alsof zij niet de vrouw was die slechts enkele uren geleden zijn kunsttentoonstelling bezocht, maar iemand was die hij al veel langer kende.
Jace ving de autosleutels en stapte zonder aarzeling de auto in, achter het stuur. Voor enkele seconden nam hij de technologische snufjes, waarvan hij amper wist waarvoor ze allemaal dienden, in het vizier. Wel duizenden lichtjes flikkerden op het dashboard en de zetels zaten beter dan dat hij zich had durven inbeelden. De Audi was onvergelijkbaar met zijn volkswagen oldtimer, waar hij overigens zeer dankbaar voor was; hij was van zijn moeder.
"Als ik had geweten dat je met deze auto rondreed, had ik voorgesteld mijn schilderij hiermee te ruilen," zei hij, al was het duidelijk dat hij haar aanwezigheid meer waard vond. Ondanks dit etentje louter als bedankje voor zijn schilderij diende, voelde hij zich goed, voor even bevrijd van al zijn donkere gedachten, gelukkig.
Hij stak de sleutel in het contact, draaide deze, waarna de auto startte. Vervolgens vertrok hij en volgde hij Ova's instructies op, gezien hij nog steeds niet wist waarheen ze gingen. Jace genoot ervan om nog eens met de auto te rijden, gezien zijn eigen auto niet verder dan de garage kwam. Onderwijl amuseerde hij zichzelf met een spelletje dat hij, al dan niet onbewust, met haar speelde. Hun blikken kruisden meermaals in de achteruitkijk spiegel. Het vermaakte hem haar verlegen te zien worden en hoe ze alsmaar stiekem in de spiegel keek, hopend dat hij zelf niet keek.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
De grap over haar lengte had de sfeer meteen wat losser gemaakt en vanaf die opmerking hebben de twee onderweg niets meer gedaan dan gelachen en elkaar betrappen op het kijken naar elkaar. Tevens is dat betrappen al zo vaak gebeurd dat Ova het niet meer erg vind. Wanneer ze aankomen bij GreenJack’s kijkt ze hem een beetje twijfelend aan. “Ehm.. het is geen sterren restaurant, daar kunnen we ook heen als je wilt maar ik dacht.. ehm..” Nu ze aangekomen zijn bij de bestemming beseft ze dat hij gezien haar auto misschien wel meer had verwacht van de plek waar ze gaan eten. “Ik beloof je wel dat het super lekker is! Mijn favoriete tent” zegt ze stellig. Ongeacht dat Ova overal kan eten, is ze zo lekker normaal gebleven. Ze stapt een beetje ongeduldig de auto uit en maakt haar knot weer los, haar krullende haren stuiteren even op en neer in de schemering van de straatlantaarns. “Als je het niet lekker vind kunnen we altijd nog ergens anders heen, maat geloof me als ik zeg dat ik je nu naar je nieuwe lievelingsplek breng” ze grijpt uit om zijn hand te pakken en trekt hem enthousiast mee naar binnen nadat ze de sleutels van de auto overneemt en deze afsluit.

Als ze eenmaal binnen lopen begroet Ova een paar werknemers vriendelijk. “Hey Judith!” Er werkt hier ook een oudere vrouw die op deze manier graag nog onder de mensen probeert te blijven, ze heeft altijd haar Duitse herder bij die toevallig Jack heet. “Hey Jack” zegt Ova blij terwijl ze zich over hem heen buigt en aait. Judith is blij om Ova weer te zien, net zoals Jack natuurlijk. Ova houd van honden en zou ook honden mogen hebben maar dat wilt ze niet, ze zou niet willen dat haar hond dat eigenlijk alleen maar verzorgd zou worden door iemand die haar vader zou moeten betalen omdat ze er zelf de tijd niet voor zou hebben. Nadat Judith geïnteresseerd vraagt naar Jace en Ova een beetje ongemakkelijk uitlegt dat ze ‘vrienden’ zijn nemen ze plaats. Ik hoop maar niet dat we in de friendzone zitten.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een glimlach was moeilijk te weerhouden eenmaal Jace haar hoorde raaskallen over het feit dat het geen sterrenrestaurant was. Wellicht had het hemd dat hij droeg Ova doen denken dat hij afkomstig was uit een welvarend gezin dat wel vaker een sterrenrestaurant bezocht. Jaces gezin wàs welvarend, tot zijn moeder stierf en zijn vader hun leven vergooide door zich volledig over te geven aan drank en drugs, zodanig dat hij zijn baan verloor.
"Al had je me meegenomen naar een McDonalds, of wat dan ook, ik ben niet kieskeurig," verzekerde Jace haar terwijl hij zijn beide handen even op haar schouders legde, en haar zachtaardig even schudde. Het was een subtiele wijze om aan te tonen dat het oké was; dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. "Bovendien ben ik een grote jongen heb ik dus veel eten nodig, dus ik denk niet dat dat het geval zou zijn in een sterrenrestaurant." Het was misschien een beetje cliché, maar porties in een sterrenrestaurant waren niet voor Jaces maag bestemd. Zijn grote gestalte van maar liefst één meter negentig had nou eenmaal heel wat voedsel nodig om verzadigd te raken. "En ik heb gehoord dat je goede smaak hebt in kunst, dus ik veronderstel dat ik je smaak in eten ook wel mag vertrouwen dan," zei hij met een korte knipoog.
Het restaurant was een laag vertrek, opgetrokken uit oude planken, bedolven met velerlei foto's. Het leken wel familiefoto's van de eigenares. Klokslag kwart voor acht kon hij waarnemen om de grote vintage klok die zich eveneens aan de muur bevond. Zijn aandacht werd echter al snel getrokken naar een grote hond die lichtjes opsprong tegen zijn been, waarna Jace hem kort over zijn hoofd aaide.
Een zwakke glimlach kleurde Jaces façade bij het zien hoe ongemakkelijk Ova werd bij haar uitleg over hun vriendschap. Het deed hem goed dat ze hem, na hun tot nu toe zeer korte verhaal, al zag als vriend. Normaliter was Jace niet zo van de vriendschappen, en was hij meer een soort eenzaat. Hij wist dat zijn oudere broer, Derek, roet in het eten zou gooien wanneer hij erachter kwam dat Jace vrienden had, liet staan meer dan dat. Die gedachte gooide hij echter al snel van zich weg; voor nu mocht hij aan zichzelf denken en het naar zijn zin hebben. Eenmaal de vrouw, die Ova aansprak als Judith, hen twee menukaarten achterliet, richtte Jace eerst zijn aandacht op Ova die tegenover hem zat. "Vrienden, he?" grinnikte Jace. "Toch al iets beter dan een random kunstenaar wiens tentoonstelling je toevallig bezoekt."
Vervolgens bestudeerde hij de kaart die enkele minuten geleden in zijn handen werd gedrukt door de ietwat oudere vrouw. De hoeveelheid keuze op de kaart maakte het hem echter moeilijk om een besluit te nemen, voornamelijk omdat hij veel zaken op de kaart ook niet kende.
"Als je aanraders hebt, zijn die meer dan welkom. Er is echt teveel keus," grinnikte Jace.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Door zijn geruststellende woorden over het restaurant viel er een last van haar schouders. "Geloof me maar als ik zeg dat het beter is dan McDonalds" zei ze grinnikend. "Het grootste gedeelte is wel vegan, dat ben ik overigens zelf niet maar ik vind het hier gewoon heel lekker." Er was iets wat Jace had wat haar heel erg op haar gemak stelde, al vanaf hun eerste ontmoeting. Ze kan zichzelf zijn zonder dat hij eigenlijk veel over haar weet, in feite weet hij niks en hoe graag ze hem wilt leren kennen is ze wel bang voor de consequenties. Wat nou als hij haar gaat zien als een typisch rijkeluis kindje die door en door verwend is. Misschien wilt hij zich helemaal niet gezien worden met zo iemand als zij. Ova heeft natuurlijk wel wat vrienden maar echt dichtbij laat ze niet snel mensen, ze heeft in het verleden vaker mee gemaakt dat ze achteraf te weten komt dat deze vrienden om de verkeerde redenen bevriend met haar waren.
Zijn opmerking over het vrienden zijn liet Ova dan ook weer bozen. "Ja.. wie wilt er nou niet bevriend zijn met een random kunstenaar die ook van fastfood en auto's houdt?" zegt ze plagend terwijl ze zachtjes met het menukaart in haar handen tegen zijn kruin aan slaat. "Ik bedoel maar, ik laat niet zomaar iemand in mijn auto rijden, wie weet had je me wel ontvoerd." grinnikt ze.
"Er is inderdaad veel keus maar ik raad je de GreenJack's special aan, die neem ik zelf ook altijd, als een hemelse ontploffing in je mond. Daar krijg je gegarandeerd meer inspiratie van voor op een van je lege canvassen." plaagt ze weer. Een beetje zenuwachtig wiegt ze op haar stoel op en neer. De gedachte om hem aan het werk te zien tijdens een van zijn kunstwerken maakt haar enthousiast, er is niets wat Ova aantrekkelijk vind dan een man die gepassioneerd is en haar aan het lachen kan maken.
Wanneer Judith terugkeert om onze bestelling op te nemen besteld Ova zoals ze net al zei, de GreenJack's special met een icetea en werpt ze haar blik op Jace om zijn bestelling te horen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Hij grinnikte om hoe Ova hem beschreef. "Eigenlijk wel, he? Wat een vangst ben ik toch," plaagde hij haar terug. Vervolgens nam hij even de tijd om haar weer in zich op te nemen. Het was een prachtig zicht, hoe Ova tegenover hem zat. Het contrast tussen haar lichte huid en de zwarte jurk die haar lichaam omsloot. Haar haren die inmiddels slordig over haar schouder heen lagen. De speelsheid in haar ogen en de reflectie van de kaarsjes die in haar ogen fonkelden. "Maar hoe je het ook draait of keert. ik heb weinig vrouwen ontmoet die van kunst, fastfood en mooie auto's houden. Dus ik geef jou de titel als nog vetere vangst."
"Verdorie, had dat eerder gezegd. Dan had ik een mooie auto én iemand die ik vierentwintig zeven als levend model voor mijn schilderijen had kunnen gebruiken," zei hij, terwijl hij deed alosf hij het daadwerkelijk jammer vond dat hij haar niet ontvoerd had. Ondertussen was Jace weer in zijn gedachten verzonken. Imaginaties van schilderijen die hij over haar kon maken. Niet louter portretten, hoe mooi die ook zouden zijn, maar landschappen, en velerlei abstracte lijntekeningen die haar evenzeer konden representeren. "Dat zouden pas prachtige schilderijen geworden zijn, en dat zou dan niet door mij komen," dacht Jace luidop na een korte stilte.
Zijn ogen richtte hij op de kaart toen ze het had over de GreenJack special, al vertrouwde hij haar volledig met hetgeen dat hij haar aanraadde. Een hamburger met frietjes kon er altijd wel in, of dat nou vegan was of niet. "Wel, als ik vanaf nu alleen maar hamburgers en frietjes schilder, is dat jouw schuld. Leg jij dat uit bij mijn volgende tentoonstelling?" zei hij, opnieuw op een plagende toon.
Eens de oudere vrouw terug kwam om hun bestellingen op te nemen, wachtte hij geduldig af tot Ova haar keuze vermeldde. Daarna bestelde hij eveneens de GreenJack special, maar dan met een cola. Vervolgens had hij even gewacht alvorens hij zijn stem weer gebruikte.
"Dus, Ova die van kunst, fastfood en mooie auto's houdt. Wat voor interessante feitjes heb je nog over jezelf?" vroeg hij. Hij ging iets beter zitten, waarna hij Ova weer aankeek. "Jij moet wellicht ook een obsessieve interesse hebben zoals ik dat heb met kunst?"

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Zijn opmerkingen over haar hadden haar zo laten blozen dat ze haar handen even over haar wangen streek aangezien ze leken te gloeien. Zij hij dat nou echt hardop? Ze moest er om lachen. Ze zou bijna hopen dat hij haar had ontvoerd, ook al is dat een gekke gedachte. Ova zou het niet erg vinden om met hem aan de realiteit te ontsnappen en dat terwijl ze hem eigenlijk helemaal niet goed kent. Een goede vangst is hij zeker want ik denk dat elk meisje wel een beschuitje met hem zou willen eten, Ova in iedergeval zou er geen bezwaar tegen hebben. Ze merkte dat haar gedachte er te ver op door gingen en dagdroomde over hoe dat eruit zou zien maar net voordat hij het door zou hebben schud ze haarzelf uit die gedachte. Als hij maar complimenten blijft gooien over dat ze een prachtig schilderij zou zijn kan ze het niet laten om aan te geven om geen bezwaar te hebben om ooit model te zijn. "Je mag me best een keer op een van je canvassen zetten als je daar echt zo erg van droomt." grinnikt ze. "Dan kun je die hamburgers en frietjes laten zitten." Als hij het zelfde besteld glimlacht ze tevreden naar hem. "Nu nog hopen dat je het daadwerkelijk net zo lekker vindt als ik en niet dat het je zometeen teleurstelt." Kort bijt ze op haar lip. Wanneer hij haar vraagt om wat meer over haar zelf te vertellen twijfelt ze even. "Ik ben niet zo interessant.." stelt ze voorzichtig. Dit meent Ova ook, ze vindt zichzelf niet meer of minder dan de gewone mens alleen heeft zijn het geluk/ongeluk om in een bevoorrechte positie geboren te zijn. "Ik wil graag psycholoog worden en dat is ook wat ik ga doen. Uhm.. ik hou van ruimtes decoreren, daarom mag ik dat ook in het huis van mijn vader doen en was ik opzoek naar een schilderij." Ze kijkt hem doordringend aan. "En jij, meneer Jace, ik wil ook wat meer van jouw mysterieus leventje weten." zegt ze plagend. Mysterieus is hij zeker, alhoewel hij wel het mooie verhaal over zijn moeder heeft verteld is er verder niet veel dat ze van hem weet. "Ik ben geïnteresseerd." zegt ze dan serieus. Geïnteresseerd was ze zeker...

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Misschien doe ik dat wel." Jace was serieus. Wie weet zou hij wel de moeite doen om ook haar schoonheid te transformeren naar kunst. Net zoals hij dat bij zijn moeder had gedaan.
"Na zo'n lange dag zonder tijd om te eten, kan je me eigenlijk met alles blij maken. Dus ik zou je niet druk maken," verzekerde hij Ova. Desalniettemin was hij haar dankbaar geweest. Niet louter voor haar aanwezigheid, maar evenzeer voor het eten. Zonder haar had Jace wellicht niet eens de moeite gedaan om te eten, omdat hij er gewoonweg geen punt in zag.
"Psycholoog, he? Nog slim ook, wie had dat gedacht," bedacht hij zich luidop. Zijn arm fungeerde intussen als steun voor zijn hoofd. Hij was vermoeid, doodop van de lange, maar fantastische dag die hij achter de rug had. Jace bedacht zich dat ook zijn moeder gebruikmaakte van een psycholoog tijdens de laatste maanden van haar leven. Op dat moment was hij echter nog te jong om te beseffen waarom die onbekende vrouw steeds hun huis bezocht. Hij wist beter ondertussen; zijn moeder voelde zich al die tijd egoïstisch voor hetgeen dat ze moest achterlaten en de leed die ze haar gezin zou bezorgen. "Weet je al wat voor psycholoog je wil worden? Voor welke doelgroep enzo?"
Het koste hem enkele seconden om iets over zichzelf op te brengen, simpelweg omdat hij het niet over zichzelf wilde hebben. Jace was allesbehalve naïef en had al vanaf het begin door dat Ova een stuk welvarender was dan dat hij was. Daarnevens was hijzelf een stuk netter gekleed dan dat hij normaliter gekleed was. Hij was er bijna zeker van dat ze het leventje dat hij daadwerkelijk leefde, als zoon van een werkloze dronkaard, niet waarderen zou.
"Hm, het grootste deel van mijn leven blijft kunst. Ik zou graag een kunstopleiding doen, maar het is zonder connecties ontzettend moeilijk om toegelaten te worden," vertelde hij, nadenkend over wat hij nog zou zeggen over zichzelf. "Daarom dat ik die tentoonstelling ook deed. Ik hoopte dat men op die manier wat meer hoogte zou krijgen van mijn werk, want met gewoon wat staan schilderen in mijn slaapkamer wordt ik natuurlijk ook niet ontdekt." Voor even loste hij haar met zijn blik en richtte Jace zijn ogen naar buiten toe, kijkend naar de donkerte. "Ik heb wel meegedaan aan enkele toelatingsproeven, maar het is in deze sector vaak het geval dat wie het meest betaalt, voorrang krijgt en de plaatsen zijn enorm beperkt." Jace liet met zijn woorden niet uitblijken dat hij geldproblemen had, maar het zou wel duidelijk zijn dat hij geen fortuin op overschot had. "Voor de rest sleutel ik graag aan auto's. Mijn moeder heeft haar oldtimer aan mij nagelaten en daar ben ik heel veel mee aan de slag gegaan. Ik moet hem alleen nog kunnen laten starten, maar dat is nog niet voor nu, vrees ik."

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
"Nee, geen specifieke doelgroep. Ik denk gewoon dat ik voor een zo groot mogelijke groep klaar wil staan." Wanneer ze door krijgt dat hij dood op is aait ze speels maar ook omdat ze compassie voor hem heeft over zijn hoofd. "Je bent er moe van he?" Vol bewondering luisterde ze naar alles wat hij haar te vertellen had. "Je MOET het van mij doen!" Nog nooit eerder heeft ze iets met zo veel overtuiging tegen iemand gezegd. "Als jij geen kunst gaat studeren kom ik op je jagen." grinnikt ze zachtjes. Misschien zou ze hem kunnen helpen en haar vader er een stokje voor laten steken dat hij toegelaten zou kunnen worden, misschien zou hij na het persoonlijk zien van het schilderij zelfs wel bereid zijn om hem een beurs aan te bieden. Ova wist ook dat ze het maar hoeft te vragen aan haar vader maar ze weet daarentegen ook dat het natuurlijk voor Jace ook leuker is dat haar vader het zou doen omdat hij zijn werk zou waarderen en niet omdat zijn verwende dochter het zomaar zou vragen. Iets om over na te denken dus, alleen zou ze dan wel meer dan alleen zijn voornaam moeten weten. "Oldtimer hmm? Ga je mij ook ooit de eer geven om die te kunnen bewonderen?" zegt ze dan voorzichtig terwijl ze een klein glimlachje vormt in een van haar mondhoeken. Net wanneer ze een inside joke wilt maken over dat hij ook wel aan haar "auto" mag sleutelen, komt Judith met het eten aan en legt het met een vriendelijke glimlach voor ons neer. "Dankjewel, Judith." Zegt Ova vriendelijk terwijl ze haar een glimlach terug geeft. Meteen neemt ze een kleine slok van haar icetea en kijkt ze vol nieuwsgierigheid naar Jace. "Dus.." ze schraapt haar keel even op. "Ziet er goed uit toch!" Ze dipt een frietje in de saus en drukt die tegen zijn neus aan. "Oeps, je neus zat in de weg." lacht ze.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Jace sloot zeer kort zijn ogen bij de gewaarwording van Ova's hand die contact maakte met zijn hoofd. Hij wàs ontzettend vermoeid, maar dat was zijn geweldige dag meer dan waard geweest. "Mijn dag begon twee dagen geleden, dus dat kan je wel zeggen. Ik ga slapen als een roosje vanavond," antwoordde hij, met een flauwe glimlach. Het kon dan ook niet anders. Enerzijds de vermoeidheid, maar anderzijds het geluk dat hij gevoeld had die dag zouden ervoor zorgen dat hij geen enkele moeite zou moeten doen om in slaap te vallen.
Jace grinnikte wanneer Ova zei dat, indien hij geen kunst studeren zou, zij op hem zou jagen. "Dan ga ik geen kunst studeren," grapte hij. Uiteraard was hij standvast over zijn keuze om kunst te gaan studeren. Bovendien was er niets dat hem tegenhouden zou. Zijn vader niet, zijn broer niet, maar ook het nog relatieve onbekende meisje voor zijn neus.

"Ik laat hem graag aan je zien," antwoordde Jace. "Ik beloof zelfs, dat als ik hem ooit kan laten rijden, jij de eerste bent die met me mee mag rijden." Dat was heel wat voor Jace om te zeggen, gezien de waarde die de wagen voor hem had. Echter, had hij het idee dat dat moment uiteindelijk toch niet zou komen. Ze zou hem haten, als ze wist wat zijn afkomst was, als ze erachter kwam in wat voor gezin hij leefde, of beter gezegd; overleefde. Hij had een scenario in zijn hoofd waarbij ze het schilderij nog zou ophalen, waarna hun wegen voorgoed zouden scheiden. Het etentje dat plaatsvond was dan ook niet meer dan een terugbetaling, althans, dat veronderstelde hij.

Ook Jace bedankte de vrouw nadat ze het eten naar hun tafel bracht en knikte op haar opmerking. "Het ziet er heerlijk uit." Hij moest toegeven. Het zag er goed uit. Plots voelde hij een vochtige substantie in aanraking komen met het puntje van zijn neus. De saus die eerder nog op Ova's frietje hing had ze aan zijn neus afgeveegd. Kort schudde hij zijn hoofd. "Daar maakte je een foute keuze, Ova," grinnikte hij waarna hij met zijn rechterhand de saus van zijn neus verwijderde en dit vervolgens aan haar linkerkaak afveegde. Enkele seconden had hij zijn hand op Ova's wang laten rusten, genietend van de speelsheid die hij in haar ogen waarnemen kon. "Jij bent toch iets apart," zei hij nadien, met een glimlachje die intussen op zijn gelaat was ontstaan.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
- Ts. later die week -

Het is precies 4 dagen geleden dat Ova, Jace ontmoette, hij bleef maar in haar hoofd spoken sinds die avond. Terwijl ze naar het schilderij keek die ze een mooi plekje had gegeven droomt ze even weg. Die avond bij GreenJack's hadden ze nog zo veel gekletst dat het leek alsof de tijd stil stond maar tegelijkertijd ook weer vloog. Ze hadden veel gelachen en Ova had zich in tijden niet zo erg op haar gemak gevoeld bij iemand. Ze stelt dat dit vast ook zo voor Jace had moeten voelen aangezien ze ook meer over hem te weten kwam die avond. Toen hij haar voorzichtig vertelde over zijn situatie met zijn vader en broer, had ze aandachtig naar hem geluisterd. Ze was een en al oor. Oordelen had Ova niet gedaan, wel had ze aangegeven het erg naar voor hem te vinden.
Na het eten bij GreenJack's hadden ze samen terug gereden naar het atelier om het schilderij op te halen. Ova had gewild dat er nooit een einde kwam aan die avond met zijn tweeën, maar had niet gedurfd om zijn telefoonnummer te vragen. Jace had dit ook niet gedaan. "pff.." zucht ze uit terwijl ze zichzelf uit haar gedachte schud. "Kom op Oof.. sporten!" besluit ze terwijl ze de kamer met het schilderij uitloopt richting haar kamer. Ze kleed zich om in haar sportkleding om te gaan hardlopen in het park.

Een half uur later komt ze aan in het park met haar sportlegging, sport bh en een vest erover. Meteen neemt ze flink de lucht op met haar neus. “Hmm.” Kreunt ze zacht. Het is een mooie dag, de zon schijnt en er zijn veel mensen aanwezig. Geen Jace… Ze gromt even bij die gedachte. Zal ze hem nog eens tegenkomen of eindelijk een keer kunnen vergeten? Ze grijpt naar haar fles met water en neemt gulzig een slok waarna ze haar haren vastmaakt in een staart en opwarm oefeningen begint te doen. De zon schijnt op haar gezicht en de wind waait langs haar af. Het lukt haar even om hem te vergeten, ze begint met hardlopen.

Na het hardlopen neemt ze plaats op een bankje en voert ze wat eendjes met het droge brood die ze mee heeft genomen. In haar oren galmen de melodieën van haar muzieklijst die ze via haar oortjes afspeelt. Even tot rust komen.. Maar ook dat blijkt haar niet lang te lukken wanneer haar telefoon in haar broekzak afgaat. Het was van haar vader. *Lieverd, dat schilderij, zou je die jonge artiest willen uitnodigen voor een etentje?* Bijtend op haar lip wiegt ze op en neer op het bankje. Dat had ik graag gedaan pap....

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dagen hadden gepasseerd na zijn laatste ontmoeting met Ova. De afgelopen dagen was Jace druk bezig geweest met het leegmaken van het atelier dat hij in beslag had genomen, gezien hij ruimte moest maken voor een andere artiest die eveneens een tentoonstelling zou organiseren. Het allerliefst had Jace zijn eigen atelier gehad. Een locatie waar mensen hem dagelijks konden bezoeken en zijn werk konden bewonderen, een plaats waar hij zich dagenlang kon vertoeven achter een doek en schildersezel. Zich niets hoeven aantrekken van de wereld waarin hij leefde.
Zoals bijna dagelijks was Jace op weg naar het huis van Joseph. Joseph was hun buurman alvorens Jaces gezin verhuisde naar een kleiner huis wegens zijn moeders ziekte. Hij beschouwde de oude, niet meer zo mobiele man, als een soort grootvader. Gezien zijn moeders oldtime niet veilig zou staan bij zijn eigen woonst, waar dus ook zijn vader en broer woonden, mocht hij hem in Josephs garage laten staan. In ruil deed hij klusjes die hij niet meer kon. Die deed hij dan ook met alle dankbaarheid en plezier.
"Als daar mijn kleine broertje niet is." Jace had opgekeken en stond oog in oog met de grijnzende man voor zich, die hij herkende als Derek. De man was vergezeld door drie andere mannen.
"Wat moet je, Derek?" mompelde Jace. Hij was vermoeid, geïrriteerd en had te weinig energie om ook nog eens een conflict te hebben met zijn broer.
"Horen jullie dat? Zien jullie nu hoe weinig respect dit joch heeft voor zijn grote broer?" De grijns van Dereks gelaat verscheen als sneeuw voor de zon. Hij voelde hoe de kraag van zijn shirt werd beetgenomen. Hoe hij dichter naar het net iets grotere gestalte van zijn oudere broer werd getrokken. "Ik heb geen zin in spelletjes, Jace. Ik had verdomme nog drie hele joints op mijn kamer liggen, en weet je waar ze zijn? Weg. Foetsie, verdwenen!" schreeuwde hij, terwijl Jace met een harde klap tegen de muur achter hem werd geduwd. "Hoe vaak moet ik je nog zeggen om van mijn spullen af te blijven?"
"Ik heb niet aan je spullen gezeten, Derek. De laatste keer dat ik thuis ben geweest is drie dagen geleden. Wijs anders even met je beschuldigende vinger naar die vrienden van je. Die lopen dag in dag uit ons huis binnen zonder te kloppen en je weet even goed als ik dat die het zeker niet erg vinden om zoiets van je te stelen.," zei Jace. Drugs was het laatste waar Jace zich mee wilde bezighouden. Hij was niet zo laf als zijn vader en broer.
"Hier blijft het niet bij," snauwde zijn broer kwaad, met een vuistslag op Jaces gezicht als gevolg. Hij voelde het bloed sijpelen uit zijn neus, alsof hij een lekkende kraan was. Verslagen bleef hij staan, terwijl de vier mannen hem verlieten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld