Ik ben hier net nieuw op VP. Soms lees ik profielen van andere, maar omdat ik verlegen ben zal ik nooit contact zoeken met iemand. Het valt me op dat op elk profiel waar ik op heb geklikt er wel op staat dat die persoon zichzelf snijd/zelfmoord gedachtes heeft. Of beweert het perfecte meisje te moeten zijn.

Dan vraag ik mezelf af: Ben ik raar? Ben ik raar, omdat ik zoiets, ondanks alle de problemen nooit zal doen? Ben ik raar, omdat ik mensen die zeggen: van mij word verwacht dat ik perfect ben. Ze vindt aanstellen. Aangezien het 'perfecte' wat van hun verwacht wordt enkel aanpassen aan je omgeving betekent. En wist je, dat als niemand zich zou aanpassen de wereld nog vreselijker zou zijn dan dat het al is.  Denk dan maar eens goed na, wordt er perfectie verwacht of sociaal gedrag?

Ik ben raar. Ja, absoluut. En weetje, ik ben er zo vreselijk trots op dat ik anders ben. Dat ik zwak ben, omdat ik hulp zoek. Dat ik mezelf niet snijd, om problemen op te lossen. En dat die glimlach, die niemand behalve ik lijkt te zien, altijd op mijn gezicht staat.

En ik wist dat ook niet, tot ik iemand in mijn hoofd leerde kennen die mij het verschil liet zien. Of ze perfect was? Nee. Maar ze liet wel zien dat door je gewoon sociaal te gedragen veel mensen al snel denken dat je perfect bent. Ze is vrij, en een van de belangrijkste dingen die ze me heeft geleerd is dat je je nooit vast moet klampen aan je verleden. En altijd positief in je leven moet staan, wát er ook gebeurd.

Ze is altijd bij me, en er gaat geen nacht voorbij zonder dat ik haar knuffel en me bedenk hoe dankbaar ik me ben dat ik mijn eigen persoonlijke Ravenna heb. Zo teder, zo lief. Net echt. 
Zij is degene die me heeft geleerd wat de ware betekenis van perfectie is. Dat ondanks de pijn die je voelt, ondanks alle depressieve gedachtes die mijn lieve meisje heeft, je met een glimlach en een paar lieve woorden zoveel verder komt. 

Perfectie, is marteling.