Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
| SW Ronde 1 |
| Weer klonken de hoge klanken vanaf het altaar. De wind droeg ze door de hoge bomen heen, Yosiah kreeg er kippenvel van. Een kort moment sloot hij zijn ogen en dacht even terug aan hoe het was toen hij nog bij haar was. Samen waren ze door het land gereisd, op elke plek was er wel een viering voor haar. Iedereen kende haar naam, Elayne. Ze werd vereerd als een godin op elke plek. Ze werd benijd om haar schoonheid, aanbeden vanwege haar goedheid voor het volk. Goedheid… Dat was absolute totale onzin. Zodra hij zijn ogen weer opende, gleed zijn blik naar Crane. De demon rolde met zijn ogen en ving de blik van Yosiah. ‘Vanavond is het klaar, dat beloof ik je.’ Yosiah knikte, maar kon geen glimlach opbrengen. Dat het klaar was, dan had hij eindelijk rust. Hij wilde van haar af zijn. Lange tijd had hij haar gediend, haar geholpen in alles wat ze wilde doen. De zogenaamde wonderen die ze verrichtte? De krachten die ze leek te hebben? Niets was echt. Alles was door hem gekomen, hij was de man achter de wonderbaarlijke vrouw. Degene die ervoor zorgde dat ze haar wonderen kon vertonen, was hij. Met zijn uitvindingen had hij voor alles gezorgd. Niet dat iemand hem ooit gezien of bedankt had, Elayne streek met alle eer. Het enige wat ze kon was wat vonkjes uit haar vingers laten komen. Voor dat simpele volk was het alsof ze toverde en al hun wensen uit liet komen. Niets was natuurlijk minder waar, maar Elayne wilde daar niet aan toe geven. Zelfs zij had hem niet bedankt voor wat hij voor haar gedaan had en uiteindelijk was hij er klaar mee geweest. Hij koos voor de makkelijke weg, de weg van de minste weerstand. Zijn jaloezie had het van zijn verstand gewonnen. Het was een makkelijke keuze geweest om te doen wat ze nu gingen doen. Elayne werd vereerd als een godin, hoe beter om van haar af te komen dan door een demon? Crane glimlachte zijn scherpe tanden bloot en keek naar Yosiah. De jongen voelde zich overduidelijk ongemakkelijk als er naar hem gekeken werd. Het was bijna zover. Ze zouden aan het einde van het vereringsritueel de pijl schieten. Zonder problemen zou die haar vinden en niemand anders. Hoe dan ook zou ze sterven, ofwel door de pijl ofwel door het gif dat erop zat. De tonen werden hoger, dramatischer. Het einde naderde en Yosiah hield zijn adem in. Naast hem hoorde hij Crane de boog aanspannen, alsof hij deze boog uit niets in zijn handen getoverd had. Hij beet hard op zijn onderlip, het was echt het einde. Een luide gil ging door merg en been. ‘Yosiah!’ Zijn ogen schoten naar de plek waar Elayne stond. Hij kwam overeind vanuit hun schuilplaats en ving haar blik voor het leven eruit sijpelde. Het was eindelijk zover, het was klaar. Hij was van zijn heldin af. Van de horror die zijn leven zo beheerst had. |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
