Don't judge me voor het einde - ik had niet meer genoeg woorden over om er wat beters van te maken dan dit en ik haat het hahah, maar goed, we doen het ermee ~
De wereld ging ten onder. Of zo voelde het tenminste toen de aarde onder zijn voeten hevig begon te beven en de wind in ijzige striemen tegen zijn gezicht sloeg. Zijn adem verscheen als een wolkje in de lucht voor hem, zijn vingers begonnen langzaamaan pijn te doen van de kou, maar hij hield stand. Zelfs in de hardnekkige mist die op was komen zetten, zag hij haar postuur, ineengedoken aan de top van de heuvel. ‘Faye!’ Zijn stem raakte verloren in het razen van de wind. Met een arm voor zijn gezicht gebogen begon hij zijn weg naar boven, vloekend tegen de koude wind. Of misschien was zijn gevloek wel naar Faye gericht, hij wist het niet zeker. De kracht die bezit van haar had genomen, had haar veranderd. De uitbarstingen volgden elkaar steeds sneller op, alsof ze langzaam controle begon te verliezen over hetgeen dat in haar woedde. Hoeveel dorpen ze nu al wel niet waren uitgejaagd, hoeveel vriendelijke gezichten nu al niet waren omgeslagen in woede, hij hield het niet meer bij. En nu dit. Niets, maar dan ook niets had dit veroorzaakt. Ze was simpelweg weggelopen, in elkaar gezakt, en begonnen met schreeuwen. Een schreeuw die rotsen in tweeën spleet en mensen spontaan ineen deed zakken. Een kracht die werelden doorkliefde en de aarde in stukken achterliet. En toch bleef hij bij haar, een belofte nalevend die hij niet van plan was om te breken. Zelfs al kon hij haar op dagen als deze wel van de berg afgooien. Hij bereikte haar op het exacte moment dat ze stilviel. Haar blik was glazig, haar gezicht omhoog gericht naar een hemel die haar niet zou verwelkomen. Hij had de fluisteringen van priesters wel gehoord, die achter hun rug om snelle kruisjes sloegen om het kwaad te verdrijven. Bezeten door de duivel. Dat was de algemene aanname. Niets was minder waar. Tranen stroomden over haar wangen. Hij blies zijn adem uit door zijn neus in een poging zijn frustratie te kalmeren. Hij wist dat het niet haar schuld was, wist dat ze zichzelf verachtte voor waar ze toe in staat was. Zichzelf verachtte voor het gebrek aan controle dat ze erover had. ‘Het oké, je bent oké,’ mompelde hij. Zachtjes streek hij over haar rug. Ze huiverde onder zijn aanraking. ‘Niets aan dit is oké, Kenan.’ Met betraande ogen keek ze naar hem op. ‘Ik vorm een dreiging voor iedereen met wie ik in contact kom. Ik weet wat er wordt gefluisterd. Stel dat ze gelijk hebben en ik deze duisternis in hun – in jouw leven breng? Wat voor monster ben ik wel niet als ik dat vrijwillig toesta?’ Zijn hart brak. ‘Faye, je bent veel, maar je bent geen monster.’ Kenan schonk haar een voorzichtige glimlach. ‘We gaan ons hier doorheen slaan. Samen, zoals ik je heb beloofd.’ Hij trok haar overeind en sloeg zijn armen om haar heen. Hij wilde dat hij geruststellendere woorden had, maar voor nu was dit het enige dat hij haar kon bieden.
Feedback: Ik vind dit een hele leuke interpretatie van de opdracht! Het wordt niet helemaal duidelijk wat de kracht precies is, maar het is wél heel duidelijk dat de ‘kracht’ van jouw sidekick zijn vriendschap en steun is, iemand die jouw heldin nooit verlaat - ongeacht de omstandigheden. Ik vind het ook heel tof hoe je dit eerder een negatieve interpretatie geeft, door hier een kracht van te maken die mensen als duivels zien en die jouw heldin zelf niet kan controleren. Je houdt het een beetje mysterieus door niet expliciet te benoemen wat deze kracht doet, maar het wordt hier en daar wel een beetje geteased en daardoor krijg je als lezer wel een goed idee van wat er gaande is. - - - Op de een of andere manier deed jouw stukje me een beetje denken aan de Touching Juliette-trilogie (dat is een compliment, want die boeken waren erg leuk). Hoe dan ook, ben ik erg tevreden over jouw verhaal. Je hebt onze opdracht op een leuke manier geïnterpreteerd en erg goed uitgewerkt, waardoor ik eigenlijk niet meer kan dan lof uitspreken over jouw stukje. Je hebt, hoewel de held eigenlijk Faye is, toch ook echt wel een loyale held van de sidekick gemaakt en dat kan ik waarderen. Je hebt zonder al te veel prijs te geven een goed beeld gegeven van wie jouw personages zijn, wat jouw verhaal gewoonweg sterk en duidelijk maakt. Daar houd ik van. Kortom, goed gedaan! - - - Ik vind dit een mooie interpretatie van de opdracht, met een sidekick die de held helpt met zijn woorden en steun. Je geeft ook voldoende achtergrondinformatie zonder dat dit geforceerd voelt: een valkuil waar mensen snel in vallen. Je laat ook opnieuw zien dat je mooie beschrijvingen kunt geven waarbij het voelt alsof je een film kijkt, dus goed gedaan!
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
