SW Ronde 2 |
Aan: Sophia Feraira Van: Cedric Feraira Onderwerp: Het is gelukt! Lieve Sophia, Soms is het een keuze om iets te doen. Een keuze die je maakt en die gevolgen heeft. Iedereen maakt keuzes, de hele dag door. Sommige minder belangrijk dan anderen, sommige keuzes ook een stuk minder bewust. Je kiest ervoor om adem te halen. Het is een keuze die je brein elke keer maakt en doorgeeft, misschien niet zo bewust maar nog steeds een keuze. Zo heb ik ook een keuze gemaakt, een keuze die de wereld kan veranderen. Als dit bekend wordt, zal het de medische wereld op zijn grondvesten doen schudden. Niets zal meer hetzelfde zijn. Het idee om te sterven beangstigd me. In films of boeken heb ik het altijd gehaat als er iemand stierf, het liefste had ik het zo dat er niemand zou sterven. We kunnen echter niet alles hebben wat we willen natuurlijk. Althans, dat zou je denken. Ik ben het daar echter niet mee eens. Fundamenteel mee oneens zelfs. Ik kan alles krijgen wat ik wil. Alles! Dagenlang en ook vele nachten heb ik gezwoegd. De meeste mensen verklaren me al voor gek nadat ik mijn idee uitspreek. Mijn vrienden en familie hebben dat beaamd zodra ik volgens hen geobsedeerd ben geraakt. Ik begrijp wel wat ze bedoelen, maar het heeft een goede reden. Als dit lukt, dan kan ik hen allemaal redden. Redden van de ondergang die hen te wachten staat. Die de hele mensheid uiteindelijk te wachten staat. Ik denk er natuurlijk wel eens aan, om het op te geven. De belangrijkste mensen om je heen verliezen, dat doet iets met een mens. Ik weet echter ook dat dit project belangrijker is. Dat dit mijn aardse vriendschappen te boven gaat. Vandaag heb ik het dan ook voor het eerst echt geprobeerd. We hebben al enkele eerdere testen gehad, maar deze zijn allemaal gefaald. De proefpersonen hebben het meestal niet overleefd of de computer deed zijn werk uiteindelijk niet goed. Ik heb er daardoor weer aan gesleuteld, maar een nieuwe proefpersoon krijgen we niet. Het is spijtig, maar dit project betekent alles voor me. Ik heb toch niemand meer te verliezen behalve jou, mijn lieve Soph. Je raadt het vast al, ik heb besloten om mijn uitvinding zelf te testen. Ergens voelt dat ook juist. Er zijn mensen gestorven voor mijn uitvinding en nu is het aan mij. Sterven of slagen. Beide zijn zeer mogelijk. Mijn assistente heeft me gekoppeld aan de machine en op mijn teken hebben ze deze aan gezet. Dat is het moment geweest waarop alles even zwart werd. Het is een moment geweest waarop ik heb kunnen sterven. Ik had jou misschien nooit meer kunnen zien. Alles heeft echter anders uitgepakt. Ik kan je zien. Ik kan je voor altijd zien! Het is me gelukt, Sophia! Ik heb alle kennis! Kennis van over de hele wereld. Alle talen, alle antwoorden. Ik weet ze. Ik ben gekoppeld aan de computer en daarmee aan het internet. Geen moment hoef ik meer van je te missen lieverd. We hebben het ook getest op anderen, zij zijn nu met mij gekoppeld. Je hoeft niet bang te zijn, want ik ben geen monster. Met een chip gekoppeld aan mijn hersenen heb ik toegang tot elke computer en het internet voor mijn ogen door er enkel aan te denken. Zoals ik al zei Sophia, keuzes die je maakt. Het is nog nieuw, maar vanzelf zullen deze keuzes ook gewoontes worden. We hebben ons doel bereikt, alles is nu mogelijk. Ik hoop je snel eens te mogen bezoeken, mocht je me willen ontvangen via je camera. Ik hou van je, prinses, Papa |