Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| Sometimes by losing a battle, you find

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Phyre had geen andere keuze gehad dan de hand van Dwayne vast te nemen. Ondanks dat het vreemd was om zomaar elkaars hand vast te pakken, had ze het wel moeten doen. Dwayne had immers gelijk gehad. De enige manier waarop ze elkaar niet kwijt konden raken, was door elkaar vast te houden. Daarom had ze ook haar hand in die van hem gelegd en was ze hem, in stilte, door de grot gevolgd. Ze had de flirterige opmerking van Dwayne maar genegeerd. Ze kreeg het idee dat het zijn afweringssysteem was, om deze situatie een beetje luchtiger te laten lijken dan dat hij eigenlijk was.
Of ze de grot ooit uit zouden komen, wist Phyre niet. De grot kon spelletjes met hen spelen, hen dingen laten zien die er helemaal niet waren. Dus hoe makkelijk zou het voor de grot, of voor degene die hier achter zat, zijn om hen verschillende uitgangen te laten zien, of gangen te creëren die er helemaal niet waren? Ze zouden hier dagen kunnen ronddwalen, misschien wel weken. Een vooruitzicht waar Phyre liever niet aan wilde denken, terwijl ze samen met Dwayne door de grot liep. Haar zwaard kraste over de grond en de donkere wanden veranderden om hen heen, maar tegelijkertijd leek ook alles hetzelfde.
Plotseling leek de grot te zijn veranderd. Er waren drie gangen, ieder verlicht door een ander soort kristal. Er glommen rode kristallen, zo vurig en aanwezig dat het automatisch de aandacht trok. In een andere gang waren er blauwe kristallen, met scherpe punten. De laatste gang had witte kristallen, net zo scherp en puntig als de blauwe, maar Phyre had het idee dat de kristallen haar naam riepen. De gang lokte haar, maar door de sterke greep van Dwayne rond haar hand, kon ze geen kant op en besefte ze zich dat ze dat ook niet moest doen. ‘Ja, ik voel het ook,’ mompelde Phyre afwezig. Als ze hier in haar eentje was geweest, had ze de gang met de witte kristallen gekozen.
De woorden van Dwayne klonken door de grot, maar het duurde een aantal seconden voordat Phyre ook echt begreep wat hij had gezegd. Ze moesten de gang kiezen die hen niet aan zou trekken. Ze gokte dat Dwayne zich aangetrokken voelde tot de gang met de rode kristallen. Het rood scheen zo hard en warm dat het Phyre aan vuur deed denken, dus waarschijnlijk deed het dat bij Dwayne ook.
‘Ik denk dat we die met de blauwe kristallen moeten kiezen. Want ik voel me het meest aangetrokken tot de witte en jij tot de rode,’ deelde ze haar gedachten met Dwayne.
Nog altijd hand-in-hand, liepen ze samen de gang in met de blauwe kristallen. Hoe dieper ze in de gang geraakten, hoe feller het blauwe licht van de kristallen werd. Net toen Phyre dacht dat ze haar ogen dicht moest knijpen om haarzelf tegen het licht te verweren, hield het op.
Voor hen was de meest luxueuze kamer die Phyre ooit had gezien. Het leek alsof iemand de grot volledig uit had gehold en er een woning van had gemaakt, maar niet zomaar een woning. Het leek een geheim verblijf te zijn voor een Koning, meerderen zelfs. Phyre zag twee grote hemelbedden, met de duurste lakens van het fijnste materiaal. De kristallen verlichtten de kamer en alle andere meubels. Grote, warme stoelen, een tafel, immens grote kasten gevuld met kleding. Er liepen zelfs nog andere gangen vanuit deze kamer.
‘Ik weet niet waar we zijn beland, maar dit is echt bizar,’ mompelde Phyre, bang dat dit weer een trucje zou zijn van de grot. Alles leek echter zo echt. De bedden, de kleding die ze zag hangen. Ondanks dat Phyre haar lichaam behoorlijk toe was aan een warm bed, wilde ze eerst weten waar de andere gangen naar toe zouden leiden. Omdat ze de afspraak met Dwayne had zijn hand niet los te laten, trok ze hem zonder iets te zeggen ook mee.
Nadat ze één van de gangen in waren geslagen, wist Phyre niet meer wat ze zag. Ook hier leek de grot volledig uitgehold te zijn, maar dit keer was er een poel gevuld met warm, stomend water. Aan de rand sprankelden kristallen en er stonden verschillende flesjes met oliën en zeep, klaar voor gebruik. Misschien had één van hun koningen dit ooit gebouwd als een geheim toevluchtsoord. Wat het ook was, Phyre had de drang om haar kleding uit te trekken en in het warme water te duiken.
Wat er ook aan de hand was, het leek Phyre het beste als ze hier zouden blijven. Nu ze echter het bad had gezien, was ze niet van plan om Dwayne bij haar in de buurt te laten blijven.
‘Ik ga denk ik dit bad uit proberen,’ meldde ze Dwayne. Ze bekeek de jongen. Ondertussen was het voor haar zo normaal geworden dat hij zonder shirt rond had gelopen, dat ze het nauwelijks merkte. Het leek haar echter wel verstandig als hij gebruik zou maken van de kleding die ze had zien hangen. ‘En misschien moet jij kijken of één van die shirts je past.’

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
De onthulling van de plotselinge woning die zich in de grot bevond had iets bij Dwayne losgemaakt. Het leek wel of hij hier eerder was geweest, sommige aspecten van de luxe kamer kwamen hem bekend voor. De schilderijen bijvoorbeeld. Het waren simpele stilleven schilderijen, maar ergens kwamen ze hem bekend voor. Hij wist niet waarom en ze hem bekend voor kwamen, misschien omdat zijn moeder vroeger ook altijd schilderde? Misschien was het wel gewoon omdat hij moe was. Vaak wanneer iemand moe was, konden de hersenen dit niet goed verwerken en uitte zich dat in waanbeelden. Ook wel genoemd déjà-vu's. Hij ging er vanuit dat zijn hersenen spelletjes met hem aan het spelen waren.
Het liefste was hij nu op een van de hemelbedden gaan liggen en was hij in een diepe slaap gevallen, maar iets zei hem dat het nog geen tijd was voor hem om te gaan slapen. Hij had gevoel dat er iets niet pluis was hier. Het kon niet zo zijn dat de grot hen eerst treiterde en hen nu opeens een rustplek aanbood en wat voor een ook. Hij dacht niet dat het ooit luxer kon zijn dan wat hij voor ogen had. Hij was nooit luxe gewend. Sinds dat hij klein was, had hij met zijn moeder in hun kleine huisje gewoond. Het was simpel, maar het was genoeg geweest. Hij had nooit meer gewild. Het was prima voor hem om gewoon op een bed van stro te slapen en s' avonds eten te koken boven een vuurtje. Hij had zijn moeder gehad, dat was voor hem meer waard dan welke luxe dan ook.
Zwijgend volgde hij Phyre, die hem de grot doortrok, een andere weg in. Hij wilde tegen haar zeggen dat ze niet zomaar gangen moest doorlopen, maar het was al te laat. Wat hij nu voor ogen zag was een gigantische poel met water. Water waar stoom vanaf kwam alsof het een hete waterbron was. Het zag er magisch uit, zoiets had hij nog nooit gezien. Het liefst had hij zijn kleren uitgedaan en had hij een duik in het water genomen. Normaal gesproken hield hij niet zo van het water of van zwemmen. Misschien omdat water vuur kon doven. Nu wilde hij echter niks anders dan in het water springen.
Hij kon zijn grijns niet onderdrukken toen Phyre zei dat ze het bad uit ging proberen en dat hij maar eens een shirt moest aantrekken.
"Hmm, ik had in gedachten dat we samen het bad uit zouden kunnen proberen?" zei hij met een knipoog. "Het spijt als ik het je moeilijk maak om te functioneren wanneer ik geen shirt aan heb. Ik zal meteen gaan kijken, prinses," zei hij met een glimlach, waarna hij zich omdraaide en richting de gang liep waar ze zojuist uitgekomen waren. Voordat hij echt uit het zicht zou zijn, draaide hij zich nog even naar Phyre om.
"Oh en geef me een gil als je iets nodig hebt, wat dan ook."
Eenmaal teruggekomen in het vertrek, besloot hij om de kamer maar eens te onderzoeken. Eerst liep hij naar de kledingkasten. Hij liet zijn handen over de stoffen van de kleding glijden. De stoffen voelde erg zacht aan. Het was vast en zeker erg dure kleding. Dit was niet zomaar iets wat je bij een van de lokale naaisters kon kopen. Dit was gemaakt voor een koning met status. Hij trok een shirt uit de kast en trok het over zijn hoofd heen aan. Het was een simpel zwart shirt, niets bijzonders. Het was het enige simpele kledingstuk wat zich in de kast bevond. De rest van de kleding was van fluweel en had verschillende borduursels en andere tierelantijntjes.
Zijn oog viel op een glimmend object wat zich in achter in de kast leek te bevinden. Hij duwde de kleding opzij en pakte het vast. Het was een goud boek met een slot erop. Hij probeerde het slot open te krijgen, maar het lukte niet. Er moest vast meer informatie in dit boek te vinden zijn. Iets over de legende, of over de grot en de geheimzinnige spelletjes en de koningen. Echter, kon hij het op dit moment onmogelijk open krijgen. Hij besloot het boek weer terug te stoppen in de kast en Phyre er later over te vertellen.
Er rolde een diepe zucht over zijn lippen, hij had niet verwacht dat hij in ooit van zijn leven in zo'n situatie zou komen. Een situatie waarin hij zich in een van de meest luxe en mooiste vertrekken ooit bevond, met een beeldschone dame in een warme poel in een ruimte naast hem. Hij kon er niks aandoen dat hij aan dingen dacht waar een man nou eenmaal soms aan dacht. Het liefste was hij naar Phyre toegegaan, maar hij wist dat ze nu ruimte nodig had. Wat ze samen mee hadden gemaakt, was veel om te verwerken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Phyre had de opmerking van Dwayne weggelachen, wetend dat het zijn manier was om te verwerken wat er zojuist was gebeurd. Ze hadden een paar minuten lang in elkaars armen gestaan en op dat moment was Phyre er achter gekomen dat Dwayne veel meer was dan een flirt die zo nu en dan een opmerking eruit gooide. Het was een vreemde, lange en emotionele dag geweest en Phyre was blij dat ze nu de kans kreeg om eventjes uit te rusten en alles tot zich te laten bezinken. Daarom had ze, zodra Dwayne de ruimte had verlaten, haar kleding uitgetrokken en naast de warme bron gelegd. Haar zwaard had ze op de rand gelegd, mocht ze onverwacht toch in de aanval moeten.
Als eerste had ze haar voeten in het warme water laten glijden. Ze had toegekeken hoe het warme water haar voeten had omringd en ze had gevoeld hoe de warmte langzaam door haar lichaam was getrokken. Steeds was haar lichaam een stukje verder het water in gegleden, totdat haar witte huid zich volledig onder het water bevond. Er was zelfs nog ruimte om heen en weer te zwemmen, maar Phyre had besloten om plaats te nemen op de uitgehakte rotsen, zodat ze rustig kon zitten.
Ze probeerde in te laten zinken wat er zojuist allemaal was gebeurd. Ze had het idee dat ze al meerdere dagen in deze grot had geleefd, puur doordat er zoveel spelletjes met haar en Dwayne waren gespeeld. Wat er aan de hand was, wist ze niet. Waarom ze het ene moment bewusteloos op de grond had gelegen en nu haast beloond werd met een warm bad en luxe, was haar een raadsel. Ze probeerde het verhaal wat Dwayne had verteld terug te halen. Over de tweelingbroers, de oorspronkelijke koningen van Neveah en Corderian. De ruzie die er tussen hen was geweest, die de twee volken tegen elkaar op had gezet. Die haar en Dwayne, in eerste instantie, tegen elkaar op had gezet. Toch kon ze hem niet meer zien als haar vijand. Niet na alles wat er was gebeurd in de grot.
Phyre had haar ogen gesloten en leunde met haar hoofd tegen de rand, terwijl ze zich gewichtloos voelde door het warme water. Ze had altijd van badderen gehouden, voor zover het mogelijk was geweest. Het idee dat er zoiets simpels als water was wat al het vuil weg kon spoelen, vond ze heerlijk. Daarnaast was het water iets wat haar krachten, vaak, kon bevorderen. Als ze tijdens een gevecht haar handen in een plas legde en iemand had de pech om er in te staan, dan trok de elektriciteit door zijn lichaam en zou hij binnen enkele seconden dood zijn. Al was vechten wel het laatste waar ze aan wilde denken. Er waren nog zat problemen waar ze haar hoofd over moest breken. De grot, de onzichtbare muur, het was allemaal één groot raadsel en ze wist eerlijk gezegd niet wat ze moest doen.
Na een half uur besloot Phyre dat het genoeg was geweest. Ze kwam langzaam overeind en stapte uit het bad. Ondanks dat het water nog steeds warm was geweest, had ze haar concentratie verloren en was het haar niet meer gelukt om nog langer rustig te blijven zitten. Ze pakte één van de zachte handdoeken en droogde haar lichaam af. Ergens in haar hoofd wist ze dat Dwayne in de andere kamer zat en ze vroeg zich af of hij datzelfde besef had gehad. Dat zij hier naakt in een warm bad had gelegen, met het water zo helder dat haar lichaam zich niet had kunnen verhullen. Ze dacht echter dat Dwayne zijn geflirt niets betekende, dus waarschijnlijk was het niet eens in hem opgekomen.
Er lagen satijnen badjassen klaar en aangezien Phyre er niet aan had gedacht om eerst nieuwe kleding te pakken, had ze geen andere keuze dan de satijnen stof om haar lichaam te laten glijden. Ze haalde een hand door haar natte, witte haren en bekeek haarzelf vervolgens in de spiegel, die ook volledig omlijst was met de kristallen. Haar wangen waren rood van de hitte en al met al zag ze er een beetje rozig uit, vermoeid door alles wat er was gebeurd. Door het bad voelde ze zich echter wel ontspannen.
Ze liep terug naar de gemeenschappelijke ruimte, waar ze Dwayne vond. Hij had, ondanks zijn opmerking, haar woorden opgevolgd en een shirt aan had getrokken. Ze wist niet of hij verder rond had geneusd, maar ze gokte dat hij niet al die minuten op een bed had gewacht totdat zij weer terug zou komen.
Ze zette haar zwaard tegen de muur, naast één van de bedden, en liep vervolgens naar de kast. Er hing vrij weinig in wat ze normaal gesproken aan zou trekken. Enkel lange jurken, met veel borduursels, die er heel ingewikkeld uitzagen. Zuchtend draaide ze zich om naar Dwayne, wie nog wel een normaal shirt had gevonden. Daar had hij dan geluk mee gehad.
‘Heb je nog iets gevonden?’ vroeg ze aan hem, niet wetend hoe ze een ander gesprek zou moeten beginnen.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Zodra hij op het bed was gaan liggen, was hij weggeweest. Hij was lichamelijk en mentaal zó moe dat hij niet eens meer tijd had gehad om na te kunnen denken over het boek dat hij zojuist gevonden had. Hij was vrijwel meteen in een diepe slaap gevallen.
Dit was niet zonder dromen. Ze zeggen dat je niet kunt dromen wanneer je erg moe bent, maar dit was bij Dwayne alles behalve waar. Zijn dromen zaten altijd vol kleuren en geuren. Vaak was een kleur verbonden met een bepaalde geur. Hij droomde vaak over zijn moeder, maar deze keer was dat niet het geval.
Zijn droom bestond nu maar uit één persoon en dat was Phyre. Voor hem speelde zich een beeld af van haar, vanaf het eerste moment dat hij zijn ogen had laten vallen op haar. De klap die hij voelde toen hij door haar op de grond belandde had een vieze geur, de geur van de modder van de grond. Toen hij haar zag, was er maar één kleur zichtbaar en dat was wit. Als een engel was ze omringd in de hemelse kleur. Om haar heen hing de geur die je altijd ruikt in een bos na een zware regenbui. Het was alsof de natuur geveegd was toen hij haar zag. Ze zag er krachtig en groot uit, zeker nu hij haar zag vanuit een lager oogpunt.
In de grot veranderde het beeld van haar. Er hing een verbrande geur om haar heen en haar witte haar werd witter en witter. Het was alsof zijn droom haar woede uitdrukte, haar haat voor hem op dat moment. Echter begon ze langzamerhand te veranderen. Het witte licht wat om haar heen hing werd steeds minder sterk. Haar grootte begon te verkleinen en realistischer te worden. Uiteindelijk hing er een zachte geur om haar heen, toen ze dichterbij kwam, rook ze naar grapefruit. Haar glimlach veroorzaakte een kortsluiting in zijn brein, het leek wel alsof hij voor even helemaal verlamd was.
In een volgend beeld, was haar ontblootte rug naar hem toegekeerd. De warmte van de poel waar ze voor stond, veroorzaakte dromerige stoomwolkjes om haar ontblote lijf heen. De contouren van haar lichaam waren daardoor maar vaag zichtbaar. Hij wilde naar haar toe lopen, haar vasthouden, maar het leek wel alsof er een onzichtbare muur tussen hen was. Een ondoordringbare muur, waar hij niet doorheen kon.
Op het moment dat ze omdraaide naar hem, schrok hij wakker.
Dwayne keek de kamer rond, leunend op zijn onderarmen. Gelukkig, Phyre was nog niet terug. Hij had het beschamend gevonden dat ze binnen was gekomen terwijl hij nog sliep of misschien wel tijdens dat hij wakker was geschrokken. Dan had hij moeten uitleggen waar hij over gedroomd had. Dat zag hij nou zonet niet echt zitten.
Niet lang daarna kwam Phyre de kamer binnenlopen, gehuld in alleen een badjas. Op haar gezicht stonden roze blosjes en haar witte haren waren nat. Onwillekeurig kroop er een rilling over zijn lichaam heen. De combinatie van dit beeld van haar en de droom die hij zojuist had gehad, waren hem even te veel. Dwayne, houd jezelf in bedwang, sprak hij snel toe.
Hij was zo in gedachten verzonken geweest dat hij haar vraag niet eens gehoord had, hij was te druk bezig met staren.
"Oh ehm, nee niks behalve dit shirt dan," zei hij vervolgens, waarna hij langzaam omhoog kwam van het hemelbed.
"Hoe was het bad eigenlijk?" vroeg hij. Het kwam er onnatuurlijk uit, niet eens flirterig zoals hij bedoeld had, maar gewoonweg vreemd. Hij kon het beeld van zijn dromen maar niet uit zijn hoofd zetten. Hij glimlachte maar.
"Zijn prinsessenjurken niks voor jou?" Hij liep naar de kast toe en trok er een zeeblauwe jurk uit en hield het voor Phyre's lichaam. Kritisch liet hij zijn ogen van haar naar de jurk glijden en knikte toen tevreden. "Dit zou je perfect staan," zei hij toen, waarna hij de jurk aan haar gaf en zelf naar de andere kast toe liep en er iets voor zichzelf uit haalde.
Voor hem zag hij een grote balzaal, gevuld met mensen met allerlei kleuren kleding aan. De vrouwen in lange, prachtige jurken zoals deze. De mannen in waanzinnige pakken. Hij en Phyre in het midden van de balzaal. Zij met de zeeblauwe jurk aan en hij in een simpel zwart pak. Glimlachend dansten ze door de zaal heen. Iedereen keek hen aan met een blik vol respect en pure geluk. Het leek net alsof zij iets voor hen hadden gedaan wat hun leven veranderd had. Iets wat hun leven voor altijd verbeterd had.
"Neemt u deze dans, prinses?" zei hij, waarna hij een korte buiging maakte en haar met een brede grijns aankeek.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Deze dag had vol met verrassing gezeten. Het was van een afscheid naar een slagveld gegaan. Het slagveld had ze nog nauwelijks betreden of Phyre was achter een jongen aan gerend. Ze waren een grot in gegaan, die ze vervolgens niet meer uit hadden gekund en wat er daarna allemaal was gebeurd, leek alsof het allemaal één groot verhaal was geweest waar ze naar had zitten luisteren. Er waren behoorlijk wat vreemde dingen gebeurd en zelfs de ruimte van luxe hoorde daar nog bij. Het minst vreemde aan deze dag, gek genoeg, was dat Dwayne echt zijn best had gedaan om een jurk voor haar uit te kiezen. Aangezien Phyre een soldate was en haar leven had bestaan uit trainingen, waren er maar weinig momenten waarop ze in een jurk had gelopen. Dat was dan vaak nog een simpele jurk geweest, niet zoals de jurken die in de kast hingen. Toch haatte ze de zeeblauwe jurk, die Dwayne voor haar uit had gekozen, niet. Ze had ook geen aversie tegenover jurken. Het kwam gewoon nauwelijks voor dat ze die aantrok.
Nadat ze de jongen een klein duwtje tegen zijn schouder had gegeven, was ze gelopen naar het kleedscherm. Het scherm was breed genoeg en stond zo dat het onmogelijk was voor een buitenstaander om te zien wat zich er allemaal afspeelde. Er lag zelfs ondergoed voor haar klaar, zag Phyre toen ze de jurk netjes op had gehangen, zodat ze haar badjas uit had kunnen doen. Ze liet de zachte stof op de grond glijden, waardoor ze, voor de derde keer deze avond, volledig naakt stond in de buurt van Dwayne. Opnieuw vroeg ze zich af of hij zich er wel van bewust was. Vervolgens vroeg ze zich af waarom ze daar steeds aan dacht. Wilde ze dat hij zich er bewust van was? Ze schudde kort haar hoofd op haar eigen gedachte. Natuurlijk niet. Daarnaast wist ze zeker dat een jongen zoals Dwayne genoeg aandacht kreeg in zijn eigen rijk.
Phyre had het schone ondergoed aangetrokken en had vervolgens geprobeerd om de jurk aan te trekken. Het was makkelijker gegaan dan verwacht. Haar haren leken magisch te zijn gedroogd en vielen golfend langs haar gezicht. Er hing een spiegel en Phyre stapte er naar toe om haarzelf er in te bekijken. Dwayne had gelijk gehad. De blauwe, fijne stom complementeerde haar huid en ogen en het deed ook nog iets voor haar figuur.
Het strakke, blauwe lijfje was geborduurd met witte kralen, die zo samen een patroon volgden. De rok bestond uit blauw en wit en het deed Phyre denken aan een zee vol woeste golven, met wit schuim als koning van de oceaan. Waarom Dwayne deze jurk precies uit had gekozen, wist ze niet, maar ze moest toegeven dat de jurk haar beter stond dan dat ze had gedacht.
Toen ze achter het kleedscherm vandaan stapte, geloofde ze niet wat ze zag. Dwayne had zich omgekleed in een pak en hij zag er nog knapper uit dan normaal. Iets wat wel wat zei, aangezien ze hem voor een groot deel alleen nog maar zonder shirt had gezien. Dat was echter niet het enige wat er was veranderd. De bedden, de kast, alles wat Phyre had gezien toen ze de ruimte binnen was gelopen, was verdwenen. Zelfs het kleedscherm waar ze achter had gestaan, was er niet meer.
Phyre en Dwayne bevonden zich in een grote balzaal, compleet met toeschouwers en orkest. Zelf stonden ze in het midden. Het leek alsof al hun toeschouwers aan het wachten waren op iets. Alsof ze aan het wachten waren op hen.
Dwayne kwam op haar afgelopen, met een uitgestoken hand. De vraag of zij met hem wilde dansen, of hij met haar mócht dansen, had iets heel liefs. Hij leek in niets meer op de flirterige soldaat, wie ze vandaag pas had leren kennen. Toch leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Misschien had dat ook wel gemoeten. Misschien waren ze, als er nooit een oorlog tussen hun twee rijken was geweest, dan wel bevriend geraakt.
‘Dit is misschien nog wel het meest normale wat we vandaag hebben gedaan,’ antwoordde Phyre met een glimlach, waarna ze de hand van Dwayne vastpakte. ‘Ik moet je alleen wel bekennen dat ik niet kan dansen.’ Er was nooit iemand wie het haar had geleerd, maar vreemd genoeg had ze het idee dat het helemaal niks uitmaakte bij Dwayne.
Dwayne schonk haar ook enkel een glimlach. Met zijn hand verplaatste hij haar andere arm naar zijn schouder. Vervolgens gleden zijn vingertoppen langs haar blote arm naar haar rug, zodat hij hun lichamen dichter tegen elkaar aan kon brengen. Waar de muziek vandaan kwam, wist Phyre niet. Om haar heen klonken instrumenten en melodieën, zo magisch dat ze niet uit deze wereld leken te komen.
Dwayne zijn voeten begonnen te bewegen op de maat van de muziek en tot Phyre haar verbazing volgden die van haar vanzelf. Ze hoefde er niets eens over na te denken. Dwayne trok haar mee in de dans en het leek alsof ze deze dans samen al duizenden keren hadden gedanst. Toch voelde alles nieuw. Elke aanraking, elke beweging. De manier waarop hij haar onder zijn arm liet ronddraaien, of hoe hij haar dipte en vervolgens zonder moeite weer rechtop kreeg, om daarna weer verder te dansen.
Phyre was de toeschouwers al lang vergeten. Zelfs de muziek leek enkel vaag aanwezig te zijn op de achtergrond. Het leek alsof ze de hele dansvloer voor henzelf hadden en dat was ook wat Phyre wilde. Voor haar gevoel kon ze nog uren dansen met de jongen die haar meenam over de gehele dansvloer.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Zo snel als de balzaal was opgedoemd, was hij ook weer verdwenen. Voor hen keerde de welbekende luxe kamer weer terug. Er leek niks veranderd te zijn. De kasten stonden nog op hen plek en de hemelbedden ook. Net zoals het kleedscherm waar Phyre achter vandaan was gekomen. De prachtige jurk die hij voor haar had uitgezocht, had nu plaats gemaakt voor een blauwe nachtjapon. Zijn pak had plotseling plaats gemaakt voor een blauwe pyjama. Het enige wat niet veranderd was, was hun houding. De twee waren nog steeds verzeild in dezelfde omhelzing als eerst. Het gevoel dat hij erbij had, was ook niet veranderd. Het voelde niet vreemd om haar zo dicht tegen hem aan te hebben staan. Net zoals wanneer ze samen dansten in de balzaal, voelde het nu ook vertrouwd en nieuw tegelijkertijd. Hij had het gevoel dat hij haar al jaren kende, maar hij had ook het gevoel alsof hij haar voor het eerst écht zag. Het was alsof iemand een vieze ruit schoongemaakt had en hij er nu écht goed doorheen kon kijken.
Voor een lange tijd bleven zo staan, zonder ook maar een spiertje te verroeren. Alsof ze twee standbeelden waren. Uiteindelijk was Dwayne degene geweest die hun oogcontact verbrak en haar rustig losliet. Meteen toen hij haar had losgelaten, werd hij overspoeld door de realiteit. Ze zaten hier namelijk nog steeds vast en waarschijnlijk was de balzaal van net weer een spel geweest van de grot. Alhoewel hij voor de eerste keer had genoten van een spel van de grot. Het spel liet hem achter met een gelukzalig gevoel, in tegenstelling tot de andere spellen die de grot met hen gespeeld had. Na die spellen had hij zich mentaal en fysiek uitgeput gevoeld.
Eerst wist hij niet wat hij moest zeggen, ze hadden zojuist zo'n intiem moment gedeeld dat hij er geen woorden voor kon vinden. Het was iets magisch geweest. Zijn hersens konden de magie amper verwerken. Zoiets had hij nog nooit eerder gevoeld.
"Zullen we maar gaan slapen dan?" stelde hij vervolgens ongemakkelijk voor. Normaal gesproken bevond hij zich nooit in een ongemakkelijke positie. Echter had Phyre hem nu al twee keer in een ongemakkelijke positie gebracht. Hij wist gewoon niet hoe hij de situatie moest adresseren, dus besloot hij dat het maar beter was om er niet over te praten. Ze konden het waarschijnlijk beiden nog maar moeilijk bevatten. Natuurlijk wist hij niet eens of zij hetzelfde gevoeld had als hij, maar hij kon in ieder geval wel aan haar zien dat ze er sowieso iets bij gevoeld had. Dat was voor hem meer dan genoeg bevestiging.
Nadat Phyre instemmend had geknikt, was hij naar een van de hemelbedden toegelopen. Nonchalant haalde hij zijn hand door zijn haar en nam plaats op de rand van het bed.
"Als ik nu dit bed pak, dan pak jij het andere," zei hij vervolgens met een glimlach. Het moment vroeg volgens hem niet om een flirterige aanpak, deze keer moest hij serieus zijn. Ze hadden allebei rust nodig na deze heftige dag. Het was daarom het beste dat hij er niet al te moeilijk over deed dat ze in aparte bedden sliepen. Ze kenden elkaar maar één dag en dan was een persoonlijke ruimte vrij belangrijk. Alhoewel het niet voelde alsof hij haar vandaag pas had leren kennen. Hij had al meer met haar doorstaan dan hij met menig anderen had doorstaan. Meer dan hij ooit met Lucy had moeten doorstaan. De moeilijke tijden die hij met haar doorgemaakt had, leken zelfs niks bij wat hij en Phyre door hadden gemaakt. Zeker ook als dit nog maar het begin was van hun avontuur in deze mysterieuze grot.
Dwayne liet zich achterover op het bed vallen en zuchtte diep. "Oké ik ga wel dit shirt uittrekken, ik kan niet slapen met een shirt aan," zei hij vervolgens, waarna hij zijn shirt over zijn hoofd heen uittrok en het op de grond gooide.
"Slaap lekker, Phyre," zei hij nog voordat hij onder de zachte dekens kroop. Kort daarna werd alles zwart.
"Dwayne, help me dan Dwayne!" schreeuwde zijn moeder. Haar ogen waren zo rood als bloed. Haar huid was zo wit als porselein. De handen die ze naar hem uitreikten, waren zo zwart als roet. Dit was zijn moeder niet, zo zag ze er niet uit en zo had ze er ook nooit uit gezien. Zijn hart voelde echter dat zij het wel was. Iemand had haar toegetakeld. Iemand zou haar nu ook weer van hem afpakken.
Hij rende naar haar toe, maar kon haar niet bereiken. Bij elke stap die hij zette, leek het alsof hij steeds verder wegzakte. Het leek alsof hij drijfzand onder zijn voeten had. Daar bovenop deed elke stap zo veel pijn dat het bijna leek alsof zijn botten bij elke stap gebroken werden. Hij meende het gekraak bijna te horen.
"Dwayne." Zijn moeder veranderde van gedaante. Deze keer was ze geheel onherkenbaar. Voor hem stond een onmenselijk wezen, gemaakt uit enkel zwarte materie. "Je hebt gefaald," klonk de duivelse stem van het wezen. Het duistere wezen dat hem voor het eerst in zijn leven echt bang maakte. Hij wilde zijn vuur op het wezen afvuren, maar het leek wel alsof zijn aderen bevroren waren. Het vuur in hem was geheel gedoofd. Hij kon het wezen niet aan, dit zou zijn ondergang worden. Op zijn minst zou hij dan zijn moeder weer terug kunnen zien.
Zijn lichaam was op de rand van complete destructie. Hij zou zich overgeven aan het wezen, hij zou zijn moeder terugzien.
Totdat hij een welbekende stem zijn naam hoorde roepen. Het was alsof de stem zijn bewustzijn terugtrok en het vuur in zijn aderen deed aanwakkeren. "Phyre."
Geheel bezweet ontwaakte Dwayne uit zijn nachtmerrie. Hij keek recht in de bezorgde ogen van Phyre, die op de rand van zijn bed zat.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Phyre haar droomloze slaap was verstoord door het geschreeuw naast haar. In eerste instantie had Phyre gedacht dat het een spelletje van de grot was geweest. Ze merkte dat ze moeite had met het scheiden van realiteit en fantasie, door alles wat er was gebeurd. Haar dans met Dwayne voelde als een droom, net zoals het warme bad waar ze in had gelegen. Het geschreeuw van Dwayne had echter zo hartverscheurend geklonken dat Phyre het niet aan had gedurfd om weer te gaan liggen en het te negeren. Daarom had ze de warme, dikke deken van haar afgeduwd en was ze naar zijn bed gelopen. Zo voorzichtig mogelijk had ze plaatsgenomen op de rand van het bed, wetend dat ze hem niet midden in zijn droom moest wakker maken.
Hoe Dwayne in bed had gelegen, had haar doen denken aan haar neefje, Leon. Hij was het zoontje van haar broer en Phyre was oprecht dol op hem. Als ze niet bezig was geweest met haat training, had ze vaak tijd doorgebracht bij haar broer. Ze had zelfs aan aantal keren op het kleine jongetje gepast en hij leek haar te aanbidden om wat ze kon doen. Jammer genoeg had Leon, zoals iedere vijfjarige, wel eens last van nachtmerries. Ook als Phyre op hem lette. De eerste keer dat het was gebeurd, had ze niet geweten wat ze had moeten doen. Ze was enkel bij hem op bed gaan zitten en ze had geprobeerd om hem gerust te stellen, hem te verzekeren dat er niets zou gebeuren. Leon had de klassieke nachtmerries: monsters onder het bed, wegrennen zonder echt vooruit te komen. Er waren echter ook een aantal vreemde dromen geweest. Dromen die hij, als een kind van vijf, niet had kunnen beschrijven. Hij was dan zo van slag geweest dat er niets anders op had gezeten voor Phyre dan om bij haar neefje in bed te liggen en hem als het ware te beschermen tegen zijn dromen. De manier waarop Dwayne had gewoeld en had geschreeuwd, had Phyre doen denken aan haar neefje. Daarom had ze zich niet simpelweg om kunnen draaien.
Hijgend en bezweet werd Dwayne wakker. Zijn borstkas ging heftig op en weer en vreemd genoeg was haar naam het eerste wat over zijn lippen rolde nu hij wakker was. Hij leek zo kwetsbaar. Het grote bed maakte hem veel kleiner dan dat hij in eerste instantie was, want Phyre wist dat hij boven haar uit torende en dat hij ook veel breder was dan haar.
‘Het is oké,’ zei Phyre zacht en ze legde voorzichtig haar hand op zijn schouder. Zijn huid gloeide onder die van haar en ze merkte hoe bezweet hij was. Wat voor nachtmerrie het ook was geweest, hij was behoorlijk heftig geweest en het leek Dwayne echt dwars te zitten. ‘Je bent nu wakker. Er is niets aan de hand,’ probeerde ze hem gerust te stellen. Ze wist niet of het zou helpen. Dit soort woorden had ze ook wel duizenden keren tegen haar neefje moeten fluisteren voordat hij het uiteindelijk was gaan geloven.
Dwayne zag er uit alsof hij iets angstaanjagends had gezien. Misschien had hij ondertussen ook wel moeite met weten wanneer iets echt was of niet. Misschien was zijn droom voor hem wel zo echt geweest dat hij niet meer wist of dit wel echt was, hier en nu. Phyre hoopte dat hij snapte dat dit echt was. Dat ze hier naast zijn bed zat en dat ze ook niet zomaar zou verdwijnen. Ze zou het niet toelaten, wat de grot ook met hen van plan was.
‘Wil je er over praten?’ vroeg ze aan Dwayne. In tegenstelling tot een jongetje van vijf, was Dwayne wel in staat om zijn dromen onder woorden te brengen. Als hij het niet wilde, dan hoefde dat ook niet en dan zou Phyre, waarschijnlijk, weer terugkeren naar haar eigen bed, maar ze wilde wel eerst zeker weten dat het goed ging met de jongen die ze nu voor zich had. Ze voelde zich toch wel verantwoordelijk voor hem, vooral omdat hij haar naam uit had geroepen. Misschien had hij wel over haar gedroomd? Phyre wist het niet. Ze zou het ook onmogelijk kunnen weten. Ze had niet de kracht om in een ander zijn hoofd te kijken en ergens was ze daar heel erg blij mee.
Phyre pakte een glas water, dat ze al eerder voor de bezwete jongen had gepakt, en stak het vervolgens naar hem uit. ‘Het helpt mijn neefje altijd als hij rustig en langzaam wat drinkt,’ lichtte ze toe. Dwayne was geen jongetje van vijf, dat wist ze zelf ook. Ze hoopte echter dat het toch een beetje zou werken.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Nog nooit eerder had hij zo'n soort droom gehad. Hij had weliswaar vaker nachtmerries gehad dan normale, mooie dromen, maar dit was niet eens meer een nachtmerrie te noemen. Dit was meer een soort herinnering. De herinnering aan de dag dat zijn moeder vermoord was. Alhoewel er op die dag geen zwarte materie was geweest en geen monster, had hij het wel zo ervaren. Hij had haar kunnen redden, maar hij was als verstijfd achter de deur bleven staan. Hij had toegekeken hoe zijn moeder hulpeloos voor zijn ogen bruut vermoord werd. Eerst vond de betasting plaats, daarna volgde verschillende steken in haar lichaam en als laatste lieten de moordenaars het levenloze lichaam van zijn moeder als oud vuil achter op de grond. Nu hij er over nadacht, had hij haar onmogelijk kunnen helpen eigenlijk. Hij was slechts dertien jaar oud en alhoewel hij veel kracht in zijn lichaam had, was een dertienjarige jongen geen partij voor een groep van 4 bloeddorstige moordenaars. Het zou vast en zeker zijn dood zijn geworden, maar nog steeds op de dag van vandaag had hij het zichzelf kwalijk genomen dat hij niet op zijn minst had geprobeerd om haar te helpen. Wie weet had hij wel haar leven gered en was hij al die tijd niet alleen geweest. Wie weet had hij zijn moeder dan nog, wie weet was hij dan wel achter het geheim van de grot gekomen. Aangezien zijn moeder meer van de grot wist dan wie dan ook.
Het was natuurlijk onzin om je bezig te houden met de 'wat als?' vragen, maar hij deed het regelmatig. Zeker nu hij deze vreselijke nachtmerrie had gehad.
Wanneer hij echter in de zeeblauwe ogen van Phyre keek, vergat hij de nachtmerrie compleet. Het was alsof hij de kalme zeeën in haar ogen kon zien. De golven die zachtjes tegen de kade aansloegen, lieten hem kalmeren. Ze had een soort verdovende werking op hem. Phyre was als een medicijn voor zijn verhoogde emoties. Wanneer hij in haar aankeek of wanneer er een aanraking tussen de twee was, leek het alsof al zijn emoties en pijnen verdwenen alsof ze opgeslokt werden door de zee.
Op de een of andere manier deden haar woorden er niet eens toe, hij voelde zich alleen al beter door het feit dat ze hem aankeek.
Hij bedankte haar kort toen ze hem een glas water aanreikte. Onwillekeurig moest hij lachen omdat ze hem had vergeleken met haar neefje. Het was ongewoon om hem als een jongetje te zien. Als Dwayne iets was, dan was het een man met genoeg mannelijkheid in ieder geval. Toch vatte hij de vergelijking niet op als een belediging. Hij wist dat Phyre het goed bedoelde en dat ze hem juist alleen maar wilde helpen.
"Wil je even bij me komen liggen?" vroeg hij vervolgens. "Zonder verdere bedoelingen," voegde hij er snel aan toe om zijn intenties te verduidelijken. Hij was totaal niet in de stemming om flirterig te zijn. Het enige wat hij nu wilde, was dat zij in zijn armen lag.
Zonder iets te zeggen kwam Phyre naast hem liggen. Onder de dekens trok hij haar verder naar zich toe, zodat ze verzeild waren geraakt in een omhelzing. Het voelde vertrouwd en nieuw tegelijkertijd. Precies zoals hij had ervaren in hun gezamenlijke visioen van de balzaal.
"Ik droomde over mijn moeder dat doe ik vaker, maar deze keer was het anders," begon hij, hij kon haar niet aankijken. Hij was te bang dat ze de verhitte emoties in zijn ogen zou zien. "Ze was flink toegetakeld, ze leek niet op mijn moeder, maar mijn gevoel zei wel dat ze het was. Ik wilde haar redden, maar ik kwam niet vooruit. De tijd verstreek en er doemde een wezen op. Angstaanjagend, zelfs voor mij," zei hij, waarna er toch kort een grijns op zijn gezicht verscheen. "Het wezen was onmenselijk en opgebouwd uit pure zwarte materie. Ik had volgens hem gefaald," zei hij, waarna hij even nadacht. "Althans, ik dacht dat een hij was, ik heb eigenlijk geen idee," glimlachte hij. Het was weer typisch iets voor hem om na te denken over het geslacht van een onmenselijk wezen uit zijn nachtmerrie. "Maar goed, toen zou ik mezelf als het ware overgeven aan hem, maar.." Zijn stem haperde eventjes, alsof hij bang was de woorden uit te spreken. "Jij had me teruggetrokken. Ik weet niet wat er gebeurt zou zijn als ik me echt had overgegeven, want dit was niet zomaar een nachtmerrie. Het zal wel de grot zijn, denk ik." Deze keer richtte hij zich wel tot haar.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat het een uitnodiging was die Phyre eerder op de dag af had geslagen, had ze Dwayne nu niet kunnen vertellen dat ze niet bij hem in bed had willen liggen. Ze bleef hem nu als een kwetsbare jongen zien. Misschien dat het niet beeld was wat Dwayne graag uitstraalde, maar ergens maakte het hem mannelijker nu Phyre wist dat er ook een gevoelige kant aan hem zat. Het flirterige was eerder jongensachtig dan stoer en mannelijk. Daarnaast deed hij haar wederom denken aan haar neefje, wie ook niet had kunnen slapen tenzij Phyre bij hem in bed was komen liggen. Soms had ze wat vonken gecreëerd waar hij naar had kunnen kijken, maar waarschijnlijk kon ze Dwayne er niet mee vermaken.
Wel was ze onder de warme deken gekropen. Normaal gesproken zou het vreemd voelen, zo dicht tegen iemand aan. Dwayne had, wederom, zijn shirt uitgetrokken en voor de tweede keer vandaag voelde ze zijn warme lichaam tegen dat van haar. Ondanks dat Dwayne degene was die op dit moment troost kon gebruiken, kreeg ook Phyre een paar armen om haar heen en ze moest toegeven dat ze het heel fijn vond om op deze manier in een bed te liggen. Het was voor haar lang geleden dat iemand haar op deze manier vast had gehouden.
In stilte luisterde ze naar het verhaal van Dwayne. Hij had een droom gehad over zijn moeder, iets wat voor hem blijkbaar normaal was. Phyre vroeg zich automatisch af of zijn moeder nog wel leefde, als hij zo vaak over haar droomde. Als ze weg was, was het ergens alleen maar mooi om te horen dat ze nog zoveel voor Dwayne betekende dat hij haar zag in zijn dromen. Dit was echter geen mooie droom geweest, dat had Phyre al aan hem kunnen merken toen ze naast hem had gezeten, op de rand van zijn bed.
Het verhaal van Dwayne klonk zo echt dat Phyre het voor haar zag. Hoe een vrouw nauwelijks herkenbaar was door alle wonden op haar lichaam, maar ook Phyre voelde dat er nog menselijkheid door de aderen van de vrouw stroomde. Ze snapte waarom Dwayne haar had willen redden. Ook zag ze hoe de vouw langzaam veranderde in een wezen zo angstaanjagend dat ze het niemand toewenste om er ooit nog over te dromen, Dwayne al helemaal niet.
Dwayne had levendig verteld. Zo levendig, dat Phyre pas weer door had dat ze in de kamer was op het moment dat hij haar vertelde dat zij degene was die hem uit zijn droom had getrokken. Dat zij, op de één of andere manier, er voor had gezorgd dat hij weer wakker was geworden en dat hij niet meer toe had moeten kijken naar wat er in zijn droom was gebeurd.
Voor de eerste keer tijdens het verhaal keek Dwayne haar aan. Ondanks dat het donker was in de ruimte, viel het haar op dar hij hele warme, bruine ogen hadden. Voor het eerst hadden ze iets… Toegankelijks. Er stonden geen pretlichtjes meer in, maar ook geen strijdlust. Het waren dezelfde ogen waarin ze had gekeken tijdens hun dans, of die nou echt was geweest of niet.
Zachtjes streken haar vingers langs zijn arm, als betuiging van haar steun. ‘Het klinkt als een hele nare nachtmerrie,’ fluisterde ze zacht. Ze wilde niet hardop praten. Ze had het idee dat er daardoor iets zou gebeuren en ze wilde niet verpesten hoe het nu tussen haar en Dwayne was. Al moest ze toegeven dat er vanaf het begin al iets tussen hen was geweest. Een gevoel, een soort connectie die ook zij niet kon verklaren. Misschien was het wel de grot, maar zelfs een magische grot kon gevoelens en momenten als deze niet in scène zetten.
‘Als we een goede nachtrust hebben gehad, dan gaan we opzoek naar een manier om uit deze grot te komen,’ beloofde ze hem. Na de nachtmerrie die hij had gehad, gunde ze hem eerst een goede nacht met genoeg slaap. Daarna zouden ze aan de slag gaan. Er moest een manier zijn waarop ze uit deze grot zouden kunnen komen. Phyre wist nog niet hoe, maar als deze grot hen zoveel kon laten zien, dan zouden er ook ergens antwoorden moeten zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Met Phyre in zijn armen was Dwayne geruisloos in slaap gevallen. Die nacht had hij over sneeuw gedroomd. Het was een stille, rustige droom geweest. De enige kleur die hij zag, was de kleur wit. Net zo wit als de kleur van Phyre's haren.
Ook toen hij wakker werd zag hij de kleur wit, maar dat was omdat zijn gezicht vol zat met haar haren. Hij moest er even om lachen. Phyre sliep nog. Hij had haar nachtrust waarschijnlijk ook verstoord, dus hij besloot om haar te laten slapen.
Heel voorzichtig haalde hij de arm, die hij om haar heen had. weg. Zacht kreunend rolde ze toen zijn kant op, alsof ze niet wilde dat hij het bed verliet, maar ze werd gelukkig niet wakker. Het liefst was hij terug gekropen bij haar in bed, maar hij kende zichzelf, hij kon nooit lang in bed liggen. Vaak als hij wakker was, moest hij meteen het bed uit, anders zou hij alleen maar gaan piekeren over van alles en nog wat. Als gevolg dat hij als het ware met het slechte been uit bed zou stappen. Dat was hij vandaag niet van plan. Ze hadden nog heel wat werk voor de boeg om hier ooit uit te kunnen komen. De grot had vast en zeker nog een hele collectie aan spelletjes voor hen klaarstaan. Het was al heel wat geweest dat ze met rust gelaten werden nadat Dwayne vannacht de nachtmerrie had gehad. Vandaag stonden er vast en zeker weer gloednieuwe opdrachten voor hen klaar. Hij zag er flink tegenop.
Toen hij eenmaal naast het bed stond, kon hij zijn glimlach niet onderdrukken. Phyre lag er heel onschuldig bij, alsof ze nooit ook maar een vlieg kwaad zou doen. Haar witte haar verhulde de helft van haar gezicht en haar arm lag een beetje onhandig boven haar hoofd. Hoe ze er zo bij lag, leek ze heel jong. Toen vroeg hij zich eigenlijk af hoe oud ze eigenlijk was. Natuurlijk moest je een bepaalde leeftijd zijn om het leger in te mogen, maar toch kon hij niet inschatten hoe oud ze zou zijn. Hij gokte natuurlijk wel dat ze ongeveer even oud als hem was, maar ze kon ook jonger zijn. Ach, wat deed het er ook toe. Ze was krachtiger en had meer passie dan wie dan ook en dat was natuurlijk alles wat telde. Lucy was ouder dan hij was, maar leek lang niet zo veel wereldkennis te bezitten als Phyre had. Opnieuw vergeleek hij Phyre met Lucy. Hij wist niet precies waarom, misschien omdat hij nog vaak aan Lucy dacht en Phyre zo veel op haar leek. Alleen dan was ze misschien zelfs een betere versie.
Na even gestaard te hebben naar de slapende Phyre, ging hij terug naar de kledingkast. Hij was op zoek naar het boek dat hij gisteren had gevonden. Hij had er helemaal niet meer aan gedacht tot vanochtend. Het was de aanwijzing die ze hadden gehad om dichter bij de uitgang te komen. Hij wist gewoon dat er informatie stond in het boek, maar hij moest een manier vinden om het te openen. Ergens moest een sleutel liggen.
Geruisloos doorzocht hij de kamer naar mogelijke aanwijzingen, maar hij kon niks vinden. Het enige wat hij had was het boek.
Radeloos ging hij op het andere hemelbed zitten. Met zijn handen in zijn haar dacht hij na. Er schoten allerlei theorieën door zijn hoofd, maar hij vond geen enkele theorie goed genoeg.
Met een diepe zucht liet hij zich achterover op het bed vallen. Phyre was nog steeds niet wakker, maar hij had haar waarschijnlijk wel nodig om de sleutel te vinden. De grot had hen al eerder uit elkaar willen drijven en had hen beloond toen ze weer bij elkaar kwamen dus het was meer dan waarschijnlijk dat ze elkaar weer nodig zouden hebben.
Hij wilde haar echter niet wakker maken, ze lag er zo vredig bij. Ze had voor het eerst haar rustmomentje gevonden en hij wilde dat eigenlijk niet voor haar verpesten, dus besloot hij om naar de warme poel te gaan. Wie weet zou hij tijdens het zwemmen nog wel iets vinden.
De stoom kwam van het water af en het zag er nog steeds net zo uitnodigend uit als eerst. Zonder aarzeling trok hij zijn broek uit en nam hij een duik in het water. Hij haatte zwemmen, maar deze keer vond hij het heerlijk. Het water leek op de perfecte temperatuur te zijn, lekker heet, precies waar hij van hield.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De nacht van Phyre was rustig verlopen. Toen ze eenmaal in slaap was gevallen in de armen van Dwayne, was ze niet meer gewekt door geschreeuw of gedraai. Haar lichaam en geest hadden zich verhuld in een veilige oase van warmte en zorgzaamheid. Zelfs haar dromen hadden zich gevuld met rust en warmte. Niets meer dan vrolijke beelden van haar familie waren aan haar voorbij gegaan terwijl de nacht langzaam was overgegaan in de ochtend.
Toen haar blauwe ogen langzaam open gingen en wenden aan de omgeving om haar heen, merkte Phyre dat het warme holletje in haar bed een stukje minder warm was geworden. Dwayne was verdwenen. Ze hoopte dat hij hier in de buurt was, maar ze ging er vanuit dat Dwayne niet zonder haar rond zou lopen. Na wat er de vorige dag allemaal was gebeurd, en na de nachtmerrie die hij had gehad, was hij vast niet zo dom om weg te lopen. De grot was niet te vertrouwen, iets wat Phyre constant in haar achterhoofd probeerde te houden. Zelfs de luxueuze bedden en kledij waren enkel dingen die de grot hen liet zien.
Phyre drukte haarzelf overeind en keek eerst nog eens goed om haar heen. Waar de tafel de vorige avond nog leeg was geweest, was hij nu gevuld met ontbijt. Ontbijt zoals Phyre het nog nooit had gezien. In Neveah leefden de meeste burgers op brood met een simpele plak kaas, misschien jam als de oogst gelukt was. De tafel was echter koninklijk bedekt met verschillende soorten fruit, vers brood en wafels. Alles wat een koning zich maar kon wensen. Alle geuren drongen Phyre haar neusgaten binnen en onbewust likte ze haar lippen af. Ze wilde echter niets eten voordat ze wist waar Dwayne was. Heel ver kon hij niet zijn, want zijn kleding was nog aanwezig in de ruimte.
In haar nachtjapon stapte ze het bed uit. Ze besloot om als eerste te checken bij de waterbron. Zij had de vorige avond een warm bad genomen en ze zou het kunnen begrijpen als Dwayne ook behoefte had gehad aan hetzelfde, zeker na de nacht die hij had gehad.
Phyre was nog nauwelijks de hoek om toen ze zag dat Dwayne inderdaad een duik had genomen in het warme water. Ze stopte met lopen en bleef op een afstand kijken. Haar hoofd leunde zachtjes tegen de rotsen, terwijl haar ogen zich focusten op wat er voor haar gebeurde.
Dwayne bewoog soepel in het water. Bij elke beweging die hij maakte, kon Phyre de spieren in zijn rug zien bewegen. Waterdruppels gleden over zijn huid alsof ze opzoek waren naar iets. Het was haar al meerdere malen opgevallen dat Dwayne een aantrekkelijke jongeman was, maar die gedachte had ze vaak aan de kant kunnen duwen omdat ze zich bezig had moeten houden met iets belangrijkers. Ondanks dat er nog steeds mysteries waren die opgelost moesten worden, kon ze haar gedachtes deze keer niet opzij zetten. Het enige waar ze nog naar kon kijken was hoe het lichaam van Dwayne zich door het water bewoog, volledig onbewust van Phyre haar aanwezigheid.
Het was moeilijk te bevatten dat dit hetzelfde lichaam was waar ze vannacht naast had gelegen, waar ze mee had geknuffeld. In het donker had Dwayne kwetsbaar geleken, was hij iemand geweest die hulp nodig had gehad. Nu leek hij weer de mannelijke jongen die ze had ontmoet, die ze zelfs had gevloerd met haar krachten.
Plotseling draaide Dwayne zich om en Phyre wist niet hoe snel ze haar eigen lichaam om de hoek van de rotsen heen moest draaien, zodat ze zich kon verstoppen. Als hij haar zou betrappen, zou ze er nooit het einde van horen. Dan zou hij er maar opmerkingen over blijven maken en dat was niet iets wat ze wilde. Ze hield haar adem in, maar ze hoorde niks van Dwayne. Dat betekende dat hij haar niet had gezien en dat ze veilig was.
‘Dwayne?’ ze riep expres iets harder zijn naam, waardoor het leek alsof ze naar hem opzoek was. ‘Ik weet niet hoe, maar we hebben ontbijt?’ Ze wist niet of hij het al gezien had, maar ze kon zo snel niet iets anders bedenken om hem te vertellen. Zelf liep ze ondertussen al terug naar de ruimte waar de bedden stonden, waardoor het zou lijken alsof ze daar al die tijd al was geweest. Ze nam plaats op één van de stoelen en sloeg haar benen over elkaar, terwijl ze één van de kannen pakte die gevuld waren met vers geperst sap.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Het was alsof hij alles vergat wanneer hij in het water was. Hij had zich nog nooit eerder zo gevoeld, hij haatte zwemmen, hij haatte water. Nu leek het echter niet alsof hij in water zwom, maar het leek alsof hij een weg baande door een eindeloze vuurzee. De warmte omringde zijn hele lichaam en verwarmde hem van binnenuit. Het leek wel alsof hij als het ware weer een soort van opgeladen werd in het water. Hij voelde zichzelf sterker dan ooit. Het vuur in zijn lichaam was weer aangewakkerd en de passie die hij langzamerhand een beetje had verloren, was weer terug.
Krachtig duwde hij zichzelf voort in het water en het water stroomde langs hem heen als lava. Hij was helemaal in zijn element, totdat hij een bekende stem zijn naam hoorde roepen.
Abrupt kwam Dwayne tot stilstand in het water en hij draaide zich om naar waar het geluid vandaan kwam. Hij wist dat het Phyre's stem was geweest, maar hij zag haar niet. Haar stem klonk niet al te ver weg, ze zou hem gezien moeten hebben. Onwillekeurig verscheen er een grijns op zijn gezicht bij het idee. Dat ze misschien hem gezien had terwijl hij naakt door het water heen zwom. Natuurlijk was hij zich goed bewust van zijn uiterlijk, hij wist dat hij aantrekkelijk was. In het dorp waar hij woonde, zaten de vrouwen vaak achter hem aan. Lucy was de enige vrouw die hij toentertijd had zien staan. De rest had hem niet zo veel geboeid. Niet omdat ze zogenaamd niet goed genoeg voor hem waren, maar meer omdat hij gewoon geen zin had in aandacht of een relatie. Hij was graag op zichzelf en sinds het verlies van zijn moeder wilde hij zich ook aan niemand hechten. Dat betekende ook niet dat hij zich als een klootzak gedroeg tegenover de meiden die hem wel zagen zitten, hij was altijd vriendelijk tegen ze. Alhoewel hij het nooit kon begrijpen waarom de groepen meiden altijd de neiging hadden om te giechelen wanneer hij op warme dagen zonder shirt het dorp door liep. Het zal wel aan hem liggen.
Dwayne drukte zichzelf omhoog aan de rand van de warme poel. Hij voelde hoe de warmte zijn lichaam langzaam weer verliet en hoe hij naakt op de rand van de poel stond. Hij was nooit onzeker geweest over zijn lichaam, hij had het altijd onderhouden. Hij wilde een handdoek pakken maar op de een of andere manier was hij al droog toen hij een handdoek oppakte. Misschien was het omdat de waterdruppels langzaam verdampten op zijn hete lichaam.
Vervolgens liep hij poedelnaakt terug naar de kamer, waar Phyre zou zijn. Net voordat hij de hoek om kwam en in het zicht van Phyre zou zijn, bleef hij staan.
"Pas op, ik kom de kamer in en ik ben naakt," riep hij waarna hij kort daarna de kamer betrad. Hij had weer eens zin in een geintje. Op de een of andere manier zat hij weer vol energie en was hij klaar om zijn flirterige zelf weer omhoog te halen. Het moment vroeg om iets luchtigs aangezien hij gisteren al zo kwetsbaar was geweest. Aan de ene kant wilde hij niet laten merken aan Phyre dat hij ook kwetsbaar kon zijn. Hij wilde juist degene zijn die haar zou beschermen, dat was wat mannen deden. Gisteren was het echter andersom geweest, Phyre had hem gerustgesteld en als het ware beschermd. Ook al was hij degene die haar had verscholen met zijn lichaam, had hij hem beschermd op het geestelijke gebied. Hij was haar hier dankbaar voor, meer dan dankbaar zelfs, maar hij haatte het gewoon om kwetsbaar te zijn. Dat was niet aan hem besteed en dat zou het ook nooit worden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dwayne was niet meteen op haar woorden in gegaan, waardoor Phyre de kans had gekregen om een glas met sap voor haarzelf in te schenken. Grapefruit, haar favoriet. Ook had ze een wafel met opgeklopte room en aardbeien op haar bord gelegd, hopend dat er niets vreemds met het eten aan de hand was. De grot leek hen het ene moment dood te willen hebben, terwijl ze op een ander moment luxe bedden en een koninklijk ontbijt kregen. Het eten zag er echter zo goed uit dat Phyre zich niet in kon denken dat er iets mee aan de hand was.
Plotseling kondigde Dwayne aan dat hij de kamer binnen zou komen en Phyre probeerde zich zo snel als mogelijk te focussen op de goudbruine wafel die op haar bord lag. Door de duidelijke aankondiging had ze het idee dat hij wist dat ze naar hem had gekeken, al was het maar een paar minuten geweest. Aan de andere kant kon het ook een flauwe poging van Dwayne zijn, die nu weer zijn flirterige zelf was geworden. Als het incident van vannacht nooit plaats had gevonden. Misschien wilde hij dat ook wel negeren, wetend dat Phyre nu een kwetsbaardere kant van hem had gezien.
‘Er lagen daar badjassen. Dat weet je, toch?’ vroeg Phyre, toen ze achter zich wat gerommel hoorde. Ze hield haar ogen echter gefocust op wat er voor haar lag. Als Dwayne dit deed om haar te pesten, dan zou ze hem bewijzen dat zijn lichaam haar niets deed. Ze was in ieder geval niet gek genoeg om zich nu om te draaien om naar zijn gespierde lichaam te kijken. Zijn mooie, gespierde lichaam dat onder de waterdruppels zou zitten van zijn natte, bruine haren. Waarschijnlijk zou hij met zijn handen door zijn haren gaan om ze uit zijn gezicht te vegen en… Betrapt op haar eigen gedachten duwde Phyre ze snel aan de kant. De afleiding genaamd Dwayne kon ze nu niet gebruiken. Ze zouden hier samen uit moeten komen en dat zou niet gebeuren als zij constant aan zijn lichaam zou denken.
Phyre kon er niet tegen dat Dwayne nu ergens achter haar stond, naakt. Ze vroeg zich af of hij dit gister ook had gevoeld. Dat hij hier had gezeten, denkend aan hetzelfde als waar zij nu aan dacht. Het enige verschil was dat Dwayne nooit een deel van haar lichaam naakt had gezien. Zij wel. Ondanks dat het alleen maar zijn rug was geweest, was het een zeer aantrekkelijk beeld geweest wat ze nu ook niet meer uit haar hoofd kon krijgen, hoe graag ze het ook zou willen.
Haar hoofd maakte het haar niet makkelijker door te denken aan hoe de rest van zijn lichaam er uit zou zien, van top tot teen. Hoe hij in de kamer zou staan en rustig zijn kleding uit zou zoeken, wetend dat hoe langer hij er over zou doen om zijn kleding bij elkaar te zoeken, hoe ondragelijker het voor Phyre werd om zich niet om te draaien en een kijkje te nemen.
Om haarzelf af te leiden van wat er allemaal achter haar gebeurde, sneed ze een stukje af van haar wafel en bestrooide ze het met suiker. Phyre kon zich niet eens meer herinneren wanneer ze zoiets te eten had gehad, aangezien de oorlog voor de meeste gezinnen minder geld had betekend, en dus ook minder eten. De knapperige wafel, gemend met de opgeklopte room en de aardbeien die er op zaten, smaakten hemels in haar mond.
‘Hmmm,’ mompelde ze onbedoeld, stiekem nog altijd met het beeld van een halfnaakte Dwayne in haar hoofd. ‘Als je straks klaar bent, moet je echt komen zitten en wat eten. Het smaakt echt heerlijk.’

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Er ontstond een flinke grijns op Dwayne's gezicht terwijl hij zijn kleding aan het uit zoeken was. Het feit dat Phyre totaal niet in ging op zijn flirterige actie, maakte het alleen maar interessanter. Dat betekende eigenlijk alleen maar dat ze zich geen houding wist te geven en dat vond hij erg aantrekkelijk. Natuurlijk zou hij het ook leuk hebben gevonden als ze een flirterige comeback had gegeven, maar zo vond hij het ook prima. Hij voelde zich zekerder wanneer hij de situatie in de hand had en dat had hij nu zeker.
Terwijl hij extra langzaam op zoek ging naar de juiste kledingstukken, luisterde hij naar Phyre's woorden.
"Oh badjassen, niet gezien," zei hij, waarna hij zich even omdraaide naar haar. Haar blik was gefixeerd op het eten wat voor haar lag. Het was duidelijk aan haar houding te zien dat ze zichzelf aan het tegenhouden was om niet om te kijken naar hem. Onwillekeurig moest hij lachen, waarna hij zijn boxershort aandeed. Er lag overal nieuwe kleding in de kasten, alsof het voor hem gemaakt was. Vervolgens koos hij een simpele spijkerbroek uit en een zwart shirt.
Hij was nog half bezig met het aandoen van zijn shirt toen hij terugliep naar Phyre. (stuur me even een appje als je hier bent met lezen dan stuur ik je een mooie gif van dit beeld) Natuurlijk was hij zich er bewust van dat hij daardoor zijn ontblote lichaam nog even langer aan haar kon laten zien. Niet dat ze het niet eerder gezien had, gisteren had ze er nog de hele dag tegen aan moeten kijken. Echter was er nu een andere sfeer tussen hen, wat ervoor zorgde dat een ontbloot bovenlichaam wel degelijk iets kon betekenen.
Eenmaal helemaal aangekleed, haalde hij nonchalant een hand door zijn warrige, nog natte haren. Hij grijnsde naar de vrouw voor hem, die eruit zag alsof ze alle moeite deed om van haar wafel te genieten.
"Ja, ik kan aan je zien dat je ervan geniet," zei hij met een knipoog.
Hij nam plaats op de stoel tegenover haar en bekeek het voedsel dat voor hem op de tafel lag. Veel van de dingen had hij nog nooit op, hij had ervan gehoord, maar hij had het nooit kunnen betalen. De aroma's van al het voedsel drongen zijn neusgaten binnen. Het rook heerlijk, daar was geen twijfel over mogelijk. Hij moest zichzelf inhouden niet te gaan watertanden, hij realiseerde zich dat hij vreselijke honger had. Ergens twijfelde hij of al het voedsel geen valstrik was, maar uiteindelijk overwon zijn honger het. Hij reikte zijn hand uit naar een wafel en stopte die rechtstreeks in zijn mond. Binnen een paar happen had hij de wafel opgegeten.
"Hmm, inderdaad erg lekker," zei hij met een halve volle mond. "Ik heb dit nog nooit op, maar hier kan ik wel aan wennen."
Hij keek Phyre met een glimlach aan, die haar eerste wafel nog niet eens op had.
"Even alle gekkigheid terzijde, ik heb een boek gevonden. Ik laat het je zo wel zien. Het zit waarschijnlijk vol met extra informatie over deze grot. Alleen zit er een slot op, dus ik denk dat onze volgende uitdaging is om de sleutel ervan te vinden," zei hij met een serieuze blik op zijn gezicht. Hij wist dat ze nog steeds vast zaten in een mysterieuze grot, dus veel tijd om plezier te hebben hadden ze niet.

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
I'm just going to leave this here.........................................

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld