Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Lord, forgive me for the things I’ve done

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was net als in slaap vallen en wakker worden.
Michael had de woorden van Naylene nog wel gehoord. De mythische spreuk had tot een zeker moment tot hem doorgedrongen, maar daarna waren de woorden weggestorven en was het beeld voor zijn ogen verdwenen. Het wakker worden was echt alsof hij langzaam aan het ontwaken was uit een diepe slaap. Hij hoorde hun nerveuze stemmen, ondanks dat hij niet precies wist wat ze aan het bespreken waren. Woorden vlogen om hem heen en langzamer werd hij zich steeds bewuster van wat er om hem heen gebeurde. De zachte lakens onder hem, het matras dat onder het gewicht van anderen nog verder in was gezakt, de bewegingen die de personen maakten.
‘Michael?’ Het was een stem die hij wel had verwacht, maar toch verbaasde de stem van Linn hem. Was ze er al lang? Had ze meer gezien dan dat ze had mogen zien? Vast niet, anders had haar stem wel anders geklonken. Tenminste, dat gokte Michael. Aan de andere kant was Linn iemand die heel goed haar gezicht en stem in de plooi kon houden, zeker in dit soort gevallen.
‘Michael, ben je wakker?’ Dat was de stem van Naylene. De persoon wie hem had veranderd. Hij was een vampier nu. Bij die woorden schoten zijn open en hapte hij naar lucht, alsof hij uren onderwater door had gebracht en dit het eerste moment was dat hij weer de koude lucht in zijn gezicht voelde. Meteen voelde hij twee verschillende handen die hem vastnamen.
‘Het is goed, je bent veilig,’ zei de sussende stem van Linn. Nu pas zag hij de twee vrouwen pas echt naast zich zitten. Beide hadden ze een opgeluchte uitdrukking op hun gezicht. Naylene nog meer dan Linn. Michael wilde tegen Naylene zeggen dat de spreuk had gewerkt, maar bedacht zich op het laatste moment. Linn wist niet van de spreuk. Zij dacht dat Naylene hem bloed had gegeven en hem op een andere manier om het leven had gebracht.
Michael keek om zich heen. De kamer voelde anders aan. Hij zag de details in de houten vloer beter, hij voelde de zachtheid van de lakens onder zijn vingers, maar ook de vingertoppen van zijn vriendinnen leken direct op zijn huid te liggen. Dat terwijl er nog stof tussen zat. Was dit waar Naylene en Linn het altijd over hadden? De versterkte zintuigen? Zijn ogen vielen op het raam en meteen moest hij ze wat dichtknijpen. Het was haast te fel.
‘Het is even wennen,’ zei Linn, alsof ze wist waar zijn gedachten over gingen. ‘Hoe voel je je?’
Michael dacht na. Hoe voelde hij zich precies? Niet verward, want hij wist precies wat er was gebeurd. Toch leek alles anders te zijn, anders te voelen. Zelfs de stemmen van Linn en Naylene kwamen anders bij hem binnen. Daarnaast was er iets aan zijn lichaam wat ook anders voelde. Wellicht zelfs beter. Toch was er ook een knagend gevoel. Honger. Hij had in dagen al niet veel gegeten en zo voelde het nu ook.
‘Ik heb honger,’ sprak Michael zacht. Hij keek van Linn naar Naylene. Vervolgens gingen zijn ogen weer terug naar Linn. ‘Wanneer ben je terug gekomen?’
‘Een uurtje geleden, vermoed ik,’ zei Linn, waarna ze haar hand rond Michael zijn gezicht legde. ‘Ik wilde er bij zijn als je weer wakker zou worden. Toen ik terug kwam, lag Naylene nog naast je te slapen. Ik denk dat het ook voor haar veel energie heeft gekost om dit te doen.’
Linn wist waarschijnlijk niet eens hoeveel gelijk ze daarin had. Magie kostte veel moeite en het vroeg veel energie van Naylene, dat wist hij maar al te goed. Linn dacht waarschijnlijk dat Naylene het erg moeilijk had gevonden om haar beste vriend te veranderen in een vampier. Iets wat zeker geen foute gedachte was.
‘Ik ben blij dat je er weer bent, Michael. En ik weet zeker dat je een goede vampier zal zijn,’ sprak Naylene tegen hem. Met haar woorden kneep ze zachtjes in zijn arm. Vrijwel meteen verlieten haar vingers hem weer, maar hij kon nog steeds de plek voelen waar ze enkele seconden geleden hadden gelegen. Alsof ze er nog steeds lagen.
‘Over vampier zijn gesproken,’ zei Linn. Ze boog zich voorover en pakte een glas van het nachtkastje. Deze overhandigde ze aan Michael. ‘Dit heb ik voor je meegenomen.’ Het was gevuld met een dun laagje van rode vloeistof. Bloed.
Michael bestuurde het glas. Het donkerrood scheen door het kristal heen. Het was haast spookachtig. Hij bracht het glas iets naar zijn gezicht en rook er aan. Het was geen verse, warme appeltaart, drank of net gebraden vlees. Het was niet wat hij had verwacht, totaal niet. Toch was de geur uniek, als iets wat hij nog nooit had geroken. Het rook verrukkelijk.
Zijn tandvlees begon te trekken en pijn schoot er doorheen. Hij kon het met zijn tong al voelen, maar toch moest hij met zijn vingers naar zijn tanden om er zeker van te zijn dat zijn hoektanden zojuist waren gegroeid. Als een automatisch reflex.
Alles in zijn lichaam gaf aan dat hij het glas aan zijn lippen moest zetten en moest drinken. Dat was ook de bedoeling, maar het voelde als een belangrijk moment. De eerste keer dat hij bloed zou proeven, het moment dat hij een vampier zou worden. Zonder zou de transformatie niet volledig zijn. Dat hadden Naylene en Linn hem al verteld.
Nerveus als hij was, bracht hij het glas met een trillende hand naar zijn lippen. Hij kantelde het en langzaam druppelde het bloed zijn mond binnen. De sensatie die hij er door voelde, alsof het het beste was wat hij ooit had geproefd, was als geen ander. Naar zijn mening was het glas veel te snel leeg. Hij leunde verder achterover, alsof er magisch meer bloed in het glas zou verschijnen. Dat was niet zo. Hij likte zijn lippen af en keek opzij naar zijn vriendinnen. ‘Dat is het?’
‘Voor nu,’ zei Linn op een duidelijke toon. ‘Teveel in één keer is niet goed.’
Een ontevreden gevoel bekroop zijn lichaam, zeker toen Linn het glas uit zijn handen nam. Voor zijn gevoel had hij bij lange na niet genoeg gehad. Dit was slechts een paar druppels geweest. Hij had meer nodig, veel meer voor zijn gevoel. Iets wat ook zij zouden moeten weten.
Naylene legde een arm rond zijn middel en met haar andere hand wreef ze over zijn arm. ‘Het is moeilijk aan het begin, maar je moet ons hierin vertrouwen. We gunnen het je om het in één keer goed te leren, zonder al teveel fouten. We zijn hier voor je, Michael. We laten je dit niet alleen doen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De afgelopen weken waren voor Luke nog steeds een groot mysterie. Zijn hoofd stroomde over met de informatie die hij had gekregen. De afgelopen dagen had hij veel nagedacht over hetgeen wat Rhi hem had verteld. Voor zover hij daar echt tijd voor had gekregen. Eén van de drukste weken van het jaar had er voor gezorgd dat hij veel in de bar had moeten zijn. Daarnaast had hij bijna iedere avond een bezoekje gekregen van Rhi, met wie hij heel wat leuke tijden mee had gemaakt.
Zoals Rhi van hem had gevraagd, was Luke gestopt met de thee die Cameron hem gaf. Iedere dag nam hij het nog aan, maar hij wist het tot nu toe weg te werken, zonder dat zijn vriend wist wat er mee gebeurde. Aangezien Cameron ook niet eerlijk was tegen hem, vond Luke het ook niet erg om dit voor hem te verzwijgen. Daarbij was het nodig voor Rhi, anders zou ze geen bloed van hem kunnen drinken. In eerste instantie had Luke het een gek iets gevonden, maar nu vond hij het ergens prettig. Het bloed dat langzaam zijn lichaam verliet, waardoor hij zich licht in zijn hoofd voelde. Tot op het juiste punt en Rhi hem weer wat van haar bloed gaf. Waarna ze samen genoten van de rest van de nacht die ze samen hadden.
Vanmorgen was hij weer wakker geworden in zijn eentje, maar in tegenstelling tot alle eerdere dagen, hoefde Luke vandaag niet aanwezig te zijn in de bar. Het personeel zou het vandaag ook wel zonder hem redden. Het was zou een rustige dag worden, omdat de meeste scholen weer waren begonnen.
Het gaf Luke de kans om een bezoekje te brengen te aan Linn. Er lag al even iets op zijn hart wat eruit moest. Hij wist dat Linn een vampier was. Iets waar hij opzicht geen moeite mee had. Hij vond het echter wel erg dat ze het hem nooit had verteld. Dat ze een tijdje met elkaar uit waren gegaan, zonder dat hij de waarheid had geweten over hoe ze echt wat. Dat terwijl Rhi hem na een paar nachtelijke avontuurtjes al had verteld dat ze een vampier was.
Vandaag was de dag dat Luke, Linn zou confronteren met hetgeen wat hij wist, daarom had hij besloten naar het grote huis aan de rand van de stad te reizen. Hij vond het een gek idee dat hij zo een huis vol vampiers zou betreden. Ondanks dat hij er al vaak genoeg was geweest, voelde het nu anders. Hij was niet angstig, maar hij voelde zich wel bedrogen. Al deze mensen hadden tegen hem gelogen. Er waren genoeg mensen die daarin mee hadden gedaan. Cameron deed het nog iedere dag. Zelfs de kleine Ellie moest haar mond dichthouden, iets wat niet van een kind kon verwachten. Gelukkig zou Luke nu het een en ander uit kunnen spreken.
Het huis was vandaag vrij leeg. De scholen waren weer begonnen en de meeste van de vampiers waren weer begonnen met hun baan. Toch leek Morgan hem snel door het huis te willen loodsen, nadat ze hem binnen had gelaten. Ze had hem de boodschap gegeven dat Linn in de tuin was, maar ook dat ze niet had verwacht hem hier te zijn.
Luke was vaak genoeg in het huis geweest. Het was een prachtig huis, met verschillende ruimtes. Nooit had hij het echt gek gevonden dat er een grote groep jongere mensen woonden. Nu hij er over nadacht was daar toch wel iets geks aan. Nu wist hij echter dat het een huis vol met vampiers was. Wat het misschien alleen nog maar gekker maakte.
Al snel vond Luke zijn weg door de prachtige tuin die om het huis aan was gelegd. Linn had zo haar lievelingsplekjes, waar ze vaak genoeg samen hadden gezeten. Hier weer zijn, bracht Luke genoeg herinneringen. Ondanks dat ze heel erg mooi waren, deden ze vooral heel veel pijn. Hij had echt gedacht dat wat er tussen hem en Linn zat serieus was geweest. Hij had zelfs verder gewild in hun relatie. Zij aan de andere kant had één van de belangrijkste dingen aan haar leven, niet eens willen vertellen.
Luke vond al snel de weg door de tuin. Hij wist nog maar al te goed wat Linn haar favoriete plaatsen waren. Aan het einde van de boog gemaakt van bloemen, was een bankje, waar hij Linn inderdaad vond met een boek in haar handen. Hij wist dat ze hem al door had. Nu hij met Rhi om ging, wist hij dat vampiers een goed gehoor hadden, nog niet te praten over hun geur.
"He Linn." zei Luke zachtjes. Hij vond het gek om hier te zijn. De laatste tijd had hij haar vaak genoeg gezien. Ze kwam wel eens eten met haar vrienden, maar meer dan een beleefd gesprek was er niet gevoerd. Ondanks dat Luke wel echt de behoefte had gehad om zijn tijd door te brengen met Linn. Op het moment had hij alleen maar verwijten naar haar. Ze had tegen hem gelogen en behoorlijk ook.
Luke nam plaats naast Linn op het bankje dat er stond. Hij wist niet hoe lang hij er rustig op kon blijven zitten. Er ging genoeg door zijn hoofd heen. Er moest zoveel gezegd worden! Verwijten naar haar worden gegooid. Niet alleen naar haar, maar ook naar anderen. Toch leek Linn een goed begin te zijn.
"Ik weet dat je een vampier bent." Viel Luke maar gewoon met de deur in huis. Daarom was hij immers hier gekomen. Ze moest weten wat dat hij het niet prettig vond dat ze hem niet in had gelicht van dit alles.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was geen verrassing voor Linn dat Luke de tuin binnen kwam lopen. Ze had zijn stem al gehoord en ze herkende zijn manier van lopen uit duizenden anderen. Ze wist echter ook dat Luke hier niet zomaar was. Hij was nog steeds in contact met Rhi, als Linn haar bronnen moest geloven. De twee zagen elkaar haast dagelijks. Wat er tussen hen gebeurde, was voor haar onduidelijk. Rhi had echter haar zinnen gezet op Luke en Linn kon er alleen maar vanuit gaan dat Luke heel goed wist wat Rhi precies was. Wat ook maakte dat hij het van haar wist.
Dat Luke nu wist wat Linn was, betekende voor haar niet dat ze hem met alle extra’s die erbij kwamen kon overvallen. Daarom bleef ze ook rustig in de tuin zitten, met haar boek in haar handen alsof ze aan het lezen was. De waarheid was dat haar bruine ogen al lang niet meer gericht waren op de gedrukte woorden. Ze dacht aan Luke, aan de momenten dat ze hier samen in de tuin hadden gezeten. Voor haar waren het nog steeds goede momenten, maar misschien was het beeld van Luke wel volledig veranderd over hun momenten samen nu hij wist van haar echte bestaan. Het klonk niet alsof hij boos was, soms was dat af te horen uit hoe iemand liep of ademde.
Ze keek op van haar boek en begroette Luke met een glimlach, ondanks dat hij die misschien niet wilde ontvangen. ‘
Hé Luke. Ik ben blij dat je er bent.’ Als hij wist dat ze een vampier was, leek hij in ieder geval niet bang te zijn. Hij voelde zich nog steeds veilig bij haar in de buurt. Hij ging immers gewoon naast haar zitten en begroette haar zoals hij dat ook deed. Er was een optie dat Rhi hem had verteld om zich zo te gedragen, maar Linn wild eer vanuit gaan dat de Luke die bij haar zat, de Luke was die ze jaren geleden had leren kennen en die haar eerlijk kwam vragen wat er precies aan de hand was en hoe alles in elkaar zat.
‘Ik had al verwacht dat je vroeg of laat langs zou komen,’ vertelde ze Luke, waarna ze haar boek dichtklapte. Ze legde deze op haar schoot en wachtte af wat Luke haar wilde vertelling. Zijn mededeling verbaasde haar niet. Ze had het vermoeden al gehad. Rhi was er op uit om Luke tegen haar op te zetten, wetende dat hij veel voor Linn betekende. Natuurlijk zou Rhi het geheim met Luke delen. Wie weet wat ze nog meer had verteld. Luke was hier echter niet voor niets. Met die mededeling kwamen vast ook een paar vragen in hem op en Linn kon zich voorstellen dat hij er antwoord op wilde. Antwoorden die ze wel zou moeten geven, wilde ze hem in laten zien dat zij te vertrouwen was en Rhi juist niet.
‘Weet ik.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Ik had het idee dat je het al wist toen je op het terras van alles liet vallen. Je was zo geschrokken toen je Rhi zag, en vervolgens ook mij en Naylene. Toen ik je apart nam, leek je echter alles weer te zijn vergeten.’ Dat had haast wel door de dwang van Rhi moeten komen. Het was iets waarvan Linn wist dat haar vijand het vaak inzette. Het was zeker nuttig als ze wilde dat Luke een andere mening over Linn zou krijgen. Gelukkig kreeg Luke elke dag van Cameron de thee met vervain. Die zou hem tenminste enigszins kunnen beschermen tegen de spelletjes van Rhi.
‘Ik kan me voorstellen dat je er wat vragen over hebt,’ zei Rhi, terwijl ze Luke bekeek. Ze kon een aantal vragen wel raden. Hij wilde vast weten waarom ze het nooit zelf aan hem had verteld, waarom Rhi degene was die het geheim had laten vallen. Misschien wilde hij ook wel weten wat er tussen haar en Rhi was gebeurd, als Rhi dat al niet had verteld. Daarnaast waren er nog de nieuwsgierige, standaard vragen die ze kon verwachten over het vampier zijn. Het was voor haar echter belangrijk dat Luke de vragen stelde waar hij echt het antwoord op wilde weten. ‘Ik weet dat het misschien moeilijk te geloven is dat ik dit nu zeg, maar ik wil mijn best doen om zo eerlijk mogelijk je vragen te beantwoorden. Wat ik je kan vertellen, zal ik je ook vertellen.’
Ze zag Luke nadenken. Er hing een bepaalde blik in zijn ogen, een blik die ze niet anders zou kunnen omschrijven als dat wat hij nu wist, hem pijn had gedaan. Dat zij hem pijn had gedaan. Iets waardoor ze zichzelf ook meteen minder goed voelde. Het was immers nooit haar bedoeling geweest om hem te kwetsen. 'Ik dacht dat we altijd eerlijk met elkaar konden zijn, zelfs over zoiets als dit. Ik denk dat ik er gewoon niet bij kan waarom je het allemaal verzwegen hebt, terwijl ik wel het idee had dat we elkaar alles eerlijk konden vertellen.’
Linn liet de woorden even op haar inwerken. Er was altijd een sfeer van openheid en eerlijkheid tussen hen geweest. Vertellen dat ze een vampier was, was echter niet iets wat ze zomaar deed. Zeker niet aan iemand voor wie ze gevoelens had, niet na wat er de laatste keer was gebeurd. Zijn vraag was echter wel terecht en ze had zojuist gezegd dat ze antwoord zou geven op zijn vragen, dus dat wilde ze ook doen.
‘Het lag er niet aan dat ik niet het idee had dat ik niet eerlijk kon zijn tegenover je. Ik wist toen al, en nog steeds, dat ik over alles met je kon praten. Er zijn meerdere redenen waarom ik het nooit aan je heb verteld, maar dat is er zeker niet één van,’ verzekerde ze hem. ‘Door zoiets te vertellen, het brengt veel met zich mee, Luke. Het is niet zomaar iets. Om iemand te introduceren in een wereld waarvan ze nooit hebben geweten dat hij heeft bestaan, dat heeft veel gevolgen. Ik wilde je dat besparen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke kende de tuinen om zich heen. Hij had er vaak genoeg samen met Linn doorheen gewandeld. Ze hadden vaak genoeg plaats genomen tussen alle rozenstruiken, waar ze hadden genoten van de aanwezigheid die ze elkaar konden genieten. Voor Luke was dat soms alleen al geweest dat hij naar zijn toenmalige vriendin had kunnen kijken. Er was iets aan Linn, waardoor hij uren naar haar kon kijken. Dat niet alleen, maar ook de dingen die ze te vertellen had gehad. Nu wist hij waardoor het kwam, dat ze zoveel mooie verhalen had. Ze leefde al lang op deze aarde en had genoeg meegemaakt. Hij vond het jammer dat hij niet alles van haar had leren kennen. Het deed hem pijn en het maakte hem zelfs diep van binnen behoorlijk boos.
Luke knikte, het liefst wilde hij praten over de dwang die Rhi op hem had gebruikt, maar hij wist niet of dat op het moment het juiste was om te doen. Rhi had hem wel verteld dat ze Linn had willen pakken en een beetje gek had willen maken. Iets wat wel was gelukt door hem het een en andere te vertellen, maar er voor te zorgen dat hij niet alles meer wist, op het moment dat hij Rhi niet meer had gezien. Hij moest eerlijk toegeven dat hij was geschrokken door alle informatie die op dat moment in zijn hoofd binnen was gekomen. Niet omdat hij bang was geworden van Rhi, of zelfs van Linn, maar wel dat Linn al jaren tegen hem gelogen was. Dat was de reden dat hij nu ook hier was.
Omdat Linn hem de kans gaf om vragen te stellen, wilde Luke die ook wel aannemen. Hij had genoeg vragen voor haar. Een deel had Rhi al wel beantwoord. De 'standaard' dingen die bij het zijn van een vampier kwamen kijken. Zo wist hij hoe het bloed werkte, het kon mensen helen, maar als iemand met het bloed in zijn lichaam dood ging, zou diegene zelf een vampier worden. Daarvoor moest dan alleen nog mensenbloed worden gedronken.
Luke wist ook hoe dwang werkte en het fascineerde hem. Hoe Rhi het precies voor elkaar had gekregen dat hij alles wist bij haar, maar niets meer als hij van haar weg was, was gek. Alsof zijn eigen brein hem voor de gek aan het houden was. Ergens was dat wel een bijzonder dat een vampier zoiets kon doen. Het deed Luke wel pijn dat hij hier al jaren over had kunnen weten, dat Linn hem hier over had kunnen vertellen. Dat hij haar in zijn hart had kunnen sluiten zoals ze was, want het leek nu alsof hij de helft van haar maar had leren kennen.
"Het was niet echt jouw plaats om dat voor mij te bepalen?" Hij vond dat hij zelf het recht had gehad om te kijken of hij in deze wereld wilde horen. Als hij nu wilde, zou hij er van weg kunnen lopen, ondanks dat hij alles wist. Iets wat hij niet wilde en hij wist zeker dat hij dat een paar jaar geleden ook niet had gewild. Hij had van Linn gehouden en hij wist zeker dat hij dat ook had gedaan als hij had geweten dat ze een vampier was geweest. Voor hem had het helemaal niets veranderd. Ze had een een goede relatie gehad, die ze vast wel door hadden kunnen zetten, ondanks dat Linn een vampier was. Hij en Rhi hadden op het moment ook fijne momenten met elkaar? Niemand zei dat het niet kon.
"Wilde je daarom niet verder met ons?" Luke kon het toch niet laten om die vraag te stellen. Misschien was het helemaal niet relevant op het moment. De jongen had echter nooit een goede afsluiting gehad. Hij had gedacht dat het goed was gegaan tussen hen twee, totdat Linn op een dag voor hem had gezeten en hem had verteld dat het over was geweest. Heel erg veel uitleg had hij er niet over gehad. Alleen dat hij zelf nog geweten dat hij over samenwonen was begonnen. Dat was iets wat hij voor zich had gezien. Hij had samen willen wonen met Linn, willen trouwen en uiteindelijk een gezinnetje willen beginnen. Nu wist Luke ook wel dat het laatste niet mogelijk was. Zover hij wist, konden vampiers geen kinderen krijgen.
"Wat is er überhaupt tussen jou en Rhi dat zij het nu wel heeft moeten vertellen?" Luke had ook wel door dat Rhi hem niet voor niets in het leventjes van vampiers had getrokken. Dat kwam omdat ze bij Linn had willen komen. Ze had hem wel verteld dat ze het echt niet had op Linn, hij kon zelfs nog wel herinneren dat ze haar een latina barbie had genoemd. Er moest iets tussen die twee zijn gebeurd, iets heftigs. Anders hadden ze hier op het moment echt niet gezeten. Dan had Luke het nooit geweten, dus ergens was hij, Rhi wel echt dankbaar.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Luke verdiende antwoorden. Antwoorden die oprecht en eerlijk waren en niet verzonnen of verdraaid. Dat laatste zou hij namelijk van Rhi krijgen, daar was Linn van overtuigd. Ze gaf nooit de hele waarheid. Ze zou Luke vertellen wat haar het beste uit zou komen. Iets wat Linn ook gemakkelijk zou kunnen doen, maar als ze wilde dat Luke haar zou vertrouwen, dan zou ze hem alles eerlijk moeten vertellen.
‘Wellicht was dat het inderdaad niet,’ gaf Linn toe. Ze had eerlijk kunnen zijn naar hem, hem zelf laten bepalen wat hij had gewild met de informatie. Ben was bij haar gebleven, zelfs na alles wat Linn hem had verteld en had laten zien. Het had hem niets uitgemaakt. Misschien was dat voor Luke ook zo geweest. Het was oneerlijk dat Linn hem niet de kans had gegeven om dat uit te zoeken, maar in haar hoofd was dat beter geweest. Het was veiliger geweest om Luke zijn mensenleven te laten leiden, zoals hij dat voor zich had gezien. Alleen niet met haar.
‘Oh, Luke.’ Voorzichtig reikte Linn naar zijn hand. Ze kon zich nog maar al te goed herinneren hoe hij tegenover haar had gezeten op het moment dat ze hem had verteld dat ze niet verder hadden kunnen gaan. Dat zij het niet had gekund. Ze had de blik in zijn ogen gezien en delen daarvan schenen nu ook door in zijn blauwe irissen. Na al die tijd leek het hem nog steeds pijn te doen wat ze had gedaan. Zelf had ze er nog vaak genoeg spijt van, zeker nu Rhi constant bij hem in de buurt was. Als ze Luke wel dichtbij haar had gehouden, had ze hem er misschien op voor kunnen bereiden. Dan was het wellicht allemaal anders gelopen ‘Jij was de eerste persoon met wie ik, na een lange tijd, weer samen wilde zijn. Maar er zijn dingen gebeurd in het verleden. Ik heb afscheid moeten nemen van iemand van wie ik ontzettend veel hield. Zoveel dat het me tientallen jaren heeft gekost om er vrede mee te sluiten. Na wat er met Ben is gebeurd… Zoiets kon ik niet opnieuw meemaken. Ik maakte mezelf wijs dat het was om jou te beschermen, maar ik denk niet dat dat helemaal de waarheid was.’
Waarschijnlijk klonk haar uitleg als een vaag verhaal voor Luke. Dat kon ook haast niet anders, want ze had hem nooit over Ben verteld. ‘Ben was mijn man, iemand van wie ik zoveel heb gehouden en dat doe ik nog steeds. Hij wist wat ik was, waar ik vandaan kwam en hoe ik leefde. En hij was een mens, net zoals jij.’ Waarschijnlijk maakte dit het niet veel logischer. Ze gokte dat Luke het vreemd zou vinden om te horen dat ze een man had gehad, dat ze echt getrouwd was geweest.
Zachtjes kneep ze in zijn hand, terwijl ze toekeek hoe Luke alles probeerde te verwerken. Het was tijden geleden dat ze samen in de tuin hadden gezeten. Toen hadden ze ook het vragenvuur op elkaar geopend, maar dat was op een leuke manier geweest. Ze waren nieuwsgierig geweest naar elkaar. Nu pas zou Luke merken hoe weinig Linn eigenlijk over haarzelf had verteld.
Het was een logische vraag vanuit Luke, maar het verbaasde Linn dat Rhi het nog niet had verteld. Het was de perfecte manier om Linn zwart te maken. Of misschien had Rhi haar verhaal al wel gedeeld, maar wilde Luke haar de kans geven om het zelf uit te leggen. Hoe dan ook, op dit moment kon ze niet anders dan de waarheid vertellen over haar en Rhi. Het enige wat haar tegenhield, was dat Luke wellicht trouw was aan Rhi en dat ze daardoor hier haar eigen ruiten mee in zou gooien.
‘Ik heb Rhi ontmoet in de jaren tachtig,’ legde ze uit. ‘Ze was een vrij nieuwe vampier. Ondanks dat we in een grote stad waren, vielen haar acties op. Ze was alles behalve voorzichtig, liet mensen voor dood achter op de straten en in clubs. Ze trok de aandacht van de mensen. Ik heb haar meerdere keren aangesproken en hulp aangeboden, maar die wilde ze niet aannemen. Ze bleef de stad terroriseren, wat voor mij en mijn familie ook nadelig was. Rhi wilde niet luisteren, dus toen heb ik maatregelen moeten nemen.’
Het was niet iets waar Linn trots op was. Ze had Rhi willen helpen, ze had haar willen leren hoe ze met het bloed om had moeten gaan, wat ze wel en niet had kunnen doen. Rhi had echter alles genegeerd, was juist alleen maar roekelozer geworden. Dat had ook de verkeerde mensen naar de stad getrokken, waaronder vampierjagers. Linn had haar eigen familie willen beschermen. Naylene, Michael, Brayan. Daarom had ze een deal gemaakt met de jagers. Ze hadden Rhi mogen hebben en Linn en haar familie hadden kunnen vluchten.
‘Ik ben er niet trots op, maar Rhi gaf me geen keuze. Er waren jagers in de stad, mensen die ons wilden uitroeien. Door hen de naam van Rhi te geven, konden wij vrijuit gaan. Pas jaren later kwam ik er achter wat de jagers met Rhi hebben gedaan en die acties zijn te vreselijk om uit te spreken. Het is mijn schuld dat ze vreselijke dingen door heeft moeten maken en het is haar haast niet kwalijk te nemen dat ze woedend op me is.’ Linn wist immers zelf maar al te goed wat ze had gedaan. Ze had Rhi opgezadeld met vreselijke mensen. Het was geen wonder dat ze wraak wilde op Linn.
Linn sloeg haar ogen neer. ‘Het ding met Rhi is: ze is oprecht gevaarlijk. Ze houdt er van om spelletjes te spelen, om mensen in te zetten als pionnen en dat is ook haar plan met jou, Luke. Door jou te dwingen, jouw bloed te drinken en zekere dingen aan je te vertellen, probeert ze om je tegen mij te keren.’
Linn durfde niet hardop te zeggen dat ze hoopte dat het Rhi niet zou lukken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dat iemand als Rhi er voor had gezorgd dat Luke nu weer naast Linn zat, was ongekend. De twee hadden de afgelopen jaren normaal op elkaar gereageerd. Als Linn met haar vrienden in zijn bar was verschenen, was Luke altijd een praatje met haar komen maken. Nu waren ze echter op een hele andere manier met elkaar in gesprek. Dit gesprek hadden ze al jaren geleden moeten hebben.
Luke probeerde te begrijpen waarom Linn die geheim voor hem had verzwegen. Hij snapte dat het niet iets was wat ze meteen bij de eerste ontmoeting vertelde. Dan zouden mensen denken dat er iets mis met haar was en ze hulp nodig had. Waarschijnlijk was Luke heel erg hard beginnen te lachen als iemand het hem had verteld als hij diegene net had leren kennen. Hij en Linn waren echter veel verder dan dat geweest. In zijn ogen was het een serieuze relatie geweest. Er was duidelijk een heel deel wat hij niet van haar had geweten. Misschien wel het grootste deel. Luke had nooit spijt gehad dat hij tijd had gestoken in hun relatie, maar het leek nu wel alsof Linn er minder moeite in had willen steken, zeker als ze niet eerlijk met hem had kunnen zijn.
Linn begon met een verhaal, waar Luke niet echt een touw aan vast kon knopen. Ze begon over iemand, wie Luke niet kende. Een of andere Ben. Hij had de naam nog nooit eerder gehoord vanuit Linn, want hij ging er vanuit dat ze niet zijn broer bedoelde. Linn was blijkbaar een lange tijd bij Ben geweest en er was vervolgens iets gebeurd, wat ze niet opnieuw had mee willen maken. Was hij aangevallen door een andere vampier? Misschien door de heksen of zelfs weerwolven. Met de laatste groep had Luke niet veel. Hij kende Cameron, hij was een heks, wat hij ook nog steeds een gek idee vond en ook dat moest hij nog maar eens gaan uithoren.
Linn begon iets dieper in te gaan op haar verhaal over Ben. Voor iemand die nog nooit over hem had gehoord, kwam het als een behoorlijke schok voor Luke, dat Linn getrouwd was geweest. Hij was een mens geweest en uiteindelijk was hij waarschijnlijk te oud geworden en was hij daar aan overleden. Zo klonk het in ieder geval voor Luke. Het had Linn hoe dan ook pijn gedaan en Linn gaf aan dat ze zichzelf een klein beetje had willen beschermen voor die pijn. Dan had ze Luke, in zijn ogen, vanaf het begin met rust moeten laten. Zeker als ze nooit iets serieus had gewild, hadden ze één leuke nacht met elkaar kunnen beleven, maar was het beter geweest als ze daarna was verdwenen. Iets wat Rhi nu bij hem had gedaan, ondanks dat ze wel weer terug was gekomen.
"Als je geen serieuze relatie aan kon op dat moment, had je me misschien beter met rust kunnen laten." Het deed Luke pijn om die woorden te zeggen. Hij had hele fijne momenten gehad met Linn. HIj had een toekomst in hen beide gezien. Maar in feite vertelde Linn dat ze die toekomst nooit had kunnen zien, bang voor de pijn die zij zou krijgen. Daardoor was ze wel vergeten dat zij hem in de pijn had kunnen doen. Ondanks dat ze zichzelf wijs had gemaakt dat juist hetgeen was geweest wat ze had willen voorkomen.
Vervolgens vertelde Linn over wat er met Rhi was gebeurd. Luke had wel geweten dat er iets had gezeten tussen die twee. Anders had Rhi er niet voor willen zorgen dat er wraak kwam op Linn. Wat Luke daar zelf van vond, liet hij maar in het midden. Hij vond niet dat hij zich te veel moest bemoeien met wat Rhi deed, dat leek ze ook niet te waarderen. Hij was al blij dat hij kreeg wat hij van haar vroeg. Er kwamen soms antwoorden over het vampier zijn en ze hadden afgesproken dat ze elkaars bloed konden drinken.
Het verhaal vertelde Luke dat Linn een oudere vampier was dan Rhi dat was, aangezien Linn praatte over een nieuwe vampier. Rhi was behoorlijk geweldigdadig geweest, Luke kon zich herinneren aan de verhalen van Rhi, dat Linn en haar 'familie' daar juist niet van waren. Zij waarderen de levens van mensen. Rhi leek dat van hem te waarderen, dus hij kon niet echt inzien dat ze echt zo erg was?
Voor Luke werd het verhaal niet heel erg veel makkelijker. Er kwamen weer nieuwe mensen bij in het spel, jagers, die blijkbaar op vampiers aan het jagen waren. Ze hadden Rhi te pakken gekregen, waarna ze vreselijke dingen met haar hadden gedaan. Ergens snapte Luke dan wel dat Rhi behoorlijk boos was op Linn. Luke wist niet echt wat hij er op moest zeggen. Hij wilde geen kant kiezen, maar ergens snapte hij wel dat Linn, Rhi haar woede op de hals had gehaald.
"Ik denk niet dat ze daar mee bezig is." Luke haalde zijn schouders op. Hij zag het niet op die manier. "Rhi is de enige hier die tenminste vanaf het eerste moment eerlijk tegen me is geweest, dat valt niet van iedereen te zeggen." Luke had het begrepen dat Linn niet meteen alles op de tafel had gegooid, maar in de tijd dat ze een relatie hadden gehad, was dat toch behoorlijk normaal geweest. Het leek nooit in haar op te zijn gekomen. Rhi daarentegen was volkomen eerlijk. Iets wat Luke juist leuk aan haar vond.
"Jullie hebben duidelijk problemen met elkaar, maar ik vind niet dat je mij daar in het midden moet zetten." Dat was wat Linn nu wel aan het doen was, door te zeggen dat Rhi hem zou willen gebruiken.
"Daarbij hebben Rhi en ik een goede afspraak over het bloed."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn had nooit nagedacht over hoe het zou zijn om dit gesprek nog eens te voeren. De laatste keer dat ze aan iemand had verteld wat ze was geweest, was haast vijftig jaar geleden geweest. Misschien zelfs wel meer. Haar relatie met Benjamin was serieus geworden en ze had niet meer tegen hem willen liegen. Michael en Naylene hadden haar aangespoord, gezegd dat het hem niets uit zou maken. Uiteindelijk had het dat ook niet gedaan. Ben had de tijd moeten nemen om het te verwerken en te begrijpen, maar zodra dat eenmaal was gebeurd, was hij terug gegaan naar Linn om haar te vertellen dat hij van haar hield en dat het niks had veranderd. Dat was bij haar en Luke nu niet het geval.
Luke had gelijk. Ze had inderdaad geen serieuze relatie moeten beginnen als ze er niet klaar voor was geweest. Dat was in eerste instantie ook nooit haar intentie geweest. De dag waarop ze Luke had ontmoet, hadden Naylene en Michael haar meegenomen naar zijn bar. Ze waren pas net in de stad geweest en Naylene n Michael hadden weer in een fase gezeten waarin ze enkel oog hadden gehad voor elkaar. Om Linn uit het huis te krijgen, hadden ze haar voorgesteld aan Luke. Het was een doorzichtig plan geweest en Linn had het ze niet gegund dat het zou werken, maar Luke was zo verwelkomend en charmant geweest dat ze de hele avond samen door hadden gebracht. Ze hadden gepraat en gelachen en voor het eerst in jaren had Linn zich weer echt goed gevoeld. Ze had nooit verwacht dat dingen tussen haar en Luke zo snel zouden gaan. Als ze dat had geweten, was ze waarschijnlijk nooit wat met hem gaan drinken na zijn werk, waarna ze naar zijn appartement waren gegaan. Als ze dat niet had gedaan, had ze hem vast veel pijn kunnen besparen.
‘Daar heb je gelijk in. Dat had ik misschien moeten doen,’ gaf ze toe. Haar romantische kant had toen echter de overhand gehad en ze had zich mee laten slepen door de lieve lach van Luke en hoe hij achterover leunde als iets echt heel grappigs was, zijn talent voor het maken van muziek en de kuiltjes in zijn wangen. Dat was echter geen excuus en dat was vast ook niet wat Luke nu wilde horen.
Nu de verhalen eruit waren, hoe warrig het misschien ook over was gekomen, was het aan Luke om er mee te doen wat hij wilde. Als hij hier niks meer mee te maken wilde hebben, dan was dat ook goed. Niet dat Linn hem dan zomaar naar Rhi zou laten gaan. Luke mocht de vrouw misschien vertrouwen, maar Linn wist beter. Rhi was iets van plan en ze zou Luke er voor gaan gebruiken. Of misschien deed ze dat al. Het was al wel duidelijk dat hij Rhi op dit moment boven Linn verkoos, al was het maar om wie er wat had verteld en wie niet.
De woorden van Luke kwamen als messteken bij haar binnen. Hij doelde duidelijk op de oneerlijkheid van Linn. Ze had iets groots voor hem verzwegen en nu hij wist van Rhi, was hij geraakt door hetgeen wat Linn voor hem verborgen had gehouden. De snauw kwam dan ook behoorlijk hard binnen en Linn begon het steeds moeilijker te vinden om haar gevoelens niet de overhand te laten krijgen. Ze wilde naar Luke schreeuwen dat hij de woorden van Rhi niet moest geloven, dat zij hem nooit pijn had willen doen en dat het oneerlijk was dat hij haar dit kwalijk nam, want al met al had ze ook hem willen beschermen tegen dit alles.
Ze ademde in, hield het een aantal seconden vast en blies de lucht daarna rustig uit, hopend dat het haar zou helpen om kalm te blijven. ‘Het was nooit mijn bedoeling om oneerlijk tegen je te zijn, Luke. Ik begrijp dat het nu lijkt alsof Rhi degene is die je kan vertrouwen. Maar ik ben nu hier en ik wil je alles vertellen wat je maar wil weten, maar dat kan dat niet doen als je me constant neerhaalt voor wat ik je vertel.’ Dat was immers wel wat hij nu aan het doen was. Hij nam het haar kwalijk dat ze had gelogen en nu ze de waarheid vertelde, leek het alsnog te laat te zijn.
‘Het is niet mijn bedoeling om jou in het midden te zetten, Luke. Ik wil je alleen maar waarschuwen voor Rhi en wat voor een persoon zij is. Zij is degene die jou inzet alsof je een pion bent en jij laat dat gebeuren.’ Als Rhi hem met rust had gelaten, dan was er nooit iets aan de hand geweest. Dan had Luke rustig door kunnen gaan met zijn leven, had Linn zo nu en dan kunnen verlangen naar de simpele tijd waarin ze het leuk hadden gehad samen, om zichzelf vervolgens te herinneren wat er gebeurde als je verliefd werd op een mens. Nu was alles anders en dat was Rhi haar schuld, niet de hare.
‘Wacht, wat?’ vroeg Linn gealarmeerd. Ze hadden een afspraak over bloed? Dat klonk alles behalve positief. ‘Luke, zeg me niet dat je haar bloed geeft. Ben je gek geworden?’ vroeg ze aan de jongeman. Het klonk haast wel zo. Alsof ze een afspraak hadden gemaakt over zijn bloed, of Rhi het mocht en hoeveel. Liet hij zich vrijwillig uitzuigen door Rhi? Dat zou niet eens mogelijk moeten zijn, want Cameron gaf hem dagelijks de thee. Dat was tenminste wat Cameron aan haar had verteld! Linn geloofde hem meteen, maar dat betekende dat Luke wellicht degene was die tegen zijn beste vriend loog. ‘Ze zou jouw bloed niet eens moeten kunnen drinken, Luke. Wat doe je met de thee van Cameron?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke had er niets aan kunnen doen, zijn beeld van Linn was veranderd door hetgeen wat hij nu over haar wist. Dat kwam niet omdat ze een vampier was. Het maakte haar wel anders, maar toch zag hij nog steeds dezelfde zorgzame, lieve Linn voor zich. Hij had uit de verhalen van Rhi en zelfs uit de verhalen die hij nu te horen kreeg, begrepen dat Linn een zorgzame vampier was.
Hetgeen wat wel voor Luke veranderd was, was de hele basis van hun toenmalige relatie. Ze hadden elkaar in deze tuin van alles verteld. Luke had haar zelfs diepere geheimen verteld. Terwijl hij het belangrijkste van haar niet eens had geweten. Het had wel degelijk verschil gemaakt om te weten. Niet dat hij dan van haar weg was gegaan. Daar had ze helemaal niet bang voor hoeven te zijn en aan haar verhaal te horen was dat ook niet met haar man gebeurd. Luke had in zijn ogen altijd de ruimte gegeven om de waarheid te vertellen. Zelf had hij dat ook gedaan.
De oneerlijkheid deed hem nog meer pijn dan hij had gevoeld op het moment dat Linn relatie had beëindigd. De afgelopen jaren had hij zich afgevraagd wat er mis was gegaan. In zijn ogen was namelijk alles goed gelopen. Hadden ze een goede relatie gehad.
Zijn woorden leken Linn wel echt te raken en dat had hij zelf ook wel door. Het waren echter woorden die ze moest horen. In een relatie hoorde je eerlijk tegen elkaar te zijn, aangezien ze dat niet hadden, was er misschien niet eens sprake van een echte relatie. Terwijl Rhi hem meteen alles had verteld, zonder zich er voor te schamen. Zelfs de gekke vragen had ze meteen beantwoord. Linn deed het nu ook, maar nu was veel te laat.
"Toch ben je het geweest Linn. Je hebt er voor gekozen om een deel van je leven te verzwijgen. Terwijl ik dacht dat we elkaar beter leerden kennen. Voor mij kwam het als een donderslag bij heldere hemel dat je onze relatie niet voort wilde zetten. Terwijl het misschien wel iets te maken heeft gehad met dit hele gedoe. Als ik het had geweten, dan was alles heel anders gelopen." Dan had Luke haar waarschijnlijk niet zomaar laten gaan. Iets wat hij in eerste instantie niet had willen doen. Linn had echter de juiste woorden gebruikt, om hem zo hard mogelijk te raken.
"Ik haal je niet neer." Dat had hij niet bewust gedaan. Tot nu toe had Luke alleen maar verteld hoeveel pijn hij had gehad door haar daden en ook zeker dat ze haar schuld waren. Want zij had er voor gekozen dat sommige delen van haar leven niet belangrijk genoeg waren. Terwijl ze dat wel had gedaan bij haar man. Luke wist niet wat hij daar van moest vinden.
"Tot nu toe heb ik nog geen problemen gehad." Luke had ook wel door dat Rhi geen lieverdje was. In alle opzichten was ze verschillend dan Linn. Waar Linn fluitend door de straten zou lopen, zou Rhi eerder iemand opzij drukken. Ze kleedden zich heel erg anders en ze waren heel anders in gedrag. Dat maakte Rhi juist leuk. Ze kon niet verder van Linn afstaan en op het moment trok dat Luke aan. Het was spannend met haar. Hij wist niet wat er ging gebeuren bij haar in de buurt. Iedere keer als ze langs kwam dronken ze van elkaars bloed, hadden ze geweldige seks en dronken ze wat van de whiskey die hij in zijn appartement had staan. Soms tegelijk.
Linn leek door te hebben dat er iets niet helemaal klopte. Luke bedacht zich dat hij waarschijnlijk te veel had gezegd. Iets wat hij de laatste tijd wel vaker moeite mee had. Bij Rhi had hij het ook gedaan, maar uiteindelijk had het hem alleen maar goede dingen gebracht.
"Dat is nog zoiets." mompelde Luke toen Linn over de thee van Cameron begon. Hij was er mee gestopt, terwijl niemand echt door had gehad.
"Jullie hebben voor mij besloten dat ik vervain moest slikken. In plaats van mij in te lichten over wat er aan de hand was en te vertellen dat het beter voor me was, hebben jullie het achter mijn rug om gedaan." Zelfs dit had heel erg anders kunnen lopen. Het was laat geweest om hem de geheimen te vertellen, maar niet té laat. Hij had naar hun verhalen kunnen luisteren, er mee in kunnen stemmen. Ze hadden er echter voor gekozen om alles achter zijn rug om te doen.
"Hoe zou jij je voelen als je wist dat iedereen in je leven tegen je liegt?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Had Luke echt zoveel hoop in hen gehad? Linn had wel door gehad dat hij haar leuk had gevonden, dat hij graag tijd met haar door had kunnen brengen. Maar had hij hun relatie voor zoveel meer aangezien? Voor wat het had kunnen zijn? Wat hij ook van hen samen had verwacht, hij had het niet gekregen en dat was haar schuld. Zij had het uitgemaakt, of had gezegd dat ze niet meer verder had gewild. Natuurlijk had het te maken gehad met haar staat van zijn, gecombineerd met haar eerdere ervaringen. Ze had Luke niet kwijt willen raken op dezelfde manier zoals ze Benjamin was kwijtgeraakt. Al leek het nu allemaal niks meer uit te maken, want ze had het idee dat ze Luke langzaam aan het verliezen was.
‘Tot nu toe?’ herhaalde Linn. Die woorden bevielen haar niet. Ze wist niet wat ze er van moest denken, maar ze kende Rhi. Die gaf niet om mensen, nam bloed wanneer ze wilde. Het zou haar niet verbazen als ze haar dagelijkse dosis bij Luke haalde. Hij leek er geen moeite mee te hebben, of het erg te vinden. Maar wat kon hij er in godsnaam uithalen? Waarom was het goed voor hem om Rhi bloed te geven? Linn zag er geen enkel positief punt van. Iemand zoog hem letterlijk leeg. Dat kon toch nooit iets goeds zijn?
Linn kon niet ontkennen dat ze achter Luke zijn rug om waren gegaan, door hem stiekem vervain te geven. Dat was wat ze hadden gedaan. Ze hadden het stiekem in zijn thee gestopt, althans. Cameron had dat gedaan, in opdracht van Linn. Achteraf was dat misschien niet de juiste keuze geweest, maar voor Linn was het logisch om er eerst voor te zorgen dat de mensen veilig waren. Misschien hadden ze Luke wel niet in hoeven te lichten als Rhi door had dat hij werd beschermd. Jammer genoeg was dat niet het geval. Linn kreeg zelfs het nare gevoel dat Luke de thee niet eens meer dronk. Dus Rhi kon haar gang gaan.
‘We hadden het met je moeten overleggen, daar heb je gelijk in. Soms is het een preventief middel, om mensen te beschermen. Ik denk dat we allemaal hoopten dat we je hiermee konden beschermen.’ Dat was altijd Linn haar belangrijkste prioriteit geweest en dat was het nog steeds. Ze wilde niet dat Rhi haar tanden in Luke zette wanneer ze maar wilde. Wie weet wat er zou kunnen gebeuren! Het zou beter voor Luke zijn als hij niet meer bij haar in de buurt zou komen, maar Luke dacht daar zelf waarschijnlijk anders over.
Opnieuw kwamen de woorden van Luke binnen. Mensen hadden tegen hem gelogen, Linn had hem pijn gedaan. Dat was nooit haar bedoeling geweest. Daar had ze oprecht spijt van en dat wilde ze hem ook vertellen, maar er waren ook nog belangrijkere zaken aan de gang. Bijvoorbeeld dat hij en Rhi elkaar bijna dagelijks zagen. Dat was gevaarlijk. Linn kon al voorspellen hoe het zou eindigen en daar werd ze zelf niet blij van. Luke vast ook niet. ‘Het spijt me echt dat we tegen je gelogen hebben, Luke. Dat ik je pijn heb gedaan. We waren allemaal van mening dat het beter zou zijn als we jou, en anderen, er buiten zouden laten. Het enige wat ik nu voor je kan doen, is je beloven eerlijk te zijn over dit alles. En ik hoop oprecht dat je me gelooft als ik zeg dat Rhi geen goed persoon is om bij in de buurt te zijn. Je kan haar niet je bloed aan blijven bieden. Zeker niet als ze jou vervolgens weer heelt. Het is ontzettend gevaarlijk om met vampierenbloed rond te lopen, Luke.’
Niet dat Luke haar eerlijkheid tot nu toe had gewaardeerd. Hoe kon hij ook. Hoe meer Linn vertelde, hoe meer hij te weten kwam over alles wat ze voor hem verborgen had gehouden. Ze begreep hem volledig, maar het bleef onveilig dat hij bij Rhi rondhing. Met haar spelletjes zou ze van alles voor elkaar kunnen krijgen. Ze zou hem kunnen gebruiken en uitbuiten en Luke zou het allemaal toelaten.
‘Daar heb jij weinig over te zeggen.’ Luke kwam overeind van het bankje, waardoor Linn dat automatisch ook deed. Ze zou Luke niet kunnen dwingen om niet naar Rhi te gaan, maar stiekem hoopte ze toch dat ze hem tegen zou kunnen houden. Dat ze iets zou kunnen doen om er zeker van te zijn dat Luke niet in de val van Rhi zou trappen.
Luke wilde langs haar lopen, maar ze hield hem tegen. ‘Wat kan ik doen om je te overtuigen om niet naar Rhi te gaan? Om mijn woorden op z’n minst nog een keer goed te herhalen voor jezelf, voordat je besluit haar weer alles te geven wat je hebt?’
Ze hoopte op iets, op een paar woorden waarvan ze zou kunnen zeggen dat ze dat zou doen. Wilde hij eerlijkheid? Dan zou ze dat geven. Wilde hij haar hele levensverhaal horen? Dan zou ze dat aan hem vertellen, zoals ze dat misschien wel veel eerder had moeten doen. Alles om er voor te zorgen dat hij veilig was, dat hij niet naar Rhi zou gaan en daar op het randje van de dood zou balanceren terwijl Rhi zich tegoed deed aan zijn bloed.
Luke gaf echter geen antwoord. Hij schudde enkel zijn hoofd en liep langs Linn de tuin uit. Zuchtend draaide ze zich om, waarna ze hem nakeek. Het frustreerde haar dat Luke niet wilde luisteren, dat Rhi haar zin had gekregen. Ze was juist naar Luke gegaan, wetend dat het Linn zou raken als ze contact zou leggen met hem. Nu had Rhi zichzelf tussen haar en Luke geduwd en ze had Luke al voor zich weten te winnen en er leek nu niks te zijn wat Linn zou kunnen doen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Alsof het leven nog niet hectisch genoeg was op haar werk, zorgde alle gedoe om haar heen dat Naylene haar hoofd langzaam aan het overlopen was. Gelukkig kon ze alles redelijk goed relativeren. Alles wat op haar werk moest gebeuren, liet ze daar achter. Alles wat er thuis gebeurde, probeerde ze op te nemen en waar nodig te helpen.
De groep van Rhi was Boise binnen komen dringen en hadden in de afgelopen paar weken hun stempel op de stad gedrukt. Ze waren langzaam binnen komen dringen in de kringen van Linn, waar Rhi nog steeds goed mee bezig was. Naylene wist dat Linn zich behoorlijk zorgen maakte om Luke, zeker na het gesprek wat ze met hem had gehad. Cameron had het verhaal kracht bijgezet door zijn eigen kant van het verhaal te vertellen. Het bleek dat Luke naar hem toe was gekomen op dezelfde manier waarop hij naast Linn had gezeten. Naylene kon begrijpen dat het moeilijk was te begrijpen dat er jaren lang tegen je gelogen was. Zelf deed ze precies hetzelfde bij Linn.
Het was echter ook iets wat Michael had gedaan. De jongen had verzwegen dat hij deels de reden was dat Edyn zich nu in hun groep bevond. Hij had haar het bloed gegeven, waardoor ze uiteindelijk vampier was geworden. Ashton had er nog wel voor gezorgd dat ze dood was gegaan. Het was echter niet alleen zijn schuld geweest. Ze had Michael ondertussen ook wel goed duidelijk gemaakt wat ze er had van gevonden. Niet alleen zag ze het deels als zijn schuld dat Edyn een vampier was. De liefde die ze voor Michael leek te voelen, was ook door hem aangewakkerd.
Jonge vampiers waren vatbaar voor alles. Gevoelens waren zo verhoogd dat het soms niet eens meer uit elkaar te halen was wat je precies voelde. Linn was bij Naylene altijd duidelijk geweest. Ze had voorzichtig moeten doen met Michael in het begin, zodat hun vriendschap niet om had kunnen slaan in hele heftige gevoelens voor Michael. De roodharige vrouw wist zeker dat haar vriendin, Michael ook had gewaarschuwd wat betreft Edyn. Het was zijn eigen keuze geweest om daar tegenin te gaan.
Nu Naylene eindelijk een beetje rust aan haar hoofd leek te hebben, omdat haar zaak op werk af was, had ze besloten om iets te doen waar ze later misschien spijt van zou krijgen. In haar hoofd was ze met meer dan allen de problemen van haar vrienden bezig geweest. Er was één iemand, die zoals gewoonlijk een hoofdrol speelde in haar gedachten: Ashton.
De laatste keer dat ze Ashton had gezien, had ze hem voor dood achter gelaten in het bos. Naylene had ook wel geweten dat het nooit zijn einde was geweest. Ze had er voor gezorgd dat er genoeg bloed van hem af was genomen, maar lang niet genoeg om er echt aan dood te gaan. Hij had vast nog gewoon kunnen bewegen. Later die week waren er een aantal vermissingen opgegeven, wat wel aan had gegeven dat Ashton zich te goed had gedaan aan het bloed van heel wat verschillende mensen. Deels wel om een boodschap bij haar achter te laten.
Vandaag was Naylene van plan iets te doen wat ze al een tijd had moeten doen. Ondanks dat ze hield van Ashton, wist ze dat het op deze manier niet door kon gaan. Niet zolang hij een deel uit bleef maken van de groep van Rhi. Het was wel duidelijk dat Rhi het leven van Linn probeerde te verpesten, Ashton maakte deel uit van die groep, waardoor ze automatisch tegenover elkaar kwamen te staan. De veiligheid van Linn, de rest van de groep, maar ook de heksen, stonden voorop. Ashton kon niet passen in de plaatje. Daarom moest Naylene iets doen wat ze al vaker had gedaan. Voor nu was het echter voor een langere tijd, misschien wel voor eeuwig.
Met een simpele locatiespreuk had Naylene kunnen vinden waar Ashton zich bevond. Ergens had het haar niets verbaasd dat hij verbleef in het duurste hotel van de stad. Iets wat hij niet zomaar kon betalen, maar met zijn dwang was er van alles te regelen. Het was geen geheim dat Naylene daar op tegen was. Zij had alle jaren gewerkt, verdiende haar eigen geld, wat ze pas uit zou geven als ze genoeg had. Hun familie had nooit verlegen gezeten om geld, omdat ze jaren lang hadden kunnen sparen.
De precieze ruimte was voor Naylene nog wel een vraag. Ze kende Ashton en hij ging voor het beste van het beste. Ze wist dan ook precies dat ze naar de hoogste verdieping had moeten gaan, om de meest luxe suite op te zoeken. Al vanaf het begin van de gang had ze kunnen horen dat Ashton zich niet alleen op de kamer bevond. De geluiden die ze had gehoord hadden voor zichzelf gesproken en zette haar beslissing alleen nog maar meer kracht bij.
Ondanks dat Naylene wist dat zij en Ashton misschien geen echte relatie hadden, was het soms pijnlijk om door te hebben dat hij zijn genot ergens anders leek te zoeken. Nu was het zeker de laatste druppel die voor haar zorgde dat de komende minuten makkelijker zouden worden. Zeker toen ze dacht de andere stem te herkennen.
Ze zou nu niet zomaar weglopen, ondanks dat het haar pijn deed. Met flink gebonk op de deur liet ze weten dat ze er stond. Binnenstormen was niet haar ding. Ze wist toch wel wat er daar gebeurde of gebeurd was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Naylene had hem voor dood achter gelaten. Misschien niet volledig dood, maar hij had zich voor een paar uur niet kunnen bewegen en alles had pijn gedaan. Blij was hij er niet mee geweest. Zeker omdat ze jaren geleden hadden besloten dat Naylene haar magie niet op hem zou gebruiken. Die belofte had ze nu gebroken en Ashton was er alles behalve blij mee. Om dat aan haar te laten zien, had hij zo zijn eigen manier.
Hij had al jaren geleden ontdekt dat Naylene zijn gedrag afkeurde. Ze hield er niet van als hij zijn dwang gebruikte om mensen te laten doen wat hij wilde. Het was niet iets wat een goede vampier “hoorde” te doen. Ashton had daar altijd maling aan gehad en dat had hij nu nog steeds. Daarnaast dronk hij ook nog bloed zoals hij dat altijd had gedaan: direct van een mens. De zakken met bloed hadden hem nooit getrokken. Alsof hij een peuter was met een pakje drinken.
Om Naylene duidelijk te maken dat Ashton niet van haar acties gediend was geweest, was hij los gegaan op de mensen van Boise. Hij wist dat Rhi met een groter plan bezig was en dat ook hij daar een groter aandeel in zou moeten spelen, maar op dat moment was wraak op Naylene belangrijke geweest. Daarom had hij enkele inwoners toegetakeld en achter gelaten op verschillende plekken. Sommige levend, anderen dood. De boodschap voor Naylene was echter wel duidelijk geweest.
Tenminste, dat had Ashton dan toch gedacht. Hij had echter niks meer van haar vernomen. Niet persoonlijk in ieder geval. Hij had haar wel in de gaten gehouden. Hij wist dat ze oefende met de heksen in de stad. Dat er twee redelijk “nieuwe” heksen waren en ze probeerde hen van alles te leren. Iets wat Linn vast niet wist. Die wist immers ook niet van Naylene haar geheim. Daarnaast had hij Naylene bij Michael gezien. Hij had gehoord dat Michael de reden was dat Edyn vampier was geworden. Ondanks dat Naylene daar boos om was geworden, was het niet genoeg geweest om de vriendschap dwars te zitten.
Omdat zijn acties nog niet het gewenste effect hadden opgeleverd, had Ashton zich nog meer laten gaan. Niet alleen tussen de mensen. Hij had één van de weerwolven opgezocht. Lennon, met haar wilde, rode krullen en vrije geest. Hij had haar uitgenodigd in de suite van zijn hotel en daar had de weerwolf geen nee tegen gezegd.
De weerwolven waren alles behalve blij met de extra lading aan vampiers, maar daar had Lennon niks van laten merken toen ze Ashton op had gezocht. Het was overduidelijk dat ze maar voor één ding was gekomen: seks. Iets wat ook Ashton zijn plan was geweest. Hij wist zeker dat als Naylene dat zou horen, en dat zou ze, ze hem wel weer op zou zoeken. Eigenlijk had hij verwacht dat ze het wel eerder zou doen, dat ze spijt zou krijgen van wat ze hem aan had gedaan. Dat was tot nu toe nog niet gebeurd, maar hij zou er hoe dan ook voor zorgen dat Naylene hem zou vinden.
Hij en Lennon hadden elkaar al snel ontdaan van de kleren en hadden zich verplaatst naar het bed. Daar hadden ze zich volledig laten gaan, zonder rekening te houden met eventuele oren die aan het meeluisteren waren.
Lennon was niet meteen de vrouw die er vandoor ging. Iets wat Ashton eigenlijk wel had verwacht. Zeker omdat ze een weerwolf was en de rest van haar groep niet al te blij zou zijn als ze zouden horen waar ze was blijven plakken. Ze was echter blijven liggen en Ashton had er geen erg in. Met zijn uithoudingsvermogen kon hij nog wel een paar uur door.
Er klonk een klop op de deur die eigenlijk maar van één iemand kon zijn. Ashton herkende haar manier van kloppen en ook hoorde hij haar typerende manier van ademen. Daarnaast had hij het idee dat ze boos was, of gefrustreerd. Zijn ogen gleden naar Lennon. Dit zou zeker niet in zijn voordeel gaan werken.
‘Ik denk dat het zo wel genoeg is,’ zei Ashton, waarna hij snel uit bed ging. Hij trok zijn kleren aan en ging naar de spiegel, om zijn haar nog enigszins in model te brengen. Lennon leek de hint echter niet te begrijpen, want ze kwam achter hem staan om zijn blouse vervolgens weer los te knopen. ‘Je laat je toch niet tegen houden door een klop op de deur, of wel?’ fluisterde ze in haar oor, terwijl ze met haar vingers door zijn borsthaar gleed. ‘Of is het een speciaal iemand?’
Ashton had geen zin om zichzelf te verantwoorden tegenover een weerwolf die hij alleen maar had gekozen om Naylene dwars te zitten. Daarom duwde hij haar ook van zich af. ‘Dit is mijn suite. Als ik zeg dat je moet gaan, dan moet je gaan.’ Ashton raapte haar kleding bijeen en gooide deze haar kant op.
Lennon bood nog weerstand, maar Ashton negeerde die. Jammer genoeg was er voor Lennon geen andere uitweg dan de ingang. Iets wat ze zelf ook wel leek te weten, want ze liep snel naar de deur, waardoor ze oog in oog stond met Naylene.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene had vaak genoeg een punt proberen te zetten achter hun disfunctionele relatie. Iedere keer hadden haar gevoelens voor Ashton gewonnen. Dan had hij voor haar gestaan, waren precies de juiste woorden uitgesproken en had Naylene zich gewonnen gegeven. Ondanks dat het tweetal op veel momenten met ruzie uit elkaar waren gegaan, was er nooit officieel een punt gezet achter hun relatie.
Vandaag moest anders worden. Voor nu moest Naylene er voor zorgen dat haar banden met Ashton tijdelijk werden verbroken. Er waren zoveel redenen voor haar om deze beslissing te nemen. De woorden die hij naar haar had geroepen in het bos waren daar een goed voorbeeld van. Ashton wist dat ze deels heks was, ondanks dat hij in eerste instantie accepterend leek, greep hij iedere kans om Naylene duidelijk te maken dat het eerder een last was dan een zegen. Dat niemand haar op deze manier accepteerde en ze haar mond dicht moest houden over haar geheim.
Er waren nog genoeg andere voorbeelden waarom Naylene beter uit de buurt kon blijven van Ashton. Hun relatie was op sommige momenten giftig te noemen. Er waren echter genoeg mooie momenten die Naylene achter zich liet. Voor haar vrienden had ze het over. Op het moment was het van belang om Linn zoveel mogelijk te beschermen tegen het kwaad dat van Rhi afkomstig was. Als dat voor Naylene betekende dat ze voorlopig beter afstond kon nemen van Ashton, deed ze dat. Linn en Michael hadden hier beiden geen weet van, maar ze kon zich indenken hoe haar vrienden er op zouden reageren.
Aan de andere kant van de hotelkamerdeur waren stemmen te horen. Ondanks dat er fluisteringen waren, kon Naylene ze maar al te goed horen. Het super gehoor van een vampier kwam soms als een geschenk. Vaak zag Naylene het ook als een slecht iets. Iedereen verdiende privacy om zaken te bespreken. Als zij met Michael praatte, zorgde ze er altijd voor dat juiste spreuken, al het geluid tegen hielden. Hoe graag Naylene de woorden van Ashton niet wilde horen, waren ze er nu wel geweest. Ze vertelden niet veel, maar het was wel te raden wat er in de kamer was gebeurd. Met wie, was voor Naylene nog een raadsel. De zachte stem kwam haar bekend voor, maar ze wilde niet dat diegene zich in de kamer bevond.
Al snel werd alles duidelijk dat Naylene haar voorgevoel had geklopt. Het was Lennon die in de deuropening kwam staan. De roodharige weerwolf, stond bekend als een vrij type. Hetgeen wat Ashton altijd al was geweest. Op die manier had Naylene hem leren kennen. Het leek soms alsof Lennon uit de jaren zestig weg was gelopen en hier uit was gekomen. Naylene kende de verhalen. Ze wist dat het meisje ging voor wat ze wilde, zo had ze ooit geprobeerd om haar klauwen in Rain te zetten, die totaal niet geïnteresseerd was geweest.
Naylene wist niet of zij diegene was die de eerste stap had gezet, of Ashton het was geweest. Het aanbeeld van Lennon, die duidelijk net seks had gehad, stond Naylene niet aan. Ondanks dat ze hier kwam om een punt achter alles te zetten, vond ze het niet horen dat Ashton zomaar het bed met iemand had gedeeld. Voor haar maakte wat ging komen, veel makkelijker.
"Ooh de bloedzuiger." Lennon liet haar ogen over Naylene heenglijden. Er was een tijd geweest waarop Naylene zich onzeker zou voelen tegenover iemand als Lennon. Het deed haar nu echter helemaal niets mee. De weerwolf was knap. Haar rode, wilde krullen stonden perfect om haar gezicht, die vol met sproeten zaten en haar groene ogen die nu probeerden Naylene de grond in te boren.
"Sorry hoor, maar volgens had je net ook gewoon seks met een bloedzuiger." Naylene probeerde zo emotieloos mogelijk over te komen. Ze wilde niet dat alles wat net was gebeurd, haar pijn deed, maar dat deed het wel.
"Maar je kunt nu wel terug gaan naar al die andere fucked up hondjes van je" Naylene liet zich niet onder doen voor Lennon en besloot haar gewoon opzij te drukken, zodat ze uiteindelijk naar binnen kon sluipen. Normaal hield ze niet van het gebruik van dit soort woorden. Ze had echter al een hekel aan Lennon. Niet omdat ze seks had gehad met Ashton, ook niet omdat ze een weerwolf was. Wel omdat ze één van hun eigen opzij had geschoven, alleen maar omdat hij deels heks was geweest. Desh zijn gaves waren naar boven gekomen en ze hadden hem meteen aan de kant gezet omdat hij 'gevaarlijk' was. Het was alleen gevaarlijk als hij niemand had die hem hielp. Gelukkig kon Naylene dat nu voor hem doen.
Zonder pardon duwde Naylene de deur achter zich dicht, waardoor ze tegenover Ashton kwam te staan. Er waren genoeg dingen die ze wilde zeggen. Ze walgde van het feit dat hij voor Lennon had gekozen. Aan de andere kant moest ze misschien blij zijn dat hij niet weer een mens aan had gevallen. Er waren genoeg dode mensen gevonden, maar ook mensen die zwaar gewond waren geweest. Ashton wist dat Naylene niet zomaar haar bloed gaf. Dus hij had het het er om willen doen.
"Je maakt het me wel makkelijk zo." Bracht Naylene uit. Ze kon genoeg zeggen over zijn keuze, over het feit dat ze erges nog een in een relatie, maar soms was zij daar ook niet zo netjes mee omgesprongen. Nu was ze echter gewoon boos en wilde ze aan dit alles een einde maken.
"Dit.." Naylene wees even naar hen beiden. "is over."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Wat maak ik makkelijk?’ vroeg Ashton. Hij begreep niet wat ze bedoelde. Haar woorden kwamen echter al vanzelf, waardoor het duidelijker werd. Dit was over. Daarmee had ze naar hen beide gewezen. Hun relatie was over? Ashton schudde lachend zijn hoofd. Hun relatie was niet over. Naylene kon dat misschien wel denken, maar dat was niet zo. Hun relatie was nooit over geweest en hij zou ook nooit over gaan. Day was vrijwel onmogelijk. Zolang hij wilde dat hun relatie zou blijven bestaan, zou het dat ook doen. Naylene dacht misschien dat ze dat zomaar kon beslissen, maar dat betekende niet dat het ook echt zou gebeuren.
‘Dit is niet over,’ zei Ashton dan ook resoluut, terwijl hij een stap naar haar toe deed. ‘In al die jaren is het nog nooit over geweest tussen ons, Red.’ Natuurlijk waren ze soms boos op elkaar geweest of hadden ze uitstapjes gemaakt naar de ander. Ashton was er nooit over te spreken geweest als Naylene met Michael naar bed was gegaan, maar zelf had hij soms ook naar de aandacht van een ander gegrepen. Zeker als er iets tussen Naylene en Michael was voorgevallen. Twee mensen konden hetzelfde spelletje spelen. Nu had Ashton de aandacht van Naylene willen trekken en het was gelukt. Hij zou haar echter niet de deur uit laten gaan, denkend dat er een einde aan hun relatie was gekomen. Dat zou niet gebeuren.
‘Je zegt dat alleen maar omdat je boos op me bent, vanwege Lennon. Maar het is niet alsof je de laatste tijd zo lief voor me bent geweest? Je liet me zelfs voor dood achter in het bos. Ik moest wel een paar mensen naar me toe trekken om weer op de been te komen. En je kan begrijpen dat ik niet met iemand seks kan hebben als diegene zoiets naars heeft gedaan. Lennon was een leuke afleiding, maar ze was lang niet zo interessant als jij.’ Ashton was nog maar net begonnen met zijn monoloog. ‘Het is toch ook niet zo dat ik jou steeds aan de kant heb geschoven als je weer eens naar bed ging met Michael? Daarnaast ben ik de enige die volledig weet wat je bent en het ook accepteert. Als het “zogenaamd” over is tussen ons, dan heb je niemand meer. Zelfs Michael support je niet voor de volle, honderd procent. Hij is immers zo druk bezig met Edyn. Zonder mij is er niemand die op dezelfde manier voor je openstaat. Het zou dom zijn om me aan de kant te schuiven, alleen maar om dit.’
De blik van Naylene bleef leeg. Ze probeerde zich sterk te houden. ‘Fuck you, Ashton.’
‘Zeg dat nou niet,’ wierp Ashton tegen, waarna hij zijn handen op haar heupen legde. ‘Kom op, Red. Denk eens terug aan vroeger. We hadden het toch geweldig met elkaar? Alle reizen die we met elkaar hebben gehad, onze kamer die we samen deelden, de momenten waarop we elkaar vertelden dat we van elkaar hielden. Dat gooi je toch niet allemaal weg?’ probeerde Ashton haar te helpen herinneren, hopend dat zijn woorden het gewenste effect zouden helpen.

Het licht van verschillende kampvuren scheen door de bomen. Op een open plek in de natuur hadden zich al vele mensen verzameld. De groep was ver van de stad, zodat de autoriteiten hen niet zouden kunnen vertellen dat ze zich weg zouden moeten scheren. Zij, net als ieder ander, hadden het recht om zich te verenigen. Muziek van trommels klonk samen met het gepraat en gezang van de mensen tot in de verste verten. Of misschien was het zijn vampierengehoor dat er voor zorgde dat hij nog steeds duidelijk kon horen wat er werd gezongen.
Het was enkele maanden geleden dat hij wakker was geworden als vampier. Hij had er aan moeten wennen, met name de invloeden die het op zijn lichaam hadden gehad. Ashton was niet meer in staat om overdag rond te lopen. De zon verbrandde zijn huis. Ook had hij constant honger. Zelfs als hij bloed had gehad, wilde hij altijd meer.
Aan bloed komen was echter geen probleem. Zeker niet tijdens avonden als deze. Ashton bezocht graag de verschillende drumcirkels. Er werd vaak genoeg gedronken, maar er werden ook hallucinerende drugs gebruikt. Daardoor Kon Ashton zijn gang gaan, zelfs in een grote groep. De jongeren dachten vaak dat ze aan het trippen waren en dat ze een heftige zoensessie aanzagen voor een vampier die het bloed dronk van de ander. Ook de zwakke, of dode, lichamen waren niets meer dan een hallucinatie. Zo bracht Ashton het in ieder geval vaak.
Heel even had hij meegedaan met het maken van muziek, maar hij had zich al snel niet meer kunnen concentreren. Zijn hele lichaam had gehunkerd naar bloed. Het was tijd om een nieuw slachtoffer te zoeken en zijn ogen waren al snel op haar gevallen.
Een jonge vrouw met rode haren, die samen met twee andere vrienden was gearriveerd. Haar twee vrienden waren overduidelijk een stel. Ze dansten samen op de muziek en lieten zich niet tegenhouden als het ging om het tonen van affectie. Ondanks dat de roodharige vrouw zich ook prima leek te vermaken, was ze nu alleen in de richting van het bos gelopen. Wie weet had ze een afspraak met een ander, maar dat hield Ashton niet tegen. Meer om van te genieten voor hem.
Stilletjes was hij de vrouw gevolgd. Ashton hield ervan: de jacht. Het volgen van zijn prooi, het inpraten op de vrouwen en ze zelfs een beetje verleiden. Ze haast doen laten geloven dat ze er zelf voor kozen om bij hem te zijn. Niet dat hij ze ooit dwong om stil te staan en er van te genieten. Het gaf hem juist nog meer een kick als ze schreeuwden en tegenstribbelden. Hij kreeg ze uiteindelijk toch wel stil.
Ashton had haar geruisloos in kunnen halen, waardoor hij nu voor haar was. Hij draaide zich om, zodat hij precies in de richting kon lopen waar zij vandaan kwam. Hij kon nog net zogenaamd voorkomen dat ze tegen elkaar aanbotsten, waardoor hij een excuus had om haar even vast te houden.
‘Pas op!’ zei Ashton op een zorgelijke toon. ‘Het is hier zo donker, dat je nauwelijks iets kan zien. Ik heb je niet pijn gedaan, toch?’ Hij meende er niets van, geen enkel woord.
Nu ze dichterbij was, kon hij haar beter bekijken. Ze had lichte ogen en een gezicht vol sproeten. Haar ogen straalden wijsheid uit. Iets wat Ashton zag als een uitdaging. De naïeve meisjes waren leuk, maar het was nog beter als hij een vrouw als deze om zou kunnen praten.
‘Iemand zoals jij zou niet alleen rond moeten lopen. Je weet maar nooit wat voor mensen hier rondlopen, of wat ze hebben gebruikt,’ vertelde Ashton haar, waarna hij haar een glimlach toewierp. ‘Gelukkig ben je mij maar tegen gekomen. Al is het geluk misschien meer aan mijn zijde, dat ik jou tegen ben gekomen.’ Het charmeren was altijd zijn eerste stap en vaak werkte het erg goed. Een glimlach was vaak genoeg om de vrouwen bij hem te laten blijven.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De wereld was altijd aan het veranderen. Dat deed het al jaren en dat zou het ook altijd blijven doen. Naylene kon genieten van de kleine veranderingen die ze om zich heen zag. Op andere momenten kon ze zich verbazing over de rigoureuze ingrepen die de wereld heel anders maakten dan tien of twintig jaar geleden.
Niet alleen de wereld om in zijn geheel was veranderd, ook die van Naylene was behoorlijk anders geworden in een kort tijdsbestek. Een aantal jaren geleden was ze aangesproken door een jongeman, die een huis had gezocht voor verwaarloosde puppy's en kittens. Die dag had hun groep niet één nieuw familielid gekregen, maar uiteindelijk zelfs drie. Benj was voor Naylene niet meer weg te denken uit haar eigen leven, laat staan uit die van Linn.
Een andere positieve veranderingen voor de roodharige was toch wel de mode. In haar lange leven, was het altijd normaal geweest voor een vrouw om in een jurk te lopen. Het was zelfs voorgekomen dat ze zo strak ingesnoerd moesten zitten dat er niets comfortabels meer aan was. Nu was het straatbeeld echter anders geworden. Ondanks dat rokjes en jurkjes nog zeker een ding waren, werd een vrouw niet meer raar aangekeken als ze in een broek over straat ging. Zelfs op feestjes zoals deze, was dat niet nodig. Vrijheid stond juist centraal.
Vrijheid dat voelde ze wel echt. Al was ze lang niet zo begaand met de muziek die werd gespeeld als de rest van haar vrienden dat waren. Linn en Benj gingen helemaal los op de muziek. Iets wat ze Linn wel vaker had zien doen. Haar vriendin hield van dansen, en voor Naylene was het altijd al wel duidelijk geweest dat ze precies wist hoe ze haar lichaam moest bewegen. Hoe vaak ze wel niet een kamer binnen was komen lopen terwijl ze Linn met Michael had zien dansen. Iets wat Linn nu kon doen met haar vriend. Al waren ze af en toe veel te druk met elkaars lippen.
De drukte was Naylene op een gegeven moment genoeg geweest en ze had er daarom ook voor gekozen om even rust te zoeken in het bos. De geluiden waren voor haar nog goed te horen. Het ritme van de drums verliet haar lichaam geen moment. Dat waren echter niet de enige geluiden die haar opvielen. Het was duidelijk dat er iemand achter haar aan was gelopen. Aan de manier van lopen, had ze wel door dat het zowel Linn als Benj niet konden zijn.
Aan de manier waarop de vreemdeling liep, kon Naylene al genoeg halen. Ze had er in haar hoofd ook al snel een gezicht bij. De jongeman was haar al opgevallen bij het kampvuur. Ondanks dat hij even mee had gedaan met het maken van de muziek en hij zeker Naylene haar aandacht had getrokken met zijn uiterlijk, had ze ook zijn verdachte gedragingen kunnen zien. Hoe hij af en toe rond had gekeken, alsof de mensen stukken vlees waren geweest en hij al jaren niet had gegeten. Zijn bewegingen nu gaven alles duidelijk weer. Ze hadden te maken gehad met een andere vampier.
Naylene vond het nooit erg om andere vampiers te ontmoeten. Ze wist echter wel dat de overtuigingen die ze deelde met Linn, Michael en de rest van hun groep, lang niet met alle andere vampiers werden gedeeld. Zelf zou ze nooit mensen dwingen tot iets wat ze niet wilden, ook niet als diegene vampiers waren die er weer voor zorgden dat mensen niet veilig konden leven. Als ze een groep ontmoette die dat wel deden, probeerde ze hen zo normaal mogelijk te behandelen, om vervolgens wel weer snel haar eigen weg te kunnen gaan.
De nieuwsgierigheid naar de jongeman werd aangewakkerd door zijn handelingen. Ineens stond hij voor haar, ook al had Naylene al lang gehoord dat hij er aan kwam en natuurlijk had ze hem gezien. Zijn woorden waren eerder lachwekkend te noemen dan iets anders. Toch gaf het Naylene de duidelijkheid dat hij totaal niet wist dat hij te maken had met een andere vampier. Misschien had hij er in zijn hele vampiersleven wel geen één gezien.
"Het gaat prima, dankjewel?" Vroeg Naylene enigszins wat ongemakkelijk. De schoonheid van de andere vampier was niet te ontkennen, zeker nu ze zo voor hem stond. De ogen die hadden gestraald toen hij bezig was geweest met de drum, keken haar nu recht aan. Naylene wist zeker dat het de mooiste ogen waren die haar ooit aan hadden gekeken. Er stond nu echter een blik in zijn ogen, die heel iets anders betekende.
Er kwam een lachje over de lippen van Naylene heen. Het was duidelijk dat de vampier haar proberen te charmeren met zijn woorden. Ze wist echter niet wat ze er van moest vinden. Hij leek niet door te hebben dat ze ook een vampier was of hij was echt slecht in flirten. Dat laatste leek haar niet aan de orde, omdat zijn glimlach al genoeg zei. Hij probeerde echt zijn best te doen.
"Wat charmant van je dat je je om mij bekommerd, maar ik denk dat ik me prima red hoor." Ergens was ze zeer nieuwsgierig naar de verschijning die nu voor haar stond. Zijn beweegredenen, want het was niet zomaar dat hij nu haar weg versperde.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton was er niet zeker van of de jonge vrouw voor hem wel geïnteresseerd in hem was. Haar woorden deden het overkomen alsof hij haar koud liet, alsof hij haar niks deed. Hij had haar echter wel zien kijken. Hij had gezien hoe haar ogen hem hadden bekeken. Hoe ze eventjes contact hadden gemaakt met de zijne. Dus ondanks dat haar woorden het lieten klinken alsof ze niet geïnteresseerd in hem was, was er ook iets aan hem wat haar er toe deed blijven staan. Ze stond immers nog altijd voor hem. Als ze weg had willen lopen, dan had ze dat al gedaan. Of, geprobeerd. Aangezien Ashton haar daar niet de kans voor zou geven. Als hij eenmaal een prooi had gekozen, dan zou hij er ook alles aan doen om zijn tanden erin te zetten.
‘Weet je dat heel zeker?’ vroeg hij aan haar, toen ze zei dat ze zich wel zou redden. Het gemakkelijkste was om in te spelen op de onzekerheden. Ze was weg gelopen van het feest. Misschien wel omdat ze met twee vrienden was gekomen die meer oog voor elkaar hadden dan voor haar, of misschien had ze in eerste instantie wel niet naar het feest gewild. Wat het ook was, er was een reden dat ze alleen het bos in was gelopen. Daar moesten gevoelens achter zitten en Ashton wilde er maar al te graag achter komen wat die gevoelens waren, zodat hij ze tegen haar zou kunnen gebruiken.
Wat Ashton het beste uit zou komen, was als ze hier zou blijven. Niet dat het heel erg veel uit zou maken als ze terug zouden gaan naar het feest, maar haar vrienden waren daar ook. Ashton had ze eventjes in de gaten gehouden, maar hij was er zeker van dat ze nog lang niet dronken genoeg waren om niet op te merken wat er met hun vriendin was gebeurd, als hij eenmaal zijn gang was gegaan. Dat betekende dat het beter was om haar te isoleren van haar vrienden. ‘Ik zou niet willen dat je het straks niet redt en dat ik je had kunnen helpen.’
‘Ik weet het zeker, maar bedankt. Geniet nog van je avond.’ Ze draaide zich met gemak om en begon aan haar tocht weg van hem. Ze was één van de eerste vrouwen die meteen van hem weg was gelopen, maar ze was zeker niet de eerste die niks voor hem voelde. Hij had haar immers zien kijken. Hij zou er simpelweg wat meer werk van moeten maken om te krijgen wat hij wilde. Als zij wilde dat hij haar achterna ging, dan zou hij dat doen.
Binnen een paar seconden stond hij weer voor haar. Vreemd genoeg deinsde ze niet achteruit. Iets wat de meeste vrouwen wel zouden doen, omdat er opeens weer iemand voor haar stond. Het was haast alsof ze had verwacht dat hij achter haar aan zou komen. Dat betekende dat haar hard-to-get spelletje behoorlijk doorzichtig aan het worden was, maar dat maakte Ashton niks uit.
‘Ik ga zeker nog van mijn avond genieten,’ zei hij tegen haar. ‘Het liefst met jou.’ Met een verleidelijke glimlach trok hij haar naar zich toe. Hij verlangde nu al naar de smaak van haar bloed, de geur die zou kleven op zijn bovenlip en de druppels die hij nog van zijn kin zou kunnen likken. Hij wilde er alles voor wedden dat ze verrukkelijk zou smaken.
Met zijn vingers gleed hij over haar gezicht, vervolgens naar haar hals. Daar veegde hij de rode haren van haar schouder, zodat hij vrij spel had. Het verbaasde hem dat ze zo rustig bleef staan, terwijl ze eerder nog van hem weg had willen lopen. Hij wilde een gegeven paard echter niet in de bek kijken. ‘Ik denk dat we een hoop plezier kunnen beleven samen.’
Ze snoof, alsof ze hem niet geloofde. ‘Oh?’ Ze bleef echter wel staan.
Ashton zag de kans om zijn ware identiteit te onthullen. Hij hield van het moment waarop angst zichtbaar werd op de gezichten van de mensen. Ze gruwelden om het monster wat er voor hen stond. Ze waren bang voor hem, altijd. Hoe kon het ook anders, met de scherpe hoektanden en de donkere aders onder zijn ogen. Met een grijns ontblote hij zijn tanden. ‘Heel erg veel plezier,’ herhaalde hij, waarna hij toesloeg op haar hals.
Nog voordat hij echter de eerste druppels had geproefd, voelde het alsof alle lucht uit hem werd getrokken. Met een harde klap belandde hij op zijn rug op de grond. Twee sterke handen hielden hem vast, waardoor hij onmogelijk meteen weer omhoog kon komen. ‘Wat…’ Verward keek hij omhoog. Heel even was de gedachte door hem heen gegaan dat iemand anders haar had gered, maar dat was niet zo. Zij was degene die hem op de grond hield en haar lach klonk door het bos.
Hij probeerde te bewegen, om zich los te maken uit haar greep. ‘Laat me los!’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld