Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Contemplating Love

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Desondanks haar gedaante schaars gekleed voor hem had gestaan, hield hij zijn ogen gericht op die van haar. Bewonderend had hij haar bekeken, enkele haren streek hij uit haar gezicht. Haar karakter was hetgeen waarop hij gevallen was, maar evenzeer haar schoonheid had hij vanaf het eerste moment kunnen waarderen. Amper kon hij geloven dat, diegene die voor hem stond, mogelijks op hem kon vallen. Dat ze doorheen zijn situatie kon kijken en hem goed vond zoals hij was.
Voorzichtig had hij achteruit gewandeld, met haar nog steeds in zijn armen. Ook haar lippen had hij in die tijd niet losgelaten. Met zijn armen om haar heen had hij zich achterover laten vallen op haar bed, zijn rug maakte contact met de zachte matras. Onderwijl wreef hij met zijn hand over haar gehele rug, van boven tot helemaal naar beneden, geen enkel stukje huid liet hij onaangeraakt. Een tijdje later besloot hij echter de zoen voor even te verbreken, zowel om op adem te komen als om te polsen of Ova wist wat ze deed.
"Niets doen tegen je zin of waar je later spijt van zou hebben, he," had hij haar rustig verteld. "We hebben alle tijd van de wereld, ik ga niet meer weg. Dus we moeten niks overhaasten." Zijn woorden hadden vastbesloten geklonken, oprecht. Bovendien bleef hij bij het principe dat hij nooit zou willen dat ze nadien spijt kreeg. Twijfel had zich gevormd in zijn hoofd, onwetend of zij de acties die ze ondernam beredeneerde. Gezien de omstandigheden die zich al gevormd hadden tussen hen beide was het onzeker of hij het haar kwalijk nemen zou, indien ze haar doen en laten toeliet. Doch, was het haar eigen verantwoordelijkheid geweest en niet louter de zijne, toch? Het kostte hem teveel moeite om zijn hoofd bij zinnen te houden. De hoeveelheid alcohol die hij die avond genuttigd had was daar de boosdoener van geweest. Normaliter had hij nog meer zijn best gedaan om haar van foute keuzes te weerhouden. Ze had het hem echter moeilijk gemaakt om zijn impulsen te negeren en de rede erbij te houden. Hij stond voor een dubio; eentje waarbij beide opties slecht leken te zijn.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ova had van elke seconde genoten maar besefte zich ook dat ze misschien wel te snel gingen en dat ze beide misschien te veel gedronken hadden toen ze iets meer bij zinnen leek te komen. Toen ze boven op hem had gelegen en hij even stopte en die woorden tegen haar zei knikte ze lief. "Ik denk niet dat ik er spijt van zou krijgen.. maar.. misschien moeten we er inderdaad mee wachten.." Ze was het ergens echt met hem eens, ze hadden alle tijd. Hij ging niet meer weg en zij ook niet dus er was nog genoeg tijd om samen de liefde te bedrijven, wellicht zou de eerste keer dan wat romantischer en specialer zijn. Ze had ook de twijfel op zijn hoofd gezien en grinnikte zacht, om het luchtig te houden en natuurlijk doordat er nog redelijk wat alcohol in haar bloed zat maakte ze een grapje. "Twijfel je of je me wel aan zou kunnen of wat voor twijfelende blik zie ik daar?" grijnzend had ze hem aangekeken. "Of heb je al weer spijt dat je weer hier bij me bent." lachend had ze even over zijn borst gestreeld.
"Jacey... wie was dat meisje eigenlijk...?" Haar lach verdween langzaam. Ze was oprecht jaloers en had er wel wat grapjes over gemaakt, maar wie ze was wist ze eigenlijk nog steeds nietven dat maakte haar wel onzeker. Als de situatie andersom was geweest dan was hij waarschijnlijk boos geweest, net zoals toen met Finn.
"Oke.. ik wil trouwens alles weten.. het meisje, je kunst, school, Joseph, vertel me alles wat ik gemist heb Jace." knuffelend had ze van zijn aanwezigheid genoten. Sex was er dan nog niet van gekomen, dat was ook nog helemaal niet relevant. Jace en Ova hielden van elkaar en dat zat zo goed, sex was iets wat erbij zou komen, een aanvulling, niet een benodigdheid. Iets voor later.
"Trouwens.. ergens was je heel sexy toen je zo highclass en boos tegen me deed.." grinnikte ze plagend. "Maar ik wil het liever toch nooit meer zien, één keer was genoeg geweest."
Een keer was ook echt genoeg geweest, te veel zelfs. Natuurlijk had ze het liever anders gezien maar Ova had haar Jace weer terug, ook al had ze dat waarschijnlijk merendeels aan de drank te danken. Ze hoopte alleen niet dat hij morgen zich weer bedacht en dat hij spijt zou hebben van dit alles. Die kans zou er namelijk wel in kunnen zitten, Jace die net zoals een paar dagen geleden zo stellig was dat hij haar nooit meer zou vergeven.
De herinneringen aan dat moment hadden haar lollige bui weg genomen en plaats gemaakt voor angst. Angst om hem weer te verliezen.
"Jace.. jij doet dit nu toch ook niet alleen omdat je gedronken hebt.. het is toch morgen niet weer anders.. of.. wel?" Ze beet weer op haar lip, ditmaal niet uit lust of gulzigheid, maar uit paniek. Paniek dat ze een antwoord zou krijgen die ze helemaal niet wilde horen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Ik twijfel of jij mij wel zou aankunnen," had Jace haar terug geplaagd. Het feit dat Ova evenals hijzelf terugdeinsde voelde dubbel; enerzijds had hij haar gewild op zoveel verschillende manieren, maar anders, als hij zijn verstand bij hield, wist hij dat het de juiste keuze was. De setting was iets dat Jace niet deren kon, dus ook nuchter had hij durven toestemmen. Desalniettemin, waren ze met hun tweetjes geweest en moest Jace denken aan hoeveel spijt Ova in een nuchtere toestand zou hebben, hoe ze zich voor haar kop had kunnen slaan door de keuzes die ze in een dronken beu had genomen. Dat wou hij niet voor haar.
"Dat meisje?" vroeg hij, al moest hij even nadenken vooraleer hij doorhad over welk meisje Ova het precies had. "Oh, ja, dat meisje. Dat was Liv, Stefans vriendin," antwoordde hij. Echter merkte hij al snel hoe vaag het moest klinken voor Ova, gezien ze Stefan helemaal niet kende. "Toen ik je de laatste keer thuis bracht, de dag na dat voorval met Derek, ben ik naar Stefan toe gegaan. Hij is een soort van oude schoolvriend en ik heb een tijdje geen contact meer met hem gehad. Maar ik had niet echt een andere plek om te gaan en buiten jou is hij de enige die wat van mijn situatie af weet. Hij heeft dus een vriendin. Het was echt toevallig dat je ons net zag toen we met zijn tweeën stonden," had hij de situatie uitgelegd. "Maar ik vind het schattig dat je jaloers bent."
"Verder heb je niet veel gemist. Kunt... Ja, ik heb niet veel meer geschilderd. Ik ben nog steeds bezig met een beurs te krijgen of genoeg geld te verdienen om die studie te betalen, dus eh ja, ik kom er niet aan toe," had hij uitgelegd. "Ik heb ook de inspiratie niet meer gehad." De stress van de gehele situatie, door Ova en hoe ze hem had uitgemaakt voor een slecht persoon, evenals haar vader en zijn eisen. Het had heel wat stress veroorzaakt voor Jace en wat eerder zijn uitlaatklep was, was er ditmaal de dupe van geweest.
"Ik was alleen boos omdat jij niet naar me wou luisteren, Ovatje. En ik was zeker niet highclass." Verder was Jace niet op haar woorden ingegaan, gezien hij het leuk wou houden.
"Ik ben niet eens zo heel dronken, Ova... Het is nooit écht mijn intentie geweest om weg te gaan, ik heb dat zelf nooit gewild. Geen enkele keer ben ik vrijwillig van je weg gegaan," zei Jace. "Als jij belooft me te helpen een oplossing te bedenken voor hetgeen waartoe je vader in staat is, heb ik geen reden om weg te gaan. Ik wil een carrière én jou, niet maar één van beide." Zijn woorden klonken oprecht. Ze waren oprecht. Nooit had Jace de intentie gehad haar nooit meer te willen zien, echter was het de situatie geweest die hem afschrikte, en terecht.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Hij vertelde over Stefan en Liv en even kon ze zich wel voor haar kop slaan, ze was jaloers geweest voor helemaal niks. Ova was helemaal geen jaloers type vond ze zelf, nu dat dit dan in de praktijk wel zo bleek te zijn veraste het haar. "Oh.." een beetje beschaamd hadden haar wangen rood gekleurd. "Ik ben niet jaloers!" probeerde ze zichzelf te verdedigen maar ieder mens had gezien dat dat geen zin had. Jaloers was ze wel degelijk geweest en niet zo'n beetje ook. “En die werken die in je kamer stonden? Ook niet afgemaakt?” Met grote ogen uit ongeloof had ze hem aangekeken, totdat ze zich besefte dat ze het misschien beter luchtig kon houden. “Doe je dat nou omdat ik had gezegd dat ik op je kwam jagen als je niks met kunst zou doen, Jacey?” Plaagde ze. “Nee, maar even serieus, Ik vind het leuk om je bezig te zien dat vind ik sexy en die werken die ik kon zien in je kamer vond ik ook echt mooi!” Ze dacht even na. “Kan ik je misschien helpen?” Ze had misschien het idee om hem ergens een handje bij te helpen maar dat zou hij dan ook goed moeten keuren en zelfs moeten accepteren. “Ik maakte maar een grapje, schatje.” Zei ze lief terwijl ze een kus op zijn lippen drukte en zichzelf tegen hem aan legde. “Ik snap het.. het hoeft ook niet één van beide, we gaan dit doen, het gaat lukken. Wij samen.”
Ova vond het genoeg geweest, genoeg voor twijfels, genoeg voor ruzie, genoeg voor tijdverspilling, het was tijd voor liefde. Ze was in staat tot alles, ze wilde alles voor hem doen en had alles voor hem over, zelfs als dat zou betekenen dat ze zichzelf ver weg zou moeten houden voor zijn geluk. Hij was haar geluk dat had ze de afgelopen weken wel gemerkt.
Hij was er niet geweest en dat had er voor gezorgd dat een stukje van Ova's ziel er ook niet meer was geweest. Laats met het incident met zijn broer had er ook voor gezorgd dat ze pijn had, maar niet door de klap. Ze had pijn door de situatie, door haar conflict met Jace, die pijn was erger dan de klap die ze had gekregen. Ze had het voor andere mensen goed kunnen verbergen, alleen haar moeder had haar natuurlijk door gehad. Het is iets met moeders, alsof ze het aanvoelen wanneer het met hun kind grandioos misgaat. Zo had Ova's moeder Abigail dit ook doorgehad.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

- TS. Volgende ochtend -

Desondanks Jace en Ova laat waren aangekomen, hadden ze tot in nog latere uren verder gepraat over alles dat ze van elkaar gemist hadden. Desalniettemin, was het hem bijgebleven dat Ova die dag jarig was geweest en ze, in zijn optiek, een speciale dag verdiende. Een lange nachtrust had Jace niet gekend die nacht, al was hij tevreden dat hij gespaard bleef door een kater. Het was kwart voor tien die ochtend geweest toen Jace zo stil als hij kon het zachte, warme bed verliet en zijn kleding, die op de grond lag, had aangetrokken. De vlek die zich op zijn blouse had bevonden had hij genegeerd; het was alles waard geweest. Alle moed die hij in zich had, verzamelde hij om de kamer te verlaten en vervolgens zijn weg te banen naar de beneden verdieping. De kans dat haar moeder al wakker was en thuis was, was ontzettend groot. Wederom had er angst in zijn lichaam ontstaan, vrees dat ook zij Jace geen kans wilde geven en hem verachtte vanaf de eerste seconde dat ze elkaar ontmoetten. Zo was het bij haar vader gegaan. Zoals Jace had verwacht, zag hij haar moeder in de keuken zitten met een kop thee. Doch, stond ze meteen op wanneer ze Jace in het vizier kreeg, hem meteen begroet door haar hand uit te steken.
"Jij moet Jace zijn! Aangenaam, Abigail." Vriendelijk had de vrouw hem begroet, wat maakte dat een gerustgestelde zucht, onhoorbaar, zijn mond verliet.
"Ja klopt. Euhm... Ova slaapt nog, dus ik dacht misschien, omdat het haar verjaardag is, dat we haar met iets konden verrassen. Ik weet niet, een ontbijtje en wat versiering ofzo?" had Jace voorzichtig voorgesteld, onwetend wat de vrouw van zijn voorstel had gevonden. Het was immers haar woonst en hij wilde niet opdringerig zijn.
"Wat een leuk idee! Ik laat je even zien waar de versieringen liggen en dan zullen we daarna pannenkoeken met blauwe bessen maken, dat is haar favoriete ontbijt." Haar woorden verlieten haar mond met een knipoog, wat Jace wederom een opgelucht gevoel bezorgde. Meteen had Abigail hem het gevoel gegeven dat ze te vertrouwen was, wat hem een ietwat lossere houding deed aannemen. Het deed hem herinneren aan zijn eigen moeder, hoe zij altijd het huis versierde en hem verraste met een lekker ontbijt, waarna hij de hele dag mocht kiezen wat ze zouden doen met zijn verjaardagen. Daarnevens deed het hem denken aan hoe zeer hij zelf een moederfiguur gemist had doorheen zijn jeugd en tienerjaren en hoe hij dat nog steeds deed.
Tevreden had hij gekeken hoe de versieringen eruit zagen. Ondertussen waren ze druk bezig geweest met het bakken van de pannenkoeken en hadden ze samen een fruitsalade gemaakt en verse sinaasappelsap geperst. Ongeduldig wachtte hij tot Ova wakker zou worden, hopend dat ze zijn moeite waarderen kon.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Zoekend naar zijn warmte was ze wakker geworden. Maar hij lag niet naast haar. Verward zat ze rechtop. "Jace?" zei ze voorzichtig, in de hoop dat hij zich misschien gewoon verstopt had of dat hij wellicht in de badkamer zou zijn. Gapend stond ze op uit bed maar ze greep meteen even naar haar hoofd. "Shit.." zuchtte ze even uit. Ze had hoofdpijn van de drank van gister avond.
Meteen kwamen alle herinneringen terug, ze hadden het bijna gedaan gisteren. Gelukkig waren ze gestopt want de angst dat Jace er weer tussen uit was gevlogen werd met de seconde erger.
In de badkamer gooide ze wat koud water in haar gezicht waarna ze snel even douchte. Hij is echt weg..
Boos op zichzelf had ze zich afgedroogd. Ova had zichzelf wel echt tegen haar hoofd kunnen slaan. Een fleurig jurkje had ze aangetrokken aan haar haren los in de grote bos krullen die ze van nature heeft. Ze moest haar moeder eens onder ogen komen op haar verjaardag.

Met tegenzin en een gezicht vol verdriet liep ze de trap af. Voor ze het wist zag ze wat slingers hangen. "Mam... je hoefde het niet te versieren.." riep ze uit terwijl de woonkamer inliep. Haar verdriet verdween meteen toen ze haar moeder samen met Jace zag staan. "H-hey.." Een grote glimlach verscheen waarna haar moeder naar haar toe rende. "Gefeliciteerd mijn kleine meid." Ze gaf haar een stevige knuffel en een kus op haar voorhoofd. "Dankje mam.." Een verbaasde blik had ze Jace gegeven. "Hebben jullie dit samen gedaan?" Vroeg Ova. Haar moeder had haar hoofd geknikt. "Ja, Het was Jace zijn idee..." Abigail kwam wat meer dichterbij om de volgende woorden in Ova's oor te fluisteren. "Leuke jongen Oof!" Ova had instemmend gegrijnsd "Weet ik mam."
Vervolgens had ze haar weg vervolgd en Jace een kus gegeven. "Dankjewel." Hij was toch niet weg, ze had zich voor niks druk gemaakt. Hij had gewoon iets liefs voor haar gedaan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Voor elkander individu had het opgevallen hoe Ova's gelaat wederom verdriet had uitgestraald, hoe ze wellicht had gedacht dat Jace, achter haar rug, was vertrokken. Dat hij geen genade had gekend en opnieuw de belofte die hij al zo vaak had verbroken, verbrak. Haar verbaasde en verraste blik was het echter allemaal waard geweest. Geduldig wachtte hij tot Ova en Abigail waren uitgepraat.
"Ik zei toch dat ik niet zou weggaan, kleine donderwolk," had Jace zachtjes gegrinnikt toen Ova hem een kus gaf, zodat alleen Ova zijn woorden zou horen. Hierna had hij kort een zachte kus op haar slaap gedrukt. Alweder zag ze er prachtig uitgezien; haar bloemige jurk die haar nog meer deed stralen dan dat ze van nature al deed, haar lage haren met krullen die over haar schouders heen dansten terwijl ze bewoog. Het aanzicht van Ova's vrolijke gelaat gaf hem terug de inspiratie die hij aan het begin ervoer, zorgde ervoor dat hij zin had om zijn doek meteen te nemen en het te bekladden met allerlei mooie, felle tinten.
"Kom tortelduifjes," had Abigail enthousiast gezegd terwijl ze plaatsnam aan tafel. "Straks worden de pannenkoeken nog koud!" Kort had Jace gewacht tot Ova ging zitten, waarna hij zelf ook plaats nam aan de keukentafel, naast haar. Ongezien had hij zijn hand op haar been gelegd, er bemoedigend een keer in geknepen vooraleer hij zijn hand weer wegtrok. Ook hij had zich goed gevoeld die dag. Voor even werd hij eraan herinnerd hoe het voelde om zorgeloos te zijn; geen Owen die hem lastig viel, geen vader en broer die om dat uur wellicht al dronken waren, geen ruzie met Ova. Bovendien viel hij overduidelijk in de smaak bij Abigail, wat hem een scheut extra motivatie had gegeven om er ditmaal echt wat van te maken.

Een halfuur nadien waren ze klaar geweest met het verorberen van het heerlijke ontbijt dat Jace samen had gemaakt met Abigail.
"Hebben jullie nog plannen voor vandaag?" had Abigail gevraagd. De toon in haar stem bevatte dezelfde enthousiasme en nieuwsgierigheid als die hij bij Ova regelmatig had herkend. Onderwijl had Jace genoeg tijd gehad om te wennen aan de situatie met haar moeder en had hij zich meer op zijn gemak gevoeld. Gezien hij een idee had, had hij op haar vraag geantwoord door even te knikken.
"Ik ga Ova ergens mee naartoe nemen vandaag." Met die woorden had hij de twee vrouwen in spanning gehouden. Het had hem niet veel geïnteresseerd of Ova al plannen had die dag, wat best de mogelijkheid was, gezien het haar verjaardag was. Desalniettemin moest hij haar meenemen naar de locatie die hij in gedachte had, hoe impulsief dat idee wellicht ook was. Jace had het jammer gevonden dat hij niet eerder had geweten dat het Ova's verjaardag was. Doch, wist hij dat Ova begreep dat hij niet veel had kunnen regelen, gezien het überhaupt nooit de bedoeling was geweest dat ze elkaar weer terug zouden vinden. Het was puur toeval geweest. Desalniettemin had Jace iets in zijn hoofd dat hij haar geven kon, gezien het vandaag een speciale dag was voor Ova. Daarvoor moest hij haar echter wel mee de deur uit krijgen, naar de garage waar zijn oldtimer zich stond te verstoffen.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Donderwolk had hij haar genoemd en het was meteen een van haar nieuwe lievelingswoorden geweest. Ze hadden slingers opgehangen en alles was leuk, maar niet te overdreven versiert. "Oh mijn god, pannekoeken?" Had Ova uitgeschreeuwd van enthousiasme. Ze wist niet hoe snel ze moest gaan zitten. Bij het voelen van zijn hand had ze tevreden naar hem geglimlacht en haar hand op zijn hand gelegd. "Hmmm lekker" zei ze terwijl ze van haar eerste happen had genoten.
Tijdens het eten had Ova een cadeau van haar moeder gekregen. Het was een afspraak voor een tattoo. "Mam! Papa vermoord mij en jou..." terwijl ze dat uitriep slikte ze even en had ze in Jace zijn hand geknepen onder tafel. "Maar oke, wat maakt het ook uit.. Ik wil het." Ze knikte tevreden. "Dankje Mamie, misschien wilt Jace wat voor me tekenen." Grinnikend had ze hem aangekeken en schoot ze in de lach toen ze hem bedenkelijk zag kijken. "Denk daar nog maar over na snoezepoes." had ze tegen hem gezegd terwijl ze met haar hand zijn haren warrig maakte. Hij viel in de smaak bij haar moeder en dat was eigenlijk haar aller beste cadeau vandaag. "Ach, Je vader moet niet zo moeilijk doen, Live Life Oof.." had haar moeder nog gezegd.

Na het eten hoorde Ova de stem van haar moeder vragen of er wellicht nog plannen waren. Net toen ze haar hoofd wilde schudden en zeggen dat ze gewoon thuis zou blijven hoorde ze de mannelijke stem van Jace. Wederom verbaasd had ze hem aangekeken, dit was al de tweede keer deze ochtend. "Oh? Vol verassingen hé Jace.." had ze lachend gezegd. "Waar heb ik dat toch aan verdient." Plagend had ze een hand op zijn schouders gelegd waarna ze in zijn oor fluisterde "Niet te vaak zo lief zijn, zometeen raak ik er aan gewend." Met een speelse knipoog had ze hem nog aangekeken net voordat ze haar blik weer op haar moeder richtte. "Spannend!" had Abigail uit gegild terwijl ze haar handen enthousiast wat op en neer bewoog. Eigenlijk leek Ova veel meer op haar moeder dan dat ze ooit gedacht had.
"Voor dat jullie gaan jongens, laat me je even wat schattige baby foto's van Ova laten zien!" had haar moeder enthousiast uitgegild. "Mijn kleine meid word zo groot." Ze was opgestaan en opzoek gegaan naar een foto album. "Oh nee mam, zet me nou niet voorschut..." Maar het was al te laat, ze klapte het foto boek voor Jace zijn neus open. "Echt een geboren model, maar dat wilde ze niet.." snikte haar moeder nep. "Oke oke mam, nu is het wel weer goed." Ova had het boek weer zelf dicht gegooid. "Kom.. ik ben te nieuwsgierig om hier nog langer naar mijn beschaamde baby foto's te kijken." had ze licht gebloosd terwijl ze opsprong en zijn hand had gepakt. "Waar gaan we heen Jacey?"

baby foto's Ova

Ova's vader; Owan Lincoln Howard

Ova's moeder; Abigail Ava Michelle

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Ze zet je niet voor schud, het is schattig," had Jace gegrinnikt bij het, bijna verplicht, moeten aanzien van Ova's kinderfoto's. Desalniettemin had Jace niet gelogen, het wàs schattig. Het deed hem fantaseren over hoe hun eigen kinderen er later mogelijks uit zouden zien, al had hij die gedachte al snel van zich afgeschud gezien hij het eigenaardig vond van zichzelf.
"Dat zal je wel zien, als ik het vertel is het geen verrassing meer," had Jace simpel geantwoord. Geduldig had hij gewacht tot Ova haar spulletjes had genomen en onderwijl had hij haar moeder al gedag gezegd. In een mum van tijd hadden ze buiten gestaan, het op wandelen gezet gezien beide locaties niet ver waren geweest.
"Aangezien ik niet wist dat je jarig was, en ik dit," zei hij terwijl hij naar hun beide wees, om aan te tonen dat hij het had over het feit dat ze elkaar opnieuw hadden gevonden, "weer zou gebeuren, heb ik niet veel kunnen doen. Maar we gaan eerst naar Joseph, of ja, de garage om iets op te halen. Daarna ga ik je meenemen naar een plek die voor mij erg speciaal is," had hij verteld, zonder uit te leggen waar ze daadwerkelijk heen zouden gaan. Het was een vreemde plek geweest om een vrouw mee naartoe te nemen op een verjaardag, maar Jace wist dat Ova anders was en er mee inzat dat ze zo weinig toegelaten werd in zijn persoonlijke leven. "En daarna trakteer ik je op een ijsje, aangezien je moeder me net een kwartier heeft verteld hoeveel je van ijs houdt," grinnikte hij. Een tiental minuten later waren ze gearriveerd bij Josephs garage, waar Jaces wagen stond te vertoeven onder een grote, witte doek.
"Draai je even om, dan blijft het een verrassing," had hij haar gezegd, terwijl hij haar met zijn eigen handen even omdraaide. Aan zijn achteruitkijkspiegel had een ketting gehangen die afkomstig was van zijn moeder, waarbij hij beloofd had die te geven aan de vrouw waarvan hij daadwerkelijk hield. Gezien Jace wist dat Ova de angst bezat dat hij haar nogmaals verlaten zou, leek het hem een goed begin om haar te laten zien dat hij niet zomaar weg wilde, of zou weggaan. De autodeur had hij wederom dichtgeklapt nadat hij de ketting in zijn zak stak. Hij zou het cadeau aan haar schenken op de plaats die hij in zijn hoofd had.
"Kom, we wandelen verder," kondigde hij aan terwijl hij de garagepoort sloot. Met zijn hand had hij die van haar vastgenomen om vervolgens weer aan het wandelen te gaan. "Een tattoo, he?" had hij gegrinnikt terwijl hij kort had aangekeken.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ieder persoon had kunnen zien dat Ova blij was met het feit dat hij überhaupt al iets bedacht had op korte termijn. "Maakt niet uit, ik ben met alles blij." Had ze met alle oprechtheid tegen hem gezegd. "Al hadden we gewoon thuis in bed gelegen en gekletst." Ze straalde van geluk, haar blijdschap kwam om het feit dat ze weer in de gezelschap was van Jace.
"Ik ben wel heel erg benieuwd!" had ze weer enthousiast uitgegild toen ze hun weg vervolgde naar de garage.
Eenmaal aangekomen bij zijn auto had ze zich meteen omgekeerd. "Ga je me nu ontvoeren in je eigen auto?" grapte ze. Even schrok ze omhoog toen hij de autodeur weer dichtklapte, dit omdat ze het geluid niet had verwacht. "Ik schrok even." giechelde ze. Zonder enige twijfel had ze zijn hand vastgepakt. "Jaa.. ik wil iets kleins, simpels, iets wat echt typisch Ova is." had ze stellig gezegd na zijn opmerking over het feit dat ze een tattoo gekregen had van haar moeder. "Maar mijn vader was er altijd heel erg tegen en mijn moeder is een vrije geest en die vind dat allemaal helemaal prima, vandaar dat ze me het ook cadeau heeft gedaan denk ik. Ze zijn echt twee tegen polen en ja ondanks dat ze goed uit elkaar zijn gegaan en ze gewoon normaal contact hebben vind mijn moeder het allemaal niet zo spannend wat mijn vader allemaal te zeggen heeft. Mama leeft sowieso niet zo nauw met alle regels en normen zoals je al gemerkt hebt." begon ze uit te leggen. "Of vind jij me niet meer mooi als ik dat zou doen?" speels had ze haar tong uitgestoken. "Ik vind dat ook een soort kunst en bij bepaalde personen vind ik tattoos ook heel erg sexy." Had Ova toegegeven. Samen met hem had ze gewandeld naar de plek waar hij haar zou brengen. Ze had de hele weg haar mond niet kunnen houden van enthousiasme. Een van de dingen waar ze dan namelijk echt niet tegen kan, waren verassingen. Ova is ongeduldig en wilt altijd alles weten en komt meestal ook achter elke verassing die een ieder zou verzinnen. Ditmaal had ze er niet achter kunnen komen omdat Jace het zo kort dag had moeten bedenken.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Die dag komt nog, als ik dat ding ooit een keer aan de praat krijg." Desondanks het een kwestie was die hem tot de dag van vandaag gefrustreerd had, probeerde hij het positief te zien. Hij wilde graag dat hij de auto aan de praat kreeg en hij zou starten, zodat hij er daadwerkelijk gebruik van kon maken. Echter, had hij er een leuk project aan, waarbij hij altijd met de persoon die hij het ergste miste in zijn achterhoofd zat.
"Uiteraard is je vader ertegen," had hij gezegd, al wou hij de sfeer voor haar niet verpesten. "Nou, ik ben alleszins meer fan van je moeder. Desondanks ze nogal energiek was voor de ochtend," zei hij grappend. Hij had zich op zijn gemak gevoeld bij Abigail. Ze zette niet zo'n druk op hem als dat Owen had gedaan, nam hem voor zoals hij was en toonde zelfs interesse in wie hij was. Owen had louter aandacht gehad voor zijn geld, en gezien Jace dat niet met hopen had, vond hij Jace niet genoeg voor zijn dochter.
"Zou dat je tegenhouden om er één te laten zetten?" had Jace gevraagd, puur uit interesse. "Ik zou je altijd mooi vinden. Ik denk niet dat een tattoo daar verandering aan zou brengen."
Een lichte vorm van twijfel had zijn lichaam overspoeld toen ze voor de begraafplaats stonden. Gezien hij zich louter had laten leiden door zijn gevoel, had hij het idee amper beredeneerd. "Ik weet dat het een vreemde locatie is voor een verjaardag, maar ik wou je voorstellen aan de belangrijkste persoon uit mijn leven," zei Jace voorzichtig. Hij knikte met zijn hoofd dat ze hem moest volgen en vervolgens had hij haar meegenomen met het graf van zijn moeder. Normaliter was hij er altijd alleen, gezien hij de enige was die haar graf ooit bezocht. Haar resterende familie vertoefden zich in Spanje, waar zijn moeder vandaan kwam. Jaces vader en broer vonden het bovendien niet nodig om aandacht te spenderen aan de doden. Zo hadden ze het hem verteld. Hoe lastig het voor Jace na al die jaren gebleven was, hield hij zich sterk voor haar. Hij wist dat ze het wellicht waarderen zou. Bovendien voelde het voor hem evenzeer alsof het juist was. Met zijn tweetjes hadden ze voor het graf van zijn moeder gestaan. Eleanor Devon Padilla had in gouden kleuren op de grafsteen gestaan, evenals een foto van haar.
"Dus ehm, Ova, dit is mijn moeder. Mama, dit is Ova," had hij gezegd. Zacht en kwetsbaar, maar toch gelukkig. "A-als je het vreemd vindt gaan we zo weer weg hoor."

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
"Als je dan uiteindelijk in die auto rondrijd dan kan ik mijn handen denk ik helemaal niet meer van je afhouden hoor." lachte ze kort. Het idee van Jace rijdend in de auto met het zonlicht brandend in zijn mooie bruine ogen hadden haar totaal van haar stuk gebracht, elk ander meisje had vast het zelfde moeten hebben als ze goed hadden gekeken naar al het moois waar dit heerlijke hapje uit bestond.
Het gesprek over haar vader was ze wijselijk niet aangegaan, het was nog altijd een pijnlijk en redelijk gevoelige kwestie. Tuurlijk miste Ova haar vader, maar haar liefde voor Jace was groter.
"Nee, het zou me niet tegen houden maar ik heb wel graag dat jij mij altijd mooi en sexy blijft vinden." "En als je dat dan ook zegt dan ben ik blij. Ik weet zeker dat ik jou alleen maar mooier ga vinden, dat kan ook niet anders.. Ik bedoel.." ze spreidde haar armen even uit en wees hem na van top tot teen. "De dingen die ik met jou zou doen." zei ze lachend terwijl ze haar wenkbrauwen ook lachend een paar keer optrok.
Toen ze aankwamen bij de plek had Ova hem met grote ogen aangekeken, niet uit teleurstelling maar uit ongeloof dat zij volgens hem genoeg betekende om hier te mogen komen. "Nee Jace.. Ik vind het prachtig.. prachtig dat je me mee neemt." zei ze met alle oprechtheid. "Ik voel me vereerd." voegde ze nog toe terwijl ze een liefdevol kusje op zijn mond drukte.
"Wat is ze prachtig Jacey.." fluisterde ze lief terwijl ze zijn hand stevig vast kneep. "Aangenaam, Eleanor.."
Schuddend met haar hoofd had ze naar Jace gekeken. "Nee! Nee! Niet raar, schat..." Het graf was mooi, zijn moeder was mooi, het moment was mooi, het was mooi dat hij haar hiermee naartoe wilde nemen, het was mooi dat ze genoeg voor hem betekende en dat ze de eer mocht hebben om samen met hem zijn moeder te bezoeken. "U heeft een mooi kunstwerkje op de wereld gezet, dat is mijn allerbeste cadeau geweest op deze dag." zei ze met een grote glimlach terwijl ze naar Jace had gekeken. Het was het oprechtste wat Ova ooit uit haar eigen mond had laten komen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Grinnikend had hij zijn hoofd geschud toen Ova over zijn uiterlijk begon. Desondanks hij het bekoren kon dat ze zijn uiterlijk becomplimenteerde, wist hij moeilijk om te gaan met complimenten. Jace was iemand die zich voornamelijk op de achtergrond hield en contact met vrouwen achterwegen liet. Het was vreemd geweest om die woorden uit een vrouwenmond te horen. "Jij bent toch ook een slijmbal he," had hij gezegd, waarna hij een arm over haar schouders sloeg en een kus op haar slaap drukte.

"Ik denk dat jullie het echt hadden kunnen vinden met elkaar," vertelde hij. "In principe ben ik een exacte kopie van haar, alleen was zij de betere versie van mezelf." Elkander individu die hem en zijn moeder vergeleek had hetzelfde gezegd. Zowel innerlijk als uiterlijk hadden ze veel op elkaar geleken, maar het was vooral het innerlijke dat de gelijkenissen maakte. Evenals Jace had zijn moeder gevochten voor de dingen die ze wou, al gaf Jace nog altijd iets eerder op. Ook had Jace dezelfde passie voor kunst gedeeld, dezelfde doelen gehad als waarmee zij het leven achter zich had gelaten. Desalniettemin ging er een stukje van hem weg toen ze het licht had gedoofd, wat maakte dat het bijna onmogelijk was geweest voor Jace de beste versie van zichzelf te zijn. Echter, versterkte Ova dat in hem. "Het is gewoon klote dat ik je niet in het echt aan haar kan voorstellen," zei hij. Jace had het er lastig mee, maar dat gevoel probeerde hij aan de kant te schuiven.
"Ik euhm, ik heb nog iets voor je. Ik weet niet of je het mooi vindt, maar het is wel belangrijk voor mij," zei Jace. Met zijn hand greep hij in zijn broekzak, waar hij eerder de ketting van zijn moeder al in had gedaan. Deze hield hij vervolgens voor Ova's neus. "Deze ketting is van mijn moeder," begon hij te vertellen. "Ik heb deze voor haar gekocht toen ik een jaar of zes en sindsdien had ze hem nooit meer afgedaan." Even had hij het stilgehouden, onwetend welke woorden hij nog moest zeggen. Het maakte hem stil om de ketting van zijn moeder af te geven, desondanks hij het graag wou. "Ze heeft me laten zweren dat ik het zou geven aan iemand die hem waardig is en waarvoor mijn liefde in de buurt komt als mijn liefde voor haar," ging hij zijn verhaal verder. Desalniettemin werd Jace er onzeker van, gezien Ova wellicht ontzettend veel sieraden had gehad en ze hem misschien helemaal niet mooi vond. "Ik kan hem bij je omdoen als je wil. Het moet natuurlijk niet als je hem niet mooi vindt," zei Jace, de ontwenning hoorbaar in zijn stem. "Maar ik denk dat het je nog mooier zou maken dan dat je al bent."

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ova toonde respect naar Jace en zijn moeder door een en al oor te zijn. Instemmend had ze geknikt om hem te laten merken dat ze oprecht ook aan het luisteren was. Ze had haar ook best wel willen ontmoeten en zou zich niet een kunnen beelden hoe het voor hem zou moeten voelen. "Ik weet wel van wie jij je goede genen hebt gekregen." grapte ze terwijl ze hem een kleine elleboog gaf. "I'm sorry Jacey.. als ik er iets anders aan had kunnen doen had ik alles voor je gedaan.." een kusje drukte ze op zijn mondhoek.
"Je hebt iets voor me?" herhaalde ze hem fronsend en verbaasd. Weer met de zelfde grote ogen als enkele momenten geleden toen ze de begraafplaats betraden. "Hij is prachtig.."
De ketting was goud van kleur en er hing een hangertje aan in de vorm van een kruis, belegen met diamanten. "Weet je het zeker Jace, als er ook maar iets van twijfel is dan wil ik niet dat je dat doet.. oke?" Ze had hem met alle serieusheid aangekeken. "Niet omdat ik jarig ben, dat je nu over gehaaste beslissingen neemt." Zijn woorden over zijn belofte aan zijn moeder zorgde ervoor dat Ova een brok in haar keel kreeg, hij was zo lief voor haar. Met tranen in haar ogen had ze hem aangekeken. "Ik vind hem PRACHTIG!" zei ze terwijl ze haar hoofd schudde. Hij had het totaal mis als hij dacht dat ze hem niet mooi vond. Het was een super mooie ketting met een nog mooier verhaal erachter. Ze draaide haar rug naar hem toe, aangezien hij had aangeboden om hem bij haar om te doen. Hij paste prachtig bij de ketting die ze al om had. "Ik zal hem met heel mijn hart bij me dragen, mocht je je natuurlijk toch nog bedenken dan moet je dat gewoon zeggen oke?... Ik waardeer het echt Jace, Ik.. Ik weet niet wat ik moet zeggen." Een paar tranen hadden haar ogen ontsnapt, ditmaal niet door woede, angst, pijn of verdriet, dit keer kwam het door het ongeloof die ze ervaarde door de lading liefde die hij over haar heen gooide. Hij had haar laten zien dat hij van haar hield op een manier die niet in woorden was uit te drukken en Ova had dit nooit durven dromen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Ik ben oprecht nog nooit zo zeker van iets geweest, Ova. Ik wil dat je hem hebt," zei Jace vastberaden, haar beide handen had hij ondertussen vastgenomen. Doordringend had hij haar in de ogen aangekeken, hopend dat het haar twijfels aan de kant zou zetten. "Het is geen overhaaste beslissing, maar iets dat ik weken geleden al wilde doen. Het is een lange tijd geleden dat iemand nog zoveel voor me heeft betekent."
"Ik moest hem van mijn moeder geven aan iemand die me inspireert, en dat deed je al vanaf de eerste seconde dat ik je zag. Ik zag jou nog maar binnenwandelen in het atelier en ik zag meteen verschillende manieren waarop ik jou zou kunnen afbeelden op een doek, en hoe beter ik je leer kennen, des te groter mijn inspiratie wordt," vertelde hij haar, met hun ontmoeting in zijn achterhoofd. Met zijn duimen had hij haar tranen weggeveegd en vervolgens een zoen op haar lippen gepland. "Ik zal hem nooit van je terugvragen, wat er ook gebeurt tussen ons. Zie het maar als een manier waarop ik altijd bij je ben, want dat is wat ik echt wil, ook al zijn de omstandigheden niet altijd ideaal," verzekerde Jace haar nadien nog. Kort had hij haar gezicht bekeken. Desondanks de roodheid die haar ogen uitstraalden door de tranen die er even geleden nog in stonden en hun uitweg, over haar wangen, gevonden hadden. "En niet huilen, want straks laat je me ook huilen," had hij gegrinnikt.
“Kom, we zijn sentimenteel genoeg geweest voor vandaag,” had Jace lachend gezegd. “Je moeder heeft me vanochtend verteld welke ijszaak je platloopt, dus ik ga jou een ijsje trakteren nu,” zei hij vervolgens nog, waarna hij haar hand vast nam en haar meetrok naar de uitgang van de begraafplaats, waarna ze hun wandeling verderzetten als voorheen.
Ongemakkelijk en zenuwachtig had hij even gekucht, nadenkend over iets dat hij haar vragen wou. Voor Jace was het onzeker geweest wat ze nu waren. Waren ze samen? Waren ze louter iets meer dan vrienden? Hij besefte zich dat hij het er beter op kon wagen om het haar te vragen.
"Ik weet dat het niet de beste timing is omdat het eigenlijk jouw dagje is, en ik wil het ook jouw dag houden," zei hij vervolgens. "Maar misschieeeen kan ik mezelf nog meer overtreffen door nu te vragen of je officieel mijn klein persoonlijk donderwolkje wil zijn, zodat je weet dat ik nooit meer wegga?" vroeg hij haar, lichtelijk zenuwachtig. Jace was ervan op de hoogte geweest dat, indien ze instemde, de dag nooit meer voor louter Ova had bestaan, maar dat die dan ook gelijk zou staan met hun relatie. Desondanks kon hij simpelweg niet langer wachten. Bovendien had hij het niet kunnen laten haar met zijn vraag eveneens te pesten met hoe hij haar die ochtend ook al had genoemd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld