Forum

We zouden vanzelf wel zien op wie het kindje dan zou lijken, toch? Het leek me geweldig als hij of zij op Zayn zou lijken, maar misschien was het ook wel leuk om iets van mezelf terug te zien? Toch keek ik graag naar Zayn en het zou heel leuk zijn als ons kindje ook iets van hem had. Misschien ook wel zijn haren! Ik was dol op zijn haren, en dat van zijn zusjes! Ze hadden heel erg fijn haar om aan te zitten en om er mee te spelen. Als we een dochtertje zouden krijgen, dan zou ik er heel veel leuke dingen mee kunnen doen! Al was een jongetje net zo leuk! Het had allebei wel iets? Met meisjes kon je dingen doen die je vroeger ook leuk had gevonden. Winkelen, tutten, praten, maar met jongens kon je ook weer allerlei dingen doen! Het was allebei heel erg leuk en eigenlijk zou het me ook helemaal niets uit maken. We zouden het vanzelf ook wel zien, als ik zwanger zou worden. Na twintig weken zou het verteld worden en we zouden blij zijn, hoe dan ook. ‘Nee, ik ga hier niet over in discussie!’ zei ik lachend. Bailey en Liam hadden het er ook constant over gehad! Of het nou blauw of bruin zou worden. Nu was het wel duidelijk dat de tweeling blauwe ogen had gekregen, van hun mama. Zelf vond ik het heel leuk, want het deed me aan Bailey denken! ‘Maar ik zeg wel bruin.’ Al was groen ergens ook wel leuk? Maar dat kon je vast niet meteen zien bij een kindje! Daarbij konden ogen ook echt veranderen! Mijn ogen waren vroeger ook niet echt groen geweest? Wel groenig, maar nu was het meer! Tenminste, daar leek het op als ik terug keek op de foto’s van vroeger! Het maakte ook helemaal niet uit wat voor kleur ogen het zouden worden. Alles zou goed zijn! Al waren het blauwe ogen! Het maakte gewoon niets uit. Als het maar ons kleine schatje zou zijn, wat het ook echt zou worden. Zayn was nu al zo lief met Lotus en Jamy en dat zou alleen nog maar meer worden als het ons kindje zou zijn waar we samen mee op de bank zouden zitten. Want dat zouden we vast en zeker doen! Wie weet zouden we hem of haar wel meenemen op reis, als het kindje natuurlijk oud genoeg was om ook echt te reizen! ‘Er zijn genoeg dingen die ik nog wel zou kunnen doen. Afspraken met klanten is niet iets waar ik noodzakelijk bij moet staan.’ Vaak ging ik zitten in het kantoor en dan sprak ik samen met hen door wat ze graag wilden hebben. Daar hoefde ik dus niet bij te staan! En ik had genoeg personeel, die het ook allemaal wel aan zouden kunnen om er zonder mij te staan. Ik was er immers een tijdje niet geweest toen Zayn en ik op vakantie waren geweest, dat was ook goed gegaan! ‘Dan wachten we niet,’ besloot ik glimlachend en ik gaf hem een kus op zijn wang. Dan zou ik gewoon stoppen met de pil? We zouden heus niet meteen in een bed duiken als konijntjes en los gaan, of juist alles in de gaten houden om seks te hebben tijdens mijn eisprong. Als we het echt wilden, kwam het wel? Dat soort dingen moest je helemaal niet forceren! Ik keek naar Lotus en vervolgens naar Jamy. ‘Wat vind jij daar van, meneertje? Een extra vriendje of vriendinnetje?’ Ik tilde hem weer op en hield hem boven me, wat hij volgend mij wel leuk vond! Hij moest er om lachen! Ik grinnikte en wiebelde hem een beetje heen en weer. ‘Je moet wel lief voor hem of haar zijn hoor, anders dan vind ik je een stuk minder leuk en dan neem ik je niet meer mee naar huis.’

Zayn.
Uiteindelijk maakte het helemaal niets uit hoe het kindje eruit kwam te zien. Als we het geluk hadden om samen een kindje te krijgen was dat al iets heel erg moois. Natuurlijk hoopte ik er een beetje op dat er dingen van Carole terugkwamen.  Iedereen had dat toch wel? Niet dat ik echt wilde dat het kindje groene ogen kreeg.  Blauwe ogen waren ook prima! We hadden het allebei niet, maar het zat vast ergens in de genen, waardoor het altijd mogelijk was. Hoe en wat, maakte mij echt niet uit! Ik was nu al gek op het idee van een kindje, ons kindje! Een lieve kleine baby, die we ook in onze armen konden hebben. Iemand die we aan het einde van de dag niet achter moesten laten, maar wie we echt mee konden nemen naar huis. We hadden plaats voor een kamertje en dat konden we helemaal inrichten hoe wij dat precies wilden. Het lag allemaal bij ons. Ik wilde er in ieder geval voor zorgen dat het kindje een goede plaats had om op te groeien. We wilden papa en mama worden, maar daarvoor moesten we er ook wel voor zorgen dat alles veilig was. Het bleef niet bij een paar bedjes, maar ook alles in de woonkamer moest ook veilig zijn. Ik had alles over voor een klein schatje, ons schatje. Ik kon er haast niet op wachten! Toch moesten we nog wel een tijdje wachten. "Dat is een goed idee." zei ik lachend. Geen discussie over ogen, haarkleur of wat dan ook. Het maakte mij helemaal niets uit hoe het kindje eruit kwam te zien. Liam en Bailey hadden het er echt maanden lang over gehad, echt al vanaf het begin. Toen was het vooral gegaan over het geslacht van de beide kindjes, maar uiteindelijk was het ook over het uiterlijk gegaan. Uiteindelijk had Liam gelijk gekregen over de ogen, maar ik wist zeker dat hij net zo blij was geweest als het bruine ogen waren. Dat was je gewoon, het was je eigen kindje. Het was een heel mooi wezentje dat op jou leek of ging lijken en anders iets van je geliefde over zich had. Dat was mooi! Ik knikte, ze kon inderdaad nog wel dingen doen. "En anders ga ik ook gewoon helpen." Ik had overdag genoeg tijd, dus als ze een beetje hulp nodig had, dat ging ik haar daar gewoon mee helpen. Het was niet zo dat ik echt verstand had van baksel of het decoreren van taarten, maar ik kon wel andere dingen. Desnoods hielp ik mee met de bestellingen, als het er voor zorgde dat zij zich iets rustiger voelde. Op een gegeven moment ging staan toch wel wat moeilijker, maar dat kwam echt helemaal goed. Van mij mocht ze doen wat ze kon doen, als ze maar afgaf als het niet meer ging. Ik zou haar echt niet op de bank zetten en zeggen dat ze echt niets meer mocht doen. Ze kon zelf wel goed aanvoelen wat ze kon en wat niet. "We wachten niet." Ik hief mijn hoofd van haar schouder op en gaf haar een kus op haar wang. Volgens mij hadden we net besloten dat we echt een kindje wilde. Dat we zouden gaan proberen om een kindje te krijgen! Dat was echt geweldig! Er zou over een tijdje misschien wel echt een kindje voor ons samen zijn! "Ik weet zeker dat hij heel erg lief voor hem of haar is. Hij wordt echt een grote vriend. Net zoals Lotus." Carole zou de kindjes echt bij elkaar gaan zetten. "Zullen we zo maar eens kijken of we het voor elkaar krijgen om de flesje te maken." We hadden nog wel eventjes, maar het waren twee flesjes en ze moesten ook een beetje afkoelen voordat we ze gaven! Het mocht immers niet te warm zijn. 

Carole.

Die discussies sloegen eigenlijk helemaal nergens op? Het was misschien leuk om er over na te denken, omdat je dan een beeld kreeg van het kindje, maar het maakte toch helemaal niet uit wat voor kleur ogen het kindje zou krijgen, of wat voor kleur haar? Het kindje zou hoe dan ook prachtig zijn, omdat het van ons was! Jamy en Lotus zagen er toch ook uit als twee schatjes? Ze waren heel schattig, op wie ze dan ook leken! Daarbij hadden ze iets van hun papa en hun mama, dus dat was alleen nog maar mooier. Ze waren een beetje een mixje, maar dat was juist schattig! Zo zag je iets van hen beide terug en ik hoopte dat het ook zou gebeuren bij ons kindje, al hoefde dat natuurlijk niet! Alles was geoorloofd en alles was welkom in mijn ogen! ‘Het wordt hoe dan ook een prachtig kindje, dus een discussie is helemaal niet nodig,’ zei ik glimlachend. Het zou ons kindje worden! Een kindje waar we heel goed voor zouden gaan zorgen. Zayn en ik hadden vaak afwisselende roosters. Ik was overdag bezig en hij in de avond, dus er zou altijd wel iemand thuis zijn, al wilde ik natuurlijk niet dat ons kindje op zou groeien met steeds maar één iemand thuis. Een kindje moest beide ouders om zich heen hebben! ‘Je bent altijd welkom, dat weet je.’ Zayn had me al eens geholpenen hij luisterde heel erg goed! Als ik iets aan hem vroeg, dan deed hij het ook netjes, dus het ging prima. Sommige koppels konden echt niet samenwerken, maar volgens mij lag dat echt aan wat je deed! Ik zou Zayn nooit echt kunnen helpen bij het zetten van een tatoeage, maar dat was ook helemaal niks voor mij! Ik zou beel te bang zijn dat ik iets zou verpesten! Ik glimlachte toen ik zijn lippen op mijn wang voelde. Volgens mij hadden we nu toch echt besloten dat we een kindje zouden nemen samen! Dat was toch wel iets heel erg speciaals! Al wilde ik er ook weer niet een heel groot ding van maken. Hoe vaak gebeurde het wel niet dat de stellen die het echt te graag wilden, het niet kregen? Dat het op de één of andere manier niet lukte? Dat wilde ik ook niet! Niet dat ik geloofde in bijgeloof, maar je wist het toch niet? We zouden vanzelf wel zien wanneer er een kindje zou komen. Dat kon binnen een paar weken zijn, maar misschien ook wel een paar maanden. We zouden het vanzelf wel merken, maar als het zou gebeuren, dan zou het echt geweldig zijn! Dan zouden we er allebei heel erg blij mee zijn en dan zouden we proberen om alles zo goed mogelijk te regelen. Dat kon natuurlijk niet altijd, er waren altijd dingen waar je geen grip op had. Een kindje krijgen was eigenlijk al iets waar je helemaal geen grip op had. Je kon het niet pushen, of beheersen. Het gebeurde vanzelf, daar koos het lichaam voor. Je kon het wel heel graag willen, maar dat betekende niet dat het ook altijd lukte! We zouden het vanzelf allemaal wel zien, zo werkte het gewoon met dat soort dingen! ‘Ze moeten lief zijn, anders vind ik ze niet meer lief,’ zei ik lachend. Al wist ik inderdaad wel zeker dat ze heel erg lief zouden zijn met ons kindje! We zouden ze sowieso bij elkaar zetten, dat moest gewoon! ‘Dat lijkt me een goed idee. We overtreden de regels!’ Ik nam Jamy weer goed vast en kwam overeind. ‘Niet tegen papa vertellen dat je nu al een flesje krijgt hoor,’ fluisterde ik tegen hem. Al viel het volgens mij wel mee. Uiteindelijk zouden ze misschien een kwartiertje eerder hun flesje krijgen, maar dat was echt geen ramp! Tenminste, dat leek me niet!

Zayn.
Het was helemaal niet nodig om een discussie hebben over zoiets. Het was al mooi als we een kindje mochten krijgen. Ik was gek op Carole! Ik wilde samen met haar een gezinnetje beginnen. Ik wist dat we dat nu ook al wel waren, in mijn ogen in ieder geval wel. We woonden misschien met z’n tweeën, maar dat voelde wel echt heel erg fijn, het klopte gewoon. Het had niet heel erg lang geduurd voordat we samen hadden gewoond. Eigenlijk meteen toen we een relatie hadden gekregen. Het was eigenlijk nooit mis gegaan, ik kon me niet herinneren dat we echt een ruzie hadden gehad ergens over. Natuurlijk waren er wel eens momenten geweest waarop we het niet met elkaar eens waren. In mijn ogen was dat heel erg normaal. We waren twee verschillende personen, dat zorgde ervoor dat we soms toch anders dachten over dingen. Als we ooit een discussie hadden, dan luisterden we zo goed mogelijk naar elkaar, zodat we er uiteindelijk samen uitkwamen. In mijn ogen was dat toch wel het belangrijkste. Je hoefde echt niet over alles hetzelfde te denken, als dat maar niet tot ruzie uitliep. Het was makkelijk om met elkaar te praten? Sommige mensen deden alsof dat iets heel erg moeilijk was, maar in mijn ogen was het één van de belangrijkste dingen in een relatie. Een luisterend oor hebben. "Het wordt ons kindje, dus daar heb je gelijk in." Een ouder vond zijn of haar kindje toch wel het allermooiste wat er was, ondanks dat op sommige momenten niet zo was. Voor mij zou het kindje ook het mooiste zijn, het was ons kindje! Het maakte niets uit wat andere mensen daar van vonden. "Weet ik en ik help graag als jullie iemand nodig hebben." De bakkerij was een leuke plaats om te zijn. Iedereen wilde elkaar helpen en dat zorgde voor een goed sfeer. Er moest wel serieus gewerkt worden, maar dat gebeurde ook wel. Toch waren er ook momenten waarop alles een beetje luchtiger moest worden genomen. Helemaal omdat er anders veel te veel gestress kwam en dat was voor niemand goed! Er moesten wel heel er vaak bestellingen af worden geleverd op een bepaalde tijd en het weekend was volgens mij het drukst, maar het lukte ze wel! Iedereen was heel erg getalenteerd. "Ik weet zeker dat ze lief zijn, anders hebben ze problemen met hun mama." Bailey zou het echt niet laten gebeuren dat haar kindjes gemeen waren tegen ons kindje! Ik kon me ook niet voorstellen dat dat echt zou gaan gebeuren. We wisten niet hoe Jamy en Lotus over een paar jaar waren, maar ze waren nu echt heel erg lief. Lotus was duidelijk al wat drukker en gevoeliger dan Jamy, maar dat kon ook allemaal veranderen? Ik haalde mijn schouders op "Zou het zo erg zijn als ze hun flesje tien minuutjes eerder krijgen." Ik wist dat Liam had gezegd dat hij het liefst wilde dat ze het op vaste tijden kregen, maar tien minuten eerder was geen ramp? Ik wilde niet dat ze zo allebei aan het huilen waren, terwijl wij de flesjes nog moesten maken. Dan had ik liever dat ze eerder klaar waren en ze rustig van hun flesje konden genieten. Ik stond op en legde Lotus voorzichtig in haar wiegje, dat was toch wel zo handig. Daar kon ze even in liggen, totdat we klaar waren. Het was ook niet handig om alles te doen met een baby in je armen. "Mooi blijven liggen kleine prinses." Ik pakte de babyfoon, zodat we die mee konden nemen naar beneden. Als ze dan gingen huilen, konden we weer zo snel mogelijk naar boven komen. 

Carole.

Ouders waren toch altijd trots op hun kindjes? Wat ze ok deden en hoe ze er ook uit zagen. Ik kon me niet voorstellen dat er een ouder was die niet trots was op zijn of haar zoon of dichter. Als Zayn en ik het geluk zouden hebben om een kindje te krijgen, dan zou het me niet uit maken wat hij of zij later zou willen doen. Als het een meisje was en ze wilde dansen, dan was dat natuurlijk geweldig, maar van mij mocht ze ook compleet iets anders doen, een jongetje natuurlijk ook! Het was de bedoeling dat het kindje gelukkig werd. Natuurlijk moest je soms grenzen gaan stellen en er waren altijd kinderen die over de grens heen gingen. Alsof Bailey en ik dat vroeger niet hadden gedaan! We waren vaak genoeg op de gang gezet, omdat we veel te veel hadden gekletst samen. We hadden gewoon niet stil kunnen zijn als we naast elkaar hadden gezeten. Vaak hadden de leraren aan het begin van het jaar al gezegd dat als we te druk zouden zijn, ze ons uit elkaar zouden halen. We waren echt niet de enigen die zo druk hadden gepraat! Er waren er veel meer geweest! Je had ons er alleen bovenuit gehoord, maar we hadden het heel erg leuk gehad met elkaar! De helft van de tijd had Bailey mijn schriften en agenda helemaal onder gekliederd, maar dat had ik juist heel erg leuk gevonden! Dan had ik elke week een paar leuke tekeningetjes in mijn agenda gehad! Tekeningetjes die niemand anders had gehad, omdat Bailey ze had gemaakt. Mijn agenda was wel eens in de handen van een leraar gevallen, omdat we daar mee bezig waren geweest en niet met het werk dat we in de les hadden moeten doen! Gelukkig had ik hem toen wel terug gekregen, maar ik had hem ook nodig gehad! ‘We krijgen vast een heel erg mooi kindje.’ Dat wist ik gewoon zeker! Het zou ons kindje zijn en we zouden goed voor hem of haar zorgen. We zouden er voor zorgen dat hij of zij niets tekort zou komen en als er iets aan de hand was, dan zou hij of zij altijd naar ons toe mogen komen. Dat mochten Jamy en Lotus ook! Soms was het net wat makkelijker om iets te vertellen aan een ander, in plaats van aan je ouders. Je wist immers hoe die zouden reageren! ‘Als we iemand nodig hebben, dan mag je altijd komen. Ook als we niemand nodig hebben.’ Ik vond het leuk als hij even langs kwam om te kijken! Hij hielp ook wel eens mee! Het was sowieso leuk om samen met hem in de keuken te staan. We hadden het altijd heel erg gezellig als we bezig waren met het avondeten, of als ik iets aan het bakken was. Ik moest natuurlijk wel steeds met nieuwe dingen komen, zodat het ook leuk bleef voor de mensen die er kwamen! Ik had genoeg dingen zelfs bedacht en meer dan de helft was niks geworden, maar soms zat er echt iets lekkers bij! Als Bailey het lekker vond, dan werd het echt een succes. Dat was in ieder geval zo geweest bij de vorige dingen! Ik legde Jamy ook in zijn wiegje en pakte zijn olifantje, die ik naast hem neerzette. ‘We komen zo weer terug en dan krijg jij lekker je flesje,’ zei ik glimlachend. Ik keek naar Zayn en schudde mijn hoofd. ‘Ik denk niet dat tien minuten echt iets uitmaakt.’ Dat leek me niet? Het was niet zo dat ze een uur eerder te eten kregen! Ik nam de hand van Zayn vast en liep samen met hem naar beneden. Alles stond al klaar op het aanrecht, waarschijnlijk had Liam dat gedaan. Het was lief dat hij een beetje bezorgd was. Dat gaf alleen maar aan dat hij echt om zijn prins en prinses gaf.

Zayn.
Een kindje was bijzonder. Ik had al wel gezien hoeveel vreugde ze konden brengen. Liam en Bailey waren in de afgelopen twee maanden toch wel een beetje veranderd. Iets wat iedere oudere wel deed in mijn ogen. Ineens was er een kindje voor wie je moest zorgen. In het geval van Liam en Bailey waren er twee kindjes! Het veranderde ook wel dingen, maar dat was alleen maar goed. Ik zou graag willen veranderen, voor een kindje. Carole en ik hadden het goed voor elkaar. We hadden een eigen plaatsje en we hadden genoeg geld om alles daar te kunnen onderhouden. Geld was helemaal geen probleem en ook als we iets minder hadden gehad, dan was het vast helemaal goed komen. Een kindje moest je opvoeden met liefde en niet met geld! Het was altijd fijn om niet te hoeven denken over hoe duur dingen waren, want ik wist dat kindjes prijzig konden zijn, maar het was niet zo dat je kindjes alleen maar speelgoed kon kopen en er vervolgens niet meer naar om hoefde te kijken. Zo gingen dat soort dingen gewoon niet. Liefde was het belangrijkste, op die manier kon je een kindje ook veel beter iets bij brengen. Ik knikte, ik was het met Carole eens, we kregen vast een prachtig kindje. Dat kon haast niet anders. Het maakte niets uit hoe lang we er precies op moesten wachten. Het kindje was welkom en we zouden zorgen voor een goed huis. Een plaatsje waar hij of zij zich zo veilig mogelijk zou gaan voelen. Ik wilde er in ieder geval mijn best voor gaan doen. Ik liep met Carole mee naar beneden. Het maakte gewoon niets uit dat we iets eerder die flesjes gaven. Daarbij waren ze ook nog niet klaar! Ik wist dat Liam liever had dat alles ging zoals hij het had gezegd en eigenlijk moesten we ons daar ook wel aan houden, maar het was niet zo dat we de kindjes alleen maar wakker zouden houden of we ze iets anders te eten gaven of enge dingen lieten doen. Ze lagen nu lekker veilig in hun bedjes, ik wist niet hoe lang het ging duren voordat er één begon te huilen, maar dan konden we beter de flesjes al klaar hebben. Ik liep naar Carole toe, om even mijn armen om haar heen te slaan. We hadden nog wel eventjes en ik wilde haar nu gewoon even zo goed mogelijk vasthouden. We hadden net echt besloten om een kindje te nemen! Dat was toch geweldig! Ze was nog lang niet zwanger, dat kon ook wel even duren maar we waren het er wel over eens om het in ieder geval te proberen. Ik drukte een kus op haar voorhoofd. "Misschien dat we over een tijdje ook in onze eigen keuken staan om een flesje te maken voor ons eigen kindje." Al die ideeën gierden door mijn hoofd heen. Het leek me echt geweldig! Ik wist zeker dat wij niet de enigen waren die het geweldig zouden vinden. Onze families ook! Bailey natuurlijk en de rest van onze vrienden. Het kindje zou hoe dan ook heel erg welkom zijn in deze wereld en er zou heel erg goed voor hem of haar worden gezorgd. Het had in ieder geval een papa en mama die heel erg veel van elkaar hielden en uiteindelijk heel graag een echt gezinnetje wilden hebben. "Ons kindje." Fluisterde ik nog zachtjes. Het was toch niet meer dan logisch dat ik haar nu gewoon even goed vast wilde hebben! Dit was een heel erg bijzonder moment. Ik wist dat er nog lang geen kindje was, maar we stonden er wel allebei achter. We wilden beiden een kindje en ik wist zeker dat er uiteindelijk ook een mooi jochie of meisje zou komen. 

Ergens in April (:

~

Carole.

Mijn ogen schoten naar de klok, die aangaven dat het nu acht uur in de avond was. Het was nog behoorlijk vroeg, maar ik hoopte dat Zayn toch zo snel mogelijk thuis zou komen! Ik wist dat hij voor vandaag  maar één tatoeage gepland had en volgens mij was hij daar nu toch wel klaar mee. Ik hoopte het tenminste, want ik had goed nieuws en dat wilde ik aan hem vertellen. Het was zelfs heel erg goed nieuws! Zayn en ik hadden besloten dat we een kindje hadden gewild en dat hadden we dan ook geprobeerd! Niet dat we met elkaar naar bed waren gegaan met het idee dat ik dan zwanger zou worden. Het was nog altijd even speciaal geweest als altijd, want we hielden van elkaar en dat zouden we ook nog een hele tijd blijven doen. We hadden niks gehaast, het had misschien wel in onze achterhoofden gezeten, want we wilden graag een kindje! Na het gesprek was het bij mij ook echt wel gaan kriebelen, maar misschien kwam dat ook wel omdat we vaak bij Jamy en Lotus waren! Ze waren nu bijna een half jaar oud en ze deden het zo goed! Het waren echt lieverds en ze waren zo vrolijk! Het was geweldig om hun lach te horen en ze een beetje te horen brabbelen. Ze hadden natuurlijk geen idee wat ze zeiden, maar dat maakte niks uit! We pasten nog vaak genoeg op ze en dan noemde ik Jamy vaak een poepdoos, want hij moest natuurlijk gewoon poepen, maar het was wel mijn poepdoos! Ik zou hem niet meer zo noemen als hij het echt zou begrijpen, dat was natuurlijk niet leuk! Nu kon het echter nog wel! Ik ging op het bed zitten in een kleermakerszit en staarde naar de muur voor me. Toen we hier waren gaan wonen, hadden we besloten om een wereldkaart op de hele muur te zetten, gewoon met behang. Dat stond echt prachtig en zo hadden we ook veel meer ruimte voor alle foto’s die we hadden gemaakt! Vaak hingen we er wel een paar op, als we in een land waren geweest. Vandaag had ik ook een foto opgehangen, ondanks dat ik nergens heen was gegaan! De foto had ik ongeveer bij Oxford gehangen, waar we nu waren. Het was een foto van mij, of beter gezegd: van mijn buik. Ik was namelijk zwanger! Het was gewoon gelukt! Ik had uit het werk een test gedaan. Het liefst had ik gewild dat Zayn er bij was geweest, maar ergens was het nog leuker om hem te verassen! Ik had iets leuks willen bedenken en volgens mij had ik dat nu toch wel gedaan! Ik had een foto van mijn eigen buik genomen en op de achterkant had ik geschreven dat het nog negen maanden zou duren voordat we er zouden zijn. Het was misschien een beetje cryptisch, maar Zayn zou het wel door moeten hebben! Hij was er slim genoeg voor! Ik legde mijn handen op mijn buik en streek er zachtjes overheen. Nu merkte ik er misschien nog weinig van, maar ons kindje zat daar in. Ons kleine schatje! Het mocht een meisje of een jongetje zijn, het zou me niet eens uit maken. Als hij of zij maar gezond ter wereld zou komen. We zouden hoe dan ook van het kindje houden, want het was ons kindje. We zouden er alles aan doen om er voor te zorgen dat ons kindje een fijn leven zou krijgen. Dat er niets met hem of haar zou gebeuren. Net zoals dat Liam en Bailey dat nu deden met Jamy en Lotus. Ze zorgden zo goed voor hun prins en prinses en ik wist zeker dat het ook zo zou zijn bij ons. Zayn wilde dit kindje net zo graag als dat ik wilde, dus hij was ook vast blij om het nieuws te horen!

Zayn.
Het was fijn dat ik nu ook echt zelf tatoeages mocht zetten. Ik had ergens moeten beginnen, zoals iedereen dat moest. Dat had betekend dat ik in het begin niet heel erg veel had mogen doen. Ik had veel moeten oefenen, niet alleen op het zetten, maar ook op het tekenen. Uiteindelijk zette je toch iets wat de rest van het leven op iemands lichaam bleef staan en dat moest er gewoon goed uitzien. Ik had toch wel behoorlijk wat afspraken, waar ik best wel trots op was. Ik deed voor iedereen die langs kwam echt mijn best om er iets moois van te maken. Toch was er één tatoeage die ik zelf het mooist vond en dat was de tatoeage die ik bij Carole had gezegd. Die betekende gewoon het meeste. Het had behoorlijk wat pijn gedaan volgens mij, de voet was toch wel één van de pijnlijkste plaatsen die ik me kon bedenken. Ik had net alles al opgeruimd voor vandaag. Ik had verder geen afspraken, wat ik wel fijn vond. Soms kwam ik pas heel erg laat thuis, het lag er gewoon een beetje aan hoe groot de tatoeage was. Er waren tatoeages waar echt veel meer werk in ging zitten dan je in eerste instantie dacht. Ik had het al vaak genoeg gehad. Er moesten immers op een gegeven moment ook schaduwen en dat soort dingen bij. Ik moest zelf al wel tevreden zijn, voordat ik iemand anders weg zou laten gaan. Het was gewoon iets wat perfect moest zijn in mijn ogen. Hoe erg was het wel niet als je niet tevreden was met een tatoeage! Ik zat in de auto op weg naar huis. Alles liep goed. Het begon weer mooier weer te worden. We hadden er al heel wat feest- en verjaardagen opzitten. Kerst was toch zoals gewoonlijk weer heel erg leuk geweest. We hadden het bij Liam en Bailey gevierd. Het was de eerste Kerst van de tweeling geweest, waardoor ze wel echt heel erg veel cadeautjes hadden gekregen. Er hadden zelfs kerstballen voor ze in de boom gehangen. Bailey had helemaal los gekund, waardoor ongeveer de hele woonkamer om was getoverd tot een kerst paradijs! Ik had nog nooit zo’n grote Kerstboom gezien! Carole en ik hadden het toch wel iets bescheidener gehouden, waardoor we toch ook weer iets leuks hadden kunnen maken van onze woonkamer. Ik zette de auto neer en stapte uit. Ik wist niet of Carole al had gegeten, maar ik had alleen iets kleins gehad vanmiddag. Het was al acht uur, dus waarschijnlijk had Carole al iets te eten gehad. Niet dat dat iets uitmaakte, misschien dat ze iets over had gehouden en anders maakte ik wel iets makkelijks voor mezelf. Ik had ook geen zin om nu nog iets uitgebreids te maken. Ik liep naar binnen en hing mijn jas op en trapte mijn schoenen uit. Het was niet erg om rond te lopen op schoenen, maar ik vond het gewoon fijner zonder. Het zorgde er ook wel voor dat alles wat schoner bleef. "Carls?!" riep ik uit. Ik wist niet precies waar ze was, misschien dat ze onder de douche stond. Ik hoorde geen gerommel in de keuken, maar ik liep er wel even naar toe. Ze stond heel erg graag in de keuken. Dat was toch ook wel de plaats waar ze nieuwe dingen verzon. Daar was ze echter niet. Haar auto stond wel buiten, dus ze was er vast gewoon. Ze was vast even douchen. Daarom liep ik naar boven. Ik wilde mezelf ook wel even omkleden, desnoods in iets makkelijks. Tot mijn verbazing kwam ik Carole in de slaapkamer tegen. "Hee. Je bent hier. Ik dacht dat je aan het douchen was." Ik sloeg mijn armen om haar heen en gaf haar een kus, het was altijd fijn om bij haar thuis te komen, daardoor voelde ik me toch wel echt thuis. 

Carole.

We hadden al heel wat plaatsen bezocht, nu ik zo naar de wereldkaart keek. Toch waren er ook nog zoveel plekken waar we nog nooit waren geweest, maar waar we nog wel heel graag heen wilden. Amerika stond al behoorlijk vol met foto’s, maar ook daar waren we nog lang niet overal geweest. De grote steden hadden we wel gehad, maar we wilden meer dan dat! Al die kleine dorpjes waren juist zo leuk om in rond te lopen! Ik vond het juist prachtig om daar te zijn, omdat de geschiedenis daar zo duidelijk zichtbaar was. Dat had je niet echt in grote steden! Soms ook wel, maar daar was de sfeer heel anders! Ik hoopte dat we ons kindje ook mee zouden kunnen nemen om te reizen! Natuurlijk zou hij of zij wel vanaf vier naar school moeten, maar als een kindje drie jaar was, kon je diegene toch ook wel meenemen? Dat leek mij tenminste! We zouden hem of haar mee kunnen nemen naar Amerika, zodat we ook konden laten zien waar ik vandaan kwam! Natuurlijk zouden we ook vaak naar de familie van Zayn gaan, dat was ook belangrijk! Daar woonden we nu volgens mij wel iets dichterbij, maar het was nog een hele reis. Toch zouden ze het ook verdienen om hun kleinkind te zien, of hun neefje of nichtje! Ik hoopte dat iedereen blij zou zijn met het nieuws, al was het natuurlijk het belangrijkste dat Zayn er blij mee zou zijn! Al wist ik dat eigenlijk wel zeker. Hij wilde echt heel erg graag een kindje! Het was bij hem al eerder begonnen dan bij mij, dus het kon haast niet anders dat hij heel erg blij zou zijn met het nieuws. Hij zou echter wel door moeten hebben wat er aan de hand was! Ik glimlachte toen ik Zayn hoorde roepen, hij was thuis! Eindelijk! Ik besloot om mijn mond te houden, hij moest er zelf maar achter komen dat ik hier zat! Gelukkig duurde het niet lang voordat ik een paar voetstappen op de trap hoorde. Ik hoopte dat hij de foto vanzelf zou zien, dat hij er dan achter zou komen wat er aan de hand was, maar het kon ook best zo zijn dat ik hem een beetje zou moeten helpen. De wand was voor ons immers iets heel normaals. Het was er elke dag. We werden er wakker mee en als we naar bed gingen, keken we er ook vaak nog even na. Maar daarom moest het juist opvallen als er een nieuwe foto bij hing, wat nu het geval was! ‘Nee, ik ben hier,’ zei ik glimlachend en ik sloeg mijn armen ook om hem heen. Ik liet mijn handen over zijn armen glijden en pakte zijn handen vast. ‘Ik was aan het kijken naar de muur.’ De foto’s waren ook heel erg leuk om te bekijken! Op sommige plekken hadden we foto’s van ons samen geplakt, op andere plekken hingen weer foto’s van iets wat we daar hadden gezien, maar soms hing er ook een foto van één van ons tussen! Het lag er echt maar net aan wat de herinnering was bij die vakantie! Ik trok Zayn voorzichtig bij me op bed, zodat we er samen naar konden kijken. Als ons kindje geboren zou zijn, dan zouden we hier met z’n drietjes kunnen zitten. Dan zouden we kunnen vertellen waar we heen waren geweest en wat we daar hadden gedaan. Dat we hem of haar misschien wel een keer mee zouden nemen. Waarschijnlijk zou een klein kindje daar helemaal niets van begrijpen, maar ik zag ons hier al wel met z’n drietjes zitten. Het was echt een heel mooi vooruitzicht. ‘Wil je straks misschien wat eten? Ik heb nog wat over gelaten.’ Dat was soms wel lastig, omdat hij veel langer bezig was dan ik, maar het maakte nooit echt uit. We kwamen vaak nog bij elkaar zitten.

Zayn.
Het was wel wat werk geweest, maar we hadden toch echt een huisje dat echt van ons was. Het was niet allemaal zo strak of netjes, maar dat maakte ook niets uit. Carole vond het geweldig om dingen bij elkaar te zoeken en het maakte echt niets uit waar ze vandaan kwamen. Van dure meubelwinkels tot tweedehandswinkeltjes, we waren echt over geweest om uiteindelijk voor te krijgen dat het huis echt óns huisje was. Het had iets huiselijks, het was knus, ondanks dat we toch nog een behoorlijk huis hadden. We hadden genoeg plaats voor ons beiden en als er ooit kindjes kwamen, dan konden we makkelijk een kamertje maken. Nog wel meer dan dat. Ik had hier ook een kamer waar ik bezig kon met graffiti, wat er in mijn ogen toch wel een beetje bij hoorde. Het was iets wat ik gewend was en ik vond het fijn om me daar zo nu en dan even terug te trekken. Niet dat ik niet bij Carole in de buurt wilde zijn dan, ze kwam ook vaak genoeg mee en dan waren we samen bezig. Maar als Carole op het werk was of ze was echt druk bezig met bakken, dan was ik er toch ook wel eens te vinden. Ik keek naar de muur en glimlachte, er kwamen steeds meer punaises op, ten teken dat we op een plaats waren geweest. Het was een behoorlijk grote wand, wat betekende dat we er een behoorlijk grote wereldkaart op had kunnen hangen. Het zat nu echt op de band en het was niet echt iets wat op een kaart leek. Ik was er toch wel heel erg blij mee. We zaten hier zo vaak om te bespreken waar we allemaal waren geweest, maar ook om te kijken waar we nog graag heen zouden willen. Er waren genoeg landen waar we nog niet waren geweest, daarbij waren landen zo groot, dat je in een paar weekjes echt niet alles konden zien. Er waren sowieso nog landen waar we nog een keer naar toe wilden. Misschien dat Carole wel iets had gevonden waar we naar toe konden? Of dat ze hier was gekomen om na te denken over alle mooie reizen die we hadden gemaakt. We hadden vooral geluk gehad met onze reizen, we hadden veel gezien. Soms was het zo dat het weer de dag wel kon verpesten of dat we iets kwijt waren geraakt, maar dat kreeg je met Carole, die was soms nog wel een beetje rommelig. "Heb je nog leuke plaatsen gevonden waar we naar toe kunnen?" Het was toch al weer even geleden dat we op vakantie waren geweest. Ik hoopte dat we snel weer een keer ergens naar toe konden gaan. Het hoefde niet eens heel erg ver weg te gaan? We konden ook zo de auto pakken en naar Schotland rijden. Daar waren ook genoeg mooie dingen te zien! Ik liet me door Carole mee trekken naar het bed en kroop er op, zodat ik met mijn gezicht naar de grote kaart kon kijken. Er was echt heel erg veel op te zien! Ik sloeg één arm om de middel van Carole, zodat ik haar goed tegen me aan kon trekken. Ik knikte op haar vraag, ik was dan wel een beetje over mijn honger heen, maar ik moest wel wat eten. "Ja lekker. Wat heb je gemaakt?" Carole kon heerlijk koken. Het was altijd leuk om samen in de keuken te staan, dan maakten we toch wel iets meer uitgebreide dingen. Soms konden we echt een hele tijd in de ruimte staan! Carole was dan natuurlijk ook vaak bezig met een toetje, maar dat hoorde er ook wel een beetje bij. Ze kon heerlijke dingen maken, dus waarom zou ze dat niet doen? "Hoe was je dag?" Daar wilde ik toch iedere dag wel iets van weten. Ze was behoorlijk druk bezig met de bakkerij en vandaag had ik haar niet meer gezien voordat ik weg was gegaan. Dus ik wilde gewoon weten hoe alles was gegaan! 

Carole.

Ik vroeg me toch wel af of Zayn het snel door zou hebben. Aan de ene kant verwachtte ik niet dat hij het meteen zou zien. Het was maar één foto, tussen een hoop anderen, dus waarom zou die ene nou net naar voren komen? Misschien juist wel omdat hij nieuw was, maar het kon ook zijn dat hij gewoon moe was en dat hij niet heel erg veel aandacht besteedde aan wat daar allemaal hing, aangezien het in zijn ogen niet heel speciaal was. Hij kwam het immers elke dag tegen. Daar moest ik toch wel iets op bedenken, als hij het over een paar minuten nog steeds niet zou zien. Dat was immers wel het hele punt! Ik wilde het op een leuke manier vertellen. Natuurlijk was het ook speciaal om er samen achter te komen, maar ik vond dit ook leuk! Dit was een beetje ons dingetje, dus dat ik het op deze manier zou kunnen laten zien, was toch alleen maar mooi? Het was iets waar we een hele tijd mee waren begonnen en ondanks dat we nu in een nieuw huis waren, was het nog steeds even mooi. Misschien nog wel mooier, omdat we echt een hele wand hadden. Ik keek naar de kaart en haalde mijn schouders op. ‘Er zijn wel wat plaatsen die me leuk  lijken, maar ik denk dat we daar nog maar samen goed naar moeten kijken. Ik wil wel een keer ergens heen wat iets dichterbij is, gewoon in Engeland.’ Ik moest er toch op de één of andere manier voor zorgen dat hij naar Engeland zou gaan kijken, anders zou hij het niet door hebben! Dan zouden we hier nog een hele tijd kunnen zitten, maar als hij niet door zou hebben dat er iets aan die muur hing, dan was het allemaal vrij nutteloos! Het was in mijn ogen een vrij duidelijke hint, maar je wist natuurlijk nooit hoe duidelijk het voor een ander was. Ik wist natuurlijk ook wat er met me aan de hand was, al was er eigenlijk niks  aan de hand. Ik was gewoon zwanger! Dat was iets moois en iets speciaals, dus dat kon je eigenlijk niet zo beschrijven! Ik was toch wel benieuwd naar zijn reactie. Hij zou vast blij zijn, maar het was altijd mooi om zoiets te zien! Ik was sowieso dol op zijn lach, dus elk moment dat hij lachte, was voor mij een speciaal moment! ‘Ik wilde burrito’s in de oven maken, maar dan zouden ze koud zijn als jij thuis zou zijn, dus ik heb gewoon het vlees gebakken en ze klaar gemaakt. Dus het zijn eigenlijk wraps, met kaas. Heel veel kaas,’ zei ik grinnikend. Kaas was gewoon heel erg lekker! Het was nog beter als het uit de oven kwam, maar dan zou ik meerdere porties moeten maken en dat was alleen maar lastig! Dat kostte gewoon teveel tijd en daar had ik helemaal geen zin in gehad. Kaas was gewoon ook heel erg lekker! Ik leunde tegen Zayn aan en sloeg mijn armen beter rond zijn middel. ‘Prima. Het was druk in de bakkerij, we hadden een bestelling voor een verjaardag voor een meisje dat zestien werd, maar we hebben de taart met gemak afgekregen. Oh, en ik mag een bruidstaart doen voor een koppel! Die heb ik vandaag ontmoet en we hebben besproken wat ze willen.’ Vaak hadden ze al wel een idee, vooral de vrouwen. Die waren toch net wat meer bezig met dat soort dingen. Dat had ik tenminste op tv gezien, want dit was mijn eerste bruidstaart! ‘Daarna heb ik eigenlijk hier gezeten.’ Dat was wel hetgeen wat ik had gedaan! ‘Hoe was jouw dag?’  Dat was wel zo netjes om te vragen, toch? Hij had het immers ook druk gehad en soms was het ook niet altijd even leuk. Zeker als mensen niet tevreden waren, of als het echt pijn deed!

Zayn.
Het had gewoon iets om bij haar thuis te komen, helemaal als ik een beetje op tijd thuis kwam. Het kwam wel eens voor dat ik alleen in de middag een afspraak had. Daarvoor moest ik wel in de ochtend dan nog dingen tekenen, maar daarna was ik gewoon vrij. Van die vrije avonden konden we toch echt wel genieten. We hoefden echt niet altijd op de bank te liggen om televisie te kijken. Vaak snuffelden we ook door fotoboeken die we hadden gemaakt. Het was fijn om terug te denken aan de vakantie. Dan kwamen we ook wel eens hier uit, alleen maar om te kijken en naar boven te halen wat we allemaal hadden gedaan. Wat ik zelf nog meer geweldig vond om met Carole samen te doen, was toch wel het uitzoeken van de nieuwe reizen. We lazen ons altijd goed in, in het land waar we naar toe gingen, zodat we wisten waar we echt naar toe moesten. Ik vond het niets om een strakke planning te hebben, maar dat viel ook wel mee. Meestal wisten we wel een paar dingen die we wilden doen, zodat we altijd iets te doen hadden, maar vaak bedachten we ter plekke ook gewoon wat we nog meer konden doen. Ik knikte toen Carole het over Engeland had. We konden echt makkelijk in de buurt blijven. Ik snapte wel dat ze dat wilde. Lotus en Jamy waren nog niet zo heel erg oud en volgens mij wilde ze toch wel een beetje bij die kleintjes in de buurt blijven. Engeland had ook heel erg veel te bieden! Daar hadden we ook nog lang niet alles gezien! Mijn ogen gleden vanzelf naar Engeland. Waar duidelijk iets was veranderd. Er hing een andere foto! Het duurde even voordat ik door had wat het precies was, al was het best wel duidelijk. Het was de buik van Carole! De buik van Carole? Ik ging voorzichtig op mijn knieën zitten en haalde de foto er vanaf. Ergens bekroop me een euforisch gevoel. Ze hing daar echt niet zomaar een foto van haar buik op! Het kon toch haast niet anders zijn dan dat ze zwanger was! Daar leek het op. Ze zou niet zomaar een foto maken van haar buik, zo was Carole gewoon niet. Ik draaide de foto om. Er stond op dat we nog negen maanden moesten wachten. Negen maanden! Zo lang was een zwangerschap ook. Het was gewoon echt zo! Ze was zwanger! We kregen een kindje. "Carls, dit is echt geweldig!" Ik draaide me weer een beetje bij, zodat ik mijn armen om haar heen kon slaan. "We krijgen gewoon een kindje!" Ik kon het haast niet geloven! Een kindje! Ons kindje! Dat was echt geweldig! Dit was zo anders dan het er over hebben. We hadden er over gepraat, gezegd dat we dit allebei wilden, maar ik had niet verwacht dat er zo snel een kindje zou komen. Niet dat dit erg was! Helemaal niet zelfs! We kregen een kindje! Dit was echt geweldig! Ik gaf Carole een kus en keek even naar haar buik. Daar groeide ons kindje nu in! Ze was vast nog niet zo heel erg lang zwanger, misschien een paar weekjes. Er zat echter al wel een kindje in, een paar cellen die zouden uitgroeien naar een prachtig meisje of jochie! Een hele lieve baby, waar we over een tijd voor zouden gaan zorgen. Al konden we dat nu ook al. Ik legde mijn hand op haar buik en streek er even zachtjes over heen. Dit was gewoon niet te geloven! Toch was het echt zo! Het stond op de foto en volgens mij had Carole heel erg graag gewild dat ik die foto had gezien en had ze daarom op Engeland gewezen. Hij had op Oxford gehangen! Dit was toch echt een leuke manier om me het te laten weten! Maar het nieuws was hoe dan ook geweldig, al had ze me het gewoon verteld. 

Carole.

Ik moest gewoon een manier bedenken waardoor Zayn door zou hebben wat het grote nieuws was! Ik kon moeilijk direct zeggen dat hij naar de foto moest kijken en het moest snappen! Hij moest het gewoon vanzelf zien. Ik wilde zien hoe het kwartje zou vallen, hoe hij door zou hebben wat het betekende! Misschien was het een beetje cryptisch, misschien iets wat hij niet meteen zou snappen, maar ik wist zeker dat als hij er een tijdje naar zou kijken, hij het zou begrijpen! Ik wilde gewoon dat ik dit nieuws met hem kon delen, want het was bijzonder! Er zat een baby in mijn buik! Een hele kleine baby, misschien nog te klein om echt een baby te genoemd te worden, maar het was onze baby en dat was echt heel erg bijzonder! Het was van ons en wat het ook zou worden, we zouden er heel erg blij mee zijn als hij, of zij, er echt zou zijn! We zouden dan nog wel negen maanden op moeten wachten, maar de negen maanden waren ook heel erg leuk. Vooral heel erg spannend! Ik moest mijn best doen om niet te grijnzen toen Zayn de foto in de gaten kreeg en ik liet hem los, zodat hij kon gaan kijken. Ik ging op mijn knieën zitten en keek afwachtend naar zijn gezicht. Het duurde even voordat hij het door had, maar ik zag meteen toen hij het door had! Er veranderde gewoon iets in zijn ogen toen hij het door had! Ik schoot in de lach toen ik de armen van Zayn weer om me heen voelde en ik sloeg mijn armen ook meteen om hem heen. ‘Ja! Ik was zo blij toen ik de test deed!’ Ik had het echt geweldig gevonden toen ik het had gezien! Het was gewoon prachtig nieuws en ik had niet kunnen wachten om het te delen met Zayn! Nu was dat eindelijk gebeurd, wat betekende dat we het er echt over konden hebben samen! We konden samen praten over ons kindje! Het klonk echt nog heel erg onwerkelijk. Ons kindje! Dat was iets waar ik echt nog aan zou moeten wennen. ‘We krijgen een heel erg mooi kindje!’ Ik wist zeker dat het een mooi kindje zou worden. Het zou immers ons kindje worden en daar zouden we dol op zijn. We waren al dol op Jamy en Lotus! Ze waren echt twee schatjes en we hadden toch wel een beetje op ze kunnen oefenen. Het oppassen was heel erg leuk geweest en we hadden het al wel vaker gedaan! Ik was echt dol op die twee en nu zouden we onze eigen schatje krijgen! Iemand die we echt samen konden verzorgen, en ook wel een beetje vertroetelen. Want dat hoorde er ook wel bij! We zouden heel erg goed voor hem, of haar, zorgen! We hadden hier nog een kamer, waar we vast een prachtige kinderkamer van zouden kunnen maken. Ik wist nog niet hoe en wat, maar het zou hoe dan ook een prachtige kamer worden! Ik keek naar de hand van Zayn, die nu op mijn buik lag, en ik plaatste mijn hand over de zijne. Ik streek er zachtjes overheen en glimlachte. ‘Het wordt ons kleine schatje. We moeten alleen wel een naam bedenken, want kaasje en chocolaatje zijn al bezet.’ Aibel was mijn kleine kaasje geweest en Jamy en Lotus waren mijn chocolaatjes geweest! Dus die waren nu al bezet! Al was het gewoon ons kindje, dat was eigenlijk ook al goed! Ik gaf Zayn een kus op zijn wang en glimlachte. Hij zou echt een geweldige vader worden. Hij was al zo lief met Jamy en Lotus, laat staan hoe hij zou zijn met zijn eigen jochie, of met zijn eigen, kleine prinses! Hoe dan ook, ons kindje zou dol zijn op zijn, of haar, papa. Dat kon ook haast niet anders!

Zayn.
Ik kon haast niet geloven dat dit echt zo was! Ik had niet verwacht dat we zo snel zwanger zouden raken. Want het was toch wel een beetje we? Ik wist dat Carole het kindje moest dragen en dat heel erg zwaar kon zijn. Bailey had op een gegeven moment niet heel erg goed meer kunnen lopen, zelfs toen ze zwanger was geweest van Aibel. Ook schoenen aantrekken en dat soort dingen waren steeds lastiger geworden, maar daarom waren we ook met z’n tweeën! Ik ging Carole echt niet aan haar lot overlaten, als ze hulp nodig had, dan was ik er gewoon voor haar. Ik kon het rustig aan doen met de tatoeages, het was niet erg als ik het even op een laag pitje zou zetten. Er kwamen dan wel echt mensen die specifiek om mij vroegen, maar die hadden dan wel een klein beetje pech gehad. Ons kindje ging op het moment voor en de gezondheid van Carole ook. Echt niet alleen maar omdat ze ons kindje droeg, ook gewoon omdat het Carole was. Met een zwangerschap veranderen er gewoon heel erg veel dingen en daardoor kon ze zich nog wel eens slechter gaan voelen! Dan wilde ik er voor zorgen dat ze zich iets beter voelde. "Ik kan het haast niet geloven!" We hadden het er over gehad, maar ergens had het zo ver weg geleken! Nu was ze echter binnen een paar maandjes al zwanger geraakt, veel sneller dan ik had verwacht! Ik kon er echt met mijn hoofd niet bij, maar dat hoefde ook niet, want dit was echt! Carole had een test gedaan en ze wist zeker dat ze zwanger was! We kregen een kindje! We hoefden helemaal niet langer te wachten, ondanks dat ik echt had gerekend dat het nog wel een half jaar, of een jaartje zou kunnen duren. We hadden er ook echt niet op gelet wanneer we precies seks hadden gehad. We hadden het niet willen forceren en het was wel duidelijk dat ons te goede had gedaan. We hadden niets perse gewild, maar het was toch gebeurd. We kregen een kindje! "Ja!" bracht ik vrolijk uit, we kregen een mooi kindje. Ons mooie kindje. Ik kon niet anders denken dan dat, het was echt alles wat er op het moment door mijn hoofd heen vloog. Ons kindje. Een meisje of jongetje dat op ons beiden zou gaan lijken! Dat was toch wel iets wat we beiden geweldig vonden. Ik keek naar onze handen, de buik van Carole was nu nog plat, zoals hij altijd was, maar over een paar weken zou er al wel iets te zien zijn. Iedere dag zou de buik vanaf dan groeien en was ons kindje meer en meer zichtbaar. Hij of zij zou gaan draaien, trappen. Dingen die we beiden kon voelen. We zouden een echo kunnen maken om te weten hoe het met het kindje ging en op een gegeven moment kwamen we dan ook te weten of we een meisje of een jongetje kregen. Het maakte me helemaal niets uit en ik zou nu ook helemaal geen idee hebben wat ik moest verwachten. Bij Bailey had ik het twee keer verkeerd gehad, maar daar was het ook anders geweest. Het was niet ons kindje. Dit was ons schatje en het maakte me echt niets uit of het een jongetje of een meisje werd, ik zou hoe dan ook van het baby’tje houden en er voor zorgen dat hij of zij in een goed omgeving opgroeide. "Moet het iets zijn om te eten?" vroeg ik lachend. Chocolaatje en kaasje waren natuurlijk dingen om te eten! Het maakte me niet veel uit, maar als we iets hadden om het negen maanden lange te noemen, was het makkelijker dan de hele tijd hij/zij te denken.