Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Constrained

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Na een tijdje komen we aan bij mijn huis. Mijn moeder zit aan tafel, zo te zien te wachten op mij. 'Hoi mam,' zeg ik met een klein glimlachje. 'Ach, daar ben je! Ik begon mij al zorgen te maken om je,' zegt ze opgelucht. Ze komt gelijk overeind, zet mijn mandje op tafel en drukt mij stevig tegen zich aan. 'Hier,' zeg ik met een zwak glimlachje, terwijl ik de munten in haar hand laat vallen. Haar ogen worgden groot van verbazing. 'Hoe kom je hieraan?' Zegt ze. 'Gewoon, gekregen,' antwoord ik. Ze pakt mijn mandje weer en kijkt er wat verward naar. 'Waarom zit hij onder de melk en eieren?' Vraagt ze verward. 'Ehh,' mompel ik zacht. 'Oké, fijn, ik ben in aanraking gekomen met de koninklijke familie van Engeland,' geef ik dan maar toe. Ik kan maar beter eerlijk tegen haar zijn, anders zou ze er zelf wel achterkomen. 'Je bent wát?' Zegt ze met grote ogen. 'Maar geen zorgen mam, ik eh, leef nog steeds,' stel ik haar gerust. 'Ja, dankzij mij,' zegt Elyar met gefronste wenkbrauwen. 'Maerlynn, zeg mij alsjeblieft dat je je wel gedragen hebt,' smeekt mijn moeder zachtjes. Ik slik even en kijk voorzichtig naar Elyar. 'Ik zal het je wel uitleggen,' zucht ik uiteindelijk.
'Maerlynn! Dit meen je toch niet?!' Zegt mijn moeder als ze het hele verhaal heeft gehoord, vanaf het begin. 'Jawel. Ik werd gewoon zo boos en kon mijzelf echt niet meer tegenhouden,' verontschuldig ik mijzelf. Mijn moeder loopt bezorgt naar mij toe en kijkt mij met een boze, maar ook bezorgde blik aan. 'Je had dood kunnen zijn, besef je je dat?' Zegt ze vervolgens wat zachter. 'Nee, want Elyar-' 'En als hij er niet was, hm? Dan was je nóg bozer geworden op die familie,' onderbreekt mijn moeder mij zuchtend. Ze loopt even naar ons keukentje, druk in gedachte. Dan draait ze zich weer om naar Elyar en mij. 'Weet je wat. Je gaat persoonlijk je excuses bij die familie aanbieden,' zegt mijn moeder. 'Wacht, wát?' Met grote ogen kijk ik haar aan. 'Ja, dat ga je doen. Laat je gewoon van je beste kant zien, Lynn, dan maak je een goede indruk en zullen ze gauw vergeten wat er gebeurd is,' zegt mijn moeder rustig.
Ondertussen zit ik weer op mijn kamer. Ik heb Elyar maar naar huis gestuurd, omdat mijn moeder wilde dat ik zometeen al vertrek naar het kasteel van prinses Aurora. Bah, wat heb ik een hekel aan haar, zeg. Ik ken haar namelijk al veel langer dan vandaag. Vroeger hebben we wel eens een aantal keer stiekem samen gespeeld in haar tuin, maar toen de bewakers mij zagen, ben ik gelijk weggehaald bij haar. Ik kijk naar het lege zakje in mijn handen, die de prins in mijn handen drukte. Dan kijk ik om mij heen, en zie ik een klein, groen steentje aan een lederen koortje. Ik pak het op en kijk er met een zwakke glimlach naar. Het is niet erg veel waard, maar het brengt wel geluk. Ik stop het kettinkje in het zakje en sluit hem. Ik merk dat ik die prins niet eens meer zo erg vind. Ik bedoel, zijn vader en de koninklijke familie van Schotland zijn vele malen erger. Ik kom zuchtend van mijn bed af, en loop dan maar weer naar mijn moeder toe. 'Goed, ik heb nu even niks voor ze, en daar schaam ik mij diep voor, maar ik zal ze binnenkort nog wat geven,' zegt ze. Ze pakt mijn mantel weer en slaat die om mijn schouders. 'Maar jij gaat nu al je excuses aanbieden, zoals het hoort.' Ik zucht een keer onhoorbaar en kijk mijn moeder doordringend aan. Ik heb hier echt geen zin in, maar ja, als dit is waar mijn moeder dan toch nog een goed gevoel van krijgt, dan doe ik het maar.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.
Na een tijdje, is er iemand de me naar mijn kamer voor de aankomende dagen brengt zodat ik mijn spullen kan uitpakken aangezien ik het per se zelf wil doen. Normaal is er iemand die je koffers uitpakt, maar ik had gezegd dat ik het zelf wil doen waar mijn vader niet al te blij mee was, maar het maakt me niet uit wat mijn vader goed of niet goed vindt. Hij hoeft niet te zeuren, hij hoort normaal blij te zijn dat ik de bediendes met respect behandel. Mijn vader had liever gehad dat ik net zoals hem was, maar dat zal echt nooit van mijn leven gebeuren. Er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om ooit zo wreed en gemeen als hem te worden. Hij zegt dat je zo wel moet zijn om een goede koning te worden, maar dat is de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Je moet juist aardig zijn als je een goede koning wil worden. Oké, af en toe moet je wel streng zijn, maar niet constant. Dan krijg je het effect dat iedereen bang voor je is en dat niemand je mag, wat mijn vader dus heeft. Dat zou ik ook niet willen hoor.
Als we bij mijn kamer voor de komende dagen staan, bedank ik de bediende die dan weer weg gaat. Ik loop mijn kamer dan in, de kamer ziet eruit zoals ik al had verwacht, erg chic. Niet dat dat voor mij nodig is, ik hou niet van al dat chique gedoe. Die luxe die ik ter beschikking heb is voor mij ook niet nodig. Oké, ik moet toegeven dat het fijn is om zo veel luxe te hebben, maar ik zou gemakkelijk kunnen leven zonder. De mensen in het dorp moeten ook zonder al die luxe leven, dus dat bewijst dat het mogelijk is om te leven zonder. Het zou een grote aanpassing zijn als ik plots zonder al die luxe zou vallen, dat wel, maar ik zou het natuurlijk zeker wel overleven. Ik begin dan mijn spullen maar uit te pakken, wat moet ik anders doen? Het is niet dat ik het naar mijn zin heb hier, helemaal niet zelfs. Ik vind het hier nu al verschrikkelijk, de sfeer die hier rondhangt is ook helemaal niet fijn. Misschien is dat deels ook omdat ik hier geen zin in heb, ik wil hier niet eens zijn. Zeker niet omdat ik de prinses nu al niet mag. Ze is gewoon te arrogant naar mijn zin terwijl ik haar maar een paar minuten gezien heb.
Ongeveer een kwartiertje later is alles al uitgepakt, ik loop dus maar weer naar waar mijn vader en de koning van Schotland waren aangezien mijn vader dat had gevraagd. Ik moet nog steeds wat beter kennis maken met de prinses van mijn vader, waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb, ik heb nergens zin in. Toch blijven mijn gedachten met dat meisje daarstraks. Ik weet niet precies waarom, het lijkt wel of ik haar niet uit mijn hoofd krijg. Ze was gewoon zo mooi en ook best stoer aangezien ze zo tekeer ging tegen mijn vader. Nog nooit ben ik zo'n meisje als haar tegen gekomen. Stiekem hoop ik dat ik haar nog eens tegenkom of zo en dat ik eens een gesprek met haar kan hebben, dat lijkt me eigenlijk wel fijn. Oké, ze was daarnet niet bepaald aardig toen ze tegen mijn vader inging, maar dat was niet erg. Ik heb er juist heel veel respect voor dat ze dat durfde, maar dat wil niet zeggen dat het een slimme actie was van haar. Mijn vader was echt razend en het leek wel of hij haar wat wilde aandoen, zo boos was hij. Tja, mijn vader is gewoon snel op zijn tenen getrapt, zeker toen ze zei dat ik tenminste wel respect heb voor de normale mensen en hij niet. Maar dat komt omdat hij weet dat dat de waarheid was, hij kan er niet tegen als mensen zijn negatieve kanten bovenhalen omdat hij zelf weet dat hij niemand met respect behandeld. Zelfs mij heeft hij nooit met respect behandeld, vroeger toen ik jonger was ook niet. Mijn vader is niet bang om iemand te slaan, als ik vroeger eens tegen mijn vader inging kon ik wel een mep van hem verwachten, maar dat is nu niet meer zo omdat hij weet dat ik zo sterk als hem ben, misschien zelfs wel sterker.
'Dus, wat vind je van Schotland?' hoor ik de koning van Schotland aan me vragen. 'Niet speciaal, het is gewoon een land zoals een ander,' antwoord ik dan, maar aan mijn vaders gezicht te zien had ik dat beter niet gezegd. 'Wat? Ik ben toch gewoon eerlijk? Moet ik liegen of zo?' vraag ik dan aan mijn vader. 'Gedraag je toch even normaal, wees eens wat beleefder. Zo gaat het huwelijk niet door omdat je je zo misdraagt,' zegt mijn vader dan. 'Ik zou het niet erg vinden,' mompel ik dan in mezelf. 'Ach, het geeft niets. Het huwelijk gaat gewoon door. Ik weet zeker dat Aurora en Tyrrell voor elkaar gemaakt zijn,' zegt de koning van Schotland dan met een glimlach. Voor elkaar gemaakt? Helemaal niet. Dan zie ik dat de prinses, Aurora, de ruimte inkomen. 'Hadden jullie het over mij?' vraagt ze dan omdat ze waarschijnlijk haar naam gehoord had. 'We hadden het over hoe perfect Tyrrell en jij bij elkaar passen, vind je niet?' vraagt de koning van Schotland aan haar. 'Ja, tuurlijk,' zegt ze dan met een overduidelijke neppe glimlach. Ik zucht even zacht, ik heb hier echt geen zin in en Aurora ook niet volgens mij, naja, misschien wel, misschien niet. Als ik een manier vind om niet met haar te trouwen, zou ik echt blij zijn. Ik wil echt niet voor de rest van mijn leven aan haar vast zitten.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Met veel tegenzin loop ik ons huisje uit. Het zakje met de ketting erin heb ik in mijn handen geklemd, en ik kijk strak voor mij uit. De koning zal niet al te blij zijn als ik weer zijn kasteel binnentreed, maar dit keer is het niet omdat ik iets heb misdaan. Ik word altijd niet goed als ik daar binnen kom. Al die rijkdom daar doet mij serieus walgen. Ik snap niet dat ze daar nog met een goed gevoel kunnen leven, aangezien wij hier in het dorp met enorme hongersnoden en armoede leven. Ik kijk even in de verte, en zie het kasteel al een klein beetje voor mij opdoemen. Ik kan mij nog omdraaien, denk ik bij mijzelf. Ik kan het gewoon doen. Niemand die het zal merken. Ik schud langzaam mijn hoofd. Nee, ik mag niet liegen tegen mijn moeder. Dit is wat zij wilt, en daar kan ik gewoon niet omheen.
Voorzichtig loop ik over paadje heen naar de enorme, grote deur, waar twee wachters voor staan. Ze reageren gelijk als ze mij zien en houden hun zwaarden gekruist voor de deur, zodat ik er niet doorkan. 'Wat doet u hier? Dit is verboden terrein voor u,' zegt de ene wachter. 'Ik ben hier omdat ik mijn excuses kom aanbieden aan de familie van Engeland,' zeg ik. Ze fronsen hun wenkbrauwen en kijk elkaar even aan. 'Goed, we zullen zeggen dat u bent langs gewe-' 'Ik doe het persoonlijk,' onderbreek ik de wachter. 'Best,' mompelt de ander nors, terwijl ze hun zwaarden in hun riemen steken. Ze lopen naar mij toe en pakken allebei mijn bovenarmen stevig beet, waardoor ik tussen ze in loop. 'Mag ik niet zelf lopen?' Vraagt ik boos aan ze. 'Denk je nou echt dat we jou nog alleen laten lopen hier?' Lacht de bewaker, waarna we naar binnenlopen.
Eén van de wachters geeft mij over aan de ander, zodat hij naar de deur toe kan lopen. Hij klopt een aantal keer en loopt vervolgens naar binnen. 'Mijn excuses dat ik u en uw bezoek moet storen, uwe hoogheid, maar er is iemand die wat wil zeggen tegen de koninklijke familie van Engeland,' zegt hij, waarna hij gebaart dat de wachter mij naar binnen moet brengen. Het gezicht van de koning klaart op als hij mij ziet. 'Mevrouw Fenton, we hadden een afspraak,' zegt hij boos, terwijl hij overeind komt. Van schrik zet ik een stap naar achteren, maar de bewaker dwingt mij om te blijven staan. 'Ik kom mijn excuses aanbieden aan uw bezoek,' zeg ik met mijn kiezen op elkaar geklemd. De koning fronst even en gebaart naar de wachter achter mij dat hij mij los mag laten. Hij duwt mij wat naar voren, waardoor ik bijna struikel. De koning vangt mij op en kijkt mij met samengeknepen ogen aan. 'En dat moest je persoonlijk doen?' Vraagt hij. Ik knik hevig en werp een blik op de prins van Engeland. 'Ja, dat moet ik persoonlijk doen.' Ik knijp zacht in het zakje dat ik vast heb, en stap weg bij de koning. Ik richt mij tot de familie van Engeland en zucht een keer diep. Ik haat het zo om hun nu mijn excuses aan te bieden. Ze verdienen het niet, net zoals mijn koning het niet verdient om mij te doden of zo. 'Goed, het spijt me van vanochtend. Ik eh, was in een niet al te goede bui en besefte mij later pas hoe stom ik tegen jullie deed,' mompel ik, waarna ik licht voor ze buig. 'En dit noem jij je excuses aanbieden?' Hoor ik Aurora zeggen. Ik draai me om en kijk haar even aan. 'Houd je erbuiten,' snauw ik, waarna ik weer naar de familie van Engeland kijk. Ik loop om de tafel heen waar ze aan zitten, waardoor ik achter de prins kom te staan, en geef hem zo onopvallend mogelijk het zakje. Het is eigenlijk een soort bedankje voor zijn geld, maar ach, het zal waarschijnlijk niks voorstellen voor hem. 'Hoe durf je zo tegen mijn dochter te doen?!' Zegt de koning woedend. 'Weet je wat, Fenton, misschien weet ik voor nu wel iets beters dan een marteling of de dood. Je mag het dienstmeisje van onze gastheer spelen voor de komende dagen.'

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

'Zie te Tyrrell, er is toch nog iemand positief over het huwelijk. Dat zou jij ook beter zijn,' zegt mijn vader dan waardoor ik eventjes zacht zucht. Moet hij me nu echt steeds uitdagen? Hij weet hoe ik over het huwelijk denk en dat is alles behalve positief. 'Ik zie geen reden in waarom ik hier positief over zou denken,' zeg ik dan gewoon. Mij maakt het niets uit dat de koning van Schotland er bij zit, hij mag ook gerust weten dat ik hier geen zin in heb. 'Pardon? Zo praat je niet. Bied je excuses meteen aan!' zegt mijn vader dan op een strenge toon. Alsof ik mijn excuses aan ga bieden. Excuses aanbieden voor wat? Omdat ik eerlijk ben? 'Ach, laat hem maar. Het wordt een grote verandering voor hem dus ik begrijp wel dat hij het niet fijn vindt, maar dat komt nog wel,' zegt de koning van Schotland. Het is best grappig hoe veel moeite hij doet zodat ik hem zou mogen, maar dat lukt hem toch niet. Als ik één keer iemand niet kan uitstaan, verandert mijn gedachte over die persoon niet snel dus zal ik die persoon niet snel mogen. Ook al is het de koning van Schotland, het maakt me allemaal echt niet uit. Ik zie het nut er ook helemaal niet van in waarom ik per se met een prinses moet trouwen. We hebben het geld niet nodig want we zijn zeker rijk genoeg, maar mijn vader is alleen maar uit op meer geld dat hij grotendeels voor zichzelf houdt. Het geld is ook bedoeld zodat de dorpsmensen een beter leven krijgen, maar daar denkt mijn vader niet aan natuurlijk, daar is hij te egoïstisch voor. Ik ga af en toe wel even langs het dorpje dicht bij ons om de mensen daar eventjes te helpen, daar zijn ze altijd erg blij mee natuurlijk. Sommige mensen die echt geen geld hebben en aan het verhongeren zijn geef ik soms wat te eten of wat geld, maar geld doe ik niet heel vaak want daar zou mijn vader uiteindelijk achter komen. Daarstraks met dat meisje maakte ik eigenlijk een uitzondering, ik had het gewoon heel erg met haar te doen en ze had echt indruk op me gemaakt. Het klinkt gek, maar ze blijft echt in mijn gedachtes zitten, alleen heb ik geen idee hoe dat komt.
Opeens hoor ik geklop op de deur van de ruimte waar we zijn. Ik kijk even op als ik een meisjesstem hoor, die stem herken ik. Als ik opkijk, zie ik dat het het meisje is van daarstraks. Wat is haar naam ook alweer? Oh ja, Mearlynn, dat was het. Waarom zou ze hierheen gekomen zijn? Ik zie de minder blije blik van de koning van Schotland als hij haar ziet, ik weet niet precies waarom. Hij lijkt haar ook goed te kennen blijkbaar. Ik luister dan even naar wat ze allemaal te zeggen heeft, ze komt dus haar excuses aanbieden, wat eigenlijk helemaal niet nodig is vind ik zelf, ze vertelde alleen maar de waarheid, ze had niets verkeerd gedaan. Ik hoor dan dat Aurora zich er mee begint te bemoeien. Dat had ik wel kunnen verwachten, met haar arrogante opmerkingen de hele tijd. Ik merk hoe boos de koning van Schotland wordt op de reactie van Maerlynn op Aurora. 'Is dat niet wat overdreven? Ze deed helemaal niets verkeerd,' zeg ik dan tegen de koning van Schotland als hij zegt dat ze de komende dagen het dienstmeisje mag spelen. 'Tyrrell, hou toch op met die dorpsmensen te verdedigen. Je hoort je niet met hen bezig te houden,' zegt mijn vader streng tegen me waardoor ik even zucht. Tja, zo is mijn vader weer. Hij kan er niet tegen als ik dorpsmensen verdedig aangezien ze volgens hem niets waard zijn, wat ze natuurlijk wel zijn. Ze zijn even veel waard als de mensen van adel.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik mag een dienstmeisje spelen voor die familie van Engeland? Met grote ogen kijk ik naar de koning. 'Wat? Nee, alstublieft, doe me dit niet aan,' zeg ik zacht, terwijl ik mijn ogen neersla. Nee, alles behalve dat. Ik heb nog liever dat ik in de kerkers word opgesloten, of dat ik word gemarteld. Maar voor een koninklijke familie zorgen? Nee, dat is wel het laatste wat ik wil doen. Ik kijk op als de prins van Engeland tegen mijn koning ingaat, wat ik eerlijk gezegd best gewaagd van hem vind. 'Ik heb genoeg redenen om haar deze taak te geven,' zegt de koning met een lichte grijns, die mij alleen maar bozer begint te maken. 'Kunt u wel een wachter naar mijn moeder sturen om te zeggen dat ik dan hier ben? Anders gaat ze zich zo''n zorgen maken om mij,' zeg ik tegen de koning. Hij rolt met zijn ogen en gebaart naar een wachter dat hij weg moet, waarschijnlijk naar mijn moeder moet gaan. Dan hoor ik wat de koning van Engeland zegt, en ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. 'Uw zoon is oud genoeg om zich te bedenken met wie of wat hij zich wilt bezighouden,' zeg ik zo rustig mogelijk, waarna ik weer een blik op de prins werp. Ik ben nog nooit verdedigd door iemand van adel, zelfs niet door Aurora. Ze verraadde mij alleen maar toen er werd gevraagd wiens idee het was om in de tuin van het paleis te spelen. 'Aurora, lieverd, wil jij zo vriendelijk zijn om... Dat naar haar vertrek te brengen voor de komende dagen?' Zegt de koning half lachend. Aurora wisselt een aantal blikken met haar vader, en knikt lachend als antwoord. Ze loopt naar mij toe en pakt mijn bovenarm dan beet. 'Hé, laat me los jij,' sis ik boos. 'Ach, we gaan het weer zo spelen,' zucht ze terwijl ze met haar ogen rolt. 'Ik kom zo terug, moment,' zegt ze tegen de familie van Engeland, waarna ze mij de kamer zowat uitduwt.
'De stal?' Zucht ik. 'Ja, dit is wel een geschikte verblijfplaats voor jou, vind je ook niet?' Antwoordt ze. Ik kijk haar woedend aan. 'Niet te geloven hoe jij bent veranderd Aurora,' begin ik zacht. 'We waren verdomme beste vriendinnen vroeger. En nu? Nu behandel je mij als een of ander beest dat bijt,' sis ik. 'Dingen gaan nou eenmaal zoals ze gaan, Maerlynn, dat moet je nu wel weten,' zegt ze schouderophalend. 'Goed, en wachter zal je zo wel halen, zodat je gelijk aan het werk kan gaan,' zegt ze, waarna ze zich omdraait en wegloopt. Ik kijk haar na en merk dat er een traan over mijn wang rolt. Dit is zo oneerlijk. Hoe durven ze überhaupt met z'n allen tegen één dorpsmeisje? We zijn toch allemaal hetzelfde? Ik laat mij zuchtend op een stroberg zakken en leg mijn hoofd in mijn handen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Ik vind dit gewoon vreselijk hoe iedereen tegen haar doet. Alsof ze een stuk vuil is, ze zouden eens in haar schoenen moeten staan. Ik kon maar proberen om haar te verdedigen, maar veel heeft het niet geholpen, daarstraks kon ik haar nog wel helpen met haar wat geld te geven, maar nu weet ik niet of ik iets kan doen. Zoals ik al gemerkt heb, kan je de koniging van Schotland niet van zijn gedachtes brengen. Als hij iets in zijn hoofd haalt, gebeurd dat ook zo. Ik vind het gewoon zo erg voor haar en het is best vervelend als je wil helpen maar dat je niet weet hoe. De koning zal haar wel in de gaten houden en er zijn bewakers en wachters genoeg die het zouden zien als ik haar laat ontsnappen dus dat is geen optie. Misschien kan ik de koning nog overhalen door eens met hem te praten, ik kan het altijd eens proberen want ik denk niet dat ze goed behandeld zal worden als ze hier is. Misschien was ze maar beter niet hierheen gekomen om haar excuses aan te bieden, hoe aardig het ook was van haar. Anders was ze nu gewoon bij haar thuis geweest en niet hier. Ze verdient het niet om zo slecht behandeld te worden. Ik weet hoe het is om gestraft te worden door eerlijkheid en dat is niet bepaald fijn.
Ik merk hoe Aurora doet tegen Maerlynn. Verschrikkelijk. Mij vader verwacht dan ook dat ik ooit van Aurora zal houden, maar hoe kan je ooit houden van zo iemand? Ze is zo gemeen, ze lijkt wel dood van binnen. Mijn type is ze in ieder geval niet. Ik val niet op gemene, arrogante meisjes die alleen maar aan zichzelf denken. Nee, ik val juist op aardige en oprechte meisjes die juist echt zijn.
Als Aurora weg is met Maerlynn richt ik me weer op de koning. 'Was dat echt niet een beetje overdreven? Ze kwam gewoon haar excuses aanbieden en dan geeft u haar zo'n straf,' zeg ik dan tegen de koning, waar mijn vader niet blij om is, maar het boeit me niets wat mijn vader denkt. 'Dit was niet het eerste wat ze gedaan heeft. Ze verdient het om gestraft te worden,' zegt de koning dan. 'Waarom? Omdat ze de waarheid spreekt? Wat voor koning ben je als je niet eens naar je dorpsmensen luistert? Ze zijn niets minder dan ons, we zijn allemaal hetzelfde,' zeg ik dan, maar mijn vader lijkt echt woedend te worden. 'Tyrrell, nu is het genoeg! Zo praat je niet tegen een koning!' Zegt mijn vader erg boos, niet dat het me wat uitmaakt, laat hem maar boos zijn. 'Nee, het is oké. Hij is vast gewoon moe van de reis. Ga anders maar even naar je kamer om uit te rusten,' zegt de koning van Schotland waardoor ik zucht en naar mijn kamer toe loop. Ik ben gewoon gefrustreerd door heel de situatie. Misschien overdrijf ik een beetje met haar te willen helpen en ik weet niet precies waarom ik haar zo verdedig en wil helpen, maar toch wil ik het. Niemand verdient het om zo behandeld te worden.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Een tijdje lang zit in zo op de stroberg. Het is bizar om te zien hoe erg Aurora is veranderd. Ze was vroeger zo lief, maar opeens was dat over en zag ze mij als een minderwaardig persoon. Ik snap ook niet waarom die prins van Engeland mij blijft verdedigen. Het is aardig en dapper, dat zeker, maar het is toch niet nodig? Hij zal zichzelf alleen maar in de problemen gaan werken zo. Wat verbaasd schud ik mijn hoofd. Waarom geef ik überhaupt om hem? Hij is waarschijnlijk net zoals als de rest. Net zo arrogant en verwend. Ik veeg ruw wat tranen weg, die deels zijn opgedroogd, en kom dan overeind. Ik loop de stal uit en bots vol tegen een wachter aan. 'Goh, wat toevallig zeg,' mompel ik. 'Wat was je van plan?' Vraagt hij ietwat fel. 'Ik wilde even rondlopen hier als je het niet erg vindt,' zeg ik nors. Hij rolt met zijn ogen en neemt mij weer mee naar het kasteel.
'Goed, zorg dat de gasten het naar hun zin hebben, anders, als dat niet het geval is, weten we je te vinden,' zegt de koning tegen mij. Ik slik even en knik kort. Misschien kan ik mij nu maar beter eventjes gedeisd houden. 'Wat moet ik eigenlijk doen?' Vraag ik na een lange stilte. 'Denk eens na, Fenton! Gewoon de bedden opmaken en doen wat de familie zegt,' zucht de koning vermoeid. 'Goed, ga nu maar. En denk erom, we zijn er zo bij als er iets misgaat,' waarschuwt de koning mij nog.
Ik klop op de deur van het verblijf van de Engelse prins. Vervolgens gooi ik de deur open, loop ik naar binnen en sluit ik hem weer. Ik bijt op mijn lip en kijk even naar hem. 'Kan ik iets voor u doen... Majesteit..?' Zeg ik wat zachter. Ik kijk even weg en zucht een keer onhoorbaar. Ik kan niks anders nu. Ze hebben het gewoon geflikt hier. Ik werp weer een korte blik op de prins en denk dan aan het kettinkje dat ik hem net snel heb gegeven. Waarschijnlijk heeft hij het gewoon weggedaan of zo, want ja, het stelt niet echt veel voor. Ik loop dan maar naar het bed toe en begin de kussens wat op te kloppen. Dit maakt me doodongelukkig, maar ik kan maar beter meewerken nu voordat dit het laatste is wat ik nu doe.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.
Als ik net in mijn kamer ben, zie ik Aurora voorbij lopen. Ik wil eigenlijk wel weten waar Aurora Maerlynn heen heeft gebracht al weet ik dat ze haar niet naar een gewone kamer heeft gebracht. 'Ehm.. Aurora, mag ik je wat vragen?' vraag ik dan aan haar waardoor ze stopt met wandelen en zich naar me toe draait. 'Vraag maar, laat het wel niet te lang duren, ik heb wel wat betere dingen te doen,' hoor ik haar dan zeggen waardoor ik even kort met mijn ogen rol, dat had ik al wel van haar kunnen verwachten. 'Denk je dat ik geen betere dingen te doen heb dan hier in Schotland te zitten?' vraag ik dan. 'Maar oké, waar heb je dat meisje, Maerlynn, eigenlijk heen gebracht?' vraag ik dan aan haar. 'Waar ze thuishoort, in één van de stallen,' antwoord ze met een kleine gemene glimlach. 'Wacht, meen je dat? Dat kun je toch niet maken? Straks wordt ze nog ziek door de koude,' zeg ik dan. Het is zo, het is niet echt warm buiten, zeker 's nachts niet. Dat kan ze echt niet maken. 'Wat maakt jou dat dorpsmeisje uit? Je zou mij aandacht moeten geven, haar niet,' zegt Aurora dan, zo zijn prinsessen ja, ze willen zelf alle aandacht. 'Sorry, ik geef liever geen aandacht aan arrogante prinsessen,' zeg ik dan waarna ik mijn kamer weer inloop en de deur achter me toe trek. Ik heb geen idee waarom het me zo boos maakt dat ze Maerlynn zo behandelen, maar het is ook gewoon vreselijk. Ze moet eerst eens nadenken hoe zij zich zou voelen als ze opeens een dienstmeisje zou moeten spelen en moet leven in een stal, dat is gewoon onmenselijk.
Ik kijk even op als ik geklop op de deur hoor. Al snel zie ik dat het Maerlynn is. 'Je hoeft niets te doen, ik heb zelf armen en benen gekregen om dingen te doen,' zeg ik dan. Ik zie gewoon aan haar gezicht dat dit haar echt ongelukkig maakt en ik voel me er ook slecht door als ze dingen voor me moet doen die ik zelf ook gewoon kan. 'En noem me alsjeblieft geen majesteit, noem me maar gewoon Tyrrell,' zeg ik dan nog. Ik kan er niet tegen als mensen me met majesteit aanspreken. Het liefst was ik helemaal niet van adel geweest aangezien mensen meteen vooroordelen over je hebben, ik ben bijvoorbeeld niet zo arrogant en neerkijkend als de meeste mensen van adel, ik wil niet zo zijn. Ik ben dus gewoon aardig tegen alle dorpsmensen. Ook thuis doe ik veel dingen zelf, ik vind het niet echt niet fijn als dienstmensen dingen voor me doen, ik kan zelf wel dingen ondanks ik het eigenlijk niet mag van mijn vader.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik leg het kussen voorzichtig weer terug en strijk de deken vervolgens glad. Waarom heb ik gewoon niet de keuze gemaakt om mij nog om te draaien voordat ik naar dit verdomde kasteel toeging? Waarom ben ik gewoon niet tegen mijn moeder in gegaan toen ze zei dat ik mijn excuses hier moest aanbieden? Ik kijk op als ik de prins wat hoor zeggen, maar reageer er verder niet op. In plaats van terug te reageren, ga ik gewoon door met het werk waar ik mee bezig was. Ik ben op dit moment gewoon iets te bang dat de koning of Aurora ons nu hoort. Ik zucht diep als hij plots zijn naam zegt. Tyrrell. Ik kijk hem weer aan en stop waar ik mee bezig ben. 'Goed, Tyrrell, jij hoeft niks te doen nu. Ík doe alles voor je en zorg ervoor dat je het naar je zin hebt hier, punt,' zeg ik ietwat fel tegen hem, wat totaal niet de bedoeling was. 'Oh, sorry, ik eh, bedoelde het niet zo,' zeg ik er wat zachter achteraan. 'Maar goed, hoe vind je het hier in Schotland?' Vraag ik dan snel om van onderwerp te veranderen. Ik heb totaal geen zin om nu nog te praten over deze rot straf van mij. Oké, het had natuurlijk veel erger kunnen zijn, maar dit doet gewoon net zoveel pijn als een marteling voor mij. Ik haat het om om te gaan met koninklijke mensen.
'Eh, Tyrrell?' Hoor ik plots van de andere kant van de deur. 'Ik ga wel,' zeg ik, terwijl ik naar de deur toeloop. Ik zwaai de deur open en zie Aurora staan. Mijn gezicht betrekt gelijk als ik Aurora zie. 'Wat moet je?' Snauw ik. 'Wat gaat jou dat nou weer aan?' Sist ze boos terug. Ik kijk haar woedend aan en wil de deur dicht smijten, maar ze houdt de deur open met haar hand. 'Tyrrell, welke ring vind je mooier?' Vraagt ze, terwijl ze haar hand opsteekt en wat ringen om haar vingers laat zien. 'Geen een, omdat jij ook niet mooi bent,' mompel ik met gefronste wenkbrauwen. Ze slaakt een kleine kreet en geeft mij een klap in mijn gezicht. 'Ten eerste vroeg ik jou niks en ten tweede, waarom ben je niet aan het werk? Moet ik het tegen mijn vader zeggen of zo?' Zegt ze boos. Ik val stil als ze de koning erbij haalt in het gesprek. 'Dat dacht ik al,' sist ze tussen haar kiezen door. 'Maar Tyrrell, wel-' Ik gooi de deur voordat ze kan antwoorden met een klap in haar gezicht dicht. Ik draai me om naar Tyrrell en ga met mijn rug tegen de deur staan. 'S-sorry majeste- eh, Tyrrell, maar kunnen jullie dit gesprek misschien op de gang samen voeren als je nog wilt antwoorden op haar vraag?' Vraag ik zachtjes aan hem. Ik draai me even om en leg mijn hand tegen mijn gloeiende wang aan. Nu snap ik waarom ik zo'n haat voel voor Aurora. Ze is werkelijk waar een kreng van het hoogste niveau.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Ik zucht even onhoorbaar als ze gewoon verder gaat met haar werk. Waarschijnlijk omdat ze bang is dat Aurora of iemand anders ons zou kunnen horen en dat begrijp ik wel. Dat zou ik ook zijn in haar plaats, de koning is erg gemeen, net als Aurora. Ik vind het gewoon allemaal heel overdreven wat ze Maerlynn laten doen, ze kwam hier voor har excuses aan te bieden en dan gebeurd er zoiets. Dit zou ik dus nooit mensen aan doen. Oké, ik weet dat er dienstmensen nodig zijn, maar die worden betaald voor hun werk en Maerlynn dus niet, ze moet dit doet voor een onterechte straf. Ik hoor dan wat ze zegt, het klinkt best fel, maar dat maakt me niet veel uit. Ze is een meisje met pit, dat heb ik al wel gemerkt, maar ergens vind ik dat ook best wel leuk. Ik weet niet waarom, ik vind het wel wat hebben, ze is anders dan de meeste meisjes die ik heb leren kennen. 'Je hoeft je niet te excuseren,' zeg ik dan. Naja, ze deed in mijn ogen niets verkeerd door de manier waarop ze dat zei. 'Ik weet eigenlijk niet wat ik er van vind, het is hier in ieder geval heel anders dan in Engeland,' zeg ik dan. Het is hier inderdaad heel anders, alleen zijn mijn vader en de koning hier precies hetzelfde, wreed en gemeen. Ergens vraag ik me wel af of ze me zo erg vind als de rest van de koninklijke mensen hier, ik heb al wel gemerkt dat ze het niet echt heeft op mensen van adel, wat ik ook volkomen begrijp. Zelfs ik heb het niet op mensen van adel terwijl ik zelf van adel ben, maar zo voel ik me niet. Ik zucht even als ik de stem van Aurora hoor langs de andere kant van de deur, daar gaat mijn rust. Ik hoor Aurora dan vragen welke ring ik mooier vind, ik haat het zo erg dat ik met haar moet trouwen en nu beginnen ze ook al dingen te regelen zoals trouwringen enz. Ik heb er echt totaal geen zin in, ik wil echt niet trouwen met een kreng zoals haar. Ik glimlach even om de reactie van Maerlynn, die was best goed. Ik zie dan dat Aurora haar een klap in haar gezicht geeft, oké, dat gaat er echt wel over van Aurora, ik zal haar er straks ook wel over aanspreken. Ik wist dat Aurora gemeen is, maar dat ze zoiets zou doen had ik echt niet van haar verwacht. Ik zie dan dat Maerlynn de deur in haar gezicht dichtgooit, dat verdient Aurora wel ja. 'Nee, dat is niet belangrijk. Gaat het wel?' vraag ik dan aan haar. Die ringen zijn sowieso niet belangrijk voor me, heel dat huwelijk is niet belangrijk voor me ook al is het mijn eigen huwelijk. Die klap zag er best hard uit dus ik hoop dat Maerlynn niet te veel pijn heeft daardoor. Aurora gaat nog wel wat te horen krijgen van me over die klap, ze hoort geen mensen te slaan en zeker Maerlynn niet aangezien ze een terechte opmerking maakte, het is al erg genoeg dat ze hier dienstmeisje moet gaan spelen en nu mag ze nog geeneens zeggen wat ze wil, dat gaat er gewoon over.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Het gaat prima,' zeg ik knikkend, terwijl ik mijn hand snel laat zakken. Ik kijk even naar de grond en zucht een keer onhoorbaar. 'Dit eh, had je niet hoeven zien trouwens,' zeg ik hoofdschuddend, terwijl ik naar het raam toeloop en de gordijnen wat meer open. Ik zet de ramen op voor wat frisse lucht en kijk vervolgens om mij heen. Het is best stoffig hier, en ja, ik ben waarschijnlijk degene die dit moet doen. Ik rol met mijn ogen en kijk weer even naar Tyrrell. 'Wat er tussen Aurora en mij gaande is, is al jaren bezig. Dus maak je geen zorgen om die klap van net,' zeg ik met een klei glimlachje, ondanks mijn nog steeds wat gloeiende wang. 'Oh, wacht,' mompel ik als ik een aantal pluisjes op zijn jas zie zitten. Ik loop gauw naar hem toe en veeg ze van zijn pak af. 'Tja, de pollen zijn weer erg aanwezig in dit seizoen,' zeg ik met een onschuldig glimlachje. Nu ik hem zo van dichtbij zie moet ik toch wel toegeven dat hij... Knap is. En niet zo zuinig ook. Hij is misschien wel de knapste jongen die ik ooit heb gezien. Ik betrap mijzelf erop dat ik te lang naar hem sta te staren. 'Eh, goed, maak het jezelf alsjeblieft wat comfortabel hier dan eh, stof ik de boel hier even wat af,' zeg ik snel, terwijl ik weer wat achteruit stap. Met een zwak glimlachje stof ik een aantal kastjes af. De woede en haat die ik voor Tyrrell in het begin voelde ebt langzaam weg merk ik. Ik weet niet waarom, maar hij is zo anders vergeleken met de andere mensen van zijn stand. Hij geeft tenminste om de normale dorpelingen en helpt ze ook een handje als het nodig is. 'Misschien is het leuk als we wat meer over onszelf vertellen,' stel ik na een lange tijd voor. Ik stop even waar ik mee bezig ben en kijk fronsend naar Tyrrell. Tja, ik vind het stiekem wel leuk als ik hem wat beter leer kennen, aangezien ik hier nog wel even vastzit. 'Ik eh, begin anders wel. Ik ben Maerlynn Fenton, 17 jaar en ik ben de dochter van een bakker. Mijn moeder en ik hebben samen onze eigen bakker, die wordt overgegeven van moeder op dochter. Verder houd ik ook wel van paardrijden, maar dat doe ik alleen niet zo heel vaak omdat we nou eenmaal geen paarden hebben thuis,' zeg ik in één adem. 'Zo, en nu jij.' Ik glimlach zwak naar hem en ga in het raamkozijn zitten.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Ik heb eigenlijk geen flauw idee of Aurora nog voor de deur staat, maar dat maakt me eigenlijk ook helemaal niet uit. Aurora boeit me helemaal niets. Ik mag haar echt niet en ze moet niet van me verwachten dat ik haar ooit ga mogen, zeker niet nu ik gezien heb hoe ze met normale mensen omgaat. Dat had ik echt totaal niet verwacht van haar. Ik vind het al erg dat ze Maerlynn in een stal laat slapen, laat staan dat ze haar zou gaan slaan. Ik vraag me wel af of Aurora altijd zo gemeen geweest is, waarschijnlijk wel want zo gemeen ben je gewoon en word je niet zomaar. Ik merk dan dat ze wat pluisjes die op mijn jas zitten eraf haalt waardoor ik even zwak glimlach. Ik had het zelf nog niet echt door, maar dat maakt verder ook niet echt uit. Ik kijk dan even naar haar. Van dichtbij is ze zelfs nog knapper dan dat ze al was... Ik heb volgens mij nog nooit zo'n mooi meisje als haar gezien. Maerlynn is ook veel mooier dan Aurora, misschien dat Aurora daarom ook wel een beetje zo gemeen is tegen haar. Misschien ziet ze haar als een soort van bedreiging. Als ik merk dat het lijkt alsof ze naar me aan het staren is, glimlach ik zwak.
Ik hoor dan wat ze zegt. Ik wil eigenlijk helemaal niet dat ze hier voor me gaat werken, maar ik kan haar niet tegen houden. Ik heb dat daarnet al geprobeerd, maar waarschijnlijk is ze bang dat als ze niets doet de koning er achter zal komen. Ik begrijp haar natuurlijk ook wel, ook al kan ze fel reageren mag ze nog steeds bang zijn. Daar is niets verkeerd mee en ik zou niet willen dat ze een ergere straf zou krijgen doordat ik haar van haar werk af zou houden, dat zou ik mezelf geeneens vergeven. Ze verdient het niet om zo gestraft te worden.
Ik kijk op als ze na een tijd zegt dat het misschien leuk is om wat meer over onszelf te vertellen. 'Misschien wel ja,' antwoord ik dan. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat ze over zichzelf te vertellen heeft. Eigenlijk wil ik haar ook wel wat beter leren kennen want ik vind haar best interessant. Ik luister dan naar wat ze allemaal zegt. Ik luister heel erg aandachtig naar haar omdat het me ook echt heel erg interesseert. 'Hm.. Oké. Mijn volledige naam is Tyrrell Grant, ik ben 19 jaar, je weet wel wie mijn ouders zijn en ik heb eigenlijk niet echt hobby's aangezien ik er geen tijd voor heb, maar ik doe wel graag aan boogschieten,' zeg ik dan. Ik heb geen tijd voor hobby's door dat hele troonopvolgings gedoe en dan dat huwelijk ook nog. Maar boogschieten is iets dat ik op jonge leeftijd al aangeleerd kreeg, maar dat was omdat het moest en uiteindelijk vond ik het ook nog leuk ook.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Met een zwakke glimlach luister ik naar wat hij allemaal zegt. Ik ben stiekem wel blij dat hij zich zo voorstelt, omdat ik toch wel een beetje geínteresseerd ben in hem. Nou ja, een beetje, misschien een beetje heel erg. 'Boogschieten,' herhaal ik. 'Ik houd het liever op zwaardvechten eens in de zoveel tijd, maar eh, daar mag niemand eigenlijk van weten,' zeg ik dan. 'Wat zonde zeg,' zucht ik als hij zegt dat hij geen hobby's heeft. 'Misschien kunnen we kijken waar je passie ligt en dan kan jij uitzoeken wat je hobby's zijn?' Stel ik vervolgens voor. Ik strijk mijn jurk wat glad en kijk hem doordringend aan. Het zwaard dat ik thuis heb, heb ik voor mijn verjaardag gekregen van mijn vader. Hij heeft het ooit van een vriend van hem gehad, die een smid is. Het zwaard is nog het enige dat ik echt heb van hem, dus daar ben ik heel voorzichtig mee.
Het is eigenlijk bizar dat mijn haat voor hem gewoon bijna weg is. Hij is zoveel aardiger dan ik eigenlijk had verwacht. Ook is hij echt ontzettend knap, en ja, dat kan ik van Aurora nou niet zeggen. Het enige mooie aan haar vind ik haar haren, maar voor de rest is ze verschrikkelijk. Zowel van binnen als van buiten.
'Wil je trouwens wat te drinken of wat te eten? Ik kan misschien wat brood maken?' Stel ik voor, waarna ik gauw mijn hoofd schud. Waarom stel je nou zoiets doms voor? Denk ik dan bij mijzelf. 'Eh, vergeet maar wat ik zei. Dat tweede hoor, want eh, dat drinken was wel een gewone vraag,' zeg ik hoofdschuddend, waarna ik onschuldig naar hem glimlach. Ik kijk de kamer weer rond en zucht een keer onhoorbaar. Al die luxe hier vind ik eerlijk gezegd wat overdreven. Het is wel mooi, maar... Het is gewoon te veel. Veel te veel zelfs. Vanaf de buitenkant vind ik een kasteel er altijd wel mooi en romantisch uitzien, maar vanbinnen stikt het van de diamanten kroonluchters en het keurig gepoetste zilver bestek.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Ik hoor dan wat ze zegt over het zwaardvechten, ik wist al dat ze een meisje met best wat pit is, maar zwaardvechten? Dat had ik niet zien aankomen? 'Zwaardvechten? Dat had ik niet verwacht,' zeg ik dan. Zwaardvechten is niet echt iets wat meisjes normaal doen, maar ik vind het zeker wel fascinerend dat ze het kan. Ik kan het natuurlijk ook wel omdat ik dat aangeleerd kreeg, ook toen ik jonger was. Elke jongen/man uit koninklijke families moeten kunnen zwaardvechten en boogschieten voor als er bijvoorbeeld oorlogen uitbreken. 'Dat kan wel ja,' antwoord ik als ze dat voorstelt, dat is misschien wel een goed idee. Ik heb nooit echt tijd gehad om na te denken over waar mijn passie ligt, ik heb het altijd enorm druk met andere dingen dus sta ik meestal ook niet stil bij hobby's. Mijn vader zegt ook altijd dat ik geen hobby's mag hebben, maar dat is echt onzin. Ik mag dingen hebben die ik graag doe, waarom zou dat niet mogen? Eigenlijk vind ik het echt heel gezellig met Maerlynn. Ik vind haar nu al geweldig, ze is best aardig als ze goed gezind is tenminste, ze is best stoer voor een meisje en ook ontzettend knap. Ze is heel anders dan Aurora, maar natuurlijk moet ik weer met Aurora opgescheept zitten. Niet dat Aurora super lelijk is of zo, dat ook weer niet, maar in vergelijking met Maerlynn is ze eigenlijk helemaal niet zo mooi zoals mijn vader haar altijd beschreven heeft. Dan heb ik het nog niet over haar karakter gehad, het karakter van Aurora is nog veel erger. Ze is zo gemeen en arrogant, maar daar had ik me op voorhand al op voorbereid.
Ik hoor dan dat Maerlynn wat aan me vraagt. 'Nee, ik hoef niets. Toch bedankt,' zeg ik dan. Ik heb niet echt iets nodig of zo, anders zou ik het wel zeggen natuurlijk. Ik moet wel want als ik zelf gewoon iets zou nemen zou mijn vader echt flippen. Hij zegt altijd dat dienstmensen gemaakt zijn om zich kapot te werken en ons te bedienen, maar dat is gewoon onzin. Ik heb soms echt een hekel aan mijn vader. Naja, soms, meestal altijd. Hij ruïneert mijn leven ook gewoon, dat deed hij al sinds ik klein was. Zeker nu met dat huwelijk, ik wil echt helemaal niet met Aurora trouwen, echt niet. Ik wil niet mijn hele leven vastzitten aan een meisje dat ik niet mag. Trouwen hoort uit liefde te gaan, niet uit gedwongenheid. Naja, of Aurora het zo erg vindt weet ik niet. Ik heb niet echt het gevoel of Aurora het erg vindt, maar ik daarin tegen vind het wel erg dat ik met zo'n kreng als haar moet trouwen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik knik met een ietwat verlegen glimlachje op mijn gezicht. 'Ja, ik eh, doe aan zwaardvechten. Natuurlijk niet zo vaak, maar zo nu en dan wel, ja.' Ik doe een plukje haar achter mijn oren en kijk hem even aan. 'Ik doe aan zwaardvechten zodat ik mijzelf kan verdedigen als het erop aankomt, meer niet eigenlijk,' zeg ik daarna schouder ophalend. Zijn verbazing laat mij echt lachen. Ergens snap ik zijn verbazing wel, maar kom op, ik zie er hopelijk toch niet uit als een meisje dat haar hele leven met poppen heeft gespeeld of zo? Oké, dat heb ik misschien wel gedaan, maar ik heb mijzelf ook wat meer opgevoed naarmate ik ouder werd. Ik merkte dat ik steeds meer met jongens ging spelen en dus veel meer van zwaardvechten en zo ging houden. Ik was dan ook op mijn 10e jaar al erg zelfstandig en "volwassen" vergeleken met de andere meisjes van mijn leeftijd. Vanaf mijn 10e ging het ook al fout bij een aantal vrienden van mij. Ze werden al opgepakt toen, en sommigen werden zelfs al vermoord. Ik slik even bij die gedachte en kijk dan naar de grond.
Ik kijk weer op als hij zegt dat hij niks hoeft. 'Geeft niets. Zeg het maar als je iets nodig hebt, dan eh, haal ik het voor je,' zeg ik zo vriendelijk mogelijk tegen hem. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er omheen, zodat ik ietwat opgekruld in het raamkozijn zit. 'Wat doen jij en je familie hier eigenlijk?' Vraag ik plotseling. Mijn ogen worden groot als ik mij besef dat ik dit iets te hard vroeg. Dit soort zaken gaan mij eigenlijk helemaal niet aan. 'Sorry, het gaat mij niks aan,' verontschuldig ik mijzelf gauw. Ergens ben ik wel heel nieuwsgierig, want het zal wel belangrijk zijn als ze hier een paar dagen zullen blijven. Maar ik mag er niet naar vragen, dat weet ik.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld