Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Fate is like a strange unpopular

Other
Internationale ster

Other schreef:
Lia kon een lach niet onderdrukken door zijn opmerking over de commerciële vluchten. "Oh come on, everybody wants a crying baby on board right?" gniffelde ze. Ze had zelf niet echt problemen met commerciële vluchten, voornamelijk omdat ze op elke vlucht waarop ze zat, binnen de 10 minuten in slaap was gevallen. Haar slaapritme was dan ook allesbehalve uitstekend. Er waren genoeg dagen geweest waar ze het grootste deel van de dag geslapen had en in de nacht was opgestaan om te werken. Gelukkig had ze dit nu wel wat afgeleerd, om wat gezonder te gaan leven. Door het aantal keer dat Lia naar de dokter was moeten gaan door oververmoeidheid, besefte ze dat haar gezondheid belangrijk was. Toch twijfelde ze er niet over, dat ze tijdens deze missie, zichzelf wel zou verliezen in het werk.
Lia keek even naar hun armen in elkaar. Het voelde fijn om zo rond te lopen. Ergens gaf Edward haar een vertrouwd gevoel. Ze voelde zich veiliger, alsof hij haar beschermde. Niet dat ze dat nodig had. Lia had het grootste deel van haar leven aan zelfverdedigingssporten gedaan, dus ze kon wel haar mannetje staan. Maar toch vond ze het fijn om iemand te hebben die aan haar zij stond. Dat Edward voor Interpol werkte, kon ze misschien even vergeten. Ze glimlachte toen een oudere vrouw hen aansprak. "Excuse me darlings, but would you know where I can find the help desk?" Lia knikte en wees de juiste richting aan. "It's not that far, if you follow the exit signs, you should find it." De oudere vrouw streelde even met haar hand over Lia's schouder. "Thank you darling, you are too sweet." Haar ogen gleden kort over het koppel en de ringen om hun vingers. "Oh congrats on your marriage, you look wonderful together." Lia lachte zachtjes en drukte een kus op Edwards wang. "We love to hear that, don't we?" Ze glimlachte toen de vrouw enthousiast knikte en vervolgens haar weg vervolgde.
Het was grappig om te horen hoe Edward meteen naar zijn Britse accent switchte. En eerlijk, ze vond hem schattiger met zijn Brits accent. Hij klonk best wel onschuldig, terwijl zijn uiterlijk alles behalve onschuldig schreeuwde. Dat kon echter ook te maken hebben met het kapsel dat ze hem hadden gegeven voor de missie. "Great technology," mompelde Lia. Ze vond het geweldig dat dit allemaal was geregeld op zo'n korte tijd. Het kon ook niet anders bij zo'n belangrijke missie. "Yeah, gosh, you can't switch places with me, can you?" antwoordde ze toen hij zei dat ze wat van haar kennis over thee kon delen met de vrouw. "I'm more of a coffee person," gaf ze toe. Het was wat haar draaiende hield doorheen de dag. Ze was dan ook blij dat ze een apparaat hadden staan in de suite. "You should," stemde ze in bij zijn swimming class. Ze gniffelde toen ze de beschrijving van de activiteit zag. "Oh, how I would love to see you do some water aerobics." Ze stootte hem even aan met haar elleboog. "Do we have any information about our other two targets yet?" Het waren de enige twee die ze nog niet hadden vernoemd. Ze verwachtte dan ook dat die het moeilijkste te bereiken zouden zijn.
Lia fronste toen hij even twijfelde bij de muesli reep. "I didn't poison it, I promise," lachte ze zachtjes. "I'm not that bad," voegde ze eraan toe. Ze knikte bij zijn woorden. "Can't we look up the menu?" vroeg ze nieuwsgierig. Het was niet echt belangrijk geweest voor de missie, dus hun baas had er ook niets over gezegd. Dat betekende echter niet dat ze niet nieuwsgierig was naar wat ze zouden even die avond.
Lia keek op de klok en hield haar hoofd schuin. "We still have some spare time before we have to get ready, do you want to do anything?" vroeg Lia. Het was belangrijk dat ze ook wat zouden ontspannen voor ze in de volgende stressvolle situatie werden gesmeten. Geen enkel persoon zou normaal kunnen functioneren zonder een pauze. Ze ging liggen op het bed en nam de folder met de activiteiten van het schip. "What the...they actually have a shooting range...on a ship," merkte ze op. "That sounds like a disaster," voegde ze eraan toe. Jammer dat ze het niet zou kunnen uitproberen, het was wat raar om met haar valse achtergrond te gaan schieten. "Oh nevermind, it's just a paintball shooting range." Ze trok een kussen onder haar hoofd waarna ze de brochure verder las. "Cooking class, dancing class, martial arts, ..." somde ze op.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Ah yes, because listening to a baby screaming non stop for eleven hours is my absolute favourite thing to do, such a nice calm sound," zei Edward sarcastisch, een zachte lach zijn woorden volgend. Vluchten waren naar zijn mening al erg genoeg. Met zijn lengte kon hij nooit comfortabel in de krappe stoelen zitten, zijn knieën raakte altijd haast zijn borst al aan. Naast de oncomfortabele zitplaatsen had Edward zijn hele leven door ook keer op keer ongeluk gehad met zijn zit plaatsen de paar keer dat hij wel commercieel vloog. Of hij zat aan het gang pad met iemand naast hem die om de tien minuten naar de wc moest, of er zat wel een schreeuwend en schoppend kind achter hem. Nee, commerciële vluchten waren echt niks voor hem. Dat soort vliegtuigen waren gewoon weg niet gemaakt voor iemand met een ook maar iets boven gemiddelde lengte. En sinds Edward op een sterke 1,93M zat was het gewoon te verwachten dat hij onmogelijk comfortabel in zo een stoel zou passen met zo weinig been ruimte. Gelukkig voor hem was hij op zijn minst een beetje flexibel, als hij stijf was geweest had hij nooit kunnen vol houden in die vluchten, dan had hij gewoon een hele rij moeten reserveren om goed te kunnen zitten, en vliegtuig tickets waren al duur genoeg met één stoel.
De aandacht die ze vingen van een oudere vrouw was onverwachts, maar Edward moest eerlijk toe geven dat het een fijn gevoel was dat zowel hij als Lia er aanspreekbaar uitzagen. De vrouw had iedereen kunnen aanspreken, maar besloot voor hen te gaan. Dat was een goed gevoel en het was ook veel belovend voor de rest van de missie. Als iedereen vond dat ze er aanspreekbaar uit zagen dan had Edward niks behalve een goed gevoel over deze missie. Hij zou hun vermogen om deze missie correct uit te voeren ook zeker niet meer in twijfel trekken. "We do, thank you very much," reageerde Edward, een glimlach geschreven op zijn gezicht. Edward was zelf niet echt een persoon dat veel glimlachte, zijn gezicht was eigenlijk altijd heel serieus en wat stijfjes. Sommige van zijn collega's zeiden dat hij een resting bitch face had, maar het werd al snel duidelijk gemaakt dat hij eigenlijk gewoon een resting angry face heeft. Het was niet precies zijn bedoeling, maar hij kon er niks aan doen wat zijn normale uitdrukking was. Als Chris zou hij echter meer moeten glimlachen, meer uitdrukkingen duidelijk op zijn gezicht laten zien. Het zou nog een uitdaging worden, maar het was zeker niet iets wat Edward niet aan kon.
Eenmaal ze terug waren in hun kamer en Edward zijn laptop met de camera's had weten te verbinden deed hij het jasje van zijn pak uit. Het was ontiegelijk warm weer en Edward zou het bijna mishandeling noemen als hij verplicht werd om constant zijn jasje aan te moeten houden. Gelukkig waren er, indien het goed geregeld was, enkele outfits waarbij Edward geen jasje aan hoefde, en sommige waarbij hij geen blouse aan had onder zijn jasje, maar dat was wellicht iets té gedurfd voor een eerste avond. Hij was echter wel heel erg dankbaar voor de airco in hun suite. Airco was iets wat ze in Engeland nergens hadden, dus hoewel hij er niet zozeer aan gewend was, kon hij er absoluut niet over klagen. "I doubt that me talking about tea is a good idea," grinnikte Edward. Hij was vrij zeker dat dat een veel te duidelijke hint was dat er iets mis was. Al wist hij niet zeker of ze er gelijk vanuit zouden zijn dat hij Brits was, er was ook gewoon een grote kans dat ze er vanuit gingen dat hij homoseksueel was. Niet dat Edward vond dat het gay was om van thee te houden, maar hij wist wel hoe het in deze wereld in elkaar zat, als je als man niet van de typische mannelijke dingen hield werd je seksualiteit al snel in twijfel genomen. "I'd rather shoot myself than drink coffee," gaf Edward toe. Oké misschien was dat een tikkeltje dramatisch, maar koffie drinken was iets waar hij dus absoluut niet van kon genieten. Zelfs zo een zoet Starbucks drankje wilde hij absoluut niet naar binnen brengen. Bij haar gegniffel keek Edward gelijk op, dat kon niks goeds betekenen. Toen ze uiteindelijk zei wat de water activiteit inhield trok alle kleur weg uit Edward zijn gezicht. "I regret suggesting it, though I bet I can seduce a guy while doing, what was it? Water aerobics?" Het was gewoon haast lachwekkend. Edward was absoluut niet het soort persoon daarvoor, maar hij zou op zijn minst haast zijn hele lichaam kunnen gebruiken om hopelijk een beetje interesse uit te lokken bij Zach. "Yes, Vlad and Rashina Pjotr. All that we know about them is that Vlad and Rashina are both interested in dance, so I'm guessing they'll be joining any dance classes." Er was niet veel informatie bekend over deze twee, ze waren dan ook zeker de moeilijkste doelen van deze hele missie. De twee die de meeste moeite zouden kosten.
"Oh wel thank goodness," grinnikte Edward terwijl hij kort met zijn ogen rolde. "I didn't think you poisoned it, you don't seem that evil, maybe a little." Edward voegde een knipoog toe aan zijn woorden, niks speciaals. Knipogen kwamen vaak over als flirterig, maar Edward was er aan gewend om vaak te knipogen. Hij deed het meestal niet eens expres, het ging gewoon automatisch bij hem. Hij kon er ook weinig aan doen wat zijn gezicht automatisch deed. "I'll look on the website," knikte hij, de website van hun cruise openende op een apart tabblad. Op de site scrolde hij een beetje rond tot hij eindelijk de menu kaart gevonden had. "Well it's mostly... expensive, and meat." Dat was een grote teleurstelling, al kon hij niet zeggen dat hij echt verrast was, vlees was toch wel iets wat heel veel mensen veel aten, en zeker van dit dure vlees viel erg in trek bij de rijkelui. Hoe meer geld je voor een klein smakeloos lapje vlees betaalde hoe rijker je leek. Edward had hier persoonlijk geen interesse in, maar hij wist dat het nodig was als er geen andere opties waren.
Kort dacht hij na over wat ze konden doen, maar Edward kwam tot de conclusie dat hij het liefste gewoon niks wilde doen tot ze weer aan de slag moesten. "Does doing nothing count as doing something?" Hij was oprecht moe, moe van zijn slapeloze nachten, moe van de vlucht en het plotse tijdsverschil waar hij nog steeds niet aan gewend was. Edward was uitgeput, hij had deze pauze nodig voor hij zich weer moest gedragen als een compleet ander persoon. Voor even rammelde de alarm bellen in zijn hoofd. Een schietbaan klonk alles behalve goed. Als er een schietbaan was betekende dat ook dat er wapens aan boord waren, en hoewel het geen verrassing zou zijn als hun doelwitten echt wapens bij zich droegen, was het beter als er niet extra wapen opties voor hen gegeven werden. De alarmbellen stopte snel al met rammelen toen Lia duidelijk maakte dat het een paintball schietbaan was. "Oh thank goodness," mompelde hij, zijn schoenen uit doende. Vervolgens nam hij plaats op de kleine bank in het woonkamer gedeelte. De bank was net groot genoeg voor zijn romp. Zijn benen hingen volledig over de arm leuning heen, toch was Edward comfortabel. Hij zou hier zo in slaap kunnen vallen als hij dat wilde. "We should probably sign us up for as many activities as possible, especially the ones where any of our targets are signed up as well."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het was fijn om de man te horen lachen. Hij kwam redelijk serieus over, maar wanneer hij lachte deed hij haar ergens denken aan een puppy. Gosh, nooit gedacht dat ze dat zou denken over een agent die waarschijnlijk evenveel mensen had gearresteerd in 1 maand dan zij in een jaar. Lia bleef echter rationeel denken. Ze wist dat relaties krijgen met agenten uit den boze was en het stond ook niet bepaald op haar planning. Afhankelijk van dat feit, vond ze de man wel aantrekkelijk. Long, dark, handsome; waren de exacte woorden waarmee een boel vrouwen hem zouden beschrijven. Lia was met haar 1,78 ook niet meteen de kleinste, in tegendeel, in vergelijking met de rest van haar familie was ze best wel lang. Maar wanneer ze bij Edward stond, leek ze wat te krimpen.
Lia keek kort door het raam op het balkon neer en haar wenkbrauwen schoten wat de lucht in. "I didn't even notice we had a hottub," merkte ze op. Het balkon was ruim en had een perfect zicht over de oceaan. Misschien was ze wel een beetje verliefd geworden op hun kamer. Thuis was ze dit soort dingen zeker niet gewend. "Great way to relax after a day socializing with those bastards," gaf ze toe met een grijns. Het was ergens wel goed dat ze door hun files te bestuderen, de targets al niet mocht. Het was niet eenvoudig om iemand te arresteren die je begon te mogen terwijl je je missie uitvoerde. Zo had ze altijd wel medelijden gehad met de jonge criminelen die ze moest arresteren. Ze hadden meestal er zelf niet voor gekozen om in die wereld terecht te komen. Ergens had ze zelf wel geluk dat haar moeder altijd had klaargestaan voor haar, anders zou ze niet weten waar ze nu zou zijn.
Lia trok een wenkbrauw op naar Edward. "Maybe you should talk about tea with Zach," grapte ze. Ze was ervan overtuigd dat hij in die seconde dat ze elkaar waren gepasseerd, de aandacht van de man had getrokken. "How dare you?" antwoordde ze met een frons toen hij zei dat hij zichzelf liever zou neerschieten dan koffie te drinken. "The only reason I'm here today, is because of my good friend, coffee." Dramatisch legde ze haar hand op haar hart. Als ze ooit een speech moest geven, zou ze die zin erin moeten verwerken. Ze wist echter dat Edward tijdens deze missie wel een paar koffie's zou moeten drinken, dus ze had ergens ook wel wat medelijden met hem. Maar uiteindelijk zat zij ook opgescheept met thee, want in principe gewoon water was met een vreemd smaakje.
Ze lachte bij zijn woorden en rolde met haar ogen. "Who are you, James Dean, don't get too cocky now," plaagde ze hem, waarna ze hem een glimlach toewierp. Het was eens wat anders, meestal was zij degene die een target moest verleiden op een missie. Ze had er een hekel aan. Als mensen wisten wat ze al had gedaan om informatie te verkrijgen, zouden ze waarschijnlijk walgen van haar. Niet dat ze het ooit uit plezier deed, er was altijd wel een reden voor. Maar dat maakte de meeste mensen niet veel uit. Het liefst zou Lia die gebeurtenissen vergeten.
Lia trok een wenkbrauw op toen hij zei dat ze misschien maar een klein beetje evil leek. "Excuse you? I was planning on offering to cook if you didn't like the food, but guess you shall do the cooking here," grapte ze. "You don't like meat? Are you vegan or vegetarian?," vroeg ze nieuwsgierig. Eerlijk, de meeste mannen die ze kende aten wel vlees. Het werd typisch mannelijk gezien, iets wat in haar ogen absurd leek. Zelf at ze wel graag iets van vlees, maar ze kon ook prima zonder. Lia hield ervan om verschillende dingen uit te proberen. Een buitenlands restaurant schrikte haar dan ook helemaal niet af.
Ze grinnikte om zijn woorden en volgde hem met haar ogen naar de bank. Ze konden nog perfect met elkaar communiceren, aangezien de slaapkamer en woonkamer zich eigenlijk in één grote ruimte bevonden, als een soort luxe studio. Ze nestelde zich in een boel lakens. Aangezien de airco zo goed werkte in de suite, was het er niet al te warm. Het was heel wat anders dan op het dek van het schip. Ze knikte bij zijn woorden. Dat was zeker geen slecht plan. Anders zouden ze nooit de kans krijgen om met de targets te praten. "I hope they pick some fun activities, at least," merkte ze op.
Lia bedacht zich iets en nam haar bundel dekens mee naar de bank waar Edward op zat. Ze duwde zijn benen wat opzij en ging zitten op de armleuning, nog steeds in haar lakens ingepakt. Nieuwsgierig bestudeerde hem. "Soooo, since we will be stuck with eachother for a while...tell me something about yourself?" Ze was ergens wel nieuwsgierig naar zijn achtergrond en persoonlijkheid. Het kon geen kwaad als je je partner goed kende in dit vakgebied. Het was beter om hun karakter te kennen, zodat je wist hoe ze konden reageren op bepaalde zaken en welke onderwerpen je beter kon vermijden. Je openstellen naar je partner toe, werd gezien als een sterkte, geen zwakte.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Lia's woorden grepen Edward zijn aandacht met beide handen stevig vast. Het was veilig om te zeggen dat hij geïnteresseerd was in de hottub die blijkbaar op hun balkon stond. "If only we weren't here on a mission." De luxe op dit schip was iets wat Edward nooit eerder mee gemaakt had, en hij wilde er zoveel mogelijk van genieten als maar kon. Genieten kon gelukkig ook gedaan worden met activiteiten, en activiteiten gingen ze veel moeten doen. Edward ging er van uit dat er vast een groot deel van de activiteiten was die hij absoluut niet leuk zou vinden, maar hij wist ook goed dat er bepaalde aangeschreven activiteiten waren waar hij nu al naar vooruit keek. Edward kon gelukkig vaak wel genieten van verschillende bezigheden, zelfs als ze in het begin niet interesse bij hem op wekte. Hij was in dat opzicht een makkelijk persoon, kon zich behoorlijk goed aanpassen aan wat andere mensen leuk vonden om te doen. Je zou Edward nooit oprecht horen klagen over een activiteit of bezigheid, zelfs de saaiste films zou hij zonder enige klacht kijken voor het juiste persoon. "And relaxing we will need." Hij kon het zich amper voorstellen hoe vermoeiend het wel niet moest zijn om al deze dagen door te brengen met deze vreselijke mensen. Doen alsof hij hen aardig vond terwijl ze sommige van de meest vreselijke misdaden begingen. Zelfs de gedachte van aardig moeten doen was vermoeiend voor Edward, al had dat wellicht ook te maken met het feit dat hij al oprecht heel moe was. Misschien had hij lichtelijk onderschat hoe erg zijn jetlag was.
"Oh I don't think Zach and I will do much talking, if you know what I mean," grapte Edward, zijn woorden gevolgd door een iets wat luide lach. Het was raar om er zo over te praten, maar toch wist hij welke dingen nodig konden zijn voor het krijgen van informatie. Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat Edward zondes moest begaan voor het bereiken van zijn doel. Hij had dan nog geluk dat hij interesse had in zowel mannen als vrouwen, anders kon het nog wel heel moeilijk worden om ook echt interesse te tonen. Al vond Edward de gedachte om interesse in iemand als Zach te hebben al vrij misselijkmakend. Een man als Zach verdiende het niet om mensen geïnteresseerd in hem te hebben. Alles wat hij verdiende was een ontiegelijk lange celstraf. Iets wat hij hopelijk ook snel zou krijgen. "If I got a pound for every coffee I have ever had my life I would have exactly two very regretful pounds," lachte Edward zachtjes. Hij was oprecht alles behalve een koffie persoon. De geur alleen al kon hem met gemak laten kokhalzen, gelukkig was zijn pokerface echter zo strak als maar kon. Hij zou zelfs het goorste gerecht ooit zonder ook maar een kick kunnen opeten. Hij zou er niet van kunnen genieten, maar het was op zijn minst niet van zijn gezicht af te lezen.
Lia's lach was best een fijn geluid, het was het soort lach dat met gemak een kamer kon vullen. Het soort lach wat automatisch een glimlach op Edward zijn gezicht toverde. Niet veel lachen hadden dat effect, zeker niet op Edward. "Oh please, let me have my James Dean moment, it's not every day that I get to seduce someone for information." Hoewel het vaak het deel van een missie was waar mensen tegen aan zaten te hikken, kon Edward er best wel plezier uithalen. Hij voelde zich vaak een gek soort zelfverzekerd als het hem lukte informatie te krijgen door gewoon aantrekkelijk te zijn. Niet elk aantrekkelijk persoon kon zo ver komen. Hij besloot het gewoon altijd als een compliment op te vatten wanneer iemand informatie aan hem kwijt gaf puur omdat ze interesse in hem hadden. Gelukkig voor Edward had hij in geen van deze scenario's ook zelf interesse gehad in zijn doelwit. Gevoelens krijgen voor een crimineel was iets wat absoluut niet kon. Dat was de enige regel waarvan Edward wist dat hij hem nooit zou breken. Zo iets kon je als professioneel agent gewoon niet maken, en Edward gaf meer om zijn carrière dan om zijn liefdes leven.
"You were planning on offering on cooking? I was planning on doing that, don't steal my spotlight like that, let me be a good husband for once," zei hij, zijn laatste woorden bedoeld als grapje, deze werden dan ook opgevolgd door een zachte lach. Edward was precies het soort persoon dat goed om zijn eigen grappen kon lachen, iets wat veel mensen als stom beschouwden, maar hij kon het hier niet harder mee oneens zijn. "Vegetarian, have been so for almost fourteen years now." Edward kon zich amper meer voorstellen hoe vlees smaakte, maar het maakte hem ook vrij weinig uit, zelfs al wist hij dat hij op deze missie hoogstwaarschijnlijk toch vlees zou moeten eten. Hij zou zijn best doen om hier onder uit te kunnen komen, maar indien het echt nodig was zou Edward alles voor deze missie over moeten hebben, en als hij dan vlees moest eten zou hij dat maar gewoon moeten doen.
"If they don't pick fun things I'm suing," grapte hij. Het was toch niet alsof hij hen echt zou kunnen aanklagen, daarnaast zou hij de activiteiten gewoon doen, en hij zou zichzelf gewoon dwingen om het leuk te vinden, dat was altijd wel een mogelijkheid. Zelfs Edward was door zichzelf te dwingen dingen te doen die hij niet wilde, of dingen te voelen die hij niet voelde. Niet veel mensen hadden dat effect op zichzelf.
Edward keek op toen Lia, samen met haar kostuum van dekens, van het bed opstond. Hij liet haar zijn benen aan de kant leggen, zijn blik op haar vast gezet terwijl ze neer zat op de bank leuning. Hij zou het nooit hard op toegeven, maar ze zag er eigenlijk best wel schattig uit zo, in haar bundel van dekens. "Okay wait, let me think," mompelde hij, kort zijn ogen dicht doende om een moment te nemen waarin hij na kon denken over wat hij moest vertellen. Hij was niet bepaald het meest interessante persoon op de wereld. "Uhm, so my name is Edward, I am twenty four years old, I started the training for this job when I was eighteen, and thus became one of the youngest Inerpol agents. I was born and raised in Carbis Bay, which is a very very small coastal town in England, also voted number one most dangerous south England coastal towns, though I suppose that doesn't mean much. My favourite colour is purple, but the blueish kind of purple. I enjoy surfing, dancing, running, and music. I am the youngest in a family of four other boys. I currently live alone in an apartment in Westminister, which was voted most dangerous borough in London twice in a row. Uhm.. I think that's most there is to know about me." Edward was een beetje aan het ratelen, onzeker of wat hij vertelde de informatie was die ze wilde horen, maar ze moest het er maar mee doen. "What about you? What is there to tell about miss Lia Archer?"

Other
Internationale ster

Other schreef:
Ze schudde haar hoofd om zijn woorden. "Don't think we could afford to be here, if it wasn't for this mission, Ed," merkte ze op met een opgetrokken wenkbrauw. "Definitely not a suite like this." Ze maakte een gebaar naar de kamer. Alles aan de kamer schreeuwde luxe. God, ze zou vanavond misschien even kunnen genieten van het gigantische bad. "At least 3 of our targets are quite young, maybe we can talk to them easier," merkte ze op. Ze betwijfelde echter of ze ooit haarzelf zou kunnen zijn met de anderen op het schip. Het was niet makkelijk om haar comfortabel te voelen als ze voortdurend zou moeten letten op wat ze zei en deed.
Lia trok een walgend gezicht door zijn woorden. "Can I get a new partner?," lachte ze. "Think mine might be broken." Ze schudde haar hoofd. "I guess do what you gotta do right?" Ze was blij dat hij er ook zo luchtig over kon praten. Het was maar niets als ze alles zouden overdenken. Het zou binnen een paar seconden een heel wat andere sfeer zijn, mochten ze dat doen. Het was een soort copingsmechanisme, om zo'n zaken lachen. Ergens wist ze wel dat zelfs Edward het niet altijd een fijne job vond. Uiteindelijk waren het de resultaten die voor beiden telden.
"Nooo, I'll teach you how to enjoy coffee, I swear," protesteerde ze. "You have the honor of living with the best coffee-maker in the world," grapte ze. Thuis roosterde en maalde ze graag de bonen zelf, om zo een perfect blend te krijgen. De meesten soorten koffie had ze ook wel eens geproefd, behalve dan die kopi loewak, daar zou ze nooit aankomen. De gedachte aan koffiebonen die letterlijk uitgekakt waren, beviel haar nu niet zozeer. Ze had dan ook gezworen aan haarzelf dat dat de enige koffie was die ze nooit zou proberen. Edward begon over zijn James Dean momentje, wat haar aan het lachen maakte. "Excuse me, Christopher, you remember you have a wife right?" Ze wees naar haarzelf en trok een wenkbrauw op. "So calm your ass down," voegde ze eraan toe. Ze wist zelf ook nog niet of zij zo'n dingen zou moeten doen op deze missie. In het dossier had gestaan dat Vlad er wel om bekend stond meerdere affaires te hebben, maar dat zei niet veel. Als de gelegenheid er kwam, zou ze er wel gebruik van moeten maken.
Ze rolde met haar ogen en gaf hem een stoot. "But dear, don't we have our chefs for that?" Ze gaf hem een glimlach. Ze betwijfelde het of rijke mensen echt zo vaak kookten. "Oh, didn't know that...in that case, I might be better if you cook first, since I don't know that many recipes,' gaf ze toe. Ze kon wel wat in elkaar flansen, maar ze wilde het Edward ook niet aandoen om een half gelukt vegetarisch recept op te eten. Haar eerste indruk over hem zei dat hij nog zou zeggen dat hij het lekker zou vinden, ook al zou dat misschien niet het geval zijn. Ze wilde hem dat nog niet meteen aandoen.
Ze luisterde aandacht naar wat Edward te vertellen had en glimlachte bij zijn woorden. "Why would you live in 2 of the most dangerous places in the UK?" vroeg ze verward. Ze trok een wenkbrauw op. "Let's go for a run someday," bood ze aan. "Let's see if I can keep up with you." Lia hield ervan om te gaan lopen, zeker met wat muziek of een gesprekspartner. Edward leek haar een perfecte jeugd te hebben gehad, afgezien van het feit dan dat hij in 2 gevaarlijke plekken had gewoond.
Lia twijfelde even. "Well, I'm twenty three years old and was born in Korea," knikte ze. "My parents moved to the US when I was still very young tho, so I don't really remember anything about my time there." Ze vond het best wel jammer dat ze zich niets herinnerde van haar roots. Ergens had ze gehoopt dat haar ouders wat langer in Korea woonden. "After my dad died in a car accident, my mother raised me on her own and I have no siblings. Ehmmm, I started working for the FBI when I was 19." Ze dacht kort na over wat te zeggen. "Oh I love hiking, running and kickboxing, even though I don't have that much leisure anymore. Also don't really have a favourite colour, since black can't be really considered a colour. I currently own a small appartment in the heart of New York, the city that never sleeps." Ze knikte en dacht na. "Anything else you would like to know dear husband?"

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Even if I saved up all money I ever earned I wouldn't be able to ever pay for a suite like this." Natuurlijk verdiende Edward niet verkeerd geld, hij verdiende genoeg om van te kunnen leven, maar erg veel was het ook weer niet. Maandelijks ging een gedeelte van zijn salaris ook nog altijd naar zijn vader toe, puur om de man te ondersteunen. Edward was niet eens meer zo zeker waarom hij dit geld nog steeds afgaf aan de man, waarom hij hem nog steeds financieel bleef ondersteunen, zeker terwijl hij het zelf niet eens zo breed had. Ondanks dat hij zijn twijfels had, bleef hij het doen, elke maand op dezelfde dag, als klokwerk om 12 uur stipt, de helft van zijn inkomen naar zijn vader toe. Soms voelde hij zich er raar over, zijn geweten vertelde hem dat hij zo alleen maar zijn vader's verslavingen aan het voeden was, zijn geld maakte het mogelijk voor de man om meer alcohol in te slaan, en god wist wat voor pillen hij er ook van haalde. Toch bleef Edward het doen, wetende dat ondanks alle nadelen, zijn vader ook niet zou kunnen eten als Edward zijn deel niet betaalde. Zijn broers deden het niet, maar zij hadden hun redenen ervoor, ze hadden een gezin wat ze moesten verzorgen, ze hadden hun eigen verplichtingen. En voor zover zij wisten was Edward een gewone kantoor medewerker zonder vrienden of gezin buiten zijn broers en vader. Voor zover zij wisten had Edward geen leven buiten zijn 9 tot 5 baantje achter een bureau in een van de honderden kantoor gebouwen, weg rottend met geen toekomst in zicht. Wellicht was zijn leven niet zo anders als zij het voor zich zagen, behalve dat zijn baan nood was voor nationale en internationale veiligheid. "They might be young, but they're still entitled rich kids, doubt anyone could have a normal, casual conversation with them," brieste Edward. Ze mochten dan wel een beetje van dezelfde leeftijd zijn, maar hij was vrij zeker dat ze absoluut niks gemeen hadden met hen.
"Hey, I'm a great partner," grijnsde Edward zwakjes. Hij was vast niet werelds meest geweldige partner, maar tot zover had hij nooit klachten ontvangen van zijn partners, nooit echte legitieme klachten echter. "Sometimes you have to take the dirty route to get access to the information you need." Die dirty route kon twee kanten op gaan, de gewelddadige kant, niet een van Edward zijn favorieten, of de seksuele kant, ook een richting waar Edward het liefste niet op ging. Als het allemaal even mee zat hoefde hij geen van deze richtingen op te gaan om aan de benodigde informatie te komen, toch was Edward al vrij zeker dat hij zijn lichaam in de strijd moest gaan gooien om Zach te kunnen breken. Het was immers deel van de baan, soms moest je dingen doen die je liever niet deed, dingen die je normaal gesproken nooit zou doen. Het zieligste was misschien wel wanneer de enige keren dat je enige actie in je leven had het kwam door een missie, en het allemaal eigenlijk nep was, maar ook dat was iets wat Edward al had leren accepteren.
"If you can make me a coffee I actually like then I'll owe you my life." Koffie drinken was gewoon niet iets waar hij van hield. Als kind had hij wel eens een slokje van zijn vaders koffie gestolen, maar hij mixte zijn koffie altijd met rum, wat voor een haast satanische combinatie zorgde. Dat was zeker weten waar Edward zijn haat voor koffie begonnen was, verder had hij gewoon weg nooit de moeite genomen om het lekker te vinden. Edward kon het niet laten te lachen om Lia haar opmerking. "Oh right, sorry Jenna, nearly forgot my beautiful wife," grinnikte hij. Het was ook maar een grapje, al was hij toch vrij zeker dat hij op bepaalde lengtes moest gaan om Zach om zijn vinger te kunnen binden. Dat was immers zijn eerste stap om het plan echt in actie te zetten.
"If only we could have brought our crew on this ship, disappointing, I'm rating one star," zei Edward zo serieus mogelijk, zijn stem terug in het Amerikaanse accent gesprongen. Het was wel leuk om een keer echt met zo een accent te kunnen praten. Het viel hem ook wel op hoe mensen anders leken te reageren op een Amerikaans accent dan zijn normale Britse accent. Misschien een beetje dubbele standaarden, een vooroordeel over hoe mensen van beide locaties waren en behandeld moesten worden.
Kort keek Edward op naar Lia, een zwakke glimlach geplaatst op zijn gezicht, iets dat gek genoeg best vaak gebeurt was sinds ze hier aan boord waren. Als iemand er naar vroeg zou hij gewoon zeggen dat het was om goed in zijn rol te kunnen kruipen, een perfect excuus. "You don't know any recipes without meat? But that's fine, I'll be sure to cook us something nice tonight." Edward had er absoluut geen problemen mee om te moeten koken, hij vond het alleen maar leuk om te doen, kon oprecht genieten van zijn tijd besteden in de keuken.
Over hemzelf vertellen was iets wat Edward ook niet vaak deed, mensen toonde ook haast nooit echt interesse in hem, dit zorgde er vooral voor dat hij niet zeker wist wat hij wel en niet moest vertellen, hoe diep hij al kon gaan met onderwerpen. Hij liet het feit dat hij geen moeder meer had dan ook links liggen, onzeker of dat een te persoonlijk onderwerp was om iets over te zeggen, hij wilde Lia niet oncomfortabel maken. "They're dangerous so they're cheap, it's where all the bad people live, and also all the people that don't have too much money. Our family fit into both categories back in Carbis Bay, and I like to surround myself in criminals, so Westminister felt perfect." Edward was zeker niet opgevoed als een goede jongen, het was ook ooit in zijn hoofd gekomen om zo een baan als hij nu had te nemen, het paste absoluut niet bij wie hij vroeger was. Edward had best een criminele jeugd, stelen uit winkels, het illegaal in bezit zijn van wapens. Hij was ook een aardig aantal keer in contact gekomen met drugs, al was het het gebruik of de verkoop ervan. "Sounds like fun, though I'm sure I'll out run you," grijnsde hij. Hij had echter geen idee of dat echt zo was, maar een challenge vond hij altijd leuk. Daar kon hij nooit nee tegen zeggen.
Stilletjes luisterde hij aandachtig naar wat Lia hem allemaal vertelde. "Have you gone back to Korea once?" vroeg hij haar. Zelf was hij wel eens in Korea geweest, maar een paar uurtjes voor een vergadering, toch was alles wat hij toen gezien had erg mooi geweest. "Oh I'm sorry to hear, when did he die?" vroeg hij haar, zich afvragende of hij haar ook op de hoogte had moeten stellen van zijn moeders dood. Hij besloot dat hij het maar zo moest laten, het was toch niet super belangrijk. Het was niet alsof dat kleine detail nou zoveel uit maakte. "I think you told me quite enough, though I am curious, why black as a favourite colour?"

Other
Internationale ster

Other schreef:
"Let's quit our jobs and sell drugs instead." Ze trok een wenkbrauw op, alsof het een mogelijkheid was. In feite waren de mensen met de meeste informatie over zo'n illegale praktijken, de mensen die die illegale praktijken moesten bestrijden. Zij dus. Af en toe verbaasde het Lia niet dat zoveel agenten corrupt waren of werden. Het was makkelijk om je te laten verleiden door die kant. Er werden je af en toe wel aanbiedingen gedaan. Zeker als je undercover werkte, moest je moreel sterk staan. Het zou niet de eerste keer zijn dat een agent zich te erg zou identificeren met zijn of haar valse identiteit.
"You'll have to prove yourself," grinnikte ze met een opgetrokken wenkbrauw. Dat gelde echter ook voor haar. Ze zouden pas na verloop van tijd merken of ze goede partners waren. Daarom dat het slim was dat ze elkaar nu wat meer leerden kennen. "Talk to me about it," zuchtte ze toen hij vermeldde dat ze soms de 'dirty route" moesten nemen om bepaalde informatie te verkrijgen. "There are just some things that aren't that great about this job," merkte ze op. "Glad I did it tho, but it isn't that easy," gaf ze toe. Daarbij kwam het feit dat je werk niet altijd even werd gewaardeerd. Nadien werd er zo weinig mogelijk over gesproken, zodat de agenten zelf niet in gevaar kwamen. Het kon altijd zijn dat er iemand overbleef die wraak zou willen nemen. Voor de veiligheid van de agenten werd er dan ook geen woord over gerept.
"Well, you should at least try to save me if I ever get shot, that's kinda your job, partner," lachte ze. Ze schudde grijnzend haar hoofd. "If you'll teach me how to drink tea, I'll make you the best coffee I can." beloofde ze hem. Lia nam een pakje nootjes uit de kast en bood hem er wat aan. Misschien was het een goed idee om nu nog wat te eten, mocht hij het eten straks niet lusten. Ze zouden wel achteraf iets eten, maar het zou wat awkward zijn mocht hun maag plots beginnen knorren tijdens het eten zelf. Ze schudde haar hoofd bij Edwards woorden over het eten. "I do know some recipes, but I don't know whether you would like them," gaf ze eerlijk toe. "I'm not that good a cook, I just know the basic stuff," gaf ze eerlijk toe. Ze had dan wel altijd gekookt voor haarzelf en ze vond het wel fijn, maar echt veel tijd wilde ze er niet aan besteden.
"Oh I'm sorry to hear that, must've been quite difficult for you and your brothers," zei ze aarzelend. Ze wilde ook niet te veel doorvragen, mocht Edward er liever niet te veel over praten. Lia wiebelde met haar wenkbrauwen toen hij zei dat hij haar wel zou verslaan in een loopwedstrijd. Little did he know dat ze ooit bijna in de olympische kampioenschappen was geraakt. Lia schudde haar hoofd toen hij vroeg of ze ooit terug was gegaan naar Korea. "Never had the time to do so," gaf ze eerlijk toe. Nadeel van een workaholic zijn, de enige reisjes die ze had gemaakt, waren in werkverband geweest. "Last month it was 10 years ago," knikte ze. Haar vader was een geweldig man en hij was toch één van de grootste redenen dat ze stond waar ze stond. Ze hield er dan ook van om over hem te praten. Lia trok een wenkbrauw op toen hij vroeg waarom zwart haar favoriete kleur was. "Why not? I just like how it fits with everything, and it's obviously the most elegant color," verdedigde ze haar favoriete kleur.
Lia keek wat later op de klok, om te merken dat ze toch wel al een tijdje hadden gepraat. "Oh, maybe we should get ready," gaf ze toe. "You haven't seen the details of the dressing room yet, right?" Ze wenkte hem en gebaarde naar de kleren. "It's actually crazy how much work they put into these labels," lachtte ze terwijl ze één van de lades met accessoires openschoof. Zoveel diamanten waren waarschijnlijk niet eens in een winkel te zien. "If this ship goes down like the titanic, it will be like a freaking treasure at the bottom of the ocean." Voorzichtig hield Lia één van de halskettingen en bijpassende oorbellen op. "Pretty?" vroeg ze terwijl ze ze kort voor haar hals hield. "What are you going to wear?" Ze keek hem nieuwsgierig aan, waarna ze een paar hakken uitkoos.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Kort lachte Edward weer. Hij kon zich de laatste keer dat hij in zo een goede bui was niet herinneren. Misschien was het de vermoeidheid die hem onder de knieën zat, of misschien was hij gewoon een beetje vrolijk, al was dat niet iets wat hij ooit zou toegeven. "Oh please, if it's up to me I won't even let anyone get close enough to shoot you." Terwijl hij oprecht een kogel voor haar zou vangen, wist hij ook dat het nog beter was om te voorkomen dat er überhaupt kogels geschoten zouden worden. In films lieten ze altijd het heldhaftige moment zien waarin iemand voor de kogel sprong, alsof dat echt iets zou helpen. Een kogel voor iemand opvangen had alleen maar nut als dat de laatste kogel in het geweer was en er niet meer ammunitie wapens in de buurt waren. Een kogel voor iemand opvangen was gewoon een dom ding om te doen, als je het aan Edward vroeg. Het beste wat je kon doen was gewoonweg zorgen dat er al niet geschoten zou worden. Edward was liever het geweld voor dan dat hij het geweld op zou moeten vangen. "That's an offer I can't resist, I'll teach you, not only how to drink tea, but also how to enjoy tea to the fullest." Met alleen het drinken van een kopje thee kwam je niet ver, om echt van thee te genieten kon je niet gewoon een kopje zetten en drinken, was het maar zo makkelijk. Edward was ook vrij zeker dat Elena er raar van op zou kijken als Lia gewoon thee zou drinken alsof het niks is. Dat zou zeker verdacht kunnen overkomen. "Oh that's alright, not only do I like almost everything, but I'm a great cook, if I may say so myself, so I'll do the cooking if needed, so no worries about that." Sinds jongs af aan bracht Edward al aardig wat tijd door in de keuken, als tiener had hij zelfs een baantje in een restaurant toen hij dertien was, al was dat meer voor het verdienen van geld dan voor het koken, het koken was echter wel een plezante bijzaak. Hoe dan ook, koken was iets wat hij graag deed, en ook best goed kon als je het aan hem zou vragen, misschien was dat niet een geheel eerlijke mening, maar het was iets.
"Nahh, it wasn't bad at all. There's nothing young boys like more than getting to do gross chores for some quick cash." Edward vond het fijn om op zijn jeugd te kijken met roze glazen, al wist hij dat het helemaal niet zo geweldig was geweest. Zijn oudste broers hadden het het beste gehad, zij groeide op met hun moeder in tijden dat ze nog genoeg geld hadden. Toen Edward geboren was werd zijn moeder ziek, en uiteindelijk ging al hun geld naar haar ziekenhuiskosten, na haar overleden ging al het geld naar zijn vader's opgebouwde verslavingen. Edward dacht niet graag terug aan zijn jeugd. Sinds zijn broers allemaal een stuk ouder waren dan hem waren zij allemaal al uit huis toen Edward nog een kind was. Zij hadden hun vader niet mee gemaakt op die manier, en konden zich dan ook niet voorstellen waarom Edward en de man totaal geen goede band hadden. Edward praatte er ook nooit over, de dingen die er gebeurde waren zijn geheim, eigenlijk die van hem en zijn vader, maar hij betwijfelde of de man het zelf überhaupt herinnerde. "You should inn your vacation days sometime and visit the country, if that's something you want to do at least." Ook Edward wist wel hoe lastig het soms kon zijn om vakantie dagen te nemen, hij kon zich de laatste keer niet herinneren dat hij dit deed, maar hij wist ook hoe belangrijk het soms was om even een weekje vrij te nemen. Hij zat er eigenlijk zelfs over na te denken om een weekje vrij te nemen na deze missie, hij ging er zelfs van uit dat zijn baas dit al van hem verwachtte. Edward kon soms best voorspelbaar zijn als hij dat wilde. "My condolences, I'm certain he was a great man," knikte Edward. Binnen kort kwam ook het jubileum van zijn moeder haar dood, maar dat was niet iets waar Edward echt op vooruit keek. Meestal probeerde hij er niet eens over na te denken op de dag zelf. Hij zou zich verdrinken in werk en 's avonds in een paar glaasjes, er was niks mis met een beetje dronken worden om je problemen te vergeten. Als je het maar niet te vaak deed. "Oh no, no absolutely not. While I agree that you can mix it with everything, red is by far the most elegant colour, no argument possible."
Bij haar woorden realiseerde Edward zich pas hoeveel tijd er voorbij gegaan was. Wauw, hij had het niet eens door gehad. Tijd vloog voorbij wanneer je het naar je zin had. "I have not no," knikte hij, zijn wenkbrauwen op trekkend. Hij kon zich niet eens echt voorstellen wat voor details ze nou op kleding konden zetten. Voor hem was kleding niet iets dat nou echt details nodig had. Edward stond op van de bank en maakte zijn weg naar de kast waar hun kleding in gestopt was. Voorzichtig nam hij een van de labels beet. Edward kon het niet laten zacht te lachen nadat hij alles gelezen had. "Who's going to ask us about the date our clothes were released in their collection? That seems a bit extra, doesn't it?" Hij wist best hoe gek sommige van deze mensen konden zijn, maar dit was wel erg overdreven. Toch moest hij het maar uit zijn hoofd leren. "If this ship sinks I'm becoming a scuba diver to dig up that treasure," grinnikte hem. Hij verwachtte echter niet dat hun schip tegen een ijsberg op zou varen, dat was gelukkig iets wat ze tegenwoordig makkelijker konden zien. "Yeah, looks nice," knikte hij toen ze hem de sieraden liet zien. Hij had dan misschien geen verstand van sieraden, maar hij kon best zien of iets er mooi uit zag of niet. "I'm thinking... Gucci?" sprak Edward terwijl hij een pak uit de kast haalde. Het was een zwart pak met witte vierkantjes overal, er zat ook een witte korte-mouwen blouse bij, wat Edward meteen aansprak. Het was een luchtige outfit, iets waar hij niet in zou smelten, maar het straalde nog steeds geld uit. "Is it Lia approved?"

Other
Internationale ster

Other schreef:
"How about snipers, huh?" vroeg ze met een lach. Ze amuseerde zich met Edward. Het voelde alsof ze elkaar al jaren kenden en samen op een vakantie gingen. En eerlijk, ze wist niet goed hoe ze zich erbij moest voelen. Ze had met niet veel mensen meer een serieuze band gehad sinds ze was beginnen te werken voor de FBI. Zelfs collega's zagen haar vaak als de stille, ietswat koele vrouw die werkte op het departement Human Trafficking. Niet dat ze ooit iets had gedaan om van die reputatie af te komen. Sure, ze kon sociaal spelen als dat moest voor haar job, maar in het dagelijkse leven werd ze niet als de meest sociale vrouw beschouwd. Lia had er al vaak over liggen piekeren, over het feit dat ze het gevoel had dat niemand haar echt mocht. Ze keek verward op toen Edward haar naam zei. "Heh, sorry?" Als een idioot had ze gemist wat hij zei.
Lia knikte bij zijn woorden, maar geloofde hem toch niet helemaal. Zelf had ze dat punt nooit bereikt, maar ze wist dat het toch niet makkelijk kon zijn geweest voor Edward. Zelfs als zei hij dat het een leuke manier was om geld te verdienen, ze betwijfelde het of hij ook zo werkelijk dacht. Lia knikte bij zijn woorden en dacht na. "I should, right?" Ze had er al een eindje over nagedacht om Korea op te zoeken, maar als ze eerlijk was, misschien was ze bang dat het een emotionele reis voor haar zou zijn. Het was dan ook de plaats waar haar ouders waren opgegroeid en zei haar kinderjaren had geleefd. "As great as his daughter," grapte ze, de sfeer wat proberen op te luchten. Ze glimlachte naar hem. "But thank you, he really was." Ze had zichzelf beloofd niet te huilen als ze dacht aan haar vader. Het enige wat ze wilde, was een dochter worden waarop hij trots zou zijn geweest.
Edward sprak haar tegen over haar kleurenkeuze en maakte een afkeurend geluidje. "I don't think so love, red is fucking sexy, but black is elegant," herhaalde ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Red is what you wear when you want to stand out from a crowd, however, if a woman wears a black dress, and is still able to stand out..." Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en lachte. Hij kon haar gedachten op dat vlak niet veranderen.
Lia legde haar uitgekozen kleren en accessoires op een hoopje op één van de stoelen en haalde haar schouders op bij zijn vraag. "You never know with these people, right?" Het zou haar niet eens meer verbazen mocht men er echt naar vragen. Het minste wat ze konden doen, was toch wel de collectie zelf onthouden. De release date zou wel geen drama zijn. Lia keek over haar schouder toen hij een pak uit de kast haalde. Ze lachte om zijn woorden, die ongelooflijk snobistisch klonken. "I like it," gaf ze toe, waarna ze kort met haar hand streek over de stof. "Honestly, the fabric feels kinda nice too." Ze nam een paar zwarte herenschoenen met een zilveren gesp en hield die omhoog. "Maybe these will fit well with the suit?"
Ze nam haar kleren van haar stoel en gebaarde naar de deur van de badkamer. "Is it okay if I take a quick shower first, it won't take long," beloofde ze hem. Ze bedankte Edward vlug toen hij daar mee instemde en hield zich aan haar belofte van een snelle douche, waarna ze zich begon op te maken.
Ze gaf het niet graag toe, maar ergens was ze nerveus voor de ontmoeting met de eerste targets. Het belang van de eerste indruk, kon niet echt onderschat worden. Lia krulde haar haren lichtjes, waarna ze deze opstak. Haar oogleden bedekte ze met een laagje donkerblauwe metallic oogschaduw, die mooi zou passen bij de satijnen jurk, die van hetzelfde soort blauw was. Rijke vrouwen hadden oog voor detail, dus ze wilde niet dat ze eruit zou zien als een vogelverschrikker de eerste dag. Normaal zou Lia zich nooit zo optutten, ze besteedde niet altijd zo veel tijd aan haar uiterlijk. Ze had het geluk dat ze echter hield van sporten, waardoor ze wel wat kon eten zonder veel aan te komen. Lia haalde de jurk uit de hoes en checkte nogmaals de maat, die natuurlijk overeenstemde met die van haar. Voor de missie was begonnen, hadden ze al haar maten 3x genomen en gecontroleerd, zodat ze al de kleren niet voor niets moesten bestellen. Ze trok de jurk over haar hoofd aan en vloekte toen ze merkte dat de achterkant bestond uit een ingewikkeld luswerk dat gesloten moest worden met een knoop of strik. Ze deed de deur van de badkamer open. "Ed? Would you mind lending me a hand for a second?" vroeg ze waarna ze verontschuldigend naar hem glimlachte. "Can you tie a knot or something in the back?," vroeg ze terwijl ze zich met zijn rug naar hem omdraaide. "I feel like it's my first day of school, hoping the other kids will like me," gaf ze toe met een zuchtje.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"But only if you want to. I can understand that a trip like that might be very emotional," knikte Edward. Hij zou het wel kunnen begrijpen als ze niet geheel blij aan zo een reis zou beginnen. Het was natuurlijk apart om te realiseren dat een plek als dat jouw vroegere thuis was, zo vroeger dat je het je niet eens meer kon herinneren. Edward ging zelf niet graag terug naar Carbis Bay. Natuurlijk hield hij er best aardig wat goeie herinneringen aan, maar die waren voor het grootste deel neet gedrukt door de minder fijne herinneringen. Sommige plekken kwam hij echter best graag nog wel. Hij kon oprecht geluk vinden in het strand daar bezoeken, slechte dingen waren nooit echt bij hem gebeurd op dat strand. Hij had wel eens gevochten daar, was enkele keren lang genoeg onder water gehouden om hem sterren te laten zien, maar die herinneringen waren niet slecht genoeg om hem ervan te weerhouden zich nog fijn te voelen op dat strand. Het was echter waar hij sommige van zijn beste belevingen meemaakte. "You're almost making him sound terrible," grapte Edward, zijn woorden gevolgd met een knipoog en een zachte lach. Hij meende het niet, natuurlijk niet. Zo ver vermaakte hij zich aardig met Lia, meer dan hij normaal gesproken deed op missies.
Een discussie over kleuren was niet iets waarvan Edward had verwacht dat ze zouden hebben. Wie discussieerde er nou over kleuren? Toch kon hij haar absoluut geen gelijk geven. "Red might be sexy, but it's also very elegant. And a woman wearing black and still standing out doesn't mean she's elegant, that just means she's a gold digger widow already looking for her next husband whos life insurance she will snatch away." Zijn woorden kwamen er uit met een zachte lach, al was het toch wel waar volgens hem. Met zijn beroep kwam hij vaak genoeg langs dat soort vrouwen. Het waren altijd jonge en aantrekkelijke vrouwen, wiens veel oudere rijke man gestorven was vlak na het huwelijk, soms zelfs op de trouwdag zelf, maar altijd makkelijk nadat ze volgens de staat al officieel getrouwd waren. Het was best een stereotype, maar uit ervaring kon Edward eerlijk zeggen dat het ook vaak zo was. Stereotypes vormde zich immers uit een bepaalde soort waarheid.
Het uitzoeken van een outfit was best moeilijk, als Edward eerlijk was. Zijn verstand van mode en kleding was ongeveer zo veel als dat van een baby. Natuurlijk kon hij wel een beetje zien wat goed bij elkaar stond, maar meer dan dat was het ook echt niet. Zijn gewoonlijke kleding bestond zich ook vooral uit sportkleding, en als hij dan op kantoor moest komen kleedde hij zich wel in een pak, maar dit was altijd hetzelfde basic zwarte pak. Iets extra's als dit had Edward zichzelf nooit levend in kunnen vinden. "Yeah the fabric feels like I won't die of a heatstroke while wearing it," grinnikte hij, kort neerkijkend op het pak. Hij hoopte maar dat het zo ademend was als het er uit zag. "I'll trust you on that," knikte hij terwijl hij de schoenen van haar aan pakte. Hij was gewoon blij dat alles al in zijn maat was en hij niet daar ook nog eens naar hoefde te zoeken. Dat zou een echte last zijn.
"Sure thing, do what you must." Edward voelde de drang om te douchen nog niet echt. Hij had een uitgebreide douch genomen vanochtend voor zijn vertrek. Hij had zich zelfs overal geschoren, op bevel van zijn baas. Het zou een gek bevel geweest zijn als dit niet Edward zijn baan geweest was.
Toen Lia de badkamer in verdween verkleedde Edward zich ook. Het pak wat hij vandaag de hele dag aangehad had plaatste hij in zijn voorbestemde zak en hing hij vervolgens aan de was kant van de kast. Elke dag zou er iemand langs komen voor de was, dus gelukkig hoefde Edward zich daar geen zorgen over te maken.
Edward was net klaar met zijn blouse dicht knopen toen de deur van de badkamer een beetje open schoot. Zijn blik viel op Lia en hij realiseerde zich snel al wat het probleem was. Het was veel voorkomend, zeker niet de eerste keer dat Edward iemand moest helpen met een sluiting. "Of course," knikte hij dan ook, zijn handen van zijn knoopje weg laten zakken voor hij op Lia af liep. Hij maakte een gepaste strik in de sluiting, iets wat er niet al te bulky uit zag, ze moest natuurlijk nog steeds elegant blijven. "I feel like I'm getting ready for a first date with someone way out of my league."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Edward snapte dat het moeilijk voor haar zou zijn om het land te bezoeken. Dat apprecieerde Lia dan ook. Ze glimlachte licht naar hem en wuifde het weg. "Something to think about after this mission," knikte ze. Dat waren zorgen voor later. Ze wilde zich niet nu al met zo'n zaken bezighouden, terwijl haar focus eigenlijk moest liggen op de missie. Ze konden zich niet al te veel laten afleiden. Lia gaf hem een mep op zijn schouder om zijn volgende woorden. "Hey, you are the worst," lachte ze. Ze gaf hem een speels duwtje en schudde grijnzend haar hoofd. "I still want to change partners," voegde ze eraan toe.
Lia trok een wenkbrauw op bij zijn woorden. "I'll change your mind and wear a black dress sometimes," knikte ze. "Can't promise I'm gonna stand out tho, but at least I'm not a gold digging widow," lachte ze. Een fluwelen, zwarte jurk was absoluut haar #1 kledingstuk. "Also, if you think red is such a great color, you should wear a red suit sometimes." Ze glimlachte om zijn gezichtsuitdrukking. Edward zag er wel uit als een goed geklede man. Wel, dat of hij zag eruit als een man die er goed uitzag in eender wel kledingsstuk. Oh, how would it be to be a handsome man in today's world.
Lia glimlachte toen zijn handen een strik in de sluiting maakten. "Thank you," bedankte ze hem wat opgelaten. Ze ging zitten op de bank, waar ze haar hakken aandeed. Daarmee leek ze tenminste niet zo klein in vergelijking met Edward. Ze rolde grijnzend met haar ogen bij zijn woorden. Ze betwijfelde dat zij de persoon was die 'out of his league' lag. Ze schudde haar hoofd. "You look good," knikte ze met een glimlach. "So how shall we handle this shit? Will we start talking to them, or let them approach us?" vroeg Lia aan Edward. Het was belangrijk dat ze toch al een bepaald idee zouden hebben over hoe ze dit zouden aanpakken. Ze mochten echter niet te veel plannen. Ze wilde niet dat alles te geforceerd zou lijken, en dat was wel een gevaar als ze te veel zouden bespreken.
Ze trok Edward mee naar de spiegel in de badkamer en bestudeerde hen, waarna ze tevreden glimlachte. Ze zagen er goed uit samen. "Well well, don't we look like a pair," grijnsde ze. Ze stak haar duim uit en deed juist nog haar oorbellen en halsketting om. "So, quiz time Ed, tell me everything you know about our first two targets," Ze keek hem vrolijk aan terwijl ze haar haar nog wat fixte. "What is his job, besides human trafficking ofcourse."

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
In instemming knikte Edward. Hoewel het zeker iets was om een keer over na te denken, nu was niet de tijd ervoor. Er waren momenteel een stuk belangrijkere dingen om over na te denken. Het was belangrijk dat al hun focus gericht stond op de missie. Soms was het niet erg om heel eventjes afgeleid te worden, maar dat was natuurlijk niet de bedoeling. De bedoeling was dat ze deze missie zo snel mogelijk af konden handelen. Het liefste zou dat al bij hun eerste stop zijn, maar dat was haast onmogelijk. Ze zouden met gemak de gehele tijd op het cruise kunnen nemen voor deze missie, het was dan ook de verwachting dat ze op de eind bestemming klaar waren. Daar zouden dan agenten wachten om hun doelwitten te arresteren en mee te nemen. Indien het mogelijk was zouden ze ook op een eerdere tussenstop de arrestatie plaats kunnen laten vinden. Er waren dan ook agenten aanwezig in elke tussenstop die ze zouden maken. Aan de ene kant hoopte Edward dat ze natuurlijk bij een van de stops al de arrestatie konden uitvoeren, maar aan de andere kant vond hij het ook geen verschrikkelijk idee om langer aanwezig te moeten zijn op de boot. Het was nou niet alsof dit een vreselijke plek was om te zijn. "The worst? I'd like to think that I'm quite amazing," grijnsde hij. Het voelde wel fijn hoe comfortabel de twee bij elkaar waren, hoe Edward nu al wat meer zichzelf durfde te zijn. Niet alleen was het gewoon een fijn gevoel, maar het hielp ook mee met de energie die er tussen de twee speelde, hoe comfortabeler ze bij elkaar waren, hoe echter hun relatie zou lijken. Belangrijk was het dat Edward en Lia haast alles met elkaar zouden kunnen doen zonder oncomfortabel te lijken, zoals elkaar aanraken. Edward was geen groot fan van fysiek contact, maar hij wist ook dat ze als getrouwd stel erg handtastelijk moesten zijn. Het zou er raar uit zien als ze zelfs als koppel nooit elkaar een kus zouden geven.
"Doubt my mind will be changed, but sure thing," knikte hij. Zijn mening over zwarte jurken zou hoogstwaarschijnlijk hetzelfde blijven. Hij kon het stereotype van de jonge weduwe gewoon niet uit zijn hoofd halen. Zwarte jurken hadden gewoon een bepaalde status in zijn hoofd, en dit was niet bepaald een goede status. "Oh I will, I'll wear a red suit and show you how classy it can be." Een rood pak was iets wat Edward nooit eerder gedragen had, hij ging meestal voor een zeer simpel zwart pak. Toch was hij er van overtuigd dat een rood pak wel zou kunnen. Hij kon het vast wel hebben. En zo niet zou hij gewoon doen alsof hij vergeten was dat hij het zou doen. Easy as that.
Nadat hij Lia geholpen had met het sluiten van haar jurk zat hij neer op een klein krukje zodat hij zijn schoenen aan kon doen. Het was ongelofelijk hoe oncomfortabel dit soort nette schoenen waren. Edward was gewend om gewoon in sneakers te lopen, dus dit was een aardige verandering van wat hij normaal deed. Lopen door de pijn was gelukkig iets wat Edward met gemak deed, al kon hij nu al niet wachten tot hij vanavond weer zijn schoenen uit kon doen. "You look good too," knikte hij. Ze zagen er beide goed uit, ze zagen er ook behoorlijk rijk uit, wat iets was wat Edward niet gewend was op zichzelf. "I think we could subtly approach them? Unless they come to us first of course." Het was van belang dat ze niet geforceerd over kwamen. Als zij eerst op hen afkwamen dan was dat goed, al betwijfelde hij of dat het geval zou zijn.
Mee lopend naar de badkamer haalde Edward een hand door zijn haar heen, hopende dat het er nog aardig goed uit zag. Zelfs zijn kapsel was geheel anders dan waar hij normaal voor ging. Het stond echter niet verkeerd, wat een aardig grote opluchting was. "We do look lovely don't we?" grijnsde hij, zijn kraag netjes aan het doen. "Rihnu is a businessman, he's the CEO of DialAmerica, one of those telemarketing companies. In his free time he likes to collect cars, sell human beings, golf and shoot deer. He's your typical man man, he likes to rough things up in the bathroom, and he and Elena are into threesomes. His favourite car is a red Lamborghini Veneno, he owns a total of seventeen cars. His go to beverage is a whiskey sour, and he's allergic to peanuts." Edward sprak alles van zijn hoofd, misschien was het niet geheel hoe het beschreven stond in het dossier, maar het was wel allemaal accuraat. "Inform me about Elena."

Other
Internationale ster

Other schreef:
"Okay deal, you'll be wearing a red suit next time, and I'll be wearing a black dress," knikte ze met een grijns. Eens zien we er beter uit zou zien. Ze trok een speelse wenkbrauw op. Ze was best wel nieuwsgierig hoe hij eruit zou zien in rood. "But you really should wear a classic tux sometimes, bet you would look good in one of those," beloofde ze hem. Lia was benieuwd wel kostuums er allemaal in zijn kast hingen. Je zou denken dat mannen minder keuze hadden qua kledij, maar zo te zien was dat hier het geval niet. Ze hield wel van mannen met een goede kledingsstijl, maar ze moest eerlijk zijn, niet alle pakken waren haar ding.
"How do they feel?," vroeg Lia toen hij zijn schoenen aandeed. Zelf was ze eraan gewend geraakt om op oncomfortabele naaldhakken te lopen. Op het eind van de dag deed ze ze nog steeds met veel plezier uit. Lia nam haar handtas en haalde er een paar microfoontjes uit, waarvan ze één vastgespte aan de binnenkant van haar jurk. Ze gaf er Edward ook één. Ze betwijfelde het of ze vandaag veel te weten zouden komen, maar het was wel protocol dat ze voorzien waren van een microfoon op bijna elk moment van contactname. Bewijs was van groot belang, zonder dat kon de arrestatie niet eens plaatsvinden. Wat hun doel dan ook was, was de nodige informatie uit de targets krijgen en deze opgenomen te krijgen via de microfoontjes. Natuurlijk was het ook prima als ze documenten wisten te bemachtigen, maar dat was misschien zelfs een stuk moeilijker.
Lia hield haar hoofd schuin en luisterde aandachtig. Ze knikte, alles wat hij zei leek te kloppen. Ze had ook niet anders verwacht van Edward. Ze vertrouwde hem dan ook haar erop te verbeteren mocht ze zelf iets van informatie vergeten. 'You are totally correct," glimlachte ze. Lia ging op de zijkant van de tafel zitten en opende een flesje water, waarna ze een slok nam en kort nadacht. "Elena was and still is daddy's princess, meaning every single penny she has, comes from her trustfund. That and Rihnu doesn't mind spending some money on her. She doesn't have a job, and mostly likes partying, going to the gym and travelling. She also is a youtuber from time to time, talking about famous beauty brands. Elena isn't really called a brainy girl by the public, but her looks is what matters the most to her. That and they both like tasting expensive food and drinks, like tea." Lia aarzelde kort. "Did I forget anything?" Elena had minder te maken met de human trafficking, in vergelijking met haar man. Ze was echter nog steeds getuige, en daarom niet minder schuldig. Het was ook een manier om dichter bij Rihnu te komen via haar.
Lia gebaarde naar de klok. 'Let's get going?" stelde ze voor.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bij de aankomst in de diner zaal was Edward lichtelijk achterover geslagen. Dat het cruise schip nog luxer werd was iets wat Edward absoluut niet verwacht had. De diner zaal waar Edward en Lia zaten was een exclusieve zaal, weg van de normale mensen. De zaal schreeuwde luxe. Van de kristallen kroonluchter tot de fluwelen tafelkleden. Zelfs de vloer bedekking noemde Edward arm in vijftig verschillende tafel. Helemaal aan het eind van de ruimte stond een podiumpje met daar op een band en een zangeres. Er werd zachtjes muziek gespeeld. Het gezang van de zangeres klonk surrealistisch, zo mooi was het. De zaal in lopend was als het betreden van een geheel andere dimensie, een plek van buiten deze wereld. Edward durfde te wedden dat het zilveren bestek dat op elke tafel lag al meer waard was dan hij ooit zou verdienen.
Oplopend naar de ontvangst desk stond daar een ober gekleed in je typische ober kostuum, alleen was dit kostuum erg duidelijk van een hoge kwaliteit. "Your names?" vroeg de man, een charmante glimlach op zijn gezicht geplaatst. "Evans, Christopher and Jenna Evans," antwoordde Edward. Voor eens maakte hij zich geen zorgen of hun namen wel op de lijst zouden staan. Normaal zou hij zich grote druk hier om maken, zou hij zich afvragen of hij wel goed gereserveerd had, maar gelukkig voor hem was dat nu niet nodig. "Ah of course, please follow me and I'll guide you to your table. Tonight you'll be dining with Rihun and Elena Zavnitsjov," vertelde de ober hen terwijl hij hen richting hun tafel begeleidde. Rihun en Elena hadden hier al plaats genomen. Tot Edward zijn verrassing leken de twee aardig vrolijk te kijken bij de aankomst van Edward en Lia.
De ober vertrok weer toen de twee bij de tafel aangekomen waren. "Good evening," knikte Edward naar de twee voor hij de stoel voor Lia uit trok zo dat zij eerst kon zitten, hij moest natuurlijk zich wel voor doen als een goede man. Eenmaal Lia dan zat nam Edward zelf ook plaats aan tafel. De energie was voor nu nog een beetje ongemakkelijk, maar Edward wist dat dat aardig snel over zou moeten gaan.
Op een subtiele manier stroopte hij zijn mouw een klein beetje omhoog, zodat de nep tattoo op zijn pols zichtbaar was. Het was de stier van het Lamborghini logo, iets wat Edward zelf nooit zou laten tatoeëren, maar gelukkig was hij dan ook niet echt. "Is that from a lambo?" De vraag kwam iets wat onverwachts. Edward had natuurlijk wel verwacht dat Rihun het op zou merken, maar dat hij ook echt een gesprek er over zou beginnen was onverwachts, toch was het een plezante verrassing. "Of course, it's the best car brand out there."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het was moeilijk om je verbazing te onderdrukken wanneer je oog in oog kwam te staan met zo'n rijkdom, pracht en praal. Toch slaagden Edward en Lia er aardig in te doen alsof ze er niet door geraakt werden. Lia's ogen gleden over de verschillende tafels en de decoratie hierop. Zou het opvallen mocht ze wat van het bestek in haar handtas slippen? Ze wilde bijna lachen, zo belachelijk was de luxe op het schip dus. Ze werden in ontvangst genomen door een ober met een vriendelijke glimlach. Ze wist echter niet of hij het echt meende, of dat het vooral had te maken met hun valse rijkdom. Ze schatte het laatste. Was dat hoe paranoïde rijke mensen werden? Nooit kunnen vertrouwen wie aardig tegen hen deed voor het geld en wie het ook werkelijk goed met hen voorhad?
Lia glimlachte tevreden toen ze zag dat Rihun en Elena al hadden plaatsgenomen aan de tafel en bedankte Edward, of beter, Christopher, toen hij haar stoel wat naar achteren trok zodat ze plaats kon nemen. Subtiel keek ze van onder haar wimpers door naar de twee targets, die er vrolijk bijzaten. Lia lachte zachtjes toen Rihun een opmerking gaf over Edwards valse tattoo en ze Elena's blik opving. "Men, am I right?," lachte ze zachtjes. Elena schudde haar hoofd en legde haar hand op Rihuns schouder. "They love what they love I guess," antwoordde ze, waarna ze een kus drukte op de hals van haar man. "I'm Elena and this is my husband, Rihun Zavnitsjov," stelde de platinablonde vrouw zichzelf en haar metgezel voor. "Nice meeting you, I'm Elena, and this handsome man beside me is my husband Christopher Evans." Lia legde haar hand op die van Edward. "You are probably glad you can talk about your obsession with cars, am I right?" lachte ze. "It's just amazing how much he loves those cars," voegde ze eraan toe. Ze ving Rihuns vrolijke blik op. Hij was duidelijk blij dat Edward zo'n interesse had naar lambo's. Lia integendeel, had de grootste hekel ooit aan de valse tattoo. Het was absoluut verschrikkelijk lelijk. Mocht zo ooit zo'n tattoeage in het zien, zou het een gigantische afknapper zijn.
Lia gebaarde naar het koppel voor hen toen een ober vroeg of ze champagne wilden, waarop de twee hun glas ophieven en lieten bijvullen, waarna zij aan de beurt kwamen. "Cheers to a great trip," merkte Rihun op met een grijns. "What brings you guys here, just taking some time off or?" vroeg Elena nieuwsgierig. Lia giechelde zacht en ging wat dichter bij Edward zitten. "Chris surprised me with this trip for our honeymoon," zei ze vrolijk. "Right Chris?" Ze leunde op haar hand om de twee aan te kijken. "What about you?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld