Lespoir schreef:
Audrey.
Ik glimlach even zwak als ik hem dat hoor zeggen. Ik doe gewoon moeite, ik ben niet een persoon die de moed snel laat zakken, ik wil echt niet afhankelijk zijn van mensen, oké soms kan het niet anders maar ik doe tenminste wel moeite. Sommige mensen in een rolstoel profiteren er gewoon van maar dat doe ik niet, ik wil zo veel mogelijk zelf doen. Ik ben altijd ook gewoon een heel actief persoon geweest dus maar goed dat ik redelijk wat dingen kan want ik haat het als iemand anders wat voor me moet doen, ik ben net degene die iedereen wil helpen maar dat gaat nu natuurlijk niet, helaas. Al was dat ook niet altijd een goede eigenschap van me, ik wou altijd mensen helpen maar veel mensen profiteerde daar van terwijl ik het niet doorhad. Ook doordat ik geen 'nee' kon zeggen tegen mensen, dat zou ik zelfs nu nog niet kunnen maar ja, nu vragen mensen natuurlijk niet om hulp aan me want ik kan waarschijnlijk toch niemand helpen in deze toestand. Al moet ik blij zijn dat ik hier nog ben want als ik langer onder de auto had gelegen was ik er ook niet meer geweest dus daar moet ik wel dankbaar om zijn natuurlijk. En natuurlijk kan ik binnenkort weer lopen, dat zou ik echt geweldig vinden, dan kan ik eindelijk alles gewoon weer zelf doen zonder dat ik iets moet vragen. Dat probeer ik nu ook wel maar soms moet iemand me gewoon helpen, bijvoorbeeld met de trap op en af te gaan of zo, dat kan ik natuurlijk niet zelf al zou ik dat wel graag weer gewoon zelf doen. Maar als ik hulp heb, zal ik misschien wel weer kunnen lopen ooit, ik ga de hoop in ieder geval niet meer opgeven. Eerst had ik dat wel gedaan maar Justin heeft me opnieuw hoop gegeven en daar ben ik ergens wel blij om want anders had ik misschien zelfs nooit te moeite gedaan om weer te lopen, ook al had ik gevoel in mijn benen gekregen. Hopelijk krijg ik snel weer gevoel in mijn benen want daar moet ik natuurlijk op wachten.