Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | Fueling the fire until we combust

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘You should! Because I would love to hear all of your artistic thoughts.’ Plagend gaf Luke haar een duwtje, maar hij hoopte dat ze het niet enkel als een grapje op zou vatten. Hij was echt benieuwd naar hoe haar gedachtegang precies werkte. Wat ze mooi vond en wat juist niet. Wat haar iets deed voelen, waar ze een uur naar zou kunnen sturen. Of ze iemand was die in stilte analyseerde, of juist elke keer weer iets benoemde als ze het had gezien op het schilderij. Als Rayne het niet zou onthouden, zou Luke haar zeker meenemen naar een museum.
Hij had het echter verkeerd ingeschat. Dat was niet hetgeen wat ze nu zouden doen. Wel gaf Rayne aan dat ze er bijna zouden zijn. Dat maakte dat Luke beter om zich heen begon te kijken. Aan de hoofdweg bevonden zich veel verschillende cafés en restaurants. Hij zou er niks op tegen hebben om samen wat te drinken of te eten, maar hij had het gevoel dat dat te simpel was voor Rayne. Nee, ze zou vast iets anders uit hebben gekozen. Iets wat hij minder snel zou verwachten.
Pas toen Luke zijn blik losmaakte van de straat en verder voor zich uit keek, zag hij het reuzenrand boven de gebouwen uitkomen. Hij keek van de attractie naar Rayne, die hem met een glunderede glimlach aankeek. Ze had overduidelijk al gezien dat hij het ook had gespot.
‘Are we going to a fair?’ vroeg hij nieuwsgierig. Wanneer was de laatste keer geweest dat hij daar naar toe was gegaan? Misschien wel een jaar of twee geleden, toen ze in de buurt van een kermis hadden opgetreden. Hij ging er nooit zomaar naar toe. Soms was het te druk, sms had hij niemand om mee te gaan. Zoiets was altijd leuker om van te genieten met iemand aan zijn zijde.
Hij zag de verschillende borden aan de zijkant van de weg, waardoor hij zijn gok nog iets aanpaste: ‘A winter fair! With an iceskating track? Are we going ice skating?’ Hij kon zich nog inhouden, maar eigenlijk had hij willen zeggen dat hij daar hoogstwaarschijnlijk slecht in was en ieder moment zou kunnen vallen. Hij zou in ieder geval niet de mannelijke held zijn die Rayne op zou vangen als ze weg zou glijden.
‘That’s dope!’ Rayne had er duidelijk over nagedacht en de winterse sfeer was er zeker eentje die hij kon waarderen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"All my artistic thoughts?" grinnikend liet ze haar ogen langs de gebouwen voor hen uit gaan. Zo had ze er nog nooit over gedacht. Om eerlijk te zijn sprak ze niet veel wanneer ze naar schilderijen of andere kunst keek; liever bewonderde ze het in stilte en liet ze haar gedachten galmen in haar hoofd, dan dat ze zou benoemen wat ze allemaal zag. "They are not that interesting, really. I often just watch in silence, I guess," lachte ze. Ze was eerder nieuwsgierig naar hoe Luke zou zijn in zo'n omgeving. Zeker omdat hij een beroep uitoefende in de creatieve sector, maar toch een heel ander soort dan bijvoorbeeld schilders. Ze vroeg zich af of hij er veel uit op zou maken of slechts zou kijken naar het geheel, omdat hij er misschien niet helemaal in thuis was.
Luke had al gezien waar ze heen zouden gaan. Dat was al duidelijk vanaf het moment dat Rayne hem haar blik zag volgen naar de verte, waar ze het gevaarte van het reuzenrad al had gezien. Het was ook geen groot raadsel, gezien zoveel gekleurde lichten de attractie hadden verlicht dat het haast onmogelijk was om er langsheen te kijken.
"We have a winner!" Enthousiast over de plannen voor hun middag, zocht ze Luke's blauwe ogen op. De link met het schaatsen had hij ook al snel gelegd, dat wat ze dan weer niet helemaal had zien aankomen. Ze kon het echter niet laten om lachend te knikken. "Yeah, we are! Or well, we're gonna try to." Zelf was ze een beetje een ramp in schaatsen. Ze had het misschien een paar keer gedaan toen ze klein was, maar dat was het ook. Het zou haar dan ook niks verbazen als ze er meer werk aan had om overeind te blijven dan daadwerkelijk het schaatsen zelf. Waarschijnlijk zou ze nog geen paar meter van de wand afkomen.
"So, mr Hemmings. Is ice skating another hidden talent of yours?" Plezierig haalde ze een wenkbrauw op, hem vol verwachting aangekeken.
Zijn reactie op hun bestemming maakte haar dolgelukkig. Het was niet dat Rayne had gedacht dat hij het niets had gevonden, maar het had maar zo kunnen zijn dat Luke liever wat anders met zijn middag had gedaan. Hij had immers een druk leven en dat was nog maar zacht uitgedrukt. Lichtelijk glunderend greep ze zijn arm nog wat meer vast. Ze kon niet wachten om met hem aan haar zijde het terrein op te lopen en de middag in Winter Wonderland te besteden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Wathcing in silence doesn’t have to mean that your thoughts are silent too.’ Luke begreep wel waarom ze niet hardop een schilderij of een ander stuk kunst hardop zou analyseren, maar hij vroeg zich af of er dan ook niks in haar hoofd om zou gaan. Hij verwachtte van wel. Ze had toch een bepaalde kijk op fotografie en de beelden die ze zelf maakte. Hij had haar kritisch naar haar eigen werk zien kijken, wat betekende dat ze dat ook bij anderen zou kunnen. Al wist Luke maar al te goed hoe moeilijk het was om de fout bij een ander te zien. In ieder geval op creatief gebied. Hij was veel kritischer op de tekst die hij zelf schreef, dan bijvoorbeeld de geschreven tekst van Calum of Michael. Misschien had Rayne wel hetzelfde.
Het idee van het winter festival maakte Luke ontzettend vrolijk. Hij was nog niet vaak naar zoiets geweest, wat maakte dar Rayne een originele date had gekozen. Daarmee scoorde ze al pluspunten. Ze bracht hem naar een plek die voor hem nieuw was, ondanks dat hij al heel wat van de wereld had gezien.
‘Let’s hope it is!’ lachte Luke. In Australië was winter een heel ander begrip dan in Europa, of zelfs sommige delen van Amerika. Hij had in ieder geval nooit geschaatst in Australië en hij was vijftien of zestien geweest toen hij voor het eerst sneeuw had gezien. Sindsdien had hij wel eens op schaatsen gestaan, maar hij kon moeilijk zeggen of hij er goed in was of niet. De tijd zou het hem leren, maar hij verwachtte dat hij snel op het ijs zou liggen. ‘I never really ice skated that much when I was younger. I may have done it twice in my whole life!’ Dat was geen goede belofte voor hoe zijn middag zou verlopen, maar hij zou er vast om kunnen lachen.
‘I will try to catch you if you fall, though! As long as you’ll do the same for me,’ beloofde hij aan Rayne. In zijn hoofd was ze iemand die goed kon schaatsen. Ze was immers danseres en daarvoor had ze vast een bepaalde balans nodig gehad. Wie weet kwam die balans wel goed van pas tijdens het schaatsen. Daarnaast was ze ook nog eens gracieus in haar bewegingen, dus in zijn hoofd kon het niet anders dat ze er mooi uit zou zien tijdens het schaatsen en dat ze zonder moeite over het ijs zou glijden.
Het stel kwam aan bij de ingang van het festival, wat gratis bleek te zijn als het ging om de entree. Waarschijnlijk waren alle andere activiteiten dan betaalde activiteiten, maar dat deerde Luke niet. Ze liepen al snel tegen een paar kraampjes aan waar ze geld om konden wisselen voor muntjes, die gebruikt konden worden als betaalmiddel op het festival.
‘Let’s buy some coins and the find the ice rink?’ stelde hij voor, terwijl hij aansloot achter één van de rijen en zijn portemonnee uit zijn broekzak pakte. Zoey had al geregeld dat ze hun dollars en overgebleven ponden om hadden kunnen wisselen voor euro’s, zodat ze in Europa konden betalen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hm, okay. That's fair enough." Ze knikte. Het kwam inderdaad bijna nooit voor dat haar gedachten helemaal stil lagen. Al helemaal niet als ze omringd was met kunst.
Het bracht haar blijdschap om te horen dat ook Luke nog niet vaak had geschaatst. Zo zou ze tenminste zichzelf niet helemaal voor schut zetten zodra hij erachter kwam dat het allesbehalve haar talent was. Ze lachte hem toe. "Thank God. Because I haven't ice skated that much either." Nu had ze tenminste nog een kans dat ze gewoonweg om elkaar konden lachen. Of nouja, een kans, eigenlijk wist ze het wel zeker.
"That's a deal," grinnikte ze. "I promise I'll try my best to catch you when you fall, although I'll probably fall along with you." Als ze al onhandig was, zag het er wel naar uit dat ook zij niet gespaard zou blijven. Zeker niet omdat Luke langer was dan dat zij was. Tegen de tijd dat ze hem vast had kunnen grijpen tijdens zijn val, zou hij vast al wel op de grond te vinden zijn.
Zwijgzaam wandelden ze het festivalterrein op. Rayne keek haar ogen uit met alle lichtjes, gezelligheid en kraampjes die ze tegemoet liepen. Hoe het in de verte al magisch oogde, was het nu des te meer een sprookjesgebied in haar ogen. Zeker nu ze opgingen in de massa van vrolijke mensen. Het was lang geleden sinds Rayne dat zo had ervaren, sinds ze op tour waren gegaan.
Het maakte echter ook dat ze ergens angst had om Luke kwijt te raken. Hij had een simpele trui en jas aan, zwart met legergroen, en met zijn lengte stak hij hier niet daadwerkelijk boven de rest uit. Sterker nog; Rayne had gemerkt dat de jongens van 5SOS qua lengte net zo goed Europees hadden kunnen zijn. Luke verdween net zo in de menigte als haar. Zachtjes klemde ze haar vingertoppen iets in de stof van zijn mouw, onderwijl ze hem volgde naar de rij voor de munten.
Luke had zijn portemonnee al uit zijn zak getoverd, iets waar ze net niet op tijd achter was gekomen om hem voor te zijn. Grinnikend duwde ze zijn portemonnee met zijn hand wat dichter terug naar zijn jas. "Not so fast, rockstar. I'll pay for the coins. This date is on me." Ze had hem zelf hierheen gebracht. Om hem dan te laten betalen voor alles wat ze deden, vond ze onbeschoft om te doen. Daarnaast vond ze het echt niet erg om het zelf te betalen. Ze vond het allang gezellig dat ze wat samen konden doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was maar een kleine aanraking. Haar vingers die zich in de stof van zijn legergroene jas haakten. Ze raakte hem nauwelijks aan, maar hij voelde het maar al te goed en het maakte hem gelukkig. Het liefst pakte hij meteen haar hand, maar Luke was zich er nog altijd van bewust dat ze in een grote menigte waren en dat er een kans bestond dat ze gezien zouden worden. Hij zou haar niet plotseling aan de kant duwen, maar hij wilde ook niet dat de fans binnen nu en een paar uur op social media achter Rayne aan zouden gaan, enkel omdat hij haar hand vast had. Voor nu nam hij dan ook genoegen met haar vingers die zijn mouw vasthielden, terwijl ze de rij door schuifelden.
‘What? No way!’ grinnikte Luke. Hij waardeerde het dat Rayne dit voor hen wilde betalen. Het was in zijn hoofd een ongeschreven regel dat de man betaalde. Zo was hij opgevoed en voor een eerste date vond hij ook zeker dat het zo hoorde. Wat hij wel prettig vond, was dat de dame in kwestie dan aan zou bieden om het te delen of zelf zou willen betalen. In zijn favoriete serie werd het de “cheque dance” genoemd, waarin twee mensen debatteerden voor een korte tijd over wie de rekening moest betalen. Uiteindelijk zou het dan toch de man zijn, maar sparren werd gewaardeerd.
‘It’s a date, so I’m paying,’ hield hij vol. De rij voor hen werd iets korter. Eén persoon had zijn muntjes al verzameld en had de rij dan ook verlaten. Met glimmende ogen keek Luke Rayne haar kant op, hopend dat ze het niet zo gemakkelijk op zou geven. Hij zou het haar niet kwalijk nemen als ze het zou doen, maar hij was benieuwd hoever ze door zou gaan om alsnog zelf te betalen.
‘But I took you to this place! It would be unfair to let you pay for it,’ protesteerde Rayne, terwijl ze met haar hand gebaarde naar de omgeving waar ze nu in stonden. Met alle lampjes, dennenbomen, sneeuw en ijs voelde het alsof ze in een winters sprookje waren beland. dE plek waar ze hem mee naar toe had genomen was volkomen magisch.
‘I don’t care if it was you that took me,’ zei Luke lachend. De rij was ondertussen weer een paar personen korter en dat maakte dat Luke en Rayne vooraan stonden. Luke schonk een glimlach naar het meisje achter de kassa en legde snel een briefje van twintig op de toonbank, voordat Rayne haar eigen geld had kunnen pakken.
‘Luke! I told you, this date was on me!’ Plagend gaf ze hem een duwtje. Luke schudde nogmaals zijn hoofd en legde zijn arm rond haar middel. Een handeling waar hij niet eens over nadacht. ‘I got this. You can pay for the hot chocolate.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had niet verwacht dat hij zomaar in zou stemmen voor haar om te betalen. Nee, dit had ze al te vaak meegemaakt om zomaar te kunnen denken dat het anders zou lopen. Toch had ze stiekem hoop gehad dat het dit keer wel zo zou zijn geweest. Het laatste wat ze wilde, was tegenover Luke overkomen alsof alleen zijn geld haar maar deerde. Dat zou ze heel erg vinden.
De eigenwijze glinstering in zijn ogen hield haar blik vast. Lachend schudde ze haar hoofd, nog geprotesteerd dat ze hem zelf hierheen had gebracht en daarom ook wilde betalen. Het kon hem alleen niet veel schelen. Ze hadden inmiddels al het begin van de rij bereikt en voor Rayne het ook maar door had gehad, had Luke al voor de kassa gestaan. Vlug had hij wat cash op de toonbank gelegd, voordat ze ook maar haar eigen geld tevoorschijn had kunnen halen. Ze was nog zo in gedachten verzonken geweest met zijn vorige opmerking. Het was een date. Ze wist dat hij gelijk had, maar het was nog magischer om het over zijn lippen te horen komen dan ze had gedacht.
Ze duwde hem lichtjes, gewoonweg om hem nog even te tergen. Geaccepteerd had ze het allang, dat hij nou eenmaal wilde betalen en er alles aan deed om ervoor te zorgen dat Rayne hier geen stokje voor kon steken. Het was nou eenmaal ook wel galant.
Zijn arm voelde ze om haar middel glijden, een aanraking die haar maar al te veel op haar gemak liet voelen. Het kon haar nog steeds verbazen hoe fijn ze zich eigenlijk in zijn buurt voelde. Ze moest er als vanzelf van glimlachen.
"Alright, alright. You win," murmelde ze met een pruillip. "But I'm really gonna pay for those hot chocolates!" Er was niets wat haar hierover nog op andere gedachten brengen kon. Ze moest en zou op zijn minst wat betalen deze middag, al waren het maar de drankjes.
Een grote, houten tent was haar gelijk al opgevallen zodra ze een blik rond hun omgeving wierp. Op een bord stond wat aangegeven in het Duits dat ze niet lezen kon, maar het waren de bezoekers die in en uit de tent liepen die aan haar hadden verraden wat het was. Het was de schaatsbaan waar ze naar keek. Dat kon niet anders, met al die bezoekers die de schaatsen nog in hun handen hadden bungelen bij het weglopen.
"Look, it's right there." Ze knikte naar de houten tent en begon er alvast met hem heen te lopen, te enthousiast om nog langer hier buiten te blijven wachten. Schaatsen hadden ze niet mee maar die zouden ze zometeen daar binnen wel kunnen huren, dacht ze zo. Breed glimlachend liepen ze naar binnen, om bij een klein hokje met een counter en wat schaatsen tot stilstand te komen. Schaatsen waarvan ze de maten niet herkende.
"Do you happen to know anything about European shoe sizes?" grinnikte ze, starend naar alle schaatsen die achter de counter aan de muur hingen. "Because I'm lost here."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rayne pruilde, haar verlies erkennend. ‘You have a cute pouting face,’ zei Luke lachend tegen haar. ‘I look forward to seeing it again.’ Luke pakte de muntjes aan van het meisje achter de toonbank en schoof ze in zijn portemonnee.
De schaatsbaan bleek in de buurt te zijn. Het was de houten tent, niet ver van de ingang. Luke meende zelfs nog een deel van de ijsbaan te kunnen zien, die voor een deel overdekt was en ook nog deels naar buiten ging. Hij zag veel mensen al schaatsen. De één soepeler dan de ander. Luke wist dat hij tot de laatste categorie behoorde.
Samen gingen ze de tent naar binnen. Er klonk Duitse muziek. Luke verstond geen enkel woord, maar het klonk vrij vrolijk. In de tent zat ook al een klein café, waar meerdere mensen al iets te eten en te drinken aan het nuttigen waren. Ze zouden daar straks plaats kunnen nemen, maar Luke vond het ook geen probleem om verder over het terrein te wandelen.
Bij de counter konden ze hun schaatsen huren, maar het werd al snel duidelijker dat dat een lastigere opgave was dan dat Luke had verwacht. Het eerste obstakel was de schoenmaat, die totaal anders was. De taal zou waarschijnlijk het tweede obstakel worden.
‘I really, really don’t,’ zei Luke, terwijl hij verward naar de maten op het bordje keek. Ze verschilden ontzettend met wat hij gewend was in Amerika. Daar begonnen de maten bij vier, terwijl ze hier voor volwassen in de dertig begonnen. Nu kwam het ook nog wel eens voor dat Luke zijn schoenen speciaal op maat liet maken, omdat hij iets had gezien wat niet eens in zijn maat te verkrijgen was. Dus hij was al verdwaald als het ging om wat zijn daadwerkelijke maat was, laat staan als hij dat zou moeten omrekenen naar een Europese maat.
‘We could look it up?’ stelde hij voor. Hij pakte zijn Iphone uit zijn jaszak en startte het internet op. Met een simpele zoekopdracht op Google kwam hij al verschillende tabellen tegen. Hij klikte er eentje aan en liet hem aan Rayne zien, zodat ze haar eigen maat op kon zoeken. Om zijn date te vragen naar haar schoenmaat, vond hij toch een beetje vreemd.
Aan de andere kant van de counter kwam een man op hen af lopen, waarna hij vervolgens iets in het Duits zei. Hij moest vast de verwarde gezichten van Luke en Rayne hebben gezien, want zijn volgende woord was: ‘English?’
‘Yes, English! Please,’ zei Luke snel, opgelucht dat ze hier Engels spraken. Als hij ook dat nog met Google Translate had moeten oplossen, dan was het vast een gestuntel geworden.
‘What size?’ Het Duitse accent van de man was duidelijk hoorbaar, terwijl hij naar de schaatsen achter zich wees. Luke keek nog eens bedenkelijk naar zijn telefoon, die hem vertelde dat een maat veertien gelijk stond aan maat zevenenveertig. Hij hoopte dat dat groot genoeg zou zijn.
‘Fortyseven for me, thank you,’ zei Luke tegen de man, waarna Luke naar zijn eigen voeten keek. ‘Jezus, that sounds really huge, doesn’t it?’ vroeg hij vervolgens aan Rayne.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn compliment liet haar lachen, ondanks dat ze het in had willen houden om hem te laten denken dat ze daadwerkelijk teleurgesteld was. De waarheid was desalniettemin dat ze het waardeerde dat Luke graag wilde betalen. Meer dan dat zelfs: ze vond het ongelooflijk lief.
"Now you're just trying to get on my good side," opperde ze, even haar tong uitgestoken om hem te plagen. Of hij echt aan het slijmen was, was de vraag, maar Rayne vond het hoe dan ook wel schattig wat hij haar vertelde.
Door zijn verleden met alle tours en meerdere bezoeken aan Europese landen, had ze de hoop gehad dat Luke meer uitmaken kon van de Europese schoenmaten. Het tegendeel bleek waar. Verward zag ze hem rondkijken om vervolgens zijn telefoon erbij te pakken en het te Googlen. Even ingenomen door zijn verwarring, bleven haar ogen even bij hem haken. Het zag er gewoonweg lief uit. Staren wilde ze daarnaast ook weer niet doen, waardoor ze al snel haar pupillen weer naar zijn telefoonscherm richtte. Een maten tabel kwam niet veel later tevoorschijn. De getallen in Europa leken veel hoger dan die in Amerika te zijn, dat wat ze enigszins vreemd vond. Toch had ze haar goede maat al wel snel gespot. Size 5 was blijkbaar in Duitsland maat 38.
Wat in gedachten verzonken keek ze naar de man achter de counter, met wie Luke inmiddels al in gesprek was. Hij was niet ouder dan 60 en leek ietwat te vrolijk voor de hele situatie; aan het glas bier op de counter te zien had hij al wat alcohol achter de kiezen. Irritant vond ze hem desondanks zijn drankgebruik niet. Ze vond hem eerder charmant en zijn goede bui was zodanig aanstekelijk, dat ze een glimlach rond haar lippen voelde verschijnen.
Luke's schoenmaat had ze nog nooit van hem weer gehoord, maar bij het meekrijgen van zijn woorden stond ze even versteld. Wat gniffelend keek ze op naar de zanger. "That does sound huge. I'm a gnome compared to you." De man zag ze in haar ooghoeken al druk zoeken naar de juiste maat, vooraleer hij met een paar schaatsen in zijn hand weer terugkeerde. Met een vriendelijke knik werden ze op de counter gelegd. Zijn vragende blik vond vervolgens de hare, waarop ze wat twijfelachtig "Size thirty-eight." vertelde. Ze hoopte dat ze het goed had onthouden, maar dat was iets waar ze zometeen nog wel achter zou komen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘You’re not a gnome! You’re normal. I’m a fucking giant.’ Hij genoot van de grapjes die ze over en weer konden maken. Dat ze dezelfde humor deelden, was voor hem belangrijk. Luke hield van grapjes, zeker flauwe grapjes. Als hij een meisje aan het lachen kon krijgen, dan maakte hem dat toch wel zelfverzekerd. Een lange tijd had hij geloofd dat dat zijn enige pluspunt was en dat hij vooral zijn humor in had moeten zetten om een meisje voor zich te winnen. Ondertussen wist hij wel beter, maar het bleef een eigenschap waar hij tijdens het flirten vooral op terug leek te vallen.
Nadat de man ook de schoenmaat van Rayne op had gevangen, liep hij weg van de counter om de juiste schaatsen bij elkaar te zoeken. Luke legde zijn elleboog op de counter en leunde er tegenaan, terwijl hij Rayne nogmaals bestudeerde.
Haar outfit was niet bijzonder. Ze had niet haar best gedaan om er extra goed uit te zien, maar ook dat was iets wat hij wel waardeerde. Het was koud, ze waren buiten. Ook hij was eerder gekleed op comfort en warmte dan op iets anders. Daarnaast had Rayne niet veel nodig om er mooi uit te zien. Dat deed ze al van haarzelf.
‘This is a really cool idea, Rayne. Thank you, for taking me.’ Hij had ook de intentie gehad om iets samen met haar te doen, maar een film kijken in de bus haalde het niet bij een dag als dit, in een omgeving die aanvoelde als een winter wonderland. Ze had overduidelijk onderzoek gedaan naar de stad waar ze nu waren en welke activiteiten er plaats hadden gevonden, wat maakte dat Luke zich toch ook wel vereerd voelde. Het was al een lange tijd geleden dat iemand op die manier moeite voor hem had gedaan.
De man kwam terug met twee paar schaatsen, die hij op de toonbank neer zetten. ‘Thirty-eight and forty-seven. That will be five coins, please.’
Luke knikte en pakte zijn portemonnee er weer bij, zodat hij de vijf muntjes aan de man kon overhandigen. Luke pakte zijn eigen schaatsen vast in één hand en besloot ook die van Rayne te pakken.
‘You can put them on over there.’ De man gebaarde naar een plek waar allemaal bankjes stonden, dicht bij de start van de ijsbaan. Luke knikte en bedankte de man voor zijn hulp, waarna hij naar de bankjes wandelde. Onder de bankjes was een verzameling van schoenen en tassen te vinden.
‘Kinda weird that people just leave their stuff here,’ mompelde Luke. Zelf zou hij daar nooit voor kiezen, maar hij had dan ook geen grote tas mee. Of een tas, als dat telde.
‘Do you need any help with those?’ vroeg Luke, terwijl hij ging zitten en zijn eigen schoenen uitschopte. Het waren hockeyschaatsen, dus het zou niet al te moeilijk moeten zijn om ze aan te krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Okay you kinda got a point there." Hij was dan ook gewoon enorm lang. Ze vond het wel leuk dat hij er zelf ook grappen over durfde te maken en het wel erkende, in plaats van te ontkennen dat hij nou eenmaal echt groot was vergeleken met haar. Hij nam zichzelf niet al te serieus en dat vond ze fijn, gezien ze dat bij haarzelf ook niet zo deed.
Even voelde ze hem wederom naar haar kijken. Een gevoel wat haar ondanks de goede sfeer wel wat zenuwachtig maakte. Ze vond het gewoon belangrijk wat hij van haar vond. Dat ze door het weer en de drukke dag niet veel moeite in haar outfit had kunnen steken, hielp hier niet zo bij mee. Maar naar een restaurant gaan en daar de hele avond zitten en eten, dat was een date waarvan ze dacht hem op het moment niet veel plezier mee te doen. Met een middag als deze zouden ze meer afleiding hebben van de hectiek van de tour in vergelijking met een etentje; dat zouden ze eenmaal thuis in Californië ook nog kunnen doen.
Haar paar schaatsen werd aan hen overhandigd, het paar dat Luke van de man overnam en er de benodigde munten voor teruggaf. De medewerker wees hen vervolgens nog de plekken aan waar ze ze aan konden trekken, namelijk een paar banken aan de rand van de ijsbaan. Glimlachend volgde ze Luke naar die plekken om op een van de banken plaats te nemen. Haar schaatsen pakte ze van hem over, ze voorzichtig voor zich neer gezet waarna ze begon met het losmaken van haar schoenen.
Of ze hulp nodig had? Ze had geen idee. Wat lachend keek ze naar de schaatsen op de grond. "I don't know. They don't look that complicated, but that can be misleading," grinnikte ze. "I'll see how far I can get them on." Eenmaal ze haar schoenen uit had, begon ze een van haar voeten in de schaats te wurmen. Eerst ging het lastig vanwege het plastic dat niet bepaald mee rekte, maar in een mum van tijd had ze door hoe het zat. "Oh my God, I got it now!" Ze had haar schaatsen enkele minuten later al goed en wel aangekregen, dat waar ook zij verbaasd over was. Enigszins tevreden keerde ze zich tot Luke, die daarentegen nog niet veel verder was gekomen. Wat moeizaam zag ze hem stoeien met de schaatsen, ietwat vloekend. Het zag er weliswaar schattig uit hoe hij koppig verder ging met het uitzoeken hoe hij ze aankrijgen moest, maar hem zo laten zitten wilde ze ook niet. Ze duwde zichzelf dan ook van de bank af om weer op te staan. Iets wat soepeler ging dan gedacht, nu de ondergrond nog niet van ijs was.
"Need a hand?" vroeg ze hem, voor hem neer geknield zodat ze met haar vingers naar zijn schaatsen reiken kon. Ze zag hem al snel glimlachen. "Yes please. Bloody Hell, these things are harder to put on than I thought."
Rayne deed alle schakels open en pakte de schaats vast, deze iets schuin gehouden zodat hij zijn voet er makkelijk in kon laten glijden. "Can you try to put it on again?" knikte ze. Het zou vast beter gaan wanneer hij dit zelf zou doen, dan dat zij zijn voet in de schaats zou proberen te doen. Dat zou misschien wat oncomfortabel voelen voor hem ook, aangezien ze niet voor hem voelen kon wanneer ze hem pijn deed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat het misschien niet het meest voor de hand liggende was om toe te geven dat hij hulp nodig had, maar Luke wist wanneer hij verslagen was en het lukte hem niet om de schaatsen aan te krijgen. Hij was lij dat Rayne wel leek te weten hoe ze de schaatsen aan moest doen, want met haar hulp gleden zijn voeten er soepel en snel in, waardoor Rayne de schakels weer dicht kon doen, zo straks als mogelijk was. Luke glimlachte en bewoog voorzichtig met zijn voeten, om een gevoel te krijgen hoe het precies was om de schaatsen aan zijn voeten te hebben.
‘This feels okay. Kinda weird, but okay,’ zei Luke bedenkelijk. Rayne leek er minder moeite mee te hebben, aangezien ze haar eigen schaatsen al aan had gehad en het daarin ook nog voor elkaar had gekregen om hem te helpen. Rayne stak haar handen naar hem uit, zodat zij hem kon helpen om overeind te komen. Glimlachend pakte Luke haar handen aan en hij duwde zichzelf overeind van het bankje. Een beetje wiebelig stond hij op zijn benen, maar op de vaste grond ging het tot nu toe goed. Hij hoopte dat dat ook het geval zou zijn op het ijs.
‘So, we should try to get on the ice, right? That’s the next step?’ Luke gebaarde naar de baan, waardoor hij zijn evenwicht verloor. Deze wist hij snel weer te herstellen door zijn armen iets te spreiden. Met een grinnik keek hij op naar Rayne. ‘If that predicts how this is going to go, you really have to catch my fall,’ waarschuwde hij haar. Hij zou binnen enkele minute op het gladde ijs liggen. Zolang hij geen dramatische val zou meemaken, zou er niks gebeuren.
Luke spotte het reuzenrad een eindje verderop. Hij had de attractie al eerder gezien, maar nu hij het zag, leek het nog een stuk hoger te zijn. Hij zou nooit toegeven dat hij er liever niet in wilde. Hij wist dat als hij er eenmaal in zat, het wel meeviel. Toch zag het er nu wat intimiderend uit. Eén obstakel tegelijk, dacht hij in zichzelf. Eerst de ijsbaan, daarna wellicht het romantische reuzenrad. Al was het hier op de grond ook romantisch, met de twinkelende lampjes en de geur van warme chocolademelk en haardvuur.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Met haar hulp had hij zijn schaatsen dan toch sneller aan dan Rayne had verwacht. Enigszins blij hierom glimlachte ze hem toe, hem op zijn benen geholpen tot hij met de schaatsen op de zachte ondergrond staan kon. Het was schattig hoe hulpeloos hij net daar had gezeten, maar dat was iets wat ze voor zichzelf hield.
"Yeah, it's kinda weird to walk on these things," lachte ze, voorzichtig een paar stappen richting de ijsbaan gezet. "I have this feeling I'm gonna fall in no-time." Ze hoopte van niet, maar iets vertelde haar dat dit wel het geval zou zijn. Ze kreeg het nou eenmaal vaak aardig snel voor elkaar om zichzelf voor schut te zetten of haar onhandige kant naar boven te laten komen. Dat Luke dat soms ook had, wist ze inmiddels ook; dit maakte dat ze het dan ook wat minder erg vond tegenover hem. Dat ze zich misschien toch wat minder schaamde in zijn bijzijn voor haar soms wat domme acties.
Ze knikte zodra hij wees naar de ijsbaan. "Yeah, let's go." Al omdraaiend zag ze Luke zijn evenwicht even verliezen, waarop ze snel met haar handen naar de zijne greep. Gelukkig had hij zich al snel weer in balans kunnen brengen. Niet wetend of hij het awkward vond dat ze zo zijn handen vast had, liet ze haar handpalmen weer van de zijne afglijden. "I'll catch your fall!" beloofde ze hem wat grinnikend. "I promise on my life. But you have to do the same for me." Ze wenkte hem en begon langzaam te lopen naar het ijs. Staande bij de kant pakte ze de stangen vast, zich beetje voor beetje op het ijs begeven tot ze de gladde ondergrond onder haar schaatsen voelen kon. Enigszins krampachtig hield ze haar hand langs de rand, de andere vrijgelaten om Luke misschien te helpen.
"Alright, your turn," glimlachte ze naar hem, zich al wat hakkelig omgedraaid om hem aan te kunnen kijken. Tijdens haar omdraaien voelde ze zichzelf echter ook haar evenwicht verliezen. Snel greep ze zich beter vast, zich staande gehouden door haar houvast aan de wand. Lachend sloeg ze een hand voor haar mond. "Okay, this is not my talent either."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hun avontuur op de ijsbaan had voor veel gelach gezorgd, maar schaatstalenten waren ze zeker niet. Ze hadden zich staande moeten houden door bij de rand in de buurt te blijven. Luke had geprobeerd Rayne haar hand vast te houden, maar soms hadden ze elkaar daarmee alleen maar meer uit balans gebracht. Ze hadden dan ook meerdere keren op het harde ijs gelegen. Overeind komen was nog een grote uitdaging geweest, maar het had vooral veel gelach op geleverd en ze hadden zich niet te erg bezeerd. Wel hadden ze besloten dat toen allebei hun broeken doorweekt waren geweest, het tijd was geweest om het schaatsen te laten voor wat het was en de rest van het winterfestival te bezoeken.
Nadat ze iets waren opgedroogd en een warme chocolademelk hadden gedronken, hadden ze besloten om naar het reuzenrad te gaan. Er had een kleine rij voor gestaan, dus Luke had het juiste aantal muntjes alvast betaald en ze hadden plaats genomen aan het einde van de rij.
Luke had zijn handen in zijn zakken gestoken en keek bedenkelijk omhoog naar het reuzenrad. In de verte had het al hoog geleken, maar nu hij er direct onder stond, zag hij pas hoe immens de attractie was. Ook zag hij de bakjes heen en weer schommelen. Sommigen meer dan anderen, wat betekende dat de wind een deel van het werk leverde en de personen die erin zaten, de rest. Luke kon zich niet indenken waarom iemand er voor zou kiezen om het bakje op zo’n grote hoogte expres te laten wiebelen.
‘Denk je dat we een mooi uitzicht hebben?’ vroeg hij aan Rayne. Hij hoopte van wel. Als hij zich zou kunnen focussen op al het mooie om hen heen, dan zou hij minder snel naar beneden kijken en dan zou hij zijn zenuwen nog wel in bedwang kunnen houden. Het was niet alsof hij nooit op een hoge plek had gestaan, maar op sommige momenten herinnerden zijn hersenen hem er aan dat het wel verschrikkelijk zou moeten zijn om vanaf zo hoog naar beneden te vallen. Dat gaf hem toch wel de rillingen.
De rij voor hen kwam iets in beweging en Luke zette een paar stappen. Hij keek om zich heen, maar al snel viel zijn blik weer op Rayne, waardoor hij vanzelf een glimlach op zijn gezicht kreeg. Als hij dan met iemand het reuzenrad in zou moeten, dan was zij het.

@Paran0id

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het schaatsen was een groot succes geweest. Alhoewel ze er beide geen ster in waren, konden ze het nog redelijk zolang ze bij de randen bleven schaatsen. En wanneer dat niet zo was, lachten ze zich kapot om elkaar en deden ze hun best - vaak tevergeefs - om niet te vallen. Dat was volgens Rayne ook wat het zo gezellig maakte; er was geen lol aan als ze hier beide al enorm goed in waren geweest. Daarnaast nam ze niet alles te serieus. Luke was precies zo. Rayne kon aan zichzelf merken dat ze het steeds vaker niet laten om te lachen, zodra hun blikken elkaar kruisten op momenten als deze.
Nu stond hen het reuzenrad te wachten. Daar waar zij met ogen vol wonder naar stond te kijken, haar kin opgeheven om de lichten van boven te kunnen waarnemen. Hij was er stilletjes onder, zwijgzaam totdat hij zichzelf dan toch weer kenbaar maakte.
"I'm sure the view is so amazing up there," zwijmelde ze, lichtelijk dromerig voor zich uit. "I've always loved the Ferris wheels in entertainment parks. Just the way that the lights sparkle and the city and everyone just looks sooo tiny. It's a surreal feeling." Ze keek opzij, Luke weer opgezocht die nog altijd ook naar het reuzenrad stond te kijken met een net wat andere blik in zijn ogen. Ze wist niet of het angst was wat ze waarnam of twijfels in het algemeen. Hoewel ze het altijd heel leuk vond om hierin te gaan, al was het maar voor het uitzicht, wilde ze hem niet iets laten doen wat hij niet wilde. Een beetje twijfelend bleef haar blik dan ook bij de zijne. "Are you afraid of heights?" vroeg ze hem. "You look doubtful..."
Met haar hand streek ze haar haar wat meer achter haar oren en deed ze haar beanie wat beter op, wachtend op zijn antwoord. "If you'd rather not go in there, we can go search for something else? I don't want you to do anything you don't want to do."
De rij voor hen volgden ze wat schuifelend, het punt van instappen steeds dichterbij zien komen. Haar aandacht werd alleen al snel weer getrokken door de stralende glimlach die hij haar gaf. Ze glimlachte terug en reikte met haar hand naar de zijne, om deze zacht vast te pakken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hoe kon hij nou niet genieten van dit alles, terwijl hij iemand zoals Rayne naast zich had staan? De beanie op haar hoofd, de warme blos op haar wangen en de sprankelende ogen die aangaven dat ze genoot van deze dag, brachten vanzelf al een glimlach op zijn gezicht. Iedere minuut besefte hij zich meer hoeveel geluk hij had met haar. Zij had dit initiatief genomen. Zijn idee van een romantische middag samen was de bank van de tourbus geweest en een film op netflix. Rayne had zijn idee met mijlen overtroffen. Voor nu gaf hij zich graag gewonnen.
Haar schoonheid verwonderde hem terwijl ze omhoog keek en het reuzenrad aanschouwde. Ze was zo mooi. Iedere keer als hij naar haar keek, ging die gedachten door zijn hoofd. Er waren meerdere momenten geweest waarop hij naar haar toe had willen lopen en haar had willen zoenen, maar het had niet gekund. De enige die wisten van hun zoen waren Calum en Keegan. Voor de rest hadden ze het in het midden gelaten over wat er tussen hen was gebeurd en dat vond Luke prima. Behalve als het hem had belemmerd om Rayne vast te nemen en haar te zoenen wanneer hij dat het liefst had gewild.
‘I am not the biggest fan of heights, no,’ zei Luke, maar hij schonk haar een zekere glimlach. Over het algemeen was het hoogtepunt hetgeen wat hem beangstigde. Het idee dat hij zou kunnen vallen en dat er dan niets of niemand zou zijn om hem te redden, dat was hetgeen waardoor hij nu kriebels in zijn maag voelde. Dat zou hem echter niet tegenhouden om de attractie te bestijgen. Zeker niet nadat Rayne omhoog had gekeken en had gezwijmeld over hoe mooi ze het vond en hoe bijzonder het was om de wereld vanaf dat punt te mogen aanschouwen. Het paste bij haar. ‘But don’t you worry! I will be fine.’
De rij voor hen schuifelde gestaag naar voren. Voor hen stonden slechts nog vier mensen, die per duo werden verdeeld over de hangende bakjes. Het waren de typische bakjes die Luke kende, waar ze naast elkaar zouden zitten en die lichtjes heen en weer schommelden.
Het was hun beurt om plaats te nemen in één van de bakjes. Luke nam de ijzeren balk aan die voor hen werd opengehouden en hij stak zijn hand uit naar Rayne, zodat ze plaats kon nemen. Hij nam de overige ruimte in beslag en de balk gleed naar beneden. Hun bovenbenen raakten elkaar aan en de enige manier om fatsoenlijk in het knusse bakje te passen met z’n tweetjes, was voor Luke om zijn arm om Rayne haar schouders heen te leggen.
‘Maybe you can distract me,’ opperde hij toen hij voelde dat het reuzenrad startte met draaien. ‘You know, so I won’t think about falling and dying a terrible, terrible death?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld