Forum

Het ene moment had Tesh nog terug geroepen naar haar vriendin dat de jongens het zo goed deden, het volgende moment was de hele situatie opeens omgeslagen. Ze had het vuur uit de pyro zien komen en ze had Michael zien wegrennen, wat nooit veel goeds had kunnen betekenen. Daarom was ze ook meteen achter Emily aangespurt, met de schrik nog in haar ogen te zien. Eenmaal aangekomen bij Michael leek hij echt veel pijn te hebben en er stonden al verschillende crewmembers bij hem. Hier en daar werd geroepen dat er nu een ambulance moest komen, zodat Michael naar het ziekenhuis zou kunnen worden gebracht.

De andere jongens kwamen ook al snel backstage en aan hun gezichten te zien, waren ook zij er heel erg van geschrokken. Daarom zette Tesh expres een stap opzij, zodat ze bij hun vriend konden en hem enigszins konden helpen te kalmeren, want Michael leek alles behalve kalm te zijn op dit moment. Niet dat de drie jongens wel rustig waren. Ze leken allemaal niet te weten wat ze nu moesten doen en uiteindelijk hakte Calum de knoop door en besloot hij dat ze zo niet door konden gaan.

‘Wacht, Ash. Ik ga wel,’ zei Tesh snel tegen de jongen. ‘Jullie moeten bij Mikey blijven, jullie allemaal,’ zei ze tegen de jongens. Het was belangrijk dat Michael zijn vrienden nu om hem heen had en ondanks dat Ashton misschien de oudste was, vond ze dat ook hij hier bij zijn vriend moest blijven, tot de ambulance zou komen. ‘Gaan jullie maar naar het ziekenhuis, ik vind wel een manier om er te komen.’ Mikey zou hier nu snel weg moeten, voordat er een hele stoet aan fans zou ontstaan.

Tesh aaide de jongen nog over zijn rug en rende vervolgens het podium op. De hele zaal was in rep en roer en het werd er niet veel beter toen de eerste paar fans haar in de gaten kregen. Ergens wilde Tesh een grote mond opzetten en dat haar relatie met Luke nu echt niet het belangrijkste was waar zij zich druk om moesten maken, maar daar zou ze het niet veel beter op maken. Daarom pakte ze ook de microfoon en haalde ze diep adem.

‘De jongens zullen niet meer doorgaan met het optreden. Er is een ambulance gebeld voor Michael en ze gaan met hem mee naar het ziekenhuis,’ meldde ze de fans.

‘Alsof het jou wat boeit!’ riep een meisje dat helemaal vooraan stond, ongeveer tegen het hek aangedrukt. ‘Je probeert gewoon om meer aandacht te krijgen door dit moment te gebruiken voor jezelf!’

Tesh beet op haar lip om zich in te houden en ze schudde haar hoofd. ‘Ze willen jullie bedanken voor vanavond en ze hopen dat jullie dit begrijpen.’

Drummen betekende dat hij in zijn eigen wereldje zat, dat er niets of niemand was die hem zomaar zou kunnen bereiken. Natuurlijk hoorde Ashton de muziek en wist hij wat hij moest doen, maar het was anders. Achter de drums was zijn plekje en als hij daar zat, dan leek het net alsof al het andere er niet meer toe deed. Pas toen Michael zijn gitaar weg was gevallen en hij zag dat de jongen ontbrak op het podium, had hij door gehad dat er iets goed mis was en toen hij backstage was gekomen, had hij ook gezien dat er inderdaad iets heel ergs aan de hand was. Hij had het niet zien gebeuren, maar aan de manier waarop Michael in shock tussen alle anderen in stond, kon hij zien dat er echt iets was.

Hij knikte kort naar Tesh, wie aan had geboden om het podium op te gaan en te vertellen dat ze niet door konden spelen. Hij had het zelf ook wel willen doen, maar ergens was het heel fijn dat iemand anders nu die verantwoordelijkheid op zich nam, zodat hij bij zijn vriend kon blijven en hem enigszins zou kunnen kalmeren, al was dat laatste echt een hopeloze taak en hij wist ook niet wat hij zou moeten doen om dit beter te maken. Hij wist niet eens wat er op dit moment precies aan de hand is.

‘De ambulance is er, maar er kunnen maar twee mensen mee,’ meldde één van de leden van de crew en Ashton keek om zich heen. Ze zouden dus nooit met z’n drieën meekunnen, laat staan dat Emily en Tesh ook nog mee moesten.

‘Gaan jij en Luke maar,’ zei Calum en Ashton wilde zijn mond open trekken om te zeggen dat ook Calum mee mocht gaan, dat hij achter zou blijven, maar de jongen hief zijn hand en schudde zijn hoofd. ‘We hebben geen tijd om dit te overleggen. Ik ga wel mee met Em en Tesh, dan zien we jullie zo.’

Ashton knikte, aangezien hij niet veel anders kon doen. Hij keek nog even naar Emily, wie ook totaal van de kaart leek door wat er net was gebeurd. Daarna richtte hij zich op Michael en sloeg hij zijn arm stevig om de jongen heen.

‘It’s gonna be okay, Mike. Beloofd,’ fluisterde hij de jongen, terwijl ze snel naar de ambulance liepen. Al wist hij niet in hoeverre het nog goed kon komen. Hij had geen idee wat er precies aan de hand was. Alleen dat de jongen last had van zijn gezicht en van zijn oog. Dat laatste beangstigde hem heel erg, aangezien het zomaar kon zijn dat het vuur teveel zou hebben beschadigd. Iets waar hij niet op hoopte. 

Met de schrik nog steeds goed op haar gezicht te zien, wachtte Emily samen met de rest op de ambulance en ze aaide de jongen nog gauw over zijn rug toen ze te horen kregen dat ze konden gaan. Hij leek echt behoorlijk van de kaart en ze beet op haar lip. Het had er niet goed uitgezien toen hij door de vlam was geraakt en ze kende de jongen ondertussen goed genoeg dat hij niet zomaar van het podium af zou lopen. Wachtend tot haar vriendin weer terug zou komen van het podium, leunde ze een beetje tegen de muur aan. Ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. Ja, zo meteen zouden ze gelijk doorgaan naar het ziekenhuis, maar op dit moment konden ze alleen maar wachten en hadden ze geen idee wat er precies aan de hand zou zijn bij de jongen. Ze keek even opzij toen ze merkte dat de zaal het niet leuk vond dat het concert eerder af was gelopen en ook zij liep even op het podium op om hen te updaten. “Michael is op dit moment met ambulance naar het ziekenhuis gebracht en we weten niet hoe hij er nu aan toe is. Ze willen jullie echt bedanken voor de avond en hopelijk begrijpen jullie dat het niet verder kan gaan, omdat de arme jongen op dit moment in een ambulance zit,” zei ze en het einde van haar zin eindigde net iets te geërgerd, omdat sommigen inderdaad vervelende opmerkingen gaven. Ze seinde haar vriendin en trok deze weer mee het podium af, omdat ze die blik van haar vriendin maar al te goed kende, en ze wilde niet dat er wat zou gaan gebeuren nu.
“Ik heb zo’n zin om te roken nu,” zuchtte het meisje vervolgens en ze zag dat Calum opkeek en zijn pakje peuken vragend uit zijn rugtas haalde. Het maakte Emily op dit moment niet echt uit wat anderen er van zouden vinden, dus nam ze een sigaret aan en liep ze met het gezelschap via de achterdeur naar buiten waar ze eerst tien minuten moesten lopen voor ze bij de taxi konden komen. In die tijd kon ze prima een sigaret oproken en dat deed ze dan. Het boeide haar niet of iemand het zou zien, want Calum liep er tenslotte naast met ook een sigaret in zijn mond. Ze merkte dat hij stil was en ze sloeg haar arm even om zijn middel heen. “Het komt wel goed hem,” mompelde ze tegen hem, want ze zag dat hij nogal aan het stressen was.

Op zijn lip bijtend wachtte Luke op het moment dat ze weg mochten met de ambulance en hij bedankte Calum toen deze had verteld dat hij mee mocht gaan en dat hij later zou komen met de twee meiden. Hij gaf Tesh nog gauw een kusje en mompelde dat alles wel goed zou komen, voor hij de rest volgde naar de ambulance. Hij had zijn vriend nog nooit in zo’n stille staat gezien en net als Ashton sloeg hij zijn arm om de schouders van de jongen heen. Toen merkte hij pas dat Michael aan het trillen en hij gaf de arme jongen een aantal schouderklopjes om hem te proberen te kalmeren. Hij kon merken dat hij heel erg in shock was en het deed hem pijn hem zo te zien.
“Het komt echt allemaal goed,” zei hij ook om hem enigszins te kalmeren en hij probeerde er een glimlach uit te halen voor de jongen, iets wat veranderde in een grimas. De show maakte hem echt niet meer uit op dit moment, hij hoopte vooral dat de jongen eruit kwam zonder enige schade.
De ambulance stond om de hoek en de broeders namen Michael gelijk over om te kijken of er schade aan zijn oog was. “Je hebt ongelooflijk veel geluk gehad. Een millimeter naar links, en je had blind kunnen zijn,” zei een van de mannen en Luke haalde opgelucht adem toen er dus uitkwam dat er niks mis was met zijn oog. Dat was hetgeen waar hij het meest bang voor was geweest en hij was meer dan alleen opgelucht toen hij dit nieuws hoorde. Michaels gezicht werd verder onderzocht en werd koel gehouden tot ze in het ziekenhuis zouden komen waar ze hem konden verzorgen. “I’m sorry,” mompelde de jongen een beetje zachtjes en gelijk zei Luke dat hij zich niet moest verontschuldigen. “Het was absoluut niet jouw schuld en als ik je nog een keer sorry hoor zeggen, duw ik die gitaar ergens van je waar de zon nooit schijnt,” zei hij gelijk en hij kreeg er een zachte grinnik van Michael uit, iets wat zijn doel was geweest. De staat waarin hij eerst verkeerde had Luke bang gemaakt en hij hoopte de sfeer iets luchtiger te krijgen door hem aan het lachen te krijgen.

Hoe konden mensen nou zo reageren op het moment dat Michael in een ambulance lag? Waar zaten ze in godsnaam met hun hoofd? Waren ze niet blij dat er in ieder geval iemand naar voren kwam om te vertellen wat er aan de hand was, om nog enigszins een beetje informatie te krijgen? Blijkbaar niet, want ze vonden het veel nuttiger om haar nog eens goed duidelijk te maken wie ze was en waarom ze hier was. Gelukkig was Emily snel naar haar toe gekomen en ondanks dat ze niets had gezegd wat verkeerd over kon komen, hoorde ze in de stem van haar vriendin dat ook zij het er niet mee eens was hoe de fans zich op dit moment gedroegen.

‘God, ik ook,’ mompelde Tesh, ondanks dat ze al meer dan een jaar was gestopt. Ze had er behoorlijk wat weg gerookt toen ze nog een relatie had gehad met haar ex, maar het had haar een hoop geld gekost en dat was niet iets wat ze altijd had gehad, dus had ze geprobeerd te stoppen. Iets wat was gelukt, maar nu had ze heel erg behoefte aan het kalmerende gevoel dat zo’n ding kon geven. Zeker nu ze het gevoel had dat ze ieder moment terug kon rennen naar het podium om de fans eens te laten zien hoe ze vervelend ze echt kon zijn.

Gelukkig leek Calum sigaretten bij zich te hebben en dankbaar nam Tesh er eentje aan, die ze snel aanstak en tussen haar lippen klemde. Ze haalde diep in en blies de rook vervolgens weer naar buiten. Ze hoopte dat ze zich snel wat rustiger te voelen, zeker omdat het nu niet eens om haar ging. Het ging om Michael en ze wilde er ook echt zijn voor hem, als ze zelf ook in het ziekenhuis zouden zijn.

Ze stapte in de taxi en kroop naast Calum op de achterbank, waardoor de jongen in het midden zat. Ze liet het raampje van de taxi op een kiertje open staan, zodat ze daar zo nu en dan de as kon wegtikken van haar sigaret.

Nu pas merkte ze op dat ook hij een lichte brandwond had op zijn arm. ‘Gaat het wel?’ vroeg ze zachtjes. In al die drukte hadden ze alleen maar naar Michael gekeken, want hij was in zijn gezicht geraakt, maar dat betekende niet dat dit geen pijn kon doen, want een brandwond deed altijd pijn.

‘Het is niks,’ mompelde de jongen, wie zelf ook een sigaret tussen zijn lippen had geklemd. ‘Zeker niet als je het vergelijkt met Michael.’

Tesh knikte langzaam en nam de hand van de jongen vast. ‘Em heeft gelijk, het komt vast goed met hem.’

Toen één van de broeders meldde dat Michael echt geluk had gehad, voelde Ashton zich toch al een stuk meer opgelucht. Dat betekende dat het allemaal wel mee zou vallen, hoopte hij. Zijn vriend had blind kunnen zijn, dat was nog steeds een behoorlijk gek idee en vooral een heel raar einde van deze dag. Vanochtend had hij het nog heel leuk gehad met Emily, hadden ze door de nauwe straatjes van Camden gelopen en hadden ze hier en daar wat lekker gegeten en gedronken. Nu zat hij in een ambulance, onderweg naar het ziekenhuis.

Gelukkig leek Michael nog te kunnen lachen om de woorden van Luke, dat betekende dat de jongen in ieder geval nog zijn humor had en ergens raakte Ashton daardoor ook overtuigd dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen met hem. Misschien dat hij last zou krijgen van de brandwonden, maar hij wist ook niet hoe erg ze echt zouden zijn. Daar hadden ze gelukkig dokters voor en het duurde ook niet lang voordat ze bij het ziekenhuis waren, waar Michael mee werd genomen naar het brandwondencentrum.

‘Wil je misschien iets hebben? Eten, drinken?’ bood hij Michael aan, aangezien hij vond dat de jongen nu wel iets verdiende. Er zou straks een dokter naar hem komen kijken, om de eventuele wonden echt goed te verbinden, want in de ambulance hadden ze zijn gezicht vooral gekoeld.

‘Iets te drinken?’ Michael haalde zijn schouders op en Ashton knikte. Hij voelde even in zijn zakken, waar uiteraard geen portemonnee of iets in zat. Sterker nog, hij had helemaal niets meegenomen vanuit de zaal waar ze hadden gespeeld en hij wist wel zeker dat dat ook het geval zou zijn bij Luke, dus ze hadden vrijwel helemaal niets. Daarom liep hij maar naar de kraan en pakte hij één van de bekertjes, die hij vulde met water en vervolgens naar Michael bracht.

‘Sorry Mate, de volgende keer als ik drinken aanbied, zorg ik er voor dat ik ook echt geld bij me heb om iets te halen,’ zei Ashton met een lichte glimlach. Hij hoopte dat Calum of de meiden wel wat mee zouden nemen, ergens hoopte hij ook dat ze er aan hadden gedacht om de papieren van Michael mee te nemen, zodat ze dat in ieder geval zouden kunnen regelen nu ze in het ziekenhuis waren. Het liefste had hij Emily nog snel willen bellen om haar dat te vertellen, maar er was een kleine kans dat ze nog steeds bij de arena waren en hij had ook geen telefoon bij zich, dus veel verder kwam hij zo ook niet. 

Ook Emily had nog niet gezien dat de jongen tussen hen in een brandwond had en pas toen ze de woorden van haar vriendin hoorde, keek ze op naar zijn arm. Het was niet ernstig, maar ze kon zien dat hij ook geraakt was door het vuur. “Geen vuur meer, oké?” vroeg ze zachtjes en ze legde haar hand even op zijn knie toen ze kon zien dat hij niet goed wist wat hij moest of zeggen. Hij verkeerde zelf ook een beetje in een geshockte staat, kon ze zien en ze hoopte dat er al nieuws zou zijn als ze bij het ziekenhuis aan zouden komen.
Bijtend op haar lip bleef ze hopen dat het geen ernstig nieuws was en ze glimlachte zwakjes toen Calum hen beiden een kauwgumpje aanbood voor de stank die ze anders mee zouden nemen het ziekenhuis in. Hij had tenminste zijn rugtas meegenomen, want ze had gezien dat niemand anders iets had meegenomen toen ze waren vertrokken. Emily had ook haar tas meegenomen, waar eventueel wat geld in zat en wat nutteloze dingetjes, dus ze hoopte maar dat er nog iemand van de crew aankwam met de dingen ze misschien nodig zouden hebben. Het was stil in de taxi en af en toe keek Emily opzij om te kijken hoe haar gezelschap eraan toe was. Zelf verkeerde ze een beetje in dromenland, omdat ze nog steeds niet kon bevatten wat er net precies was gebeurd, maar ze wilde wel checken op haar vrienden. Ze kon merken dat Calum enorm aangedaan was door wat er was gebeurd en ook haar vriendin was niet helemaal op de wereld. Ze had gezien en gemerkt hoe de arena op haar en Emily’s aanwezigheid had gereageerd en hoewel ook Emily het niet leuk had gevonden en zich erg gekwetst voelde, ging nu al haar aandacht naar Michael.
Het duurde niet al te lang toen de taxi aankwam en omdat Calum tot de ontdekking kwam dat hij zijn geld niet meehad, betaalde Emily gauw zodat ze het ziekenhuis in konden gaan. Ze werden meegetrokken door de jongen die duidelijk heel snel bij Michael wilde zijn en gelukkig was er een zuster die ze gelijk de kamer aanwees waar ze moesten zijn. Daar zat Michael op een bed terwijl een zuster bezig was zijn gezicht in te pakken. “Mikey, gaat het?” riep de jongen gelijk en hij ging naast het bed zitten terwijl Emily naar de andere twee jongens liep en haar hand op de schouder van Ash legde.

Nog steeds bijtend op zijn lip, iets wat hij altijd deed als hij zenuwachtig was, zat de jongen op een stoel naast het bed waar Michael nu in lag. Een zuster was bezig om zijn gezicht in te binden met verband en toen Michael vroeg of al zijn haar nog intact was, wist Luke dat het wel goed zou komen met de jongen. Er waren een aantal plukjes weggebrand en zijn gezicht had een aantal brandwonden, maar de rest van zijn gezicht was gelukkig nog heel. Als de jongen schade aan zijn oog had gehad, had de jongen niet geweten wat hij had moeten doen, maar gelukkig viel het achteraf mee. Hij was vooral heel erg geschrokken.
“Ik heb ook niks meegenomen,”  gaf hij toe toen Ashton ook zei dat hij niks had en hij keek op toen hij de stem van Calum door de gang hoorde schallen. De hele afdeling kon volgens hem horen dat wilde weten waar Michael lag en toen de jongen de kamer had gevonden, was hij gelijk naar het bed gehold om te vragen of het goed met zijn vriend was. Hij had immers nog niks gehoord en wist nog niet dat het uiteindelijk niet zo ernstig was geweest als dat ze hadden gedacht. “Een aantal brandwonden en wat haar is weg, maar hij is gelukkig niet blind,” gaf de zuster voor Michael antwoord, omdat hij stil moest blijven liggen en Luke glimlachte toen hij ook de twee meisjes naar binnen zag komen. Zij hadden allebei wel een tas mee, gelukkig, en hij liep op Tesh af om haar een knuffel te geven. Hij was ook erg geschrokken en hij wilde haar armen even om zich heen voelen en zijn gezicht kunnen verbergen in haar nek.
“Gaat het?” vroeg hij aan haar, want ook zij zag er nog steeds erg geschrokken uit. Hij pakte haar hand vast en ging weer naast het bed van Michael staan. “Er zijn nu al fans buiten het ziekenhuis, een stuk of twintig,” meldde Emily toen ze even op haar telefoon had gekeken en Luke hoopte dat de meisjes hen de rust zouden gunnen die ze als band nu nodig hadden. Ze waren allemaal heel erg geschrokken en Michael had nog steeds veel pijn, dus hij wilde niet dat ze gestoord zouden worden door de fans.

Als er iets was wat ze op dit moment nodig had, waren dat de sterke armen van Luke en zodra ze dan ook in de kamer van het ziekenhuis waren, liet ze zich in zijn armen vallen om zich eens goed te laten knuffelen, al merkte Tesh ook aan hem dat hij ook steun nodig had door alles wat er was gebeurd. Michael was zijn beste vriend en niemand wilde een vriend in pijn zien, nooit. Dus ze begreep dat hij ook iemand nodig had die er op dit moment voor hem kon zijn en ze hoopte dat ze dat aan zou kunnen. Tevens hoopte ze ook dat de kauwgom er een beetje voor zorgde dat de geur van de rook weg zou blijven, of in ieder geval zou verdoezelen. Ze wist niet waarom, maar ze had het idee dat Luke het niet leuk zou vinden als hij zou merken dat ze had gerookt.

‘Jawel, hoe gaat het met jou?’ fluisterde ze zacht. Hij was vast geschrokken, zij allemaal. Het was zo vreemd geweest om de jongens zo vrolijk te zien spelen, om vervolgens iets totaal anders te zien. Het was nog erger dat de jongens niet eens hadden  gezien wat er precies was gebeurd, waardoor ze maar twijfelend het liedje af hadden gemaakt. Zij hadden ook niet kunnen weten dat Michael echt geraakt was door het vuur.

Tesh zuchtte geïrriteerd toen Emily meldde dat er al fans voor het ziekenhuis stonden. Na wat er net was gebeurd, kon ze niet heel erg veel hebben van de meiden. Zeker omdat ze niets meer had gedaan dan uitleggen wat er aan de hand was geweest. Dat er iemand naar haar had geroepen dat ze alleen maar op het podium was gekomen om daar zelf beter van te worden, terwijl haar vrienden in paniek backstage hadden gestaan, had haar echt pijn gedaan.

Ze keek naar Michael, wie in het bed lag en ondertussen een soort verband kreeg voor zijn gezicht, al leek het meer iets te zijn wat de wond moest beschermen, in plaats van dat het echt in moest worden gepakt. Met de paarse band die het vasthield, zag het er nog niet eens zo heel slecht uit. Al was het duidelijk dat hij er echt last van had, zeker nu ze wist dat hij bijna blind had kunnen zijn. Ze legde haar hand op de schouder van de jongen en kneep er zachtjes in.

‘Do I still look hot?’ vroeg Michael met een grijns, waardoor er een lichte glimlach op het gezicht van Tesh verscheen. ‘You do.’ Of dat de waarheid was of niet, maakte niet uit. Het ging er om dat de jongen nog een beetje kon lachen.

Ashton was blij dat Calum, Emily en Tesh er nu ook waren. Dat ze hier met z’n allen konden zitten en een beetje voor Michael konden zorgen. Hij hoopte dat ze er niet te lang hoefden te blijven, in ieder geval niet zo lang dat het vroeg in de ochtend zou worden. Al moesten ze het wel over een hoop dingen hebben. Bijvoorbeeld over de show van morgen, als die al door zou gaan. Dat lag er maar net aan hoe het precies met Michael ging en of hij het podium nog wel op wilde. Er zou hoe dan ook geen vuur meer aan te pas komen, als het aan hem lag. Hij wist niet hoe het precies had kunnen gebeuren, maar het zou er hoe dan ook niet meer komen.

Hij legde zijn hand op die van Emily en verstrengelde zijn vingers met de hare. Ze was hier en dat had hij op dit moment ook nodig. Het leek allemaal nog mee te vallen, voor zover iets mee kon vallen, maar het idee dat één van zijn vrienden blind had kunnen raken door het vuur, was echt verschrikkelijk en hij wilde er niet eens aan denken hoe het dan wel niet voor Michael zou moeten zijn. Hij zou het vast verschrikkelijk hebben gevonden als dat was gebeurd.

Hij trok zijn wenkbrauwen op toen Tesh geïrriteerd zuchtte, duidelijk om de fans. Hij had geen idee waarom, maar hij wilde zich daar ook liever niet mee bemoeien. Sterker nog, hij vond het eigenlijk ook niks dat ze nu voor het ziekenhuis stonden voor Michael. Ze waren vast bezorgd en dat was heel erg lief, maar het leek hem niet dat Michael nu in staat was om te vertellen wat er aan de hand was en om even op de foto te gaan.

‘Misschien kunnen we ze vragen om weg te gaan?’ opperde Ashton zacht. ‘Of in ieder geval om geen foto’s te maken. De keuze ligt natuurlijk bij Michael, maar ik heb zelf nou ook niet echt veel zin om met fans te praten en op de foto te gaan,’ bekende hij eerlijk. Hij deed vaak genoeg zijn best om nog te lachen op een foto, zelfs als hij niet echt een goede bui had, maar op dit moment ging het toch echt om Michael en lag de beslissing ook bij hem.

Hij kwam overeind en sloeg zijn armen om Emily heen. ‘Thanks trouwens, dat je bij Tesh en Cal bent gebleven net,’ fluisterde hij zacht. Hij wist niet precies hoe het was geweest om te moeten melden dat ze niet meer verder hadden kunnen spelen, maar daarvoor zou hij Tesh toch ook moeten bedanken, want zij was degene die de verantwoordelijkheid had genomen en naar voren was gegaan.

Een opgeluchte zucht verliet haar mond toen Emily hoorde dat het minder ernstig was dan ze hadden verwacht allemaal en ze glimlachte toen Michael vroeg of hij nog steeds knap was. Hij had in ieder geval zijn humor weer gevonden en daar was ze al heel blij mee. Het had pas wat geweest als hij zijn zicht was verloren aan zijn linkeroog, want de zuster had haar net verteld dat hij blind had kunnen zien. Hij had dus ongelooflijk veel geluk gehad.
Ze had haar vingers verstrengeld met die van haar vriend en keek met een lichte glimlach naar hem omhoog. Het meisje had heus wel door dat iedereen in de ruimte super erg was geschrokken en dat iedereen blij was met het nieuws dat het minder erg was dan in eerste instantie was gezegd. “You okay?” vroeg ze zachtjes aan de jongen naast haar en ze fronste naar hem. Met haar duim streelde ze over zijn handpalm heen en ze hoopte maar dat zodra iedereen van de schrik was bekomen, de sfeer in de kamer iets minder neerslachtig zou worden. Toen ze eenmaal hoorde dat er fans voor de deur van het ziekenhuis stonden en ze Michael ook zachtjes hoorde zuchten, kwam ze ietwat overeind en vroeg ze of ze moest doorgeven dat het allemaal goed kwam met de jongen, maar nu gewoon even alleen wilde zijn met zijn vrienden.
“Ga maar inderdaad, het worden er steeds meer en ze staan voor de ingang van het ziekenhuis. Er zijn hier meer mensen die rust nodig hebben, omdat ze ziek zijn, “hoorde ze de zuster zeggen en ze merkte aan de toon van haar stem dat zij er ook niet blij mee was dat er groep tienermeisjes voor de deur stonden. Emily was overeind gekomen en gaf Ashton een vlug kusje op zijn lippen voor ze zich naar buiten haastte. Calum had al gezegd dat hij ook niet in de stemming was voor de fans en daarom had Emily besloten om naar buiten te gaan.
“Michael wordt op dit moment verzorgd aan de brandwonden op zijn gezicht, maar verder is hij oké. Hij is was geschrokken en wenst op dit moment alleen te zijn met zijn vrienden en het ziekenhuis vraagt jullie om naar huis te gaan. Het is koud vanavond en we snappen dat jullie hier voor Mikey willen blijven, maar nu vatten jullie alleen maar kou. Ga lekker naar huis,” vertelde ze de meiden en ze probeerde vriendelijk te blijven glimlachen naar de meiden, waarbij sommigen niet heel erg aardig bleven.

Met zijn hand streek hij over de rug van het meisje in zijn armen en hij had zijn hoofd even op haar hoofd laten leunen. Haar knuffel was alles wat hij op dit moment nodig had en gelukkig dacht zij er hetzelfde over. Hij was heel erg geschrokken en haar knuffel maakte het toch allemaal net wat beter, zeker nu hij had gehoord dat er niet maar tien, maar al dertig meisjes voor het ziekenhuis stonden. Hij snapte dat ze allemaal wilde weten hoe het ging met Michael, maar hij vond het vervelend dat ze nu niet alleen de ingang belemmerde voor de echte zieke patiënten, maar ook zorgden voor overlast en daar was het ziekenhuis ook niet blij mee. De zuster had in ieder geval al laten weten dat het niet handig was voor mensen die snel het ziekenhuis in moesten komen en dat snapte hij volkomen. Daarom knikte hij ook gelijk toen Emily aanbood om een update te geven aan de meisjes en ze te vragen om weg te gaan. Het was het beste als de fans weg zouden gaan, nu zouden ze alleen maar in de kou blijven staan, in de weg voor patiënten en dat terwijl niemand van de band naar buiten zou gaan voor de meisjes. Ze wilden alleen blijven en hij hoopte dat ze weg ging.
Hij ging weer zitten en trok Tesh dichter tegen zich aan, zodat hij haar knuffels kon blijven geven en hij keek toe hoe haar vriendin zich naar buiten haastte om de fans weg te krijgen. “Calpal, je stinkt naar rook. Neem een kauwgompje,” zei hij tegen zijn vriend toen deze naast hem kwam zitten en met een zwakke glimlach keek zijn vriend hem aan. Luke probeerde de stemming er wat beter in te krijgen en ook Michael kon weer een beetje lachen. Hij vroeg om zijn telefoon, die Calum gelukkig had meegenomen en maakte een foto waar hij lachend opstond en zijn duim omhoog stak. “Misschien stelt dit ze wat geruster,” hoorde hij zijn vriend zeggen en hij wist dat Michael zich rot voelde omdat het concert eerder had moeten eindigen. Gelijk voelde Luke zijn telefoon, die een van de crewmembers was komen brengen, trillen, omdat Michael hem en de anderen in zijn foto had getagd. Er stond dat hij het hem speet dat de show eerder was gestopt en dat hij het prima maakte. Hij had er ook bij gezet dat hij het liefst eventjes alleen was met zijn vrienden en hij hoopte dat dat de mensen voor het ziekenhuis het zouden begrijpen. 

Dat Emily nu nog naar buiten wilde, na wat de fans net allemaal hadden geroepen, vond Tesh echt heel dapper van haar. Zelf zou ze het niet aanbieden, dan zou ze toch alleen maar bitchy opmerkingen naar zich krijgen en ze wist niet hoe lang ze het nog vol zou kunnen houden om het allemaal te slikken. Ze wilde niet iets terugroepen, dan zou ze het er namelijk niet beter op maken. Dan zou ze hen eigenlijk gelijk geven en als er iets was wat ze de meisjes niet gunde, was het wel hun gelijk. Daarom was ze ook bij dat Luke haar op zijn schoot had getrokken en gewoon hier kon blijven zitten. Ze probeerde zichzelf een beetje af te leiden door met zijn haren te spelen, al stopte ze even toen de jongen zei dat Calum naar rook stond en heel even dacht ze dat hij het ook bij haar zou ruiken, maar dat leek niet zo te zijn.

Ze glimlachte om Calum, wie een foto maakte van Michael. Ze wist niet of de fans er echt blij van zouden worden, misschien wel. Dan zouden ze in ieder geval zien dat het allemaal niet zo ernstig was en dat de jongen nog in leven was, en zo goed als heel was. Op wat verloren, zwarte haren na dan.

Nieuwsgierig keek ze mee met Luke, die de foto op Twitter bekeek. Ze zag dat Michael ook haar en Emily had getagd in de foto, wat vast zou betekenen dat er meer reacties onder zouden staan dan dat haar lief was en daarom wendde ze haar gezicht ook af. Ze had juist een leuke dag gehad met Luke en ze wilde het niet volledig laten verpesten door de fans, of door wat er net was gebeurd met Michael. Dat was uiteindelijk veel erger, maar de reacties zaten haar echt dwars en daardoor was ze behoorlijk stil, stiller dan anders in ieder geval. Aan het begin had ze een veel grotere mond gehad.

Ze keek naar Calum, wie naast haar en Luke was komen zitten en ze glimlachte licht toen hij zijn hand naar haar uitstak. Hij was er natuurlijk bij geweest, al had hij vast niet kunnen horen wat de meisjes allemaal naar haar hadden geroepen, maar hij had al het negatieve “boe” geroep wel kunnen horen. ‘You okay?’ vroeg hij zachtjes, waarop ze snel knikte. Ze wilde Luke er ook niet mee lastigvallen. Ze had echt het gevoel dat ze hem daardoor tussen haar en de fans in zette en dat wilde ze ook niet. Ze wilde hem al helemaal niet het gevoel geven dat hij zou moeten kiezen, want dat was niet wat ze wilde.

De meiden waren vanavond echt heel erg behulpzaam. Eerst had Tesh aangeboden om het podium op te gaan en uit te leggen wat er aan de hand was, nu bood Emily aan om naar buiten te gaan en de meisjes naar huis te sturen. Iets waar hij heel blij mee was, al vroeg hij zich echt af in hoeverre de meisjes naar haar zouden luisteren. Misschien dat het nu wat beter ging, nu er wat meer fans waren die ook met haar op de foto hadden gewild, maar dat betekende niet dat ze zomaar dingen van haar aan zouden nemen. Hij wist hoe volhardend de fans waren. Wie weet zouden ze eigenwijs blijven staan, tot ze Michael zouden zien, maar Ashton wilde er sowieso voor zorgen dat de jongen veilig naar buiten kon, zonder drukte.

Ashton keek naar Calum, Luke en Tesh en glimlachte. Het was goed om te weten dat iedereen hier voor elkaar wilde zijn. Dat ze elkaar allemaal wilden helpen, maar dat ze hier ook waren voor Michael. Dat was op dit moment wel het belangrijkste. Dat het allemaal goed zou komen met Michael, maar nu hij wist dat het allemaal niet zo erg was als dat het had kunnen zijn, wist hij ook wel dat het weer goed zou komen met de jongen. Dat hij morgen misschien wel weer lachend op het podium zou staan, als dat al zou gebeuren. Hij wilde de fans ook niet teleurstellen, want dat zouden ze vast verschrikkelijk vinden om te horen.

Hij haalde een hand door zijn krullen en glimlachte toen Emily weer naar binnen kwam. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en gaf haar een kus op haar wang. Hij was trots op zijn vriendin, al voelde het nog steeds gek om dat te zeggen. Ze was nu zijn vriendin en daar moest hij aan wennen, maar het was wennen op een goede manier. Hij was hoe dan ook trots op haar, dat ze zo makkelijk naar buiten was gegaan en de fans had getrotseerd, om te kunnen vertellen hoe het ging met Michael én om de fans naar huis te sturen.

‘Ik denk dat we alleen nog moeten wachten op de goedkeuring van de dokter en dat we dan weer kunnen gaan,’ liet hij haar weten, aangezien Michael zijn gezicht nu volledig was verbonden. Ze hadden al te horen gekregen dat hun tourmanager alles zou regelen wat betrof de verzekering, dus dat zou ook wel goed komen. ‘Bedankt dat je naar buiten bent gegaan, Em,’ zei hij glimlachend. Het was lief dat ze dat voor hen had willen doen.

De reacties die Emily had gekregen toen ze naar buiten was gegaan, hadden gevarieerd van bezorgde reacties om Michael, maar ook hatelijke reacties waarom zij er in godsnaam nog steeds bij was. Ze had immers zelf gezegd dat de jongen met zijn vrienden wilde zijn, dus ze snapten niet waarom zij er nog steeds bij was. Die laatste opmerking stak een beetje, maar ze nam zich voor om er niet op te antwoorden en nogmaals te zeggen dat de meisjes beter naar huis konden gaan, want Michael zou toch niet naar buiten gaan. De andere jongens zouden bij hun vriend blijven, dus ze stonden hier voor niks in de kou.
Ze haastte zich weer naar binnen toen ze nogmaals had duidelijk gemaakt dat het goed ging met Michael en glimlachte zwakjes toen ze de kamer van haar zwartharige vriend weer naar binnen liep. Hij zag er al een stuk beter uit dan daarnet en hij had zelfs die schaapachtige grijns alweer op zijn gezicht zitten, die haar liet weten dat hij er wel weer bovenop zou komen. Ze liep door naar Ashton en sloeg haar armen om zijn middel heen toen hij haar knuffelde en keek glimlachend naar hem omhoog.
Luisterend naar wat hij zei, haalde ze opgelucht adem en ze glimlachte toen Michael herhaalde dat hij erg graag terug wilde naar het hotel om te kunnen slapen. Hij zei dat hij moe was en dat hij hoofdpijn had en Emily nam zich voor om hem te trakteren op pizza zodra ze in het hotel aan zouden komen. De jongen had wel een pizza verdiend, vond ze. Na deze avond had hij alleen nog maar meer laten weten dat hij echt om zijn fans gaf, en de fans die zeurden dat de toegift niet was gekomen, bezorgden haar spontaan hoofdpijn en ze was blij dat de meesten gewoon wilde weten hoe het met hem ging.
“Alles is geregeld en jullie mogen gaan. We hebben ervoor gezorgd dat jullie de achteruitgang kunnen nemen,” kwam een zuster melden en glimlachend kwam Emily overeind, ervoor zorgend dat haar hand die van Ashton vast bleef houden. Ze wilde hem op dit moment het liefst even dichtbij haar houden.

Toen het meisje op zijn schoot met haar eigen haren begon te spelen, liet hij haar hand los en sloeg hij zijn armen om haar middel heen. Hij merkte heus wel dat ze aangeslagen was door wat er was gebeurd en hij had op het internet al het een en ander gezien waardoor hij haar neerslachtige stemming enigszins begrepen had. De reacties op haar toen ze het podium op was gelopen waren niet allemaal even aardig geweest en toen Emily haar daarna had opgevangen op het podium om de fans nog een update te geven over Michael, was ook in het verkeerde keelgat geschoten. Hij snapte niet dat de twee door sommige fans zo erg de grond in werden geboord, want ze waren echt in en in goed.
Toen zijn vriend ook nog aan Tesh kwam vragen of alles wel goed was, haalde hij fronsend zijn wenkbrauwen op en drukte hij vragend een kusje op haar wang. “We praten vanavond, oké?” vroeg hij zachtjes, zodat alleen zij het kon horen en hij haalde een hand door haar haren heen. Hij wilde niet dat het meisje zich rot voelde door wat zijn fans zeiden, want dan voelde hij zich schuldig. Het was immers dan deels zijn schuld dat het meisje zich zo rot voelde.
Ook hij kwam overeind toen ze mochten gaan en hij bedankte de zuster uit de grond van zijn hart, dat ze door de achteruitgang mochten vertrekken. Hij had echt geen zin in de fans die waarschijnlijk nog steeds voor de voordeur stonden, want lachen was iets wat hij op dit moment nog niet kon. Zeker niet nadat hij bepaalde dingen had gelezen op het internet. Er waren ook een aantal rotte reacties over Michael en bepaalde grapjes die hij niet gewaardeerd en hij had het heft in handen genomen door op het bandaccount wat verschillende mensen te ontvolgen. Hij wilde dat soort dingen niet op zijn tijdlijn hebben, zeker nu niet.
“De bus staat al klaar. We rijden jullie naar het hotel en dan kunnen jullie rusten,” vertelde een van de crewmembers en nogmaals bedankte Luke de persoon. Hij was blij en waardeerde het heel erg dat alles voor hen geregeld werd op dit moment, want hij niemands hoofd stond er op dit moment naar om het te regelen.
De groep liep richting de bus en hij moest toegeven dat hij blij was dat de weg verlaten was en er niemand op hen stond te wachten voor een foto of handtekening. Hij had er echt geen zin in, nu. De bus stond al klaar en hij stapte in, met nog steeds Tesh haar hand in zijn hand, en hij trok haar dicht tegen zich aan zodat hij zijn arm om haar schouders kon slaan. 

Tesh knikte, ze zouden vanavond wel praten, als ze alleen zouden zijn. Niet dat ze wilde praten, maar nu kwam ze er ook niet meer onderuit. Het was niet zo dat ze ieder moment in huilen uit kon barsten om wat er tegen haar was gezegd, maar het deed wel pijn. Die meisjes waren dol op Luke, ze wilden dat hij gelukkig zou zijn en als Tesh hem gelukkig maakte, was dat toch juist goed? Zagen ze dan niet hoe blij hij was geweest toen ze hem had verrast op het podium? Ze had er foto’s van terug gezien en zijn blik was zo lief en schattig geweest. Hoe konden ze hun relatie dan als een erg iets zien? Daarbij waren het wel zíjn fans. Ze waren dol op hem en Luke op hen, dat wilde ze ook niet verpesten.

Gelukkig waren er geen mensen meer buiten en konden ze meteen door naar de bus. Het leek ook al weer iets beter te gaan met Michael, waarschijnlijk omdat hij een hoop lieve reacties had gekregen online. Er waren vast veel fans die bezorgd om hem waren en wilden weten hoe het met hem was. Daarbij had hij ook al iets meer kleur op zijn gezicht gekregen, waar Tesh blij mee was. Uiteindelijk zou het wel weer goedkomen met die jongen. Waarschijnlijk was de schrik veel erger geweest dan de uiteindelijke wonden en dat was een goed iets.

Ze kroop dicht tegen Luke aan en hield tijdens de rit haar mond, totdat ze bij het hotel aan waren gekomen, waar jammer genoeg nog wel een paar fans stonden. Er stonden echter al een paar crewmembers en zelfs een paar bodyguards, die er voor konden zorgen dat ze met z’n zessen snel naar binnen konden lopen. De meisjes richtten zich toch voornamelijk op Michael, dus Tesh en Luke, en ook Ashton en Emily, kregen niet zoveel reacties naar hun hoofd geslingerd.

Eenmaal in de kamer die ze samen met Luke deelde, ging ze op de rand van het bed zitten. Ze ging met haar handen door haar krullen en keek vervolgens naar Luke. ‘Ik wil niet dat het nu om mij gaat, het is veel belangrijker dat het goed gaat met Mikey,’ mompelde ze, als laatste poging om er onderuit te komen, om niet te praten over wat er was gebeurd. Ze wist echter ook wel dat ze hier niet vanaf zou komen. Luke kende haar en hij wist ondertussen wel hoe ze in elkaar zat, dus ook wanneer er iets aan de hand was. Hij had het dan wel niet gehoord, hij was er niet bij geweest, maar hij wist ondertussen ook hoe ze hier over dacht.

Gelukkig mochten ze al snel naar het hotel, wat betekende dat alles wel weer goed zou komen. Het was niet nodig om langer te blijven en Michael kreeg alleen als advies mee dat hij de wond goed moest verzorgen en het goed moest laten genezen. Hij zou er vooral geen pleisters of andere dingen op moeten plakken, omdat de genezing dan juist belemmert zou worden. Uiteindelijk viel het heel erg mee, maar het was vooral het idee dat iemand geraakt was door het vuur. Dat terwijl het tijdens de repetitie nog niet was gebeurd en de vorige avond ook niet. Dat maakte Ashton echter niet iets. Het vuur zou weg gaan, dat was op dit moment de beste beslissing.

Eenmaal in het hotel gingen Emily en Ashton naar hun eigen kamer. Ashton sloot de deur achter zich en leunde er een paar seconden tegenaan, om na te denken over wat er allemaal wel niet was gebeurd in dat kleine uurtje. Het was misschien beter afgelopen dan dat ze allemaal hadden verwacht, maar zijn beste vriend was wel geraakt door het vuur en dat was iets waar hij echt even bij stil wilde staan. Het ging nu allemaal weer goed, maar het was echt een rare avond. Eentje waardoor hij was vergeten dat hij een cadeautje voor Emily had laten maken, eentje die nu ingepakt op de tafel lag.

‘Is dit een slecht moment om je een cadeau te geven?’ vroeg hij zachtjes. Hij had het vanochtend online besteld en hij had het vanavond na de show aan haar willen geven, maar daar was duidelijk iets tussen gekomen. Hij wilde het echter wel aan haar geven. Daarom liep hij ook naar de tafel toe en pakte hij het cadeautje, dat ingepakt was in een donkerbruin inpakpapier met een hoop doodles erop. In het papier zat een zelf samengestelde LP, waar hij liedjes op had kunnen zetten. De hoes van de LP had hij online in elkaar gezet, met een hoop foto’s van de streetart die hij in de afgelopen weken had gezien.

Met een schaapachtige glimlach stak hij het cadeau uit naar Emily. Het was misschien niet het beste idee, maar hij wist ook dat dit de sfeer juist een beetje beter kon maken. Misschien was dat juist wel wat ze nodig hadden. ‘Het is maar iets kleins, het leek me een leuk idee.’ Het deed hem een beetje denken aan de mixtapes die hij vroeger had gemaakt. Hij had altijd klaar gezeten om een liedje op te nemen en vervolgens had hij dan van alles aan elkaar geplakt. Zoiets was dit ook, want elk liedje had hij uitgekozen met Emily in zijn achterhoofd. Hij hoopte dat ze het leuk zou vinden.

Gelukkig had de busrit niet heel lang geduurd en had de groep gauw weer naar binnen kunnen gaan in het hotel. Er stonden wel een aantal fans, maar omdat alle aandacht naar Michael ging, iets waar Emily best blij mee was op dit moment, konden zij en de rest snel naar binnen lopen. Ook Michael zei alleen dat het goed ging, en ging daarna snel naar binnen. Ze snapte dat de jongen geen zin in foto’s of andere dingen vanavond en dat hij het liefst gewoon gauw zijn bed in zou kunnen kruipen. Hij had al genoeg meegemaakt vanavond en ze snapte best dat foto’s nu niet echt iets was waar hij zin in had. Zeker niet nu zijn gezicht nog zo ingepakt was.
Emily en Ashton gingen snel naar hun eigen kamer, want ook zij was redelijk moe geworden en wilde eigenlijk gewoon alleen met de jongen zijn op dit moment. Knuffelen in bed klonk op dit moment echt fijn en ze kon niet wachten tot ze in bed konden kruipen. Ze keek dus verbaasd op toen de jongen met een nogal schaapachtige grijns vroeg of hij haar een cadeautje kon geven. Nieuwsgierig had ze het ingepakte iets aangenomen van hem en ze keek vertederd naar hem op toen ze erachter kwam wat het precies was en een grote glimlach was verschenen op haar gezicht. “Dat is echt heel lief!” zei ze met rode wangen en ze sloeg haar armen om zijn middel heen. Ze had het een geweldig idee gevonden van het cadeautje en ze kon niet wachten tot ze mogelijkheid zou hebben om de LP te kunnen spelen. “Dit is echt heel lief van je,” mompelde ze tegen hem terwijl haar armen nog om zijn middel had geslagen. Zelf had ze voor hem ook nog een cadeautje, maar dat ging ze pas morgen geven aan het einde van het concert.
Ze legde haar telefoon op de oplader aan de andere kant van de kamer, zodat ze internet haar bui niet meer kon verpesten en ze trok de jongen naar het bed zodat ze met hem kon gaan knuffelen. Het enige wat ze wilde, waren zijn armen om haar heen  en niks doen in bed.

De busrit was stilletjes geweest. Niemand had precies geweten wat er gezegd moest worden en Luke vond de stilte eigenlijk wel fijn. Nu kon hij in stilte nadenken over vandaag en over wat er vanavond gezegd moest worden tegen Tesh. Hij wilde niet dat het meisje zich ongelukkig voelde over iets wat hij zou kunnen voorkomen en hij was vastbesloten om haar beter te laten voelen na vandaag. Met zijn arm nog steeds om haar schouder geslagen toen de bus bij het hotel aankwam, zorgde hij ervoor dat hij gelijk doorliep naar binnen en dat Tesh niks zou meekrijgen van de meisjes die voor het hotel stonden. Daarbij had hij zelf ook geen zin om met de fans op de foto te gaan nu. Niemand had er zin in, dus iedereen bood excuses aan en vertrok toen naar binnen.
“We weten allebei dat dit een poging is om er onderuit te komen,” zei hij Luke gelijk toen hij haar zwakke excuus hoorde van zijn vriendin. Hij snapte dat ze er misschien niet over wilde praten, maar voor hem was het noodzakelijk om de oorzaak van het probleem te vinden. Dus ging hij naast haar zitten op het bed, sloeg zijn beide armen om haar middel heen en drukte een kusje op haar wang terwijl hij vroeg er wat er precies aan de hand was. Hij had heus wel een idee van wat er gebeurd was en wat er mis was, wilde hij het van haar zelf horen. Dat zodat hij precies kon verzinnen wat hij eraan kon doen.
“Je weet toch dat er altijd haters zullen zijn?” vroeg hij zachtjes en hij trok haar dichter tegen zich aan. “Er zullen altijd mensen jaloers zijn op jouw geluk, of in mijn geval mijn geluk. Want jij bent mijn gelukje en ze balen dat zij dat niet kunnen zijn. Ik houd van mijn fans, en ik houd van jou en dat moeten ze nog accepteren. Maar dat gaat wel gebeuren,” mompelde hij zachtjes en hij beet op zijn lip om zich af te vragen wat hij nog meer kon zeggen.
“Ik wil je niet zo zien, Teshie, “ eindigde hij zachtjes en hij keek haar met zijn doordringende blauwe ogen aan. 

Tesh haalde haar schouders op. Het was inderdaad een poging om er onderuit te komen, maar ergens was het ook waar? Het was belangrijker dat het goed ging met Michael, da er niet iets ergs was gebeurd en dat het allemaal weer goed zou komen. Dat was veel belangrijker dan het stomme gedoe met de fans. Het was niet zo dat zij ooit gemeen tegen hen had gedaan? Dat was iets wat ze zich vaak af had gevraagd. Ze had nooit uit de hoogte gedaan, of een verkeerde indruk gegeven. Niet dat zij wist in ieder geval. Toch leken ze haar echt niet te mogen en ze wist niet hoe ze er nu nog mee om moest gaan.

Ze luisterde naar Luke en wendde haar gezicht af. Ze snapte niet hoe hij er nog positief over kon blijven. ‘Ik weet heus wel dat die er altijd zullen zijn, maar als het er een stuk of vijf miljoen zijn, dan is het heel lastig om daar niet aan te denken, Luke. Als er een grote groep van een paar duizend meisjes voor je staat, die allemaal denken dat je probeert hogerop te komen door iemand te gebruiken, dan kan je je daar niet zomaar tegen verdedigen,’ verzuchtte ze.

‘Ik denk niet dat he tooit gaat gebeuren, Lukey,’ fluisterde ze zacht en ze nam zijn handen vast. Hij had er nog alle vertrouwen in dat ze haar uiteindelijk wel leuk zouden vinden, maar dat hadden ze twee maanden geleden al niet gedaan en er was niets aan veranderd. Er waren alleen nog maar meer mensen die haar niet mochten en dat was juist hetgeen wat het allemaal veel moeilijker maakte voor haar. Een paar reacties had ze nog wel aangekund, maar ondertussen leek er niemand te zijn die nog in zag dat ze niet het meisje was waarvan zij dachten dat ze het was.

Ze beet op haar onderlip en verstopte haar gezicht vervolgens in zijn hals, zodat ze hem in ieder geval niet aan hoefde te kijken. ‘They really hate me,’ mompelde ze. Dat gevoel had ze net echt gekregen. Het was geweldig dat die meisjes in koor mee konden zingen met de jongens en ze wist hoe gelukkig het Luke kon maken om dat te horen, maar om in koor te horen dat ze haar niks vonden, bracht een hele andere boodschap over. ‘Ze dachten dat ik op dat podium stond om mezelf te laten zien. Dat terwijl ik ze alleen maar wilde laten weten wat er aan de hand was? Ik probeerde het juiste te doen en vervolgens beginnen ze te schreeuwen dat ik weg moet.’ Dat was toch niet normaal?

Aan haar gezicht was duidelijk te zien dat ze blij was met het cadeautje en Ashton was zelf ook blij om die prachtige glimlach te zien. Ze leek het heel erg leuk te vinden en dat was ook de bedoeling geweest, dus het was zeker een geslaagd cadeautje. Hij had er van alles op willen zetten, maar hij had natuurlijk een limiet gehad als het was gegaan om het aantal liedjes. Hij had er wel een paar van zijn eigen band op gezet, maar vooral andere muziek. Muziek die hem aan haar deed denken, aan hen samen. ‘Ik ben heel erg blij dat je het leuk vindt,’ zei hij glimlachend.

Ook hij legde zijn telefoon aan de kant en hij trok zijn shirt over zijn hoofd, aangezien hij geen zin had om nog in zijn kleding in bed te liggen. Daarom ging ook zijn broek uit en vervolgens liet hij zich meetrekken door Emily in het bed. Op dit moment wilde hij gewoon dicht tegen haar aanliggen en genieten van de rust die ze nu hadden. Ze zouden even moeten laten bezinken wat er allemaal was gebeurd en dat ging het beste om gewoon in stilte met elkaar te knuffelen. Misschien dat ze het er nog over zouden hebben, als één van hen er behoefte aan had. Zo niet, dan zouden ze het er niet over hebben. Ashton wilde haar ook niet dwingen om iets te bespreken waar ze nog helemaal niet klaar voor was. Dan kwam het later wel een keer aan bod.

Ashton sloeg zijn arm rond haar middel en trok Emily zo wat dichter tegen zich aan. Hij verstrengelde zijn benen met de hare en gaf haar een kus in haar haren. ‘Ik ben blij dat je er nu bij was.’ Emily had er toch nog voor kunnen zorgen dat hij zich iets rustiger had gevoeld. Ze was in de buurt geweest en ook zij had een hoop verantwoordelijkheid laten zien vanavond. Ze was naar de fans gegaan om te vertellen wat er aan de hand was en dat vond hij heel erg lief van haar. Hij had niet geweten wat hij had gedaan als Emily er niet bij was geweest. Dan had hij het waarschijnlijk moeten doen. Iets wat hij dan wel had gedaan, maar nu was het toch iets makkelijker.

Hij begon voorzichtig met haar haren te spelen, want hij wilde er niet zo hard aan trekken dat hij haar pijn zou doen. Hij draaide de stijle haren rond zijn vingers en keek vervolgens naar Emily. Morgen zou de laatste dag in Londen zijn en daarna zouden ze weer naar Sydney gaan, voor een paar weken. Los Angeles stond ook al weer op de planning, omdat ze daar al een tijdje niet meer waren geweest. 

Ook Emily deed haar kleding uit, want ze voelde er niet veel voor om in haar strakke spijkerbroek straks in bed te liggen. Ze glimlachte lichtjes toen hij haar tegen zich aan had getrokken en ze had een van haar armen om zijn middel geslagen, om zo lekkerder te kunnen liggen. Dit vond ze nog altijd het fijnst. Gewoon in bed liggen, samen, en niks doen. De stilte die er hing was allesbehalve ongemakkelijk en ze genoot van de rust die ze nu eindelijk hadden na de hectische avond. Het was werkelijk waar een avond geworden die ze nog zou vergeten en niet op een goede manier. “Ik ben blij dat het allemaal meevalt,” mompelde ze zachtjes tegen hem en ze glimlachte naar hem toen hij zei dat hij blij was dat ze er vandaag bij was geweest.
Ze had zoveel geluk met deze jongen en het schuldgevoel werd nog erger dan het al was. Ze moest de jongen vertellen dat ze niet mee kon naar Australië en hier moest blijven. Ze was nog steeds bezig om een blijvend visum te krijgen, maar het land stond erom bekend dat het ongelooflijk moeilijk was in te komen wonen en daar was ze achter gekomen. Het was echt een hele klus en ze was ongelooflijk bang dat ze geweigerd zou worden en in Engeland zou moeten blijven.
“Er is iets wat je moet weten,” begon ze met een zachte stem en ze kwam iets van hem los zodat ze hem aan kon kijken. Ze had geen idee hoe ze het moest brengen en ze was bang dat hij gekwetst zou zijn als ze het hem zou vertellen, zeker omdat ze het zolang geheim had gehouden voor hem. Ze beet op haar lip en wist niet goed wat ze moest zeggen nu ze het had besloten om het hem te vertellen. Tesh zou wel boos worden, want ze beiden afgesproken dat ze tot het laatste moment zouden wachten, maar Emily kon het hem niet aandoen om het nog langer voor haar te houden.
“Ik kan niet mee terug naar Australië,” gooide ze er toen uit en ze voelde zich misselijk worden, zo bang was ze voor zijn reactie. Hij was zo gelukkig geweest toen ze de relatie een kans had gegeven en zij had al die tijd al geweten dat het niks kon worden. Het was egoïstisch van haar geweest.
“Het spijt me zo dat ik het voor me heb gehouden en dat ik je in de waan liet dat ik met je mee kon gaan, zodat we aan deze relatie konden werken en-“ ratelde ze toen ze zachtjes en ze voelde een brok in haar keel vormen toen ze tot de ontdekking kwam dat dit heel erg op een uitmaking van de relatie begon te lijken.

Met zijn wenkbrauwen gefronst probeerde Luke de juiste woorden te bedenken waardoor ze zich beter zou voelen over haarzelf, maar hij kwam er niet op. Zijn band werd in het begin ook gehaat, omdat ze zouden meeliften op het succes van One Direction en hij had heel veel boze fans over zich heen gehad, maar hij had het altijd weten te kunnen negeren. Ja, soms had hij het moeilijk gevonden om er mee om te gaan, maar hij had het zich nooit zo laten erg laten aantrekken als Tesh.
Bijtend op zijn lip zei hij:” Ik weet dat het stom is, maar je moet echt proberen om het te negeren. Het zijn er veel, en het spijt me dat ze  zo doen, maar ze zijn jaloers. Probeer er niet aan te denken, alsjeblieft.” Hij haalde lichtelijk vermoeid van de zware dag een hand door zijn ingezakte kuif en glimlachte scheefjes naar haar. Met zijn andere hand ging hij over haar wang heen en vervolgde hij: “Ik houd van je, dat weet je toch. Ik zou die geruchten nooit geloven, nooit.” Hij wilde dat ze wist dat hij aan haar kant stond en dat hij zich erover heen kon zetten, misschien was het voor haar dan ook makkelijker om haarzelf erover heen te zetten. Hij vond het niet leuk om haar normaal altijd zo vrolijk te zien, en nu opeens niet. Sinds ze steeds vaker in het openbaar waren gezien, was haar humeur steeds neerslachtiger geworden en hij voelde het alsof het deels zijn schuld was. Ze voelde zich slecht door de haat die ze kreeg van zijn fans en hij kon er niks aan doen, omdat hij zijn fans niet wilde kwetsen. Hij wilde niet tussen zijn vriendin en zijn fans staan, dus moest hij zich er ook niet mee bemoeien. Hij had al bedacht dat het niet handig was om online te zetten dat ze haar moesten accepteren, want dan kwam ze alleen maar meer onder het licht te staan en dat wilde ze juist niet.
“Ze zijn gewoon heel erg jaloers en beschermend over ons,” mompelde hij, want hij wilde zijn fans niet beledigen, maar hij wilde Tesh ook niet kwetsen. Hij had al het gevoel dat hij er precies tussen in stond en dat wilde hij juist niet. Hij wilde dat iedereen haar mocht en in zijn perfecte wereldje was dat ook zo.  “I’m sorry,” mompelde hij uiteindelijk maar zachtjes, want hij was niet echt veel hulp voor haar op dit moment. 

Tesh zuchtte en haalde haar schouders op. ‘Ik kon ze negeren toen het er maar een paar waren. Nu zijn het er zovéél. Het is niet te doen, als ik ieder moment op mijn telefoon kan kijken en een hatelijke reactie kan zien. Het enige wat ik zou kunnen doen, is mijn Twitter verwijderen.’ Al wist ze ook niet of dat een goed idee was. Dan zou ze de fans laten winnen. Waarschijnlijk zouden ze alleen maar blij zijn dat ze er niet meer zou zijn, online dan. Het leek haar echter wel heel fijn om bevrijd te zijn van al die mensen, die haar op geen enkele manier lastig zouden vallen. Het klonk heel verleidelijk. Misschien dat ze het toch zou doen. Dat zou in ieder geval al heel wat schelen.

Ze keek op naar Luke en ze legde haar hand voorzichtig op die van hem. ‘Ik weet dat je van me houdt en ik houd ook van jou. Ik wil je ook echt niet het gevoel geven dat je tussen mij en de fans in staat, of dat je moet kiezen,’ fluisterde ze. Het waren zijn fans en het waren we de fans die er voor hadden gezorgd dat hij vandaag nog op het podium had kunnen staan. Ze hadden heel veel voor hem gedaan en ze begreep volledig dat hij hen ook niet wilde beledigen, of hen tegen wilde spreken.

Haar armen vonden hun weg rond zijn middel en ze kroop dichter tegen hem aan. Ze gaf hem een kus op zijn wang en plaatste haar gezicht vervolgens weer in zijn hals. ‘Dat snap ik,’ mompelde ze. Die jongens betekenden zoveel voor de fans en ze wist dat de fans het allemaal goed bedoelden, maar ze hadden toch ook wel door dat ze mensen heel erg konden raken met bepaalde woorden? Misschien dat ze dachten dat het minder pijnlijk was, omdat het via het internet ging. Wie weet dachten ze niet eens na bij wat ze allemaal zeiden, al verklaarde dat niet wat het meisje net tegen haar had geroepen.

‘It’s not your fault.’ Ze haalde haar schouders op en liet Luke los. ‘Ik denk dat we moeten gaan slapen.’ Ze kwam overeind van het bed en pakte haar pyjama, die netjes opgevouwen op het bed lag. Ze kleedde zich om en bond haar krullen vervolgens in een knot, ter voorbereiding op de erge klitten die ze in haar haren zou kunnen krijgen. Vervolgens kroop ze in het bed en trok ze de dekens over haar lichaam heen. Vragend keek ze naar Luke, of hij ook naast haar kwam liggen.

Toen Emily zei dat ze hem iets moest vertellen, trok Ashton zijn wenkbrauwen op. Hij kon zich niet bedenken wat ze nu opeens zou moeten melden, juist nu ze zo dicht tegen elkaar aan lagen en genoten van de stilte. Hij had echter bemoedigend geknikt, omdat hij de tijd wilde nemen om naar haar te luisteren. Iets wat hij belangrijk vond in een relatie. Je moest naar elkaar kunnen luisteren, elkaar kunnen begrijpen en vooral de tijd nemen om dat ook te kunnen doen. Dus daarom liet hij Emily nu haar verhaal doen, wat het dan ook zou zijn.

Haar volgende woorden kwamen in als een bom. Ze kon niet mee terug naar Sydney. Ze kon niet met hem mee naar de stad waar ze elkaar hadden ontmoet, ze zou gewoon niet mee gaan. Dat terwijl ze daar nog niks over had gezegd in de afgelopen dagen. Ze had geen enkele hint laten vallen over dat ze niet mee zou kunnen gaan. Sterker nog, ze hadden het nog gehad over wat ze zouden doen als ze weer terug zouden zijn. Daarom wist hij ook niet hoe hij moest reageren. Of hij boos moest zijn om de leugen, of dat hij blij moest zijn met het feit dat ze het hem nu had verteld en niet morgen, als ze op het vliegveld zouden staan.

Een diepe zucht verliet zijn mond toen hij zag dat zijn kersverse vriendin het moeilijk kreeg en daarom sloeg hij zijn armen stevig om haar heen. Hij plaatste haar hoofd zachtjes op zijn borstkas en aaide door haar haren. ‘That really sucks, Em,’ fluisterde hij en hij schraapte zijn keel toen hij merkte dat hij een brok in zijn keel kreeg. Ze waren nog maar zo kort bij elkaar en nu kreeg hij opeens te horen dat ze niet met hem mee kon. Dat ze in Engeland zou blijven, of misschien wel ergens anders heen zou gaan. Dat laatste wist hij niet, maar het kwam er op neer dat ze niet mee zou gaan naar Sydney.

‘Waarom kan je niet mee? En hoe zit het met Tesh?’ Ging zij ook niet mee? Wist Luke dat wel? Wat als hij het niet wist, net zoals Ashton? Wat zou er dan gebeuren? Hij wist het niet, maar misschien had Tesh nu ook wel de moed gevonden om het te vertellen.

Opnieuw zuchtte hij en hij sloot zijn ogen, terwijl hij zijn gezicht begroef in haar haren. ‘Ik wil niet dat je weg gaat, of dat ik weg ga,’ mompelde hij. Hij had echt gedacht dat ze samen terug zouden gaan, dat ze tijd door konden brengen in Sydney. 

Niet goed wetend wat Emily nog meer moest zeggen over de situatie bleef ze stilletjes liggen. Hij had haar woorden even moeten verwerken en ze was al blij dat de jongen niet boos was geworden. Dat was haar grootste angst geweest op het moment dat ze het hem had verteld en dat hij het zo opnam, vertelde haar alleen maar weer wat voor een geweldige jongen het was. Ze beet op haar lip toen hij stil bleef en schuldgevoel overspoelde haar. Ze had het hem eerder moeten vertellen. Ze had hem geen hoop moeten geven, want die had ze net allemaal in stukjes laten vallen. Het speet haar, maar ze was blij dat ze het eindelijk had kunnen vertellen.
“It does,” mompelde ze zachtjes en haar stem brak toen hij zijn armen om haar sloeg en tegen zich aantrok. Ze had haar gezicht verborgen in zijn borstkas en liet de jongen door haar haren aaien, om haar enigszins te kalmeren. Nu ze het had verteld, was het pas binnengekomen bij haar zelf. Zij zou zelf niet met de jongen meegaan en ze zou weer afscheid van hem moeten nemen. Weer. Iets waar ze helemaal geen behoefte aan had.
“Ik ben Engels, dus ik mocht niet langer dan een half jaar blijven. Ik had gehoopt dat het ondertussen wel geregeld zou zijn, maar ik kan niet mee. Ik heb geen visum en omdat ik er dit jaar al ben geweest, duurt het wel weer event voor ik terug mag. Hetzelfde geldt voor Tesh,” legde ze hem zachtjes uit en ze kwam ietwat uit zijn greep zodat ze zijn gezicht kon zien. “Het spijt me zo dat ik het niet eerder heb verteld,” fluisterde ze haast onhoorbaar en ze beet op haar lip toen ze de brok in haar keel weer terug voelde komen. Ze wilde niet huilen, want het was haar eigen schuld geweest en ze wist dat ze Ashton er enorm verdriet mee had gedaan. “Ik wil ook niet weer bij je vandaan zijn,” gaf ze hem als antwoord toen hij zei dat hij niet bij haar weg wilde en ze voelde hoe er een traan over haar wang gleed. Ze had deze avond iets anders ingedacht, maar ze was tegelijkertijd opgelucht dat hij het wist. Dat maakte de pijn die ze nu voelde niks minder, en niet goed wetend wat ze nog meer moest zeggen, wachtte ze op een reactie van de jongen. Ze wist niet wat ze nu moesten samen en of er na vandaag nog wel een samen was. Voor het laatste was ze het meest bang, maar ze vreesde het wel.

Luke vond het niet leuk om zijn vriendinnetje zo te zien en hij wenste dat er een oplossing voor was die hij kon bedenken, maar op dit moment was er niks wat hij eraan kon doen. Het enige wat hij kon doen was hopen dat het minder zou worden, zeker als ze langer samen zouden blijven. Dan zouden de fans toch wel inzien dat ze blijvend was en dat hij echt veel gelukkiger met haar was in zijn leven? Hij had immers al super veel plannen gemaakt voor in Sydney en hij hoopte maar dat het daarna minder zou worden. Want het schuldgevoel dat hij nu voelde, maakte het er niet veel beter op dat hij er niks aan kon doen.
“Misschien is slaap inderdaad wel het beste nu,” zei hij met nog steeds een halve glimlach op zijn gezicht en hij trok zijn shirt en broek uit, om vervolgens in zijn boxer het bed in te kruipen. Hij had geen pyjama en sliep meestal gewoon in een shirt met zijn boxer, maar omdat hij ondertussen amper schone kleding had, kon hij beter even een nachtje zonder doen. Daarbij was hij alleen met Tesh en zij had hem al zo vaak zonder shirt gezien dat het hem niet meer uitmaakte. In het begin was het ongemakkelijk geweest, maar ondertussen was het voor het niet meer dan normaal geworden.
Hij kroop naast haar in en sloeg zijn armen om haar heen vanachteren, zodat hij zijn gezicht in haar nek kon verstoppen. Zo lagen ze bijna elke nacht, want dat vond hij het fijnst liggen. Zijn gezicht verstoppen in haar nek en daar af en toe een kusje drukken, was voor hem ondertussen een nachtelijks iets geworden. Dus ook nu drukte hij er voorzichtig een aantal kusjes. “It’s all going to be alright,” fluisterde hij zachtjes tegen haar en hij verstrengelde zijn benen met de hare om nog dichterbij haar te kunnen liggen. “It’s all going to fine,” vervolgde hij nog zachtjes en hij streek met zijn hand een aantal keer over haar wang voor hij zijn ogen sloot. Zodra de twee weer in Sydney waren, en hij weer thuis zou zijn, zou de stress vast ook minder zijn en zou alles beter gaan. Daar was hij heilig van overtuigd. 

Ze zouden elkaar een hele tijd niet zien, als ze echt niet mee zou kunnen. Hij wist dan nog niet de reden, maar het was vast niet zomaar. Ze kon niet mee naar Sydney en het klonk hem niet in de oren alsof dat alleen maar was omdat ze al op een andere dag een vlug hadden geboekt. Er was vast een ergere reden dat ze niet met hem mee kon, maar Ashton vond het echt heel jammer om te horen. Hij had zich juist verheugd op de tijd die ze samen door zouden kunnen brengen in Sydney. Hij zou haar mee willen nemen naar zijn familie, haar voor willen stellen aan zijn moeder, broertje en zusje. Hij wist zeker dat ze haar heel erg zouden mogen, maar dat zou er nu niet van komen.

‘God…’ wist hij alleen maar uit te brengen. Ze kon niet mee, sterker nog, het zou nog een hele tijd duren voordat ze wel naar Australië zou kunnen komen, omdat er blijkbaar iets aan de hand was met haar visum en dat gold dus ook voor Tesh. Dat betekende dat ook zij niet mee zou kunnen met de jongens. Dat terwijl hij Luke enthousiast had horen praten over een vakantie en dat hij online al had gekeken naar landen als Griekenland, Portugal en Italië, waar hij samen met Tesh heen wilde gaan. Daarom dacht hij dat de jongen het niet wist. ‘Weet Luke het?’ Luke bleef toch een soort van zijn jongere broertje en hij wilde niet dat de jongen zich slecht zou voelen.

Hij slikte toen hij de tranen op haar wangen zag liggen en hij probeerde haar nog wat steviger tegen zich aan te trekken, zodat ze zo dicht mogelijk tegen elkaar aan konden liggen. ‘It’s okay. Ik ben blij dat je het nu alsnog hebt verteld en dat je niet hebt gewacht tot het laatste moment. Het is verschrikkelijk dat je niet mee kan, maar we vinden er vast wel op. Ik kan naar Engeland komen, toch?’ fluisterde hij. Hij kon haar opzoeken. Zij mocht Australië niet meer in, maar dat betekende niet dat hij niet naar haar mocht.

Ashton nam haar gezicht stevig tussen zijn handen en hij plaatste een kus op haar lippen. ‘We’re gonna be okay, Em. I promise.’ Ze zouden er uit komen. Ze zouden iets kunnen bedenken om elkaar zoveel mogelijk te zien. Ondanks dat het nu moeilijk was en het afscheid al helemaal verschrikkelijk zou zijn, ze zouden het overleven. Ze zouden wel een oplossing vinden om dit te overleven. Desnoods zou hij een paar keer heen en weer vliegen.