Forum

Emily had zich tegen de zijkant van het gebouw naar beneden laten zakken en haar knieën opgetrokken. Ze snapte oprecht niet hoe Michael ook maar kon denken dat ze hem had gebruikt voor meer bekendheid. En dat terwijl ze in het begin de band niet eens goed had gekend, het klonk allemaal gewoon niet logisch. Ze wist dat de meeste fans van de jongens dat nog steeds riepen, maar dat de jongens het nu zelf ook geloofden, snapte ze niet. Michael had altijd gezegd dat hij nooit in die geruchten zou trappen en nu stond hij er middenin. Nu was hij juist de reden dat de geruchten niet ophielden.
“Hi,” mompelde ze en ze keek op toen ze Ashton hoorde aankomen. Ze luisterde naar wat hij zei en ze moest glimlachen om zijn poging om haar gelijk op te vrolijken. Ze had echt heel veel geluk gehad met hem en elke keer als hij zoiets deed, besefte ze weer dat hij in en in goed was. “Graag,” zei ze toen hij het over even met zijn tweetjes weggaan en ze kwam overeind, zijn hand niet loslaten. De jongen deed zoveel moeite om het hier naar haar zin te maken dat ze niet kon weigeren en daarbij had ze ook wel zin om even weg te zijn van de rest van de band. In het appartement zou het niet veel beter worden dan in de studio op dit moment, dus het was misschien ook wel handig dat ze even weggingen.
“Ik wil wel een roze suikerspin dan,” murmelde ze tegen hem en ze leunde tegen hem aan om hem een knuffel te geven. Ze waardeerde zijn poging heel erg en probeerde het gesprek met Michael van net aan de kant te schuiven, zodat ze hem ook nog een leuke dag kon bezorgen. Ze was gekwetst geweest, maar ze wilde Ashton niet in haar problemen betrekken. Dat zou ook niet goed zijn voor de band, wist ze.
Ze liepen richting de pier, die toevallig vlakbij de studio lag, en ze er dus lopend heen konden en ze waagde het niet om bij de studio naar binnen te kijken, omdat ze wist dat Michael en Calum daar nog binnen waren. Ze wilde een leuk einde aan deze dag geven en dat ging niet lukken als die twee in haar hoofd bleven rondspoken.
Het was redelijk druk op de kermis waardoor Ashton en Emily goed konden rondlopen zonder gelijk herkend te worden en ze moest toegeven dat de sfeer die er hing, haar algauw iets beter lieten voelen. 

Ashton glimlachte en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Je krijgt de grootste, roze suikerspin die we maar kunnen vinden. Al vraag ik me af of er überhaupt andere kleuren bestaan.’ Hij had wel eens geelgroenig gezien, maar hij vond het vreemd. Suikerspinnen hoorden roze te zijn, maar zijn vriendin vroeg er specifiek om en daarom zou hij haar ook de grootste suikerspin geven die ze zouden kunnen vinden. Als hij haar maar een beetje af zou kunnen leiden, dat was voor hem al genoeg. Ze hoefde niet meteen een lach op haar gezicht te hebben en ze hoefde ook niet alles te vergeten, maar hij wilde haar in ieder geval wat afleiding bieden.

Ze waren al snel bij de pier en hij merkte aan Emily dat ze zich al wat beter begon te voelen, puur door de vrolijke sfeer die er om hen heen hing. Daarbij waren er zoveel mensen dat het niet zo snel duidelijk was dat zij daar samen rondliepen. Op dit moment had hij liever niet dat fans naar hen toe kwamen, zelfs niet als ze juist zouden zeggen dat ze leuk waren samen. Op dit moment wilde hij gewoon genieten van een zorgeloze dag, zoals de meesten dat hier wilden.

Ashton sloot samen met Emily aan in de rij voor de achtbaan en hij sloeg zijn armen van achteren om haar heen. Hij liet zijn hoofd op haar schouder rusten en gaf haar een kus op haar wang. ‘Ik heb net al hele mooie, roze suikerspinnen gezien,’ fluisterde in haar oor en hij grinnikte. ‘En spelletjes. We kunnen spelletjes doen.’ Waarschijnlijk zouden ze niet heel snel iets winnen, maar dat was juist het leuke aan al die spelletjes. Hij zou haar gewoon wat afleiding bieden door een beetje met ballen te gooien, in de hoop dat ze door de ringen zouden komen en dan had je ook nog de standaard grijphaken, waar het haast te onmogelijk was om iets te winnen. Toch zou hij het wel proberen en wie weet zou hij nog iets leuks kunnen winnen voor Emily.

Het was ondertussen begonnen met schemeren, waardoor een hoop lichtjes om hen heen aan gingen. Hij glimlachte en keek goed om zich heen, om het allemaal in zich op te nemen. Hij was hier eigenlijk nog nooit geweest, maar nu hij hier was, besefte hij zich dat het een mooie plek was. Het was dichtbij de zee, er waren veel mensen en er was een bepaalde sfeer van vrijheid, waardoor hij zichzelf ook al een stuk lichter voelde. Hij hoopte dat ook Emily dat voelde.

Emily had het heel erg lief gevonden van Ashton dat hij haar zo had willen opvrolijken en mede dankzij de sfeer die al op de kermis hing, had ze zich algauw een stuk beter gevoeld. Ze hadden de grootste suikerspin gehaald die ze konden vinden, waarvan Ashton uiteindelijk meer dan de helft van had moeten opeten omdat zij vol zat, en verschillende spelletjes gedaan. Hij had zelfs een knuffel voor haar gewonnen, omdat hij in één keer alle kegels om had gegooid en de rest van de avond had ze dus met een redelijk grote knuffel van een pandabeer gelopen.
Ondertussen waren ze alweer bijna bij het appartement en naarmate ze dichterbij kwamen, voelde Emily misselijkheid in haar buik opkomen. Ze had geen zin om Michael onder ogen te komen na vandaag, zeker niet omdat hij haar nog steeds niet scheen te geloven en er dus waarschijnlijk weer rot sfeer zou ontstaan zodra zij naar binnen zou komen.
Ze liepen naar binnen en gelijk toen Emily de woonkamer in was gelopen en Michael haar had gezien, hoorde ze hem zuchten en haar verveeld aankijken. Ze had nooit verwacht dat Michael de persoon was die haar het meest zou haten om het feit dat ze niks had verteld en stiekem had ze ook gewoon niet verwacht dat hij in staat was om zo gemeen te zijn. Hij kwam altijd over als de zachtaardige jongen die van zijn leeuwenknuffel hield, maar ondertussen wist ze wel beter en wist ze dat hij wel degelijk heel gemeen en kil kon zijn als hij dat wilde.
“Je weet dat de sfeer in dit huis compleet verpest is als jij naar binnen komt lopen,” hoorde ze hem zeggen en ze hoorde aan zijn stem dat hij al behoorlijk wat drankjes op had. Hij was duidelijk niet meer nuchter, dit betekende echter niet dat zijn woorden haar niet kwetste. Alweer. Niet goed wetend of ze moest antwoorden, liep ze gewoon door naar de keuken om daar wat te drinken halen voor en Ashton en toen ze terug kwam en haar vriend een glas cola gaf, ging de jongen met een lichte dubbele tong verder. “Je verpest onze vriendschap nog een keer. Je zet Ashton voortdurend tussen ons in en volgens mij is dat precies je bedoeling of niet? Ons zodanig ruzie laten maken, zodat jij weer eens het middelpunt van aandacht kan zijn.” Na die woorden was ze het zat, het maakte haar niet eens uit dat hij dronken was en ooit haar vriend was geweest.
Ze schold hem uit voordat ze zei:” Je snapt het echt niet, of wel? Hoe kan je zo dom zijn dat je niet inziet dat jij hier de persoon bent die constant de sfeer verpest. Ik heb mijn excuses al aangeboden, het spijt me dat ik je niet wilde kwetsten tijdens de tour en dat je het via het internet heb moeten lezen, maar er is niets meer aan te doen. Dus groei op, word volwassen en zet je eroverheen, want ik weet niet of je het doorhebt, maar je maakt me serieus kapot.”

Het geschreeuw beneden had Luke even afgeleid, maar omdat hij ondertussen zo dronken was dat hij niet eens meer recht kon lopen, besloot hij gewoon lekker op zijn bed te blijven liggen en te genieten van zijn drank. Hij was al een half uur over het internet aan het gaan en telkens kwam hij meer foto’s tegen van Tesh, die blijkbaar een geweldige avond had gehad met die jongen. Hij wist niet wie het was, maar vanwege de geweldige zoekkunsten van zijn fans, had hij de naam al gevonden op twitter. Ene Clint. Hij had het profiel al lopen stalken en hij was verbazingwekkend veel foto’s tegengekomen van hem en Tesh. Dat beviel hem helemaal niet. Hij wist niet wat er tussen die twee speelden en of er wel wat speelde, maar hij zou Tesh zo meteen eens goed vertellen dat ze dat niet zomaar kon maken.
Hij had haar nummer al zo’n tien minuten in zijn telefoon staan om haar te bellen en hoewel hij niet meer logisch na kon denken, wist hij precies wat hij ging zeggen in zijn gedachten. Toch had hij nog niet gebeld. Wat als ze niet opnam, dan zou hij voor joker staan. Of als ze wel opnam en hij erbij stond. Dat zou ook niet handig zijn. Hij nam uiteindelijk het besluit dat hij moest laten weten dat die foto’s niet leuk waren en drukte op het groene telefoontje.
De kiestoon ging een aantal keer over en toen hij het teken hoorde dat er was opgenomen, tierde hij gelijk met dubbele tong: “Ben je nu al over me heen?” Hij slikte en was opeens vergeten wat hij nog meer wilde zeggen. Hij gaf de schuld aan de drank en nam nog een grote slok van zijn drankje en voelde hoe het brandend naar beneden gleed. Dit gaf hem moed en hij vervolgde:” Hoe kan je nu al met anderen dansen zoals je altijd met mij danste? Ik kan niet geloven dat je dit zomaar doet en dat ik er via het internet achter moet komen dat je andere jongens ziet. Ik snap niet dat je me dit kan aandoen. Ik ben de persoon die met jou zou moeten dansen zoals je vandaag deed met die snol.” Dat laatste was misschien niet slim om te zeggen over de potentiële nieuwe vriend van haar, maar veel maakte het hem niet meer uit. Hij maakte toch geen kans meer. Hij had veel te lang gewacht hiermee, wist hij nu.
“Ik ben de persoon die je zo zou moeten lachen zoals je op die foto’s doet, niet hij,” zei hij en hij zijn stem werd harder met elk woord dat hij zei. Hij was gewoon zo boos en gekwetst en hij was er eindelijk achtergekomen dat hij het echt niet wilde zien als zij met andere jongens was. De enige die zo met haar zou mogen dansen, was hij. 

De nacht van Tesh had behoorlijk lang geduurd. Sterker nog, uiteindelijk had ze pas om zes uur in de ochtend in haar bed gelegen en was ze net in slaap gevallen. Dat was snel gegaan, door de glazen alcohol die ze nog naar binnen had gewerkt. Dat haar mobiel, voor haar gevoel behoorlijk hard, af ging, zorgde er voor dat ze kreunend wakker werd uit haar lichte slaap en in eerste instantie wilde ze het ding zo ver mogelijk van zich afgooien, tot ze met half dichtgeknepen de naam zag van wie haar belde. Vier letters spelden samen de naam Luke en zelfs nu ze moe was, besefte ze zich dat ze op moest nemen.

Zodra ze dat had gedaan, klonk de stem van Luke door de telefoon en heel even dacht ze dat het aan haar eigen gehoor lag, maar door de meerdere woorden die hij door de telefoon riep, kon ze concluderen dat de jongen niet meer helemaal nuchter was. Sterker nog, ze kon heel goed horen dat hij met een dubbele tong praatte en zijn Australische accent maakte het niet veel beter om te volgen, maar uiteindelijk kon ze eruit halen dat hij wist dat ze uit was gegaan en dat ze met iemand anders had gedanst.

‘Luke,’ mompelde ze zachtjes. ‘Ben je dronken? Je klinkt dronken… En je schreeuwt.’ Ze wist niet hoe laat het in Engeland was, laat staan hoe laat het in Los Angeles was op dit moment. Ze wreef met haar hand over haar voorhoofd en kwam langzaam overeind. Ze wist dat ze nog niet echt antwoord had gegeven op zijn hele tirade, maar ze wist ook niet heel goed wat ze er op moest zeggen en ze had de helft echt niet meegekregen.

‘Jij bent degene die niet met me wilde dansen,’ zei ze en ze kneep haar ogen dicht, terugdenkend aan de ruzie die ze hadden gehad in het hotel in Londen. Hij had haar zo graag weg willen hebben en daarom was ze ook terug gegaan naar Leeds. ‘Als je zo met me had willen dansen, dan had ik dat gedaan.’ Natuurlijk had ze dat gedaan. Dan had ze hem dicht naar zich toe getrokken, haar armen rond zijn hals gelegd en dan had ze hem niet meer laten gaan. Dan hadden ze de rest van de avond samen gedanst, zoals ze dat hun eerste avond samen hadden gedaan, toen ze elkaar nog maar net hadden leren kennen. Toen hadden ze het zo leuk gehad samen en de dagen daarna waren alleen nog maar leuker geweest. Dat was nu allemaal weg, door haar eigen, domme schuld. Ze wilde zich op dit moment niet eens verdedigen tegenover de jongen, ook omdat er niets was gebeurd.

Ze hadden een hele leuke tijd gehad op de pier. Ze waren, zoals Ashton had beloofd, vaak in de achtbaan geweest en Emily had de grootste suikerspin gekregen die ze maar hadden kunnen vinden. Dat had er uiteindelijk in geresulteerd dat hij meer dan de helft op had moeten eten, omdat ze het niet meer op had kunnen krijgen. Daarna hadden ze nog een hoop spelletjes gedaan en uiteindelijk had hij een panda voor haar gewonnen, waar ze oprecht blij mee leek te zijnen Ashton was blij dat hij weer even haar mooie glimlach had kunnen zien, al was het maar voor een paar uurtjes geweest. Hij had ook nog een berichtje gekregen van Calum, waarin had gestaan dat Luke thuis was geweest. Dat had het allemaal iets beter gemaakt en daardoor had hij ook meer kunnen genieten van de tijd die hij samen met Emily had gehad.

Jammer genoeg was er niets veranderd toen ze thuis waren gekomen en was Michael meteen weer in de aanval gegaan. Dit keer was dat ook hetgeen wat Emily had gedaan en daardoor stonden ze nu schreeuwend tegen over elkaar. Michael had geroepen dat Emily er voor probeerde te zorgen dat Ashton tussen hen in zou staan, iets waarvan Ashton dacht dat het nooit zou gebeuren en hij vond het ook belachelijk dat hij zoiets dacht. Emily verdedigde zich dan ook al snel en in principe zei ze hetgeen wat hij ook al had gezegd. Emily had haar excuses aangeboden en Michael moest nu echt een keer snappen dat ze het meende. Dat ze hem niet had gebruikt en de rest van de band ook niet.

‘Ik zou die persoon niet zijn als jij gewoon opdondert! Doordat jij hier bent, is er constant ruzie en daar ben ik klaar mee! Elke keer als er iets gebeurd, ren je weg en dan gaat Ash achter jou aan. Dan kan je wel beweren dat je hem niet tussen ons in zet, maar dat doe je wel en het is belachelijk dat hij het allemaal toe laat, of dat hij je hierheen heeft laten komen. Je maakt gewoon misbruik van hoe hij is!’ reageerde Michael fel en hij wees met een giftige blik naar Ashton. ‘Ze gebruikt je gast, ze maakt gebruik van alles wat ze maar kan gebruiken.’

Ashton schudde zijn hoofd. Ze gebruikte hem niet, dat wist hij zelf maar al te goed. Hij wist echter niet of hij nu moest ingrijpen. Misschien moest hij maar eens kijken hoe het zou gaan als hij niet tussen die twee in zou komen en Michael en Emily gewoon hun werk zou doen. Hij keek heel even naar Emily en hij hoopte dat ze begreep wat hij deed, waarna hij meldde: ‘Ik ga even naar de keuken.’

‘Goed, nu zie je tenminste in wat ze met je doet!’ riep Michael hem na. 

Emily haar mond viel open van verbazing toen ze tirade hoorde van de jongen tegenover haar en ze stond op het punt om hem nogmaals te vertellen dat dat niet zo was, toen ze door had dat het waarschijnlijk niks zou helpen. De jongen was aangeschoten en was er duidelijk nog steeds van overtuigd dat zij hem gebruikte.
“Ik wist in het begin niet eens wie jullie waren. Hoe heb ik misbruik van jullie kunnen maken?” vroeg ze hem met een verbaasde toon in haar stem en ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze snapte niet dat hij alle geruchten geloofde.
Ze knikte naar Ashton toen hij meldde dat hij naar de keuken ging en ze snapte wat hij probeerde te laten. Het was slim van hem om zich er een keertje buiten te houden zodat Michael kon zien dat ze ook voor haar zelf kon zorgen. Met een kalmere stem, bijna kil, zei ze: “Van alle personen die zich tegen mij hebben gekeerd na London, ben jij de ergste. Ik dacht oprecht dat we vrienden waren, maar omdat jij blijkbaar altíjd al heb geweten dat ik misbruik van jullie maakte, zoals je zo leuk beweert, was onze hele vriendschap nep. Waarom maak je je er dan zo boos om?” Met haar handen in haar zij bleef ze de zwartharige jongen tegenover haar aankijken en ze zoals ze al verwachtte, kwam er weer een boze reactie als antwoord.
“Het dringt gewoon niet tot je door of wel? Ik. Heb. Nooit. Misbruik. Gemaakt. Van. Jullie,” zei ze met op elk woord een harde nadruk, hopend dat hij het eindelijk zou laten doordringen. “Ik snap dat je boos bent dat ik het niet gelijk heb verteld, maar ik kan niet geloven dat je daadwerkelijk de geruchten gelooft dat ik jullie gebruik voor aandacht. De enige aandacht die ik krijg is negatief en dat is echt niet zo leuk als je denkt hoor. Je fans willen me dood hebben,” riep ze gefrustreerd en ze voelde hoe de brok in haar keel weer kwam opzetten. Ditmaal was het niet van verdriet, maar van woede en ze veegde zwaar geïrriteerd de traan van haar wang die naar beneden was gegleden.
“Je haat me echt of niet?” vroeg ze daarna en haar stem was weer afgezakt naar een zachter volume, omdat ze niet het hele huis wakker wilde maken. “Fine. Als jij er gelukkiger van wordt om mij niet meer in je leven te hebben door dat, prima. Maar weet dat die vriendschap nooit een leugen was zoals jij denkt. Ik zou jullie nooit gebruiken en het stelt me serieus van je teleur dat je daar zo heilig van bent overtuigd.”

Ze nam op. Niet goed wetend wat hij nu nog meer moest zeggen, wachtte hij tot hij haar stem kon horen en toen hij deze hoorde, viel alles op zijn plek. “Ik heb misschien iets teveel gedronken, maar who cares,” antwoordde hij moeizaam en hij ging op zijn bed liggen, omdat zitten teveel moeite werd. Zijn hoofd voelde zwaar en zijn gekneusde hand hielp niet echt mee om zich te concentreren op het gesprek dat ze zouden hebben nu. Hij was veel te dronken om nog serieus te kunnen praten, maar hij besefte maar al te goed dat hij het fijn vond om haar stem weer te horen.
“Ik heb je stem gemist,” brabbelde hij en hij luisterde naar wat ze te zeggen had. “Waarom ben je dan weg?” jammerde hij vervolgens toen ze hem vertelde dat ze met hem zou dansen als hij dat had gewild, want dat was alles wat hij op dit moment wilde. Haar in zijn armen hebben en dat verschrikkelijke eenzame gevoel dat hij had wegkrijgen. “Je wilt niet met me dansen na wat ik allemaal heb gezegd over je,” gaf hij half huilend toe en voor de eerste keer in de maand voelde hij berouw over wat hij had gezegd in het hotel. Hij was boos geweest en heel erg gekwetst, maar hij had nooit mogen zeggen dat het alleen maar beter was dat ze wegging en dat hij geen tijd meer voor haar had, omdat zich op de muziek moest focussen. “Ik was zo gemeen en ik snap het als je niet meer met me wil dansen,” jammerde hij verder en hij bleef gefixeerd op het dansen, omdat hij dat op dit moment zo graag wilde. “En toen kwamen die foto’s en heb ik een muur kapot geslagen en nu doet mijn hand pijn en ik wil gewoon met je dansen,” murmelde hij snel door en hij bewoog zijn vingers om te kijken of alles nog ging. Zijn hand was wel erg dik en hij wist dat hij morgen even langs de dokter zou moeten gaan om het te laten checken. “Ik was zo boos toen je met die idioot aan het dansen was, want ik hoor daar te staan en hij niet. Wie was hij trouwens? Ik heb hem gevonden op het internet en je staat wel heel vaak met hem op de foto. Is hij mijn vervanging? Heb ik te lang gewacht?” vroeg hij toen in paniek en hij haalde wanhopig een hand door zijn haren heen toen hij besefte dat hij wel eens te laat kon zijn om zijn excuses aan te bieden.
“Ik wil met je dansen.”

Hij was duidelijk dronken en Tesh wist niet wat ze nu moest doen. Misschien belde Luke haar in een zwak moment, misschien was het wel per ongeluk gegaan, maar daar leek het niet op toen ze hem hoorde praten. Misschien mistte hij haar echt en as zij het enige waar hij nog aan kon denken terwijl hij zoveel op had. In dat geval zou ze zich gevleid moeten worden, maar op dit moment had ze teveel hoofdpijn om ook maar logisch na te denken over wat de jongen zei en wat zijn intenties waren van het telefoontje.

‘Jij wilde me weg, Luke,’ zei ze zachtjes en ondanks alle alcohol die ze had, brak haar hart om de jongen te horen terwijl hij er zo erg aan toe was. Hij leek echt heel verdrietig te zijn om wat er was gebeurd, dat was zij ook. Nog steeds. Dat gevoel zou ook niet zo snel weg gaan. Ze had dan wel besloten om het allemaal aan de kant te schuiven en verder te gaan met haar leven, maar nu ze een half huilende Luke aan de telefoon had, ging dat ook niet meer en kreeg ook zij tranen in haar ogen.

Ze bleef een tijdje stil om al het gejammer van Luke aan te horen en met de seconden werden de tranen in haar ogen erger, eveneens als de brok die zich in haar keel had gevormd. Hij had haar duidelijk zien dansen met Clint en hij was jaloers geworden, boos zelfs. Zo boos dat hij een muur kapot had geslagen. Ze had niet gedacht dat ze nog zoveel gevoel in hem los kon weken en ze wist ook niet of dat goed was, zeker niet als hij daardoor aan de drank was gegaan. Hij was zo dronken dat het haast niet anders kon dan dat hij daardoor een fles had gepakt en wat glazen had genomen.

‘Luke,’ probeerde ze zo helder mogelijk te spreken. Dit zou zoveel makkelijker zijn geweest als hij voor haar had gezeten, als ze hem vast had kunnen nemen om hem te kalmeren. ‘Clint is niet meer dan een vriend. We kennen elkaar al jaren, nog van de middelbare school. Je kan het aan Emily vragen, als je het niet geloofd, maar ik kan je beloven dat er niets aan de hand is tussen ons en dat zou er ook nooit kunnen zijn.’ Niet nu ze nog gevoelens had voor Luke. Die kon ze niet zo snel aan de kant schuiven, ondanks dat ze dat wel had willen doen. ‘Fuck Luke, je zal nooit te laat zijn,’ mompelde ze zacht.

Ze liet zich weer naar achteren vallen en legde haar telefoon naast zich neer. ‘Ik wil ook met jou dansen.’

Natuurlijk blijf hij liever bij Emily en kwam hij voor haar op, maar dat was precies waar Michael op had gedoeld. Niet dat Ashton geloofde dat Emily het zo bedoeld had. Hij had haar alleen maar willen helpen en willen verdedigen tegenover de jongens. Hij was er zelf bewust van geweest als hij daar tussen die twee had gestaan en dat was niet Emily haar schuld geweest, maar juist daardoor besefte hij zich dat hij dit beter kon bekijken van een afstandje, hoe moeilijk het ook was. Het was misschien wel goed dat die twee eens tegen elkaar zouden schreeuwen en alles er uit zouden gooien, hoe moeilijk het was om niet naar Emily te rennen toen hij hoorde hoe moeilijk ze het kreeg. Ze was boos, heel erg boos en hij snapte het volledig.

Ashton beet op zijn lip toen Emily riep dat Michael haar haatte. Hij wist niet wat de jongen daar op zou antwoorden, maar hij hoopte dat hij zich zou beseffen dat hij geen hekel had aan Emily en dat die vriendschap er nog zat, dat die ook nog te repareren zou zijn, als Michael maar zou accepteren wat er was gebeurd. Ergens hoopte Ashton dat de jongen dat zou doen, dat het eindelijk genoeg was met alle ruzies en het geschreeuw, want dit was niet de eerste keer dat Michael zijn mond had open getrokken. Tot nu toe was het alleen zo geweest dat Ashton altijd naast Emily had gestaan om het voor haar op te nemen en nu keek hij vanaf de keuken toe.

‘Em… God, nee. Ik haat je niet,’ hoorde hij Michael opeens zeggen en nieuwsgierig keek Ashton om het hoekje van de keuken. Misschien was het de alcohol, maar in dat geval was Ashton de alcohol heel erg dankbaar en hij hoopte dat hij er de volgende morgen ook nog zo over zou denken. Hij zag hoe Michael zijn armen om het meisje heen sloeg en over haar rug wreef, misschien om haar te troosten. Ashton had immers gehoord dat ze het heel moeilijk had gekregen en als het aan hem had gelegen, had hij haar al in zijn armen genomen.

‘Ik ben gewoon boos. Ik wilde je echt graag mee naar Sydney en toen ging je niet mee en…’ Hij schudde zijn hoofd en haalde zijn schouders op. ‘Je hebt gelijk. Ik zou juist blij moeten zijn dat je hier nog wel bent, dat je hierheen bent gekomen om te laten zien dat er niets hoeft te veranderen. Dat had ik ook meteen in moeten zien, sorry.’ Ashton glimlachte om de woorden van zijn vriend en hij keek naar zijn vriendin, wie vast blij zou zijn om dit te kunnen horen. Zij was degene die constant haar excuses aan had geboden en nu deed iemand anders het, eindelijk. 

Emily had verwacht dat Michael weer verder zou gaan met haar grond in boren en toen ze hem oprecht had gevraagd of hij haar nu haatte, stond ze al klaar voor het antwoord waarvan ze dacht dat het zou komen. Tot haar grote verbazing leek hij opeens door te hebben wat hij al die tijd had gedaan en ze zag zijn gezicht in een beschaamde en geschrokken uitdrukking veranderde. Ze hoorde hem zeggen dat hij haar niet haatte en toen hij op haar afliep om zijn armen om haar heen te slaan, glimlachte ze door haar tranen heen. Ook zij sloeg haar armen om zijn middel heen en ze verborg haar gezicht in zijn borstkas terwijl hij over haar rug wreef. Ze vond het heerlijk dat hij haar eindelijk weer aan kon kijken met zonder die hatelijke blik in zijn ogen en als het aan haar lag, duurde deze knuffel nog wel even.
“Dacht je echt dat ik je haatte?” hoorde ze jongen met een zachte stem vragen en ze keek op naar hem terwijl hij haar losliet en beschaamd aankeek. “Ja,” mompelde ze en  ze zag zijn gezicht veranderen en ze kon merken dat dat nooit zijn bedoeling was geweest.  “Oh fuck, nu heb ik vanmiddag ook nog zoiets gezegd in dat interview,” hoorde ze hem kreunen en ze ging in kleermakerszit naast hem op de bank zitten. “Geeft niet, Mikey. Ik heb geen sociale media meer, alles is verwijderd. Dus veel zal ik er niet van meekrijgen,” zei ze met een zwakke glimlach en ze legde een hand op de arm van de jongen die zich blijkbaar opeens realiseerde dat hij wel heel gemeen was geweest de afgelopen dagen.
“Heb je je alles verwijderd? Waarom?” vroeg hij verbaasd en ze haalde haar schouders op, omdat ze niet wilde zeggen dat het voornamelijk door de vervelende reacties kwam die ze kreeg elke keer als ze met de jongens werd gezien. Zeker na dat interview vanmiddag was haar Twitter weer ontploft en toen had ze alles in een opwelling verwijderd. “Heb je alles verwijderd vanwege de reacties die je kreeg?” vroeg Michael en ze zag hoe de jongen een rode kleur op zijn wangen kreeg van schaamte. Ze knikte, maar zei toen gelijk: “Maar daar kunnen jullie niets aan doen hoor, dus je hoeft je echt niet schuldig te voelen.”
Ze vond het alleen maar fijn dat hij had toegegeven dat hij boos was geweest en dat hij fout had gezeten. Voor de rest maakte haar niks meer uit, ze was allang blij dat ze haar beste vriend weer terug had.
“Ik heb je gemist, Mikey.”

Tijdens het luisteren naar de stem die Luke ongelooflijk erg had gemist, had hij met zijn dronken hoofd zijn laptop al aangezet en was hij aan het kijken voor de eerstvolgende vlucht terug naar Engeland. Ze wilde met hem dansen, dus zou hij met haar gaan dansen. Ze had  hem nog een kans gegeven om het goed te kunnen en hij wilde die kans nemen.
“Wil je echt nog met mij dansen?” vroeg de jongen toen ze het herhaalde en hij beet op zijn onderlip. Hij had gezien dat de eerstvolgende vlucht naar Engeland morgenavond zou gaan en hij drukte gauw op kopen. De bevestiging kwam binnen in zijn mail en hij voelde een dronken glimlach op zijn gezicht toen hij besefte dat hij haar overmorgen weer zou kunnen zien. En kunnen dansen met haar.
“Ik mis je,” mompelde hij in zijn telefoon en hij gaapte door de zin heen. “Maar ik ben ook heel erg moe en draaierig en ik denk dat ik zo ga slapen, want het is hier best laat. Maar we gaan samen dansen, oké,” zei hij en hij wachtte op een antwoord voor hij haar een fijne nacht wenste en ophing. Daarna liep hij walsend naar beneden en liet zich half naar beneden vallen van de trap naar de woonkamer.
“Ik ga dansen met Tesh dit weekend,” meldde hij met dubbele tong en hij keek met een halve glimlach naar Ashton voor hij zich op een stoel liet vallen. Hij was moe en hij was dronken en hij wilde eigenlijk niet meer overeind komen. “Kan je me helpen?” vroeg hij aan Calum en zijn vriend die hem met een meewarrige glimlach aankeek, trok hem overeind en hielp hem weer terug naar zijn kamer. Zijn bed zag er redelijk uitnodigend uit en hij hoorde zijn vriend nog vragen wat hij bedoelde met het dansen en Luke zei:” Ik ga morgen naar Engeland.” “Je gaat wat?” “Ik heb een ticket gekocht net, want ik wil met haar dansen,” murmelde hij in zijn kussen en hij zwaaide naar Calum, ten teken dat hij klaar was en mocht gaan. Luke wilde slapen. 

Ondanks haar kater verscheen er een lichte glimlach rond haar lippen toen hij zei dat hij haar miste. Ze wist niet precies of ze het zou moeten geloven, maar wie weet meende hij het wel echt en in dat geval hadden ze toch nog een beetje hoop voor deze relatie. Aan het begin had ze echt in spanning naast haar telefoon gezeten, omdat ze Luke de keuze had gegeven om te bepalen wat er met hen zou gebeuren, als stel zijnde. Daar had hij echter nooit meer op gereageerd en net nu ze had gedacht dat hij klaar met haar was geweest en dat ze uit elkaar waren, belde hij haar op om dit te vertellen. Misschien was het de drank die sprak, maar het was in ieder geval iets en daar was ze al heel blij mee.

‘Dat wil ik nog.’ Er zou nooit een dag komen waarop ze dat niet zou willen. Luke was geweldig. Hij was altijd zo lief en voorzichtig met haar geweest en ze vond het heerlijk dat hij zo nu en dan een grote kluns kon zijn, niet wetend hoe hij met zijn lange lichaam om moest gaan. Zeker bij haar in de buurt. Het hoorde allemaal bij de geweldige jongen die ze nu aan de telefoon had.

‘Ik mis jou ook, Lukey,’ mompelde ze zachtjes en ze keek naar de koala, die nog altijd in haar bed stond. Ze streek zachtjes over de knuffel en pakte hem vervolgens vast, waarna ze hem dicht tegen haar aantrok en haar gezicht begroef in de zachte stof. Ze luisterde naar de stem van Luke en knikte, ondanks dat de jongen dat niet kon zien. ‘Ga maar slapen, slaap lekker,’ zei ze zachtjes. Het was vast goed voor hem als hij in bed zou liggen en zou gaan slapen. Ze hoopte wel dat hij ook echt goed zijn roes uit zou kunnen slapen en niet zoals zij, aangezien ze nu wakker was, nog de halve dag met een flinke kater zou rondlopen.

Ze draaide zich op haar rug en staarde bedenkelijk naar het plafond. Ze wist niet wat het hele gesprek nou betekende en of Luke nog wel zou weten wat hij allemaal tegen haar had gezegd. Ze besloot om de jongen morgen te bellen, als hij niet als eerste een berichtje zou sturen over vannacht. Hij zou eerst slapen en daar zou ze dus nog een tijdje op moeten wachten, maar als hij tegen de avond nog steeds niks zou hebben gestuurd, dan zou ze hem wel proberen te bellen, in de hoop dat hij dan op zou nemen. Dan zouden ze het hier over kunnen hebben, wat in haar ogen wel belangrijk was.

Dat Emily en Michael nu weer stonden te knuffelen, was al één zorg minder. Ashton wist niet hoe het momenteel met Luke was. Geen van hen was naar boven gegaan om te kijken wat er precies aan de hand was, maar ze hadden in ieder geval geweten dat hij thuis was geweest en zo nu en dan hadden ze wat gestommel gehoord, dus dat was een teken dat hij in ieder geval nog leefde. Wat hij daar allemaal aan het doen was, wist Ashton ook niet, maar daar zouden ze vanzelf wel een keer achter komen. Hij verwachtte niet dat Luke nog beneden zou komen, misschien sliep hij al wel. Misschien dat hij zo nog even de kamer in zou sneaken om te kijken hoe het met hem ging.

Ashton besloot om wat te drinken voor zichzelf te pakken en toen hij gestommelde hoorde, keek hij verbaasd naar waar het geluid vandaan kwam. Luke was beneden gekomen en aan ongeveer alles was te zien dat hij heel wat drank op had. Zijn woorden maakten het alleen nog maar duidelijker en het was een wonder dat hij nog in de stoel was geploft en er niet naast was gevallen. ‘Je gaat dansen met Tesh?’ herhaalde hij vragend. Hij had geen idee wat dat betekende. Misschien miste hij haar heel erg, of het ging nog steeds om wat ze hem vanavond hadden laten zien tijdens het interview. Daar had Tesh immers ook met een jongen gedanst.

Calum vertrok gelukkig al snel met Luke naar boven en hij kwam niet veel later weer beneden, met een zorgwekkende blik in zijn ogen. ‘Hij gaat morgen naar Engeland. Hij zei dat hij een ticket heeft gekocht, om met haar te dansen. Of zoiets. Hij heeft in ieder geval een ticket gekocht,’ meldde de jongen.

Ashton zuchtte en schudde zijn hoofd. ‘Nou, dan moeten we maar hopen dat hij morgen nog steeds achter het idee staat om naar Engeland te gaan, anders heeft hij een probleem.’ Luke was met zijn dronken kop dus duidelijk van plan was geweest om zijn vriendin op te zoeken, maar wie weet wilde hij dat morgen wel niet meer? Ashton gokte dat hij niet een annuleringsverzekering er bij had genomen, waardoor hij haast geen andere keuze zou hebben dan er echt heen gaan. Tenzij iemand anders naar Engeland wilde, mar het leek er niet op dat iemand hier binnenkort weg zou gaan.

Ondertussen keek hij even naar de woonkamer en hij glimlachte om Michael en Emily, die weer dikke vrienden leken te zijn. Het zag er in ieder geval naar uit dat ze geen ruzie meer hadden en dat zorgde er voor dat hij, en de anderen, alleen nog maar hoefden te letten op Luke. Hij lag nu in ieder geval in zijn bed te slapen. Dat was al iets. 

Het was nog een lange avond geworden met de jongens en Emily was blij dat ze haar eindelijk weer normaal aan konden kijken. Michael daarentegen had nog tientallen keren zijn excuses aangeboden, omdat hij nooit  de intentie had gehad om haar te laten denken dat hij haar haatte en daar was blij mee geweest. Zodra Michael was bijgedraaid en weer normaal kon doen, was ook Calum ook iets aardiger komen doen en het had haar goed gedaan.
De volgende ochtend was ze wakker geworden van Ashton die weer eens half over haar heen lag te slapen en ze glimlachte terwijl ze met haar hand door zijn haren ging. Hij lag nog diep in slaap en ze was niet van plan om hem nu wakker te maken. Hij had de slaap nodig gehad. Ze kon zich niet voorstellen hoe hij ze afgelopen weken had gevoeld tussen haar en de rest van de band in en ze voelde zich nog steeds schuldig dat hij er zo in betrokken werd door iedereen. Gelukkig was het nu alweer opgelost met Michael, waar ze heel erg blij mee was want ze had oprecht niet geweten of ze nog langer had kunnen blijven als hij haar zou had blijven behandelen.
Na een kwartiertje begon ze het toch wel erg warm te krijgen en omdat ze niet meer in slaap kon komen, tikte ze Ashton zachtjes op zijn arm.
“Ash,” mompelde ze zachtjes, zodat hij wakker zou worden. “Je ligt echt heel erg over me heen,” lachte ze zachtjes en ze hoopte dat hij gauw wakker zou worden. De jongen was niet zwaar, maar zoals hij nu met zijn bovenlichaam over de hare was gedrapeerd en zijn benen ook door de hare had gevlochten, had ze geen enkele mogelijkheid om van hem weg te komen. “Wake up, sleepyhead,” zei ze liefkozend en ze aaide door zijn haren heen.

De volgende ochtend was Luke wakker geworden door een ongelooflijke hoofdpijn en toen hij overeind kwam en de verschillende lege flessen drank over zijn vloer verspreid zag liggen, wist hij ook waar de hoofdpijn vandaan kwam. De reden dat hij de drank had gehaald, had hij ook nog geweten en het stond hem nog vaag bij dat hij tegen Tesh had gezegd dat hij met haar wilde dansen. Dat was echter alles wat hij nog wist van gisteren en omdat hij nog geen zin om te bewegen, ging hij straks wel vragen of de jongens nog wat wisten van gisteravond.
Hij rolde op zijn andere zij en zijn ogen schoten open toen hij de pijn in zijn hand voelde toen hij er op lag. Hij herinnerde zich nog dat hij een muur kapot had geslagen in de studio en hij zou vanmiddag wel bellen om te vragen hoeveel het zou kosten om de schade te betalen. De interviewer was niet netjes geweest, maar hij wist dat hij de muur niet zo achter had mogen laten. Dat was een impulsieve actie geweest en hij had het moeten bekopen met een hand die ondertussen donker paars was en twee keer zo dik. Hij zou straks wel langs de dokter gaan om te kijken of er echt niks kapot was gedaan.
Net toen hij zijn ogen weer dicht had gedaan, ging zijn telefoon af met die irritante, piepende toon en kreunend wist hij het apparaat te vinden. Alleen om weer een hartaanval te krijgen, want het was een herinnering dat hij vanavond met het vliegtuig naar Engeland zou gaan. Nu was het tijd om overeind te komen.
“Cal?” riep hij schorre stem door het huis heen en het duurde niet lang voor zijn vriend zijn gezicht om het hoekje stak. “Heb ik gister een vliegtuigticket gekocht?” vroeg hij.
“Ja, naar Engeland toch? Je gaat met Tesh dansen, of zo. Vanavond om negen uur gaat je vlucht,” gaf zijn vriend hem grinnikend antwoord en zijn oog viel op Luke’s hand, die hij verborgen had willen houden. “En die is echt gebroken, ik zou even langs een dokter gaan.”  

Tesh had de uren afgetikt. Vanochtend had ze op haar computer gekeken hoeveel verschil er tussen haar dorpje en Los Angeles had gezeten en dat waren er tien geweest. Het was nu tien uur in de avond bij haar, wat betekende dat het twaalf uur was in Los Angeles. Ze had zichzelf beloofd om niet meteen Luke te bellen en te vragen of hij nog iets wist van de vorige avond, maar ze was nu wel heel nieuwsgierig en aangezien er bij haar al weer een halve dag voorbij was gegaan, trok ze het niet meer en zat ze nu op haar slaapkamer, met haar mobiel op haar schoot. Ze wilde Luke iets sturen, of bellen, maar ze wist niet wat ze zou moeten doen. Als ze er vanuit ging dat Luke haar nog steeds niet wilde spreken en de vorige nacht zo goed als kwijt was, dan kon ze niet zomaar opbellen.

Ze zuchtte en ging op haar buik liggen, terwijl ze naar het tekstvakje keek op haar mobiel. Hoe lang lag ze hier al op haar kamer, met haar telefoon bij haar? Veel te lang. Ze had stiekem toch gehoopt dat de jongen haar al had gebeld, maar dat was niet zo geweest. Toch durfde ze niets te sturen, met het idee in haar achterhoofd dat Luke ieder moment zou kunnen bellen en dat er dan iets mis zou gaan met de verbinding. Iets wat belachelijk was, want dat was iets wat alleen maar gebeurde in hele slechte films. Luke en Tesh zouden elkaar nooit op de seconde na tegelijk kunnen  bellen. Misschien wilde hij haar nog niet eens spreken.

Uiteindelijk begon ze te typen:

­- Als je nog nauwelijks een kater hebt, give me a call. x- Ze twijfelde heel even over het kusje dat ze er achter had geplakt, maar stuurde uiteindelijk het berichtje. Ze hoopte natuurlijk dat hij het nog wel zou weten, ondanks dat hij behoorlijk dronken had geklonken vanochtend. Ze moest toegeven dat ook zij niet meer alles van het gesprek wist, ook omdat ze nauwelijks wat mee had gekregen van wat de dronken jongen allemaal had geroepen, terwijl zij nog met een kater in bed had gelegen. Ze wist echter wel dat hij had bekend dat hij haar mistte en dat hij bij haar wilde zijn, dus dat moest iets goeds zijn. Ze wist alleen niet in hoeverre hij het daar nu nog mee eens was. Misschien wilde hij haar nog steeds niet spreken, of zien. In dat geval zou ze waarschijnlijk geen bericht terug moeten verwachten. Ze wilde zichzelf niet teveel hoop geven, maar dat werd wel heel moeilijk nadat ze hem had horen zeggen dat hij haar miste.

De avond was toch nog heel erg gezellig geworden. Emily en Michael hadden het volledig bijgelegd en daardoor had ook Calum een beetje in kunnen zien dat het nu toch wel tijd was om het allemaal te accepteren en verder te gaan met hun leven, als vrienden. Ook had de jongen nog verteld dat Luke een ticket had geboekt naar Engeland en naar Tesh zou gaan, waar Emily blij mee leek te zijn en Michael had nog opgemerkt dat dansen een netter woord was voor iets anders, maar aangezien Luke echt dronken was geweest, had Ashton gegokt dat hij wel degelijk dansen had bedoeld, anders had hij het andere woord vast wel in de mond genomen. Ondanks dat was het heel erg gezellig geweest en waren Ashton en Emily pas laat naar bed gegaan.

Hij voelde een hand door zijn haren woelen en niet veel later een zachte stem, die hem duidelijk probeerde te maken dat hij wakker moest worden. Iets wat hij nog helemaal niet wilde en daarom kreunde hij ook, om de stem te laten weten dat hij er nog niet klaar voor was om wakker te worden. De stem dacht er echter anders over en probeerde het opnieuw. Dit keer herkende hij de stem als die van Emily en opende hij langzaam zijn ogen, Hij keek om zich heen en kwam tot de conclusie dat hij behoorlijk over Emily heen had gelegen. ‘Goedemorgen,’ mompelde hij zacht en hij kwam snel overeind, aangezien het voor haar wel niet heel erg fijn zou zijn geweest. Hij liet zichzelf weer op zijn eigen plek zakken. ‘Sorry voor als ik je geplet heb.’

Hij rekte zichzelf goed uit en legde vervolgens zijn arm onder zijn hoofd, zodat hij daar op kon steunen. Hij keek naar Emily en glimlachte. Ze leek een stuk vrolijker te zijn nu het weer goed was tussen haar, Michael en Calum. Daardoor was de sfeer in het huis waarschijnlijk ook een stuk beter, aangezien niemand nu naar elkaar zou snauwen op het moment dat de ander beneden zou komen. Het was goed dat hij de twee even alleen had laten praten, want zo hadden ze hun probleem tenminste kunnen verwerken en nu waren ze weer vrienden.

‘Wat wil je vandaag doen?’ vroeg hij nieuwsgierig. Hij streek een pluk van haar haren uit haar gezicht en keek haar afwachtend aan. ‘Of ga je me dumpen voor Mikey?’ Nu ze weer vrienden waren, zag hij Michael er wel voor aan om Emily ergens mee naar toe te slepen, omdat ze daar nog niet de tijd voor hadden gehad in de paar weken dat ze hier was geweest. Niet dat hij het erg zou vinden als ze wat met Michael zou doen, hij zou zichzelf ook wel kunnen vermaken. 

De jongen bovenop haar had niet echt veel zin om wakker te worden en ze vond het zielig dat ze hem wakker moest maken, maar hij begon ondertussen wel een beetje zwaar te worden. Ze lachte zachtjes toen hij kreunde en daarna gelukkig gauw wakker werd. Ze moest zeggen dat het een stuk beter lag nu hij niet meer over haar heen lag te ronken en ze glimlachte naar hem. “Goedemorgen,” glimlachte ze zachtjes naar hem toen hij zijn excuses aan had geboden voor het eventuele pletten.
“Je bent wel een beetje zwaar hoor,” grinnikte ze en ze prikte hem in zijn wang, op de plek waar zijn kuiltje zichtbaar was. Ze vond zijn kuiltjes uitermate aantrekkelijk en ook zijn giechel die meestal gepaard ging met zijn kuiltjes vond ze erg leuk. Het maakte hem alleen maar schattiger.
“Well, er komt vandaag een nieuwe film uit van Batman?” begon ze op een vragende toon en ze keek hem met een glinsterende blik in haar ogen aan. Ze was een enorm fan van die films en stripverhalen en in Amerika was de film eerder uitgekomen dan in Engeland, waarom ze er dus nu al heen zouden kunnen gaan. “We zouden Mikey mee kunnen nemen, omdat hij ook zo’n grote fan is van Batman?” stelde ze toen nog steeds vragend voor, want ze wilde wel iets doen wat Ashton ook leuk zou vinden. Hij had de afgelopen dagen niks gedaan voor zichzelf, maar de hele tijd om haar op te vrolijken, dus vond ze dat ze wel wat moesten gaan wat hij ook leuk zou vinden.
Ze sloeg haar arm om zijn middel heen, omdat ze nu best wel lekker lag en keek glimlachend omhoog naar hem. Ze besefte dat ze ongelooflijk veel geluk had met de jongen en ondanks ze nog nooit tegen elkaar hadden gezegd dat ze van elkaar hielden, wist Emily wel zeker dat ze van de jongen hield. Immens veel.

“I love you,” mompelde ze tegen hem en ze kwam ietwat overeind zodat ze hem een kus kon geven. Ze wilde niet meer wachten tot hij het zou zeggen, maar hem gewoon laten blijken dat ze hem echt nooit meer kwijt wilde.

Net toen Luke zich had aangekleed en met Calum naar de dokter zou gaan voor zijn hand, hoorde hij zijn telefoon het bekende deuntje van Tesh afspelen en gelijk griste hij naar zijn telefoon om te kijken wat ze had gezegd. Hij wist ondertussen weer dat ze met elkaar hadden gebeld, maar niet meer wat er allemaal besproken was. Zijn grootste angst was dat hij het definitief had beëindigd in zijn dronken bui en dat moest hij gauw zien te herstellen.
-Die kater zal niet weggaan vandaag. Zeg me alsjeblieft dat ik gisteren geen verkeerde dingen heb gezegd. X- Omdat Tesh hem ook een x’tje aan het einde van het sms’je had gezet, vond hij dat hij ook mocht doen en zenuwachtig wachtte hij op het antwoord. Het zou in Engeland ondertussen best wel laat zijn en hij hoopte maar dat ze niet in slaap was gevallen, wachtende op zijn antwoord.
Bij de dokter hoorde hij dat twee verschillende knokkels had gebroken en een middenhandsbeentje en hij vloekte luidkeels toen hij erachter kwam dat hij dus een tijdje geen gitaar kon spelen. Daar zouden ze niet blij mee zijn. Zeker niet omdat ze bezig zouden moeten zijn om nieuwe liedjes te schrijven. Tot nu toe hadden ze amper wat kunnen schrijven door de drama die ze hadden gehad met de band en de meisjes zelf, dus hij wist dat het management niet heel blij zou zijn.
Algauw zat zijn hand en deel van zijn arm volledig in het gips, waarvan hij had gekozen dat hij het zwart wilde, want wit was zo saai. Nu kon niemand er ook wat op schrijven en omdat hij zijn vrienden langer dan vandaag kende, wist hij dat er anders wel een piemel bij zou komen. Iets wat hij wilde voorkomen.
“Daar gaat je gitaar spelen, Luke,” hoorde hij Calum zeggen en hij knikte. “Ik weet niet waarom ik gisteren zo boos werd. Ik had gewoon het gevoel dat ik iets moest breken,” mompelde hij en Calum keek met een zwakke glimlach op.
 “Iedereen hier, behalve jij, heeft door dat je Tesh mist en dat je haar niet wil achterlaten. Je dronken zelf is slimmer dan je nuchtere jij, want nu ga je er tenminste heen vanavond.”

Emily had er ook al aan gedacht om Calum mee te nemen, want als Luke inderdaad naar Engeland ging, zou hij hier alleen achterblijven. En hoewel hij de enige in het huis was die het nog steeds moeilijk had het met feit dat ze hem niet verteld dat ze niet meekon, vond ze het geen probleem als hij mee wilde. Sinds gisteren was de sfeer in het huis een stuk verbeterd en ook Calum deed weer redelijk normaal tegen haar. Ze was het meest blij met Michael die eindelijk had ingezien dat hij zich erover heen moest zetten en ze had het geweldig vonden toen hij haar eindelijk weer een knuffel wilde geven.
Ze glimlachte toen de jongen haar dichter tegen zich aan trok om de zoen tot een nieuw level te brengen en ze grijnsde tegen zijn lippen aan. Haar arm sloeg ze weer om zijn middel heen en omdat hij de halve nacht bovenop haar had mogen liggen, vond zij dat zij nu wel even bovenop hem mocht liggen. Dus kroop ze dichter tegen hem op en liet haar hand door zijn haren glijden. Ze wist dat hij daar van hield en deed het dan ook best wel vaak, ook omdat hij gewoon fabuleus haar had.
Toen ze plots een kreet van schrik hoorde en iemand vanuit haar ooghoeken in de deuropening zag staan, schoot ze opzij en probeerde ze gelijk haar lichaam te bedekken. Ze slaakte een geschrokken kreet en keek de jongen met grote ogen aan. Hij zag er nog meer geschrokken uit dan zij.
 “Mikey, get out!” riep ze en ze probeerde de deken over haar heen te gooien. “Ik wilde gewoon vragen wat jullie vandaag gingen doen,” hoorde ze de jongen jammeren en Emily zuchtte waarna ze zei:” Klop dan, in plaats van telkens zomaar binnenkomen.” Ze keek hem van over het randje van de deken aan en ze zag hoe rood zijn gezicht was.
“Maar je ziet er goed uit hoor,” en ze zag hoe de jongen even naar haar en Ashton grijnsde voordat hij riep dat ze de planning van vandaag later wel zouden bespreken. Als ze niet naakt in bed lagen. “Oh mijn god,” kreunde Emily en ze verborg haar gezicht in haar kussen. Daar ging hun speciale momentje.

Met enige ergernis keek Luke naar het zwarte gips om zijn arm terwijl hij en zijn vriend in een taxi terug naar huis zaten. Hij had met de auto willen gaan, maar Calum had hem verboden om met die hand achter het stuur te gaan zitten, iets waar Luke het in eerste instantie niet echt mee eens was geweest.
Zijn hoofd schoot overeind toen hij zijn telefoon weer hoorde en gauw ontgrendelde hij deze om te kijken wat Tesh stuurde. Hij slaakte een zucht van opluchting toen ze zei dat hij niks verkeerds had gezegd en hij stuurde terug: -Gelukkig! Eh ja, ik type dit bericht met een hand in het gips. Tot zover mijn hand.­- Daarna maakte hij een foto waar hij een zielige pruillip trok en zette deze op het internet. Iedereen wist toch al dat hij een muur kapot had geslagen, en omdat ze allemaal wilde weten hoe het met zijn hand was, vond hij dat de foto best op het internet kon. Daarbij voelde hij zich een stuk beter, gelijk al, nu hij weer met Tesh praatte en ook al wist hij amper nog wat van gisteren, hij wist nog dat hij zich verschrikkelijk had gevoeld.

“Ik ga zo meteen m’n spullen pakken. Ik heb een enkeltje gekocht gisteren, dus ik zie wel wanneer ik terug kom. Ik zal het niet te lang maken, maar ik moet gewoon met haar praten. Ik moet weten wat we zijn en of er nog een kans is dat we nog wat worden.”
“Ik dacht serieus dat je het had opgegeven,” hoorde hij Calum zeggen en Luke keek op. “Iedereen ziet dat je haar mist, maar zelf was je te eigenwijs om contact met haar op te nemen. Een foto met een jongen was hetgeen dat je heb over gehaald, dus we mogen die Clint erg dankbaar zijn, denk ik.” Luke glimlachte meewarrig naar zijn vriend en knikte. Ook Calum had gelijk onderzoek gedaan naar wie de jongen had kunnen zijn, omdat hij ook nieuwsgierig was geweest en hij was blij dat hij gisteren zo aardig was geweest om hem naar bed te brengen.
“Wees verstandig en los het met haar op, want jullie zijn allebei te eigenwijs,” zei zijn vriend en Luke beet op zijn onderlip, knikkend.
-Nog steeds niet teruggekomen op je besluit om met me te dansen toch?- stuurde hij. 

Precies een dag later zat Tesh, wederom, op haar bed. Haar humeur was een stuk beter geworden sinds ze weer even met Luke had gepraat, maar het was nu ook al een hele tijd stil op haar mobiel en ze wist niet waardoor het kwam. Luke had wel gezegd dat hij had moeten gaan, maar dat was ondertussen heel wat uurtjes geleden. In die tijd had ze gedacht dat hij zou gaan slapen, wat logisch was geweest voor de tijd in Los Angeles, maar hij was nog steeds niet wakker geworden. Tenminste, daar ging ze vanuit, aangezien ze kon zien wanneer hij voor het laatst online was geweest. Ze wilde ook niet denken dat hij haar negeerde, niet na hoe ze gisteren nog wat over en weer hadden gepraat. Toen was het voor haar duidelijk geweest dat er ook nog gevoelens van zijn kant zaten en daarom wilde ze juist weer met hem praten, voordat zij zou gaan slapen. Het was namelijk al elf uur in de avond en ze probeerde een beetje een normaal ritme te houden.

Ze had al wel met Emily gesproken, wie samen met Ashton al een tijdje wakker was, omdat ze naar het strand zouden gaan en waarschijnlijk zouden Calum en Michael ook nog mee gaan. Emily had haar vlug uitgelegd dat de jongens niet meer boos waren en dat gaf Tesh stiekem toch wel een beetje hoop, want ze rekende er dan op dat de jongens ook minder boos op haar zouden zijn. Als dat niet zo zou zijn, dan zou het ergens wel heel erg krom zijn, toch? Al was het voor haar het belangrijkste dat Luke niet meer boos op haar was en dat ze nog konden praten. Waarschijnlijk sliep hij nog, die jongen kon immers ook een hele tijd slapen en Tesh kon zich voorstellen dat hij dat wel nodig had nadat hij haar in al zijn dronkenheid had opgebeld. Ze hoopte wel dat het goed ging, ook met zijn hand. Die zat immers helemaal in het gips. Natuurlijk was het wel zwart gips, want dat was veel stoerder dan wit. Hij bleef soms ook echt een sukkeltje.

Ze pakte haar akoestische gitaar er bij en trok hem beter op haar schoot, waarna ze het liedje begon te spelen dat ze samen met Luke had geschreven. Ze had er vanmiddag nog naar geluisterd en ze vond het nog steeds een goed liedje. Het was echter niet iets wat zij op hun EP had willen hebben en Luke zou het ook niet gebruiken voor het album van de jongens. Het was iets van hen samen en op dit moment was Tesh heel blij dat zoiets samen hadden. Iets wat ze nog kon spelen op dit soort momenten.

‘Oké, heeft iedereen alles?’ vroeg Ashton aan de rest, aangezien ze ieder moment naar het strand zouden kunnen vertrekken en om de één of andere reden zorgde dat er voor dat Michael en Calum zich niet meer normaal konden gedragen, ondanks dat Michael in eerste instantie niet eens van het strand hield en liever binnen had willen blijven. Emily had hem zo ver gekregen om toch mee te gaan, al had Michael heel duidelijk gemaakt dat hij niet zou gaan zwemmen. Iets wat ergens nog wel goed van pas zou komen, want dan zou hij zo nu en dan op de spullen kunnen letten, voor als de rest wel het water in zou gaan.

‘Heb je een handdoek mee, Mikey?’ vroeg Asthon, toen de jongen had geroepen dat hij alles had. Toch schudde de jongen nu zijn hoofd. ‘Die heb ik toch niet nodig als ik niet ga zwemmen.’ Het was een wonder dat die jongen zijn zwembroek nog wel aan had getrokken.

‘Neem hem nou gewoon mee, je moet ook ergens op zitten en straks bedenk je je,’ zei Ashton en hij stuurde de jongen terug naar boven. Calum leek alles te hebben en aangezien hij en Emily samen hun tassen in hadden gepakt, wist hij zeker dat zij in ieder geval niets was vergeten. Hij controleerde voor de zekerheid nog zijn eigen tas, waar hij ook wat eten in had gestopt. Iets wat waarschijnlijk al op zou zijn als hij Michael in zijn eentje bij de handdoeken zou laten, maar hij had ook nog wat geld mee, dus dat zou uiteindelijk wel goed komen.

‘Heeft iemand trouwens nog wat gehoord van Luke?’ De jongen was de vorige avond naar Leeds vertrokken en zou vanuit daar de bus nemen naar het dorpje waar Tesh had gewoond. Hij zou nog iets van zich laten horen als hij er bijna zou zijn, wat ongeveer nu had moeten zijn, als Ashton het goed uit had gerekend. Hij had echter nog niet iets gehoord. Misschien dat Luke wel iets naar de anderen had gestuurd.

‘Ik!’ riep Michael, die weer van de trap af kwam rennen, met een handdoek over zijn schouder. ‘Hij is een half uur geleden aangekomen in Leeds en hij zit nu in de bus, onderweg naar Tesh,’ meldde de jongen. Ashton knikte en keek opzij naar Emily. ‘Je hebt het haar niet verteld, toch?’ Het had Luke namelijk leuker geleken als het een verrassing was geweest en daarom had niemand iets tegen Tesh mogen zeggen. Die iemand was dan vooral Emily geweest, al had Ashton zo nu en dan wel gevraagd hoe het met haar ging en hoe ze zich voelde, aangezien de andere twee jongens haar ook hadden genegeerd.

Vanochtend had Michael voor de verandering eerst netjes op de deur geklopt voor hij had gevraagd of hij binnen mocht komen, en Emily moest zeggen dat ze de aanpassing van de jongen wel fijn had gevonden. Niet dat ze vannacht naakt in bed had gelegen, ze had een shirt van Ashton gedragen. Misschien ook een beetje uit voorzorg, omdat ze niet zeker wist of ze de volgende ochtend weer gestoord zouden worden door Michael. Hij had het trouwens helemaal niet zo ongemakkelijk gevonden als Emily, er ging geen moment voorbij dat hij haar ermee plaagde terwijl hij de persoon was geweest die zomaar naar binnen was gestormd.
“Je weet dat je gaat zwemmen, toch,” grijnsde ze tegen de zwartharige jongen en ze wiebelde met haar wenkbrauwen naar hem. Ze zou er persoonlijk voor zorgen dat hij in het water terecht zou komen. Met of zonder hulp van de jongens. “Ik ben sterker dan ik eruit zie, hoor. Het gaat me echt lukken om je in het water te krijgen,” vervolgde ze en ze liet hem haar spierballen lachend zien. Iets waardoor Michael moest lachen. “Ik wens je veel succes,” zei de jongen.
“Ik heb haar niets verteld, zoals jullie me allemaal om het half uur vragen,” zuchtte ze met een glimlach, want hoewel ze het haar vriendin graag had willen vertellen, had ze netjes haar mond gehouden. Ook omdat Luke het leuker had gevonden als het een verrassing zou zijn en zij zijn plannetje niet wilde verpesten.
“Let’s go!” riep Calum, die er duidelijk meer zin in had dan Michael. Hij ging, volgens haar, ook alleen maar mee, omdat hij haar niet wilde teleurstellen en dat vond ze lief van hem.
De groep liep naar buiten, waar ze in de taxi stapten die al klaar stond voor hem en af en toe keek Emily Michael een nogal kwaadaardige grijns aan. Ze was vastbesloten om hem het water in te krijgen.
“Ashie,” begon ze met een pruillip. “Jij gaat me wel helpen om Michael in het water te krijgen, toch?” vervolgde ze op een zielige toon en ze knipperde een aantal keer met haar ogen voor ze hem door haar wimpers heen aankeek.
“Het is niet eerlijk om je vriendje te verleiden in mijn nadeel,” riep Michael en hij en keek haar met een quasi-boze blik aan. Ze haalde haar schouders naar hem op en zei simpelweg:” Het is mijn doel vandaag om je in het water te krijgen, dus het gaat lukken ook.”

De vlucht naar Engeland was verschrikkelijk saai geweest, want Luke had nog nooit alleen met het vliegtuig gereisd. Normaal gesproken was hij altijd met de band geweest of met zijn familie, dus dit was een stuk stiller geweest dan hij had verwacht. Hij was wel een aantal fans tegengekomen die hem hadden gevraagd waar hij heen zou gaan, maar dat had hij nog even voor zich gehouden. Hij wilde niet nu al geruchten de wereld in helpen terwijl er nog niks zeker was. Daarbij had hij ook verschillende geschrokken reacties gehad over zijn arm, en uitleggen dat hij een muur had geslagen was ook niet het meest leuke om te doen.
Op dit moment zat hij in de bus naar Leeds en over enkele momenten zou hij in het dorpje komen waar Tesh woonde. Hij had aan Emily gevraagd wat haar adres was, zodat hij niet alles zou moeten doorzoeken en gelukkig was ze zo sportief geweest om dat aan hem te geven. Hij had nog steeds zijn excuses niet aangeboden aan de twee meiden voor zijn rot gedrag en hij nam zich voor om ook nog sorry te zeggen tegen Emily. Hij was echt een klootzak geweest in LA en dat verdiende ze allebei niet.
Hij beet op zijn lip toen hij haar huis zag en hij hees zijn rugtas wat hoger op zijn rug. Nu hij zo voor haar deur stond ,wist hij niet goed wat hij moest doen of zeggen als ze open deed. Als ze al open deed, wat als haar vader opendeed. Hi wist dat die man uit het leger  kwam en dat had hem al een stuk nerveuzer gemaakt dan hij al was. Uiteindelijk drukte hij toch maar op de deurbel en niet veel later deed een man open, die waarschijnlijk Tesh haar vader was. “Hallo meneer, is Tesh thuis?” vroeg hij met een zachte stem en de man knikte met een frons tussen zijn wenkbrauwen.
“Tesh! Bezoek!” riep deze en hij bleef Luke nogal vragend aankijken tot hij zich leek te beseffen wie de jongen was. Zijn accent hielp waarschijnlijk niet mee, bedacht Luke nu. “Dus jij bent de jongen uit Australië? Heb je enig besef wat je haar heb aangedaan? Ze wordt belaagd door je twaalfjarige aanbidders, ze is amper het huis uit geweest en zit alleen op haar kamer vanwege jouw gedrag.”  De man wilde nog meer zeggen, maar Luke stopte hem. “Ik weet het en ik hoop dat er nog een kans is om een van mijn grootste fouten in mijn leven goed te maken.”