Forum

Het uitgaan was eigenlijk het enige moment geweest waarop Tesh nauwelijsk fans van de jongens tegen was gekomen. Voor de meeste pubs en clubs moest je achttien zijn, soms zelfs eenentwintig. Dus de veertienjarige kinders kwamen daar echt niet in. Buiten leken ze er echter in overvloed te zijn en daarom besteedde Tesh haar tijd meestal binnen. Daar was ze sowieso veilig voor de gemene opmerkingen van de fans. Het was dan wel zo dat ze haar social media van haar telefoon af had gegooid, maar als ze eenmaal op straat liep, kwamen er toch een hoop mensen naar haar toe om haar duidelijk te maken wat ze er precies van vonden. Haar tijd op het busstation in Londen was ook alles behalve leuk geweest. Daarom bleef ze meestal binnen, heel soms ging ze mee met haar moeder als ze boodschappen wilde doen, maar daar hield het dan ook bij op.

Ze fronste toen ze de deurbel hoorde gaan, want het was nou niet echt een normale tijd om aan te bellen. Niet veel later hoorde ze haar vader roepen dat het voor haar was, waardoor de frons alleen nog maar dieper was. Ze kon zich niet voorstellen dat het één van haar vrienden was en als er vervelende meisjes buiten haar huis zouden staan, dan zou haar vader daar echt niet de deur voor openen. Daarom liep ze ook nieuwsgierig naar beneden en ze slaakte een gil toen ze de stem van Luke hoorde. Ze kon niet precies horen wat hij zei, maar het was heel duidelijk dat de blonde jongen voor de deur stond. Ze rende zo snel mogelijk naar beneden en vloog de jongen om de hals, waardoor ze haar vader bijna tegen de muur aan had geduwd.

‘Ik kan niet geloven dat je hier echt bent,’ fluisterde ze zachtjes. Pas toen ze zich herinnerde dat hij een gebroken hand had, liet ze hem los en keek ze geschrokken naar zijn hand. ‘Heb ik je pijn gedaan? Nee, toch?’

‘Tesh?’ haar vader kuchte. ‘Ik dacht dat je boos op hem was?’

‘Soort van.’ Tesh haalde haar schouders op en keek van haar vader naar Luke, wie ongeveer even lang waren. Toch leek haar vader duidelijk boven Luke uit te stijgen. Ze sloeg haar arm voorzichtig rond de middel van Luke en legde haar hoofd tegen zijn schouder. ‘Maar hij is nu wel hier.’ Hij was hier, in Engeland. Dat was dus de reden dat ze heel wat uren niets van hem had gehoord. Hij had in een vliegtuig gezeten, waardoor hij niet met haar had kunnen praten.

Haar vader fronste en schudde zijn hoofd, waarna hij weer verdween naar de woonkamer, om haar moeder waarschijnlijk te melden dat Luke er was. Tesh keek naar Luke en prikte hem in zijn wang, stiekem om zeker te weten dat hij hier echt was. ‘Je bent echt gestoord, jij.’

Ashton lachte om de discussie tussen Michael en Emily. Hij wist zelf wel dat Emily echt wel sterker was dan dat ze eruit zag. Niet dat ze zo sterk was als hijzelf en de andere jongens, maar hij had er wel alle vertrouwen in dat ze Michael uiteindelijk in het water zou krijgen. Al zou ze hem aan zijn voeten mee moeten slepen, het zou haar lukken en anders zouden hij en Calum er ook nog altijd zijn, al zou Ashton het liever op film willen zetten. Wie wilde nou niet zoen hoe Michael door een meisje het water in het werd getrokken? Fans hielden juist van dat soort dingen en hij wist dat hij ze de laatste tijd niet meer o goed had ge-update als dat hij wilde, maar er was ook zoveel drama geweest tussen iedereen, dat het er bij in was geschoten.

‘We willen gewoon niet dat Tesh het al weet? Dat zou de verrassing verpesten en jij en Tesh praten gewoon veel te veel samen,’ zei Ashton grijnzend tegen zijn vriendin. Als het even kon, dan praatten die twee wel met elkaar. Er zat natuurlijk een groot verschil in tijd. Bij hen was het nog maar één uur in de middag en bij Tesh was het ondertussen al bijna een dag later. Een groot verschil, waardoor de meiden niet altijd met elkaar konden praten. Als het dan wel kon, dan was hij Emily ook wel echt even kwijt aan haar beste vriendin, maar hij snapte wel dat ze zo nu en dan ook met Tesh wilde praten.

Hij volgde iedereen de taxi in en hij nam plaatst naar Emily. Hij sloeg zijn arm rond haar schouders en schoot in de lach toen ze hem zover probeerde te krijgen om haar te helpen met haar duivelse plan om Michael in het water te krijgen. ‘Ik denk niet dat ze mij hoeft te verleiden om dat te laten gebeuren, Mikey,’ zei hij grijnzend. Als Emily hem echt graag het water in wilde krijgen, dan zou Ashton echt wel helpen, ook omdat hij de jongen zelf weer eens in het water wilde zien. Hij ging ook nauwelijks in het zwembad dat ze hadden bij hun appartement, terwijl hij en de anderen er echt wel eens in sprongen.

Ze kwamen al snel aan bij het strand en Ashton betaalde de taxi, waarna hij uitstapte. Zoals altijd was het strand behoorlijk druk, maar dat was alleen maar beter in zijn ogen. Dan konden ze nog een beetje rondlopen zonder dat iemand hen op zou merken. Hij nam de hand van Emily vast en liep vervolgens samen met de rest het strand op, zodat ze een plekje konden zoeken. 

“Zie je wel? Ik hoef helemaal niemand te verleiden om ze bij mijn plannetje te betrekken,” grijnsde Emily en ze stak kinderachtig haar tong uit naar Michael, die als antwoord zijn middelvinger naar haar opstak. Ze haalde haar schouders op en grinnikte toen Michael iets mompelde dat leek een niet al te net woord.
Ze stapte de taxi uit toen ze er waren en keek even naar de drukte die al op het strand was. Dat was volgens haar alleen maar beter, want dan zouden ze veel minder snel opgemerkt worden door alle mensen hier. En ze hoopte dat ze gewoon een gezellige dag zouden hebben. Niet dat dat niet zou gebeuren als er fans van de meisjes zouden zijn, maar de meesten hadden nog steeds een hekel aan haar.
Ze zochten een mooi plekje uit vlakbij het water en ze wisselde een grijns uit met Michael voor ze haar jurkje over haar hoofd heen trok. Ze stond met een grijns naast hem in bikini en begon hem te prikken in zijn zij. “Het gaat me lukken,” dreigde ze en ze legde haar handdoek naast die van de jongens neer. Daarna pakte ze de zonnebrand en smeerde ze haarzelf in. “Wil je mijn rug even doen?” vroeg ze aan Ashton en ze duwde het flesje zonnebrand in zijn handen. Hijzelf zou waarschijnlijk niet zo snel verbranden, net als Calum, maar zij en Michael hadden waarschijnlijk allebei zonnebrand nodig vandaag. Ze wachtte tot haar rug was ingesmeerd en ging toen zitten op haar handdoek. Michael ging ook zitten en pakte, tot Emily ’s grote afgrijzen een spelcomputer uit zijn tas. “No way Michael Gordon Clifford,” riep ze uit en ze keek hem met grote ogen aan. “Als jullie in het water zitten, moet ik toch ook wat te doen hebben,” gaf hij lachend als excuus en nog steeds keek Emily hem fronsend en pruillippend aan. “Leg die spelcomputer weg, Gordon,” dreigde ze en ze kwam al half overeind om hem van hem af te pakken.
“Oké, als ik nou meega het water in straks, mag ik daarna dan spelletjes spelen? Ik moet mijn pokèmon battles nog afronden,” jammerde de jongen en Emily haalde haar schouders op.
“Is dat een goede deal?” vroeg ze aan Ashton met een grijns op haar gezicht. Ze had niet verwacht dat het zo makkelijk zou gaan om hem het water in te krijgen.

De vader had zijn mond alweer opengetrokken en stond op het punt om Luke waarschijnlijk nogal uit te schelden, toen hij de gil van Tesh hoorde. Ze kwam naar beneden gehold en even was hij bang dat ze van de trap af zou vallen. Ze sloeg haar armen om zijn hals en hij moest toegeven dat hij haar knuffels ongelooflijk erg had gemist. “Hi,” fluisterde hij in haar oor en ook hij sloeg zijn armen om haar middel heen en trok haar dicht tegen zich aan. “Ik ben zo dom geweest,” mompelde hij en hij zag de vader van Tesh instemmend knikken op zijn woorden.
“Huh, wat nee,” zei hij toen hij werd losgelaten, omdat ze bang was geweest dat ze hem pijn had gedaan en hij wierp even een blik op het zwarte gips op zijn arm. Het had hem ongelooflijk in de weg gezeten en zelfs nu belemmerde het gips hem in zijn knuffels met Tesh. Hij zuchtte en glimlachte zwakjes toen ze zei dat hij gestoord was. “Gestoord dat ik een maand niks van me heb laten horen, gestoord?” vroeg hij zachtjes en hij keek haar oprecht verdrietig aan. “Ik weet niet veel meer van ons telefoongesprek, maar ik ben blij dat dronken Luke wel het lef had om je op te bellen en je te vertellen hoe hij zich voelde, want nuchtere Luke is niet zo slim,” vervolgde hij en hij haalde zijn goede hand door zijn ingezakte vliegtuighaar.
“Het spijt me zo. Tijdens een interview zag ik een foto van jou en die jongen, Clint, en ik wist het gewoon niet meer. Ik werd zo boos dat ik een muur kapot heb geslagen en mijn hand, dat is wat minder,” zei hij en hij liet zijn arm even zien. Hij baalde er enorm van dat hij nu geen gitaar kon spelen, maar het was zijn eigen schuld geweest.
“En toen ben ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt gegaan en heb ik blijkbaar zo’n 75,- dollar uitgegeven aan drank. En de rest van het verhaal ken je waarschijnlijk beter dan ik,” mompelde hij en hij trok haar dicht tegen hem. “Het spijt me, het spijt me, het spijt me,” mompelde hij in haar nek. 

‘Gestoord als in meer dan vijftienhonderd dollar uitgeven om naar Engeland te vliegen, gestoord,’ zei Tesh zachtjes en ze keek op naar Luke. Ze kon niet geloven dat hij hier echt was. Dat hij helemaal vanuit Los Angeles naar haar toe was gekomen, terwijl hij misschien wel verplichtingen had voor de band. Ze had eigenlijk geen idee wat ze daar allemaal deden en wat ze zouden doen. Van Emily had ze vooral gehoord dat ze interviews hadden gehad en dat het voornamelijk over haar en Tesh was gegaan. Iets wat Luke nu duidelijk teveel was geworden. Gelukkig was hij nu hier en zouden ze er nog goed over kunnen praten, want Tesh vond wel dat dat nog zou moeten gebeuren, voordat ze weer leuk verder zouden gaan waar ze waren gebleven.

‘Nuchtere Luke had anders wel het recht om boos te zijn,’ mompelde ze en ze haalde haar schouders op. Misschien niet een maand, maar ze vond het niet meer dan logisch dat de jongen haar een tijdje niet had willen spreken, want uiteindelijk had ze wel tegen hem gelogen en ze was zich er ook heel goed van bewust geweest dat ze dat nooit had mogen doen, maar uiteindelijk had ze hem alleen maar de pijn willen besparen.

Tesh keek naar de arm en ze streek zachtjes met haar vingers langs het zwarte gips. ‘Dat was inderdaad niet zo slim nee, de drank ook niet. Al mag ik daar niks over zeggen, want toen jij belde, lag ik net in bed en had ik al een behoorlijke kater. Dus we waren beide dronken, een soort van.’ Ze wist niet of het de jongen enigszins zou helpen, waarschijnlijk niet, maar het was nou eenmaal wel zo geweest.

Ze keek op naar Luke en knikte, ze kende het verhaal voor de rest inderdaad beter dan hijzelf, maar ze besloot om daar niet meer om in te gaan. Het belangrijkste was dat hij nu hier was en dat ze er goed over zouden kunnen praten. Ze sloeg haar armen weer om hem heen toen hij haar dicht tegen zich aantrok. Het voelde weer als vanouds om Luke zijn gezicht in haar hals te voelen, om de trillingen van zijn stem door haar huid te voelen trekken. Ze streek zachtjes door zijn haren en gaf hem een kus in zijn blonde plukken. ‘Het spijt mij ook, Lukey.’

Ze liet de jongen weer los en trok hem een stukje verder naar binnen, zodat hij echt in de gang stond. Vervolgens deed ze de deur weer dicht. ‘Je bent vast moe. Al denk ik niet dat je er nu vanaf komt om naar boven te gaan. Mijn moeder wil je vast zien en mijn vader…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Die draait uiteindelijk wel bij.’

Het was nooit erg om Emily in ondergoed te zien, of in een bikini  en daarom vond Ashton het ook alleen maar leuk om naar het strand te gaan. Natuurlijk was hij niet de enige die even naar haar zou kijken. Hij wist zeker dat ze wel wat aandacht zou trekken van andere jongens en dat vond hij nog niet eens zo erg. Hij wist dat Emily dol was op hem en dat ze van hem hield, dus waarom zou hij zich er dan zorgen over maken als een paar andere jongens naar haar keken? Uiteindelijk was hij degene naar wie ze toe ging voor een knuffel, of een zoen. Hij was niet zo snel jaloers en Emily had hem daar ook nooit een reden voor geven.

‘Natuurlijk,’ zei Ashton grijnzend en hij ging al achter Emily zitten om haar rug in te smeren. Zelf had hij het nooit echt nodig. Hij werd eerder bruin dan verbrand en dat was maar goed ook. Michael had echter wel het probleem dat hij behoorlijk snel rood kon worden en volgens Ashton was dat ook één van de redenen waarom hij nooit zo graag in de zon zat. Al had Luke ook een hele lichte huid en die trok zich er vaak niks van aan. Die ding wel mee naar het strand en hij zou vandaag ook zeker mee zijn gegaan, als hij niet in het vliegveld had gezeten om naar Tesh te gaan.

‘Jezus, Michael,’ zei Ashton lachend toen hij zijn spelcomputer uit de tas haalde. Natuurlijk had de jongen weer iets meegenomen waar hij zichzelf mee had kunnen vermaken, voor als de rest in de zee zou zitten. Gelukkig leek Emily een goede deal te kunnen maken met Michael, door te besluiten dat hij spelletjes zou mogen spelen, nadat hij mee zou gaan het water in.

‘Ik vind het wel een goede deal,’ zei Ashton lachend en hij kwam weer overeind. Hij had zijn handen, die nog een beetje onder de zonnebrand hadden gezeten, afgeveegd aan zijn eigen armen. ‘Wie het eerste in de zee is!’ riep hij tegen niemand in het bijzonder, waarna hij al richting de zee rende. Calum zat op zijn hielen en vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat zelfs Michael overeind was gekomen. Met een wedstrijdje kreeg je die jongen nog behoorlijk ver. Tijdens het gamen wilde hij ook altijd winnen en die mentaliteit had hij daar wel aan over gehouden, dus ondanks dat hij niet van de zee hield, leek hij nu wel te willen winnen. Ashton was echter wel de eerste in de zee, alleen Calum was zo gemeen om hem een duw te geven in zijn rug, waardoor hij voorover in het water viel. 

Emily klapte grijnzend in haar handen toen Michael zijn spelcomputer weer in zijn tas legde en ze stak haar duimen naar de jongen op. Ze gaf hem de zonnebrand, die hij afsloeg en Emily waarschuwde hem:” Straks ben je zo rood als een garnaaltje en dan is het je eigen schuld.” Ze deed haar haren in een staart, zodat ze niet heel erg in de weg zou zitten als ze zo meteen het water in zouden gaan en ze lachte toen Ashton er een wedstrijdje van maakte. Zelf zou ze dit nooit kunnen winnen, want al die jongens waren redelijk snel en zij zou er met haar korte beentjes alleen maar zielig achteraan hobbelen. Daarom volgde ze de jongens op een rustig tempo richting het water en ging ze eerst even met alleen haar voeten in het water staan, om te wennen aan de temperatuur die het was.
Dit accepteerde Michael alleen niet helemaal, want hij haar met een simpele beweging opgetild en verder het water ingegooid. “Michael,” gilde ze toen hij haar losliet en ze kopje onder ging in het water. Dan was het redelijk koud.
“Dat was nergens voor nodig,” sputterde ze toen ze weer boven water kwam en ze veegde wat losse plukjes haar uit haar gezicht om daarna de jongens met een grote grijns naar haar zag kijken. “Jij dreigde om mijn spelcomputer af te pakken. Ik had je gewaarschuwd in Australië dat je niet aan mijn spelcomputers mocht zitten,” gaf hij als excuus en hij bleef rustig staan in het ondiepe water. Het kwam maar tot zijn knieën en ze kreeg een grijns op haar gezicht toen Calum, die nog steeds aan de rand van het water stond, hem vanachter besloop.
“Gotcha!” riep deze toen hij achter Michael stond en hij duwde hem met gemak om, zodat Michael voorover in het water viel. Het waren een stel kinderen, maar wel een leuk stel kinderen, bedacht ze toen ze van een afstandje toekeek hoe de twee begonnen met elkaar telkens onderduwen in het water. Ze draaide zich om en liep door het water naar Ashton toe, waarna ze kinderachtig op zijn rug sprong en haar armen om zijn nek heen sloeg om te blijven hangen.
“Hi,” grijnsde ze en ze drukte een kusje op zijn wang.

 Maar nuchtere Luke had niet het recht om zo gemeen te zijn,” zei hij gelijk toen Tesh hem vertelde dat hij boos had mogen zijn en hij haalde zijn schouders op. “Het spijt me zo dat ik zo lang niks van me heb laten horen en je al mijn fans blijkbaar over je heen kreeg,” mompelde hij en hij liet haar met tegenzin los toen ze  zei dat hij vast moe was en hij knikte lichtelijk. Hij had amper geslapen van de zenuwen, maar hij snapte dat hij niet zomaar naar boven kon verdwijnen met Tesh nu.  Zoals ze zelf al zei, wilde haar moeder hem graag ontmoeten en hij was benieuwd of ze hem niet wilde uitkafferen net als haar vader.
Daarom liepen ze samen de woonkamer in en stelde hij zich beleefd voor. Hij gaf beide ouders een hand en hij moest toegeven dat de vader van Tesh een best stevige handdruk gaf. Hij nam zijn hand even vast in zijn andere, voor zover dat ging met het gips, en probeerde niet te laten merken dat dat pijn had gedaan.
“Fijn om je eindelijk te ontmoeten, Lucas,” zei haar vader en hij seinde dat hij mocht gaan zitten op de bank naast Tesh. “Het heeft wat langer geduurd dat ik wilde om hier naartoe te komen,” gaf de jongen met een zwakke glimlach toe en hij haalde zijn schouders lichtjes op. Hij snapte dat Tesh haar ouders hem graag van alles wilde vragen, maar hij wist zelf nog niet eens goed wat hij zou moeten antwoorden. Hij had immers zelf nog geen idee hoe het nu verder zou gaan met hem en Tesh.
“Ik las op het internet dat je onze aardige buurjongen Clint, niet echt mag,” begon de vader en Luke beet op zijn onderlip. “Je hebt je hand er in ieder geval goed van langs gegeven,” vervolgde de man en hij knikte op zijn woorden.
“Ik had inderdaad even een boos momentje,” gaf hij toe en hij bewoog met zijn vingers in het gips. “Het was dom en dat heb ik moeten bekopen met twee gebroken knokkels en een gebroken middenhandsbot,” vertelde hij en hij keek opzij naar Tesh, omdat zij nog niks had gezegd.
“Ik heb ook gehoord dat jullie de laatste tijd niet echt goede vrienden waren,” zei de vader toen en Luke liet zijn hoofd een beetje hangen. Hier was hij al bang voor geweest. “Klopt, en het was fout van mij om zolang niks te laten horen van mij. Ik snap niet wat er mis met me was, maar pas toen ik niet meer nuchter was, had ik het lef om haar te bellen,” vertelde hij en de moeder van Tesh glimlachte naar hem.
“Liever laat dan nooit. Je bent vast moe van de reis. John, stop met het ondervragen van die arme jongen en Tesh laat de jongen eerst maar even slapen nu.”

‘Het is oké, we praten er straks wel over. Of morgen,’ zei Tesh zacht. Het zou vanzelf wel aan bod komen. Luke was vast moe van de lange reis en dan was er ook nog eens een groot tijdsverschil, dus ze vond het niet meer dan logisch dat hij nu zou willen slapen. Ze moesten echter wel op de bank zitten bij haar ouders en Tesh hoopte dat ze Luke niet teveel zouden ondervragen. Ze had haar ouders wel verteld wat er allemaal was gebeurd tussen haar en Luke, al was het een beknopte versie geweest. Ze had in ieder geval al haar woede eruit gelaten en daardoor had ze er toch voor gezorgd dat ze misschien een beetje de verkeerde indruk hadden gekregen van de jongen.

Tijdens het gesprek hield ze zijn hand stevig vast en ze bewonderde Luke voor alle antwoorden die hij aan haar vader gaf. Hij deed nu alsof het allemaal zijn schuld was. Het was misschien wel deels zijn schud, maar Tesh wist ook dat het allemaal was begonnen door haar leugen, die ze gewoon eerder had moeten vertellen aan hem en de rest van de jongens. ‘Luke had deels recht om zo lang niks van zich te laten horen. Ik had immers meteen moeten vertellen dat ik niet meer mee had kunnen gaan naar Australië. Dat was de reden dat hij zo boos was en dat was ook logisch. Hij is nu in ieder geval hier,’ zei ze met een lichte glimlach en ze was blij dat haar moeder al snel hetzelfde zij.

‘Goed dan,’ mompelde haar vader, wie nog waarschuwend naar Luke keek. ‘Ik ga er vanuit dat je geen gekke trucjes uithaalt met die hand van je, als je bij mijn dochter op de kamer slaapt.’ Tesh kon het niet laten en schoot in de lach. Ze beloofde haar vader dat er geen trucjes plaats zouden vinden en kwam overeind van de bank. Ze gaf haar moeder een kus op haar wang en fluisterde snel een bedankje in haar oor, omdat ze er voor had gezorgd dat Luke nu in ieder geval zijn rust zou kunnen krijgen. Morgen zou er vast weer een verhoor komen, maar dan zou Luke in ieder geval wat wakkerder zijn dan nu.

Ze nam de jongen snel mee naar boven en nam de rugzak van hem aan, zodat hij die niet hoefde te dragen. Ze zette hem neer in haar slaapkamer en deed de deur achter zich dicht. Ze leunde er tegenaan en keek om zich heen. ‘So, dit is mijn kamer…’ Ze grinnikte zachtjes en keek naar Luke. Hij was hier immers nog nooit geweest, maar dit was wel haar echte thuis, de plek waar ze op was gegroeid.

Een beetje ontspanning was precies wat ze nodig hadden gehad na al het drama, vond Ashton. De vorige avonden waren dan wel een stuk gezelliger geweest en de sfeer was al een stuk beter, maar nu mochten ze gewoon gek doen en genieten van de vrijheid die ze hadden. Dat resulteerde dan wel in een Emily die in de zee werd gegooid door Michael, die dacht dat hij er nog makkelijk van af kwam door in het ondiepe water te blijven staan. Calum was echter al op zijn vriend afgesproken en daardoor was ook Michael nu helemaal bedolven onder het water. Ashton was ondertussen al wat dieper gegaan en had lachend naar het hele tafereel gekeken.

Hij glimlachte toen Emily zijn kant op kwam en liet haar rustig op zijn rug klimmen. Hij kon hier nog met gemak staan en door het water was iedereen toch een stuk lichter, dus het was geen probleem. Niet dat Emily normaal wel zwaar was. Hij tilde haar vaak genoeg op en hij vond het zelf alleen maar leuk om te doen, omdat ze dan net zo groot was als hij. Er zat immers wel een verschilletje tussen hen. Niet heel erg veel, maar wel wat. Niet dat het erg was. Het was juist fijn dat ze wat kleiner was. Zo kon hij haar goed tegen zich aantrekken en konden ze gewoon heel goed knuffelen, al klonk dat nou niet heel mannelijk. Het was wel zo.

‘Hiya,’ zei hij glimlachend en hij legde zijn armen onder haar benen, zodat hij er zeker van zou zijn dat ze niet zomaar naar achteren zou vallen.

‘Ik wil en gevecht doen!’ riep Calum, wie al hun kant op kwam gezwommen, gevolgd door een tegenstribbelende Michael. Calum kreeg het voor elkaar om op de rug van de jongen te klimmen en vervolgens op zijn schouders, waardoor Ashton al precies wist wat voor soort gevecht hij wilde doen. ‘Ik denk dat Emmie en ik dit gaan winnen,’ zei hij lachend en hij zakte iets verder onderwater, zodat Emily makkelijker op zijn schouders zou kunnen klimmen. Toen ze eenmaal goed zat, nam hij haar been vast en ging hij weer staan. Natuurlijk waren ze wel wat minder lang dan de andere twee jongens, omdat Michael en Calum al langer waren dan hem en ze waren ook nog eens langer dan Emily.

‘Twee uit drie?’ stelde Michael voor, wie onderstaan stond. Waarschijnlijk wilde hij niet het risico lopen om nog een keer helemaal het water in te vallen, maar hij was nu toch al nat, dus het maakte uiteindelijk niet veel meer uit, vond Ashton. Hij stemde echter wel in met het idee. ‘Kom op Emmie, van Cal moet je wel kunnen winnen.’

Hoewel Ashton nog met gemak zijn hoofd boven water kon houden in het diepere gedeelte van het water, kwam het water bij Emily al aardig hoog en ze was blij dat ze op de jongen kon leunen. Of nou ja, ondertussen zat ze heerlijk rustig op zijn rug te genieten van de zon in haar gezicht. Ze legde haar hoofd op zijn schouder neer en keek glimlachend opzij naar het lachende gezicht van Ashton. “Dit is leuk,” besloot ze glimlachend en ze drukte een kusje op zijn wang, voordat ze weer naar de twee stoeiende vrienden verderop in het water keek.
Algauw was Calum hun kant opgezwommen en riep hij iets over een gevecht. Toen hij zich daarna bovenop Michaels schouders had gekregen, wist ze al precies wat hij wilde gaan doen en ook zij klom op Ashtons schouders. “Dit gaan wij sowieso winnen, want wij zijn geweldig,” riep Michael en ze lachte naar hem voor ze haar tong naar de jongens uitstak.
“Van Cal moet ik inderdaad kunnen winnen,” beaamde ze met Ashton en ze lachte toen Cal zijn middelvinger naar haar opstak. De jongen ging even wat beter zitten op de schouders van Michael, tot luid protest van Michael die beweerde dat hij rugklachten zou kregen door Calum.

De jongens kwamen al snel dichterbij en ze stak haar armen uit om Calum tegen te houden. Hij kreeg haar algauw bijna in het water, maar omdat Ashton gelukkig stevig met beide voeten op de grond stond, kon ze weer overeind komen en duwde ze in plaats daarvan Michael omver door hem in zijn te prikken, waar hij niet tegen kon.
Emily juichte en lachte toen Calum met een frons weer boven water kwam. “Wacht maar,” riep hij en hij ging gelijk weer op Michaels schouders zitten. Dit keer kreeg hij Emily echter wel van Ashton zijn schouders af en proestend kwam ze weer boven. Het stond nu 1-1 en ze was benieuwd of ze Calum er nog een keer kon afgooien, want de jongen was natuurlijk veel sterker dan zij was. En groter.

Dankbaar had Luke de moeder van Tesh even aangekeken en was toen, inderdaad best vermoeid, de bank afgekomen. Tesh had zijn rugtas al meegenomen naar boven en hij volgde haar, lichtelijk nieuwsgierig, toch wel naar haar kamer. Hij had haar kamer in Australië vaak genoeg gezien, maar in Engeland was hij nog nooit bij haar thuis geweest. Iets wat ze eigenlijk best hadden kunnen toen hij hier bezig was met optreden. Had hij eigenlijk helemaal niet aan gedacht.
Er hingen verschillende posters op de muren en hij zag ook haar basgitaar in een standaard staan. Verder wezen veel accessoires erop dat ze van muziek hield. Zo lagen er cd’s verspreid over haar bureau en lagen er verschillende bladmuziekbladeren verspreid door de kamer.
“Is het heel fout om nu gewoon je bed in beslag te nemen?” vroeg hij en de gaap middenin de zin liet alleen maar zien dat hij moe was. Hij keek haar vragend aan en pakte de pinguïn uit zijn rugtas. “Ik wist niet zeker of je me wel wilde knuffelen als ik hier zou zijn, dus had ik deze ook maar meegenomen,” gaf hij toe en hij liet de grote knuffel aan haar zien, voor hij deze op het bed gooide. Hij merkte dat de koala er ook nog steeds lag en hij moest glimlachen. Hij pakte de koala op en hield deze even in zijn handen voor hij naar Tesh keek.
“Ik ben zo blij dat je ‘m nog hebt,” gaf hij zachtjes toe en hij liep naar haar toe om haar een knuffel te geven. Hij had spijt dat hij niet eerder naar Engeland was gegaan. Nu pas merkte hij hoeveel hij haar knuffels had gemist, haar stem, haar alles eigenlijk.
“Ga je met me mee terug naar Amerika zodra alles is opgelost?” floepte hij vragend uit en hij hoopte maar dat hij hiermee niet te snel was geweest. Ze hadden elkaar immers heel lang niet gesproken.
“Kom hier,” mompelde hij en hij sloeg zijn armen strakker om haar heen terwijl hij naar het bed liep. “Ik heb geen enkele nacht goed kunnen slapen, omdat ik jou in mijn armen miste, dus nu ben je helaas verplicht om naast me te blijven liggen.” 

Het was nog wel een klein rommeltje in haar kamer, maar ze had ook niet verwacht dat ze nog iemand zou ontvangen aan het einde van de dag. Er lagen hier en daar wat papieren waar ze wat teksten op had gekrabbeld, maar die vervolgens nergens op hadden geslagen. Die zou ze nog weg moeten gooien en ze zou haar cd’s ook nog op moeten ruimen, want die draaide ze non-stop als ze op haar kamer zat. Ze moest iets te doen hebben en ze werkte beter als ze wat muziek op had, hoe dubbel en raar dat misschien ook klonk, omdat je dan meer bezig was met de muziek die al op stond.

‘Als ik er nog bij in pas, dan mag dat,’ zei ze glimlachend. Ze zou hem ook wel op een luchtbed willen laten slapen, maar voor haar hoefde dat echt niet. Luke mocht gewoon bij haar in bed en ze was blij dat het nu ook eindelijk weer zou kunnen.

‘Ik knuffel liever met mijn echte pinguïn.’ Dat was Luke. Ze vond de pinguïn die zij voor hem had gekocht ook nog steeds heel erg leuk, maar op dit moment had ze liever de armen van Luke om zich heen en ze was blij dat het ook weer kon. Ze keek naar de koala en knikte, die had ze en die zou ze ook niet zo snel meer weggooien, ook al deed het haar denken aan Luke en had ze er aan het begin niet geweten wat ze er mee aan had gemoeten, omdat het haar zo erg aan Luke had doen denken dat ze er haast door had kunnen huilen. Daar was ze uiteindelijk overheen gekomen en nu hoefde het ook niet meer, want Luke was hier.

Glimlachend knuffelde ze mee en ze dacht na over zijn vraag. Meegaan naar Amerika klonk wel heel erg leuk en ze had nog wat geld over van de tour, plus de inkomsten van hun EP, die toch nog best goed was gegaan in de verkoop, ondanks dat er een hoop fans van de jongens hadden geschreven dat ze het niks hadden gevonden en dat ze de liedjes waarschijnlijk niet eens zelf hadden geschreven. ‘Ik denk dat ik wel mee kan. Als Em daar toch is, en jij bent daar, dan wil ik daar ook zijn. Plus, ik verveel me dood hier.’ Dat was wel echt zo. Er was niets te doen in dit saaie gat.

Ze liet zich meevoeren naar het bed en sloeg haar armen daar weer om Luke heen. Ze glimlachte en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. ‘Ik ben heel erg blij dat ik verplicht naast je moet liggen. Al moeten we denk ik wel praten, over alles.’

Luke ging liggen op haar bed, maar zorgde ervoor dat Tesh in zijn armen bleef liggen en dat hij zijn benen met de hare kon verstrengelen. Hij wist dat ze nog moesten praten over alles wat er was gebeurd, maar hij was op dit moment zo moe en zo blij dat hij haar weer kon knuffelen, dat hij de sfeer niet wilde verpesten. 
“Ik weet het,” mompelde hij in haar nek en hij zuchtte zachtjes. Hij wist dat ze het niet zomaar konden oppakken en dat alles goed moesten besproken, maar nu niet.
“Kan dat alsjeblieft morgen?” vroeg hij fluisterend en hij trok de deken over haar en hemzelf heen. Het was koud in Engeland en daar had hij in alle haast geen rekening mee gehouden. “Ik haat Engeland soms, weet je dat. Het is hier koud en het regent en het enige leuke eraan is dat jij er woont,” mompelde hij slaperig en hij besloot om over domme dingen te praten, om het onderwerp te ontwijken. Niet nu, niet vandaag. Hij was veel te moe, en veel te gelukkig dat hij haar weer in zijn armen kon sluiten.
“Morgen kunnen we praten, nu wil ik genieten dat ik je eindelijk weer kan knuffelen,” gaf hij als excuus aan het meisje in zijn armen en hij trok haar dichter tegen zich aan, zodat hij het minder koud zou krijgen. Daarbij was de kou een goed excuus om haar de hele tijd te kunnen knuffelen, vond hij zelf. Want hij vond het helemaal niet erg om haar zo dichtbij hem te hebben. Hij glimlachte breed toen ze zei dat ze met hem mee zou gaan naar Amerika en hij knikte naar haar.
“Dit zal mijn eerste nacht goede slaap worden in een maand,” fluisterde hij zachtjes en hij kwam eventjes half overeind om haar te kunnen aankijken. “Ik heb je zo erg gemist,” gaf hij zachtjes toe en hij verstopte zijn gezicht weer in haar hals omdat dat zijn favoriete verstopplek was en hij zo af en toe stiekem een kusje in haar nek kon geven, iets wat hij ook ongelooflijk erg had gemist.
“En je hebt me trouwens beloofd dat je nog met me wil dansen, dus daar moet je je aan houden,” mompelde hij al half in slaap en hij sloot zijn ogen weer. “Morgen gaan we praten en daarna dansen oké?”

Tesh knikte begrijpend. Ze snapte dat hij moe was en da hij nu ook niet echt in staat was om een goed gesprek met haar te voeren. Ergens was zij ook moe en had ze helemaal geen zin om nog ergens over te praten, terwijl ze ook dicht tegen hem aan kon liggen en met hem kon knuffelen. Iets wat ze heel erg had gemist. Ze had echter geen idee hoe het nu zat met hun relatie. Ergens dacht ze dat het goed zat, omdat hij nu hier was en ze dicht tegen elkaar aan lagen, maar misschien dacht hij er wel heel anders over dan zij. ‘Het kan morgen,’ beloofde ze hem, aangezien ze hem ook niet wilde dwingen om nu te praten.

‘Engeland is ook stom. Australië is veel leuker,’ zei ze grinnikend. Engeland was heel erg stom, als ze keek naar het weer. Ze was hier uiteindelijk wel opgegroeid en ze had ook een hoop leuke herinneringen aan deze plek, maar de jongen had wel gelijk. Het was koud en voornamelijk ook heel erg saai, vooral in dit dorp. Dat hij Engeland alleen maar leuk vond omdat zij er was, deed haar onbewust heel breed glimlachen en ze nestelde zich goed tegen de jongen aan. Ze bleef zachtjes met zijn blonde haren spelen en ze genoot er van hoe hij zijn gezicht weer in haar hals begroef. ‘Ik heb jou ook heel erg veel gemist, Lukeypoo,’ fluisterde ze zacht. Heel erg veel zelfs.

Ze grinnikte om zijn laatste woorden en knikte. ‘Morgen gaan we ook dansen, beloofd.’ Ze wilde heel erg graag met hem dansen, maar ze wilde ook graag bij hem zijn. Weer genieten van alles wat hij haar te bieden had, op welke manier dan ook. Ze was dol op deze jongen en ze was zo blij dat hij nu eindelijk hier was, dat hij eindelijk iets van zich had laten horen. Hij was dan wel dronken geweest toen hij haar had opgebeld, maar daardoor was hij nu wel hier. Hij had nog steeds graag naar haar toe willen komen en met haar willen praten, wat morgen ook zou kunnen gebeuren.

‘Sleep well,’ fluisterde ze zachtjes tegen de jongen, maar ze kreeg geen antwoord terug. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze opzij en daardoor kwam ze al snel tot de conclusie dat hij aan het slapen was. Glimlachend om haar aanzicht, trok ze de deken nog iets beter over de jongen heen en boog ze zich naar hem toe om hem een kus te kunnen geven op zijn voorhoofd, waarna ze zelf het licht uit deed en ook ging slapen. Het zou niet alleen Luke zijn eerste goede nacht worden in een lange tijd. 

Het eerste wat Luke opmerkte toen hij langzaam wakker werd, was dat Tesh nog steeds tegen hem aan gekropen lag en dat hij zijn armen stevig om haar heen had geslagen. Zijn gezicht lag, zoals bijna altijd, verstopt in haar hals en hun benen lagen verstrengeld onder hen. Aan haar ademhaling te horen lag ze nog te slapen, en omdat hij zomaar het idee had dat ook zij haar slaap hard nodig had gehad, bleef hij stilletjes naast haar liggen. Hij had toch nog geen behoefte om overeind te komen, of om te praten. Hij wist niet wat eruit zou komen als ze alles zouden bespreken, maar hij was toch wel lichtelijk angstig voor het resultaat. Wat er als er uit kwam dat ze toch niet liever in Engeland zou blijven? Of als ze hem niet terug wilde, dat het  alsnog te laat was?
Hij beet op zijn onderlip en hij kwam iets van haar vandaag zodat hij haar aan kon kijken. In haar slaap was ze vast omgedraaid, want nu kon hij haar gezicht zien. En nu pas zag hoe vermoeid ze er uit zag. Gisteren was hij veel te blij geweest om haar weer te zien en had hij er eigenlijk helemaal niet op gelet, maar nu ze lag te slapen en hij tijd had om haar gezicht te bestuderen, merkte hij dat ook zij er nogal moe uit zag. Hij was dus niet de enige geweest met weinig slaap. Laat maar zeggen, amper slaap.
Hij drukte een kusje op haar voorhoofd en begon met haar haren te spelen. Hij was even vergeten hoe leuk hij haar haren vond. Algauw had ze nog meer krullen dan normaal en wikkelde hij een plukje om zijn vinger om deze daarna weer los te laten in de krullen.
“I’m sorry,” fluisterde hij zo zacht dat zelfs hij het amper kon horen en met een teleurgestelde blik in hemzelf, bleef hij stil naast haar liggen. Het was tenslotte zijn schuld dat ze er zo uitgeteld bij lag en hij was de enige verantwoordelijke geweest, waardoor zij haar twitter account had moeten verwijderen. Hij had namelijk heus wel gezien dat alle fans zich tegen de meisjes hadden gekeerd en hij had er niks aan gedaan. 

Voor het eerst in een lange tijd had Tesh weer goed geslapen. Ze was niet midden in de nacht wakker geworden, ze had niet gepiekerd over wat Luke op dat moment had kunnen doen en of hij nog wel aan haar dacht, want dat was het meeste door haar hoofd geschoten. Nee, ze had een heerlijke nacht achter de rug en dat zorgde er dan ook voor dat ze met een glimlach op haar gezicht lag te slapen, ondanks dat ze nog lang niet bij was gekomen van alle nachten dat ze slecht had geslapen. Dit was het begin van een goede verbetering en ze hoopte dat het ook aan zou blijven houden.

Ze voelde iets zachtjes aan haar haren trekken, waardoor za langzaam wakker werd. Ze wreef in haar ogen en opende die vervolgens, om het gezicht van Luke te zien, plus zijn vingers in haar krullen. Ze glimlachte toen ze besefte dat hij hier echt was en dat dat eigenlijk helemaal niet hoorde, maar hij was er wel. Ze kroop dan ook voorzichtig naar hem toe en ze nestelde zich dicht tegen de jongen aan, ondanks dat hun benen nog waren verstrengeld met elkaar. Ze wilde nog dichter tegen hem aan liggen, ze had hem veel te lang moeten missen. Er waren zoveel dingen geweest aan hem die ze had gemist en ze was blij dat ze nu eindelijk weer tegen hem aan kon liggen, met hem kon praten en gewoon bij hem kon zijn, want zijn aanwezigheid was uiteindelijk hetgeen wat ze het meest had gemist. Niet alleen in levende lijven, maar ook via de telefoon. Soms had ze gewoon iemand nodig gehad om mee te praten. Dat had met Emily ook wel gekund, maar op dat soort momenten had ze liever Luke gehad.

‘Morning,’ fluisterde ze zacht en ze schraapte haar keel, toen ze merkte dat ze een beetje schor klonk. Ze keek naar Luke en staarde naar zijn slaperige, blauwe ogen. Ze legde haar hand tegen de zijkant van zijn gezicht en streek zachtjes over de stoppels die waren ontstaan langs zijn kaaklijn. Ze had dit beeld gewoon gemist. Het wakker worden naast hem. Normaal was hij de eerste persoon geweest die ze had gezien op een dag en opeens had hij dat niet meer willen zijn. Iets wat haar eigen, domme schuld was geweest en ze nam het zichzelf dan ook heel erg kwalijk dat ze het hem niet eerder had verteld.

‘Heb je een beetje kunnen slapen?’ Misschien was hij wel wakker geworden in de tijd dat zij had geslapen, omdat hij rond die tijd in Los Angeles al wakker hoorde te zijn, maar ze had er niets van gemerkt, dus misschien had de jongen ook wel lekker geslapen en was hij niet wakker geworden. Ze hoopte het voor hem, want dat maakte de hele jetlag toch wel een stukje makkelijker. 

Terwijl Tesh nog steeds in slap was, keek Luke naar haar gezicht vlak voor de zijne. Hij kon zien dat ze moe was geweest en dat ze gelijk met hem in slaap was gevallen, liet hem alleen maar meer blijken dat ze de afgelopen dagen niet veel had kunnen of willen slapen. Misschien had ze wel heel graag elke avond gefeest met haar oude vrienden, al betwijfelde dat. Dan had hij al wel eerder foto’s voorbij zien komen. Of vervelende interviewers die een reactie bij hem hadden willen uitlokken. Die had hij redelijk vaak gehoord en pas bij de foto’s was hij zijn zelfbeheersing verloren. Nog steeds snapte hij niet precies waarom hij zo woedend was geworden om die foto, maar het wees hem er alleen maar op dat hij een gigantische fout had gemaakt door haar te laten gaan.
“Hi,” mompelde hij met zijn ochtendstem toen het meisje in zijn armen langzaam wakker werd en hij glimlachte scheefjes toen hij haar hand over zijn wang voelde gaan. Hij had zich al een tijdje niet geschoren, omdat hij er gewoon geen zin in had gehad en nu pas schaamde hij zich voor de ondertussen stoppels die hij op zijn gezicht had zitten. Was vast een perfecte eerste indruk geweest op haar ouders. En dat terwijl haar vader al een gigantische hekel aan hem had.
“Ik heb beter geslapen vannacht dan al die tijd dat ik van jou weg was,” zei hij eerlijk, want ondanks hij zich bijna elke avond in bed had gesleept vanwege de vermoeidheid, had het uren geduurd voor hij de slaap had kunnen vatten. In tegenstelling tot gisteren waarbij hij na letterlijk tien minuten al had liggen slapen. Hij wist echter dat het vredige moment waarin ze nu verkeerden, niet heel lang zou duren, want ze zouden moeten bespreken wat ze nu waren. Als het aan hem lag, gingen ze gewoon weer verder waar ze het achter hadden gelaten, maar hij wist niet hoe zij er over dacht.
“Ik denk niet dat ik terug kan gaan naar Amerika zonder je,” gaf hij zachtjes toe en hij keek haar oprecht aan, terwijl hij met haar haren bleef spelen. Het hield hem kalm en was een goede afleiding voor de gedachte die hij had, dat ze misschien niet hem mee zou kunnen door iets.
“Ik zal je nooit meer achterlaten. Ik ging naar Amerika om me te kunnen focussen op de muziek, maar ik ben de enige daar geweest die niet mee kon schrijven of spelen. Dus dat hielp niet,” vervolgde hij nog steeds op zachte toon, omdat hij dat beter bij de sfeer vond passen.

Glimlachend keek Tesh naar de jongen. Ze was blij dat hij wat beter leek te hebben geslapen. Dat gevoel had zij ook, nu ze eindelijk weer naast hem lag. Het was een hele tijd geleden dat ze wakker was geworden naast zijn gezicht en ze voelde zich heel gelukkig nu zijn blauwe ogen weer de eerste waren die ze zag op een dag. Het liefst zou ze dat altijd weer willen hebben, dat ze voor de rest van haar leven naast hem wakker zou kunnen worden en zou kunnen genieten van de slaperige, maar verliefde blik die hij haar altijd gunde op dit soort momenten. Hij leek haar geweldig te vinden, zelfs met haren die door de war waren en, waarschijnlijk, een stinkende adem.

Ze zuchtte zacht, maar het was een opgeluchte zucht. Dat hij haar mee wilde hebben naar Amerika, betekende alleen maar dat hij niet meer boos was om wat ze had gedaan en dat ze wellicht samen verder konden gaan waar ze waren gebleven. Als ze dat echt zouden kunnen, dan zou ze de rest van de dag waarschijnlijk rondlopen met een grote glimlach, die niet meer van haar gezicht zou staan. De vraag was echter of ze ook mee kon naar Amerika. Ze had het geld er wel voor, het was immers totaal niet zo dat ze niet had gekeken hoe duur een vlucht naar Los Angeles was geweest, maar ze wist ook niet voor hoe lang ze daar zou kunnen blijven en of de anderen het er wel mee eens zouden zijn.

‘Ik wil heel graag mee naar Amerika,’ zei ze zacht, ‘maar denk je dat de rest het ook goed vind? Cal en Mikey, vooral?’ Die twee waren ook echt woedend geweest om wat er was gebeurd en ze wist niet of dat nu allemaal weer goed was, nu Luke hier was. Al was het natuurlijk het belangrijkste dat deze jongen weer van haar hield, dat hij haar fouten kon vergeten en dat hij samen met haar verder wilde, samen naar Amerika wilde.

Ze grinnikte en gebaarde naar alle papieren die in de kamer lagen. ‘Ik heb geschreven, maar volgens mij is er uiteindelijk niet heel veel soeps uitgekomen. Dat terwijl Em en ik toch echt bezig moeten met ons eerste album.’ Misschien was een verandering van omgeving wel goed. De jongens hadden vaak gezegd dat los Angeles een goede plek was om te schrijven, dus wie weet zou het ook wel werken voor haar en Emily. Ze wist niet hoever het meisje al was met schrijven, maar ze hadden echt nieuwe liedjes nodig en snel ook. Ze konden moeilijk het halve EP kopiëren en plakken. 

Met zijn ogen gefixeerd op Tesh haar ogen, waar hij altijd al verliefd op was geweest, en voelde een glimlach op zijn gezicht glijden. Hij had niet alleen heerlijk geslapen vannacht, hij was wakker geworden naast het meisje die hij al te lang niet had gezien. Deels zijn fout uiteraard, maar hij moest zeker weten dat hij er niet nog een keer zo achter zou komen als Tesh wat voor hem achter zou houden. Daarom beet hij op zijn lip en vroeg daarna:” Beloof je me dat je dit soort dingen voortaan gewoon aan me verteld? We hadden samen een oplossing kunnen vinden.” Hij hoorde zelf de smekende ondertoon al in zijn stem en wist dat het dan al helemaal duidelijk zou moeten zijn voor Tesh.
“Die hebben het bijgelegd, gisteren. Michael had me gebeld gisteren dat hij eindelijk inzag dat boos zijn niks zou bereiken. Hij en Emily hebben alles al bijgelegd en Calum heeft me al verteld dat ze ook al samen naar het strand zijn geweest,” glimlachte hij toen ze vroeg of de rest het wel leuk zou vinden als ze met hem mee zou komen. “Ik ben blij dat ik ook ben bijgedraaid, laten we de dronken Luke bedanken voor jou bellen,” mompelde hij voor hij zijn gezicht weer in haar hals verstopte en daar een kusje drukte. Hij had haar knuffels gemist en wilde haar de rest van de tijd niet meer loslaten.
“Misschien is Amerika juist wel beter voor jullie. Ik bedoel, jullie hebben elkaar al een tijdje niet gesproken en dat kan ook tegenwerken met het schrijven,” antwoordde hij, want hij wist nog hoe het bij hen nooit scheen te werken als ze van elkaar gescheiden waren. De jongens moesten bij elkaar blijven met schrijven en spelen, en hoewel ze soms gek werden van elkaar, kwamen ze er altijd samen uit. Hij wist nog dat Michael She Looks So Perfect eerst helemaal niks had gevonden, maar ondertussen het nummer best oké vond. Gelukkig maar.
“Hoelang wil je nog in Engeland blijven?”

‘Ik beloof je dat ik het de volgende keer aan je zou vertellen. Het was niet zo dat ik het voor je achter wilde houden, of ook weer wel, maar ik wist gewoon niet hoe ik het moest vertellen en je was juist zo blij dat ik er was. Ik wilde dat niet verpesten,’ fluisterde Tesh. ‘En dat spijt me, maar ik beloof je dat ik voor de rest van de tijd dat we samen zijn, ik eerlijk aan je zal vertellen wat er aan de hand is. Dan kunnen we samen een oplossing zoeken,’ beloofde ze hem. Ze gaf hem een kus en glimlachte. Ze zou niet meer tegen hem liegen, nooit meer. Ze wist nu wat er gebeurde als ze dat wel deed en ze wilde niet nog een keer een boze Luke mee maken.

Ze moest glimlachen om het goede nieuws. Emily en Michael hadden het weer bijgelegd en ook Calum leek niet meer boos te zijn. Dan zouden ze, als het goed was, ook niet meer boos zijn op haar. Anders zou het wel heel gemeen en een beetje onlogisch zijn. Vooral dat laatste. Al moest ze toegeven dat de jongens soms heel onlogisch konden zijn. Ze keek naar Luke en knikte. ‘Ik ben dronken Luke heel dankbaar, al mag hij de volgende keer niet meer zoveel drinken als er iets aan de hand is. Of muren slaan, dat is ook geen goed idee,’ mompelde ze en ze bekeek de arm van Luke.

‘Misschien,’ mompelde ze bedenkelijk. Wie weet zou Amerika inderdaad goed voor hen zijn. Het schrijven ging beter als ze samen waren en ze waren nu al een tijdje niet meer samen geweest, dus misschien had Luke gelijk en zou het Tesh en Emily alleen maar helpen. Als dat zo zou zijn, dan zouden ze misschien nog in de studio kunnen en het album op kunnen nemen, al wilde ze ook niet teveel haasten. Dat was nergens voor nodig en ze wist dat zoveel druk nooit goed kon zijn voor een album.

‘Lang genoeg om met je te kunnen dansen,’ zei Tesh grinnikend. Ze kwam overeind, sloeg één been rond zijn middel en kroop zo boven hem. Ze zette haar handen naast zijn hoofd neer en leunde naar voren, zodat ze hem een kus kon geven. ‘En lang genoeg om dit te kunnen doen,’ vervolgde ze haar woorden en ze gaf hem opnieuw een kus. ‘En waarschijnlijk lang genoeg om voor mijn ouders in te zien dat je geweldig bent. Dus hoogstens een paar dagen. Langer dan dat kan het nooit duren. Je bent immers heel likeable.’ Het had ook niet heel erg lang geduurd voordat zij voor hem was gevallen.