Forum

Carole.

Ik had niet verwacht dat we zo snel zwanger zouden raken! Natuurlijk was ik wel gestopt met de pil en het was niet zo dat Zayn en ik elkaar nauwelijks aanraakten, maar we hadden het er niet om gedaan? Een kindje zou vanzelf wel komen en nu was het dus zo ver! We hadden het gewoon laten gaan zoals het hoorde te gaan. Het was toch ook niet leuk als het moest, omdat ik dan toevallig net wat vruchtbaarder was dan op een andere dag? Er waren stellen die dat echt deden, wat ik niet kon begrijpen. Het moest toch ook gewoon leuk blijven? Het was in mijn ogen nog altijd speciaal. Misschien dat ik daar anders tegenaan keek, omdat ik het ooit had gezien als iets wat vreselijk was. Dus dat ik dat soort dingen nu kon en dat ik er ook echt van kon genieten, was in mijn ogen speciaal. Natuurlijk waren er ook momentjes die minder speciaal waren. Het was nou eenmaal niet altijd even romantisch en liefdevol, zoals je vroeger altijd dacht dat het zou zijn, maar zelfs dan was het nog speciaal? Het was met Zayn! Nu was het al helemaal speciaal, want we kregen er nu een kindje door! Het was behoorlijk snel na Liam en Bailey, maar dat was ergens alleen maar leuk? Dan zou er niet heel erg veel verschil zitten tussen Jamy en Lotus, en ons kindje! Dan zouden ze samen kunnen spelen! Dat was toch juist heel erg leuk? Dat leek mij in ieder geval wel! We zouden ze bij elkaar kunnen zitten, zodat ze met elkaar zouden kunnen spelen. Misschien zouden ze later wel hele goede vriendjes worden! Bailey en ik waren echt beste vriendinnetjes geweest en stiekem hoopte ik nu wel een beetje dat het ook zou gebeuren bij onze kindjes! Het verschil was niet heel erg groot! Ik keek naar Zayn en het lukte me gewoon niet om te stoppen met glimlachen. Hij was echt zo blij hiermee! Ik ook, maar dat hij er ook zo blij mee was, vond ik stiekem nog veel leuker. Hij wilde het echt heel erg graag en ik was blij dat het nu ook echt mogelijk was! ‘Ik weet dat we niet zouden discussiëren over hoe hij, of zij, er uit komt te zien, maar ik vraag het me wel af,’ zei ik glimlachend. We zagen er beide natuurlijk heel anders uit. Ik had een lichtere huid, maar haren waren blond en ik had groene ogen! Dat terwijl zijn haren zwart waren, zijn ogen bruin en zijn huid getint. Dus ik was wel heel nieuwsgierig naar wat er uit zou komen! Zeker na een paar maanden. Bij Jamy en Lotus was het heel duidelijk! Ze hadden beide blauwe ogen, maar de haren van Jamy waren zwart en die van Lotus bruin! Dat terwijl ze een tweeling waren, maar dat maakte ergens helemaal niet uit! Ze waren sowieso hun eigen persoontjes, of dat zouden ze worden. Of ze nou een tweeling waren of niet! Ik leunde tegen Zayn aan en dacht even na. Uiteindelijk schudde ik mijn hoofd. ‘Nee, het hoeft geen eten te zijn. Het mag ook iets anders zijn,’ zei ik glimlachend. Het was gewoon makkelijker om het een naam te geven! Dan kon je er over praten zonder dat je over je woorden moest struikelen! Hij of zij, om dat nou steeds te zeggen, dat was gewoon veel te lastig! Het zou me niet echt uit maken wat het zou worden. In beide gevallen was het heel erg leuk. Een meisje was leuk om mee te spelen, misschien zou ik haar in sommige gevallen ook wat beter begrijpen, omdat ik zelf ook gewoon een meisje was. Een jongetje zou me echter ook heel erg leuk lijken! Als het maar gezond zou zijn, dan maakte het echt weinig uit. Daarbij had ik sowieso Jamy en Lotus! Dat waren mijn neefje en nichtje en daar kon ik ook altijd mee spelen. 

Zayn.
We hadden echt veel geluk gehad dat Carole nu al zwanger was. Volgens mij had ze echt niet bijgehouden wanneer ze wat vruchtbare was geweest. Om dat soort dingen bij te houden, was ook gewoon veel te vermoeiend. Wij hadden gewoon besloten om te stoppen met de pil, waardoor het vanzelf wel zou komen. Dat bleek wel! Dit was echt heel erg snel. Niet te snel, want ik wist zeker dat we er allebei klaar voor waren. Anders hadden we toch niet ingestemd met dat we allebei een kindje wilde. Ergens leek dat nu al weer zo lang geleden! Maar dat was het niet, het waren maar een paar maandjes en het was nu al gelukt! Ik wist zeker dat iedereen het geweldig zou vinden. Mijn ouders en de ouders van Carole werden natuurlijk voor het eerst opa en oma! Ik wist zeker dat ze dat geweldig zouden vinden. Iedereen was toch gek op kleine kindjes? Heel veel mensen in ieder geval wel en ik wist dat mijn moeder stiekem wel graag oma wilde worden. Ik kon niet wachten om het haar en de rest te vertellen! Iedereen was vast blij voor ons. "Ik vraag het me ook af." Dat mocht toch ook? Dat was niet meer dan normaal. Ik wist dat de nieuwsgierigheid alleen nog meer zou gaan worden in de loop van de tijd. Dan werd de buik alleen nog maar groter en zouden we al een paar dingetjes kunnen zien. Volgens mij was de techniek nu al zo ver dat ze een 3D-scan konden maken, waarin ze een beetje na konden bootsten hoe het kindje eruit kwam te zien. Ik wist niet of we dat zouden doen. De verrassing was ook wel leuk, dat we over negen maanden pas kregen te weten hoe hij of zij er echt uit kwam te zien. "We mogen er altijd over fantaseren." Ik zou echt geen hele discussies gaan voeren over hoe het er uit kwam te zien. Het maakte me echt niets uit. Of het mijn oogkleur kreeg of die van Carole. Of het kindje nou donker of licht haar kreeg, het maakte me echt niets uit. Ik zou sowieso van hem of haar houden! Dat deed ik nu al! Het klonk raar, maar ik was zo blij met het kindje! Het was ons kindje! Ik wilde er echt alles aan doen om er voor te zorgen dat hij of zij hier veilig opgroeide, een fijne plaats had en het idee kreeg dat we er altijd voor hem of haar waren. Ik wilde er echt alles doen voor het kindje! Ik liet me voorzichtig op het bed vallen en trok Carole dan ook mee. We konden hier even liggen en denken over alles! Ik dacht even na, het was handig om toch een benaming te hebben voor het kindje. Dan konden we zo over hem of haar spreken. "Bloempje?" Ik vond bloempje wel leuk. Het klonk een beetje voor een meisje, maar het kon ook wel voor een jochie. Bloemen waren toch wel belangrijk? Voor ons helemaal. Ik wist nog zo goed hoe ik Carole ooit had vergeleken met een hibiscusbloem. Het duurde een tijdje voordat ze open kwamen, maar als ze eenmaal uit de knop waren gekomen, dan was het wel duidelijk hoe mooi het wel niet was en hoeveel het we niet in zich had. Dat had Carole ook en dat had ze me op onze eerste vakantie wel laten zien! Dat bleef in mijn ogen toch iets heel erg moois. Ik streek zachtjes over de rug van Carole en gaf haar een kus. Ik zou de komende tijd alleen maar vrolijk rond kunnen lopen, dit was toch geweldig nieuws! Dit zou ons leven heel erg veranderen, maar alleen maar op een goede manier! 

Carole.

We zouden het wel aan iedereen moeten vertellen! Ik wist zeker dat Bailey het geweldig nieuws zou vinden. We hadden het vroeger al wel eens over onze kindjes gehad, en dat ze dan samen zouden gaan spelen en ook hele goede vriendjes zouden worden! Natuurlijk hadden we dat geroepen toen we een jaar of twaalf waren geweest, maar nu zou het misschien werkelijkheid worden? Ik zou ze nooit dwingen als ze elkaar echt niet aardig zouden vinden, maar ik wist zeker dat dat niet het geval zou zijn! Jamy en Lotus waren twee hele lieve baby’s en als peuters zouden ze vast ook heel lief zijn met ons kindje! Ik kon me niet voorstellen dat het niet goed zou gaan tussen die drie. Ons kindje zou er gelijk twee vriendjes bij krijgen, wat alleen maar goed was! Dan zouden ze al met elkaar kunnen spelen en zo ook leren om met anderen om te kunnen gaan. De tweeling zou dat sowieso al moeten, omdat ze met z’n tweetjes waren! Die zouden zo nu en dan gewoon hun speelgoed moeten delen, of de aandacht die ze kregen. Nu waren ze zich er nog niet zo bewust van, na een half jaartje, maar over een paar jaar wel en dan zouden ze er misschien toch wel een beetje om vechten, maar dat deed elk kindje toch wel een beetje? Aandacht was immers heel erg leuk! Vroeger was ik misschien een beetje verlegen geweest, maar ik had het zo nu en dan ook wel leuk gevonden om wat aandacht te krijgen! ‘We kunnen fantaseren,’ zei ik glimlachend. Daar was helemaal niets mis mee. Het zou me helemaal niets uit maken of het kindje groene ogen zou krijgen, of bruine. Misschien zou het wel een mix worden? Dat was toch wel heel erg mooi! Er waren mensen die het hadden. Volgens mij noemden ze dat hazel, maar ik wist het niet zeker. Daarbij wist je dan ook niet helemaal zeker welke kleur het nou echt was. Groen of bruin. Het zou hoe dan ook een prachtig kindje worden, want het zou ons kindje worden! ‘Misschien krijgt hij of zij wel bruingroene ogen?’ Dat was ook nog een mogelijkheid! Je wist het echt niet! Het kon net zo goed zijn dat het blauwe ogen zou krijgen, want dat zat ook nog in de familie. Alles was dus mogelijk. Over negen maanden zouden we er vanzelf achter komen. Ergens klonk dat nog zo lang, maar het kon ook heel erg snel gaan! In die negen maanden moest er immers nog heel erg veel gebeuren! We zouden een kinderkamer moeten maken en inrichten! We hadden er wel een kamer voor, al was het geen kinderkamer geweest toen we het hadden gekocht. Het was nu een logeerkamer, maar we hadden ook nog een zolder en die zouden we ook altijd kunnen gebruiken! Misschien was dat wel heel erg leuk? Het was lekker ruim, dus we zouden er alle kanten mee op kunnen! Een ruime kamer was ook wel fijn, voor later. Ik grinnikte toen Zayn ons achteruit liet zakken en ik ging zelf iets beter zitten. Ik gaf hem een kus en glimlachte. ‘Bloempje klinkt heel erg leuk.’ Het klonk wel een beetje meisjesachtig, het kon natuurlijk ook een jongetje zijn! Al maakte dat nu toch helemaal niets uit? Misschien werd het wel een meisje? Het klonk wel zo, als we het een bloempje zouden noemen. Het kon echter net zo goed een jochie zijn en dat zou ik ook echt niet erg vinden! Ik nam zijn hand weer vast en plaatste onze handen samen op mijn buik. ‘Ons kleine bloempje.’ Het was echt nog een klein bloempje, eerder nog een zaadje! Eentje die uit zou groeien tot een prachtige bloem. Het zou een hele tijd duren, maar het resultaat mocht er vast wel wezen!

Zayn.
Iedereen was vast blij voor ons! Dat kon haast niet anders. Bailey en Liam vonden het vast geweldig, zo hadden Jamy en Lotus ook een speelmaatje. Ze waren nu nog veel te jong om dat te begrijpen of überhaupt echt te spelen. Ze kregen dan wel echt steeds meer door en ze begonnen echt met dingen te bewegen, maar het was niet zo dat was wisten wat spelen was. Over negen maanden waren die twee net anderhalf jaar, dus ik vroeg me af of ze er dan al wel iets van begrepen. Waarschijnlijk nog niet, maar er kwam een leeftijd waarop ze samen met ons kindje konden spelen. Ik wist zeker dat Carole en Bailey dat zouden willen, het waren hun kindjes, dus stiekem hoopten ze daar wel op. Natuurlijk deed ik dat ook wel, ik was vaak genoeg overdag bij Liam. Hij deed het prima in zijn eentje, hij kon heel erg goed voor zijn twee schatjes zorgen, maar ik vond het ook leuk om er te zijn. Ik hielp wel een beetje mee en daardoor had ik ook wel wat dingen geleerd voor ons eigen kindje. Ik wist hoe ik een luier moest verschonen, hoe ik flesjes moest maken en hoe waren een badje moest zijn. Er waren al heel veel dingen die ik wist doordat ik een beetje mee had geholpen met Jamy en Lotus. Carole ook! Toch was een eigen kindje anders, dat wist ik ook wel. Het gehuil werd misschien wel erger, omdat er iets aan de hand was met je eigen schatje. Dat mocht natuurlijk niet! Daarom moest het huilen gewoon tegen worden gegaan. Baby’s huilden echter nou eenmaal, daar was echt heel erg weinig aan te doen. Zo communiceerden ze nou eenmaal. Ze moesten juist huilen, dat gaf ons aan als er iets aan de hand was. Dat kon zijn dat hij of zij honger had, of had gepoept en dat ongemakkelijk aanvoelde, maar het kon ook heel wat anders zijn. Ieder kindje was anders, dus het kon zijn dat ons kindje helemaal niet zoveel huilde. Het was iets wat we vanzelf zagen, we hoefden het nu ook helemaal niet te weten. Ik zou dit allemaal over me heen laten komen. Natuurlijk was ik heel erg benieuwd naar het kindje, maar het was niet goed als hij of zij te vroeg werd geboren, dus van mij mocht het zo lang mogelijk in de buik van Carole blijven, daar was het immers het veiligst! "Fantaseren is goed." Ik ging echt geen ruzie met Carole maken omdat ik vond dat ons kindje groene ogen kreeg en zij vond dat het bruine ogen werden. Uiteindelijk maakte het helemaal niets uit! Het was ons kindje, maar het dan uit of het een groene of bruine ogen waren? Ik zou net zoveel van hem of haar houden. "Dat zou heel erg mooi zijn." zei ik glimlachend. Het klonk mooi, het was dan een beetje van ons beide. Stiekem hoopte ik daar toch wel op, dat het een perfecte mix was. Dat er dingen van mezelf te zien waren, maar ook van Carole! "Dan is het ons bloempje." Stemde ik in. Ik streek zachtjes met mijn vingers over haar buik heen. Het was echt een vreemd idee dat daar ons kindje in zat, maar het was toch ook wel heel erg mooi! Ik vond het echt geweldig. Ik kroop iets naar beneden en draaide me wat op mijn zij, zodat ik een kus op haar buik kon drukken. "Hee klein bloempje. Mama en papa vinden het geweldig dat je er bent, we kunnen niet wachten om je te zien." zei ik zachtjes. Ik had ook heel wat tegen Aibel gepraat, uiteindelijk moesten ze toch wel iets kunnen horen toch? Heel erg ver weg, maar het was vast iets. Daarbij was het gewoon het idee dat telde. 

TS van ongeveer twee maandjes (:

~

Carole.

Ik was al bijna twee maanden zwanger! Iets meer dan acht weken! Volgens mij tien. Dat betekende dat we bijna de dertienwekenecho zouden krijgen! Dan zouden we ons kindje voor de eerste keer kunnen zien! Iets wat echt heel erg speciaal was en ik kon ook niet wachten om ons bloempje te zien! Want dat was ze wel, ons bloempje. Door die naam dacht ik wel meteen aan een meisje en daar hield ik het voor nu ook bij. Als het anders zou zijn, dan was het ook niet erg. Dan was het een heel mannelijk bloempje! Zayn en ik hadden het al aan een hoop mensen verteld. Natuurlijk als eerste aan Liam en Bailey, die het helemaal geweldig vonden! Vooral Bailey had heel erg enthousiast gereageerd, net zoals mijn ouders en die van hem! De ouders van Zayn waren al langs gekomen en ze hadden natuurlijk ook zijn zussen meegenomen. Die zouden tante worden. Mijn familie wilde in de zomervakantie komen, wat al bijna was! Ze wilden toch ook heel graag weten hoe het met hun kleindochter ging, en met ons! Het was jammer dat ze niet sneller konden komen, maar ze zouden komen en dat was het belangrijkste. Daarbij had ik mijn beste vriendinnetje! Die wist hoe het was, dus die zou me er echt wel doorheen helpen! Ik was vandaag naar Bailey en Liam gegaan, al was alleen Bailey er. Ik had een dagje vrij en de jongens waren samen iets aan het doen, dus het had me leuk geleken om naar Bailey te gaan, en de tweeling. Ze werden al zo groot! Ze waren al acht maanden! Kruipen ging al heel erg goed, ze hielden steeds meer dingen vast en ze reageerden al op hun naam! Praten lukte niet echt, maar ze reageerden wel op geluid en soms deden ze het ook na! Volgens mij probeerden ze al wel een beetje te staan, maar dat ging ook nog niet helemaal lekker. Zelf zat ik op de bank, samen met Bailey, en de tweeling was rond aan het kruipen op de grond. Het was echt heel erg leuk om te zien! Ze zagen er beide prachtig uit. Lotus leek op Bailey vond ik, Jamy ook, maar hij had ook wel wat van Liam! Ik zag dat Jamy deze kant op kroop en zijn handjes vervolgens rond de bank plaatse, in de hoop dat hij zichzelf op kon trekken. Zijn beentjes konden hem echter nog niet houden, waardoor hij op zijn billen terecht kwam. Ik schoot in de lach en tilde hem van de grond. ‘Jamy toch, staan is ook heel erg lastig.’ Ik gaf hem een kusje en zette hem vervolgens op mijn schoot. Ik vond dat Bailey en Liam het toch heel erg goed deden. Het ging prima op hun manier en ze hadden beide genoeg tijd voor de tweeling. Liam misschien wat meer dan Bailey, maar ze zorgde wel dat ze tijd genoeg had voor haar kindjes! Als het aan haar lag, was ze er de hele dag mee bezig. Volgens mij vond ze vooral het aankleden leuk! Het was nu zomer en Lotus had dan ook een heel lief jurkje aan! Anders was het ook veel te warm! Ik grinnikte toen ik de handjes van Jamy over mijn buik voelde. ‘Daar zit ook een kleine baby in, een heel klein bloempje,’ vertelde ik hem zachtjes. ‘Ik denk dat het een zij wordt, vindt je dat leuk? Misschien wordt ze wel je beste vriendinnetje, of wel meer dan dat? Als Zayn dat goedkeurt natuurlijk. Misschien wil hij wel helemaal niet dat jij iets met zijn bloempje krijgt.’ Al wist ik haast wel zeker dat het niet zo zou gaan. Zayn was dan wel een schat en hij beschermde ons nu al heel goed, maar hij wist ook dat liefde iets was wat je niet kon stoppen. Iets wat ook maar goed was, anders was ons bloempje er nu niet geweest!

Bailey.
Carole was gewoon zwanger! Ik kon het haast niet geloven, maar ze was echt zwanger. Nu al iets van twee maanden! Ik had het zo geweldig gevonden toen ze het ons was komen vertellen. Ik had haar heel erg goed vastgenomen en ik had ook even niet los willen laten. Het was zo mooi om moeder te worden en Carole verdiende dat ook! Ze kregen gewoon een kindje en het leukste was misschien wel dat hij of zij niet heel erg veel jongen zou zijn als Jamy en Lotus! Ze hadden dan een speelmaatje erbij! Ze hadden elkaar dan wel, maar op een gegeven moment zouden ze het toch wel een beetje zat worden om hele dag met elkaar te spelen. Er waren heel erg veel verschillende dingen die ze konden doen, helemaal omdat het een meisje en een jongetje waren. Dan hadden ze toch een beetje andere interesses. Dean had het vroeger helemaal niets uitgemaakt, hij was ook wel met poppen gaan spelen. Het kon best dat Jamy ook zo was, of dat Lotus juist gek was op auto’s. Het maakte me helemaal niets uit waar ze precies mee wilden spelen, als ze maar gewoon netjes samen konden spelen. Ik wilde niet dat ze de hele tijd op tablets of computers zaten. Ze moesten maar gewoon lekker rondrennen, we hadden een grote tuin. Daar zouden ze nog niet zomaar alleen in rond kunnen rennen, omdat we daar een zwembad hadden aangelegd, maar we zouden onze schatjes wel goed in de gaten houden. Daar was helemaal niets mee? Ik vond het juist leuk om te doen! Ze groeiden nu al zoveel. Ze konden nu al zoveel meer dingen dan maanden geleden. Ze kropen allebei, waardoor ze graag alles wilden ontdekken. Lotus was in mijn ogen net iets nieuwsgierig dan Jamy, maar Lotus was sowieso een beetje meer koppig, als je het zo kon noemen. Ze wist hoe ze aandacht moest krijgen, zeker van Liam. Op de een of andere manier kreeg ze dat ook nog steeds voor elkaar. Het was niet fijn om haar te horen huilen, maar op sommige momenten deed ze het echt alleen voor de aandacht en niet omdat ze zich niet fijn voelde. Het was wel echt een schatje om te zien, net zoals Jamy. Het was zo leuk om ze echt aan te kleden. Ik vond het heel leuk om een jongetje en een meisje te hebben. Ik had mijn kinderen nooit hetzelfde aangekleed, ook niet als het twee meisjes of twee jongetjes waren geweest, maar het was altijd leuk om iets over te laten komen. Zeker als we ergens naar toe gingen. Tijdens een verjaardag mochten ze toch ook wel zien dat ze onze kindjes waren en dat ze een speciale band samen hadden. Dat hadden ze namelijk echt. Ze konden nog niet praten, maar wel brabbelen en op sommige momenten leek het echt alsof ze hele gesprekken met elkaar aan het voeren waren. Het was heerlijk om bij ze thuis te zijn en dat kon nu steeds meer! Ik was klaar met mijn afstudeerproject, wat een modeshow was geweest, met natuurlijk een heel uitgebreid verslag er omheen. Ik wist de uitslag nog niet precies, maar het leek me dat het wel goed was gegaan. Dan had ik bijna een diploma! Jasmine en ik waren al gaan fantaseren en we wilden toch echt wel iets samen opzetten. Het liefste een modelijn of een winkel waar we zelf echt dingen konden verkopen van onszelf. Ik moest lachen om Jamy. Ze konden beiden nog niet echt staan, ze probeerden het wel, maar heel vaak vielen ze dan weer om. Het kwam allemaal vanzelf we, ze waren ook nog jong. Jamy leek echt geïnteresseerd te zijn in de buik van Carole, dat was zo lief om te zien! "Je moet heel erg lief voor haar zijn, maar dat ben je wel he." Ik streek door de kleine haartjes van Jamy, ze waren zwart, dat was toch echt wel leuk om te zien, zeker met die blauwe kijkers! "En dat moet Zayn maar, want Jamy is een schat." Ik wist zeker dat hij dat zou blijven! 

Carole.

Je kon echt het verschil zien tussen Jamy en Lotus. Lotus was veel meer aan het ondernemen, ondanks dat ze alleen nog maar aan het kruipen was. Als het aan haar lag, dan kroop ze overal en nergens heen en als er iets was om aan te raken, dan deed ze dat ook echt wel! Ze vond alles heel erg leuk en interessant. Het was wel heel erg grappig om te zien, al kon het ook wel heel gevaarlijk zijn! Sommige dingen kon ze namelijk niet zomaar aanraken! Jamy was in dat opzicht een stuk rustiger! Hij ging ook wel op ontdekking uit, maar hij vond het ook niet erg om gewoon bij iemand zitten en daar naast te zitten. Wat hij nu deed! Jamy was ook wel echt een schatje, Lotus natuurlijk ook! Ze waren beide heel erg lief en ik kon niet wachten om zelf ook zo’n schatje rond te hebben lopen in ons huis! Het zou nog wel een tijdje duren, zeven maanden! Ik was nog maar net twee maanden zwanger. Er was nog niet echt wat te zien, maar ik merkte wel aan mezelf dat ik iets was aan gekomen? Dus ons bloempje zat er echt! Werken ging nu nog wel prima, ik kon alles nog doen. Wel merkte ik aan mezelf dat ik veel meer snoepte tijdens het werken. Dat ik toch nog even de lepel aflikte, of wat van de decoratie opat, als er over was. Heel erg netjes was het niet, maar op dat moment had ik er dan echt zin in en dan kon ik het gewoon niet laten! Thuis had ik het ook, maar daar kon ik zelf natuurlijk van alles pakken! Laatst had ik me weer gestort op broodjes nutella met banaan, dat vonden mensen al vreemd! Ik vond het best een goede combinatie! Al was het eigenlijk nog beter om gewoon nutella op de banaan te smeren. Daar was ik laatst dus achter gekomen! Dat was ook echt heel erg lekker! Ik keek van Bailey naar Jamy en glimlachte. ‘Jamy is een schatje. Hij is mijn kleine poepdoos, of niet?’ Ik keek naar Jamy, wie omhoog naar mij keek, met zijn blauwe ogen. Ik grinnikte en ging ook even met mijn vingers door zijn haartjes. Hij was gewoon echt een lieverd! ‘Zayn vindt jou ook heel lief hoor, dus ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen. Je mag echt wel met ons bloempje spelen. Als je maar lief voor haar bent.’ Het klonk gewoon als een haar! Dus daar bleef ik nu ook gewoon bij. Het was mijn eerste ingeving en tot nu toe waren die altijd uit gekomen! Bij Noah hadden we het misschien nooit kunnen zien, maar ik had het goed gehad bij Aibel en ook bij Jamy en Lotus! Nu dacht ik dat er een klein meisje in mijn buik zat, dus daar zou ik bij blijven. Jamy draaide zich zo dat hij zijn hoofdje op mijn buik kon leggen, waardoor ik begon te lachen. ‘Er is nog niks te voelen hoor, ze is nog heel stil.’ Ik kon haar zelf nog niet eens voelen! Laat staan dat Jamy opeens iets zou voelen bewegen. Dat zou misschien tegen zijn verjaardag wel kunnen, want dan was ik zes maanden zwanger, maar nu kon dat nog niet! Ik kon echter niet wachten tot ik haar zou kunnen voelen. Ik wist nu ook wel dat ze er in zat, maar het leek me echt heel bijzonder om haar te kunnen voelen. Dat was iets wat je gewoon niet kon begrijpen, tot je het echt voelde. Ik had het natuurlijk wel bij Bailey gevoeld, maar dat was aan de buitenkant geweest! Mijn bloempje zat nu in mijn lichaam en als ze daar zou bewegen, zou dat toch echt heel erg anders voelen! Bailey had ook al gezegd dat het gevoel niet echt uit te leggen was, maar dat het echt de moeite waard was. 

Bailey.
Het was leuk dat er nu al echt verschillen te zien waren. Natuurlijk kon iedereen nu wel zien dat Lotus een meisje was en Jamy een jochie, maar er waren zoveel andere dingen. Hun innerlijk begon zich al echt te vormen en het was grappig hoe verschillend ze wel niet waren! Lotus was nu al veel eigenwijzer, maar ook iets zelfstandiger. Aan de andere kant kon ze echt heel erg aanhankelijk zijn. Ze hield van aandacht, maar daar was Jamy ook niet vies van. Hij vond het geweldig als Carole langs kwam, volgens mij wilde hij dan gewoon het liefste bij haar zitten, net zoals hij nu deed! Ergens was dat toch wel heel erg schattig. Als ik een dag was geweest, was het ook heel erg lief om hun gezichtjes te zien. Ik wist niet of ze echt al besef hadden van tijd, maar het leek er wel op! Ze werden allebei blij als ze me zagen en natuurlijk werden ze dat ook van Liam. Soms vonden ze het moeilijk om bij iemand anders te zitten, alsof ze echt eenkennig aan het worden waren. Gelukkig was het niet zo dat Lotus alleen maar bij Liam wilde zijn en Jamy bij mij. We konden ze gewoon allebei vasthouden, al merkten ze allebei wel als papa of mama er niet was en dat vonden ze niet altijd even leuk. Ik vroeg me soms echt af wat er in hun hoofdjes omging! Volgens mij al heel erg veel. Ze kregen natuurlijk ook wel heel erg veel te zien. Alles leek nieuw! Er waren zoveel dingen om hen heen! Gelukkig ging het ook heel erg goed met Peaches, die vrolijk rond huppelde op tijden zoals nu. Ze konden rustig rondkruipen en vaak gingen ze ook nog wel een achter Peaches aan. We moesten wel een beetje oppassen dat Jamy of Lotus haar niet ineens aan de staart trokken, want dan kon het nog wel eens zijn dat er werd gebeten. Iets wat Peaches dan echt niet zo bedoelde, het was een schatje, zeker met de kindjes! Peaches was toch wel een beetje ons eerste kindje geweest. We hadden haar nu al heel wat jaartjes en we hadden haar ook dingen moeten leren! Waaronder het zindelijk worden. De kindjes waren nog lang niet zo ver, maar ik vond het ook niet zo heel erg om hun luiers te moeten verschonen, natuurlijk het was niet het meest frisse wat er bestond, maar wat moest je dan? Het was je eigen kindje, dus dat maakte het al heel wat minder erg. Ik schoot in de lach, door Carole. Volgens mij vond ze het ook helemaal niet erg om een luier te verschonen van die twee. Dat terwijl het nog best wel vaak moest gebeuren, daarom was Jamy toch ook wel een beetje een poepdoos! Lotus net zo goed, maar prinsesjes poepten natuurlijk niet, dat was veel te vies. "Hij is vast heel erg lief, he kleine man." Hij was nu al heel erg lief! Hij legde zelfs zijn hoofdje op de buik van Carole, alsof hij begreep dat er een speelmaatje voor hem inzat. Ik pakte mijn mobiel er voorzichtig bij en maakte een foto. Dit moest gewoon vast worden gelegd! Het was veel te lief. Ik keek vervolgens even rond, op zoek naar Lotus. Je moest haar altijd goed in de gaten houden. Ik moest lachen toen ze op haar buik voor het mandje van Peaches lag. Peaches was haar natuurlijk aan het likken, dus daar moest ook even foto van worden gemaakt. We maakten elke dag wel foto’s! Zo kon je zien hoeveel veranderde, daarbij was het zo dat ze iedere dag haast iets anders deden! Het was echt niet zo dat we alles deelden op Social Media, wel eens een fotootje, maar ik vond het gewoon zelf belangrijk dat we die dingen vastlegden, zodat we er later aan terug konden denken. Ik streek nog even door de haartjes van Jamy. "Je moet ook wel heel lief zijn voor tante Carole, het is soms heel zwaar om je vriendje of vriendinnetje te dragen."

Carole.

Toen we een paar dagen geleden nog op hadden gepast, hadden we wel gemerkt dat we echt goed op Lotus hadden moeten letten. De tweeling was toen overdag bij ons geweest en ondanks dat ze er al wel eens waren geweest, was het nu anders geweest. Nu hadden ze rond kunnen kruipen en dat was natuurlijk heel erg leuk voor die twee gezeten. Op een gegeven moment was Lotus gewoon naar de keuken gekropen en dat was nou niet echt een plek waar een baby thuishoorde! Dus we hadden haar snel opgetild en haar weer meegenomen naar de kamer, waar we samen met haar en Jamy hadden gespeeld. Ik vond het echt heel erg leuk om te doen! Het waren gewoon twee lieverds en ze deden me echt aan Bailey denken! Vooral Lotus, als ik keek naar haar innerlijk. Ik had Bailey dan nooit als een kleine baby meegemaakt, maar ik wist wel hoe ze was en het was duidelijk dat Lotus haar eigenwijsheid toch echt van haar mama had! Het was mooi om te zien dat Bailey nu echt een mama was en dat ze zich ook echt zo gedroeg. Ze was ook dol op haar kindjes en dat was ook echt aan haar te zien! Als ze hen dan weer op kwam halen, na het oppassen, dan kregen ze beide toch echt een knuffel en een kus. Ik zag ook echt aan haar dat ze dit geweldig vond. Ze vond het echt niet erg om er iets eerder uit te gaan voor die twee. Al viel het nu wel weer mee. De tweeling had nu toch een soort van ritme gekregen, waardoor ze een stuk beter sliepen. ‘Vast wel, ondanks dat hij een poepdoos is,’ zei ik glimlachend. ‘Maar wel mijn poepdoos.’ Zo had ik hem genoemd toen ik een luier had moeten verschonen en die had behoorlijk vol gezeten, maar ik had er best om kunnen lachen. Het hoorde er ook gewoon bij! Het stonk dan wel heel erg en het zag er heel smerig uit, maar het hoorde er nou eenmaal bij. Je kon ze niet rond laten kruipen met nog poep en plas in hun luier! Dat moest dan gewoon verschoond worden, anders zouden ze waarschijnlijk een ontsteking krijgen en dat was echt niet de bedoeling! Poepluiers moesten verschoond worden en zo erg vond ik het nog niet om te doen. Als ze maar een beetje meewerkten, dan was het goed. Ik glimlachte toen Bailey een foto maakte en bleef zo stil mogelijk zitten, zodat de foto ook echt goed zou lukken. ‘Die moet je maar naar Zayn sturen.’ Ik wist zeker dat hij het geweldig zou vinden! Hij lag er vaak net zo bij als Jamy! Al vanaf dag één had hij tegen ons bloempje gepraat en ik vond het heerlijk om er naar te luisteren. Hij klonk al zo lief, als een echte papa! Dus ik kon niet wachten om hem echt te zien, met ons kleine schatje in zijn armen. Het zou hoe dan ook heel lief zijn. ‘Wees inderdaad maar lief voor tante Carole,’ zei ik lachend. ‘Dat houdt in dat je niet meer aan mijn haren mag trekken, meneertje.’ Dat had hij laatst gedaan, maar dat was ook mijn eigen schuld geweest. Ik had mijn haar boven zijn gezichtje laten bungelen en toen had hij er naar gegrepen. Het had me echt verbaasd hoe sterk zo’n klein jochie kon zijn! Ik keek even naar Lotus, wie Peaches had gevonden en achter haar aan kroop. Ik schudde lachend mijn hoofd. Het zag er gewoon heel erg lief uit! Het zou vast niet lang duren voordat ze echt zou kunnen staan en er achter aan zou lopen! Al zou ze dan waarschijnlijk nog wel vallen, maar Lotus kennende zou ze dan net weer zo eigenwijs opstaan om door te lopen. ‘Ik hoop echt dat ze goede maatjes worden. Dat zou leuk zijn.’

Bailey.
Natuurlijk was het nu heel wat leuker. De kindjes begonnen echt meer dingen te doen! In het begin hadden ze vooral liggen slapen. Een baby had ook echt heel erg veel slaap nodig! Heel veel meer dan slapen, eten en poepen hadden ze niet gedaan. Nu waren ze ook wel snel moe, maar ze deden al echt wel dingen. Ze begonnen te brabbelen en ze konden al echt spelen met dingen. Ze konden echter nog steeds heel erg goed in je armen liggen, dat vonden ze geweldig. Lotus deed er alles aan om even bij haar papa in de armen te kunnen liggen. Ze was echt gek op haar papa, vast ook wel op mij, maar Liam verwende haar ook wel. Bij hem kreeg ze makkelijker dingen bij elkaar. Er hoefden maar traantjes in haar ogen te komen en meteen mocht ze wat langer bij hem blijven. Het was zijn kleine prinses en ik vond dat echt heel erg lief om te zien! Liam was ook wel net zo gek met Jamy! Maar het was toch net iets anders, ondanks dat Lotus juist de eigenwijze van het stel was en Jamy het prima vond om de hele dag bij je te zitten. Ik knikte en stuurde de foto dan ook naar Zayn. ‘Je bent niet de enige die niet kan wachten op het bloempje =).’ Zette ik er onder voordat ik hem verstuurde. Ik wist zeker dat hij het leuk zou gaan vinden, dat kon haast niet anders! Hij was ook gek op Jamy en Lotus! Ik legde mijn mobiel weg en stond toch maar even op van de bank, zodat ik Lotus van de grond kon tillen. "Voordat deze mevrouw zo naar de keuken gaat of je Peaches pijn doet, dat mag niet." Ik liep naar de bank en zette haar op mijn schoot. "Kijk je broer is kennis aan het maken met jullie nieuwe vriendje of vriendinnetje." Ik hoorde Lotus wat brabbelen, ze was het duidelijk niet eens dat ik haar van de grond had gehaald, maar nu was het even beter! Ik wist ook niet waar ze helemaal heen kroop en het kon al mis gaan als ze één seconden uit het zicht was. Ik vertrouwde Peaches echt wel met Lotus en Jamy, maar andersom was dat vertrouwen er echt nog niet helemaal! Je wist nooit wat die twee zouden gaan doen. Ze konden ineens aan de staart of de oren gaan trekken en Peaches zou haarzelf dan verdedigen! Dat was niet meer dan normaal! We konden het gewoon niet hebben dat één van drie pijn had. Ze waren alle drie onze kindjes! "Hij is gewoon geen blond haar gewend." Zei ik lachend. Al had Carole het laatst wel een beetje uitgelokt, ze had haar gezicht voor zijn gezichtje gehouden! Jamy klemde zijn handen ook wel eens in mijn haar, net zoals Lotus. Volgens mij vonden ze dat gewoon leuk om te doen! Voor hen was het ook gewoon eens soort van speelgoed. Ik bewoog wat met mijn benen, waardoor Lotus zachtjes op en neer ging, iets wat ze geweldig vond, want al snel kwam er een schaterlachje uit haar mondje. Na een tijdje had je toch wel door hoe je je kindjes weer vrolijker moest krijgen. Niet dat het altijd op deze manier ging, maar na een tijdje kreeg je wel echt door wat er aan de hand was en wanneer de tranen echt waren of niet. "Dat zou heel erg leuk zijn. Dat vindt jij ook vast he Lotus?" Ik probeerde hen naampjes zo vaak mogelijk te zeggen, ze reageerden er al echt wel op, al reageerde Lotus ook niet zo hard op Jamy zijn naam.  Alsof ze niet wilde dat haar broertje meer aandacht kreeg dan zij en ze perse moest weten wat er aan de hand was. Al kreeg ze daar natuurlijk nog niet veel van mee, het zag er wel op die manier uit. 

Carole.

Ik vond het juist heel erg mooi dat Zayn met ons bloempje wilde praten? Dat hij op zijn eigen buik lag om zijn gezicht bij die van mij te kunnen houden en alles te vertellen. Het was niet zo dat ze echt alles kon horen, maar ze kreeg wel degelijk geluid mee en het was een fijn idee om te weten dat ze gewend was aan haar vaders stem? Daarbij vond ik het ook heel erg leuk om te horen! Zayn praatte zo lief tegen haar, alsof ze al bij ons in de kamer had. Hij had het over hoeveel we al van haar hielden, en dat we heel erg blij met haar waren, maar soms had hij het ook over haar opa en oma en haar tantes. Dat niemand echt kon wachten om haar te zien, want iedereen was nieuwsgierig naar haar en dat waren wij natuurlijk ook! Ze zou hoe dan ook prachtig worden en ik kon niet wachten om hier te zitten met haar in mijn armen, terwijl Jamy en Lotus naast me zaten om te kijken naar hun nieuwe vriendinnetje, of vriendje. Ze zouden haar hoe dan ook geweldig vinden, net zoals wij. We waren nu al dol op haar en op alle momentjes die ze mij en Zayn nu al had geschonken! We hadden het heel erg vaak over haar en we waren toch al een beetje wezen kijken voor dingetjes voor de kamer, of speelgoed! Kleertjes waren ook heel erg leuk om naar te kijken. Alles was gewoon nog zo klein en lief! Ik keek op naar Lotus en schudde lachend mijn hoofd. ‘Ze is net zo eigenwijs als haar mama.’ Dat was echt zo! Bailey was ook altijd eigenwijs geweest, iets wat in mijn ogen toch wel heel stoer was geweest, want ik was dat totaal niet geweest en ik had ook nooit zomaar geroepen dat ik het ergens niet mee eens was geweest. Bailey wel! Die had dat ook wel moeten doen, want ze had een oudere zus en een oudere broer gehad! Dat was ook niet altijd even makkelijk en dan moest je ook wel zorgen dat je een beetje aandacht kreeg! Dus het was in mijn ogen niet meer dan logisch dat ze eigenwijs was, maar Lotus was het nu al en dat vond ik echt heel erg grappig om te zien. Ik keek weer naar Jamy en bleef zachtjes door zijn haartjes aaien. Het was lief dat hij even kennis kwam maken, ondanks dat hij helemaal niet wist dat er een kindje in zat. ‘Als ze iets zegt, moet je het wel aan mij vertellen hoor,’ al begreep hij daar natuurlijk helemaal niets van. Het was gewoon leuk om tegen hem en Lotus te praten! Ze reageerden al wel op hun namen en volgens mij zou het ook niet heel erg lang duren voordat ze zouden beginnen te praten! Het zouden kleine woordjes zijn, maar het zou al geweldig zijn als ze mama en papa zouden kunnen zeggen, of mijn naam! Al was die volgens mij best lastig voor een klein kindje. Voor Bailey had dat ook een hele tijd geduurd! Ik keek naar Lotus en stak mijn hand naar haar uit, die ze al snel vastnam. ‘Jullie worden vast hele goede vriendinnetjes. Je moet wel een beetje op haar letten hoor, maar dat doe je vast wel. Dat kan jouw mama ook heel erg goed.’ Bailey had ook altijd op mij gelet en dat vond ik nog steeds heel erg lief. Ze had zichzelf heel erg vaak aan de kant geschoven voor mij en ze had er ook echt voor me willen zijn. Ze was een geweldige beste vriendin geweest, door de jaren heen. Vooral toen we het zo moeilijk hadden gehad samen. Ik wist niet of iedere vriendschap dat zou overleven, maar die van ons had dat gedaan en daar was ik echt trots op. 

Bailey.
Carole en Zayn zouden hele goede ouders worden! Ze waren echt twee lieverds, het was al zo leuk om ze te zien hoe ze met Jamy en Lotus omgingen. Ze pasten wel eens op, wat voor ons ook wel fijn was, omdat we zo ook wat dingen konden doen samen. Ik nam de kindjes graag mee naar dingen, maar ik wist dat ik ze ook geen plezier deed als ik ze overal mee naar toe nam. Ze hadden ook rust nodig, aan de andere kant, ze moesten ook leren bij mensen in de buurt te zijn. Dat konden ze wel en dat was ook wel nodig! Ik ging mijn plannen niet aanpassen omdat ze misschien in een hele groep mensen terecht kwamen. Het was juist goed dat ze zoveel mogelijk mensen om zich heen hadden. Helemaal als ze dan ook nog in slaap konden komen. Liam en ik kwamen beiden niet uit een klein gezin, daarbij hadden we ook genoeg vrienden, waardoor het toch wel wat drukker was tijdens verjaardagen. Lotus vond alles wel best, zolang ze maar aandacht kreeg en Jamy die ging makkelijk slapen. Hij was wel het makkelijkste van de twee. Het kon allemaal nog veranderen, maar ik was sowieso gek op die twee en ze verdienden allebei zoveel mogelijk liefde. "Mama is niet eigenwijs he?" vroeg ik lachend. Natuurlijk was ik dat wel en dat wist ik zelf ook maar al te goed. Het was al heel wat dat ik dat gewoon toegaf? Ik kon heel erg eigenwijs zijn, maar dat kwam ook vaak omdat ik vond dat ik echt gelijk had! Vaak had ik dat ook gewoon! Dan hoorde je toch ook een beetje eigenwijs te doen? Het was je eigen standpunt. Ik streek zachtjes over de bruine haartjes van Lotus, ze waren nog niet heel erg lang, maar ze had al wel haarbandjes in. Ik vond het leuk om haar bandjes in te doen met bloemetjes en dat soort dingen. Al deed ik dat alleen als ik wist dat ze er zelf geen last van had. Volgens mij vond ze het nu niet heel erg, dat was alleen maar leuk! Ik gaf Lotus een kus op haar voorhoofd en pakte haar handje vast. "Waar heb je Ollie gelaten?" We hadden de olifantjes van de tweeling gewoon een naam gegeven. Ollie en Dumbo. Ze waren niet heel erg origineel, maar ik vond het wel schattig. Net zoals de olifanten zelf. Die waren eigenlijk veel te groot voor de tweeling, maar ze waren wel veilig. Ze hadden geen oogjes die er los op zaten of wat dan ook. Daarom ging het precies goed! Ze speelden er echt mee! Net zoals met andere dingen, vooral als ze lawaai maakten. Dat vonden ze beiden geweldig. Ze waren echt gek op geluidjes, waardoor ze heel erg hard konden gaan lachen. "Of het stiekem voor jezelf houden, als het geheimpjes zijn." Jamy snapte er niets van, maar het was gewoon leuk om tegen ze te praten, ondanks dat ze er nog geen meter iets van begrepen en ook nooit terug zouden kunnen praten. Toch leek het soms echt alsof ze wel degelijk echt goed luisterden en het ook nog eens begrepen. "Ik denk dat Lotus dat wel heel erg goed kan." Het was wel een beetje zo dat ik altijd voor Carole had willen zorgen. Vanaf kleins af aan eigenlijk al wel. Helemaal toen ze haar onder de gele verf hadden gegooid. Dat had ik echt heel erg gevonden, dus toen was ik wel meteen in de verdediging gegaan. Maar het was eigenlijk altijd verder gegaan en ik wilde nu nog steeds wel een beetje voor haar zorgen. Ik gaf Carole een kus op haar wang en legde mijn hoofd op haar schouder. "Je wordt een hele goede mama. En ik weet zeker dat die kleintjes hele goede vriendjes worden." Ergens moesten ze dat gewoon! 

Carole.

Ik wilde ons kindje ook niet dwingen. Als zij geen vrienden zou willen worden met Jamy en Lotus, dan zou dat niet erg zijn. Misschien wel jammer, maar als ze elkaar niet zouden liggen, dan zouden we dat ook niet moeten pushen, toch? Dat Bailey en ik goede vriendinnetjes waren, en Zayn en Liam, betekende niet dat het bij hen ook zo moest zijn. We zouden het allemaal geweldig vinden om hen samen te zien spelen, maar als ze elkaar echt niet zouden liggen, dan hield het op. Ik wist ook wel dat Lotus en Jamy echt twee lieverds waren, maar soms lagen mensen elkaar gewoon niet? Of de één nou aardig was of niet, soms gebeurde dat gewoon. Ik kon het me haast niet voorstellen, maar we zouden het vanzelf wel zien? We konden nu al zien dat Lotus toch een behoorlijk eigenwijs dametje was en dat Jamy in sommige dingen toch echt wat rustiger was. Hij vond het ook heerlijk om nu lekker bij mij te liggen en dat vond ik ook leuk! Hij was echt een schattig jochie en ik vond het leuk om met hem te kunnen praten, ondanks dat hij helemaal niks begreep van wat ik allemaal zei! Dat maakte het juist alleen maar leuker. Hij brabbelde vaak wel wat terug en soms knikte hij al een beetje, dus dan leek het net alsof hij me begreep! Misschien was het wel niet zo, maar ik vond het leuk! ‘Volgens mij ligt Ollie daar?’ Ik wees naar de hoek van de kamer, waar Lotus net had gekropen. Het was leuk om te zien hoe ze de hele kamer doorkroop, met haar olifantje in haar hand. Vaak pakte ze hem bij de slurf, aangezien dat het makkelijkste was om vast te houden. Dan kroop ze zo met haar olifantje ergens heen en gingen ze op hele avonturen. Ze hadden het bij ons ook heel erg leuk gevonden! Al hadden we wel echt goed op ze moeten letten. Trappen waren immers ook behoorlijk boeiend, vooral voor Lotus, maar ze waren ook heel erg gevaarlijk! Dus daar hadden we toen wel op moeten letten. Ze kon misschien nog niet echt staan, maar dat was ergens juist het gevaarlijke. Als ze overeind zou komen op een trede en zou vallen, dan zou er heel wat kunnen gebeuren! Ik keek naar Jamy en schudde meteen mijn hoofd. ‘Als je dat doet, dan ben je niet meer mijn kleine poepdoos. Dan ben je een gewone poepdoos.’ Het zou me ergens wel heel grappig lijken als hij echt iets van ons kindje zou kunnen horen, of zou weten dat ze daar zat. We zouden er jammer genoeg nooit achter komen, want Jamy was te jong om te praten en hij zou zich dit ook nooit herinneren. Volgens mij kon dat ook helemaal niet. Pas vanaf je vierde, misschien je derde. Ik wist het zelf ook allemaal niet meer zo goed? Ik keek naar Lotus en tikte op haar neus. ‘Hopelijk heeft je mama gelijk en ga je goed op haar letten.’ Al wist ik wel zeker dat ze dat zou doen! Ze was echt wel een hele lieve baby! Ook wel eentje die echt dol was op aandacht, maar dat was Jamy ook? Hij zocht het alleen op een andere manier. Hij kwam gewoon bij me liggen en dan vond hij het wel prima! Net zoals nu! Hij lag lekker tegen me aan en hij kreeg genoeg aandacht. Je hoefde niet met hem te spelen en dat was ook wel heel erg fijn. Ik glimlachte om Bailey en liet mijn hoofd tegen dat van haar aan rusten. ‘Ik hoop het. En anders krijgt ze een hele lieve tante, die er wel voor zorgr dat alles goed komt.’ Het zou dan ook Bailey haar nichtje worden! Bailey was dol op haar eigen kindjes, maar ik wist zeker dat ze ook heel lief zou zijn met mijn kindje! 

Bailey.
Ik kon echt uren naar ze kijken, of ze nou iets deden of niet. Ook als ze gewoon lagen te slapen waren het echt twee prachtige kindjes. Het was zo bijzonder om je eigen kinderen in bedjes te zien liggen en hoe ze rustig aan het slapen waren. Liam en ik konden echt uren bij ze op de kamer zitten. Daarom was de bank die we neer hadden gezet, ook zo’n goed idee. We zaten er behoorlijk vaak, ook met Lotus en Jamy in onze armen. Ze werden ’s nachts nog wel eens wakker. Opzicht waren ze behoorlijk goed in het doorslapen, maar als één wakker werd, dan deed de andere dat ook meteen. Iets wat ook wel logisch was, ik werd ook wakker van het gehuil! Ik vond het heel erg vervelend om ze te horen huilen, maar het hoorde er nou eenmaal bij. We probeerden er dan wel echt alles aan te doen om ze stilte krijgen. Het ging goed. Het was niet zo dat we ruzie hadden om wie uit best moest. Soms bleef één van ons wel liggen, maar vaak gingen we er beiden uit. Dat was toch wel iets makkelijker, vooral nu die twee wat groter werden. In het begin hadden we ze nog beiden vast kunnen houden, dat ging nu echt alleen maar als iemand ze aangaf. Ik keek naar de andere kant van de kamer, waar Ollie inderdaad lag. Ik stond op en zette Lotus op mijn heup, wat echt een hele makkelijke manier was om een baby te dragen en ze leek het ook nog eens leuk te vinden. Vooral Lotus. Ik bukte, waardoor ze ook een beetje begon te gieren. Het was echt heel erg grappig om dat te horen. Ze vonden heel erg veel dingen leuk, als je maar een beetje met ze speelde, vooral als ze zelf een beetje heen en weer gingen. Ik liep weer terug naar de bank en ging met Lotus op mijn benen zitten en gaf haar Ollie aan, die ze meteen vast greep met haar handje. Dat was toch wel lief om te zien! Ze was gek op de knuffel en ik hoopte echt dat ze er net zo’n band mee zou krijgen als Bailey met Pom Pom had gehad. Dat was zo lief geweest om te zien. Al begon ze nu toch al wat ouder te worden. Ze was al een oudere nicht! Iets waar ze heel erg goed in was. Met Kerst was ze hier geweest en had ze Jamy en Lotus natuurlijk even op haar schoot mogen hebben. Als het goed was kwam ze hier volgende maand ook een paar weekjes. Dan konden we ook wat leuke dingen met haar doen! En kon ze ook met de kindjes spelen, wat ze vast wel leuk vond. "Soms moet je ook geheimpjes kunnen houden. Als beste vriendjes helemaal, dus ik vind dat deze poepdoos dat mag doen." Ik moest het toch een klein beetje voor mijn schatje opnemen, dat kon hij zelf nog niet! Ik vond het grappig dat Carole hem zo noemde. Het  was toch echt wel zo gekomen omdat ze de eerste keer dat ze hem had verschoond, hij heel wat had gepoept. Ergens was dat heel erg grappig? Ik vond het in ieder geval lief dat Carole dat soort dingen ook gewoon deed, want het was nou niet echt iets wat heel erg schoon was. Er waren wel meer mensen die er geen probleem mee hadden. "Lotus kan heel erg goed voor andere kindjes zorgen." zei ik lachend. Daar wist ik nog helemaal niets van, maar ik vond dat ze het kon. Ze sleepte Ollie best wel veel meer, iets meer dan Jamy dat deed. "Ik denk dat deze tante niet heel erg veel moet doen, met zo’n lieve moeder. Al krijgt hij of zij wel heel erg veel kleertjes!" Het was wel jammer dat Jamy en Lotus nu al niet meer in alles pasten, want ze hadden juist zoveel leuke dingetjes. Ik wilde weer dat soort dingen kopen, voor hun kindje! 

TS van ongeveer twee maandjes (:

~

Carole.

Het was een meisje! We hadden het goed gehad! Met de twintigwekenecho waren we er achter gekomen dat ons bloempje echt een meisje was geweest en natuurlijk had ik het leuk gevonden dat we het toch een beetje goed in hadden geschat. Een jongetje was ook schattig geweest, maar we zouden een meisje krijgen! Ons kleine meisje! Liam was zo lief met Lotus en ik kon niet wachten om te zien hoe Zayn om zou gaan met zijn bloempje. Hij was nu al heel erg lief! Met vier maanden kon ik nog een hoop doen, maar Zayn probeerde me hier en daar toch een beetje te helpen, wat ik ook echt wel waardeerde! Ik merkte wel aan me dat ik niet meer zo lang in de bakkerij kon blijven als ik wilde en dat ik zo nu en dan wat meer werk uit handen moest geven. In principe was dat niet erg, want daarvoor was het personeel, maar ik vond taarten maken en bakken wel echt heel erg leuk! Dus het was ergens toch jammer dat ik steeds minder kon doen, maar ik kreeg er wel een hoop voor terug! Ons bloempje groeide heel erg goed en ik had haar zelfs al een beetje kunnen voelen! Volgens mij was het voor Zayn nog te vroeg, maar het zou vanzelf wel komen. Dan zou hij haar ook kunnen voelen. Het was zo speciaal om haar daar te voelen, om te weten dat ze er echt was! Natuurlijk wist ik wel, maar dit was net een extra bewijsje. Ik was natuurlijk ook wat aangekomen en het werd steeds beter te zien dat ik zwanger was, maar dat vond ik echt niet erg! Het was allemaal voor ons kleine meisje, dat ze goed kon groeien. Dat was het belangrijkste! Ik liep naar boven met een bord met wat boterhammen in mijn handen en ik klopte op de deur van de kinderkamer, voordat ik naar binnen liep. Zayn had graag de kinderkamer willen schilderen en na het werk wat hij had gedaan met het wiegje van Aibel, vond ik dat hij hier helemaal los mocht gaan. Ik keek om de hoek van de kamer om te zien of ik niet iets verpestte, voordat ik naar binnen liep. Ik glimlachte toen ik Zayn zag staan bij de muur, het zag er echt al prachtig uit! Ik had wel geweten dat hij er iets moois van zou maken, maar al die kleuren zagen er samen echt mooi uit! Ik zette het bord op een krukje en liep naar Zayn toe, zodat ik van achter mijn armen om hem heen kon slaan en mijn hoofd op zijn schouder kon laten rustten. ‘Het ziet er echt heel erg mooi uit,’ fluisterde ik en ik gaf hem een kus op zijn wang. Ik vond het echt heel erg lief dat hij een mooi plekje wilde maken voor ons meisje? We hadden ook gewoon voor behang kunnen gaan, maar Zayn had er echt iets moois van willen maken en tot nu toe zag het er echt heel mooi uit! ‘Ik heb wat eten meegenomen, als je even een pauze wil.’ Hij was al best een tijdje bezig en ik kon het me voorstellen dat hij ook wel even een pauze wilde! Schilderen was ook best lastig, vooral als je het goed wilde doen! Iets wat Zayn volgens mij wel wilde, want het was voor ons kleine bloempje, zijn bloempje. Hij was nu al zo dol op haar. Het kwam zo vaak voor dat hij hele verhalen vertelde tegen mijn buik en ik vond het heerlijk om naar te luisteren. ‘En als je een echte pauze wil, kunnen we misschien die andere verf proberen?’ Zayn had verf gevonden voor op mijn buik! Dus hij kon mijn buik beschilderen! Dat was wel iets wat me heel erg leuk leek!