Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Fate is like a strange unpopular

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het aardige ontvangst was best de verrassing als Edward eerlijk was. Hij had altijd dit typische plaatje in zijn hoofd over criminele en rijke mensen. De plaatjes liepen vaak ook wel hand in hand met elkaar. Misschien had dit vooral met zijn baan te maken. De criminelen die hij in het dagelijks leven onder ogen kwam waren het vreselijkste soort criminelen. Gewoon weg zieke mensen. Het soort moordenaar dat trots was op zijn werk, het liefste de hele wereld liet weten wat voor zieke dingen zij gedaan hadden. Edward vond dat soort criminelen fijner om mee te werken. Hij vond het fijn om gelijk door te hebben dat iemand oprecht gestoord was. Mensen zoals Rihun waren een nachtmerrie. Hij was het soort man dat er goed uit zag, waarvan je op de eerste blik niks slechts kon denken. Hij was goed gekleed, zag er verzorgd uit. Hij praatte charmant en wist mensen hoogstwaarschijnlijk met gemak om zijn vinger te binden. Rihun was het soort crimineel dat met een mes in zijn handen en bloed op zijn pak weg kon lopen van een steek partij zonder dat iemand hem er van verdacht de moord gepleegd te hebben. Hij was zowel de natte droom en de ergste nachtmerrie voor een homicide detective als Edward.
Edward had Rihun's aandacht vrijwel meteen te pakken met zijn tatoeage. De nep tattoo was dan ook wat zorgde voor het beginnende gesprek aan de tafel. "Pleasure meeting you," knikte Edward, een charmante glimlach op zijn gezicht geplakt. Zelfs al was hij geforceerd, Edward wist dat dit totaal niet duidelijk zichtbaar was, daar was hij immers op getraind. "Sure am," knikte hij, zijn blik kerend naar Rihun. "Jenna never lets me talk about cars over dinner, women, am I right?" Zijn opmerking zorgde voor een zachte lach van Rihun. "They just don't understand," knikte de man. Het was vrij duidelijk dat Elena en Rihun hun gezelschap nu al helemaal geweldig vonden, dit was vrij belovend voor het verloop van de missie. Als ze hen nu al mochten kon dit alleen maar beter worden.
Champagne was in de mix gebracht, een bekende zwakte van Elena. Dit was alleen maar mooi. Als Lia haar dronken kon krijgen op champagne konden zij wellicht over wat interessantere dingen praten. Dat zou wel betekenen dat Edward Rihun goed moest afleiden, hij kon het niet hebben dat de man door kreeg wat er aan de hand was. Dat zou roet in het eten gooien. "She always talked to me how much she loved being on water, I had to do anything to make my dearest happy," knikte Edward, zacht een kusje drukkende op Lia haar hand. Elena leek naar hen te kijken in adoratie, ze keek alsof ze jaloers was op de liefde die Edward en Lia leken te hebben, dat was niet de grootste verrassing, Lia en Edward waren nog aardig jong in vergelijking met Rihun en Elena. Jonge liefde voelde altijd verser, hij was niet verbaasd dat Elena hierdoor wellicht realiseerde dat Rihun al jaren niet meer direct dat soort dingen voor haar deed. Nou was het niet expliciet het plan om relatie problemen te veroorzaken, maar als het zou helpen in hun missie had Edward er geen moeite mee om voor een scheiding te zorgen. Uiteindelijk zouden ze toch naar andere gevangenissen moeten. "We're here on a bonding trip, with our closest friends," vertelde Elena, een brede glimlach gespeeld op haar gezicht. Een licht leek aan te gaan in Elena's hoofd toen ze zich plots een stukje meer naar Lia toe draaide. "You don't happen to like tea, do you?"

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het feit dat dit soort mensen in luxe konden leven, riep zoveel vragen bij Lia op. Ze vroeg zich af hoeveel misdadigers er zo nog waren, waarvan niemand een idee had. Ja, er waren natuurlijk misdadigers die misdaden pleegden om zo te kunnen overleven, maar misschien was dit zelfs erger. Deze mensen deden het ofwel puur voor het geld, of omdat ze het zagen als een ziek spelletje. Ze gaven er niet om wat er gebeurden met anderen, zolang zij hun rijke leven konden behouden en hun kaviaar op een gouden bordje bleef voorgeschoteld worden. En zelfs als ze gearresteerd werden, hadden ze het voordeel dat ze de duurste advocaten konden betalen en de hulp inriep van de pers.
De tatoeage was blijkbaar wel een goed idee geweest, maar als Ed die ooit in het echt zou laten zetten, wilde ze geen verder contact meer met hem. Ze liet de twee mannen met elkaar praten over auto's terwijl zij haar aandacht op Elena richtte. De vrouw was wel wat ouder, maar Lia merkte op dat ze zonder alle fillers en botox, best wel mooi moest zijn geweest vroeger. Het was jammer dat ze in deze wereld was geboren.
Lia klinkte haar glas met de vrouw en wees naar haar ketting. "I absolutely adore that necklace, is it Swarovski?" vroeg ze nieuwsgierig. God, hoeveel boekjes ze had moeten bekijken om kettingen te kunnen herkennen. "It is, oh my, I love your dress by the way, so elegant." Lia lachte even bedankte de vrouw. "Isn't it amazing, being able to buy all of this? I would die if I couldn't lay my hands on the new collections." Dramatisch zuchtte ze en bedankte de ober toen hij kwam met het voorgerecht. Het was een soort van visrolletje met iets van avocado en kaviaar erop. Wat het ook was, was klein. Ze nam er kleine hapjes van zoals het hoorde, haar best doen om niet kok te halzen en een brede glimlach op te zetten. Lia was absoluut geen fan van kaviaar, hoe duur die ook mocht zijn.
Het viel haar op hoe Elena keek naar Edward en zij, misschien zou dat nog kunnen werken in haar voordeel. Lia leunde kort met haar hoofd op zijn schouder. "Isn't he amazing? He always takes care of me." Elena knikte en wierp een blik op Rihun. De relatie was dan uiteindelijk toch niet zo schitterend als de juwelen die ze van haar man had gekregen. Lia zette een gespeelde gechoqueerde blik op. "I do actually love tea, how did you know?" vroeg ze met een glimlach. Ze gebaarde naar een ober om hun glazen bij te vullen. "Chris and I were thinking about joining a tea tasting session tomorrow morning, we've heard they had the most expensive tea on board of this ship." Elena glimlachte haar parelwitte tanden en knikte enthousiast. "Rihun and I are going as well, you should join us," zei de vrouw, waarna ze haar man aanstootte. "We would actually love to, right Chris?"
Rihun draaide zich weer naar Edward om. "If you ever want to see some of my cars, I brought a couple of them on the ship you know, feel free to visit our suite anytime, and I'll show you some of my babies," grijnsde de man. Wel, blijkbaar waren ze toch goed bezig. Lia klapte enthousiast in haar handen. "I'm so glad we've met you guys, I'm feeling like we could become good friends."

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het mengen met de rijke mensen was best spannend, Edward was alles behalve gewend aan het omringd zijn tussen rijke mensen. Zijn 'vrienden' thuis maakte ongeveer even veel als hij zelf deed. Het was geen verkeerd salaris maar het was ook zeker niet veel geld, gelukkig wel genoeg om van te kunnen leven. Edward vond het gek om zich te moeten gedragen alsof hij veel geld had, vond het gek dat het hebben van veel geld blijkbaar heel veel invloed had op iemand zijn gedrag, of dat leek op zijn minst zo. Plots moest hij zich ervan bewust zijn hoe zijn haar zat, wie zijn pak gemaakt had en wanneer deze op de markt kwam. Het waren een hoop gekke regeltjes waar hij zich plots aan moest houden, niet regeltjes waar hij zich graag aan hield als hij eerlijk was. Edward was sowieso al geen echte fan van regels, hield er meer van om gewoon zijn eigen gang te gaan. Natuurlijk zaten er een hoop regels vast aan zijn baan, regels waar hij absoluut niet onderuit kon, maar toch was dat anders. Dat waren regels waar hij zich sowieso al aan zou houden. Nu had hij regels waar Edward zich absoluut nooit aan hield, zoals zich erg netjes kleden, tafel etiketten volledig aanhouden. Hij kon inmiddels het gebruik van de vorken wel dromen.
Het praten met rijke mensen was echter minder erg dan hij had gedacht. Als hij echt van auto's gehouden had kon hij zich het ook zeker wel inbeelden dat hij hier plezier uit haalde, helaas was dat niet echt zo. Toen Lia haar hoofd op zijn schouder legde keek Edward met een glimlach op. Hij drukte een kusje op haar haar, dat leek alleen maar normaal voor het koppel dat ze probeerde neer te zetten. "She takes just as much care of me," zei Edward. Deze woorden kregen best een reactie van Rihun. Hij leek verrast, alsof zijn vrouw nooit voor hem zorgde. Het was nu al duidelijk dat de twee jaloers waren op de relatie die Lia en Edward hadden. Het was grappig, als je het aan Edward vroeg. Ze konden zelfs mensen jaloers maken met hun nep relatie, wat grappig. Het voorgerecht werd gebracht en Edward kon haast wel kokhalzen. Zelfs al was hij niet vegetarisch geweest, hij zou nooit van zijn leven vis eten. Het was gewoon het minst aantrekkelijke soort eten als je het hem vroeg. Toch zou het raar lijken als hij helemaal niks at, hij had gewoon weg geen keuze. Met tegenzin nam Edward maar kleine hapjes van het voorgerecht. Hij was oprecht dankbaar voor zijn pokerface. "Women and their tea, am I right?" grinnikte hij toen Rihun en hij een blik deelde. "Tell me about it." De man spiegelde Edward's glimlach. Het was goed om te weten dat de gesprekken nu al goed gingen, fijn om te weten dat ze de twee al bijna om hun vingers gebonden hadden. Als het bij iedereen zo zou gaan zou dit plan nog verrassend makkelijk kunnen verlopen. Edward had er nu al zin in. "Oh we absolutely would, that sounds like a lot of fun," knikte Edward. Dit was goed. Thee met deze twee kon alleen maar goed komen.
De opmerking van Rihun zorgde ervoor dat Edward een wenkbrauw optrok, hij liet een grijns op zijn gezicht vormen. "You're allowed to do that? Well, count me excited, I'll surely take up on that offer sometime," grijnsde Edward naar hem. Het was haast te makkelijk hoe ze contact met deze twee leken te leggen. Misschien zou het later nog lastig worden, het zou Edward niks verbazen als ze ineens een hele grote klap in hun rug zouden krijgen, maar gelukkig was dit nog niet zo.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het was eens wat anders dan haar spontane drinkpartijtjes met haar vrienden en collega's. Normaal gezien kon Lia altijd gemakkelijk praten en hield niet snel een blad voor haar mond. Dit was een ander geval. Ze moest voortdurend op haar hoede zijn en letten op wat ze vertelde. De lachjes die van haar lippen gleden, klonken echt, maar waren eerder uit beleefdheid en geforceerd. Het was niet alsof ze al lang met elkaar aan tafel zaten, maar ergens wilde Lia nu al terug naar de hotelkamer. Ze kon zichzelf zijn daar, plus ze vond het leuker om Edward echt te leren kennen. Christopher, kon haar niet zo veel schelen. Het feit dat ze het minder graag deed, betekende echter niet dat Lia haar werk niet goed deed. Ze betwijfelde het of ook maar één agent het leuk vond mensen te misleiden, hoe slecht ze ook waren. De adrenaline, dat vonden ze fijn, maar het misleiden zelf? Waarschijnlijk niet.
Ze leken zich als een echt koppel te gedragen, of dat leken Rihun en Elena toch te vinden. De blikken die ze toegeworpen kregen vertelden het hele verhaal. Ze wensten dat ze ook in zo'n relatie zaten, dat ze ook zo gelukkig konden zijn. Little did they know. Lia hoopte dat ze ook ooit zo gelukkig kon zijn als het koppel dat ze speelden. Ooit wilde ze zich zo comfortabel voelen bij iemand. Het maakte haar niet zo veel uit dat ze niet op een dure cruise konden gaan, zolang ze zich maar goed voelden bij elkaar. Lia twijfelde echter of ze ooit zo'n relatie zou krijgen als ze verder ging met dit werk. Mannen verloren snel interesse wanneer ze merkten dat ze vaak geen tijd vrij kon maken voor hen. Ze snapte het wel. In een relatie moest je tijd steken. Dat was moeilijker als je met een agent dateteL
Lia nam een slok van haar champagne om wat van het voorgerechtje weg te spoelen. Als de rest van de maaltijd zo zijn, zou ze wel wat meer glazen kunnen gebruiken. Gaf haar ook een goede reden om af en toe Elena's glas bij te vullen. "Do you want some more champagne Chris?," vroeg Lia lief terwijl ze zijn glas liet bijvullen. Waarschijnlijk was het ook niet zijn ding, het voorgerecht. Ze merkte op dat hij er best wel traag van at, in tegenstelling tot Rihun en Elena.
Lia glimlachte breed. Ze wist dat Edward ergens wel heel blij was met de tea-tasting. Het was zijn ding, niet het hare. Misschien kon hij haar wat helpen met het gesprek op gang te houden tijdens die sessie. Waarom kon Elena geen koffie fan zijn? Als ze kon, zou ze hem vergezellen bij het kijken naar de auto's van Rihun. Dat interesseerde haar wat meer. De man leek echter zijn aandacht te richtingen op Chris, als een mannen onderonsje. Hun targets waren maar al te enthousiast.
"Will you guys dance later this evening? After dinner?" vroeg Elena enthousiast terwijl ze wees naar de lege dansvloer voor het podium. Ze wist dat er na het eten wel wat goede muziek gespeeld zou worden. Er werd dan ook van de koppels verwacht dat ze zouden dansen. Lia leunde op haar hand en keek Edward lief aan. "Shall we do that darling?" vroeg ze met een brede glimlach. Misschien hadden ze zo de kans om de andere targets te zien. Ze glimlachte naar de ober die hun borden wegnam en nieuwe maaltijden op tafel zette. Een malse biefstuk met salade en iets wat ze niet kon identificeren. God, ze had al medelijden met Edward. Dit was niet zijn type eten. Als ze kon, nam ze het eten van hem over, maar dat was niet zo eenvoudig.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het gedragen als een koppel was nog niet eens het moeilijkste. Edward zou zelfs durven te claimen dat dat deel het makkelijkste was. Zelf ging zijn date ervaring niet verder dan handjes vasthouden met een meisje in groep vijf, en uitgevraagd worden door een jongen voor het school winter bal. Verder dan dat was die ervaring dan ook niet gegaan, hij had geen toestemming gekregen van zijn vader om naar het bal te gaan. Dat was toch iets waar Edward altijd spijt van had gehouden. Hij had naar buiten kunnen sluipen, zijn vader had dat toch nooit door gehad, maar zelfs dan zou hij geen pak gehad hebben, en zou hij voor schut staan in normale kleren op zo een formeel gebeuren. Misschien was het dan toch beter dat hij niet geweest was. Buiten dat was Edward wellicht één keer op een date geweest, maar dat had hij zelf zich niet gerealiseerd tot de date al over was en zijn vrienden het hem duidelijk maakte, Edward was er gewoon van overtuigd dat ze aan het chillen waren. Hij had ook wel wat nep relaties mee gemaakt, undercover operaties die hij niet alleen kon uitvoeren waarbij hij ook een relatie moest faken. Gelukkig voor hem had hij genoeg films gezien om te weten hoe je dat perfecte plaatje moet opzetten. Daar was hij dan ook erg goed in, in het perfecte plaatje weer te geven. Het was niet zozeer een talent, maar om een jongen als hemzelf in het perfecte plaatje weer te geven was toch wel iets wat voorheen altijd onmogelijk had geleken. Als Edward zijn jongere zelf zou vertellen dat hij later met gemak andere koppels jaloers maakte met een nep relatie had hij zichzelf kei hard uitgelachen. Niemand zou zoiets geloven. Gek genoeg was het toch de waarheid uiteindelijk.
"Yes please, darling," knikte Edward. Meer champagne kon nooit kwaad, misschien wist hij dan zelfs het eten uiteindelijk volledig achterover te tikken. Edward was niet bepaald een champagne persoon, hij was sowieso niet de grootste fan van alcoholische dranken, hield er niet van het te riskeren om verslaafd te worden. Toch kon het voor nu geen kwaad, en achtte hij de kansen vrij nihil dat hij van een extra glad champagne ineens alcoholist werd. Zeker omdat hij na deze missie hoogstwaarschijnlijk toch een lange tijd sober zou blijven. Hij had niks om zich zorgen over te maken. Dus hij nam het nieuw gevulde glas champagne en begon er een beetje van te drinken, genoeg om de vieze vis smaak uit zijn mond te spoelen. Hij kon niet wachten tot dit diner over was en ze terug naar hun suite mochten.
Het aanbod van mee gaan met het proeven van thee klonk als een delicatesse voor Edward. Zeker na dat voorgerecht zou hij een moord doen voor een lekker kopje thee, wellicht biscuitjes, iets om zijn mond te reinigen van de vis en kaviaar. Dat mensen dat voor de lol aten, dat was iets wat hij nooit zou kunnen begrijpen.
Kort keek Edward op. Hij had genoeg danslessen moeten nemen bij Interpol, maar nooit eerder had hij deze lessen nou echt hoeven te gebruiken, wanneer kwam het echter voor dat je moest dansen op missie? Zeker niet vaak. Hij verwachtte ook dat dansen hen de kans zou geven om meerdere targets in vizier te krijgen, hij ging er immers vanuit dat haast alle koppels wel zouden dansen. Wellicht was het dan eindelijk tijd dat hij zijn dans talenten in actie kon gebruiken. "Well I'd say that does sound rather nice, I do always love dancing with you," sprak Edward waarna hij Lia een kusje op haar lippen gaf. In zijn oog hoek kon hij de blik van Elena duidelijk zien. Hij voelde zich bijna slecht voor haar, als ze zelfs al zo jaloers keek bij alleen een kus. Hij vroeg zich dan ook zeker af of Rihun haar nooit dat soort aandacht gaf. Dat was best zielig, zo een liefdeloos huwelijk. Edward was dan wel niet echt van de liefde, maar hij zou nooit een huwelijk instappen als die spark er niet was en er niet altijd zou zijn. Met een zwakke glimlach bedankte hij de ober toen de nieuwe maaltijd op tafel werd gezet. Rihun leek wel met meer liefde naar de biefstuk te kijken dan naar zijn vrouw, Edward voelde zich echter alsof hij zou kunnen kotsen, niet dat hij hier echt iets van liet zich, van binnen was het gevoel gewoon heel sterk. "Well doesn't this look absolutely delicious," zei Rihun, zijn blik kort gericht op Edward. Nog nooit was hij het zo erg oneens geweest met iemand. "It's a rather nice piece of meat if I may say so, mouthwatering even."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Edward leek de champagne wel te appreciëren. Zolang hij niet te veel moest drinken tijdens de reis, zou het wel goed komen. Ze hoopte dat er af en toe iets van diner bijzat met dingen die hij wel lustte. Vlees was echter iets dat rijke mensen steeds leken te waarderen. Met moeite konden mensen nee zeggen tegen een sappige en vooral dure biefstuk. Als vegetarische agent was Edward hier dan ook niet helemaal op zijn plaats. Ze vroeg zich af of hij dat ooit was geweest als undercoveragent. Ze betwijfelde het of de criminelen meestal wat gaven om een gezonde levensstijl.
Lia probeerde een glimlach te onderdrukken toen Edward interesse toonde naar de thee-sessie. God, hij was zo Brits. Hij was best wel schattig, ook als hij moest doen alsof hij een gigantisch ego had voor deze missie. Zijn manier van werken sprak haar echter aan. Het was fijn om met hem te mogen samenwerken. Edward leek haar niet iemand die moeilijk deed.
Of Edward goed kon dansen, daar had ze geen idee van. Ze vroeg zich af of hij net zoals haar lessen had moeten volgen. Lia glimlachte toen hij een kus op haar lippen drukte. "You keep on flattering me love," lachte ze, waarna ze Elena subtiel bestudeerde. Als de vrouw niet betrokken was tot mensenhandel, had ze misschien medelijden met haar gehad. Misschien waren ze zelfs vrienden geweest in een andere context. Eerlijk, zo slecht leek de vrouw haar niet, maar schijn kon echter bedriegen. Keek naar hen, voor anderen leek het alsof ze misschien al eeuwen samen waren. De werkelijkheid kon niet meer verschillen.
De rest van het diner verliep rustig, pratend over koetjes en kalfjes. Ze had ook niet verwacht dat ze meteen alle details te weten zouden komen van hun business, maar de avond was toch tot zover beter verlopen dan verwacht. Ze hadden contact kunnen leggen met 2 van de targets en hadden geen slechte indruk achtergelaten. Elena stond zelf ook op toen Elena en Rihun naar de dansvloer liepen en hen wenkten. "Shall we?" Lia wiebelde met haar wenkbrauwen naar Edward en lachte om zijn gezichtsuitdrukking. "Well, maybe you'll feel a bit better after eating the food," plaagde ze hem zacht. Rihun en Elena waren nu wel buiten gehoorsafstand, dus konden ze wel op een iets stillere toon praten. Ze glimlachte toen Edward zijn arm om haar middel sloeg en ze de dansvloer opliepen. Ze sloeg haar armen voorzichtig rond zijn nek en keek hem vrolijk aan. "That went pretty well right?," fluisterde ze met een grijns. Haar vingers gleden kort langs de rand van zijn kraag die wat dubbel lag. "Besides the food ofcourse, you handled it pretty great tho," gaf ze toe. Het was ook niet helemaal haar ding geweest, maar voor Edward moest het wel hel zijn geweest. Lia's blik gleed over de ruimte, maar ze zag niet meteen één van de andere targets.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het diner verliep vrij vlekkeloos, geen enkele fout was gemaakt aan hun kant, en Elena en Rihun leken zich van geen kwaad bewust te zijn. De muziek die constant op de achtergrond gespeeld had werd wat luider en vele aanwezigen stonden op van hun tafel om vervolgens naar de dansvloer te verkassen. Ook Edward stond op. Zin in dansen had hij absoluut niet, maar wat moet dat moet, en dit was een van die dingen die gewoon nodig was. Kort rolde Edward met zijn ogen toen Lia om zijn gezichtsuitdrukking lachte. "You're lucky I don't puke, or else I would have done so right now," mompelde Edward, zijn hoofd kort schuddend. Met Lia aan zijn arm liep hij naar de dansvloer waar haast iedereen wel aan het dansen was. Edward sloeg zijn armen om haar middel. Hij hield Lia dicht bij, close genoeg dat hun gezichten bijna elkaar aanraakte. Hij deed zijn best om het comfortabel te laten lijken, alsof dit hun honderdste dans samen was, en niet hun eerste. Het ging vrij soepel, als je het Edward vroeg. Het voelde alsof ze al jaren lang samen gedanst hadden, en dit niet de aller eerste keer was. "I think it went alright," knikte Edward. Hij had het gevoel alsof alles wel volgens plan verlopen waren. Rihun had hem graag, Elena leek Lia heel erg te mogen, en als aller belangrijkste, de twee waren zo jaloers op Edward en Lia als maar kon. De jaloezie had niet zozeer op de planning gestaan, maar erg was het zeker niet. Hun jaloezie hielp juist mee in het plan. Edward zou dan ook zijn best doen om Lia zo uiterst lief te behandelen, om Elena te laten zien wat ze miste in haar huwelijk. Edward ging ervan uit dat zij hier ook haar best voor zou doen. Privé zou Edward misschien dingen met Rihun bespreken waarvan hij wist dat Elena het niet deed. Hij kon vast wel wat spannende dingen verzinnen die Rihun miste in zijn relatie. "The food was... well, let's just say it left a lot to be desired for." Hij had geen enkele groente gezien bij het eten. Natuurlijk was er een side salad geweest, maar enkele blaadjes sla met zure dressing een salade noemen nam Edward haast op als belediging.
Zijn blik gleed kort door de ruimte en viel op Zach. Alleen zat hij aan een tafeltje meer naar de zijkant, een glas wijn in zijn hand. Als vrijgezel komen naar zo een cruise, Edward zou het zelf nooit doen, zeker omdat een groot deel van de leuke activiteiten in koppels gedaan werden. Voor even smeden hun blikken samen, en tot zijn grote verrassing knipoogde Zach naar hem. Edward, op zijn beurt, stuurde enkel een zwakke grijns zijn weg voor hij zijn blik weer elders richtte. Zach om zijn vinger winden zou wellicht de makkelijkste taak zover zijn.
Samen bleven de twee door dansen. Het was best gezellig, ook al moest Edward zich er steeds aan herinneren dat hij moest lijken alsof hij verliefd was op Lia. Hier herinnerde hij zichzelf er vooral aan toen Rihun en Elena dichterbij hen stonden. Ze waren binnen gehoorafstand, dus Edward nam deze kans om hen toch nog dat kleine beetje extra jaloezie binnen te brengen. Hij leunde dichterbij Lia en drukte een kus in haar nek. "I can't wait until we're back in our room," zei hij, zijn stem klinkende als een fluister, maar hij praatte hard genoeg voor Rihun en Elena om hem te horen. Het was niet veel, maar de blik van Rihun die Edward in zijn ooghoek zag zei genoeg. Hij was jaloers.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Hun eerste contact met de targets had niet veel beter kunnen lopen. Als de rest zo verliep, zou de bende binnen de kortste keren opgedoekt worden. Dat was het beste waarop ze konden hopen. Worst case was dat ze ontdekt werden en hun lijk van boord werd gesmeten. Maar daar dacht Lia liever niet aan. Lia lachte toen Edward haar onder zijn arm doordraaide en haar dichter tegen zich aantrok. Dansen kon hij wel, wat haar niet verbaasde. Het liep, so far so good, allemaal vlot.
"Let's have a nice dinner later tonight," knikte ze zonder enige twijfel. Ze had zin in een wat goedkopere, maar aangename maaltijd. Iets wat haar meer vertrouwd was. Lia merkte op hoe Edward een grijns schonk aan Zach. Hij had blijkbaar zonder woorden te hebben uitgewisseld, toch een goede indruk nagelaten. Ze vroeg zich af hoe haar partner de man zou benaderen. Op een gegeven moment voelde Lia Edwards lippen vederlicht op haar hals, wat haar wangen lichtjes rood deed kleuren. Ze was zodanig in haar gedachten verzonken geweest, dat ze die zet niet meteen had verwacht. Zijn haar kriebelde even de onderkant van haar kin.Al snel merkte ze hoe Elena en Rihun hen bekeken en snapte ze zijn bedoeling. Lia haalde haar vingers kort door zijn haren en drukte haar lippen tegen de zijne, waarna ze hun voorhoofden tegen elkaar lieten leunen. "Looking forward to it, love" antwoordde ze met een glimlach.
"Can I borrow that beautiful lady of yours for a bit Chris?." Ze voelde een tikje op haar schouder en begroette Elena die achter haar was verschenen. "Let's exchange partners for a dance!" merkte de vrouw vrolijk op. Lia trok een pruillipje en lachte toen. "Alright, but don't make it too long, we still want to enjoy our room." Edward gaf haar een knipoog, waardoor Lia lachte.
Edwards hand op haar onderrug werd al snel vervangen door die van Rihun, die haar wat verder de dansvloer opleidde. "So you guys seem very happy together huh?" Lia knikte en legde haar handen op zijn schouders. "We are, I couldn't be more happier," gaf ze toe. Rihun zuchtte en knikte bijna onopvallend naar zijn vrouw. "I miss the times where Elena and I had such passion, it seems ages ago we shared moments like that." Lia knikte begrijpend en keek de man onschuldig aan. "But she must be such a happy woman tho, you seem like a great man," flatteerde ze hem. Rihun fronste en knikte. "Sure, but Elena doesn't really agree with some of the stuff I do." Lia vroeg zich af of hij het had waarover ze dacht dat hij het had. Het was zeker interessante informatie.
Na een dans te hebben gedeeld met Rihun, liep Lia weer naar Edward, die al snel weer een arm om haar heen sloeg. "Shall we baby?" Lia knikte gretig en wuifde naar Rihun en Elena. "So we shall see you both at the tea tasting?" Elena's gezicht leek wat meer opgeklaard dan eerder. "Yes, of course." Het ontviel haar niet hoe de vrouw kort oogcontact maakte met Edward. Over wat zouden ze het hebben gehad? Lia volgde Edward de zaal uit, hun kamer naartoe.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Dansen met Lia was niet verkeerd. Tot zover had Edward enkel met dansleraren moeten dansen, en dat was toch een beetje minder gezellig dan dit. Edward merkte zeker op dat het close zijn met Lia makkelijker af liep dan met voorgaande partners. Ze hadden gewoon een natuurlijke connectie, wat heel goed hielp met hun missie. De twee kende elkaar pas een dag en wisten mensen nu al jaloers te maken met de relatie die zij voor de show op zette, dat zei toch wel iets over de connectie die ze hadden. Het was iets speciaals, al wist Edward niet precies wat hij er mee moest doen. Wellicht hoefde hij er wel helemaal niks mee te doen, dat kon ook nog wel. "I never thought I'd say this, but if this is what being rich is like, I would rather stay poor," mompelde Edward, een zachte lach zijn woorden volgend. Als rijk zijn betekende dat je vies eten moest eten, altijd er duur uit moest zien, en je geen flaws mocht hebben, dan ging Edward liever terug naar onder een brug slapen en hopen dat hij één maaltijd per dag kon hebben. Geen van de uitersten waren aantrekkelijk, maar toch deed hij dat liever dan dit. Toen kon hij er tenminste mee weg komen om er niet uit te zien, terwijl als hij nu rond zou lopen in een broek van 6 jaar geleden en een shirt met oude vlekken en scheuren er in zouden ze hem meteen van boord gooien.
Na even gedanst te hebben ondernam Edward een actie om twee van hun targets nog meer jaloezie toe te dienen. Zijn plan werkte zoals gehoopt en Lia was al snel om mee te gaan in zijn acties. Het was fijn hoe makkelijk de twee dit soort dingen konden doen zonder overleg, en hoe makkelijk ze mee gingen in het spel van de ander. Een echte natuurlijke connectie.
Rihun's vraag gooide meer spanning in Edward zijn plan. Dit maakte het nog beter eigenlijk, beter dan Edward had kunnen hopen. "Alright then," lachte Edward, waarna hij een knipoog aan Lia gaf. "I'll miss you," fluisterde hij, kort een kus op haar lippen drukkend, waarna hij en Elena aan hun dans begonnen. Hij plaatste zijn handen rond haar taille en kreeg al snel haar handen rond zijn nek. Het was anders dan met Lia, maar dat betekende niet dat Edward niet alsnog goed zijn best deed. Hij moest dit performance natuurlijk ophouden. "She's very lucky with a handsome man like you," vertelde Elena hem. De blik die hij van haar ontving was suggestief, en hoewel Edward het maar niks vond, speelde hij er op mee. "Ah no, I'm the one that should be lucky. Just like Rihun should be lucky with a beautiful and smart woman like yourself." Zijn complimenten raakte Elena duidelijk, en voor even voelde hij wel medelijden met haar. Hij wist dat het nooit haar keuzen was om in deze wereld terecht te komen. Het was die van Rihun geweest, en de enige reden dat zij zich er nu in bevond was omdat ze teveel van hem hield. Het was echter duidelijk dat die liefde over tijd verzwakt was. Edward kreeg echt het gevoel alsof Elena zich niet meer geapprecieerd voelde in haar relatie. Het maakte hem weinig uit hoe slecht ze was, maar elke vrouw zou zich gewild moeten blijven voelen in een relatie. "I just miss when we had that spark you and Jenna have. It feels like ages ago that Rihun truly seemed in love with me, nowadays he's just so focused on work, everything is always about work. I feel like if I leave him he won't even notice because he's so busy with work." Elena aan het praten krijgen leek dus aardig makkelijk te zijn, Ze leek oprecht vermoeid, alsof haar uit deze relatie halen een redding zou zijn. Het zou hem niks verbazen als zij zelfs gewillig een verklaring zou af leggen tegen Rihun zijn zaken. Ja, ze zou wel in de bak komen, maar minder lang dan Rihun, en dan zou ze tenminste klaar zijn met die relatie. Edward had wel met haar te doen. "Oh come on now, darling. Don't be upset. He took you here right? A romantic cruise, you'll do fun activities together, find that spark you lost along the way. He won't be able to be busy with work on here, you'll have all his attention. And if not.. well, just know that with a body like yours I'm sure you could have any man on this ship." Zijn begin antwoord was natuurlijk niet gepast voor Elena, maar zijn laatste opmerking was waar Elena zich vooral op leek te focussen. Ze bloosde, leek een oprechte glimlach op haar gezicht te hebben, een blik die haast schreeuwde dat ze Edward wilde.
Het duurde echter niet lang meer tot hun dans ten einde kwam en Edward weer Lia aan zijn zijde had. "Shall we, baby?" Vroeg hij, zijn arm om haar heen slaande. Hij knikte even vriendelijk naar de twee waarna hun paden een andere richting aan namen.
Eenmaal de twee hun kamer binnen kwamen voelde Edward zich weer alsof hij kon ademen. Zijn schoenen en colbert kwamen aardig snel uit, en binnen enkele secondes lag hij alweer op de bank. "I hated that, so, so much, dear fucking God."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Ze zou liegen moest ze zeggen dat al zijn gebaren, al zijn aanrakingen haar onberoerd lieten. Ze was nog steeds een levend persoon met behoeften en gevoelens. Tuurlijk zorgden Edwards aanrakingen wel voor een kriebel in haar buik. De man was allesbehalve onaantrekkelijk. Je niet op een bepaalde manier voelen op een missie was onmogelijk. Lia wist zeker dat iedereen op undercover missies dat herkende. Als het nu om aantrekking of walging ging, je zou er mee te maken krijgen. Hun job was niet om een emotieloos wezen te zijn, maar om met al die sensaties op een professionele manier om te gaan. Het feit dat ze zich wel aangetrokken voelde tot Edward, moesten ze gebruiken als een instrument om hun doel te kunnen behalen.
Lia kon er niet aan doen, ze vroeg zich af of ze ook zo goed met elkaar zouden kunnen omschieten als ze elkaar hadden ontmoet in het 'gewone leven.' Misschien zouden ze wel vrienden kunnen worden. Ze hield ervan hoe makkelijk alles met hem liep, ook al was het nog maar hun eerste dag. Edward paste zich makkelijk aan haar aan, en vice versa. Ze wist echter niet of dat nog zou veranderen de komende weken. Ergens hoopte ze dat hun band enkel sterker zou worden.
Het duurde niet lang voor de twee na het dansen weer in hun kamer waren beland en Lia maakte snel de hoge hakken los, die ze ergens in de hoek van de kamer liet vallen. Ze schoot in de lach toen ze Edward zag neerploffen in de zetel. "Really, I thought it was totally your cup of tea babe," grapte ze terwijl ze met haar smalle vingers haar opgestoken haren losmaakte. Er was geen beter gevoel dan gewoon op je gemak zijn na zo'n avond. God, ze kon niet wachten om uit die jurk te raken. "Give me a second, let me just get out of this dress," meldde ze dan ook. Lia glimlachte naar Edward toen de man vroeg of hij haar moest helpen met de lacing aan haar rug. "Yes please."
Eenmaal omgekleed in een oh zo comfortabel paar sweatpants en shirt, waste Lia haar gezicht en ontdeed ze zichzelf van alle glitterige makeup. Ze gaapte en liep terug naar de woonkamer van de suit, waar ze naast Edward ging zitten. "So, how was your dance with Elena?" vroeg ze terwijl ze een deken over haar heen trok. Ze kon weer haarzelf zijn voor de avond, en niets was meer opluchtend dan dat. Aandachtig luisterde ze naar hoe Edward haar inlichtte over wat Elena precies had gedaan en gezegd, waarop zij op haar beurt de situatie met Rihun begon uit te leggen. "I kinda feel bad for the woman tho, she's kinda stuck in this marriage isn't she?" Lia ging op haar rug liggen en sloot haar ogen terwijl ze nadacht. "But we should use this tension between the two in our favor. It might be easier if she voluntary admits guilt for being an accomplice." voegde ze eraan toe, nog steeds met haar ogen gesloten. Alhoewel Elena misschien niet meteen één van de meest bedreigende personen leek, ze was nog steeds bewust van het feit dat haar man aan gruwelijke handel deed. De enige reden dat Elena misschien nog niets had gemeld aan de politie, was omdat ze gewend was geraakt aan alle luxe en glorie van hun leven.
Lia aarzelde. "I think he still cares a lot about her. Rihun seems to really be fond of that woman." Ze had het gevoel gehad dat de man het jammer vond dat ze zo uit elkaar waren gedreven en hij met plezier terug zou gaan naar de oudere tijden. "It might be better if they become more distant, we don't want them to protect eachother in court."
Ze draaide zich op haar zij en keek Edward aan. "How you feeling about our first day?" vroeg ze nieuwsgierig. Naar haar mening hadden ze het best wel goed gedaan. "Besides the fact that you hated it," voegde ze eraan toe met een grijns. "Think you can survive this cruise with me?" Ze trok een wenkbrauw op.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het aankomen in hun suite was een grote opluchting voorEdward. De hele avond had hij zich oncomfortabel gevoeld, had hij zijn
misselijkheid weg moeten drukken en zich moeten gedragen als iemand die alles
behalve hem was. Natuurlijk hoorde dat laatste echt bij de baan, en was Edward
hier ook aardig gewend aan voor het grootste gedeelte, maar vanavond was anders
dan normaal. Zelfs als een nep drugs verslaafde voelde Edward zich niet zo
oncomfortabel, al kwam dat natuurlijk ook wel een stuk natuurlijker bij hem dan
dit rijkelui's leven. Rijk was hij nooit geweest, verslaafd wel. Na deze cruise
was het zeker ook wel duidelijk voor Edward dat hij nooit zo rijk zou willen
zijn. Het maakte hem gewoon oncomfortabel, het dragen van de kleding, het
praten met de mensen, en al helemaal het eten van die ontiegelijk dure
maaltijden. Edward dacht altijd dat al die vegan eettentjes duur waren,
blijkbaar is het eten van 'kwaliteitsvlees'
nog duurder. Idioot."I'drather go through a cocaine overdose than go through another day like
that." Helaas was cocaïne niet tot zijn beschikking, en zouden ernog een hoop dagen zoals deze komen voor het koppel. Edward kon niet wachten om
gewoon een pyjama aan te doen en deze dag vaarwel te zoenen. Hij was
ontiegelijk vermoeid en de misselijkheid van het vlees eten hielp er absoluut
niet bij. Als hij niet zo een sterke maag had, had hij nu zeker boven het
toilet gehangen. "Need a hand?" vroeg Edward toen Lia meldde dat ze
zich om zou kleden. Hij vroeg zich af hoe alleenstaande rijke vrouwen in dit
soort jurkjes kwamen, en er uit, al zou het hem niks verbazen als ze daar
mensen voor hebben, zo gek zijn die rijke wel. Toen Lia terug de kamer in kwam lopen hief Edward zijn beneneen beetje op zodat ze kon zitten. Vervolgens plaatste hij ze gewoon weer neer
op zijn schoot, het kon hem weinig uitmaken of ze het wilde of niet, als ze
geen zin in zijn benen had mocht ze die gewoon weg duwen. "It was... interesting. QUite saddening even, she's clearly a very lonely and sad woman, I'd almost feel bad for her." Edward was natuurlijk nog gewoon een mens, medeleven voelen was niet meer dan normaal. Hij voelde oprecht voor Elena, en hoopte ook dat zodra dit alles over was en zij in de toekomst vrij zou komen, dat ze een beter leven voor zichzelf zou opbouwen. Dat verdiende ze wel. "She said that she doesn't feel like Rihun is in love with her anymore, that he seems to like his job more than her. I'm pretty sure she even thought it was her fault, like she was lacking. Truly saddening." Hij hoopte voor Elena dat ze er achter zou komen dat het probleem niet bij haar lag, en dat ze op den duur weer van zichzelf leerde te houden. "I think it won't be difficult to create distance between the two of them. I treated Elena like I treated any woman and she alrealy looked more lovingly at me than she had done at Rihun the entire evening." Met alleen al een beetje respect wist Edward haar al om zijn vinger te binden, dit gaf veel hoop voor hun plannen.
Kort hief Edward zijn hoofd om oogcontact te maken met Lia, waarna hij zijn hoofd toch weer liet zakken, het ophouden was te veel moeite. "I hated it, but I think we did a good job, and if all goes as well as today, I think we might just be able to have this all wrapped up within two stops," zei Edward, zijn blik op het plafond vast gesteld. "I think you're one of the least terrible partner's I've had so far. Surviving this cruise with you will be the least challenging aspect of our trip. I hope you'll find it easy to survive with me as well."

Other
Internationale ster

Other schreef:
Lia sloeg hem zacht op zijn schouder door zijn woorden. "Let's not go through an overdose of cocaine tho," zei ze terwijl ze haar hoofd met een grinnik. Ze dacht niet dat het goed zou zijn voor de missie. "We do have a couple of beers in the fridge tho, want to drink one with me?" vroeg Lia met een schuine glimlach. Ze had al een boel biermerken gespot in de koelkast, waaronder ook de bekendere, iets minder dure merken. Het was ideaal om de dag mee af te sluiten, een goedkoop pintje. Ze zette de twee biertjes op het tafeltje voor hen en opende ze aan de rand van de tafel. "Cheers."
Ze glimlachte toen Edward het zich comfortabel maakte en zijn benen op haar schoot legde. Ze knikte bij zijn woorden. Edward had een punt, het was makkelijk om medelijden te krijgen met de vrouw. Het was moeilijk om het niet erg te vinden. De vrouw had duidelijk spijt van haar huwelijk met Rihun. Lia knikte en hield haar hoofd schuin. "I think Rihun will try and make it work once again tho, since he took her on this cruise," gaf ze toe. Van Rihuns kant begreep ze wel dat de man niet volledig de hoop had opgegeven. Daar kon echter wat verandering in komen, als zij zich ermee bemoeiden. "I would say, use your charms Edward," glimlachte ze. Ze had gezien waar hij toe in staat was die avond. Het zou Lia niet verwonderen als hij al veel harten had gebroken, buiten zijn job om dan. Naast het feit dat de man leuk was om naar te kijken, was hij ook vlot met zijn woorden. Edward leek makkelijk de juiste dingen te zeggen. Ze zou zelf ook wel zo willen zijn in het echte leven, maar jammer genoeg was ze alleen zo vloeiend op de missies.
Lia prutste onbewust aan een los draadje van zijn broek en keek op toen hij opnieuw begon te praten. "Well, yeah, but we haven't seen the other couple, have we." Edward knikte. "I'm kinda more nervous for those two, if I may be honest," voegde ze eraan toe. Het was moeilijker om in te beelden hoe die twee waren. Elena en Rihun waren als hoe ware doorzichtig voor de twee agenten. Met hun lichaamshouding alleen al, zeiden ze meer dan genoeg.
Lia schoot in de lach om Edwards woorden en dronk een slok van haar biertje. "Least terrible? So you are saying I'm still terrible?" Geamuseerd keek ze hem aan en trok een wenkbrauw op. "But you aren't so bad yourself," voegde ze eraan toe. "I think we made a pretty good couple so far." Lia glimlachte toen ze zag hoe Edward naar het plafond staarde, duidelijk nog niet helemaal bekomen van hun avond. Ze bestudeerde zijn gezicht subtiel, zijn lange wimpers en rechte neus. Yep, duidelijk niet mis om naar te kijken voor de rest van hun trip. Ze begreep wel waarom Elena zo snel voor de man was gevallen. Ze keek om haar heen en haar blik viel op de gameconsoles bij de televisie. "Wanna play Mario Kart?" vroeg ze met een glimlachje. Het was nog wat te vroeg om te slapen en Lia moest haar energie ergens kwijtraken. Ze trok een wenkbrauw op terwijl ze voorzichtig zijn benen van haar schoot legde en opstond. Ze nam de controllers van de kast en liep terug naar de zetel. "Come on lazy," lachte ze terwijl ze hem een zachte tik gaf tegen zijn schouder. "If you win, I'll let you choose your side of the bed first," grapte ze, gebarend naar het tweepersoonsbed in de kamer.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Yeah no, it’s no fun, and wouldn’t be helpful for the mission, at all.” Een overdosis klonk veel spannender dan dat het echt was, althans, in Edward zijn ervaringen. Natuurlijk was het wel spannend geweest, de angst die je hield, de onwetendheid of je het zou overleven, maar die gevoelens had hij niet echt ervaren, eerder de mensen die om hem gaven. Hij zelf had er helemaal niks van door, hij zou een black out krijgen waar hij was en werd weer wakker in het ziekenhuis, en zodra hij wakker was ging hij er eigenlijk altijd vanuit dat hij buiten levensgevaar was. Natuurlijk wist hij dat dat niet altijd zo hoefde te zijn, maar hij was nog niet dood, dus hij vond het niet erg om met die gedachten te leven. Natuurlijk was Edward nu al een tijdje sober, hij had sinds een half jaar nadat hij deze baan kreeg amper meer drugs aangeraakt, het was ook wel nodig om sober te blijven met een baan als deze. “A beer does sound rather nice right now,” knikte Edward. Hij dronk tegenwoordig ook niet meer zo veel, wilde niet het risico van een nieuwe verslaving lopen, maar één biertje zou hem echt niet verslaafd maken, hij hoefde zich daar geen druk om te maken.
Het praten over Elena en Rihun was niet Edward zijn meest favoriete bezigheid, maar hij was zich er wel van bewust dat het evalueren van een dag belangrijk kon zijn, en zeker sinds de twee nieuwe partners van elkaar waren en dus elkaar nog beter moeten leren kennen op een werk manier, sowieso moest het duo elkaar beter leren kennen, werk of geen werk, maar Edward was zeker dat dat langzamerhand wel zou gebeuren. “Yeah I thought so too, but then again, this cruise is work related for them, so the deeper message still isn’t really for Elena, her coming along and them having a nice time is only a by product of the main plan Rihun holds.” Hij voelde wel voor Elena, al was hij zich er ook zeker van bewust dat zij zelf ook niet volledig onschuldig was. “My charms? I don’t have any charms, but I can wink without looking scary, so I can do that and hope it makes her fall for me.” Op missies was Edward altijd een stuk meer gevuld met zelfvertrouwen, terwijl hij buiten zijn werk om nooit zomaar met een vrouw zou praten. Het was dan ook geen verrassing dat hij nog maagd was, al had hij in andere dingen, helaas, wel genoeg ervaring.
Het zou ook te mooi om waar te kunnen zijn als het met het andere koppel net zo makkelijk liep als met deze twee. Zach zou Edward ook nog wel makkelijk lukken, alleen de laatste twee zou oprecht een struggle worden. Edward zat er al heel erg tegenop te kijken om met hen bezig te moeten zijn. “I’m more nervous for them too, but if we just keep up the act I think all will be fine and we’ll have a jolly old time,” knikte Edward. Hij had niet eens door gehad dat hij gelijk bij binnenkomst in hun suite terug was gegaan op zijn gewoonlijke stem. Het aanhouden van een New Yorks accent was aardig makkelijk als hij er eenmaal in zat, toch zodra hij in privé terrein was ging hij gelijk weer terug in wat hem bekend lag. Erg typisch.
“I think everyone is at least a little terrible, but you’re not that bad so far, that can still change though.” Dit was natuurlijk pas hun eerste dag samen. Over de tijd van deze cruise zullen ze vast wel ergernissen aan elkaar ontdekken, dat hoorde er alleen maar bij. Edward was al zeker dat sommige van zijn eigenaardigheden niet goed bij haar zouden vallen, maar dat kon altijd wel gebeuren. Iedereen had wel iets irritants aan zich. “I think we make a convincing couple at least,” knikte hij instemmend. Tot nu toe had nog niemand aan hun relatie getwijfeld. Hij hoopte het zo te houden.
Kort keek Edward op bij haar opmerking tot hij rustig knikte. “I have a confession to make,” begon hij, zichzelf in een meer zittende houding slepend. “I’ve never played Mario Kart.” Als een kind had hij gewoon nooit spelcomputers, en hij ging nou ook niet echt om met het soort mensen die nou gaming consoles hadden. Het was gewoon niet gewoonlijk in zijn milieu. “And we’re sharing the bed? How romantic. I was ninety nine percent sure you were banishing me to the couch or bathtub.”

Other
Internationale ster

Other schreef:
"Did you ever have one? An overdose I mean?" Lia bestudeerde zijn blik. "It's okay if you don't want to talk about it tho, I would understand." Ze zou er niet moeilijk over doen mocht hij er liever niet over praten. Ze kon zich wel voorstellen dat het geen makkelijk onderwerp was voor hem. Ze wisten beiden echter dat het makkelijker was om een close koppel te spelen voor de missie als ze in het echt ook close waren. Het was misschien geen makkelijke opgave, maar Lia probeerde ook zo open mogelijk te zijn. Alhoewel Lia in het dagelijkse leven wel sociaal kon zijn, had ze zelden diepe gesprekken gehad. Als er haar iets dwars lag, hield ze het meestal voor haarzelf. Eerlijk, op de meeste missies was ze ook zo geweest. Ze had al enkele partners gehad die ze minder had gemogen. De meesten hadden haar dan ook als minder gezien omdat ze jong was voor het beroep, plus, een vrouw. Die twee zaken zorgden niet bepaald voor respect in de wereld waar ze in zat. Mensen zagen niet de competenties die je had als je een jonge vrouw was. Het enige wat ze zagen was een mooi gezichtje en lichaam dat gebruikt kon worden voor de missies.
Lia knikte en nam enkele slokken van haar biertje terwijl ze aandachtig naar hem luisterde. Hoe vervelend het ook was, op het einde van de dag was het goed als ze eens alles ouden overlopen. Lia was al blij dat ze niet elke dag een update moesten doen naar het hoofdkantoor. Enkel in bepaalde noodgevallen mochten ze hun kantoor contacteren en als ze eenmaal genoeg informatie hadden om een arrestatie uit te laten voeren. Lia keek vooral uit naar het laatste. Lia gniffelde om zijn woorden en schudde haar hoofd. "I think you have more charms than you think Edward." Elena was niet de enige vrouw, of man die naar hem had gekeken in de avond. Edward was als een magneet. Hij straalde een bepaald iets uit wat mensen snel deed opkijken. Ze wilden meteen meer over hem weten. "But I do agree, your winking doesn't look too scary," lachte ze.
Lia keek Edward geamuseerd aan. "A jolly old time," herhaalde ze grijnzend. Soms vergat ze hoe Brits Edward eigenlijk wel niet was. Tijdens de gesprekken met het koppel, viel het totaal niet op. Het New-Yorks accent kwam bijna als vanzelf bij hem. "I've always wanted to visit the UK for a longer period. The only times I've been there was for work," merkte ze op. Engeland zag er interessant uit, de sfeer die het land had, kwam helemaal anders over als Amerika. Als ze eenmaal een rustiger leven zou leiden, zou ze graag de wereld wat rondreizen. Uiteindelijk wilde Lia wel graag ooit settlen, maar dat zag ze nu niet bepaald snel gebeuren.
“I have a confession to make. I’ve never played Mario Kart.” Lia schoot in de lach en gaf hem een stootje met haar schouder. "No problem, I'm bad as well. I might have a chance in winning for a change." Het was niet alsof ze zelf een professional was, maar ze had het spel vroeger nog vaak gespeeld. Ze gaf hem de controller en startte het spel op. "So, this button is gas and this button right here is the one you should use if you get one of those little blocks," legde ze uit terwijl ze zijn vingers op de juiste knoppen legde. "It's not too difficult, just don't throw my character of the road," waarschuwde ze hem speels. Lia rolde met haar ogen bij zijn woorden. "I can still banish you to the couch, if you misbehave." Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en koos haar karakter op het scherm. "Honestly, this couch does look fancy as fuck, but it isn't as comfortable as I thought," merkte ze op terwijl ze met haar hand op de zitplaats tikte. Het was zeker weten een designerbank, maar ze hield toch meer van het oude geval in haar appartement.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De vraag had Edward kunnen verwachten. Zijn opmerking had nou niet geklonken als die van een man die nooit een overdosis had gehad. Het was geen onderwerp waar hij vaak over sprak, niks waar hij echt mee te koop stond, het was ook niet iets waar je trots op kon zijn. Toch vond hij het niet erg er over te praten, voelde hij zich niet oncomfortabel bij het onderwerp. “A couple of times, I did. Maybe a few too many,” zei hij, een zachte lach zijn woorden opvolgend. Het was geen gepaste reactie, lachen over zo een situatie, maar Edward was blij dat hij er met een lach op terug kon kijken. Het was toch iets goeds, toch mooi dat hij deze groei ondergaan was. Vroeger keek hij terug op zijn fouten met schaamte, maar hij schaamde zich niet meer, het waren fouten die hij gemaakt had, maar dat was allemaal het verleden nu. Er was geen reden voor hem om zich hier nog over te schamen of zich slecht te voelen. Er was nu toch niks meer wat hij kon veranderen eraan. “I grew up with an addicted father in a bad neighborhood, there were days on which getting drugs was easier than getting dinner, so falling into an addiction and eventually overdoses was just written in the stars for me.” Elkaar leren kennen was een belangrijk deel voor het process om dichter bij elkaar te komen, deze informatie delen was dan ook iets waar Edward op gerekend had, uiteindelijk was het het beste als de twee zowel elkaar als hun personages door en door kende.
Kort bracht hij het flesje in zijn handen aan zijn lippen. Hij was niet eens een grote fan van bier, maar alles was beter na de maaltijd van vanavond. “I think I’m just rather great at faking it,” lachte hij zacht, kort zijn hoofd schuddend. Het nep doen was ook wel makkelijk. Zelfvertrouwen faken was makkelijker dan het echt hebben, en toch gaf het haast hetzelfde resultaat. “My wink is all I’ve got going for me.” Kort rolde Edward zijn ogen bij de blik die hij van Lia kreeg. “Are you taking the piss on me?” Vroeg hij, een zachte grinnik zijn woorden volgend. “Maybe after this job is done you can visit, I could show you around, show you some of the best terrible food places.” Het was geen gek idee, hij zou het ook leuk vinden als zij hem haar thuis staat zou laten zien. Zo zou hij toch nog extra van de wereld binnen krijgen, met de extra persoonlijke ervaringen er bij gekregen. Het klonk wel als een fijn idee, alleen moest hij nog maar afwachten hoe de twee met elkaar zaten aan het einde van deze missie. Wie weet zouden ze elkaar wel gaan haten naarmate de tijd voorbij ging. Dat was iets waar ze uiteindelijk wel achter zouden komen.
Naar haar uitleg luisterend probeerde Edward te herinneren wat alles precies was. Nooit had hij gedacht dat hij zo een spel zou moeten leren, maar het leven zat vol met verrassingen. “I’m going to kick your ass,” grijnsde hij, zijn stem gevuld met onverdiend zelfvertrouwen. Of hij echt zou winnen zouden ze maar moeten afwachten, maar ergens hoopte hij van wel. “You’d think that a couch worth this much money would be comfortable, but my trash couch at home sits better than this piece of expensive.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld