Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG Lespoir & Savagery
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:

Ik grinnik en voel hoe mijn voet langs zijn voet strijkt. Ik bijt lichtjes op mijn lip en haal een hand door mijn haar.
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

Ik glimlach even als ik dan haar voet voel. Ik kijk dan weer even naar haar.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:

'Jullie bestelling.' zegt de ober en hij plaatst elegant het mooie bord voor ons. De glazen gevuld met drank worden mooi langs de rechterkant geplaatst en hij verlaat de tafel weer. 'Smakelijk.' zeg ik nog kort en knipoog waarna ik mijn bestek zorgvuldig vastneem en begin te snijden in de kreeft.
Lespoir
Wereldberoemd



Ts. Na het eten.
--

Austin.

'Waarom maken ze sommige dingen zo moeilijk om te eten?' vraag ik dan met een glimlachje, naja, het was niet echt een vraag maar eerder een soort van opmerking. Je moet een professional zijn om een kreeft een, beetje normaal op te eten en dat ben ik helemaal niet. Ik ben echt nog maar één keer in mijn leven op restaurant geweest en toen was ik een jaar of zeven.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:
'Het is een kunst van oefenen.' grijns ik terug. Je kon wel zien dat hij niet vaak naar een restaurant ging, maar ik kon ook niets anders verwachten. Mensen met schulden gaan niet vaak naar een restaurant. Ik nam het hem niet kwalijk, sommige kunnen het en anderen weer niet.
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

Ik glimlach dan even als ze dat zegt. Nog steeds ben ik blij dat haar buren niet opendeden. Anders kwam ik misschien aan bij één of ander oud koppel of zo. En nu zit ik gewoon bij een super knap en lief meisje. Er zijn volgens mij veel jongens die met haar om willen gaan. Dat kan niet anders.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:
'Ik ga even betalen.' zeg ik en sta op waarna ik naar een tafel ga waar ik met de kaart kan betalen. Daar doe ik wat er nodig is en kom terug naar de eettafel. 'Gaan we?' vraag ik dan en grinnik. Het was inmiddels al donker buiten en waarschijnlijk ook fris, dus ik had zeker zin om terug naar mijn warme nest te gaan.
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

Ik knik even als ze dat vraagt. Ik sta dan op en we lopen samen weer naar buiten toe. Ik wil echt niet weten hoeveel ze wel niet heeft moeten betalen. Het is echt heel aardig van haar. En als ik weer wat meer geld heb, ga ik zeker weer wat terug doen voor haar.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:
Het is vrij fris buiten, dus krijg ik een laag kippenvel over mijn huid. Ik wandel zo naast Austin naar huis toe. Onze vingertippen raken elkaar lichtjes aan. Ik glimlach even naar hem en ik voel hoe mijn ogen even bij zijn ogen blijven hangen.
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

Ik voel dan dat onze vingertoppen elkaar licht raken. Ik glimlach dan even als ze naar mij glimlacht. Ik kijk dan ook even in haar ogen. Ze heeft echt heel mooie ogen. Ze heeft blauw-grijzige ogen waar je zo in verdrinkt als je niet oplet.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:
Ik voel dat hij dromerig naar me kijkt. 'Waarover zit je te dromen?' vraag ik grijnzend en sta even stil waarna ik me met mijn lichaam naar hem toedraai.
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

'Over jou ogen', zeg ik dan met een glimlachje als ze dat aan me vraagt. Het was niet de bedoeling dat ik dat zou zeggen, maar ach, wat maakt het uit. En trouwens, meiden vinden het meestal wel leuk als ze complimentjes krijgen.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria
'Je laat me blozen.' zeg ik grijnzend. Zelf begin ik ook te dromen, nu ik verdronken ben in zijn ogen. Mysterieus, dat is wat ze waren. Ik zou graag het verhaal achter hem weten. 
Lespoir
Wereldberoemd



Austin.

Ik glimlach even als ze dat zegt. Ze vindt het dus niet erg dat ik haar complimenten geef. Dat moet ik onthouden. Ik merk dan dat ze weer in mijn ogen begint te kijken.
Anoniem
Landelijke ster



Victoria:
Er valt even een stilte. 'Laten we naar huis gaan.' zeg ik lachend en stap weer verder, in de richting van mijn huis. Eenmaal aangekomen open ik de deur en wandel ik naar de zetel waar ik me laat ploffen.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste