Forum

Zayn.
Alles klopte gewoon! Alle kleine dingetjes kwamen allemaal op hun plek, maar uiteindelijk maakten die dingen helemaal niets uit. Ik was hier samen met Carole en ons kleine meisje. Ze zagen er beiden prachtig uit en dit zou toch wel onze dag worden. Het ging niet alleen maar om mij en Carole, maar ook om Lelah. Om ons gezinnetje, want na vandaag waren we dacht écht. We waren het al geweest vanaf de dag dat Lelah bij ons was, toen ze nog bij Carole in de buik had gezeten, maar straks zouden we allemaal dezelfde naam hebben. Ik had Carole nergens toe willen dwingen, dus ik haar haar nog wel gevraagd welke naam ze aan had willen nemen. Het had ook best gekund dat ze haar eigen naam graag had willen houden? Maar ze kreeg nu echt de mijne en daar was ik ergens wel heel erg blij mee. Het was toch geweldig om hier te staan. We hadden hier heel wat jaren mee gewacht, terwijl we zelf al wel hadden geweten dat we met elkaar hadden willen trouwen. Het had gewoon een beetje aan het moment gelegen. Carole had het natuurlijk druk met haar bakkerij en ik met de tatoeages. We hadden het beiden druk gehad, maar we hadden nu ook makkelijk tijd vrij kunnen maken voor de planningen. We hadden heel erg veel geluk gehad met alles. Bailey die de jurk al had gemaakt en dan ook nog de bakkerij die met alle liefde een taart hadden willen maken. We hadden al geen tijd hoeven te verdoen aan het proeven van de taart, want we hadden allebei wel favorieten en doordat het meerdere lagen was, had dat makkelijk gekund. Zelfs de favoriete taart van Lelah zat er tussen! Er waren heel erg veel mensen die de taart van Carole echt heerlijk vonden, al hadden de medewerkers ook echt wel nieuwe smaken in de bakkerij gebracht. Er waren er vandaag ook heel wat bij! Zoals het hoorde, want het waren wel echt mensen waar Carole heel erg veel om gaf. Het was een kleine familie, waar ik me ook heel erg welkom voelde. Ik probeerde zo nu en dan wel mee te helpen. Zeker in het nieuwe winkeltje wat Carole had geopend. Ik hield de hand van Carole zo goed mogelijk vast, dat kon best? Ik vond het juist fijn om haar nu even bij me te hebben. Ons verhaal was toch wel bijzonder, een beetje apart en vooral vervelend aan het begin, maar er was uiteindelijk iets heel erg moois uitgekomen. Natuurlijk werd dat niet op die manier verteld. We hadden veel meegemaakt en dat waren de juiste woorden, ze omvatten alles. "Door alles hebben zij laten zien wat voor sterk gezinnetje ze wel niet zijn. En vandaag is het de dag dat dat gezinnetje écht verenigd wordt. Als ik het goed heb, willen jullie nog wat naar elkaar zeggen?" Ik knikte, ik wilde heel erg graag wat zeggen. Ik had niets opgeschreven, maar dat had in mijn ogen ook niet gehoeven. Ik wist precies wat ik haar wilde vertellen. Ik pakte haar de andere hand van Carole vast en keek haar aan, ze was echt prachtig, het mooiste was nog wel dat haar ogen echt leken te stralen. Ik was gek op haar ogen. "Ik weet nog zo goed hoe ik jaren geleden voor het eerst in je prachtige groene ogen keek. Op dat moment had ik geen idee wat ze ooit met me zouden kunnen doen. Net zoals we nooit hadden gedacht dat de blik van verdriet zou veranderen in een prachtige stralende blik." Ik wist dat we er niet te veel over na moesten denken, maar het was ons verleden, het hoorde bij ons. "De jaren zijn misschien voorbij gegaan, we zijn ouder geworden. Er veranderde in het begin heel erg veel, maar jouw ogen zijn diegene waar ik het liefst naar kijk. Jij bent diegene die ik het liefst in mijn armen heb en daar voor altijd wil houden. Bij jou klopt alles. Helemaal nu we met zijn drieën zijn. Dat is hoe het hoort, wij drietjes."

Carole.

Lelah had zonder twijfel al de naam van haar vader gekregen. We hadden zelfs een dubbele naam kunnen kiezen voor haar, maar wat was daar het nut van geweest? Helemaal niets! Lelah hoorde bij ons gezinnetje en dan had het niet eens uitgemaakt welke naam ze had gekregen, maar we hadden voor de achternaam van Zayn gekozen. Lelah Malik klonk ook veel leuker dan Lelah Johnson? Dat stond gewoon een beetje vreemd, juist omdat ze een speciale naam had! Vaak schreven mensen hem wel verkeerd, maar dat was ook wel te begrijpen. Mijn naam hadden ze vroeger ook wel eens verkeerd geschreven? Zonder een e, of soms zelfs met twee keer de letter l. Dat soort dingen gebeurden. Iedereen had dat toch wel een keer? Zelfs de meest simpele namen konden verkeerd worden gespeld, maar het maakte helemaal niets uit! Lelah kwam immers heel goed voor zichzelf op en dan vertelde ze wel hoe ze haar naam wel moesten schrijven. Volgens mij vond ze haar eigen naam heel erg leuk. Het was in ieder geval geen naam waar ze mee gepest kon worden. Het rijmde niet echt op iets vervelends en ze konden er ook geen andere dingen van maken? Daar hadden we ook wel een beetje op gelet. Er waren mensen die het grappig vonden als de voornaam rijmde op de achternaam, of juist als ze met dezelfde letter begonnen, maar zoiets kon heel vervelend zijn voor een kind? Zeker als ze er echt mee zou worden gepest. Gelukkig was dat niet het geval voor Lelah. Ik keek glimlachend naar Zayn en kneep zachtjes in zijn beide handen. We wilden inderdaad nog iets zeggen. Ik had het niet op willen schrijven, omdat het dan zo ingestudeerd zou klinken en dat was niet de bedoeling. Deze woorden moesten recht uit het hart komen, ze moesten beschrijven wat ik voelde voor Zayn en ik was van mening dat die woorden het beste tot hun recht zouden komen, als ik ze gewoon vanzelf zou laten komen. Ik luisterde naar Zayn en door zijn woorden kon ik niet stoppen met glimlachen. We hadden heel wat meegemaakt samen. Hij was de eerste die mij en Bailey had vertrouwd, wie ons had geholpen toen het nodig was geweest. Ik had het de anderen nooit kwalijk genomen, natuurlijk niet. Zayn was echter wel degene die in had gezien dat wij in hetzelfde schuitje hadden gezeten als zij. Ik was daar echt niet gelukkig geweest en ik had ook nooit gedacht dat ik ooit weer dat geluk zou kunnen voelen. Iets wat ik nu wel voelde! Ik was heel erg gelukkig! ‘Dat waren hele mooie woorden,’ zei de ceremoniemeester. ‘Carole?’ Ik knikte en keek naar Zayn. ‘Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Je bent altijd al mijn maatje geweest. Je was zelfs zo gek om een eigen mok voor me te kopen, zodat ik altijd bij jou langs kon komen om chocolademelk te drinken en te praten. Je was iemand waar ik alles bij kwijt kon en dat ben je nog steeds. Er is iets aan jou waardoor ik weet dat je naar me luistert en dat je dat ook altijd zou doen. Dat je de tijd neemt om te snappen wat er aan de hand is en dat je me niet uitlacht, hoe dom ik soms ook kan zijn in de dingen die ik zeg,’ zei ik glimlachend. Zayn had me nooit uitgelachen, niet als er echt iets belangrijks aan de hand was geweest. Dan had hij de tijd genomen om naar me te luisteren en samen een oplossing te zoeken. ‘Ik ben zo blij dat ik hier vandaag met jou kan staan. Dat we het samen zo ver hebben geschopt. Ik zou hier niet met iemand anders willen staan.’ Hij was degene van wie ik hield, van wie ik altijd zal blijven houden. Daar was geen twijfel over mogelijk. Het zou nooit veranderen. 

Zayn
Dit was een dag die we nooit meer zouden vergeten, maar zo hadden we er heel erg veel meer. Carole en ik hadden samen heel wat herinneringen op kunnen bouwen. Onze eerste zoen was er één van, het had toen helemaal niet gemogen, maar toch was het er geweest. De gevoelens waren genoeg geweest om ons beiden het toch te laten doen. Onze eerste vakantie was een andere herinnering die we altijd zouden blijven koesteren, net zoals de vele reizen die we daarna samen af hadden gelegd. Met Carole wilde ik de wereld afreizen. We waren elkaar echt nooit zat, hadden nooit tijd voor onszelf nodig. Ondanks dat we die soms wel eens namen. De mooiste herinnering was toch wel dat Lelah bij ons gekomen. Carole had misschien heel erg veel pijn gehad, maar die pijn was ook heel erg snel weer weggaan toen ze onze prachtige dochter in haar armen had kunnen hebben. Het was iets wat ik nog steeds heel erg bijzonder vond. Lelah en ik deelden onze verjaardagen. Ik had gedacht dat ze het misschien raar zou hebben gevonden, het was immers háár verjaardag. Lotus had het er wel eens over gehad dat ze er helemaal niets van had begrepen dat Jamy perse op dezelfde dag al zij jarig had moeten zijn, want ze had haar eigen verjaardag gewild. Lelah vond het volgens mij juist fijn, ik ook! We hadden toch wel een beetje een eigen traditie ontwikkeld. Elk jaar pakte we het doek waar we mee waren begonnen toen ze één werd er bij en zette we onze handen op het papier met verf. Lelah’s handje werd natuurlijk steeds groter en op een gegeven moment zou die van mij bijna helemaal weg zijn. Ik vond het een heel erg mooi idee dat we ieder jaar konden zien hoeveel ze gegroeid was. Ik luisterde naar de woorden van Carole. Alles aan haar was zo oprecht. Er was een tijd geweest waarin ze zichzelf niet helemaal had kunnen zijn, maar dat had ze al lang geleden achter zich gelaten. De woorden die ze zei waren echt mooi en daardoor werd de glimlach op mijn gezicht ook alleen maar groter. Ik kon het me niet voorstellen dat die er vandaag een keer af zou gaan. Over een paar minuten waren we echt getrouwd! Maar deze woorden waren uiteindelijk heel wat belangrijker dan de ringen die om onze vingers werden geschoven. "Het is wel duidelijk dat jullie heel erg veel van elkaar houden en ik voel me er dan ook vereerd om jullie te trouwen. Wie heeft de ringen?" Lelah zag dat als haar hint om weer naar ons toe te komen lopen. Ze had de het doosje met de ringen in haar mandje zitten, die ze dan ook omhoog stak. Ik pakte het doosje aan en woelde voorzichtig door haar haren heen, die natuurlijk uit model mochten, want ze hadden er duidelijk heel erg goed hun best op gedaan. "Dankjewel bloempje." Ik pakte de juiste ring uit het doosje en pakte Carole’s hand goed vast. "Met deze ring beloof ik dat ik er altijd voor je zal zijn, ik altijd voor je zou zorgen van je zou houden, iedere dag weer een beetje meer." Ik schoof hem voorzichtig om haar vinger. Die zou daar altijd blijven zitten en dat was iets goeds! In mijn ogen zouden we echt getrouwd blijven, daar was geen twijfel over mogelijk. We hielden van elkaar. We waren nu al zo lang bij elkaar en het was wel duidelijk dat we gewoon niet zonder elkaar konden. Deze stap was dan ook een hele logische geweest. We hadden het allebei al een tijdje gewild en nu was het echt zo ver! We waren echt bijna getrouwd, voor de mensen die voor ons het belangrijkst waren. 

Carole.

Ik kon me nog zo goed herinneren dat ik niet eens van hem had willen houden, dat ik niet eens verliefd had willen zijn. Het had niet gemogen, maar het was echt vanzelf gegaan. Het was ook nooit onze bedoeling geweest om het te laten gebeuren. Zayn had er alleen maar voor me willen zijn, zoals de goede vriend die hij altijd voor me was geweest. We waren samen naar de kermis gegaan en daar hadden we het echt heel erg gezellig gehad samen. We hadden die avond heel erg veel spelletjes gedaan, hoe slecht we er ook in waren geweest. Attracties waren namelijk niet echt ons ding. Daar waren we veel te bang voor, want we hadden het beide niet echt op hoogtes. Lelah vond het allemaal geweldig, dus dat was op sommige momenten wel jammer. We konden dan niet met haar mee, maar het was echt niets voor ons en voor Lelah zou het ook niet leuk zijn om ons zo bang in een attractie te zien zitten? Gelukkig was het in Disneyland allemaal goed gegaan, omdat ze met Liam en Bailey mee had gekund. Die waren wel in de achtbanen gegaan en als ze lang genoeg was geweest, had ze met hen mee gemogen. We hadden haar er ook niet alleen in willen laten gaan! Dat was geen fijn idee, zeker niet als er iets kon gebeuren met die achtbaan! Want er kon altijd wel wat mis gaan! Ik keek glimlachend naar Lelah, wie ons de ringen kwam brengen. We hadden ook nog kunnen kiezen voor Jamy, of misschien iemand anders, maar dit was onze bruiloft en vandaag ging het om ons gezinnetje. Daarom mocht Lelah ook alles doen! Ze hoorde er bij en ik vond het heel leuk dat zij de ringen mocht brengen. Ik keek terug naar Zayn en ik moest glimlachen om zijn woorden. Hij hield van me en hij zou dat ook altijd blijven doen. Dat wist ik, maar het was fijn om dat soms te horen? Ik hoefde het niet elke dag te horen, maar daardoor was het juist speciaal als ik het dan wel een keer hoorde. Ik keek naar de ring, die nu rond mijn vinger zat en kneep zachtjes in de hand van Zayn, voordat ik zijn ring uit het doosje haalde. Ik nam de hand van Zayn goed vast en streek zachtjes over de tatoeages, die nog onder zijn mouw uit kwamen. ‘Met deze ring beloof ik dat ik voor altijd de jouwe zou zijn. Dat ik er alles aan zou doen om het beter te maken als jij je slechter voelt en dat ik altijd jouw Precious zou blijven,’ zei ik glimlachend en ik schoof de ring rond zijn vinger. Ik was zijn Precious! Zo had hij me altijd genoemd, hij had me er zelfs heel erg mee aan het lachen kunnen maken, op het moment dat ik me heel slecht had gevoeld. Dan had hij een gek stemmetje opgezet en me vervolgens heel goed geknuffeld, om me te laten zien hoe belangrijk ik voor hem was. Ik had het altijd heel erg lief gevonden dat hij me zo had genoemd en soms noemde hij me nu nog steeds zo? ‘Dan verklaar ik jullie bij deze tot man en vrouw, en mag er nu gekust worden,’ zei de ceremoniemeester en ik keek glimlachend naar Zayn. Ik legde mijn armen rond zijn hals en plaatste mijn lippen op die van hem. Onze eerste zoen was zo speciaal geweest en ik voelde me nog steeds dat verliefde meisje als ik hem zoende. Dan kon alles wegvallen, dan maakte het niets uit wie er om ons heen was en waar we waren. Het enige wat er dan nog was, of wie eigenlijk, was Zayn en ik kon er nog steeds net zo erg van genieten.  

Een half jaartje later? (:

---

Bailey.
Het was een sneeuwachtige dag in januari, Carole en ik waren allebei vrij en omdat de kinderen naar school waren, hadden we besloten om de dag samen door te brengen. Na al die jaren waren we nog steeds vriendinnen en ik deed niets liever dan dat ik de dag met haar doorbracht. Daar mochten we toch ook wel een beetje van genieten? We hadden het beiden heel erg druk en het kwam echt niet iedere week voor dat we vrij waren en dat de kinderen ook niet thuis waren. Natuurlijk was het ook heel erg leuk met hen thuis, ze konden zo leuk spelen en soms had je echt helemaal niets aan je. Op de een of andere moest er wel echt op Lotus worden gelet, helemaal nu ze ouder begon te worden dacht ze dat ze echt van alles kon maken. Ze wilde ook wel heel erg graag aandacht en dat was wel goed aan dingen te zien. Lotus was echter nog steeds een schatje, net zoals haar tweelingbroer en haar kleine zusje! Noah was natuurlijk heel wat jonger en ze was echt anders in karakter. Ze was behoorlijk verlegen en ze zei niet zo heel erg snel als er iets aan de hand was. Noah leek qua karakter en uiterlijk wel het meest op Liam, ze had echter een hobby die ze van mij over had genomen! Ze hield van schaatsen en volgens mij wilde ze echt vaker op de baan staan, daarom hadden we haar ingeschreven voor een beginnersklasje, waar ze vooral bezig was met het leren schaatsen, iets wat ze heel erg leuk vond. Natuurlijk moesten papa of mama dan wel met haar mee, maar Liam vond het geweldig om daar te zitten en naar onze dochter te kijken. Het was geweldig om te horen dat hij aan mij moest denken als hij haar zag. Ik was echt blij dat ze het leuk vond. Ik had geen van onze kinderen willen dwingen om te gaan schaatsen omdat ik het leuk had gevonden. Natuurlijk had ik het hen wel willen laten zien en daarom had ik ze wel eens meegenomen. Noah was er gewoon om blijven vragen, op haar eigen manier natuurlijk. Want ze vroeg niet zomaar iets en als ze het deed dan kwam ze bij je zitten en deed ze het heel erg voorzichtig, misschien wel omdat ze bang was dat we boos op haar zouden worden. Ik zag met Carole op de bank bij haar thuis. We hadden net al heel wat fotoboeken uit de kast getrokken en die hadden we nu om ons heel liggen op de bank. "Volgens mij is dit de eerste." Zei ik glimlachend toen ik het boek open had geslagen en keek naar twee glimlachende meisjes. Een blonde en een zwartharige. Allebei met een grote glimlach op het gezicht. Het blonde meisje hield haar konijntje vast en het zwartharige had twee poppen in haar beide handjes, terwijl ze ook nog haar arm om het meisje naast haar probeerde te slaan. Die twee meisjes waren wij natuurlijk! Ik was bijna vijf geweest op dat moment, Carole net vier. Dat was toch wel het begin van alles geweest. Vanaf dat moment waren we echte vriendinnetjes geweest. Volgens mij was het een paar weken nadat we op school zaten en ik had vanaf het begin af aan al gesmeekt of Carole niet mee met ons naar huis had gemogen. Dat was wat Dean en Robyn ook hadden gedaan. Zij hadden ook vrienden over de vloer gehad, dus ik had dat ook gewild! Heel erg graag! En we hadden het heel erg leuk gehad toen ik uiteindelijk mijn zin had gekregen! Carole had het in het begin misschien een beetje eng gevonden, maar toen was ze mijn beste vriendinnetje al geweest, dus had ik haar handje goed vast kunnen nemen om haar te laten weten dat alles wel goed kwam. 

Carole.

Een vrije dag was zo nu en dan heel fijn, vooral als ik hem met Bailey door kon brengen. Het kwam niet vaak voor dat we allebei tegelijk vrij waren en daarom hadden we het er vandaag ook echt van genomen. De kinderen waren naar school en Zayn en Liam waren allebei aan het werk, wat betekende dat wij een dagje vrij hadden om samen door te brengen. Iets wat ook moest kunnen, vond ik. We waren al zo lang vriendinnen en zo nu en dan hoorden we gewoon een “Carole en Bailey-dagje” te hebben. Eentje waar we allemaal lekkere dingetjes konden eten en drinken en leuke dingen samen konden doen. Vandaag hadden we besloten om foto’s te gaan kijken, waar we wel een tijdje mee bezig zouden zijn. Ik had vroeger al een hoop foto’s gehad en die had ik allemaal ergens in geplakt. Dat had ik leuk gevonden om te doen en zo dacht je ook veel sneller terug aan bepaalde dingen. Herinneringen bleven dan veel beter hangen en ik vond ook dat het bij ons moest. We hadden zoveel meegemaakt samen en dat moest ook blijven hangen! Daarom had ik al die foto’s verwerkt in fotoboeken en we hadden er een hoop, maar we hadden ook nog de hele dag om er in te kijken! We hoefden de kinderen ook niet op te halen, omdat Liam op tijd klaar zou zijn en die zou ze allemaal meenemen naar het huis van hem en Bailey, waar Lelah sowieso zou blijven eten. Ik keek naar het eerste fotoboek en knikte. ‘Volgens mij ook.’ Het was één van de oudere fotoboeken, dus volgens mij kon het wel de eerste zijn. Ik pakte mijn mok met chocolademelk en keek naar buiten. Het was chocolademelkweer! Zo noemde ik het dan. Lelah vond dit soort weer totaal niet leuk. Ze vond de sneeuw en de kou helemaal niks en ze ging ook niet de deur uit zonder dat ze een muts, sjaal, handschoenen en het liefst nog een paar extra oorwarmers had. Het was heel schattig om haar helemaal ingepakt te zien. Ik keek naar de foto die tevoorschijn was gekomen en glimlachte toen ik ons zo samen zag zitten. We waren echt vanaf het begin al goede vriendinnetjes geweest en ik was blij dat deze foto er was. Want hier was het allemaal begonnen. Op dat moment hadden we daar samen gezeten en besloten dat we elkaar leuk hadden gevonden, zo leuk dat we diezelfde middag nog met elkaar hadden willen spelen. ‘Weet je nog dat je mij in de middag meetrok naar mijn moeder om te vragen of we samen mochten spelen?’ vroeg ik glimlachend en ik legde mijn hoofd tegen haar schouder aan. Dat was gewoon Bailey geweest. Die was al gewend geweest dat ze haar mond open had moeten trekken, omdat ze een oudere broer en zus had gehad tegen wie ze constant zichzelf had moeten verdedigen. Dus ze was zonder twijfel naar mijn moeder gelopen toen ik haar aan had gewezen en toen had ze gevraagd of ik bij haar had mogen spelen, zonder dat mijn moeder ook maar had geweten wie Bailey precies was geweest en of het wel van haar moeder had gemogen! Het had uiteindelijk wel gemogen en we hadden een hele leuke middag gehad, al was ik toch heel verlegen geweest bij haar thuis. Er waren zoveel mensen geweest, dat was ik helemaal niet gewend geweest! Ik was thuis de oudste en Bailey was de jongste, waardoor er opeens een meisje van elf en een jongetje van een jaar of acht bij waren gekomen, waarvan ik gewoon niet had geweten hoe ik daar mee om had moeten gaan! Volgens mij had ik echt een paar minuten met grote ogen rond gekeken, voordat ik iets meer had durven doen. Het was toen allemaal heel nieuw voor me geweest. Nu was ik al die drukte wel gewend, zeker als ik keek naar Lotus en Bailey, met de tweeling en Noah. Daar was het ook altijd druk in huis.

Bailey.
We mochten van dit soort dagen genieten! Ze kwamen niet meer zo heel erg vaak voor, dus daarom moesten we er gewoon alles uithalen, iets wat we ook echt wel deden. We hadden al heel erg veel lekkere dingen klaar staan en we zouden vanavond waarschijnlijk samen gaan koken, als dat nog zou gaan lukken met de tijd. Anders bestelde we wel iets, we zagen het allemaal wel. Liam zou de kinderen ophalen en als het goed was zou Zayn ook naar ons huis gaan als hij eenmaal klaar was met werken. Daardoor hadden we toch echt wel de hele dag voor onszelf en dat mocht ook wel eens! We hadden heel erg veel fotoboeken om door te kijken! Dat was gewoon zo leuk om te doen! Onze vriendschap bestond uit zoveel herinneringen, vanaf het moment dat we twee kleine meisje waren geweest tot aan vandaag. Er waren zoveel goede dingen gebeurd, ook slechte, maar daar hadden we geen foto’s van en hoefden we vandaag ook niet aan terug te denken. Natuurlijk hadden we er wel eens over en op een gegeven moment zouden we onze kinderen er ook over vertellen, om hen een beetje te beschermen, maar ook om hen wat uit te leggen over de woorden. Ik vroeg me af hoe we dat zouden kunnen vertellen, maar daar waren ze nu nog echt wel veel te jong voor, dus voorlopig hoefde ik me daar nog geen zorgen om te maken. Ik knikte lachend, dat wist ik nog maar al te goed. Ik had gewoon gewild dat ze bij me zou komen spelen, want dat was hoe het hoorde! De vriendjes en vriendinnetjes van Robyn en Dean waren ook altijd bij ons over de vloer geweest, dus ze had ook mee gemoeten. Ik had haar eigenlijk niet heel erg veel keuze gegeven, maar uiteindelijk hadden we het wel heel erg leuk gehad. We waren nu nog steeds vriendinnen! Die eerste dag was heel erg belangrijk geweest voor onze vriendschap! "Ik ben heel erg blij dat ik dat heb gedaan." Ik sloeg mijn arm om Carole heen, zodat ik haar wat dichterbij kon trekken. Ze was mijn beste vriendinnetje, vanaf dat moment eigenlijk al wel. We hadden nooit echt ruzie gehad, misschien één of twee keer, maar wat waren stomme momenten geweest, waarbij ik zelf ook niet in een geweldige plaats was geweest. Voor de rest was het heel erg anders gegaan, we konden gewoon niet boos op elkaar zijn! "Ik weet wel dat we echt een hele middag uiteindelijk hebben gespeeld en dat we allebei niet wilden dat je moeder je op kwam halen." Carole had op een gegeven moment echt naar huis gemoeten en voor mij was dat veel sneller geweest dan ik leuk had gevonden. Mijn moeder had nog wel uitgelegd dat we elkaar de volgende dag weer zouden kunnen zien en dat we dan gewoon weer met elkaar konden spelen. Wat ook echt zo was geweest! We hadden heel wat gespeeld, alle jaren door. Ik was voor mijn beste vriendinnetje opgekomen als dat had gemoeten, want dat had ik toch iets meer in me gehad als Carole. Een broer en een zus hielpen daarin echt wel, dus toen er twee jongetjes hadden besloten dat ze Carole onder de gele verf hadden willen gooien, was ik daar heel erg boos om geworden. Er waren zelfs woorden uit mijn mond gekomen die ik niet eens had mogen roepen, maar zo ging dat met oudere mensen. Ik draaide de bladzijde om en zag dezelfde meisjes, klaar om Halloween te vieren. We zagen er echt schattig uit, dus het kon haast niet anders dan dat we die avond terug waren gekomen met heel wat snoepjes! Daaronder stonden dezelfde meisjes met Kerstmis, al was dit volgens mij al wel een jaar later. We hadden echt alles samen willen doen! Dus ook dit soort dingen. We hadden samen feestdagen willen vieren en de Kerstman was toen zo lief geweest om dat echt te begrijpen en de cadeautjes bij ons af te leveren. 

Carole.

Bailey was veel spontaner geweest. Iets wat juist wel goed voor mij was geweest! Ik was behoorlijk stil geweest en ik had niet zo snel het idee gehad om op iemand af te stappen. Ik had toen gewoon het geluk gehad dat ik bij de poppenhoek had gezeten en dat Bailey naar me toe was gekomen. Ze had Floppy heel erg leuk gevonden en daarom had ze er ook mee willen spelen. Het had wel even geduurd voordat ik mijn konijntje aan haar had gegeven, want op dat moment was dat echt mijn meest dierbare bezit geweest! Ik was echt dol geweest op de knuffel en hij had ook mee gemoeten naar de eerste dag van school! Sterker nog, hij had altijd met me mee gemoeten, waar ik ook heen was gegaan. De knuffel had me een beetje zekerheid gegeven, iets waardoor ik me toch wat beter had gevoeld en in mijn ogen was dat niet iets slechts geweest! Er waren zoveel kindjes die dol waren op hun knuffel. Lelah was ook nog steeds dol op Pop! Ze sleepte hem niet meer overal mee naar toe, maar hij lag wel bij haar in bed en dat zou ook nog wel een tijdje zo blijven. Het was ook alleen maar lief om te zien? Het was ook heel leuk om terug te kijken naar Bailey, met haar twee poppen. Het was nu behoorlijk raar dat ze ook echt een tweeling had gekregen, want die had ze toen al heel graag gewild! ‘Ik ben ook heel erg blij dat je dat hebt gedaan,’ zei ik glimlachend. Daardoor waren we hele goede vriendinnetjes geworden en dat waren we nu nog steeds. Het was zo leuk om Lelah en Lotus samen te zien. Die twee waren ook echt goede vriendinnetjes, wat zo schattig was om te zien! Ik lachte en knikte. ‘Dat was inderdaad zo. We wilden nog veel langer met elkaar spelen.’ Uiteindelijk had ik gewoon mee moeten gaan met mijn moeder, naar huis. Ik had daar niet langer kunnen blijven, maar dat hadden we beide wel gewild. Gelukkig hadden we elkaar de volgende dag gewoon weer kunnen zien op school! Ik keek naar de andere foto’s en glimlachte. We hadden heel graag Halloween samen willen vieren en daar hadden we toen ook heel erg om gezeurd, vooral Bailey had dat heel erg vaak geprobeerd. Iets wat gelukt, want we hadden samen Halloween kunnen voeren! Zij was Sneeuwwitje geweest en ik was Alice geweest, we zagen er toch echt heel erg lief uit samen en ik vond ons er ook echt wel op lijken! Bailey sowieso! Ze was gewoon een Sneeuwwitje en ik vond het leuk dat Liam haar soms ook wel zo noemde. Ik sloeg de bladzijde om en keek naar de volgende foto’s. ‘Volgens mij was dit jouw verjaardag,’ zei ik en ik wees naar één van de foto’s, waar Bailey vrolijk op stond te lachen, samen met mij en een grote taart voor onze neus. Op de taart stond dat ze zeven jaar was geworden. Op de volgende foto stonden we samen met Dean, die ons op probeerde te tillen, met een matras onder zijn voeten. We waren altijd heel erg gek geweest met Dean. Robyn had ons voornamelijk irritant gevonden, omdat wij zes of zeven jaar jonger waren geweest dan haar, maar Dean had altijd met ons willen spelen en dat had hij hier ook gewild! Hij had ons op willen tillen, maar dat had alleen gemogen als hij er een matras onder had gelegd. Anders was het veel te gevaarlijk geweest en hadden we kunnen vallen! Al had hij mij volgens mij veel vaker op willen tillen dan Bailey. Op dat moment was ik echt zijn extra zusje geweest, iemand voor wie hij wel had kunnen zorgen. Want dat had Bailey nooit echt toegelaten. ‘Ik kan niet geloven dat ik Dean nog zo weinig spreek,’ zei ik zachtjes. We waren echt goede vrienden geweest! Dat was nu een stuk minder.

Bailey.
Voor mij was het heel erg makkelijk gegaan, ik had gezien dat Carole daar zat en ik had heel erg graag met haar willen spelen. Ik wist ook niet precies wat de logica er achter was geweest, maar had een vierjarige logica? Niet echt! Ik had haar met een konijntje in haar armen zien zitten en ik had Floppy gewoon een leuke knuffel gevonden, waar ik ook even mee had willen spelen? Iets wat Carole niet meteen had willen doen, maar ik had met hem moeten knuffelen. Ze had vertrouwen in me gehad, toen al en dat hadden we nu nog steeds! Iets wat wel heel erg belangrijk was in een vriendschap. Er was één iemand die er altijd was geweest en er ook altijd zou blijven en dat was zij toch echt wel. "Iets wat we uiteindelijk ook wel hebben gedaan." We hadden veel langer met elkaar gespeeld, misschien niet dag, maar wel op andere dagen! Heel erg veel dagen! Ik keek lachend naar de foto die Carole aanwees. Die was toch wel heel erg grappig! Dean had ons altijd willen optillen en hij had ook geroepen dat ze het heel erg goed had gekund. Hij had het echter nooit mogen doen, omdat we anders zouden vallen en ons pijn zouden doen. Daarom had hij het op mijn verjaardag wel mogen doen, iets wat we heel erg leuk hadden gevonden. Er waren echt wel momenten geweest dat we waren gevallen, maar op een matras en dat was alleen maar leuk geweest! We hadden op een gegeven moment gierend op onze ruggen op het matras gelegen, met Dean tussen ons in! Op dat moment had het allemaal gemogen. "Dat was het inderdaad. We waren echt heel erg blij dat we op het matras hadden kunnen spelen." Je had ons iets heel erg kleins kunnen geven en we hadden iets heel leuks van gemaakt. Echt met de meest kleine dingen! "Ik weet het." zei ik zachtjes. Ik sprak Dean ook heel wat minder. Het was allemaal zo raar gelopen! Dean was nu samen met Airyn en ik mocht haar nou niet echt geweldig. Ze was nou niet echt iemand die mij lag? Ik had daarbij ook het idee dat Dean ook nog door haar veranderd was. Ergens was het heel erg vervelend, maar ik kon dat ook niet gaan roepen, zolang hij maar gelukkig was. "Ik dacht vroeger echt dat jullie samen zouden eindigen." Ik haalde mijn schouders op. In mijn ogen was dat zo logisch geweest, misschien niet echt heel erg leuk, want ik had op een gegeven moment echt gedacht dat ik Carole dan aan Dean kwijt zou raken. Die twee waren echt veel met elkaar bezig geweest, ze waren ook wel echt hele goede vriendjes! Maar het was wel duidelijk dat Dean echt iets voor haar had gevoeld! Volgens mij was dat ook echt zo, maar hij had er gewoon niets aan gedaan. Op een gegeven moment was hij gewoon te laat geweest? Carole had eerst Harry gehad en daarna Zayn. Dean had zijn kans gehad en die had hij verspilt. Daarna had hij alleen maar gemeen gedaan, vooral tegen Harry, maar ook tegen Liam! Volgens mij was het daar uiteindelijk bergafwaarts gegaan. Jammer genoeg, maar het was wel gewoon zo. Daar konden we nu ook helemaal niets aan doen. Als ik hem sprak dan ging het echt om hele standaard dingen, terwijl hij toch echt wel mijn lieve grote broer was geweest. "Het is toch wel heel erg jammer." Ik vond het echt jammer, niet alleen voor mezelf, maar ook voor Carole! Zij was toch ook wel haar beste vriendje kwijt geraakt! Ik sloeg de bladzijde weer om en keek naar de volgende foto’s. Volgens mij had Carole hier toch een beetje de hoogtepunten in geplakt, wat betekende dat het nog wel redelijk snel ging. De volgende foto was van ons beiden op de ijsbaan! Ik had de handjes van Carole goed vast, zodat ik haar kon leren schaatsen. 

Carole.

Bailey en ik hadden vrijwel met alles kunnen spelen. Het had ons allemaal niet zo heel erg veel uitgemaakt. Een oud matras had onze landingsbaan kunnen zijn, maar we hadden het ook als een soort glijbaan kunnen gebruiken! Dan waren we er samen mee van de trap gegleden, wat we helemaal geweldig hadden gevonden. Haar ouders hadden het natuurlijk wat minder gevonden, want heel erg veilig was het ook niet! Een trap was misschien niet zo hoog, maar we hadden wel door kunnen schieten en kunnen vallen. We hadden het alleen maar leuk willen hebben, maar dat hadden we eigenlijk altijd wel gehad. We hadden zoveel verschillende dingen gedaan! We hadden ook heel erg vaak theefeestjes gehouden, iets wat we echt leuk hadden gevonden. Dan hadden we zelf ijsthee mogen drinken en dan hadden onze knuffels en poppen ook allemaal iets gekregen. We hadden dan zelf wel echt prinsesjes moeten zijn, anders was het niet compleet geweest! Uiteindelijk waren we daar wel te oud voor geweest, maar toen hadden we weer andere dingen samen gedaan! We hadden ons nooit verveeld samen, we hadden altijd wel iets kunnen bedenken om samen te doen. Ik kon me echt niet herinneren dat we stil in een kamer hadden gezeten. We hadden altijd veel te veel lol gehad samen! Ik keek naar de foto van ons samen met Dean en knikte. Het was echt jammer. Hij had nu ook al een hele tijd een vriendin, vrouw zelfs. Ze was echter niet echt iemand die mij lag. Ze was gewoon heel vervelend? Misschien lag het wel meer aan mij dan aan haar, maar ik wist wel dat ze vanaf het begin al niet heel aardig had gedaan tegen mij en Bailey! Dat terwijl wij wel ons best hadden gedaan om aardig te zijn voor haar, aangezien we Dean ook alleen maar gelukkig wilden zien. Ik wist dat ik hem ooit af had gewezen, daarom wilde ik juist dat hij ook iemand had met wie hij echt gelukkig kon zijn. ‘Oh, je was er heilig van overtuigd,’ zei ik lachend tegen Bailey. Ze had altijd gedacht dat Dean en ik uiteindelijk verliefd op elkaar zouden worden, maar ik had het altijd weggelachen. Ik was toen ook veel te jong geweest! Dean was wel een hele lieve jongen geweest en we hadden het altijd heel erg leuk gehad samen, maar ik had ons toen nooit als meer dan vrienden beschouwd. Toen had er en groot gat tussen ons gezeten en daarna was ik nauwelijks klaar geweest voor een relatie. ‘Als hij maar gelukkig is, toch?’ Ik haalde mijn schouders op en richtte me op het fotoboek, waar nu een fot in stond van mij en Bailey, die samen op de schaatsbaan stonden. Ze had me heel erg graag willen leren schaatsen en doordat ik op ballet had gezeten, was het me nog best makkelijk af gegaan! Ik had in ieder geval het evenwicht gehad wat ik nodig had gehad. Toch hield Bailey me heel erg goed vast, wat ook wel goed te zien was op de foto. Ze wilde niet dat ik zou vallen. Uiteindelijk was dat wel een paar keer gebeurd, maar dat hoorde er ook bij! Ze had vooral heel erg veel gelachen om mijn rode neus, door de kou. Op de volgende bladzijde stond een foto van ons samen, met een hoop plastic tassen in onze handen. ‘Volgens mij hadden we toen voor het eerste samen gewinkeld,’ zei ik lachend. Zo zag het er in ieder geval wel uit! We hadden het helemaal geweldig gevonden dat we met de bus naar het centrum hadden mogen reizen en dat we ons zakgeld daar uit hadden mogen geven. Veel was het niet geweest, maar we hadden het heel erg leuk gehad samen en natuurlijk had Bailey nog een milkshake moeten halen, die ze ook nog vast had in haar andere hand. 

Bailey.
Ergens was het heel erg jammer dat het contact met Dean zo verwaterd was, maar eigenlijk had zich dat vanaf het begin dat we terug waren geweest, zich al wel aangekondigd. Dean was het niet eens geweest met de keuzes die Carole en ik hadden gemaakt en ik wist niet of hij dat nu nog steeds zo zag, maar in mijn ogen had hij gewoon pech. Ik wist dat ik uiteindelijk een hele goede keuze had gemaakt. Ik had Liam op dat moment gewoon vertrouwd, had hem heel erg leuk gevonden en had gewild dat het meer was dan alleen vriendschap? Liam en ik waren heel erg gelukkig geweest toen en uiteindelijk waren we dat nu nog steeds. Natuurlijk was het niet altijd helemaal goed gegaan, er was wel ruzie geweest, maar dat was nu zo lang geleden. We dachten er beiden niet meer over na. Nu was er eigenlijk nooit ruzie meer, maar dat kwam ook wel omdat ik me echt in moest houden op sommige momenten. Er waren echt wel momenten waarop we het niet met elkaar eens waren en ik was mezelf niet als ik dan duidelijk wilde maken wat ik precies vond. Mijn Italiaanse bloed zorgde er wel voor dat ik gewoon wat opvliegend was. Daar kon ik ook heel erg weinig aan doen? Ik wilde echter niet schreeuwen waar de kinderen bij in de buurt waren en Liam verdiende het negen van de tien keer ook niet dat ik tegen hem schreeuwde, dus uiteindelijk liep ik wel even weg om rustiger te kunnen worden. "Natuurlijk was ik dat! Dean was tot over zijn oren verliefd op je en ik dacht dat je ooit wel in zou geven tegen die zielige blik die hij soms op kon zetten." Hij had in ieder geval een hele verliefde blik in zijn ogen gehad, die ik op sommige momenten echt als iets zieligs had gezien. Want het leek echt alsof Carole echt alles voor hem betekend had. Als hij ooit zo ver was gekomen om haar zijn gevoelens te vertellen, had Carole misschien nog wel ingestemd ook! "Dat is waar." Daar ging het uiteindelijk wel om, maar ik had dan nog wel liever dat hij gelukkig was met een vrouw die mij iets meer lag. Ik mocht haar echt niet. Ik probeerde echt wel aardig tegen haar te doen, maar als zij de hele tijd tegen mij liep te snauwen, dan lag dat bij mij ook niet meer zo heel erg goed? Dan hield ik me ook gewoon niet in! Ik keek lachend naar de foto waarop genoeg tassen te zien waren. Natuurlijk waren we helemaal hyper geweest en hadden we echt iedere winkel doorgrondig moeten inspecteren. We hadden niet heel erg veel geld gehad, maar we hadden uiteindelijk wel wat leuke dingen gekocht. Vanaf vroeger af aan, hadden we meteen al geroepen dat we altijd samen hadden kunnen doen met de kleding die we kochten. Iets wat we nu nog steeds wel deden? Ik snuffelde nog wel eens in de kast van Carole, waar ik dan iets uit trok om aan te trekken. Natuurlijk gingen we nog steeds wel eens shoppen! Het leven was heel erg raar gelopen, want ik ontwierp nu gewoon kleding waar andere mensen in liepen! Dat was een heel raar idee! Het liep echter wel echt heel erg goed en ik was blij dat ik zoiets met Jasmine kon doen. We lagen elkaar echt wel, niet alleen vriendschappelijk, maar ook op het zakelijke vlak. Ik keek naar de volgende foto, van ons beiden op het vliegveld. "Gingen we hier niet met school naar Italië?" Volgens mij wel! Maar dat wist ik niet meer zeker, want Carole was ook wel eens met ons mee op vakantie geweest, dus dat kon het ook nog zijn! Welke reis het ook was, we hadden het heel erg leuk gehad! 

Carole.

Bailey had uiteindelijk wel gelijk gehad. Dean was echter verliefd op me geweest, ik had het alleen nooit willen zien. Misschien had ik het ook wel niet kunnen zien. Dean was vier jaar ouder geweest en toen hij zeventien was geweest, was ik pas dertien geweest! Dan was je ook nog helemaal niet bezig met dat soort dingen. Ik was vooral bezig geweest met dansen en met school, want die twee had ik moeten combineren en dat was niet altijd even makkelijk geweest. Ik had me nooit gericht op jongens, omdat ik er helemaal geen tijd voor had gehad en Dean was voor mij gewoon een vriendje geweest. Iemand met wie ik had kunnen praten als dat nodig was geweest, mijn aanplakbroertje. Daarbij zou het sowieso vreemd zijn geweest als ik iets met Bailey haar broer zou hebben gekregen. Dan was ik daar zo vaak geweest en dan was ik daar de ene keer voor hem geweest en de andere keer voor haar. Dat werkte toch ook niet? ‘Ik ben gevallen voor een andere, zielige blik,’ zei ik lachend. Zayn kon ook heel zielig kijken met zijn bruine ogen? Of heel erg verliefd. Hoe dan ook, ik was dol op die ogen en ik was heel erg blij dat ik voor hem was gevallen, dat we het samen aan hadden gedurfd om een relatie te beginnen. Want dat was toch wel iets geweest waar we niet zeker van waren geweest aan het begin, omdat we heel wat mensen pijn hadden gedaan! Dat hadden we nooit gewild en gelukkig was het nu allemaal vergeven en vergeten, maar het was niet echt het beste wat ik ooit had gedaan en dat wist ik zelf ook wel! Gelukkig hoefde ik me daar nu nooit meer zorgen over te maken, want ik was nog steeds heel erg verliefd op Zayn! Ik keek nog eens goed naar de foto en glimlachte. De helft van de tijd was ik Bailey haas papsop geweest. Dan had ik in het hokje gestaan en had zij steeds dingen naar binnen gegooid, die ik dan aanhad moeten passen. Toen had ze zelfs dingen gepakt die veel te duur waren geweest en die we nooit hadden kunnen betalen, maar dat had haar helemaal niets uitgemaakt en mij ook niet! We hadden echt dubbel gelegen om alles en het was gewoon een hele leuke middag geweest! Ik keek bedenkelijk naar de volgende foto. Het zag er inderdaad naar uit dat we samen op vakantie gingen. ‘Volgens mij is dat Italië, ja. Ik zie niemand anders op de foto staan, qua familie en het qua leeftijd wel moeten kloppen.’ Volgens mij was ik daar vijftien en Bailey zestien! Dus dan kon het haast niet anders dat we naar Italië waren gegaan! Ik sloeg snel de bladzijde om, want dan zouden er wel meer foto’s van ons samen daar zijn! Ik schoot in de lach om de volgende paar foto’s. Het waren er drie. Eentje van Bailey met een Italiaanse jongen, eentje waar ik zelf op stond met een ander en dan een groepsfoto. ‘Giovanni en Delano!’ riep ik lachend. Dat was zo lang geleden! Ik wist nog heel goed dat Bailey gewoon een afspraakje had gemaakt, achter mijn rug om. Toen hadden we ook nog eens de jeugdherberg uit moeten sneaken, omdat het al na tienen was geweest! De jongens waren een stuk ouder geweest, volgens mij achttien, en Delano zijn Engels was ook niet altijd even spetterend geweest. Bailey had me echter wel alleen gelaten met de jongen en daardoor was ik toen echt heel erg nerveus geweest! ‘Ik kan nog steeds niet geloven dat je met hem naar bed bent geweest,’ zei ik en ik gaf haar plagend een duwtje. ‘Hij was niet lelijk.’ Het waren beide geen lelijke jongens geweest en die twee waren een hele tijd alleen geweest! Bailey had me toen echter gezworen dat er niets tussen hen was gebeurd, op een paar zoenen na. 

Bailey.
Niemand had ooit gedacht dat Carole en Zayn bij elkaar zouden komen. In het begin helemaal niet. Zayn was wel echt de eerste die ons geholpen had, al was dat nu zo ver weg. Toen alles eenmaal weer goed was, had Carole Harry gehad, dus ook toen was het niet heel erg logisch geweest dat ze ooit in een relatie met Zayn zou komen. Toch was dat wel wat er was gebeurd! En ergens waas ik daar vanaf het begin al wel blij mee geweest. Zayn had Carole altijd heel erg goed begrepen, hij had haar nooit pijn gedaan en die twee hadden gewoon iets heel moois samen. Er waren genoeg mensen die het er niet mee eens waren geweest, waaronder Liam, maar uiteindelijk hadden ze het ook wel kunnen zien. Nu waren ze zelfs al een half jaar gelukkig getrouwd en hun relatie was nog veel langer dan dat! Ze hadden een heel mooi meisje samen, dus uiteindelijk was alles heel erg goed afgelopen. "Heel erg hard gevallen." Misschien niet meteen, maar ze was wel echt heel erg gek op hem! Ik keek naar de volgende foto’s die inderdaad aangaven dat het Italië was geweest. We waren allebei zo jong geweest toen en toch hadden we met school zover weg gekund. We hadden een paar keuzes gehad en natuurlijk had ik gewoon voor Italië willen kiezen, dat was toch wel een beetje mijn land? Carole was het er best snel mee eens geweest, dus daar hadden we voor gekozen. Het was heel erg leuk geweest en we hadden ook echt heel erg veel kunnen zien. We hadden alleen niet heel erg netjes gedaan wat er van ons was gevraagd. Ik was een paar jongens tegengekomen toen we een ijsje waren gaan halen. Ik sprak Italiaans dus uiteindelijk was het wel echt op een gesprek uitgekomen en ze hadden gevraagd om iets af te spreken. Delano had Carole duidelijk wel zien zitten en ik had Giovanni wel leuk gevonden, dus toen liep het wel een beetje uiteen. Gio en ik hadden besloten dat we Carole en Delano wel even alleen hadden kunnen laten. Uiteindelijk was er wel meer gebeurd dan alleen zoenen, iets wat Carole wel dacht en tot de dag van vandaag had ik het daar ook bij gelaten. Dat het gewoon zoenen was geweest. Carole was al helemaal geflipt door de zoenen, ze had zelf ook gezoend met Delano en ze had er een hele tijd over lopen trippen. Op een leuke manier, dat wel. Dus ik had niet zomaar kunnen roepen dat ik seks had gehad? Misschien was het niet heel erg netjes geweest om te verzwijgen, maar het was op dat moment beter geweest. Daarna was seks gewoon een onderwerp geweest waar we liever niet over hadden gepraat. Ik had ook moeilijk kunnen zeggen dat ik seks had gehad met Giovanni, nadat ik met Tristan mee was geweest? Dat waren geen momenten geweest. Nu kon ik het wel zeggen? "Ik denk dat je dat ook niet meer hoeft te geloven." Zei ik lachend. Ik keek even naar de foto, je kon het eigenlijk wel zien aan de manier hoe Giovanni me vast hield, of waar hij zijn hand had liggen. Op mijn kont. Dat kon je niet goed zien, maar ik wist het nog maar al te goed. Het was misschien geen romantische eerste keer geweest en dat had ook helemaal niet gehoeven. We hadden beiden wel geweten dat we elkaar nooit meer zouden zien. Ondanks dat Gio wel echt brieven had geschreven. Die hadden thuisgelegen toen ik naar drie jaar weer thuis was gekomen. Volgens mij had hij gedacht dat ik hem gewoon genegeerd had. Ik had geen idee wat er was gebeurd als we niet vast waren komen zitten. Misschien was ik dan nog wel een keer naar Italië gegaan, maar aan lange afstandsrelatie had ik echt niet gedaan. Iets wat uiteindelijk ook wel was gebeurd met Liam, maar dat was dan weer anders. 

Carole.

‘Heel erg hard,’ herhaalde ik Bailey glimlachend. Het was wel zo! Ik was echt gevallen voor Zayn. Het had misschien even geduurd en ik had de gevoelens eerst weg willen drukken. Ik had niet verliefd morgen worden op Zayn, van mezelf niet. Toch had ik het uiteindelijk niet tegen kunnen houden en was ik als een blok gevallen voor die prachtige, bruine ogen en zijn lieve innerlijk. We waren beide heel erg rustig, we probeerden zoveel mogelijk dingen te bespreken en dat was tot nu toe altijd gelukt! We hadden nooit echt ruzie met elkaar gehad en volgens mij zou dat ook nooit meer gebeuren. Er was ook nooit iets geweest waar we boos over hadden kunnen worden! Het enige waar ik ooit van was geschrokken, was toen ik Lelah op de tafel had zien tekenen. Ik had echt gedacht dat ze er ieder moment van af had kunnen vallen, maar Zayn had blijkbaar de hele tijd bij haar gezeten en hij had haar toen ook heel duidelijk gemaakt hoe voorzichtig ze moest zijn, zodat ze zich geen pijn zou doen. Dat had ik toen niet geweten, maar daarna had ik haar ook wel op de tafel laten tekenen. Dan was ik er zelf wel bij gaan zitten, want dat had ik toch net wat fijner gevonden. Ik keek nog goed naar de foto en vervolgens naar Bailey. Het was wel echt een leuke dag geweest, een leuke vakantie! Het was voor school geweest en daardoor hadden we natuurlijk ook een hoop culturele dingen moeten bezoeken. We hadden die dag echt van alles gedaan en in de middag hadden we een lekker ijsje gegeten op een terrasje. Bailey was natuurlijk half Italiaans en ze had het toen al heel erg goed kunnen spreken, waardoor ze met gemak een gesprek had kunnen starten met wie dan ook! Iets wat ze toen ook had gedaan met één van de obers! Toen had ze dus het hele afspraakje geregeld en ik was me echt dood geschrokken toen ze me had gemeld dat we een afspraakje hadden gehad. Een afspraakje met twee jongens, in een onbekende stad waar we de taal niet hadden gesproken. Tenminste, ik niet! Toen had ze me ook nog eens alleen gelaten met die jongen! Natuurlijk was hij een echte charmeur geweest en ik had daar gezeten als een onzeker, vijftienjarig meisje. Toen waren er al snel wat zoenen gevallen en daar was ik die avond echt heel blij mee geweest. Sterker nog, ik had het volgens mij over niks anders gehad! ‘Bails!’ riep ik uit toen ze zei dat ik dat nu niet meer hoefde te geloven. Dat was haar manier om te zeggen dat ze wel seks had gehad met die jongen. Dat vertelde ze me nu pas! Na al die jaren! We waren zeker twintig jaar verder en nu vertelde ze me dit eindelijk! ‘Dus je hebt wel seks met hem gehad? Waarom vertel je me dit nu pas?!’ Ze had het me echt nooit verteld! Ik had gedacht dat ze misschien wel hadden gezoend en wat meer hadden gedaan dan dat, maar geen seks! Iets wat dus wel was gebeurd en ze had het me niet eens verteld! Niet dat we daarna nog heel veel tijd hadden gehad om het te bespreken, zeker niet toen we vast hadden gezeten, maar daarvoor nog wel! Ze had het me kunnen vertellen toen we terug waren geweest in de jeugdherberg! Iets wat ze niet had gedaan! Ik wist dat het niet was omdat ze me niet had vertrouwd, waarschijnlijk had ze een andere reden gehad, maar ze had het me niet verteld! Ik had gedacht dat ze nog maagd was geweest toen ze met Tristan naar bed was gegaan, maar dat was dus niet zo! ‘Nu moet je me ook alle details vertellen hoor, ik wil alles weten.’ Ze kwam er nu niet meer mee weg, echt niet! Dat zou ik niet laten gebeuren!

Bailey.
We hadden beiden iemand gevonden met wie we uiteindelijk ons leven hadden willen delen. De manier waarop we elkaar hadden leren kennen was misschien een beetje vreemd, maar uiteindelijk waren we wel hier. Heel wat jaren verder en vooral heel erg gelukkig. Ik hoopte dat Luke en Ray hier iets over te horen hadden gekregen. Dat we beiden heel erg goed waren geëindigd. Ik had eerlijk geen idee of ze nog vast zaten of niet. Ze hadden dan wel levenslang gekregen, maar je wist het nooit. Er veranderde nog wel eens wat dingen, waardoor ze alsnog eerder vrij kwamen. Ik was niet bang voor hen, dus van mij mocht het. Als ze dan zelf ook nog een kans hadden om te laten zien dat ze beter waren. Tristan had die kans nooit gekregen, want volgens mij had hij niet kunnen leven met het hele schuldgevoel. Ergens was hij de makkelijkste geweest, hij was diegene die het eerste was gebroken en nu ik zo terug keek vond ik dat helemaal niet zo raar. Hij had ons wel heel wat vrijheid afgepakt. We hadden dingen zoals dit niet meer kunnen doen. Niet meer naar school en helemaal niet van dat soort tripjes. Italië was ongeveer een half jaar voordat alles was gebeurd geweest en ergens was ik daar heel erg blij mee? Alles wat ik met Giovanni had gedaan, had ik zelf gewild en het was ergens wel beter dat het was gebeurd voordat dat alles zich voor had gedaan. Ik zou nooit zeggen dat het het makkelijker had gemaakt, want dat het had het vast niet, maar het was zo gebeurd. Ik moest lachen om de reactie van Carole. Ergens had ik die wel verwacht, maar die had ik toen ook verwacht. Heel wat erger eigenlijk nog wel. Dan was ze echt geflipt! "Hierom!" Bracht ik lachend uit. "Als ik het je toen had verteld dan was je helemaal geflipt. Je flipte al door het zoenen." Ik haalde mijn schouders op. Ik had het niet verkeerd bedoeld? Ik had het haar gewoon niet verteld omdat het beter voor haar was geweest! Anders had ze zich om hele rare dingen druk gemaakt. Ik haalde mijn schouders op. "Zo veel is er niet te vertellen?" Dat was er echt niet! Het was niet zo dat het heel erg bijzonder was geweest? "We hebben gewoon een hele tijd bij dat haventje gezeten en we hadden alleen maar aandacht voor elkaar, waardoor hij me meevroeg naar zijn huis?" We hadden gewoon heel wat gezoend, praten was niet heel erg nodig geweest in onze ogen en dat hadden we later ook nog wel even duidelijk gemaakt. "Het was niet heel erg bijzonder? Hij was heel erg lief, dat wel." Het was toch best wel pijnlijk geweest, maar dat was iedere eerste keer? Gio was best wel rustig geweest, zeker als je het vergeleek met Tristan, die er echt alles aan had gedaan om het zo ongemakkelijk mogelijk voor mij te maken. Dat hadden ze allemaal gedaan. Alles om er voor te zorgen dat ze zelf maar zoveel mogelijk aan hun trekken kwamen en wij ons zo slecht mogelijk voelden. "Daarna moest ik eigenlijk wel meteen terug, omdat ik jou niet te lang alleen kon laten met Delano en we echt terug moesten?" Ik weet wel dat ik me behoorlijk haastig aan het gekleed en volgens mij was dat niet heel erg goed over gekomen. Natuurlijk niet! Maar ik had hem op het hart gedrukt dat het niet door hem was, maar dat we echt terug hadden gemoeten en dat ik hem nog wel een keer zag? Dat we wel contact zouden houden. Al was het misschien niet echt iets wat ik van plan was geweest. Ik had daar geen behoefte aan gehad? Dat moment was gewoon goed geweest, helemaal om het op die manier af te sluiten. Daarna was het in mijn ogen ook echt klaar geweest?