Forum

Cameron.

Als we hier zouden blijven, wist ik niet hoe we dat zouden doen met Jamy. Lotus kon hem niet blijven ontwijken. Ooit zou ze hem een keer tegenkomen, we hadden Lelah net ook al gezien? Ik wist niet of dat normaal was of niet en of er een grote kans was dat het gebeurde, maar als we haar tegen waren gekomen, zou het niet lang duren voordat we Jamy ook zouden vinden. Tenzij we met een grote boog om alles heen zouden lopen wat met dieren te maken had, maar dat zou vast niet altijd lukken? Daarom leek het mij beter als we gewoon naar Jamy toe zouden gaan, zodat we zouden kunnen praten en er voor zouden kunnenzorgen dat ze in ieder geval normaal met elkaar om zouden gaan! Als het goed was, was Jamy hier ook ergens? Hij zou toch ook mee moeten stemmen met dit alles? Dat leek mij tenminste! Ik had natuurlijk geen idee hoe het ging, maar ik zag wel meer mensen die rond dezelfde leeftijd zaten als Lotus, en dus ook als die van Jamy! Dan zou hij hier ergens moeten zijn, maar misschien wilde hij Lotus ook wel niet zien. Dat kon natuurlijk ook nog! Ik keek opzij naar Lotus en nam ook haar hand vast. Ze zouden nu over ons beslissen en dat was best eng! We wisten niet wat er zou kunnen gebeuren, wat ze zouden beslissen. Als we hier niet zouden mogen blijven, dan zouden we ergens anders heen moeten en ik had geen idee waarheen! We zouden vanzelf wel weer iets vinden, maar ik had toch liever dat we ergens welkom waren en dat we hier zouden kunnen blijven, zodat we in ieder geval tijd hadden om iets te bedenken! Ik zag dat een hoop handen omhoog schoten, wat betekende dat ze het er mee eens waren! Ze wilden ons hier laten blijven! De meesten leken dat in ieder geval te willen. Ik zag een hoop handen omhoog gaan en dat zorgde er toch wel voor dat ik me iets geruster voelde. Want dan hadden we een paar dagen meer de tijd om na te denken over dingen. Nu hadden we een plek waar we konden slapen, waar we eten zouden kunnen krijgen! We zouden er vast wel iets voor moeten doen, ik verwachtte niet dat ze ons hier zomaar zouden laten blijven, maar het was iets! ‘Zo te zien zijn de meesten van ons het er mee eens. Dat betekend dat we de Dauntless-leden hier laten verblijven voor de komende paar dagen,’ zei Johanna. Ik glimlachte en kneep zacht in de hand van Lotus. We mochten hier blijven, dat was al heel wat! ‘Wel stel ik voor dat, zolang ze hier zijn, meehelpen met de werkzaamheden,’ zei Zayn. Daar leek iedereen het mee eens te zijn, ik eigenlijk ook wel. We konden niet verwachten dat we hier zomaar zouden mogen blijven, terwijl anderen heel hard voor ons werkten. Dat was ook niet eerlijk. ‘Dan wil ik jullie bedanken voor jullie tijd en jullie mening en dan kunnen we nu veer verder met onze werkzaamheden,’ zei Johanna en ze gebaarde met haar handen dat iedereen weer op mocht staan. Ik kwam zelf ook overeind en ik hield de hand van Lotus nog altijd vast. ‘Ik denk dat wij mee moeten om te kijken waar we verblijven en wat we moeten doen,’ zei ik tegen mijn ouders. Ik liet Lotus heel even los, zodat ik ze beide nog een knuffel kon geven. Ik wist dat het voor ons eigenlijk niet gebruikelijk was, maar ik was gewoon zo blij dat ze hier nog steeds waren, dat ze leefden! Ik was Lotus echt heel dankbaar voor wat ze had gedaan. Ze had het niet hoeven doen, maar ze had het uit zichzelf gedaan en dat vond ik echt heel erg mooi! Want ze had hen nauwelijks gekend. Ze had het voor mij gedaan! 

Lotus.
We mochten hier blijven, dat was toch wel heel erg veel fijn! We hoefden vandaag niet meer opzoek naar een ander onderdak. Ik wilde hier ook niet te lang blijven, wie wist werd je dan gehersenspoeld, daar zag ik deze mensen nog wel voor aan. Maar voor nu waren we even veilig. Ik had ook geen idee hoe lang precies, maar we hoefden ons niet druk te maken over een onveilige slaapplaats. Daarbij waren ze nu nog veel te druk om alles in Abnegation op te lossen. Eric zou echt wel een troep mensen achter ons aan sturen, maar dat lag weer een beetje aan mijn vader. Als hij een beetje tegen zou werken, omdat het om mij ging, dan zouden wij natuurlijk meer tijd hebben met alles. Ik wist ook niet wat we dan precies moesten gaan doen, maar alle tijd die we konden winnen was welkom. Daarna moesten we zelf even bespreken wat we wilden. Ik kon hier niet blijven. Dat ging echt niet! Ik werd nu eigenlijk al gek van al deze vrolijkheid! Het was in mijn ogen veel te veel van het goede. Helemaal niemand kon zo vrolijk zijn, echt niemand! Het was nep en ik vroeg me echt af waar het vandaan kwam! Ik zuchtte zachtjes toen ze duidelijk maakten dat we heir mee moesten helpen met de taken. Dat snapte ik wel, we moesten ook iets terug doen, maar wat moest ik doen? Stom in de keukens staan en een paar groenten hakken? Of de hele dag in een rondje gaan dansen? Want dat waren de taken die ze hier zo ongeveer hadden. Ooh nee ze hadden natuurlijk ook het groente oogsten ook nog. Dat was natuurlijk heel erg belangrijk. Ik vond het helemaal niets dat ik daar straks ook in zo’n stomme jurk moest gaan dragen, die dingen hadden helemaal geen vorm! Dan zou mijn hele lichaam er in wegvallen en dat vond ik geen leuk idee, ik kon echter ook niet langer in deze kleding rond blijven lopen. Uriah kwam naar ons toelopen, die duidelijk wel heel erg veel blijer was dan we konden blijven. Het was niet zo dat ik niet blij was, want dit was veiligheid, maar het was gewoon deze hele factie. Johanna kwam samen met Zayn naar ons toe lopen. "We zullen jullie nu meenemen naar jullie verblijven, dan kunnen jullie je omkleden en vandaag nog bezig met de werkzaamheden die jullie de komende dagen uit zouden gaan voeren. We hebben wel een paar dingen in gedachten, we kunnen her en der wel mensen gebruiken." zei Johanna, wat ik wel snapten. Al hadden zij net ook nieuwe leden gekregen, wat betekende dat ze nu juist genoeg mankracht moesten hebben. Ik liep achter het tweetal aan, terwijl ik de hand van Cameron vastpakte. Het was fijn dat hij hier ook was. "We laten jullie slapen waar normaal gesproken de aspiranten slapen. Zij zijn er net een paar dagen weg, dus jullie kunnen er voor de komende dagen in slapen. Er zijn genoeg bedden." We hadden in ieder geval een bed. Het zou niet zou zijn als mijn eigen appartement. Daar kon ik in ieder geval alleen zijn. "Er zijn ook douches. Eten doen we gezamenlijk." Ik knikte, net zoals bij ons ook. Ik liep de ruimte in waar inderdaad heel wat bedden stonden, waar we dus zouden blijven slapen. "Jullie mogen zelf weten in welke kleding jullie je het prettigst voelen. We hebben verschillende kledingstukken voor jullie klaar liggen. Daar kunnen jullie iets uitkiezen, maar jullie mogen ook jullie eigen kleding aanhouden." Dat was smerig! Na een paar dagen kon ik dit echt niet meer aan. Al wist ik ook wel dat de kleding die hier zou liggen ook niet heel erg schoon was. Iets zei me dat andere mensen het aan hadden gehad en dat vond ik echt een heel erg vies idee! 

Cameron.

We hadden in ieder geval een verblijfplaats voor een paar dagen. Dat was al iets? Ik vond het in ieder geval een geruststellende gedachte. We zouden voor een paar dagen ergens kunnen verblijven en we zouden in ieder geval veilig zijn, voor zover je hier veilig was. We hadden nu niet onze wapens. We wisten dan wel hoe we moesten vechten, maar dat betekende niet dat we zouden winnen van Eric als hij hierheen zou komen. Zeker niet als hij wapens zou hebben. Dan zouden we het nooit kunnen redden! Hij zou mij met gemak neer kunnen schieten en ik zou me nergens mee kunnen verdedigen. Ik zou alleen maar kunnen vechten met mijn blote handen en niet meer dan dat! Iets wat best beangstigend was, maar we moesten er maar vanuit gaan dat er niets zou gebeuren, dat we hier een tijdje zouden kunnen blijven zonder dat er een hoop problemen op ons af zouden komen. Ik had in ieder geval Lotus en Uriah! En mijn ouders! Dat waren in ieder geval al vier mensen waarvan ik wist dat ze veilig waren. Het liefst had ik dat de anderen hier ook waren, maar die waren misschien nog wel in Abnegation. Ik wist niet eens wat ze daar aan het doen waren! Ik volgde Johanna en Zayn en ik keek opzij naar Lotus. Mijn blik viel op onze handen en ik kneep, voor de zoveelste keer vandaag, zachtjes in haar hand. We zouden in één van de boerderijen mogen verblijven waar de aspiranten hadden geslapen. Vanaf de buitenkant zag het er best knus uit, maar het zou uiteindelijk wel niet veel anders zijn dan waar we in Dauntless hadden geslapen. Ik luisterde naar Zayn en Johanna en volgde hen naar binnen, de houten trappen op. Ik keek naar de kleding die ze klaar hadden gelegd en vervolgens naar mijn eigen kleding. Die was behoorlijk vies geworden en als we hier zouden blijven, dan zouden we ons toch een beetje aan moeten passen? In ieder geval genoeg om te doen alsof we hier hoorden. Al zou Eric ons natuurlijk meteen herkennen en de piercings en tatoeages van Lotus gaven ook behoorlijk wat weg, net zoals het gekleurde haar van anderen. ‘We zullen jullie even alleen laten, zodat jullie de tijd hebben om dit allemaal te verwerken en om jullie, eventueel, om te kleden,’ zei Johanna en volgens mij glimlachte ze oprecht vriendelijk. Ze leek in ieder geval vriendelijk, maar dat hoorde je hier ook te zijn! Zayn en Johanna verdwenen naar beneden, wat betekende dat we hier alleen waren. ‘Ik denk dat ik het hier wel leuk ga vinden,’ zei Uriah grijnzend en hij liet zichzelf op één van de bedden vallen. ‘Vanwaar die plotselinge blijheid?’ vroeg ik nieuwsgierig. Ik snapte niet hoe hij nu zo vrolijk kon zijn! Gewoon om wat er net allemaal was gebeurd, om wat er nu misschien nog steeds gebeurde in Abnegation. Dat was niet leuk! Er waren mensen die werden vermoord, misschien wel door onze vrienden! Ik snapte dat het bij Uriah misschien anders zat, omdat hij niet echt iemand uit Abnegation kende, maar toch vond ik het behoorlijk vreemd dat je nu zo vrolijk kon zijn. ‘Oh, ik was net ook bij de ziekenboeg en dat meisje… Lelah? Ze was heel erg aardig én heel erg mooi,’ zei hij grijnzend en hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. Ik keek vragend opzij naar Lotus en vervolgens weer naar Uriah. ‘Volgens mij heeft ze een vriendje, dus ik denk dat je dat maar beter kan vergeten.’ Ze had iets met Jamy, toch? Tenminste, daar had het de vorige keer in ieder geval op geleken en ze leek nog altijd bij hem te zijn! Al had ik eigenlijk geen idee hoe dat hier precies had. ‘Aan haar geflirt was dat niet te merken.’ Uriah haalde zijn schouders op. ‘Misschien is haar vriendje wel heel erg saai en heeft ze wat behoefte aan wat actie.’

De volgende dag (:

---

Lotus.
Ik voelde me niet heel erg fijn hier. Het was niet mijn factie en het was gewoon niet de plaats waar ik hoorde te zijn. Ik wist niet wat er in Dauntless gebeurde en dat zorgde er allemaal voor dat er echt heel wat dingen door mijn hoofd heen gingen. Wist Eric al waar we waren? En zo ja, wanneer kwam hij achter ons aan? Als hij het niet wist, hoe lang ging het dan nog duren? Want ik wist wel zeker dat hij op een gegeven moment door zou hebben dat we heir waren. Heel erg ver konden we namelijk niet komen. Eric was ook niet zo dom dat hij dacht dat we voorbij het hek waren gegaan en daar alleen maar verder waren gelopen en dat we eigenlijk niet meer van plan waren om terug te komen. Ik zou dat nooit zomaar doen? Alleen als er geen andere keuze was en dat was er nu nog wel. We wisten ook niet wat er ging gebeuren, misschien dat Eric en Max ondertussen wel af waren gezet en dat er andere mensen aan de leiding kwamen, waardoor wij makkelijk weer terug konden komen. Ik had niets mis gedaan? Ik had alleen maar gevochten voor mensen die het hadden verdiend. Ik had in ieder geval door al die gedachten niet heel erg geweldig geslapen. Ik had een hele tijd tegen Cameron aangelegen, we hadden twee bedden tegen elkaar aangeschoven, zodat we in ieder geval tegen elkaar aan hadden geslapen. We hadden net ontbeten, waarna Johanna en Zayn voor ons klaar hadden gestaan om ons mee te nemen naar de werkzaamheden die we zouden moeten doen. Cameron was met Johanna meegegaan, net zoals Uriah en een paar anderen. Ik was met de anderen meegegaan. Als eerst waren we naar de boomgaarden gegaan waar we de meesten achter hadden gelaten. En nu gingen we naar hetgeen dat ik zou mogen doen. Ik had er totaal geen zin in, want hier had je gewoon alleen maar domme beroepen. Ik vond het heel erg vervelend dat ik hier een paar dagen zou moeten werken. Ik voelde me hart echt in mijn schoenen zinken toen ik zag dat we echt naar een paar stallen toe liepen, waar ook echt dieren liepen. Lelah had gisteren al verteld dat Jamy daar werkte en ik wist zeker dat Zayn het hier om had gedaan! Hij mocht me niet, hij mocht mijn vader blijkbaar al niet meer en waarschijnlijk mocht hij Jamy ook niet, wat betekende dat hij dit had gedaan om ons allemaal te irriteren. Ik wilde me niet onder laten doen door deze streken, want ik wist zeker dat Zayn wilde dat ik door het lint ging. Elke reden om me hier weer weg te kunnen sturen. Ik kon niet zomaar weg bij Cameron, dus ik zou wel even mijn tanden op elkaar houden. Totdat hij weg was, dan kon ik los gaan op Jamy. Toen we de stallen binnen liepen, zag ik Jamy inderdaad al. "Jamy. De komende zal Lotus je helpen met de werkzaamheden. Ze kan gewoon alles doen wat jij ook doet." Ik rolde met mijn ogen. Ik wilde hier niet zijn! Echt niet! Helemaal niet! Ik kon er helemaal niets aan doen, want Zayn wilde dat ik hier ging werken en blijkbaar hadden we er zelf heel erg weinig in te zitten. Hij deed het erom en ooit zou hij hier spijt van krijgen. Ik keek trok mijn neus op door de stank die er hing. Hoe kon je hier in godsnaam werken? Niet! In mijn ogen in ieder geval! Toch zou ik hier moeten werken. "Ik kom later vandaag kijken hoe het gaat. Mocht er iets aan de hand zijn kun je dat altijd bij mij aangeven. Dan zorg ik er wel voor dat het weer goed komt." Dit was echt belachelijk! Keek meneer nou staan, alsof hij echt een leider was, terwijl hij hier niets te zeggen had! Het ging toch om wat iedereen vond?!  

Jamy.

Na meer dan twee jaar was Amity voor mij echt mijn thuis geworden. Ik was hier al een hele tijd en ondanks dat de start niet helemaal goed was gegaan, was ik echt gelukkig hier! Vanaf het begin had ik al een hele goede klik gehad met Lelah. Ze was meteen naar me toe gekomen om me hier een beetje wegwijs te maken en het had gewoon geklikt? We hadden veel geknuffeld en eerste dagen waren er zelfs al zoenen gevallen, maar dat was alles behalve erg geweest! Al had haar vader daar anders over gedacht. Iedereen had wel geweten dat Zayn uit Dauntless was gekomen en dat hij daar dus zestien jaar lang had geleefd. Hij had mijn vader gekend en die twee hadden ooit een hele erge ruzie gehad, waardoor Zayn zo ongeveer een hekel aan me had gehad, alleen maar omdat ik de zoon van mijn vader was geweest! Ik had hem ondertussen wel bewezen dat ik hier hoorde en dat ik hier ook echt wilde zijn, vooral bij Lelah! We hadden het altijd heel erg leuk samen en nu ook zij had gekozen en hier zou blijven voor de rest van haar leven, ging het alleen nog maar beter! Ik werkte ondertussen alleen nog maar bij de dieren. Dat was ook wat ik het leukste had gevonden toen ik alle klusjes uit had geprobeerd! De dieren hadden gewoon iets rustigs, je kon er altijd wel wat doen en het was fijn om die rust zo nu en dan even te hebben. Het was wel jammer dat Lelah nu minder vaak langs kon komen, omdat ze nu zelf ook moest werken. Ze werkte bij de ziekenboeg en nu al die mensen uit Dauntless hier waren, was het daar behoorlijk druk. Ik had verwacht dat ik Lotus al wel had gezien, maar tot nu toe had ik het gevoel dat ik iedereen had gezien, behalve Lotus! Ik had zelfs het jongere broertje van Zeke al gezien en ik had wel zeker geweten dat Lotus ook bij de groep uit Dauntless had gezeten. Lelah had me vanochtend zelfs nog verteld dat ze haar had gezien, dus ze moest hier ergens zijn! Ik hoopte dat ik haar snel tegen zou komen, want ik wilde echt met haar praten en het was fijn om haar hier in de buurt te hebben! De laatste keer was het misschien niet zo goed gegaan, maar dat was vergeven en vergeten? Lelah had haar ook vergeven en dan kon ik niet veel anders doen dan dat? Ik keek op toen ik mijn naam hoorde en ik glimlachte toen ik Zayn zag staan, met Lotus! Ze zou me hier komen helpen! Dat was ergens precies waar ik op had gehoopt! Nu was ze hier en zou ze wel tegen me moeten praten! Iets wat mij alleen maar goed uit kwam, want dat betekende dat ze niet zomaar weg zou kunnen en in ieder geval naar me zou moeten luisteren. Ik knikte naar Zayn en ik keek naar Lotus. ‘Dat komt wel goed.’ Het was juist fijn om een paar extra handen te hebben! Al vertrouwde Zayn het volgens mij niet helemaal, want hij wilde later op de dag nog terug komen om te kijken hoe het ging. Lotus kon echt wel dieren verzorgen! Tenminste, dat hoopte ik dan toch. ‘Ik ben bezig met het vervangen van het voer,’ zei ik tegen Lotus en ik gaf haar een lege emmer. ‘Als je hier het oude, overgebleven voer in doet, dan vul ik de voederbakken met dit,’ zei ik en ik knikte naar de emmer vol met restafval uit de keuken. We stonden nu bij de varkens en ze vonden dit soort dingen echt geweldig! Ik snapte niet zo goed wat ze er lekker aan vonden, maar als ze het aten, was het goed! Dat was immers het enige wat ze hoefden te doen! Ik vulde de bak bij waar ik nu stond en ik keek naar Lotus. ‘Hoe is het?’ Dat was een normale vraag, toch? Na alles!

Lotus.
Ik bleef mezelf maar vertellen dat ik hier niet lang hoefde te blijven, dat het over een paar dagen weer veilig was om terug te gaan naar Dauntless. Voor mij in ieder geval. Het leek me niet dat de rest dat ook voor elkaar kreeg. Ik kon Eric misschien nog wel ompraten met een paar lieve woordjes. Niet dat hij me dan zomaar zonder iets terug liet komen. Ik moest vast wel eerst even boeten voor wat ik had gedaan, maar hij zou me niet neerschieten. In dat opzicht kende ik hem wel goed genoeg. Ik had het ook niet gekund? Ik had misschien een kogel in zijn been weten te krijgen, maar ik had er nooit voor kunnen zorgen dat zijn hart op zou houden met kloppen. Daar hadden we echt veel te veel voor meegemaakt. Het klonk misschien stom, maar het was wel echt zo. Eric wist alles van me en uiteindelijk was hij er wel altijd geweest als ik me even niet lekker had gevoeld. Zeker als het ging om Jamy. Het was allemaal op onze eigen manier gegaan, maar uiteindelijk maakte dat toch niets uit? Ik kon me niet voorstellen dat ik diegene was die hem zou vermoorden en daarom had ik dat ook echt niet gedaan. Als het iemand anders was geweest, dan misschien wel. Ik had geen idee. Het was nu eenmaal op deze manier gebeurd! Daarom was ik deels hier. Ik had een leider aangevallen, dat kon nooit heel erg goed overkomen? Waarschijnlijk zag iedereen het wel als verraad. Dus de woorden die ik mezelf bleef vertellen waren ergens vast niet waar. Ik kon niet zomaar terug komen. Iedereen zou weten wat ik had gedaan en daar waren ze het vast niet mee eens. Tenzij ze tegen de plannen waren en Eric en Max af hadden gezet. Dat kon ook nog? Dan zou ik wel terug kunnen komen. Op het moment was het vooral afwachten. Ik wist niet wat er ging gebeuren en wat ik zelf zou moeten doen. Maar het kwam vast wel goed! Nu moest ik eerst een paar dagen doorbijten. Ook nog eens bij Jamy! Ik zou de komende dagen hier door moeten brengen, met hem! Zayn had dit echt gedaan om me zo veel mogelijk te irriteren en ik moest zeggen dat hem dat heel erg goed lukte. Misschien wilde hij me wel zo snel mogelijk weg hebben! Iets wat op deze plek ook nog wel makkelijk kon gaan gebeuren, omdat ik de neiging had om Jamy echt iets aan te doen! Ik keek naar de emmer die ik in mijn armen kreeg gedrukt en vervolgens naar het voer dat ik uit de bakken zou moeten halen. Daar hadden die beesten dus al deels van gegeten, wat betekende dat het helemaal onder hun kwijl en alles zat! Dat was zo vies! Ik wilde dit echt niet doen! Maar ik moest wel, blijkbaar. Ik liep toch maar naar de eerste bak heen, die gelukkig van de buitenkant nog wel te legen was. Ik wilde echt niet bij die beesten in het hok staan! Je wist maar nooit wat ze in hun kop hadden en het kon zo maar zijn dat je gewoon aangevallen werd. Wist ik veel hoe ik met een varken moest vechten? Ik wist hoe ik met mensen moest vechten, heel erg goed! Maar varkens waren gewoon onvoorspelbare beesten. Ik trok mijn wenkbrauwen op door de vraag van Jamy. Hij vroeg me hoe het ging? Ik was gevlucht uit mijn factie en hij vroeg doodleuk hoe het ging?! "Het gaat geweldig." Zei ik dan ook op een sarcastische toon. Wat dacht hij wel niet? Dat ik net zo blij was als al die mensen hier. "Mijn hele factie is veranderd in moordmachines. Ik moest vluchten en ben hier uitgekomen, bij jou, omdat Zayn overduidelijk een hekel aan me heeft. Het gaat echt geweldig Jamy, als je nog zo heet." Misschien had hij zijn naam wel veranderd in iets meer hippie-achtigs! 

Jamy.

Ik had wel gehoopt dat ik Lotus weer zou zien? Het was mijn tweelingzusje! We hadden altijd alles samen gedaan, altijd! We waren samen naar school gegaan, we hadden samen geoefend met het gooien van messen, we hadden zelfs samen plannen gemaakt om samen naar Dauntless te gaan! Iets waar ik me niet aan had gehouden en dat was niet het beste wat ik ooit had gedaan, maar Amity was de plek geweest waar ik echt thuis had gehoord en dat was voor mijn gevoel nog steeds zo! Ik hoorde niet in Dauntless, niet zoals ik hier hoorde! Hier had ik zelfs Lelah! Iets waar ik heel blij mee was? Ze was gewoon een geweldig meisje! Ze was heel erg lief, vrolijk en grappig! Vanaf het begin had ze haar best gedaan om mij hier thuis te laten voelen en zelfs nadat haar vader had gezegd dat hij het liever niet had gehad, had ze zich daar niks van aan getrokken en was ze gewoon bij me gebleven, hadden we samen dingen gedaan. Dat zei toch ook wel wat over de band die we hadden en hoe belangrijk die voor haar was? Dat vond ik in ieder geval! Ik had het goed hier en ik hoopte dat ik dat nu aan Lotus kon laten zien, nu ze hier was! Nu kon ze deze plek bekijken, kon ze zien waar ik leefde en dat het hier nog helemaal niet zo slecht was. Dat was het ook niet! Het was hier juist prima en ik wilde ook echt dat ze dat in zou zien, want Dauntless dacht zo neerbuigend over al deze mensen! Dat terwijl deze mensen hen nu wel in bescherming hadden genomen en er voor hadden gezorgd dat ze veilig waren! Al wist ik niet eens zo goed waar ze veilig van waren, want dat had niemand ons verteld! Alleen dat ze hierheen waren gevlucht. Iets wat we niet in twijfel mochten, of konden, trekken. ‘Wacht, wat?’ vroeg ik verbaasd aan Lotus. Dauntless was veranderd in moordmachines? De hele factie?! ‘Noah ook? En mam en pap?’ Noah! Ze hadden Noah toch niet veranderd? Noah was ons jongere zusje, mijn kleine zusje! Dat was Lotus misschien ook wel geweest, maar Noah was degene die altijd hulp nodig had gehad, die rustiger en stiller was geweest dan wij. Dauntless was niet haar plek geweest en ik had ook altijd gedacht dat ze misschien hierheen zou komen, of misschien naar Abnegation zou gaan, maar dat kon niet als ze haar in een moordmachine hadden veranderd! Hadden ze dat ook gedaan bij onze ouders? Blijkbaar wel, want ze had het over iedereen gehad! Iedereen behalve de mensen die hier waren! ‘Maar waarom konden jullie dan vluchten?’ Ik snapte het niet! Als zij ook bij Dauntless hoorden, dan hoorden ze zich toch ook zo te gedragen? Iets wat ze niet deden! Vooral Lotus niet. Ze kwam misschien wel een beetje strijdlustig over, maar dat was hoe Lotus was en ook altijd zou zijn. Daar viel niets aan te veranderen! ‘Zayn haat je trouwens niet, hij mag pap alleen niet zo. Maak je geen zorgen, dat komt vanzelf wel goed.’ Dat was bij ons ook zo geweest? Hij had het ook niet geweldig gevonden dat ik hier was, maar nu deed hij ook normaal tegen mij? Hij had ook ingezien dat ik hier echt wilde zijn, dat het geen domme grap was geweest, of iets in die richting. Dat ik hier niet was geweest omdat mijn vader woedend was op hem! Ik was hier voor mezelf en dat had ik nu ook kunnen laten zien! ‘En het is nog steeds Jamy.’ Wat zou het anders moeten worden? Jamy was mijn naam en ik had er geen behoefte aan om hem te veranderen! Het was iets wat ik mee had gekregen vanuit Dauntless, van mijn ouders. Mijn ouders die nu misschien wel in de problemen zaten!

Lotus.
Ik had Jamy het liefst de komende dagen ontweken, Zayn had dat ook geweten, daarom had hij me hier neergezet. Oneerlijk! Ik kon er wel over gaan zeuren, maar dan liet ik mezelf alleen maar kennen. Ik wilde hem nu alleen maar laten zien dat ik dit wel aankon, want dat deed ik ook. Het was Jamy, ik was liever niet bij die jongen in de buurt, maar als het moest, dan deed ik dat? Met de tanden op elkaar. Jamy was niet mijn favoriete gezelschap, maar niemand hier had ik heel erg graag in de buurt. Stomme blije, veel te vrolijke hippies! Ik kon het echt niet hebben dat ze zo vrolijk waren en dat ze de hele avond wilden dansen en muziek gingen maken. In Dauntless was ik ook niet altijd op tijd naar bed gegaan, vaak niet zelfs, maar dit was vervelend om te horen? Het had vals geklonken en het ware stomme liedjes geweest. Ik was er op een gegeven moment echt helemaal gek van geworden. Het was dat ik dicht tegen Cameron aan had gelegen en hij zijn armen heel erg goed om me heen had gehad, want anders was ik echt op gestaan om naar die mensen te lopen en ze even goed te vertellen wat ik allemaal wel niet vond van dat rotlawaai van ze! Uiteindelijk was het behoorlijk laat geworden, zelfs voordat ik in slaap was gevallen. Uriah was er niet geweest en vanmorgen had gebleken dat hij bij Lelah was geweest. De vriendin van Jamy. Dat was in ieder geval wat ik had gedacht. Jamy was niet zoals ik was, ik deed niet aan relatie, maar Jamy was daar echt wel van. Het kon niet dat Jamy en Lelah zoiets als Eric en ik waren. Dat ging gewoon niet! Ik zag hem daar echt niet voor aan. Misschien was het ook al weer uit. Uriah had het in ieder geval heel erg gezellig met haar gehad, wat ik van hem moest geloven. Hij had er echt ronduit over verteld, iets waardoor ik Cameron wel een beetje ongemakkelijk had zien zitten. Hij was natuurlijk helemaal niets gewend en dat vond ik best schattig? Ik zou hem binnenkort wel een keer laten zien wat het allemaal was, al wachtte ik er wel op totdat hij liet zien dat hij het echt wilde. Voor hem was het iets heel nieuws en het moest hem nou ook weer niet afschrikken. Niet dat dat kon, maar in het begin waren knuffels en zoenen voor hem al heel erg veel geweest. Dus dit zou ook weer een hele grote stap worden. "Ik dacht dat het ondertussen best wel duidelijk was?" Het leek me echt dat dat nieuws wel door de factie heen was gestroomd en dat hij ondertussen ook maar al te goed wist wat er aan de hand was, wat hij natuurlijk niet wist. Ze hadden hier echt niet verteld wat er precies was gebeurd. "Pap niet." Ik haalde mijn schouders op. "Mam volgens mij wel. Noah weet ik niet." Mijn vader was ook heel erg belangrijk geweest. Volgens mij had hij het ook helemaal niets gevonden, maar hij had er helemaal niets aan kunnen doen? Uiteindelijk had hij dan wel een kogel in zijn voorhoofd gekregen om er voor te zorgen dat hij stil was. "Eric wilde niet dat ik onder het spul kwam." Ik haalde mijn schouders op. "En sommige mensen zijn een soort van immuun voor het serum, wat ze hebben toegediend." Dat kon ik beter op die manier zeggen, ik hoefde ook niet meteen het geheim van Cameron voor hem te leggen. "En ik heb Eric een soort van neergeschoten, dus euh, ja ik moest wel weg." Ik wist niet wat me bezielde om hem nu zoveel te vertellen! Het ging vanzelf en misschien moest het er ook wel eventjes uit. Ergens was ik wel heel erg bezorgd over mijn ouders en zusje, ik wist ook niet wat er precies met hen was gebeurd. 

Jamy.

Dit was echt heel erg! Ik had geen idee dat het zo erg was in Dauntless! Zo erg dat mijn moeder veranderd was is een moordmachine, mijn zusje misschien ook wel! Dat was eigenlijk nog het ergste! Noah was zo onschuldig! Dauntless was nooit haar plek geweest. Ze was er niet stoer en sterk genoeg voor, ze hoorde daar gewoon niet en nu hadden ze haar veranderd in iemand die ze helemaal niet was, dat leek me tenminste! Zo was Noah niet! Lotus leek echter niet zeker te weten wat er met haar was gebeurd! Mijn moeder wist ze wel zeker, maar ze hadden mijn vader blijkbaar met rust gelaten? Misschien omdat hij belangrijk was, ik wist het eigenlijk wel zeker. Hij was de aanvoerder van het leger en dat was wel iemand die je niet zo snel een serum toe zou dienen, zeker niet als je een heel leger nodig had. ‘Lotus, dat is verschrikkelijk! Sorry dat je daar allemaal doorheen moest gaan! Wat erg!’ Het was echt heel erg! Zeker als ze onze moeder en Noah iets aan hadden gedaan! Ik sloeg mijn armen om Lotus heen en trok haar tegen me aan. Ik wist niet wat ik anders moest doen! Lotus was niet echt het knuffelige type, ze had er nooit echt van gehouden, maar ze was net door een hoop dingen gegaan! Ze had haar hele factie zien veranderen in moordmachines! Blijkbaar waren er ook mensen die er immuun voor waren geweest, maar daar ging het nu toch niet om? Het ging om Lotus! Lotus die net door heel erg veel was gegaan en heel erg veel mee had gemaakt! ‘Je hebt iemand neergeschoten?’ vroeg ik zachtjes. Dat was echt heel erg! Daarom hadden we hier dus geen wapens, zodat dat soort dingen niet konden gebeuren! Ik verslapte mijn greep iets en keek Lotus aan. ‘Is hij… Dood?’ Ik kende Eric misschien niet zo goed, hij was immers in Dauntless gekomen toen ik weg was gegaan, maar ik wist dat hij de leider van Dauntless was en dat Lotus hem goed kende! Sterker nog, volgens mij waren ze een soort van vrienden! Ze had één van haar vrienden neergeschoten, dat was toch heel erg? Dat vond ik in ieder geval heel erg! Al was dit ook niet de situatie geweest waar je kon praten over problemen, leek me! Ik zuchtte en wreef zacht over haar rug. Het was echt heel erg dat ze dit had gedaan! Misschien was Eric wel degene die het had verdiend, maar het was niet goed om iemand neer te schieten! Ik wist ook niet wat ik nu moest doen, maar ik vond het heel erg voor Lotus en Lotus was wel mijn zusje? Dat zou ze ook altijd blijven! Nu wist ik in ieder geval waarom ze hierheen was gekomen, maar ik vroeg me af of de rest dit ook wist? Waarschijnlijk niet! Of misschien ook wel, waardoor ze hun wapens in hadden moeten leveren, want dat hadden ze wel moeten doen! ‘Is er iets wat ik voor je kan doen, heb je iets nodig?’ Misschien vond ze dit allemaal wel heel erg moeilijk? Ik zou het heel lastig vinden! Ik wist dat Lotus niet het type was dat dat soort dingen hardop zou zeggen, sterker nog, ze deelde liever geen gevoel met de mensen om haar heen, maar ik kende mijn zusje en ik merkte ook wel aan haar dat ze dit moeilijk vond! Eric had wel iets voor haar betekend en nu had ze hem neergeschoten! Ze had misschien wel het goede gedaan voor een hoop mensen, maar dat betekende niet dat het ook goed was voor haar. ‘Ik wil ook wel wat regelen, als je liever geen klusjes wil doen vandaag?’ Dat begreep ik echt wel! 

Lotus.
Volgens mij ging het Jamy echt alleen maar om Noah. Het boeide hem helemaal niets wat er allemaal nog meer was gebeurd. Er waren zoveel dingen gebeurd, ook met mij! Maar ook met zijn oude factie. Eentje waar hij heel wat vrienden had gehad. Hij was heel erg goed bevriend geweest met Zeke! Daar vroeg hij niet eens wat over! Helemaal niets! Natuurlijk had hij nu iets heel anders gekozen en misschien was hij iedereen al wel weer vergeten. Iets wat niet echt oké was, maar hé hij moest doen wat hij zelf maar wilde. Ik voelde me er dan wel rot over, maar wat kon ik er aan doen? Hij was geen Dauntless meer, hij had een nieuwe factie gekozen en hij wilde hier heel erg graag blijven volgens mij. Hij was één van de hippie’s geworden. Daar leek hij ook echt wel op. Hij had hier zelfs een vriendinnetje. Al wist ik niet heel erg goed wat dat precies was. Ik had dan nog nooit echt aan relaties gedaan, maar ik wist wel dat het dan ging om trouw zijn. Iets wat Lelah duidelijk niet was geweest, want Uriah had net bij het ontbijt ronduit verteld over het avontuurtje dat hij met haar had gehad. Iets wat hij wel heel erg leuk had gevonden. Ik wist niet wat Jamy er van vond, maar ik zou het wel weten. Ik wist niet precies wat Cameron en ik waren, maar ik zou het niets vinden als hij nu ineens iets zou gaan doen met een of ander wijf hier. We hadden niet eens een relatie, dat wist ik ook wel, maar het was geen fijn idee om hem met een ander meisje te hebben. Ik wist nu ook echt niet precies wat hij moest doen, als hij echt bij dat wijf in de buurt moest zijn, zou ik haar uiteindelijk nog iets aandoen. Cameron had misschien gezegd dat het vriendelijkheid was, maar als dat de vriendelijkheid was, dan was ik gewoon het aardigst van iedereen. Ik had gewoon met heel erg veel mensen in bed gelegen? Dan was ik toch ook heel vriendelijk. "Nee, hij is niet dood." Ik rolde even met mijn ogen, het was wel duidelijk dat hij dat het belangrijkste vond. Dat er niemand dood was. Sukkel die hij was. Het maakte hem verder niet uit of ik gewond was of wat dan ook. Nee het ging er alleen maar om dat Eric niet dood was. Alsof ik die jongen dood had kunnen schieten. Ik had nu even een hekel aan me, maar hij was wel een vriend. We hadden veel te veel door gemaakt. Ik wist haast wel zeker dat hij me ook niet dood kon schieten. Dat soort dingen gingen dan gewoonweg niet. Ik wist niet echt wat ik met de armen van Jamy moest doen. Het was fijn om eindelijk weer een keer in zijn armen te staan. Dat was echt jaren geleden. Vroeger hadden zijn armen gewoon alles wat beter kunnen maken. Ik was niet zwak, maar als ik dan een keer zwakte had moeten laten zien, was dat bij hem geweest. Hij had precies geweten wanneer ik me even niet lekker had gevoeld en een paar armen nodig had gehad. Cameron had nu een beetje die plaats ingenomen. Iets wat natuurlijk wel heel erg anders was. Hij was een vriend, Jamy was mijn broer. Dat waren twee hele verschillende dingen! "Nee, als we hier een paar dagen kunnen blijven is het goed. Daarna moeten we kijken wat we kunnen doen." Ik haalde mijn schouders op, hij kon heel weinig doen. Echt heel weinig. Ik kon zelf ook weinig, we moesten ook afwachten wat we precies konden doen. "Nee, ik werk wel." Ik maakte me los uit zijn armen en keek naar de varkens. Ik wilde hier niet blijven, maar ik zou me ook niet onder laten doen. Omdat Jamy dacht dat ik zwak was of wat dan ook wat hij dacht. Hij dacht in ieder geval dat ik vandaag niet kon werken, terwijl ik dat prima kon.

Jamy.

Dit was echt heel erg! Er zaten zoveel mensen in Dauntless die ik nog kende! Of ze mij nog wilde kennen was een ander verhaal, want ik was natuurlijk wel weg gegaan en dat betekende eigenlijk dat ik mijn factie had verraadden, maar ik kende ze nog wel en ik vond het echt heel erg dat dit allemaal met hen was gebeurd! Al wist ik ook van sommige mensen dat ze het wel zouden halen, dat ze daar sterk genoeg voor waren! Zeke bijvoorbeeld, of Shauna! Zeke was altijd al sterk geweest in mijn ogen, hij had zelfs de hele vaderlijke rol opgenomen toen zijn vader was overleden! Hij had voor Uriah gezorgd! Die had ik hier trouwens wel rond zien lopen, maar volgens mij was Zeke niet mee! Dat betekende dat hij nog bij Dauntless was, misschien wel in Abnegation. Ik had er echter wel alle vertrouwen in dat Zeke zich daar zou redden, of hij nou vrijwillig mee deed of niet. Het was Zeke! Hij wist wat hij deed en hij was sterk, maar er waren ook mensen die dat niet wisten, die niet sterk waren. Noah! Noah was misschien wel helemaal alleen en wat moest ze dan doen? Dat zou ze waarschijnlijk niet eens weten! Arme schat dat het was! Ze bleef wel mijn jongere zusje! Ik hoopte dat ze ergens was waar ze veilig was, dat ze ergens op een plek was waar niemand haar pijn kon doen, want dat mocht absoluut niet gebeuren! Ik keek naar Lotus in mijn armen en bleef zachtjes over haar rug aaien. ‘Ik vind het echt heel erg voor je, Lo. Niemand hoort hier doorheen te gaan en al helemaal niet in je eentje,’ fluisterde ik zachtjes. Ze had dit allemaal in haar eentje gedaan! Ze was hier dan wel met een grote groep gekomen, maar ze had wel moeten ontsnappen en ze had Eric zelfs iets aan gedaan! Hij was dan wel niet dood, maar Eric was wel een soort van vriend van haar en dat was ook niet makkelijk? Dat leek mij dan! Ik knikte begrijpend, ergens vond ik het jammer dat ze maar twee of drie dagen zou blijven. Zo klonk het in ieder geval! Ze zou niet al te lang blijven en dat was heel erg jammer? Want ik had mijn zusje al een hele tijd niet meer om me heen gehad! Ik snapte echter ook wel weer dat ze weg zouden moeten en dat ze weer verder zouden moeten, zeker als Dauntless naar hen op zoek was! Dan zouden ze hier niet een hele tijd kunnen blijven. ‘Oké, ik was bezig met het voeren van deze rakkers,’ zei ik glimlachend en ik keek naar de warkens. Ik pakte één van de emmers met overgebleven restjes en gaf die aan Lotus. ‘Gewoon in de bakken gooien, dan stormen ze er vanzelf wel een keer op af. Net als in Dauntless, eigenlijk.’ Dat was wel zo! Zodra daar eten klaar werd gezet, rende iedereen er op af om het beste en het lekkerste eten te krijgen. Dat terwijl iedereen hier gewoon precies hetzelfde kreeg! Tenzij je iets niet lustte natuurlijk, dan hoefde je het niet te eten! Het was echter niet zo dat de één meer kreeg dan de ander. Iedereen werd hier gelijk behandeld! Zelfs de dieren, al konden we bij de dieren natuurlijk nooit echt controleren of dat ook gebeurde. Het waren immers dieren! Soms was de één sneller dan de ander en vaak werd er ook wel een beetje geduwd, maar zo hoorde het ook te gaan! Het deed me echt heel erg denken aan Dauntless en ergens was dat heel leuk om te zien? Niet dat ik ze in Dauntless opeens varkens vond! Het was gewoon een instinct. Je zag eten en dat wilde je hebben, dus rende je er op af. Zo ging het daar ook!

Lotus.
Cameron zou vast heel erg blij zijn dat ik nu in ieder geval met Jamy praatte. Ik wist niet of ik er wel zo blij mee moest zijn. Ik voelde me echt heel erg ongemakkelijk bij hem in de buurt en ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Het was wel duidelijk dat hij het heel erg vervelend vond wat er allemaal was gebeurd, maar waarschijnlijk was dat meer omdat het geweld was en hier waren ze heel erg tegen geweld. Hij wilde me hier niet en het maakte me niets uit hoe vrolijk hij probeerde te doen of hij vaak hij me omhelsde, voor mij was dat behoorlijk duidelijk. Zayn had me hier niet voor niets neer gezet, volgens mij had hij ons beide willen pesten. Waarschijnlijk wist hij meer van Jamy dan dat het leek. Hij had iets met zijn dochter? Volgens mij dan in ieder geval. Als dat echt zo was, dan moest hij eigenlijk wel weten van Lelah en Uriah. Iets wat ik ergens wel grappig zou vinden om te zeggen? Ik vond het niet erg om iemand te bestempelen als een slet. Dat was ze ook gewoon. Ik ook, maar ik ging in ieder geval niet vreemd? Ik had nog nooit een relatie gehad en daar was ik behoorlijk duidelijk in geweest. Als er nu een relatie aan zat te komen met Cameron, dan zou ik echt niet zomaar met iemand het bed in duiken. Dat soort dingen hoorden dan gewoon niet. Als je met iedereen seks wilde hebben, dan moest je maar geen relatie aangaan. Die logica had ik altijd heel erg slim van mezelf gevonden? Ik richtte al mijn aandacht weer op de varkens, zodat ik de rest van de woorden van Jamy zoveel mogelijk kon negeren. Al ging ik het feit dat Lelah vreemd was gegaan niet negeren. Dat moest Jamy weten en ergens wilde ik wel heel erg graag zien wat hij dan zou doen. Waarschijnlijk zou hij boos worden, dat was wat ik zou doen en hij bleef mijn tweelingbroer. Het was vast grappig als hier iemand boos werd? Niemand werd zomaar uit de factie gestuurd door één driftbui, maar het leek me wel dat er heel veel mensen in paniek zouden raken en even niet wisten wat ze precies moesten doen! Dat wilde ik echt heel erg graag zien! Dan stond ik echt op de eerste rij! Ik moest wel een beetje lachen om de vergelijking van de varkens en de mensen met Dauntless, hij had wel gelijk. In Dauntless rende iedereen ook af op het lekkere eten. De cake en de muffins waren zo echt als eerste op, maar ook het vlees. Ik pakte één van de bakken en gooide het voer in de trog. De beesten kwamen er inderdaad meteen aan. Ik vond ze vies, daarom zette ik even een stapje achteruit. Ze stonken ook gewoon! Alsof ze hier in hun eigen stront lagen te rollen. "Zeg Jay?" Het was raar om hem zo te noemen. Heel erg raar en ik snapte niet waar het vandaan kwam. Ik besloot om me er niet door te laten ontdoen. "Jij hebt toch iets met de dochter van Zayn? Lelah?" Ik moest wel eerst weten of het echt iets was tussen die twee en of ze af hadden gesproken dat het alleen tussen hen bleef. Anders was mijn nieuws ook niet zo heel erg nieuw meer, dan was het gewoon een ander dom feitje en was Uriah één van de vele jongens met wie dat wijf in bed had gelegen. Zo knap was ze nou toch ook weer niet? Natuurlijk was ze dat wel, maar ik wilde er niet graag over nadenken, helemaal niet omdat ze gisteren ook veel te dicht bij Cameron was geweest en hij zomaar de volgende kon zijn! Iets wat ik echt niet wilde en als dat aan mij lag ging dat ook niet gebeuren. Deed hij dat wel, dan kon hij mij wel op zijn buik schrijven. Ik wilde niemand delen met dat mens. 

Jamy.

Ik hoopte dat het allemaal goed zou komen in Dauntless! Dat ze uiteindelijk weer terug zouden kunnen en dat niemand al te erg gewond was. Dat Lotus ook weer gewoon terug kon en dat ze kon controleren of alles nog goed ging met Noah en met onze ouders! Al zouden die zichzelf ook wel kunnen redden. Noah was een heel ander verhaal! Noah was zo weerloos! Ze was een heel lief meisje, daarom hoorde ze daar niet! Als dit alles weer voorbij was en zij zou moeten kiezen, dan hoopte ik stiekem toch dat ze hier zou komen. Al wist ik dat ze ook heel erg twijfelde tussen Abnegation en Amity. Toen Lelah nog op school had gezeten had ze brieven aan Noah kunnen geven en vervolgens had ze weer brieven van Noah mee terug kunnen nemen. Zo hadden we hele gesprekken gehad. Iets waar ik toen heel blij mee was geweest! Dat had namelijk betekend dat ze niet een complete hekel aan me had gehad, ondanks dat ik haar alleen had gelaten. Ze had me over heel veel dingen verteld, ook over Chris! Een jongen uit Candor, iemand die ze had leren kennen op school. Blijkbaar klikte het heel erg goed en in één van de brieven had ze zelfs verteld dat ze hem leuk vond! Ik wist echter niet hoe het nu verder ging met die twee, want Lelah zat niet meer op school en dat betekende dat het brievenverkeer op was gehouden, jammer genoeg. De brieven van Noah waren altijd heel erg fijn geweest. Soms las ik ze ook gewoon terug, omdat ik dat leuk vond om te lezen. Het deed me altijd heel erg aan haar denken en het was fijn om te lezen dat het goed ging met mijn kleine zusje. Ik wist nu niet hoe het met haar ging en dat vond ik echt heel erg! Dat betekende namelijk dat er van alles met haar aan de hand kon zijn! Het was fijn dat Lotus hier was, maar Lotus kon zichzelf ook wel redden. Ik keek op toen ze mijn naam noemde en knikte meteen toen ze over Lelah begon. ‘Ja, dat klopt. Al een hele tijd eigen. Zayn was het er aan het begin niet echt mee eens.’ Hij had het echt helemaal niks gevonden! Lelah was zijn kleine meisje geweest en hij had mij alleen maar gezien als de zoon van mijn vader. Dat was ik misschien ook wel, maar ik was wel meer dan dat! Ik kon er voor zorgen dat Lelah zich heel erg goed voelde? Iets wat ik ook vaak deed, op wat voor manier dan ook! We hadden het gewoon heel erg fijn samen! Zayn zag dat nu gelukkig ook in. Hij leek nu te snappen dat Lelah en ik van elkaar hielden en dat we niet zo snel uit elkaar zouden gaan, wat alleen maar goed was! Want nu liet hij ons tenminste met rust! ‘Nu gelukkig wel, hij lijkt het niet meer zo erg te vinden. Vanwaar eigenlijk de vraag?’ Misschien was ze wel nieuwsgierig of interesseerde ze zich in mijn leven. Dat was best wel lief? Want dat was nou niet iets wat Lotus vaak deed. Ze had het eerder over zichzelf. Ze vond zichzelf nou eenmaal geweldig en het liefst praatte ze dan ook over iets wat met haar te maken had, of gewoon over haarzelf. Zo was Lotus nou eenmaal, maar nu wilde ze dingen over mij weten? Of ze was iets van plan, maar ergens was dat heel gemeen om te denken? Lotus was misschien wel heel erg veranderd in de twee jaar dat ik hier nu was? Misschien was zij ook wel tot de conclusie gekomen dat ze zich wat meer moest interesseren in anderen. 

Lotus.
Ik moest het hier nu maar een paar dagen volhouden. Ik had helemaal niets met beesten, alleen maar als ze op mijn bord lagen, maar hiervan was de honger zo vergaan! Varken was misschien wel één van de beste stukken vlees, maar als je rook hoe vreselijk die beesten wel niet stonken, dan had je ineens geen honger meer?! Ik in ieder geval niet! Over een paar uur was dat vast weer anders, want vlees was juist goed voor je en dat moest je dan ook juist eten! Anders ging het ook niet goed met je spieren. Die hadden juist eiwitten nodig! En koolhydraten. Het was niets om blaadjes sla te eten! Iets wat hier wel gebeurde, er was amper vlees. Belachelijk! Daar kreeg je een zwakke bevolking van! Ze mochten mooi doen wat ze zelf wilden, maar ik had het heel erg anders geregeld als ik hier iets te zeggen had. Zayn was gewoon een softie. Hij deed wel stoer en alles, maar dat was hij niet. Hij was uit Dauntless weggekomen, iets wat al heel erg zielig was. Dat vond ik ook nog steeds van Jamy. Wie ging er nou van Dauntless naar Amity? Geen normaal denkend mens deed dat! Maar ik wist nu maar al te goed dat het vooral verraders waren die dat deden. Mensen die de ene dag deden alsof alles goed was en dat je samen met hen de Inwijding door zou gaan maken, maar de volgende dag kozen voor deze Hippie-factie! Dat was niet alleen bij mij en Jamy gebeurd, maar ook bij mijn vader en Zayn! Nu moest ik wel een paar dagen normaal tegen ze doen, terwijl ze zich gewoon belachelijk hadden gedragen! Ik had niet echt een keuze, want anders werd ik hier wel weggestuurd. Ik probeerde mijn adem zoveel mogelijk in te houden toen ik dicht bij de beesten was en vulde de volgende trog. Dit was toch geen werk wat je iedere dag wilde doen? Ik snapte niet hoe Jamy hier in godsnaam ja had tegen kunnen zeggen! Varkens waren vies! Andere dieren vast niet beter. Want hij was echt niet de hele dag bezig met deze beesten? "Natuurlijk niet." Ik rolde met mijn ogen. "Hij heeft echt een hekel aan ons. Dat is duidelijk." Dat had hij bij Jamy gehad, misschien nu niet meer maar oké. Maar hij had ook een hekel aan mij, terwijl ik nooit iets mis had gedaan. Oké misschien wel, maar hé dat was iets kleins! Ik kon er niets aan doen dat zijn domme hypere dochter me begon te knuffelen uit het niets? Dat was echt haar fout geweest! Hij had gewoon een oordeel over ons, omdat we kinderen waren van onze vader. Het was zo stom als het klonk! Ik haalde mijn schouders op, misschien zou ik Jamy zijn hart wel breken, maar ergens verdiende die hij ook wel. "We zijn gisteren langs de ziekenboeg geweest en ze was wel heel erg vriendelijk tegen ons allemaal. Vooral tegen Cameron en Uriah." Dat eerste was niet zo boeiend, dat tweede wel. "Om Cam hoef je je geen zorgen te maken, maar Lelah heeft volgens mij gisteren iets afgesproken met Uriah. En vanmorgen begon hij er over dat die twee seks hebben gehad." Zo goed was ze vast niet, maar hé, als Uriah aan zijn trekken moest komen was het fijn voor hem dat hij het met iemand voor elkaar had gekregen. Normaal had ik het niet zo erg gevonden om iets met hem te doen, zeker niet als hij ook maar een klein beetje op zijn broer leek als het daar om ging, maar nu ging dat gewoon niet met Cameron en alles daarom heen. "Ik vind het heel erg vervelend voor je, maar ik moest het wel zeggen. Blijkbaar is ze vreemd gegaan. Uriah liegt niet over dat soort dingen. Daarin lijkt hij te veel op Zeke." 

Jamy.

Het leven was hier echt niet zo slecht als de meesten beweerden! Vooral mijn vader had heel veel slechts weten te zeggen over Amity. Dat het sukkels waren, dat ze geen lef hadden en dat ze alles deden om de vrede te bewaren, zelfs liegen als het moest! Volgens mij was het vooral allemaal gericht geweest op Zayn, al die woorden. Zijn beste vriend had hem alleen gelaten! Volgens mij was hij nog steeds woedend op mij om wat ik had gedaan, want ik was precies naar diezelfde factie gegaan, ik had hem achter gelaten om me bij zijn vroegere, beste vriend te voegen. Iets wat hij vast niet leuk had gevonden, maar dit was wel waar ik hoorde en ik was heel erg blij dat ik hier was! Ik hield er van om buiten te werken en ik had elke klus wel leuk gevonden hier? Al werkte ik het liefst met de dieren en ik was ook heel erg blij dat ik daar had mogen werken van Zayn! Ik had nu zelfs een puppy! We hadden hier ook honden en die hadden jongen gekregen. Ik had er eentje uit mogen kiezen en nu was hij toch echt van mij! Lelah was ook heel erg dol op hem! Ze waren heel schattig samen. Ze speelde graag met het kleine hondje, ik ook! Het was gewoon heel erg leuk om te zien hoe een klein beestje zo vrolijk een hyper rond kon rennen. Vaak voerde ik hem gewoon wat van ons avondeten, want hij moest natuurlijk wel wat eten! Water hadden we hier wel genoeg, dus dat kreeg hij wel, maar het was ook heel erg belangrijk dat hij wat te eten kreeg! Ik keek naar Lotus en ik haalde mijn schouders op. ‘Volgens mij hebben hij en pap het gewoon nooit bijgelegd. Ik denk dat hij daar ergens gewoon boos op is, ondanks dat we geen wrok horen te koesteren tegenover anderen.’  Dat was niet wat we hoorden te doen! Sterker nog, het was eigenlijk zelfs verboden. Het waren echter wel gevoelens die iemand had en daar konden we ook niet heel erg veel aan doen! Het was nou eenmaal zo en die gevoelens hoorde je ook niet weg te werken, of weg te stoppen? Ergens was het alleen maar goed dat hij het er uit gooide, al was het niet erg aardig dat hij het op ons richtte. Ik stopte met werken toen Lotus weer verder ging over Lelah. Ik had het graag over Lelah! Ze was gewoon heel erg leuk? Al was het me al snel duidelijk dat het niet ging over wat zij van Lelah vond, maar over wat Lelah had gedaan! ‘Uriah?’ Dat was het jongere broertje van Zeke! Ik wist dat hij ongeveer even oud was als Lelah, misschien iets ouder, maar dat betekende toch ook niet dat die twee iets met elkaar konden doen? Vond ik het leuk? Natuurlijk niet! Het voelde niet fijn dat Lelah met iemand anders in bed had gelegen, zeker niet als het iemand was die ik kende, maar als ze dat had gedaan, dan had ze er vast een reden voor? Ze had het vast niet zomaar gedaan? Dat leek me in ieder geval niet! ‘Ik zal er met Lelah over praten, maar bedankt dat je me het hebt verteld, Lo.’ Dat was lief? Ze gaf wel om me? Anders had ze dat echt niet tegen me gezegd! Daarom liep ik ook naar haar toe en sloeg ik mijn armen weer om me heen. Ondanks alles was ze toch wel mijn zusje en daarvoor verdiende ze wel een knuffel. ‘Hoef ik me geen zorgen te maken om Cameron omdat jullie iets hebben?’ vroeg ik zachtjes. Ik had die twee wel rond zien lopen samen en ze leken wel iets te hebben? Al was dat nou niet echt iets voor Lotus. Het was niet echt haar ding!