Forum

Het was fijn om Luke weer te zien, om naast hem wakker te worden. Het zorgde er voor dat Tesh een vrolijke glimlach op haar gezicht had en dat ze ook niet zo makkelijk boos was te krijgen. Luke kreeg het ritme in Engeland ook steeds beter te pakken en het ging ook beter tussen haar ouders en hem, waardoor Tesh had gevoel had dat er niks verkeerd kon gaan. Zelfs nu ze door de straten van het kleine dorpje liepen, had ze het gevoel dat niemand hen kon raken. Ze werden niet belaagd door fans en daardoor kon ze Luke met gemak alles laten zien wat hier te doen was, ondanks dat het niet heel erg veel was.

Tesh stopte met lopen toen Luke dat ook deed en ze keek lachend naar het shirt dat hij had gevonden. Ze had kunnen weten dat hij, want zo dorky was hij wel, weer zo’n shirt zou kopen en waarschijnlijk zou zij er ook weer aan moeten geloven. Ze hadden het is Los Angeles gedaan en ook in Sydney hadden ze rond gelopen in de shirts. Dus nu zou het waarschijnlijk weer moeten. ‘Als je het zo graag wil, dan doen we het. Als ik jou was zou ik alleen wel een hoodie nemen, want anders heb jij het veel te koud, met je Australische genen,’ zei ze grijnzend en ze gaf Luke een kus op zijn pruillip, waarna ze de winkel naar binnen liep en hem achter zich mee trok. Ze stopte bij het schap met de truien en hoodies en viste er een blauwe voor hem uit. Ze vond dat blauw hem leuk stond. Het paste bij zijn ogen.

‘Als je maar weet dat we niet echt in Leeds zijn,’ grapte ze en ze gaf de hoodie aan hem. Ze was toch wel benieuwd hoe het hem zou staan.

‘Ik moet er denk ik ook aan geloven, of niet?’ vroeg ze en ze pakte voor zichzelf ook een hoodie, een rode. Dat waren toch wel de kleuren die ze steeds kochten, dus ze vond dat ze zich er ook maar aan moesten houden. Daar kwam ook nog eens bij kijken dat de andere kleuren gewoon heel lelijk waren.  

Het was zoals gewoonlijk weer eens veel te laat geworden en Ashton had ook weer veel te veel gedronken, wat betekende dat hij nog steeds lag te slapen met Emily naast zich. Hij wist niet heel erg veel meer van de avond, maar hij had vast een leuke tijd achter de rug samen met zijn vriendin, en de andere twee die ook mee waren gegaan. Hij voelde een paar zachte vingers langs zijn wang strijken, waardoor hij langzaam wakker werd. Hij hield zijn ogen nog dicht, bang voor het felle licht dat hem tegemoet zou komen als hij ze zou openen.

‘Kan niet,’ mompelde Ashton. Het kon geen half vijf zijn, dat was onmogelijk. Dat zou betekenen dat hij zeker twaalf uur had geslapen. Dat was veel te lang en dat zou ook nog eens betekenen dat de halve dag al weer voorbij was. Iets wat niet echt heel erg leuk was om over na te denken, maar dan zouden ze de rest van de dag wel rustig aan doen en gewoon genieten van de stilte. Al hoorde hij al snel wat geluid van beneden, wat betekende dat er niet meer heel erg veel stilte zou zijn.

Uiteindelijk opende Ashton weer zijn ogen en keek hij in het glimlachende gezicht van Emily, waardoor er ook bij hem een lichte glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij streek met zijn vingers door haar haren en boog zich naar haar toe voor een vlugge kus, aangezien hij waarschijnlijk niet heel erg lekker uit zijn mond zou ruiken. Vervolgens sloeg hij zijn armen stevig om het meisje heen en kroop hij zo dicht mogelijk tegen haar aan. Hij legde zijn hoofd in de hoek van haar hals en plaatste er voorzichtig een kusje. Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat het echt half vijf was en dat ze dus een hele tijd in bed hadden gelegen.

‘Het kan nog steeds niet dat het half vijf is,’ mompelde hij zachtjes. Het was gewoon niet mogelijk, al zei de wekker toch iets heel anders.