Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | Fueling the fire until we combust

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had al gedacht dat hij zich niet erg prettig voelde bij grote hoogtes. Zijn blik en gezichtsuitdrukking waren ditmaal als een open boek voor haar geweest; hoe zij blij naar boven keek en zich verheugde op het ritje, leek hij nog altijd twijfelachtig en terughoudend. Althans, voordat hij haar een glimlach gaf en bevestigde dat hij hoogtevrees had. Ze streelde even met haar vingers over zijn handpalm. "Thanks for telling," glimlachte ze terug. "If you change your mind, just let me know and we'll slip out of this line and go to another ride." Ze wilde niet dat hij dacht dat, omdat zij het leuk vond, hij het wel moést doen. Echter had hij al aangegeven dat hij er wel in wilde en het wel goed zou komen, dus ze ging ervan uit dat hij er zelf ook achter stond.
Toen ze eenmaal vooraan de rij stonden, werden ze geleid naar een wagonnetje waar ze in plaats mochten nemen. Luke nam eerst plaats, haar een hand toegereikt die ze al dankbaar aanpakte om zo minder wankel naast hem te kunnen gaan zitten. Het was altijd een spannend gevoel zodra de medewerker de stang naar beneden boog, dus ook nu voelde ze haar buik even kriebelen voordat het reuzenrad in beweging kwam. Het feit dat Luke's arm langs haar schouders lag en hun lichamen aan elkaar grensden, hielp hier ook aan mee. Ze kon inmiddels niet meer ontkennen dat de zanger steeds meer gevoelens in haar aanwakkerde. En iets vertelde haar dat hij misschien wel datzelfde begon te ontdekken.
"Yeah, I can try that," knikte ze lachend. "But íf we fall to a terrible death, we're going down together, Hemmings." Hoewel ze er nu samen een beetje lacherig over deden, kon ze zich goed voorstellen dat afleiding wel fijn was nu voor hem. Zelf had ze dat ook wel graag gewild, als ze een attractie als deze lastig had gevonden. Zacht leunde ze wat tegen hem aan, haar ogen voor haar uitgericht om het opkomende uitzicht te kunnen bewonderen.
"How are you, now with the second part of the tour?" vroeg ze hem. "Are you still having fun?" Bij de anderen kon ze soms merken dat ze een beetje in een dip begonnen te raken, bijvoorbeeld bij Calum. Luke was soms wat lastig voor haar om in te schatten, waardoor ze niet zo goed wist of hij momenteel ook zoiets voelde of dat hij nergens last voor had. "I'm having the feeling that for some of the crew, it's a bit much lately. You know, now that the break is finished and the new part of the tour has started."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘I’m doing okay, I think,’ bekende Luke. Het was niet dat hij in een dip terecht was gekomen. Voor hem was het niet zozeer de tour die hem tussendoor kon slopen. Het waren eerder de momenten er tussenin. De momenten dat hij van werk naar een groot gat ging, waar hij niet wist wat hij met zijn leven moest doen. Hij was dankbaar voor de momenten op het podium. Ondanks dat de dagen lang waren en hij soms niet wist waar hij zich bevond, vond hij het erger om stil te staan in zijn leven en zich te beseffen dat hij eigenlijk niet wist wie hij was zonder alle drukte om hem heen.
‘It’s nice that we had a break and I filled it with seeing my family and all, which makes it easier to start touring again. I never fear the middle of the tour. It’s the end that I fear the most, because that’s when I realize that I don’t have much to come back to.’ Hij had zijn hond en zijn vrienden, maar uiteindelijk waren er dagen waarop hij niet wist wat hij moest doen, waar hij zijn tijd aan moest besteden.
‘But for the crew, yeah. I think it’s a bit much. Yet, they always deliver. I don’t know what we would do without them.’ Zonder Rayne, zelfs. Ze was immers hun fotograaf. Degene die voor alle content zorgde die zij weer konden delen met de fans. Voor Luke was het soms moeilijk om zich te beseffen dat Rayne voor hem werkte. Dat het niet professioneel was om met haar in een reuzenrad te stappen alsof ze op een romantische date waren. Dat was dan ook de reden dat niemand wist wat er tussen hen was gebeurd, op Calum en Keegan na.
Luke wierp een blik op de stad onder hem. Het werd steeds kleiner en zij geraakten steeds hoger. Snel wendde hij zijn blik weer af, voordat hij zich zou realiseren hoe hoog ze nu zaten en hoe groot de kans was dat hij naar beneden zou kunnen vallen. Hij slikte en keek opzij, zoekend naar de hand van Rayne. Bekleed in de dunne stof van haar handschoen vond hij haar rechterhand. Hij liet zijn vingers tussen die van haar glijden en kneep er zacht in.
‘This is fun, though.’ Soms had hij de drang om te blijven praten. Zeker als hij zich nerveus of angstig voelde. Nu was het een vreemde combinatie van allebei. Angstig door de hoogte, nerveus door degene die naast hem zat en zijn hand stevig vasthield. Er was zoveel wat hij aan haar wilde vragen, wat hij nog van haar wilde weten. Hij wilde weten hoe zij hem zag, wat ze zouden doen als ze zouden besluiten dat het geen goed idee was om iets te beginnen. Luke had echter het idee dat hij, hoe dan ook, zijn eigen ruiten in zou gooien als hij die vragen aan haar zou stellen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Rayne had zelf al wel gemerkt dat de tour soms slopend kon zijn. Hoewel ze van zichzelf al hard werkte en hierdoor niet snel uitgeput was, eiste het soms ook zijn tol op haar zodra ze in de tourbus terugkeerde na een dag van werken. Ze kon zich amper voorstellen hoe dit voor de band was, die haast 24/7 in de spotlights stond. Dat ze enorm veel respect voor Luke en de rest had, was daarom wel een understatement: het was en bleef knap hoe ze dit alles volhielden en nog altijd breed stonden te glimlachen en te genieten, alsof het de dag van gisteren was dat ze ontdekt waren en hun dromen werkelijkheid waren geworden. Ze glimlachte voorzichtig. "I'm glad to hear that. I think it's so impressive how you guys deal with all of this, you know. The fame, the performances, the traveling and all that." Haar ogen vonden het stralende uitzicht voor hen onderwijl haar gedachten afreisden naar de afgelopen optredens. "It's hectic out there, even for me. I can't imagine what it must be like for you guys, and for Keegan."
Zijn hand voelde ze tegen de hare, die ze zacht vastpakte om haar vingers iets met de zijne te verstrengelen. Dat ze beide handschoenen droegen mocht niet baten; ze kon de warmte van zijn huid er nog doorheen voelen, het lieflijke waarmee hij zacht een kneepje in haar hand gaf. Ze keerde zich naar hem toe. Zijn blik ontmoette de hare al snel, alsof hij erop had zitten wachten tot haar donkere ogen de zijne zouden kruisen. Rayne besefte zich wederom dat er een aantrekkingskracht tussen hen was die ze niet verklaren kon. Ze waren als magneten die naar elkaar toe werden getrokken, zonder dat ze er iets aan kon doen.
"I can imagine that it was nice to see your family again." Het was inmiddels ook al wel lang geleden geweest voor hij ze allemaal weer had kunnen zien, kon ze zichzelf zo voorstellen. De pauze tussen de tours was voor hen allen wel goed geweest, dat was in ieder geval wel zeker. Dat het de rest van de tour makkelijker maakte, was tevens ook iets wat ze fijn vond om te horen. Dat hij echter tegen het einde van de tour opzag, was iets waar ze nog niet zo over na had gedacht. "I've never thought of it that way before, but now that you say it, I can understand that the time after the tour might be difficult. The life back home must be very different from the life here on tour." Rayne beet enigszins op haar onderlip, zich geprobeerd in te beelden hoe dat voor hem wel niet zou zijn. "But are you still in touch with your friends from before? From high school and such?"
Ze streelde met haar duim langzaam over zijn handpalm. "Yeah, for the crew, it is tough as well of course. You all are like one, big family now," knikte ze. Dat ze hecht waren, was haar zeker opgevallen. Het was een van de vele dingen die haar zo thuis hadden laten voelen hier, ook al deed ze haar werk nog niet zo heel lang. "I do love that though. The fact that everyone is so close. I didn't expect that at all when I started working as your band's tour photographer. I don't know, I just expected it to be so... distant, because so many people work alongside each other. And, well, I'm just really grateful for that close atmosphere. And the fact that you, Kay, Cal, Mike and Ash are just so friendly and down to earth. I couldn't have asked for a better job and lovelier people, honestly."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Luke dacht terug aan zijn leven in Australië voor de band. Ondertussen was dat al zo lang geleden dat het hem moeite kostte om zich te herinneren hoe het was geweest voor alle gekte. Hij haalde zijn schouders op om Rayne haar vraag te beantwoorden. ‘I do see some friends, but not a lot of them. Not even intentionally, I think. I guess that happens when you grow up, do other stuff. Who knows, maybe we wouldn’t see each other for months if I still would have been in Australia.’
Luke wilde niet de band de schuld geven, maar hij wist ook dat het wel een onderdeel was van iets groters. Dat het de reden kon zijn dat hij sommige vrienden niet meer sprak. Zij hadden hun leven, hij dat van hem. En hij zat ook nog eens aan de andere kant van de wereld. Dat maakte verjaardagen onthouden lastig, laat staan elkaar fysiek zien.
Het gevoel van Rayne haar hand in de zijne was er eentje die hij niet snel zou vergeten, zelfs met de dunne stof van hun handschoenen er tussen. Het voelde alsof het zo hoorde.
‘You’re too nice, we’re annoying as hell,’ lachte Luke. Over Keegan kon hij geen kwaad woord zeggen, maar hij kende zijn beste vrienden en hij wist hoe vervelend ze soms konden zijn. Ze raakten dingen kwijt, kwamen soms seconden voordat ze het podium op moesten aan rennen en ze waren over het algemeen vrij luid en betrokken soms mensen, zoals Rayne, in hun vreemde plannen. Toch had Rayne door al die chaos heen gekeken en noemde ze hen een groep mooie mensen.
‘But, for real. I am really happy that we chose you and that you enjoy working with us. Because that is really important to me. I mean, to the band.’ Luke stamelde zijn laatste woorden en sloeg zijn ogen neer. Het was geen leugen. De band vond het heel belangrijk dat hun crew zich veilig voelde. Dat was één van de redenen dat ze Keegan hadden aangemoedigd om haar eerdere fotograaf te ontslaan. Maar hij gaf persoonlijk ook om Rayne haar welzijn, meer dan dat hij zou moeten.
Luke had niet gemerkt hoe hoog het reuzenrad hen had gebracht, totdat het wagentje waar ze in zaten plots tot stilstand kwam en zachtjes in de lucht bungelde. Tegen beter weten in keek hij over de rand naar beneden en paniek schoot door hem heen. Snel draaide hij zich weer terug naar Rayne, om de geruststellende blos op haar wangen te zien en de lieve blik die ze in haar ogen had als ze naar hem keek.
‘It’s uh, really cold up here,’ mompelde hij om een deel van zijn paniek te verbloemen. Hij had niet gedacht dat de hoogte hem zo kon beangstigen. Misschien had het dat ook niet gedaan, als hij niet de fout had gemaakt om over de rand te kijken. Gelukkig lag zijn hand nog altijd in die van Rayne. Hij was niet van plan om haar los te laten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was meer dan normaal dat sommige vrienden elkaar ontgroeiden. Luke was inmiddels ook volwassen geworden, evenals elkander die hij nog kende van de middelbare school. Rayne kon zich heel goed voorstellen dat hij zich nu beperkt had tot de paar vrienden met wie hij écht die band nog had; het was vast voor hem des te belangrijker om zich te omringen met de mensen met wie hij het leuk had, nu hij zijn beetje tijd thuis indelen moest. "Yeah, sometimes you just outgrow people or they outgrow you. I'm happy to hear you do meet up with some of your closest friends still though." Ze had het naar gevonden om te horen dat hij die vriendengroep niet echt meer had, maar gelukkig was dit dus niet het geval.
Ze liet haar oog vallen op de wijze dat hun vingers haast in elkaar vervlochten waren. Het liet haar stilletjes glimlachen. Het verbaasde haar nog altijd hoe snel ze naar elkaar toe waren gegroeid en hoe fijn het voelde, alsof ze er geen moeite voor hoefden te doen. Het was gewoonweg gebeurd.
Zijn opmerking liet haar echter weer ontwaken uit haar gedachtes. Ze lachte hem toe. "Oh c'mon, you guys are hilarious. I've honestly have had so much fun already!" Het was geen geheim dat ze zich kapot kon lachen om hun humor, de grappen die ze met elkaar uithaalden en de soms wat chaotische sfeer waarin ze zich bevonden. Het liet haar allemaal wat meer... thuisvoelen. "I honestly love the vibe between all of you. I don't think I've laughed as much ever as I've had since I've joined this crew." De jaren daarvoor waren voor haar wat lastig geweest, al was dat niet iets waar ze verder veel gedachten aan wilde verspillen. Liever wilde ze genieten van dit moment dan zichzelf af laten dwalen naar tijden die ze liever wilde vergeten.
Het liet haar opfleuren van binnen hoe hij ook aangaf blij te zijn dat ze haar hadden gekozen voor deze baan. Dankbaar liet ze haar wang even steunen tegen zijn schouder, zijn arm lieflijk wat dichter tegen haar aangedrukt. "It makes me so happy to hear you say that, you don't even know half of it." Haar mondhoeken trokken op van oor tot oor zodra ze zich weer rechtte, zodat ze hem in zijn ogen kijken kon. Echter was het precies dat moment dat ze het karretje stil voelde staan. Luke zag ze wat twijfelachtig over de rand kijken, waarna een ietwat paniekerige blik haar kant op kwam. Ze had hem nog willen tegenhouden, maar had dit niet meer gekund vooraleer hij de hoogte waarop ze zaten al waargenomen had.
"It's alright." Ze liet haar andere hand achter tegen zijn wang, zijn gezicht voorzichtig wat meer naar haar toe gedraaid. "We're alright. I know it's high, but we're alright." Voor een ogenblik wist ze niet wat ze verder zeggen of doen moest. De angst kon ze niet zozeer van hem wegnemen, hoe graag ze dat ook had gewild. Er was maar één ander ding wat ze kon doen om het beter te maken en dat was door hem af te leiden. Iets waar ze eerst over had getwijfeld. Maar na een tweede keer zijn nervositeit gezien te hebben, was ze vastberaden om dit gevoel bij hem weg te nemen.
Met de paniek nog in zijn ogen, hoorde ze hem mompelen over de kou. Hoewel ze betwijfelde of dat was wat hem dwarszat, was het niet iets waar ze verder haar aandacht op vestigde. Haar hand gleed als vanzelf uit de zijne om vervolgens zijn andere wang te vinden. "I know," mompelde ze rustig terug. "And I'll help you with that." Voor ze zich had kunnen bedenken, had ze haar lippen al op de zijne geplant om zijn warmte te verwelkomen. Als een vloedgolf voelde ze het over haar heen komen, evenals het zachte gevoel van zijn lippen waarvan ze zich niet had beseft dat ze het had gemist, tot ze het nu weer voelde.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De kalmerende woorden van Rayne, gepaard met haar hand tegen zijn wang, lieten hem iets ontspannen. Ze had een zachte stem. Eentje die het voor elkaar kreeg om de spanning in zijn lichaam iets te verminderen. Het liefst wilde hij tegen haar hand aan leunen en zijn ogen sluiten, maar het idee van zijn ogen sluiten terwijl hij honderd meter boven de grond bungelde, was niet iets waar hij zich goed bij voelde. In ieder geval niet op deze manier.
‘We’re alright,’ herhaalde hij, al was het maar om het zichzelf wijs te maken dat het ook echt zo was. Ze waren veilig, ze zaten goed vast. Een reuzenrad hoorde een tijdje stil te staan, zodat mensen van het uitzicht konden genieten. In plaats van naar de winterse stad te kijken, hield hij zijn blik gericht op Rayne. Hij concentreerde zich op haar bruine ogen en de mooie vorm van haar lippen.
Lippen die opeens een stuk dichterbij kwamen, zonder dat hij haar woorden echt waar had genomen en haar kon vragen over hoe ze hem kon helpen.
Het was niet de eerste kus die ze deelden. Verre van zelfs. Luke dacht niet graag terug aan de eerste, omdat ze toen allebei niet de juist intenties hadden gehad. Maar de zoenen die er daarna waren gevallen, waren perfect geweest. Het soort zoenen waar hij liefdesliedjes over zou kunnen schrijven. Hij was blij om te ervaren dat het na hun pauze niet anders was. Dat Rayne haar lippen nog steeds met gemak tegen die van hem aan gleden en dat ze nog steeds hetzelfde gevoel veroorzaakten.
Ondanks zijn eerdere voornemen sloot hij toch zijn ogen en liet hij zich meevoeren in het wonderlijke gevoel dat er bij kwam kijken als Rayne hem zoende. Hij zakte weg in de zachtheid van de zoen en sloeg zijn arm rond haar middel. Zijn vrije hand legde hij, net als zij dat deed, rond haar gezicht.
Luke had niet verwacht dat zijn date met Rayne zou uitlopen op dit. Een dag vol ijspret, sneeuw en warme chocolademelk. Hij was blij dat ze de tijd hadden genomen voor elkaar. Hij was nog blijer dat zij degene was die een goede date had gepland, in tegenstelling tot hij. Al zou het vast nog een keer voorkomen dat ze onder een dekentje op de bank in de tourbus zouden liggen.
De magie van de zoen werd verpest door het reuzenrad dat schokkerig weer in beweging kwam. Luke trok zich terug, maar Rayne haar handen bleven rond zijn gezicht. Hij ademde diep in en liet zijn voorhoofd tegen dat van haar aan zakken.
‘I might complain a lot more about the weather now,’ zei hij tegen Rayne, een lichte glimlach speelde rond zijn lippen. ‘And you will have to kiss me everytime I do so.’
Rayne lachte en keek hem met een grote glimlach aan. ‘I’ll hold you to that.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het eerste concert in Italië was een droom geweest. Calum had zich de helft van het concert amper kunnen herinneren, puur omdat hij geleefd had in het moment en genoten had van de sfeer van het publiek. Voor even was hij alles van de voorafgaande dagen vergeten. De tijden waarin hij zijn gedachten niet van thuis af had kunnen houden, van een toekomst die hij anders had kunnen hebben of de vragen over of het leven hoe hij het nu leidde hem wel gelukkig maakte. Het waren concerten als deze die hem meer leven leken te geven en hem herinnerden aan waarom hij dit ook alweer deed.
En desalniettemin het geweldige concert, was het dalen daarna net zo groot geweest als de piek die hij ervaren had op het podium. Eenmaal het geluid van de juichende mensen en de muziek begon te dempen tot er niks dan een stilte overbleef, was het alsof het euforische gevoel van hem mee was gesleurd met de verdwijnende mensenmenigte. Hoe de rest van de band vrolijk aan het napraten was met wat leden van de crew of een drankje deed, kon Calum nergens anders aan denken dan de malende stroom van gedachten in zijn hoofd en het verlangen naar een sigaret.
Al zwijgzaam had hij daardoor naar een uitweg van het pand gezocht, uiteindelijk geëindigd bij dezelfde achteruitgang als waar hij Keegan nog geen vijf minuten geleden het gebouw had zien verlaten. Het was de gedachte dat ze zich misschien hetzelfde voelde als hem, dat hem in eerste instantie haar had laten achtervolgen. Of wellicht was het omdat hij hoopte dat haar stem de stilte in zijn hoofd terug kon brengen, zoals ze dat had kunnen doen die slapeloze nacht in de bus.
Krampachtig vond zijn hand de deurklink, deze al krakend geopend om voet te zetten op de binnenplaats. De deur hoorde hij achter zich dichtvallen, het geluid dat Kay klaarblijkelijk op had doen kijken. Hij schonk haar een lichte glimlach en stapte naar haar toe, om naast haar te komen staan.
"Hi," mompelde hij haar toe. "I already thought I saw you disappearing to this place." Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn jaszak, die hij op de weg hierheen nog net van een stoel had kunnen grijpen. Stil greep hij er een sigaret uit, deze opgestoken om hem tussen zijn lippen weg te steken. De rest hield hij in zijn hand, deze naar haar uitgereikt voor het geval dat ze ook roken wilde. "Want a cig well?"
Een lichte uithaal van rook verliet zijn mond eens hij uitademde. "You really killed it out there by the way," complimenteerde hij haar, ietwat uit het niets. "They loved you and every single song of yours." Het publiek was overigens niet de enige. Calum had zichzelf erop betrapt dat hij er steeds meer plezier in had om haar muziek te horen in zijn vrije tijd. Er was iets aan haar songs en haar stem wat het zo uniek in zijn ogen maakte, dat het haar enorm onderscheidde van andere artiesten. Dat was een kracht waar ze zichzelf misschien nog niet zo bewust van was, maar haar wel heel ver zou helpen in deze industrie. Daar was Calum in ieder geval heilig van overtuigd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Et touren in Europa was anders dan in Amerika. Misschien kwam het doordat ze hier zo snel van land naar land gingen, maar het voelde veel vermoeiender. Keegan kon nauwelijks bij houden waar ze waren, in welke stad het land lag en welke taal er werd gesproken. Het hielp niet mee dat ze soms ook heen en weer gingen tussen landen, om vervolgens weer bij het eerste land aan te komen. Toch haalde ze er ook veel voldoening uit. Europa was de plek waar haar muziek het, naar eigen zeggen, goed deed. De reactie van de fans was overweldigend. Dat was dan ook de reden dat ze de stilte op had gezocht.
Toen de deur open ging, verbaasde het haar dat ze het kortgeschoren haar van Calum zag. ‘Hi there,’ begroette ze hem met een kleine glimlach. Ondanks dat hun eenmalige zoen geen veranderingen had gebracht in hun vriendschap, wist ze soms niet goed hoe ze moest reageren. Maar dat hij hier was, en had geweten dat zij hier ook was, stelde haar gerust. ‘Yeah, I just felt like getting some fresh air, I guess.’
Twijfelend staarde ze naar de sigaret die hij haar aanbod. Het was een tijd geleden dat ze had gerookt, maar het klonk erg aantrekkelijk om de sigarettenrook in te ademen en uit te blazen in de Italiaanse avondlucht. ‘Sure.’ Ze pakte de sigaret aan en stak hem tussen haar lippen. Ze leende de aansteker van Calum en leunde tegen de muur, waarna ze de rook naar boven blies.
De woorden van Calum lieten haar opzij kijken. Ze kwamen iets wat onverwacht, maar lieten haar desalniettemin glimlachen. Zijn compliment verwarmde haar meer dan het zou moeten doen. Ze keek op tegen iedereen van de band, maar ze waardeerde Calum zijn manier van spelen en songwriten het meest. Hoe hij zich soms terug kon trekken en in zijn schrift kon krabbelen, zo ongestoord en geconcentreerd. Het was een houding die ze graag zou willen hebben. Dat hij haar complimenteerde, was misschien wel het meest waardevolle wat ze ooit had gehoord.
‘Yeah, you really think so? That means a lot, coming from you.’ Ze tikte wat as van haar sigaret en draaide haar lichaam meer naar Calum, waardoor ze met haar schouder tegen de muur leunde. ‘Sometimes, it still feels like I’m just a supporting act and it makes me anxious, wondering of no one will show up in time. But every time, the venue is almost packed and they even sing along to some songs. It’s crazy.’
Keegan bracht de sigaret weer naar haar lippen en nam bedachtzaam een trekje. Ze bekeek Calum en begon zich af te vragen of hij daadwerkelijk haar had gezocht, of dat er iets anders aan de hand was. Aan het begin had ze zijn ogen zien glimmen na een optreden, maar nu oogde hij moe. De energie die hij normaal na een show had, was nergens te bekennen. Hij was niet bij zijn vrienden, maar had de stilte opgezocht.
Het was lastig te zien in het donker, maar het leek alsof hij donkere kringen onder zijn ogen was. ‘How are you, though? You okay?’ Ze herinnerde zich hun gesprek midden in de nacht in de bus. Toen had hij haar vragen ontweken, maar dat hij niet had kunnen slapen had hij niet kunnen verbloemen. De wallen onder zijn ogen vertelden haar dat dat niet de enige avond was geweest.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Eens ze hem terug had begroet, zocht haar ogen af naar een indicatie van hoe ze zich voelde, nu hij er zo bij stond. Sinds hun zoen had hij soms nog het gevoel dat het wat meer aftasten was rondom haar, alsof het ietwat ongemakkelijker was maar ook wat... intiemer dan normaal. Eens in de zoveel tijd wist hij niet zo goed hoe hij zich een houding rondom haar moest geven. Nu was daar gelukkig geen sprake van; hij voelde zichzelf zelfs relaxen toen ze hem een kleine glimlach gaf. De rook in zijn longen hielp hier des te meer mee, makend dat het malen van zijn gedachten wat af begon te nemen. Tevreden nam hij een nieuwe haal van de sigaret, de duistere smaak hongerig omarmd.
Hij knikte naar haar, het begrepen hoe frisse lucht soms fijn was na een druk optreden. Het was immers ook zwaar om daar een paar uur lang te staan en het al je energie te geven. Het gaf een adrenaline kick die mensen buiten het vak maar al te graag benoemden, maar vergaten welk effect het nadien gaf. Het duurde soms even voor ze weer met beide voeten op de grond stonden. Keegan oogde desondanks dat wel wat kalm, iets waar hij dankbaar voor was. Met een glimlach zag hij hoe ze een sigaret van hem aanpakte en deze ook aanstak. De rest gaf ze hem al vrijwel direct terug, zodat hij deze weer in zijn jaszak kon laten glippen.
Haar opmerking liet hem even lachen. "Am I that critical when it comes to handing out compliments?" bracht hij uit. Ze liet het haast overkomen alsof hij te grimmig was om alle muziek leuk te vinden, al wist hij ook wel dat ze het niet zo bedoelde. Enigszins opgevrolijkt liet hij zijn blik vallen op de sigaret, die hij tussen zijn vingers nam. "No, but, for real. I mean it. The public loved every second of it. It was magical to watch." De fans hadden er enorm van genoten, om nog het minst te zeggen. Dat de zaal al bijna volgepakt zat voor haar act was daarbij slechts een nog groter compliment; als ze het niets hadden gevonden, had het woord zich wel zodanig snel verspreid binnen de kringen van fans dat het er niet zo vol had gestaan. "If they didn't love it, they wouldn't have been there with so many, that early. I think you've got nothing to fear, as long as you keep doing what you're doing," knikte hij haar toe. Als ze de weg aflegde zoals ze dat nu deed, zou ze nog veel gaan bereiken in haar toekomst.
Hij keerde zich weer naar haar toe zodra ze hem een andere vraag stelde, die hij nog niet zo had zien aankomen. Een hint van bezorgdheid dacht hij in haar ogen te zien, die hem glanzend aankeken. Nog altijd kon hij zich verliezen in haar prachtige, donkere ogen, alsof het de eerste keer was dat hij haar zag. Iets waar hij zich nu ook weer op betrapte, voor hij zich weer op haar woorden concentreerde. Vrijwel direct schoot er iets door zijn hoofd. Zag hij er dan echt zo slecht uit?
Even niet wetend wat hij erop antwoorden moest, keek hij achter haar langs naar het gebouw dat aan de concertzaal grensde. Tegenover zichzelf uitleggen waarom hij zich voelde hoe hij zich voelde was al haast onmogelijk, laat staan tegenover iemand anders. Hoe moest hij verwoorden wat er aan de hand was, als hij het zelf ook niet goed begreep?
Nerveus speelden zijn vingertoppen met de sigaret in zijn grip. "I'm alright." De wijze waarop ze naar hem keek, verklaarde in een fractie van een seconde al dat ze dat antwoord niet geloven zou, maar dat had de woorden niet tegen kunnen houden. Voor een ogenblik zweeg hij, de sigaret even aan zijn lippen laten grenzen om een nieuwe teug te nemen. "I just feel a bit... worn out from time to time. My mind just keeps on racing back and forth, you know?" Even verstreek een lach zijn lippen, maar het mocht duidelijk zijn dat het meer uit ongemak was dan dat hij werkelijk geamuseerd was. Het voelde gewoonweg raar om er zo over te praten zonder dat hij wist of het de lading van zijn gevoelens wel dekte. "I don't know what it is, really. It just happens sometimes."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘You are the most critical,’ lachte Keegan. Ze presenteerde het als een grapje, maar Calum zijn mening was wel degelijk belangrijk voor haar. Niet alleen vanwege zijn talent, maar ook vanwege de persoon die hij was en hoe hij haar meerdere keren uit de brand had geholpen. En nu vertelde hij haar hoe goed het publiek had gereageerd, en hoe goed ze had gespeeld. Als ze maar zou lijven doen wat ze deed, zou alles goed komen. Van ieder ander had het cliché geklonken, maar van Calum wilde ze het wel aannemen.
‘That’s actually really good advice, Cal,’ complimenteerde ze hem op haar beurt. Vooral als de tour ten einde zou komen. Dan zou ze ook door moeten gaan, de draad weer op moeten pakken met haar eerste album en hopen dat deze tour en haar optredens voldoende teweeg hadden gebracht om haar muziek tot een succes te maken. In ieder geval succesvol genoeg dat ze dit zou kunnen blijven doen.
Haar eigen muziek dreef echter naar de achtergrond nu Calum een tipje van de sluier ophield over wat hem echt bezighield. Dat hij zich oké voelde, geloofde ze niet en blijkbaar straalde dat ook af van haar gezicht, wat Calum vervolgde zijn woorden en probeerde haar uit te leggen wat er aan de hand was.
Ze herhaalde de woorden van Calum in haar hoofd en probeerde zich voor te stellen he hij zich moest voelen. Ze herkende het vermoeide gevoel wel, maar ze had het idee dat dat niet het enige was wat hij constant meemaakte. Er was meer aan de hand. De onbenoemde gevoelens schemerde door in zijn manier van praten en de donkere blik die hij in zijn ogen had. Ze kon het geen naar geven voor Calum, laat staan dat ze voor hem kon invullen hoe hij zich wel of niet zou moeten voelen, maar ze wilde hem wel helpen. Ze wilde íets doen.
‘It sucks that you feel that way. Feeling worn out is just overall shitty.’ Ze kon zich nog wel heinneren hoe leeg ze zich soms had gevoeld nadat ze dagen in de studio had gewerkt zonder dat ze vooruitgang had geboekt. Ze had de letters voor haar ogen zien dansen en de geschreven zinnen hadden onlogisch aan elkaar gehangen, maar na een paar dagen had ze weer de energie kunnen vinden om door te gaan.
Ze bekeek Calum nogmaals en bij het vinden van zijn blik bekroop een angstige gedachte haar. Wat als Calum zich zo voelde omdat hij zat met hetgeen wat er tussen hen was gebeurd? Ze hadden het er niet meer over gehad, Keegan dacht omdat dat hetgeen was wat Calum wilde, maar wat als hij zich gek maakte in zijn eigen hoofd met alles wat het wel – of niet – betekende?
Bedachtzaam nam ze het laatste trekje van haar sigaret. Kon ze het zomaar vragen? Wat als het niet zo was en Calum het alleen maar vreemd zou vinden dat ze dit op zichzelf betrok? Zuchtend blies ze haar rook uit. Ze had niet gedacht dat een stille avond na een concert zo ingewikkeld zou kunnen worden.
‘Is it… Does it…’ Keegan schudde haar hoofd door haar worsteling en gooide de sigaret op de grond. Ze drukte hem uit onder haar schoen en haalde een hand door haar krullen, terwijl ze zich probeerde te bedenken hoe ze dit beter aan hem kon vragen. ‘Do you feel this way because of how we left things?’
Meteen had ze spijt van haar vraag, simpelweg omdat ze niet wist hoe Calum zou reageren. En misschien had ze haar vraag ook wel verkeerd geformuleerd. ‘I just mean… We never really talked about it, did we?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld