Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Brazilië was voor vrijwel alle leerlingen van Hogwarts een land waar ze nog nooit waren geweest. Een nieuwe plek die ze konden ontdekken. De school en haar leerlingen hadden hun best gedaan om er voor te zorgen dat de leerlingen zich welkom voelden. De groepjes leerlingen hadden de nieuwe studenten welkom geheten als ze hen tegen waren gekomen. In de avond was er een groot feestmaal geweest, waarna er nog heel wat mensen waren gebleven om te kletsen.
De eerste paar dagen hadden in het teken gestaan van rust. De nieuwe leerlingen hadden moeten wennen aan de omgeving De leerlingen van castelobruxo hadden heel wat geluk gehad dat ook zij een paar dagen niets hadden hoeven te doen. In die dagen hadden de leerlingen die oud genoeg waren geweest, zichzelf op kunnen geven voor het toernooi.
Uiteindelijk had dat alles geleid tot de keuze van de deelnemers. Naylene, die graag mee had willen doen aan het toernooi, had haar zin gekregen. Ze was de kampioen geworden voor Hogwarts. Wat meteen had betekend dat ze afscheid had moeten nemen van haar nieuw gemaakt vriendin en de rest van haar vriendinnen op de slaapzaal. Niet dat Naylene daar rouwig om was geweest toen ze had gezien waar ze het komende jaar mocht slapen.
Naast Naylene, was ook Toni uitgekozen voor het toernooi. Het meisje had er de eerste dag voor gezorgd dat Naylene en Rhi zich extra welkom hadden gevoeld op de school. Ze had hen een goede rondleiding gegeven.
Iemand die geen rondleiden had gehad, was Edyn. Ze zou het zo krijgen als ze het om vroeg. Het meisje kon nog zoveel door het kasteel rond worden geleid, de kans was dan alsnog groot dat ze zou verdwalen. De afgelopen dagen had ze zich vooral rondbewogen met haar vrienden. Zeker sinds de lessen waren begonnen. De gangen van het kasteel waren namelijk nog verwarrender dan die van Hogwarts, ondanks dat er geen bewegende trappen waren.
De lessen van de eerste week zaten er voor Edyn op. Ze was vroeg vrij geweest, net zoals Michael. Dit jaar hadden ze hun vakken mogen kiezen op basis van de O.W.L.’s die ze vorig jaar hadden gehad. Voor Edyn was het een groot geluk dat ze de vakken die ze het leukst vond, nu ook verder kon beoefenen. Helemaal op een plaats zoals deze, waar Herbology en Care of Magical Creatures heel erg belangrijk was.
Nu Edyn en Michael vrije tijd hadden, konden ze eindelijk hetgeen doen wat Edyn al had gewild het moment dat ze bij het kasteel aan waren gekomen. Het was omringt door een grote jungle. Bij Hogwarts was het bos verboden te betreden. Hier was de leerlingen duidelijk verteld dat ze de jungle beter niet konden betreden zonder begeleiding. Niemand had hen echter verteld dat het verboden was.
Edyn had zich omgekleed nadat de lessen af waren gelopen. Het was wel verplicht om de uniforms te dragen tijdens de lessen, daarna waren alle leerlingen vrij om zich om te kleden in wat ze ook maar wilden.
Jackie had Edyn en Rhi in de zomer meegenomen naar Londen, om ze daar wat kleding te laten kopen. De twee meiden hadden spulletjes moeten hebben voor het mooie weer in Brazilië. Het was maar goed dat de moeder van Edyn mee was geweest, want anders had ze geen luchtige dingen gekocht, die waren immers niet nodig in Hogwarts. Vandaag had Edyn één van de nieuwe dingen aan. Een romper met allemaal bloemen erop. Edyn had het leuk gevonden dat het net als haar onesie aan één stuk was geweest en als het kon koos het meisje altijd voor spulletjes met bloemen.
In de jungle was het iets koeler, maar zeker nog warm genoeg. Zelfs misschien nog wat meer benauwd, dat liet de pret echter niet bederven. Edyn had haar hand nog steeds in die van Michael liggen. Ze had net al een paar keer uitgebracht hoe mooi het was. Er waren bloemen, vogels en andere wezens die ze nog nooit eerder had gezien. Ze voelde zich echter al helemaal op haar gemak in de jungle. Het was niet haar eigen bos, maar het was een hele mooie plaats.
"Naylene gaat het vast heel erg goed doen. Ik vind het alleen beetje eng." Fluisterde Edyn zachtjes. Ze hadden het al eventjes gehad over het toernooi. Edyn was benieuwd geweest of Michael mee had willen doen als hij oud genoeg was geweest. Zelf had het haar heel erg leuk geklonken. Spelletjes waren altijd leuk. Ze had echter niet geweten dat er ook enge dingen aan het toernooi hadden gezeten. Linn had haar daar over verteld.
Edyn keek even naar haar hondje, dat ook mee was in de jungle. Ze had Pixie de omgeving niet willen ontnemen, net zoals zijn baasje, was Pixie gek op de natuur. Hij ging vaak zijn eigen weg om alles te ontdekken. Het liefst was hij echter bij zijn baasje. Edyn had hem het er liefste ook bij. Daarom had ze hem bij de laatste les ook gewoon op haar schoot gelaten. Het nieuwe kasteel was namelijk niet alleen verwarrend voor haar.
"Pixie vindt het fijn dat hij nu even rond kan snuffelen! Ik ook! Ik ben blij dat we dit kunnen zien. Het is hier zo mooi!" Ze had het vaker gezegd, maar zo voelde ze het ook wel echt. Het was hier echt mooi.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De school in Brazilië was een grote gwaarwording voor vele leerlingen. Veel van hen waren nog nooit buiten de grenzen van het Verenigd Koningrijk geweest. Nu bevonden ze zich opeens in een compleet ander werelddeel, omringd door vele mensen die hun taal niet spraken. De meesten leken het wel te proberen en gelukkig waren de lessen ook gewoon in de voertaal van de jongeren van Hogwarts. Toch waren er vele zaken anders. Alleen al de omgeving. Michael had al gezien hoe anders het was vanaf de trein en ook in de school zelf, maar nu bevond hij zich in het regenwoud. Een plek waarvan werd geadviseerd om niet te komen, maar het was niet afgeraden. Alleen al daarom waren hij en Edyn er naar toe gegaan.
‘Het is ook wel eng,’ zei Michael. Hij wilde Edyn niet onnodig bang maken, maar het was een groot iets? Het toernooi was groter dan ooit tevoren, met meer scholen die meededen. Dus ook meer concurrentie voor Naylene. Hij wist dat zijn goede vriendin een ongelooflijk getalenteerde heks was en dat ze het met gemak zou kunnen redden, maar Michael had wel de argumenten van Ashton gehoord, die hij nog eens hard had geschreeuwd toen Naylene wel degelijk de plaats voor Hogwarts had bemachtigd. Ashton had gezegd dat er bij het vorige toernooi iemand dood was gegaan. En blijkbaar waren er draken geweest. Echte draken! Michael zou het nooit kunnen, zeker niet met de druk die er bij kwam kijken. De hele school rekende op je, wilde dat je zou winnen. Alleen al daarom zou hij zich waarschijnlijk behoorlijk angstig voelen, omdat hij het goed zou willen doen. Naylene had dat nog niet. Misschien zou ze het ook wel niet krijgen. ‘Maar Naylene is heel slim en heel sterk, dus ik denk dat ze het wel ver kan schoppen,’ zei Michael zo zeker mogelijk. Hij was daar zelf ook wel van overtuigd, want hij wist hoe Naylene was. Ze wilde graag de beste zijn, dus ze zou alles op alles zetten om ook te winnen.
‘En we kunnen haar heel erg goed aanmoedigen. Ik weet zeker dat ze dat fijn vindt,’ zei Michael met een glimlach. Iedereen had een beetje motivatie en aanmoediging nodig. Soms misschien op een andere manier dan dat je in eerste instantie dacht. Naylene had hem jaren geprobeerd te laten oefenen met zijn gave, maar het was haar nooit gelukt. Edyn hoefde hem echter maar te vragen of hij zijn haren in een bepaalde kleur wilde laten verkleuren en hij probeerde het. Hij wist zelf ook wel waarom hij dat voor Edyn deed. Hij genoot van hoe ze naar hem keek. Hoe ze vrolijk in haar handen klapte en vervolgens met haar vingers door zijn haar ging, om te controleren of het nog steeds zijn haar was.
Edyn was een speciaal iemand. Al sinds het vierde jaar had hij dat gedacht en sinds hij echt bevriend met haar was geraakt, waren zijn gedachten alleen maar bevestigd. Hij was dol op haar geworden, had volgens Naylene altijd al een crush op haar gehad. Iets wat hij eigenlijk niet meer kon ontkennen, maar hij durfde er ook niets mee te doen. Zeker niet nadat de broers van Edyn deze zomer op hem af waren gestapt. Hij was een week bij Edyn op bezoek geweest en toen hadden ze hem behoorlijk aan de tand gevoeld over hun “relatie”. Michael had benadrukt dat ze enkel vrienden waren en dat het ook nooit zou gebeuren. Uiteindelijk was het lief dat de broers van Edyn aan haar dachten en wilden zorgen dat het goed ging met haar, maar bij Michael hadden ze toch echt de verkeerde gehad.
Michael keek naar het mopshondje van Edyn. Ondanks dat het vrij mocht rondlopen, bleef het toch redelijk in de buurt van de twee. Het was wel te zien dat hij het naar zijn zin had. Zijn staart kwispelde vrolijk en hij was aan alles aan het snuffelen. Michael had echter weinig ogen voor het hondje met Edyn naast zich. Ze zag er altijd mooi uit in zijn ogen, maar nu kreeg hij haar veel vaker te zien in haar eigen kleding. Nu dat ook nog eens zomers was en wat meer van zich liet zien, vond hij het moeilijk om niet naar haar te kijken. Keer op keer bedacht hij zich dat ze echt een heel mooi meisje was en dat hij geluk had dat ze ook maar eventjes aandacht aan hem schonk.
‘Het is hier inderdaad heel erg mooi,’ zei Michael. Het was heel anders dan het Verboden Bos, waar hij en Edyn ook al eens samen waren geweest. Toen hadden ze zelfs twee eenhoorns gezien. Het was de meest magische middag die Michael ooit mee had gemaakt en hij vond het ontzettend bijzonder dat hij zoiets met Edyn had mogen delen. Soms geloofde hij het nog steeds niet, ook omdat hij toen door had gehad dat Edyn echt compleet andere krachten had gehad dan hij. Waar sommigen misschien dachten dat ze niet goed was in school, wisten een paar anderen, waaronder hij, dat Edyn niet gemaakt was voor de schoolboeken. Ze toverde met haar hart, zoals Linn dat eens mooi had gezegd. Michael vond het een mooie benaming. Het paste bij Edyn.
‘Wel warm,’ merkte Michael op, waarna hij zijn haren uit zijn gezicht veegde. Gelukkig hadden ze beide een flesje water meegenomen. Hij zou er echter ook niets op tegen hebben als ze iets van water tegen zouden komen, waar ze eventjes in zouden kunnen zitten met hun voeten. Tenminste, als er geen gevaarlijke wezens in zouden zitten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Iedereen moest wennen aan de nieuwe omgeving. Edyn had dat ook moeten doen. Hogwarts was heel anders. Het kasteel zag er al anders uit, maar er waren ook veel dingen die anders werden gedaan. De lessen begonnen hier veel vroeger in de ochtend, zodat de leerlingen voor het warmste gedeelte van de dag klaar waren. Voor Edyn was dat geen probleem, ze was toch altijd vroeg wakker, in dit nieuwe land was dat niet veel anders. Ze had echter wel gemerkt dat veel van haar medeleerlingen er wat meer moeite mee hadden gehad.
Naast de lessen, was er natuurlijk nog één ding heel anders. Het toernooi. Er werd door iedereen over gesproken. In de lessen werd er zelfs bij stilgestaan. Edyn hoopte dat het goed zou gaan met haar vriendin. Nou hoefde er niet veel te gebeuren voordat Edyn onder de indruk was, maar ze was vast niet de enige bij wie de kennis van Naylene zorgde voor verbazing. Het maakte het echter niet minder eng. De verhalen van Linn en Ashton waren heel erg duidelijk geweest, zo duidelijk dat Edyn echt wel een beetje bang was dat er iets zou gaan gebeuren met haar vriendin.
Voorzichtig knikte Edyn, Michael had ook wel gelijk. Naylene was heel erg slim en waarschijnlijk zou ze het wel goed gaan doen. Wat er ook zou gebeuren, ze had mensen nodig die achter haar stonden en Edyn wilde zeker één van die personen zijn. "We gaan haar heel erg goed aanmoedigingen. Net zoals de cheerleaders waar Linn het wel eens over heeft." Edyn kende ze zelf niet en wat ze er van had begrepen was het ook niet iets van Groot-Brittannië. De plaatjes die Edyn had gezien, had ze echter wel heel erg leuk gevonden.
Nu ze even weg waren van de school, probeerde Edyn zich wat minder zorgen te maken. Ze wilde zoveel mogelijk genieten van de nieuwe omgeving waar ze in terecht waren gekomen. De jungle was heel anders dan een gewoon bos. Het was veel groener. Overal was wel iets van blad te zien. De bomen waren hoog, maar over de grond was ook genoeg moois te zien. Tot nu toe had Edyn al een paar hele mooie vogels gezien, die hen nu ook een beetje aan het volgen waren. Pixie had al een paar keer omgekeken of hij met ze had kunnen spelen. Hij had het echter gelaten bij kijken.
Op een iets open plaats bleef Edyn staan, omdat ze van alles boven haar hoofd zag bewegen. Heel voorzichtig bewoog ze haar hoofd, zodat ze het dier niet af zou schrikken. Ze had verwacht dat er meer vogels waren. Het waren echter vlinders, die heen en weer aan het vliegen waren. Ze hadden allemaal verschillende kleuren. Waar Edyn de jungle net al mooi had gevonden, was dat nu alleen nog maar toegenomen. In Engeland waren er ook wel vlinders, maar niet in de mooie kleuren die deze hadden. Ze waren van lichtblauw, tot aan een prachtige kleur oranje, ze zag er zelfs eentje die allerlei kleuren had.
Voor Edyn was dit de perfecte plaats. Pixie leek ook te weten dat ze hier wel even zouden blijven, want hij was er bij gaan liggen, een vlinder had al snel zijn weggevonden naar het hoofdje van het hondje, om daar op te rusten.
Edyn wilde niet gaan rusten. Er was al een paar dagen iets in haar hoofd, wat ze er graag uit had willen hebben. Daarvoor had ze Michael echter even alleen willen spreken.
De twee waren nu al een paar jaren bevriend. Edyn vond het altijd fijn om bij Michael in de buurt te zijn. Het was echter anders dan bij Calum of Linn in de buurt. Ze waren goede vrienden, maar Michael was dat in haar ogen sinds de zomervakantie niet meer. Ze had heel vaak de neiging gehad om haar armen om Michael heen te slaan en hem kusjes te geven. Ze gaf Linn of Calum ook wel eens een kus op hun wang, bij Michael deed ze dat ook wel, maar het gevoel dat ze bij Michael had was gewoon heel anders.
Met een klein stapje, stond Edyn voor haar vriend, van wie ze toch hoopte dat hij meer dan dat wilde zijn. Haar handen omsloten die van hem voorzichtig. Ze wist zelf maar al te goed dat Michael ook iets anders kon zeggen, maar ze hoopte dat het een positief antwoord zou zijn.
"Mikey?" Haar woorden klonken zeker. Edyn leek het zelf iets leuks. Ze zag hoe het was bij Linn en Calum en bij Naylene en Ashton. Die twee stelletjes waren echt gek op elkaar. Edyn zelf was ook gek op Michael. Ze kon uren naar hem kijken, terwijl ze voorzichtig vroeg of hij zijn haar in een andere kleur kon veranderen. Ze hadden het samen altijd heel erg leuk, maar hij was ook er ook altijd voor haar geweest als ze zich wat minder had gevoeld. Deze zomer had Edyn hem zelfs meegenomen naar haar eigen bos en had ze daar haar verhaal over de nimfen verteld.
"Wil je mijn vriendje zijn?" vroeg Edyn zachtjes. "Alsjeblieft?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael was heel enthousiast voor zijn beste vriendin. Hij wist hoe graag Naylene het had gewild. Ook hij had de gevaren overwogen die erbij zouden komen kijken, maar Michael had ook het vertrouwen gehad in de scholen en de organisatie. Er zou niet iets kunnen gebeuren waardoor ze dood zou kunnen gaan. Misschien een gebroken arm, maar dat was niet iets wat hun schoolzuster niet zou kunnen oplappen. Het was dan wel spannend, maar hij had Naylene zien glunderen toen ze naar voren had mogen komen en haar naam uit de vuurbeker was gedwarreld. Ze wilde dit echt graag en als haar goede vriend, hoorde Michael haar te steunen. Iets wat Edyn zich ook leek te beseffen, want ze had het zelfs over cheerleaders. Dat was dan weer iets wat Linn haar had laten zien. Michael kende ze niet, maar het woord cheeren kende hij wel, dus hij gokte dat het mensen waren die iemand aanmoedigden.
De mooie natuur om hen heen was aangenaam en Michael deed zijn best om het te waarderen. Hij had nooit begrepen hoe bijzonder het bos voor Edyn was geweest, tot ze hem het verhaal had verteld over de nimfen. Toen ze dat had gedaan, terwijl ze samen in het gras hadden gelegen, was hem toch het één en ander duidelijk geworden over de magie die Edyn bezat en waarom ze het zo belangrijk vond dat mensen goed om moesten gaan met de natuur.
Ook hij kwam tot stilstand toen hij de kleurrijke verzameling van vlinders boven zich zag dwarrelen. Zelf werd hij al snel afgeleid door eentje die naar Pixie vloog en op het hoofd van het hondje ging zitten. Het hondje was zo gewend aan vlinders dat hij er niets op uit deed. Michael wist namelijk dat als Edyn sliep, er ook vlinders rond haar verschenen. Wederom iets magisch wat hij nu beter kon verklaren, maar nog steeds was het iets bijzonders.
Edyn trok zijn aandacht door zijn naam te noemen. Hij keek opzij naar het meisje, dat hem heel lief aankeek. Met een stap stond ze recht voor hem en nam ze zijn handen vast. Hij werd er een beetje zenuwachtig van. Een nerveus lachje ontsnapte dan ook tussen zijn lippen.
‘Wat?’ vroeg Michael verbaasd, alsof hij de woorden van Edyn niet had gehoord. Hij had ze echter wel degelijk gehoord. Ze had hem gevraagd of hij haar vriendje wilde zijn. Er was zelfs nog een zachte alsjeblieft achteraan gekomen. Om hen heen dwarrelden de kleurrijke vlinders en de vingers van Edyn hadden die van hem zo zeker omsloten dat het een perfect plaatje was. Haar blauwe ogen keken hem hoopvol aan, wachtend op zijn antwoord. Hopend op dat het net zo positief zou zijn als dat ze misschien wel van hem verwachtte, maar Michael wist geen woord uit te brengen. Zijn haren waren ondertussen al naar een dieprode kleur verkleurd en hij wist zeker dat zijn wangen er aan mee deden.
Het was een vraag waar vele jongens waarschijnlijk meteen antwoord op hadden gegeven. Edyn was een geliefd persoon op Hogwarts. Ze was vriendelijk en ontzettend mooi, dat was ze altijd al geweest. Nu ze van de winter zestien zou worden, kwamen er echter ook andere dingen bij kijken. Michael had al wel eens opgemerkt hoe de rondingen zich naar Edyn haar lichaam hadden gevormd en soms was het lastig om daar niet eventjes aan te denken. Edyn was waarschijnlijk het beste meisje wat iemand ooit zou kunnen krijgen en daarom zou elke jongen volmondig ja zeggen op haar vraag, maar juist daarom durfde Michael dat niet te doen. Het liefst wilde hij haar handen loslaten en weg rennen.
‘Je… Je vraagt of ík je vriendje wil zijn?’ Hij legde nog eens nadruk op het woordje “ik”. Hij kon zich dan ook nog niet echt beseffen dat Edyn deze vraag aan hem had gesteld. Er waren zoveel jongens die, net zoals hem, interesse zouden hebben in iemand zoals Edyn. Misschien waren er ook wel jongens die haar gekke trekjes niet zo goed zouden kunnen accepteren als dat hij deed, maar toch. Er zouden zoveel andere potentiële vriendjes zijn en toch stond ze hier met hem en vroeg ze of hij haar vriendje wilde zijn.
Ook was hij ergens bang dat Edyn dit vroeg omdat ze dacht dat het hoorde. Haar beste vriendinnetje had al een vriendje, net zoals Naylene. Of Rhi er eentje had, wist Michael niet, maar het kon best dat Edyn naar haar vrienden had gekeken en zich had beseft dat zij iets had gemist. Iets wat ze nu op probeerde te vullen met hem, zonder dat ze echt wist wat ze van hem vroeg of zich bewust was van wat zijn gevoelens voor haar precies waren. Hij had Edyn immers altijd al leuk gevonden. Naylene pestte hem al jaren met de crush die hij op haar had. Er was zelfs een tijd geweest dat hij niet had gedurfd om naar Naylene en Edyn toe te lopen als ze samen aan hun huiswerk hadden gezeten. Dan had hij vanaf een afstandje gekeken en gewacht totdat Edyn weg was gelopen, of net op had willen staan.
‘Weet je zeker dat dat is wat je wil?’ vroeg Michael dan ook voorzichtig aan haar. Hij wilde haar niet kwetsen. Het laatste wat hij in haar blauwe ogen wilde zien, waren tranen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Voor Edyn was dit één van de beste plekken om haar tijd door te kunnen brengen. Ze had al wel gemerkt dat de lessen hier heel anders gingen. Op haar favoriete vakken lag ook hier de nadruk, wat er voor zorgde dat Edyn zich hier echt op haar plaats voelde. De lessen hadden al voor heel wat nieuwe inzichten gezorgd, terwijl ze hier nog niet eens zo heel erg lang. Het viel voor Edyn ook mee dat ze nu niet meer zoveel vakken had waar ze zich op hoefde te richten. Ze deed haar N.E.W.T.’s voor een handje vol met onderdelen en daar kon ze zich nu helemaal oprichten. Voor haar doen was ze er ook nog eens goed in.
De school bood nieuwe kansen. Iets wat Edyn ook op een andere manier wilde proberen aan te pakken. De gevoelens voor Michael waren er al een paar weken geweest, misschien al wel langer dan, maar Edyn had ze sinds kort echt door. Ze was graag bij de jongen in de buurt. Hij maakte haar aan het lachen, maar hij vond het ook oké als ze zich even wat minder voelde. Dan probeerde hij alsnog aan het glimlachen te krijgen, maar soms mochten er ook even tranen zijn.
Michael was bijzonder. Iedereen kon zien dat zijn haren konden verkleuren in iedere kleur die hij maar wilde. Edyn had dat meteen iets bijzonders gevonden. Ze kon er echt uren naar kijken en iedere keer als het een nieuwe kleur was, ging ze er heel erg voorzichtig met haar vingers doorheen.
Zijn haren, of zelfs krachten, waren niet het enige wat Michael bijzonder maakte. Hij had altijd geduld met Edyn gehad. Ze merkte niet altijd even goed dat er mensen waren die dat niet hadden. Maar ze merkte wel dat er mensen waren die liever voor haar waren dan anderen. Michael viel daar zeker onder. Als ze iets wilde vertellen en ze kwam er niet heel erg goed uit, dan wachtte hij altijd rustig af totdat ze de juiste woorden had gevonden. Was ze onzeker over haar schoolprestaties, was Michael de eerste die het door had en rustig met haar praatte over de dingen waar ze wel goed in was.
In de vakantie had Edyn doorgehad dat ze eigenlijk meer wilde dan een vriendschap met Michael. Ze wist echter ook dat het van twee kanten moest komen. Hoe graag ze Michael ook kusjes had willen geven, had ze besloten om dat pas te doen totdat ze zeker wist dat hij het ook wilde.
De woorden van Michael klonken niet heel erg zeker. Ze maakte Edyn ergens een beetje verdrietig. Ze had zelf ook wel geweten dat het antwoord niet positief hoefde te zijn. Er was een kans geweest dat Michael haar niet op die manier had gezien. Voor Edyn voelde het echter wel heel erg vervelend. Michael vroeg haar zelfs of ze zeker wist dat ze het wilde. Alsof het heel erg gek was dat ze het had gevraagd.
Edyn deed haar best om wat tranen tegen te houden. Ze had heel erg graag een relatie gewild met Michael. Hij leek die echter niet te willen en daar moest Edyn zich dan maar bij neerleggen.
Zijn handen lagen nog altijd in de hare, ze was eigenlijk ook niet van plan om ze los te laten, ondanks dat het misschien beter was.
Uiteindelijk kreeg Edyn het voor elkaar om zachtjes te knikken. "Ik zou het heel erg graag willen." Fluisterde Edyn zachtjes. "Maar het ligt niet alleen aan mij. Als jij het niet wil, is dat oké. Ik snap het wel." Edyn snapte niet echt waarom Michael niet haar vriendje wilde zijn, maar hij die gevoelens niet voor haar had, hield het eigenlijk al wel op. Edyn had echt gedacht dat het van beide kanten was gekomen. Dat ze Michael ook naar haar zag glimlachen ze even naar hem keek. Ze deed namelijk precies hetzelfde als ze hem zag kijken.
"We kunnen gewoon vrienden blijven." Edyn wilde niet dat er iets was verpest. Ze had wel vaker in de boekjes van Linn gelezen dat het juist kon gebeuren als je een vriendschap op wilde zetten in meer dan haar. Bij Michael had ze niets willen verpesten en nu had ze dat wel gedaan. "Ik wilde niets verpesten."
De vlinders boven het tweetal waren niet meer zo vrolijk aan het rondvliegen. Het leek zelfs alsof ze alles onder hen in de gaten aan het houden waren. Eentje kwam zelfs al naar beneden vliegen en leek haast op een troostende manier op Edyn haar schouder plaats te nemen. Edyn voelde wel hoe de vlinder op haar blote schouder kwam zitten, ze kon zich echter alleen maar bezig houden met Michael. Ze hoopte echt dat ze niets had verpest, want dat was wel het laatste wat ze had gewild.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Edyn was ontzettend bijzonder. Ze bezat magie die geen ander had, waardoor ze compleet andere dingen voor elkaar kreeg. Michael had haar weinig spreuken uit zien voeren die hij in de les had geleerd, maar hij had haar werkelijk magische dingen zien doen. Hij had gezien hoe Edyn bloemen uit het niets had getoverd, hoe ze met dieren had gepraat alsof er mensen tegenover hadden gestaan en ze was zelfs in staat om kristallen tevoorschijn te toveren. Als ze sliep, verschenen er tientallen vlindertjes die om haar heen fladderden en naast dat alles was ze ook nog eens hartelijk, open en vriendelijk. Ze was het perfecte meisje, misschien wel meer een nimf. Een prachtige bosnimf, zoals die alleen in boeken werden beschreven. En dat prachtige, lieve meisje had aan hem gevraagd of zij haar vriendje wilde zijn. En hij had het verpest.
‘Sorry, het was niet mijn bedoeling om je verdrietig te maken!’ zei snel, omdat hij aan alles merkte dat Edyn niet blij was met het antwoord dat hij had gegeven. Hij had zelf nog niet eens door gehad dat zijn reactie ook een antwoord had kunnen zijn. Het was ook nog eens het verkeerde antwoord, want hij wilde heel graag Edyn als zijn vriendinnetje! Hij had er echter zeker van willen zijn dat het ook iets was wat zij graag wilde, echt wilde. Nu had hij haar een verkeerd antwoord gegeven, eentje die ze niet had willen horen. Zelfs de vlinders boven hen leken Michael zijn antwoord te hebben gehoord. Eentje leek Edyn zelfs te willen troosten.
‘Je hebt niets verpest,’ verzekerde Michael haar, waarna hij voorzichtig in haar handen kneep. ‘Ik bedoelde het helemaal niet zo! Ik was gewoon verbaasd omdat je me opeens deze vraag stelde en ik wist niet hoe ik moest reageren. Dus daarom kwam dat er uit!’ Misschien had Edyn wel gedacht dat hij het heel afkeurend had gezegd, of zelfs net een toon van afkeer in zijn stem. Alsof hij het echt niet had gewild. Dat terwijl hij heel graag Edyn haar vriendje zou willen zijn. Hij had echter niet begrepen waarom ze de vraag aan hem had gesteld, laat staan waarom ze het eigenlijk wilde.
Het was niet heel mannelijk om hier te staan, tussen de vlinders. Laat staan hoe mannelijk zijn gedachten op dit moment waren, maar maakte dat echt uit? De meeste jongens keken alleen maar bewonderingswaardig naar Ashton of Calum, die samen met hun vriendin door de gangen liepen. Misschien zouden ze ook wel zo naar Michael kijken, als hij hand in hand met Edyn zou lopen en ze elkaar een kus zouden geven. Om daar echter te komen, zou hij toch eerst zijn gedachten aan Edyn duidelijk moeten maken. Dat was echter niet heel gemakkelijk, nu ze met een beteuterd gezichtje voor hem stond.
Michael probeerde al zijn moed te verzamelen, om Edyn eindelijk te vertellen wat hij al meer dan een jaar voor haar achterhield. Hij dacht terug aan alle keren dat Naylene hem had verteld dat hij verliefd was geweest, en hij het had ontkend, maar ook aan de keer dat ze zomaar in de Slytherin leerlingenkamer had gestaan. Dat was het moment geweest dat hij verliefd op haar was geworden en sindsdien had hij nooit meer naar een ander meisje gekeken.
‘Ik vind je echt al heel erg leuk, Edyn,’ zei Michael zachtjes. Harder durfde hij niet te praten, alsof de woorden dan opeens niet meer uit zijn keel zouden komen. ‘Echt heel lang.’ Voor zijn gevoel was dat in zijn derde of vierde jaar geweest, dat hij Edyn opeens in een ander licht had gezien. Nu zaten ze in hun zesde jaar en was er ontzettend veel veranderd. Ze waren beide ouder geworden, maar zijn gevoelens waren nog steeds hetzelfde. Elke keer als hij naar Edyn keek, werd hij vrolijker en voelde hij de zogenoemde vlinders door zijn buik fladderen. Die waren echter nog niets bij de vlinders die hun vergezelden.
‘En ik wil graag je vriendje zijn. Heel graag zelfs!’ fluisterde hij vervolgens nog zachter, wetend wat hij nu had gezegd. Ondanks dat Edyn degene was die het aan hem had gevraagd, was hij nu toch bang dat haar gedachten opeens waren veranderd. Dat ze opeens niet meer wilde, door wat er net was gebeurd. Als dat het geval zou zijn, dan zou hij zichzelf daar nog vele weken voor haten. Hoe had hij ook Edyn het idee kunnen geven dat hij dit niet wilde, terwijl dit juist hetgeen was waar hij van had gedroomd?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er waren mensen die Edyn bijzonder noemden. Haar moeder was er mee begonnen toen ze nog jong was geweest. Het had haar geholpen op de momenten dat ze zich niet lekker had gevoeld omdat ze lang niet zo goed was in de spreuken als haar broers of Rhi. Het ging bij haar niet op de normale manier, maar uiteindelijk leek het wel te lukken.
In de ogen van Edyn was iedereen bijzonder, op zijn eigen speciale manier. Michael was echter een van de meest bijzondere personen die ze tegen was gekomen. Zijn haar leek te kunnen verkleuren naar iedere kleur, maar dat was nog lang niet alles. Zelfs zijn gezicht kon andere vormen aannemen als hij dat wilde.
De gevoelens die Edyn voor haar vriend had ontwikkeld waren ook bijzonder te noemen. Er waren meerdere jongens geweest, zeker op de vakanties die ze gehad met haar familie. De jongens haar hadden maar al te graag aandacht gegeven en Edyn had daar ook wel van genoten. Ze had vrienden, waaronder Calum, die dan weer het hele andere uiterste waren. Die gaven haar ook zeker aandacht, maar op een hele andere manier. Als laatste was er Michael. Hij was één van haar vrienden, maar Edyn wilde ook dat ze hem op een andere manier kusjes kon geven, dat hun knuffels meer betekenden dan de knuffels die ze met Linn had.
Edyn hield het gezicht van Michael in de gaten. Zijn haren waren naar een felle rode kleur gegaan. Hij had het lang niet altijd onder controle, maar dat vond Edyn het leukste. Dat ze ineens opzij keek en zijn haar een hele andere kleur waren geworden zonder dat Michael het zelf misschien wel door had. Edyn had zich al verscheidene keren afgevraagd of Michael het voelde. Zelf kon ze bloemen in haar haren laten verschijnen en dat voelde ze wel zachtjes kriebelen, maar uiteindelijk was dat iets heel anders.
"Niet?" vroeg Edyn zachtjes. Het laatste was ze had gewild was alles verpesten. Ze waren goede vrienden en natuurlijk wilde Edyn het liefst dat het meer werd. Toch wilde ze Michael niet kwijt en haar woorden hadden daar wel voor kunnen zorgen. Michael leek haar er echter van te willen overtuigen dat ze het niet verpest had. Daar hoopte ze dan ook maar op.
Edyn bleef Michael in de gaten houden. De twee zaten al jaren lang bij elkaar op school. Vanaf het eerste jaar hadden ze samen lessen gehad. Het had echter een paar jaar gekost voordat de twee bevriend waren geraakt. Michael had Edyn heel erg goed geholpen op een moment dat ze echt iemand nodig had gehad. Sindsdien was Michael er eigenlijk altijd voor haar geweest en ze probeerde precies datzelfde voor Michael te doen. Ze hadden beiden wel eens hun mindere momenten, maar in een vriendschap moest je elkaar daar juist de ruimte voor geven.
Door die vriendschap kon Edyn nu wel merken dat Michael echt naar woorden zocht. Even was ze bang dat het de woorden was die haar vertelden dat hij niet hetzelfde voor haar voelde. Hij had het nog niet met woorden gezegd, dus ze had ook niet geweten wat hij nou echt had gevonden en wat niet. Michael vertelde haar echter dat hij haar wel heel erg leuk vond, voor een langere tijd.
"Ik vind jou ook heel erg leuk." Fluisterde Edyn terug. "Nog niet zo heel erg lang." Gaf ze eerlijk toe, de gevoelens waren er niet al maanden of zelfs jaren. "Al vond ik je altijd al wel leuk! Maar niet op deze manier." Ze wilde niet dat Michael zich slecht voelde, want sinds ze elkaar echt hadden leren kennen had Edyn hem wel echt heel erg leuk gevonden. Nu was het gewoon op een andere manier.
"Echt? Dat is zo leuk!" Edyn had niet verwacht dat het gesprek alsnog deze wending had kunnen nemen. Het betekende dat Michael nu haar vriendje was. Ze konden alle dingen blijven doen die ze al altijd deden, ze liepen immers vaak genoeg hand-in-hand rond. Nu zou het voor hen beiden alleen iets meer betekenen dan dat.
Voorzichtig ging Edyn op haar tenen staan, zodat haar gezicht wat meer op de hoogte van die van Michael kwam. Haar handen lieten die van Michael los, maar ze vonden uiteindelijk hun weg om zijn hals. Voorzichtig gaf ze Michael een klein kusje op zijn lippen. Ze had Michael vaak genoeg een kus op zijn wang gegeven, dit was echter anders. Eén kusje was niet genoeg, daarom gaf ze hem er nog eentje. Het was iets kleins, maar voor Edyn was het wel heel bijzonder.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het hart van Michael vulde zich met vreugde toen hij hoorde dat Edyn hem ook leuk vond. Echt leuk. Dat waren woorden waarvan hij nooit had gedacht dat ze uit Edyn haar mond zouden komen. Hij had wel gedacht dat ze het misschien tegen hem zou zeggen, maar het over een ander zou hebben. Dat er een andere jongen zou komen die haar voor zijn ogen weg zou kapen, maar dat was niet gebeurd. Hij was nu die jongen. Hij was degene die zij leuk vond. Hij kon het nog nauwelijks geloven. Het was haast een droom, maar dit alles was haast te mooi om een droom te zijn. Want in zijn dromen zou er altijd iets gebeuren waardoor Edyn haar woorden terug zou nemen. Dat was nog niet gebeurd.
‘Het maakt me niet uit hoe lang,’ zei Michael zachtjes. Edyn was heel eerlijk dat ze toegaf dat het nog niet zo lang was, maar deed dat er echt iets toe? Het ging er om dat ze hem leuk vond, écht leuk! Dan maakte het hem niet uit of dat een paar dagen of weken was, of misschien net een maandje. Hij was al langer verliefd op haar, maar zoiets viel niet te vergelijken? Edyn was iemand op wie je heel gemakkelijk verliefd werd. Ze hoefde alleen maar te glimlachen en je even aan te kijken met haar blauwe kijkers en het was al gebeurd. Zo was het bij Michael in ieder geval wel gebeurd. Ze had naar hem gekeken, soms naar hem gezwaaid en hij was volledig verliefd geweest. Soms had hij anders gewild, omdat het voor zijn gevoel een onbeantwoorde liefde was geweest. Een crush die op niets uit zou lopen. Naylene had hem vaak moed geprobeerd in te praten, dat hij gewoon op haar af had moeten stappen en dat de rest dan wel vanzelf zou gaan. Men stapte echter niet zomaar op Edyn af. Dat ging gewoon niet.
Heel zachtjes voelde Michael de lippen van Edyn op die van hem. Als twee vlindervleugels die elkaar even raakten, voordat ze zich weer uitsloegen om verder te vliegen. Hij kreeg niet één, maar twee kusjes. Het waren niet de uitgebreide zoenen die hij wel eens zag bij Calum en Linn, of zelfs bij Naylene en Ashton, maar dat hoefde op dit moment ook helemaal niet. Het betekende juist veel meer dat Edyn hem nu zo voorzichtig een kusje gaf, alsof ze door had dat zijn gevoelens op dit moment aan het exploderen waren en Michael geen idee had wat hij precies moest doen.
Glimlachend keek Michael naar Edyn. Wat hij niet door had, was dat het felle rood van zijn haren langzaam zachter was geworden en uiteindelijk zelfs een roze kleur aan had genomen. De favoriete kleur van Edyn, al zou Edyn waarschijnlijk nooit echt een favoriete kleur hebben en aan komen met een theorie over dat elke kleur iets anders betekende en dat elke kleur ook iets moois had, zelfs een vieze kleur bruin of groen. Edyn zou er altijd iets op kunnen verzinnen en juist daarom was hij verliefd op haar geworden.
Vervolgens keek Michael omhoog. De vlinders die zojuist nauwelijks hadden gefladderd en stil hadden gehangen in de lucht, leken nu weer vrolijk te zijn. Alsof Edyn haar humeur ook invloed had op dat van hen. De vlinder op Edyn haar schouder was ook weer weg gevlogen, om zich bij zijn vrolijke vriendjes te voegen. Pixie, en de vlinder op zijn hoofd, keek naar het stel, dat tussen de mooie natuur zojuist hun eerste kus samen had gedeeld. Iets wat ontzettend bijzonder was, op een bijzondere plek en met een bijzonder iemand.
Het was wel vreemd om zich nu te bedenken dat ze vriendje en vriendinnetje waren, zoals Linn en Calum en Naylen en Ashton dat waren. Het was een nieuw iets voor Michael. Hij had nog nooit een vriendinnetje gehad. Hij wist ook niet of Edyn ooit een officieel vriendje had gehad. Hij had het idee van wel, want Edyn was een heel leuk en lief meisje, dat altijd de aandacht van jongens had getrokken. Ook oudere jongens, die altijd wel geïnteresseerd waren geweest in haar. Het maakte Michael echter niets uit dat Edyn misschien wel meer ervaring had dan hij, want ze had voor hem gekozen. Dat had ze hem net toch wel duidelijk gemaakt.
‘Zullen we weer verder lopen?’ stelde Michael voor. Hij liet één van Edyn haar handen los, maar bleef de andere stevig vasthouden. Zo heel lang waren ze nog niet onderweg geweest en hij wist hoe graag Edyn rondliep in de natuur. Ze zou het uren kunnen doen. Verdwalen deed ze niet meer, niet met de hulp van de bomen en de planten om hen heen. Daarnaast wilde Michael nog lang niet terug naar school. Het voelde net alsof hij zich in een sprookje bevond. Een verhaal dat bijna ten einde liep. Het liefst wilde hij het verhaal nog een aantal pagina’s rekken, zodat hij nog kon genieten van wat er zojuist was gebeurd.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Deelnemen aan het toernooi was één van haar dromen geweest. Eeuwige roem klonk geweldig. Het geld was altijd mooi meegenomen, want op een gegeven moment zouden haar ouders haar niet meer kunnen ondersteunen. Voor Naylene draaide het daar echter niet om. Ze wilde het meeste uit haarzelf proberen te halen, kijken waar haar grenzen lagen. Natuurlijk was het dan mooi meegenomen dat haar ouders zouden zien dat ze geen mislukking was.
Meedoen aan het toernooi had zo zijn voordelen. De kampioenen hadden zo allemaal hun eigen kamer gekregen. Ondanks dat Naylene het deels oneerlijk had gevonden tegenover Rhi, was ze zelf heel erg blij geweest dat ze weg had gemogen uit de overdrukke slaapzaal. De plaats voor haarzelf was heerlijk. Ze had een eigen zitje, een badkamer en een heerlijk groot bed. Het was al wel regelmatig gebeurd dat de kamer vol had gezeten met vrienden. Ashton was zelfs al wel eens blijven slapen, ze waren hier blijkbaar toch niet zo streng als het ging om waar de leerlingen zich precies bevonden. Ze lieten de leerlingen ook vrijer in de avondklok, juist omdat het in de avond de perfecte tempratuur was om rond te lopen.
Naylene had zich tot nu toe zoveel mogelijk proberen voor te bereiden op hun eerste opdracht. Natuurlijk had iemand een idee wat het precies zou zijn, dus het was zeker niet makkelijk om te bedenken welke kant het op kon gaan. Gelukkig had ze haar eigen kamertje, waar ze spreuken naar hartenlust kon oefenen. Ze had boeken opgehaald bij de bibliotheek en had ook rustig kunnen lezen. Voor nu had Linn echter even voor haar besloten dat het genoeg was en dat ze de rest van de middag door zouden brengen.
Naylene was op één van de banken gekropen. Het was hier heel wat koeler dan op sommige plaatsen van de school, toch was ze blij dat ze in de zomer was wezen shoppen met Ashton. Zo kon ze nu ook in een korte broek zitten, in plaats van haar uniform. Iedereen leek blij te zijn dat ze niet zo streng waren met de kledingvoorschriften. Ergens was het ook niet te doen om de hele dag in de warme kleding te zitten die ze op Hogwarts aan moesten.
"Hoe vindt je het hier?" vroeg Naylene een Linn, met wie ze de middag doorbracht. De twee hadden de afgelopen tijd wat minder met elkaar gesproken, in ieder gevalt niet één op één. De groep was hier al een paar keer geweest. Naylene had het wachtwoord doorgegeven aan de mensen die het dichtst bij haar stonden. Natuurlijk aan Ashton, zodat hij binnen kon komen wanneer hij maar wilde. Ze had het ook niet erg gevonden dat Linn naar binnen en buiten kon lopen, wanneer ze dat maar wilde.
"Wilde je niet bij de training kijken?" Het toernooi was ondertussen bepaald, maar dat was lang niet het enige wat er dit jaar zou gaan gebeuren. Het Quidditch toernooi zou ook snel genoeg gaan starten. Naylene had wel het een en ander van hun team meegekregen. Rhi had het uiteindelijk voor elkaar gekregen om captain te worden. Het was tussen haar en Calum gegaan en volgens mij hadden stemmen uiteindelijk bepaald dat Rhi het had mogen worden. Ondanks dat Calum zeker een goede captain zou zijn, wist Naylene zeker dat Rhi ook de juiste kwaliteiten had om een team te leiden. "Of heeft Rhi toeschouwers verboden?"
Naylene leunde iets naar voren, zodat ze het glas kon pakken. Hier had ze heel wat meer dorst dan ze in Engeland had. Ze probeerde ook wel zoveel mogelijk te drinken. Al met al was het een fijne plaats, maar het was voor haar wel heel erg opletten. Alleen al als ze een half uurtje buiten in de zon zou staan, kon het zo zijn dat ze verbrandde. Nou waren daar wel spreuken voor, maar het was iets waar je constant aan moest denken. Ieder half uurtje, moest de spreuk opnieuw, in ieder geval bij de huid van Naylene. Nu had ze meegekregen dat de Muggle manier niet heel erg veel handiger was, dan moest het hele lichaam in worden gesmeerd en dan ook om de zoveel tijd.
Sommige Muggle oplossingen waren geweldig. Het waren dingen waar Naylene nog nooit over na had gedacht, omdat ze voor haar zo normaal waren. Soms zorgde het voor wat verwarring tussen haar en Ashton, maar dat was ook wel weer interessant. Zo was het ook met de condooms geweest. Tot nu toe hadden ze het nog niet gebruikt, ze hadden gekozen voor de manier die Naylene kende, al was ze zeker benieuwd en wilde ze het zeker nog een keer gebruiken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het leven in Brazilië was compleet anders. Waar het in de herfst in Groot-Brittannië al koud en nat begon te worden, was her hier nog altijd lekker warm en liepen de meeste leerlingen nog in hun zomerse kleding. Ook zorgde het toernooi voor veel enthousiasme en gepraat. Zeker toen de kampioenen eenmaal gekozen waren en de eerste opdracht steeds dichterbij leek te komen. Dat Naylene één van de kampioenen was, vond Linn soms nog moeilijk te geloven. Heel blij was ze er eerst ook niet mee geweest, maar nu kon ze niet anders dan haar vriendin steunen en hopen dat het allemaal goed zou gaan. Naast de nieuwe lessen en het toernooi moesten de zesde en zevendejaars ook hard leren voor hun N.E.W.T.S. Daarom hadden Linn en Naylene afgesproken in de kamer van Naylene, al hadden ze eigenlijk meer met elkaar gepraat dan dat ze aan school hadden gewerkt. Momenteel ging het over het Quidditch toernooi dat zich af zou spelen. De teams waren samengesteld en Calum was seeker voor Hogwarts, maar jammer genoeg geen captain. Die positie had Rhi eerlijk gekregen.
‘Ze heeft inderdaad gezegd dat niemand mocht komen kijken,’ zei Linn, toch wel deels verdrietig dat ze haar vriendje nou niet zou kunnen zien trainen. Ze vond Calum heel erg goed op de bezem. Dat was hij altijd al geweest. Waar zij de eerste vliegles van haar bezem af was gevallen, had hij al vrolijk in de lucht gehangen. Wel had hij haar geprobeerd te helpen tijdens de volgende lessen, toen haar arm eenmaal weer was gehaald na de eerste val. Echt goed was ze echter nooit geworden in het vliegen, maar dat vond ze niet erg. Ze mocht namelijk altijd bij hem achterop klimmen. Haar favoriet was het rondje wat ze soms samen vlogen nadat Calum een wedstrijd gewonnen had. Dan vloog hij naar de tribune om haar op te halen en mocht ze bij hem achterop. Misschien zou hij dat ook wel doen tijdens de wedstrijden hier. Tijdens de training zou het er niet van komen, want Rhi had geen toeschouwers gewild.
‘Maar ik wilde eigenlijk wel iets over mij en Calum vertellen?’ zei Linn voorzichtig. Ze had haar boeken aan de kant gelegd en had één van de kussens vast genomen, waar ze een beetje aan plukte. Ze hoopte dat Naylene positief zou reageren en niet boos op haar zou worden, want Linn wist dat ze het vertrouwen van haar vriendin wel enigszins had geschaad door hetgeen wat zij en Calum hadden gedaan.
Zij en Calum hadden al een hele tijd een relatie en ondanks dat ze altijd heel genegen waren geweest met de zoenen en de kusjes, was er in de voorgaande jaren nooit echt meer tussen hen gebeurd. Wel andere handelingen, maar nooit het grote ding waar alle tieners op een gegeven moment tegenaan hikten. Hogwarts was een drukke plek geweest en zowel Calum als Linn hadden geen eigen kamer gehad waar ze rustig met elkaar hadden kunnen liggen. Ook tijdens de vakanties was het er nooit echt van gekomen, terwijl beide partijen wel interesse hadden getoond. Toen Naylene als kampioen was gekozen, had dat de oplossing geboden. Zij had een grote kamer, alleen voor haar. Naylene had Linn het wachtwoord gegeven en enkele dagen geleden had Linn haar vriendje meegenomen naar de kamer van de kampioene, wetend dat Naylene die avond buiten was geweest met Ashton. Ze hadden nog wel op tijd weg moeten sneaken voordat Naylene terug was gekeerd, maar de tijd die ze samen hadden gehad, was voor Linn heel bijzonder geweest.
Zij en Calum hadden elkaars lichaam hier en daar al verkend, maar ze hadden toch wel wat ongemakkelijk moeten lachen om bepaalde dingen. Daarnaast was Calum een echte heer geweest, die met zijn bruine ogen haar gezicht te allen tijde goed in de gaten had gehouden en meerdere keren aan haar had gevraagd of ze het wel echt had gewild, en of het nog wel fijn en plezierig voor haar was. Hij was die avond het perfecte vriendje geweest en dat was hij in Linn haar ogen nog steeds. Juist daarom wilde ze haar vrolijkheid met Naylene delen, in de hoop dat haar vriendin blij voor haar zou zijn en het haar zou vergeven dat ze haar kamer er eventjes voor had geleend.
‘Toen jij en Ashton een paar dagen geleden samen buiten waren, heb ik hem hiermee naartoe genomen?’ zei Linn zacht, omdat het in haar hoofd toch wel een dingetje was om mee te delen. Ze hoopte echt dat Naylene niet boos op haar zou worden. ‘Dit was de enige plek waar we écht alleen konden zijn. In Hogwarts kon dat nooit en ook tijdens de vakanties waren we nooit echt alleen. En deze kamer was vrij, dus daar hebben we het eigenlijk van genomen?’ Linn wist hoe dom het wel niet klonk, maar Naylene moest toch ook wel hebben ervaren dat het op hun eigen school haast onmogelijk was om een plekje voor haar en Ashton te vinden waar niemand hen door zou hebben? ‘Maar het was echt de meest romantische nacht ooit! We hebben het heel erg fijn gehad samen. Ik was eigenlijk een beetje bang voor al die seks-horror verhalen, maar het viel echt heel erg mee!’ Linn was met de juiste persoon geweest, op het juiste moment. Daar had niks nog tegen op kunnen wegen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het was een heel erg groot jaar voor Naylene, want naast het toernooi, zou ze ook bezig moeten met haar N.E.W.T.’s. Aan het einde van haar jaar zou ze een opleiding mogen kiezen waarmee ze verder wilde gaan in de rest van haar leven. Zij en Ashton hadden al wel eens besproken wat ze precies wilden doen. Naylene wilde uiteindelijk Auror worden, daarvoor moest ze een behoorlijk lange vervolgopleiding doen. Ze was gek op studeren en ze was blij dat ze dat zou kunnen blijven doen. Ze zou in Londen gaan studeren als het mogelijk was, iets wat Ashton op zijn beurt ook wilde doen. Daardoor zouden ze tijd met elkaar door kunnen brengen wanneer ze dat maar wilden. Nu konden ze dat ook wel, maar waren ze gebonden aan school. Daarbuiten waren hun afspraken gebouwd op leugens die Naylene haar ouders moest vertellen. Een nieuwe school, betekende heel wat meer vrijheid voor de Ravenclaw en ze kon er haast niet op wachten.
Nu kon ze ook genieten van die vrijheid. Ze deed haar best om zoveel mogelijk bezig te zijn met alle dingen die ze moest leren. Naylene vond het echter ook wel heel erg prettig om wat tijd door te brengen met Linn. De twee waren misschien heel erg verschillend, maar uiteindelijk leken ze ook wel weer op elkaar. Ze vulden elkaar in ieder geval aan. Soms zag Naylene wel echt dingen in Linn, die Ashton ook had. Iets wat natuurlijk ook niet gek was, omdat de twee in hetzelfde huis in waren gedeeld.
Naylene knikte eventjes, ze wist dat Linn het liefst altijd naar Calum keek als hij bezig was met een training en natuurlijk helemaal bij een wedstrijd. Linn was altijd wel diegene geweest die het hardste had geroepen om Calum aan te moedigen. Naylene vond het wel heel erg lief om te zien en stiekem hoopte ze dat Ashton ongeveer hetzelfde voor haar zou doen wat betreft het toernooi.
Haar vriendje was het nog steeds niet echt eens met het feit dat Naylene meedeed met het toernooi. Hij had zich er wel bij neergelegd, maar het was aan sommige opmerkingen gewoon heel erg duidelijk dat hij enigszins bang was dat iets zou gaan gebeuren. Ze hadden nu ook wel afgesproken dat angst mocht, maar dat het niet alles moest laten overheersen, want uiteindelijk had Naylene het wel nodig dat er mensen achter haar stonden.
Linn gaf aan dat ze over Calum en haar wilde praten. Naylene knikte, ten teken dat ze kon beginnen met praten, iets wat ze ook wel deed. Hetgeen wat Linn haar vertelde, was echter niet iets wat Naylene had verwacht. Zelf had ze de voordelen van een eigen kamer al wel ontdekt. Er was hier al het een en ander gebeurd tussen haar en Ashton. Dit was echter haar kamer en het was niet meer dan normaal dan dat zou gaan gebeuren? Dat Linn en Calum, haar kamer hadden gebruikt om seks te hebben, was echter heel erg gek nieuws.
"Jullie hebben hier seks gehad?" vroeg Naylene verbaasd. Ze vond het totaal niet vreemd dat die twee seks met elkaar hadden gehad, dat was op een gegeven moment de logische vervolgstap in een relatie. Ashton en zij hadden die uiteindelijk ook gehad. Dat Calum en Linn seks zouden hebben in háár bed, was echter iets heel anders! "In mijn bed?" Ergens was dat een idee wat ze niet wilde hebben.
Ergens snapte Naylene het wel, er waren geen plaatsen waar je even rustig met z’n tweeën kon zijn. Zeker niet om echt verder te gaan. Ravenclaw en Hufflepuff hadden beiden geen eigen slaapzalen op Hogwarts. Hier was het al helemaal anders en om nou thuis seks te hebben, waar ouders ieder moment binnen konden stormen was ook niet echt een optie.
Echt boos was Naylene niet echt. Het was gebeurd, daar kon ze verder nu niets meer aan doen. Ze vond het best wel heel erg netjes dat Linn het alsnog vertelde. Ze dacht er zelfs aan terug als een magische nacht. Als Naylene zo naar het gezicht van Linn keek, kon ze niet echt boos worden? "Ik mag hopen dat je alles daarna verschoont hebt?" grapte ze daarom op, al was het ergens wel ernst. Ze vond het niet erg als zijzelf het was geweest, samen met Ashton. Dit ging over haar vrienden.
"Maar je hebt de spreuk dus onder controle?" Naylene wist nu maar al te goed hoe gedoe het kon zijn om daar over te praten. In de Mugglewereld was het gewoon heel anders, wat betekende dat Linn het niet gewend was op de manier die zij wel kende. Misschien dat ze er iets over had gelezen of het met Calum had besproken. De spreuk was niet moeilijk en Calum had ook een zus, dus dat was vast goed gekomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Lang niet alle tieners begonnen rond deze tijd al het intieme gedeelte van een relatie. Sommigen hadden er zelfs geen relatie voor nodig. Anderen stelden het liever nog eventjes uit, totdat ze zichzelf oud genoeg zouden vinden. Linn was tevreden geweest over haar leeftijd. Uiteindelijk had dat ook niet veel gezegd. Voor zover zij wist, hield ze van Calum. Misschien dat sommigen zouden zeggen dat het op een onvolwassen manier was, maar ze was dol op hem. Daarom had ze het moment met hem willen delen. Ze was blij dat ze het hadden gedaan. Hun relatie voelde nu juist een stuk volwassener aan, omdat ze samen hadden besloten om die stap te nemen.
Gelukkig leek haar vriendin niet echt boos te zijn om wat Linn en Calum hadden gedaan. Ze hadden zich beiden wel beseft dat het niet echt had gekund, maar dit was de enige ruimte waar het voor hen mogelijk was geweest. Het was hun eerste keer en geen van hen had betrapt willen worden door iemand, die opeens een leeg lokaal binnen was gelopen. Een eerste keer moest romantisch zijn, had Linn gevonden. Ze had gekregen wat ze had gewild. Een perfecte avond, met haar lieve vriendje. Het was een herinnering die ze nog voor een hele tijd bij zich zou houden en zou blijven koesteren.
‘Dat wilden we wel doen?’ zei Linn voorzichtig, omdat ze zich nu besefte dat het niet heel netjes was om het bed van een vriendin te gebruiken en vervolgens niks te verschonen, terwijl er toch het één en ander gebeurde. ‘We hadden eigenlijk gehoopt dat er iemand was die het wel voor je zou verschonen?’ Het leek er immers op dat Naylene alles kon krijgen wat haar hartje begeerde, als kampioen. Ze had al een eigen kamer, ze kon altijd eten of drinken laten komen en ze had zelfs een eigen badkamer. Dat was een luxe die lang niet iedereen had, ook niet op Hogwarts.
‘Spreuk?’ herhaalde Linn geschrokken. Ze had werkelijk geen idee waar Naylene op doelde met de spreuk. De hele avond tussen haar en Calum was magisch geweest. Zelfs nadat ze Naylene haar kamer hadden moeten verlaten, hadden ze nog een hele tijd bij elkaar gezeten en waren er genoeg kusjes gevallen. Er was echter geen spreuk aan te pas gekomen. Aan Naylene haar manier van praten klonk het echter wel alsof iemand een spreuk had moeten gebruiken. Niet zomaar iemand, maar Linn zelf. Zij had echter geen enkele spreuk gebruikt en ze was zich er ook niet van bewust geweest dat ze er één had moeten gebruiken.
‘Ja, de spreuk die je gebruikt om te zorgen dat je niet zwanger wordt?’ zei Naylene, alsof het algemene kennis was dat een meisje dat moest gebruiken. Linn was opgegroeid met twee vaders, die notabene ook nog niks hadden geweten van de tovenaarswereld. Wat ze nu wisten, hadden ze geleerd van hun dochter. Zij zouden het haar nooit hebben verteld en Linn zou ook niet weten waar ze deze informatie vandaan had moeten halen. Ze had gedacht dat de anticonceptie hier wel gelijk had gestaan aan die van de mensen. Iets wat dus duidelijk niet het geval was.
‘Ik weet niet waar je het over hebt,’ bekende Linn zachtjes, terwijl een gevoel van schaamte door haar lichaam trok. Ze had het idee dat ze dit wel had moeten weten. Nu ze ook de avond nog eens goed naging in haar hoofd, besefte ze zich dat er vrijwel geen enkele vorm van anticonceptie plaats had gevonden. Als meisje had ze verwacht dat Calum die verantwoordelijkheid had genomen, maar ze kon zich niet herinneren dat hij een condoom bij zich had gehad, laat staan had gebruikt. Als Calum er vanuit was gegaan dat zij de spreuk had gebruikt, dan had hij zich er waarschijnlijk geen zorgen over gemaakt. Omdat Linn zich had verloren in het moment, had ook zij er niks van gezegd of gedacht. Dat kon nu echter resulteren in een zeer onhandige situatie.
‘En de condooms dan?’ vroeg Naylene, wat Linn haar schaamte enkel nog erger maakte. Ze had er nooit over nagedacht dat zij degene had moeten zijn om aan die dingen te denken. Tenminste, ze had er wel eens aan gedacht, maar in haar ogen was het toch de verantwoordelijkheid van de jongen geweest om die in ieder geval te halen en mee te nemen. Blijkbaar had Calum iets van haar verwacht, waardoor het beide niet was gebeurd.
Beschaamd schudde Linn haar hoofd, terwijl ze haar ogen neersloeg. Ze legde haar handen op haar buik, al durfde ze nauwelijks te denken aan het idee dat er over een aantal weken een baby in zou kunnen groeien, alleen maar omdat zij zo dom was geweest om niet beter na te denken. Ze wist niet eens wat ze op dit moment moest zeggen. Waarschijnlijk vond Naylene haar nu behoorlijk dom. Naylene was er duidelijk op voorbereid geweest. Ze wist zelfs van condooms. Dat terwijl Linn helemaal niets had geweten van hoe tovenaars er mee om gingen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Iedere relatie was anders. Waar Linn en Calum altijd aan iedereen hadden laten zien dat ze gek op elkaar waren, waren Naylene en Ashton daar iets ingetogener in. Naylene had er nooit zo’n behoefte aan gehad dat andere mensen hen hadden zien zoenen. Terwijl Linn zich daar eigenlijk nooit wat van aan had getrokken. Ergens verbaasde het Naylene dan ook helemaal niets dat Linn en Calum de volgende stap in hun relatie al hadden gezet, ondanks dat ze misschien wat jonger waren dan zij en Ashton zelf. Leeftijd zei ook niet altijd iets, het was meer het gevoel.
Ondanks dat Naylene geen twijfel had over het feit dat Linn en Calum er klaar voor waren geweest, merkte ze wel dat ze zich totaal niet voor hadden bereid. Waar het bij haar en Ashton juist compleet anders waren geweest. Zij hadden allebei voor bescherming willen zorgen. Linn en Calum hadden er allebei niet over nagedacht.
Naylene kon er wel haar gedachten over hebben, wat ze ook wel had. Ze zag echter ook wel dat Linn echt een beetje bezorgd was. Wat niet meer dan logisch was. Daarom besloot Naylene ook maar achterwege te laten om er over te beginnen dat het geen slimme keuze was. In Naylene haar ogen was het iets waar je van te voren over hoorde te praten. Aangezien de twee wel de moeite hadden genomen te bespreken waar ze seks hadden willen hebben, hadden ze ook wel iets meer aandacht kunnen besteden aan de veiligheid.
Naylene schoof voorzichtig wat op, zodat ze haar armen om Linn heen kon slaan. Ze wist nu wel zeker dat Linn zoiets nodig had. Aan haar gezicht was af te lezen dat ze echt heel erg bang was en op het moment wilde Naylene die angst het liefste wegnemen.
"Het is vast niet zo dat je zwanger bent?" Fluisterde Naylene zachtjes. Ze wilde zeggen dat het niet mogelijk was van één keer, maar ze wist maar al te goed dat zelfs die ene keer er voor had kunnen zorgen dat Linn zwanger was.
"Wat als het wel zo is?" Fluisterde Linn voorzichtig. Naylene wilde er zelf ook niet echt over nadenken dat Linn een kindje zou krijgen. Er was een tijd voor dat soort dingen, maar dat was nog jaren weg. Niet als ze nog druk bezig was met school. Misschien was het tegen die tijd ook met geheel iemand anders. Twee tieners hoorden geen kind te krijgen. Ze moesten leren, van hun jonge leven genieten. Daar hoorde de seks misschien ook wel bij, maar niet als dat resulteerde in een baby.
"Er is wel een spreuk die we kunnen gebruiken om te kijken of het zo is of niet." Naylene had er wel eens over gelezen. Als ze goed haar best deed zou ze het wel herinneren en anders konden ze snel even een boek erbij pakken. Naylene had er hier genoeg staan. Ze vroeg zich af of er boeken zouden staan waar ze het kon vinden, maar ze kwamen er vast wel anders. Als Linn zich daar fijner bij voelde, dan zou Naylene haar daar wel bij willen helpen.
"En als we het zeker weten, ga ik je daarna de spreuk leren." Naylene snapte niet waarom Calum er niet over na had gedacht. Waarschijnlijk had hij thuis toch wel mee moeten krijgen dat het normaal was dat het meisje het leerde. Hij was ook slim genoeg om zich dan te bedenken dat Linn er dan niets van wist. Zij was in een hele andere wereld geboren. Ze was niet geboren met magie, dus haar oplossing hiervoor was zeker niet een spreuk.
"En als dat achter de rug is, moet je even goed met Calum praten. Als je dat niet wil, doe ik het wel." Naylene snapte echt niet hoe dit zo mis had kunnen gaan. Ergens had ze misschien wel verwacht dat Ashton met Calum zou praten. Iets wat hij niet verplicht was en Naylene gaf hem ook helemaal niet iets van de schuld. Het lag bij Linn én Calum. Beiden hadden ze er niet over nagedacht. Linn moest nu de consequenties in haar eentjes aanvaarden en dat vond Naylene toch wel verdrietig voor haar.
Voorzichtig liet Naylene, Linn los, zodat ze haar toverstok kon pakken. "Ik denk dat ik de spreuk nog wel kan. Dus als je hem wil doen. Ik denk dat je het beste kunt gaan liggen. De uiteinde van de stok gaat verkleuren en de kleur geef aan of het wel zo is of niet." Naylene had nooit verwacht dat ze deze spreuk op zo’n jonge leeftijd zou gebruiken. Nu was het haast wel nodig om Linn op haar gerust te stellen en ze wilde haar vriendinnetje het ook niet aan doen om naar de ziekenzaal te gaan met de vraag. Daar zouden ze haar alleen maar gek aankijken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Op dit moment had Linn de meeste behoefte aan een vriendin. Aan iemand die haar eventjes knuffelde en vertelde dat het allemaal wel goed zou komen, zelfs als er een grote kans bestond dat het niet goed zou komen. Linn was blij dat Naylene zich over haar leek te ontfermen en het zag als iets serieus. Ze had ook kunnen zeggen dat Linn erg dom was geweest, al had Naylene dat misschien wel gedacht. Ze benoemde het nu echter niet, maar sloeg haar armen om Linn heen en probeerde haar gerust te stellen met het idee dat ze heel snel te weten zouden kunnen komen of er spraken was van een baby.
‘Een spreuk? Jezus, er zijn ook overal spreuken voor,’ mompelde Linn. Er was dus ook al een spreuk om te zien of iemand zwanger was! Daar hadden de mensen een test voor. Linn had het wel eens gezien in een film. Het was een stokje waar ze overheen moest plassen. Ze was blij dat ze dat nu niet hoefde te doen, maar tegelijkertijd voelde ze zich nog steeds heel dom. Ook dit had ze niet geweten. Ze vroeg zich af of meer meisjes er niks van af wisten. Eigenlijk zouden ze dit op school moeten krijgen, zodat iedereen zou weten hoe zoiets als dit voorkomen zou kunnen worden.
‘Nee… Ik denk dat ik degene ben die met Calum moet praten,’ zei Linn zacht. Zij en Calum waren beide de fout in gegaan. Blijkbaar had Calum wel gedacht dat Linn de spreuk had gekend, of zelfs al had gebruikt. Ze wist niet of het iets was wat ze hem kwalijk kon nemen. Waarschijnlijk niet. Zij had immers ook gedacht dat hij voor iets had gezorgd en toen het eenmaal zo ver was geweest, hadden ze er beide niet meer aan gedacht. Nu kon hun hele leven om worden gekeerd. Vooral dat van Linn, eigenlijk. Als ze toch zwanger zou zijn, zou ze hoe dan ook met Calum moeten praten. Ze wilde nu liever ook niet eerst Calum ophalen om dit samen met hem te doen. Op dit moment had ze genoeg aan Naylene.
Linn keek naar Naylene, die haar toverstok al pakte. Ze leek de spreuk nog wel te weten, wat betekende dat ze hem nu zouden kunnen doen. Het klonk simpel. De bovenkant van de stok zou verkleuren en dat zou aangeven of ze wel zwanger zou zijn, of niet. Ergens was ze wel blij dat Naylene degene was die spreuk voor haar zou kunnen doen. Als ze naar de ziekenzaal had gemoeten, had ze nog veel meer schaamte gevoeld dan dat ze nu al deed.
‘Ik wil de spreuk doen. Ik wil weten of er iets is,’ zei Linn vastbesloten, ondanks dat ze het doodeng vond. Wat als de stok zou verkleuren en aan zou geven dat ze zwanger was? Wat zou ze dan moeten doen? Ze zou met Calum moeten praten, maar dan wat? Ze was nog maar zestien, ze zat nog op school. Ze was nog lang niet klaar voor een kindje. Ieder verstandig persoon zou het daar over eens zijn. Toch stond het idee van het kindje weg laten halen haar niet aan. Ze wist nog niet eens waar ze aan toe was, maar de gedachte alleen al maakte haar ontzettend verdrietig.
‘Oké. Ga maar rustig liggen,’ zei Naylene, die van de bank af kwam. Linn knikte en ging voorzichtig op de bank liggen. Ze legde het kussen iets beter onder haar hoofd en haalde diep adem. Voor enkele seconden keek ze in stilte naar het plafond, terwijl ze zich bedacht wat ze nu precies aan het doen was. Het voelde zo ontzettend dom. Ze wist dat Naylene te aardig was om het te zeggen, maar ook zij vond waarschijnlijk dat Linn en Calum een grote fout hadden gemaakt en dat ze waarschijnlijk nooit aan seks hadden moeten beginnen als ze niet eens na hadden kunnen denken over de veiligheid.
Linn legde haar handen voor haar gezicht en schudde haar hoofd. Het was echt gekkenwerk en door alle gevoelens die er door haar lichaam schoten, had ze het gevoel alsof ze ieder moment kon huilen, ongeacht wat er uit de spreuk van Naylene zou komen. ‘Wat betekent welke kleur?’
‘Het zou goud moeten zijn als je zwanger bent en donkerblauw als het niet zo is,’ legde Naylene uit. Linn herhaalde de kleuren in haar hoofd. Goud betekende een baby, donkerblauw betekende geen baby. Ze dacht aan de blauwe kleur van Ravenclaw, een kleur die ze meteen plaatste bij Calum. Calum, die geen idee had wat er nu aan de hand was.
‘Ben je er klaar voor?’ vroeg Naylene aan Linn, waarop Linn in eerste instantie haar hoofd wilde schudden. Natuurlijk was ze er niet klaar voor. Ze zou ieder moment te horen kunnen krijgen dat ze een moeder was. Geen enkele tiener wilde dat te horen krijgen. Het was echter wel een mogelijkheid en dat was haar eigen, domme schuld. Die van haar en die van Calum.
‘Doe het maar, maar jij moet zeggen welke kleur het is! Ik durf niet te kijken.’ Waarschijnlijk zou ze veel te gespannen naar de toverstok van Naylene kijken, wachtend tot het zou verkleuren. Ze zou hopen op donkerblauw, maar wat als het goud zou worden? Dan had ze haar baby meteen al verraden, nog voordat hij of zij geboren zou worden. Een slechtere moeder bestond haast niet.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De school was op verschillende manier bezig geweest om er voor te zorgen dat jongens en meiden niet samen in één bed zouden eindigen. Zo sliepen de vrouwelijke leerlingen op een hele andere zaal dan de jongens deden. Naylene had wel eens gehoord dat het onmogelijk was geweest voor de jongens om dan bij de meiden te kunnen komen. Andersom was het dan wel weer mogelijk. Michael had haar wel eens verteld dat het bij Slytherin al helemaal anders was geweest. Iedereen had daar een eigen kamer, waar ze ook gewoon op konden komen als ze dat wilden. Daar ging de hele gedachten al mis.
Als de school echt hun best had willen doen, hadden ze de leerlingen voorlichtingen moeten geven. De meeste jongeren die magische ouders hadden, kregen dat wel mee van huis. Het was wel duidelijk dat de muggle ouders dat niet deden, of heel anders. Ashton had geweten dat ze iets hadden moeten gebruiken. Naylene had niet gevraagd hoe hij aan die informatie was gekomen. Linn had er duidelijk anders over gedacht, maar dat was misschien ook wel gekomen omdat hetgeen wat ze volgens de muggles moesten gebruiken, werd gebruikt door de jongen.
Hoe het ook was gekomen, het was wel duidelijk dat ze nu moesten nagaan of er iets was gebeurd waardoor Linn een kindje in haar buik had. Als je iets niet wilde als je nog twee jaar naar school moest, was een kindje erbij. Naylene vroeg zich af of er ooit eerder een kindje op school was geboren. Het was niet iets waar ze over had gehoord. Misschien hadden de leerlingen dan wel van school af gemoeten. Terwijl je dan nooit verder zou kunnen met school! Ze wilde niet dat Linn van school af zou moeten!
Naylene had nooit gedacht dat ze de spreuk zou moeten gebruiken voordat ze ergens midden twintig, misschien nog wel ouder was geweest. Nu moest ze het echter wel doen en ze hoopte van Linn dat de uitkomst niet positief was. Als het namelijk wel zo was, dan zouden ze heel erg veel moeten regelen! Iets wat niet zomaar kon! Ze waren heel erg ver weg van hun huis.
Naylene was ergens wel blij dat ze nu meteen zouden weten wat er aan de hand was. Ze kon maar al te goed begrijpen dat Linn ook wilde weten waar ze aan toe was. Daarna konden ze wel kijken wat er nodig was voor de rest. Als de test negatief was, vond Naylene dat Linn sowieso nog met Calum moest praten. Ze had zelf al aangegeven dat ze met hem wilde praten. Iets wat ook nodig was! Niemand wilde dat dit nog een keer zou gebeuren.
Om snel uitsluitsel te krijgen, besloot Naylene er verder geen doekjes meer om te winden. Linn had aangegeven dat zij de spreuk moest doen en haar ook meteen moest vertellen wat de uitkomst daar van was. Naylene snapte de angst van haar vriendin maar al te goed. Waarschijnlijk had ze precies hetzelfde gehad als ze op dezelfde plaats had gestaan. Daarom ging Naylene ook rustig te werk. Voorzichtig liet ze de punt van haar toverstok over de buik van Linn glijden, terwijl ze zachtjes de spreuk uitsprak.
Het duurde eventjes voordat de punt een klein beetje begon te verkleuren. Het begon met een klein schijnsel, maar uiteindelijk leek de toverstok het zeker te weten. Zelfs Naylene zuchtte van opluchting toen ze zag dat het donkerblauw was, wat betekende dat Linn niet zwanger was.
"Je bent niet zwanger." Zei Naylene zachtjes. Ze legde haar toverstok weer neer, zodat ze haar armen weer om Linn heen kon slaan. Ze merkte ook maar al te goed dat Linn opgelucht was.
"Maar je moet er wel met Calum over praten. Dit kan niet nog een keer gebeuren, totdat je minstens iets van dertig bent ofzo." Zei Naylene wat lachend. In de magische wereld was het best normaal om heel wat vroeger kinderen te krijgen. Naylene wilde er niet over nadenken dat ze meteen volgend jaar al aan kinderen zou beginnen. Ze wilde eerst verder studeren, daarna een carrière maken. Naylene hoopte dat Ashton er hetzelfde over dacht. Als ze dan nog steeds samen waren. Alles kon veranderen en ondanks dat Naylene totaal niet wilde dat de relatie tussen haar en Ashton zou veranderen, kon het over een paar jaar zo anders zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld