Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De eerste lesweek was voorbij gegaan. De eerstejaars hadden nu elk vak één keer gehad, waardoor ze er een goede mening over hadden kunnen vormen. Het grote kasteel begon nu langzaam aan te voelen als een nieuw thuis, waar ze tegelijkertijd ook een hoop konden leren. Sommige leerlingen waren zonder problemen de eerste week doorgekomen. Anderen hadden juist al het kantoor van McGonnagal gezien, of in ieder geval het kleine kamertje van de conciërge, die de meeste grappenmakers wel wist te bestraffen.
Rhi had dat kleine kamertje, wat vooral gevuld was met verschillende papieren en vreemde, magische objecten, al kunnen bekijken. Tijdens haar les Transfiguration, die nog steeds werd gegeven door de directrice, had ze brutaal gereageerd. Tenminste, dat was wat volgens Professor McGonnagal de reden was geweest dat ze straf had gekregen. Rhi had de les zelf niet heel boeiend gevonden. Er was enkel uitgelegd wat het vak was en ze had eerst een hoop aantekeningen moeten maken, voordat er ook maar iets van een spreuk aan te pas was gekomen. Rhi had haar interesse toen al snel verloren, vooral omdat de meeste informatie behoorlijk logisch had geklonken. Ze was een beetje gaan krabbelen op haar perkament en toen de oude dame tegen haar had gezegd dat ze dat niet had mogen doen in haar les, was Rhi enkel opgestaan met haar spullen om in de gang verder te gaan met haar geschetste krabbels op haar perkament.
Een discussie had er toe geleid dat ze naar de conciërge had moeten gaan, waar ze had moeten helpen met saaie, en vooral smerige, klusjes. Ze had geprobeerd er onder uit te komen, maar dat was jammer genoeg niet gelukt. Er was echter wel één goed ding gebeurd tijdens haar straf. Toen de conciërge even het kamertje uit was geweest, op de donderdagavond dat ze haar straf uit had moeten zitten, was ze rond gaan neuzen. Er hadden een hoop voorwerpen in het kamertje gelegen die de conciërge in had genomen van leerlingen. Sommige dingen waren compleet nutteloos geweest in Rhi haar ogen, zoals fopsnoepjes en andere waren waar je iemand te pakken mee kon nemen. Tijdens het neuzen was ze echter op iets gestuit wat haar aandacht had getrokken. Het was een oud stuk perkament geweest, opgevouwen en goed verstopt. Toen ze het open had gevouwen, was het echter leeg geweest. Omdat het zo goed verstopt was geweest, had ze gedacht dat het behoorlijk wat waard was geweest. Daarom had ze het onder haar kleding verstopt en meegesmokkeld uit het kantoor van de conciërge.
Het was nu vrijdagavond en Rhi had een rustig plekje opgezocht in de bibliotheek, dichtbij de verboden sectie. Ze had het stuk perkament pas voor zich uitgevouwen toen ze zeker had geweten dat er niemand in de buurt was die te nieuwsgierig zou reageren.
Tot nu toe had Rhi, naar eigen zeggen, alles gedaan om te ontdekken wat het stuk perkament precies was. Ze had het voorzichtig boen een kaars gehouden, om te zien of er letters zouden verschijnen. Ze had zelfs de spreuk geprobeerd die ze hadden besproken bij één van de lessen, maar er was niks gebeurd. Het stuk perkament was nog steeds leeg.
Een zucht rolde over haar lippen, terwijl haar ogen elk stukje bestudeerde. ‘Je kunt niet niks zijn,’ mompelde ze. Het irriteerde haar dat ze het nog niet had ontdekt. Normaal gesproken was ze nog best snel, dacht ze aan andere invalshoeken, waardoor het antwoord opeens voor haar neus lag. Dit keer was het echter nog niet gebeurd. Ze weigerde echter op te geven. Dit stukje perkament was niet voor niets weggestopt, daar was ze van overtuigd.
Ze tikte met haar vingers op het perkament, terwijl ze nadacht over wat anderen zouden doen. Edyn zou niet doorhebben dat het iets speciaals was, waardoor ze er waarschijnlijk op zou schrijven. Rhi durfde dat echter niet aan. Er was een reden dat het perkament nog blanco was. Rhi wist echter niet wat de reden was.
Voetstappen klonken op de houten vloer en galmden tussen de boekenkasten door. Rhi keek op en zag dat niemand minder dat de jongen die zich al in de eerste les in de problemen had gewerkt, aan het rondlopen was in de bibliotheek. De jongen wie haar vriend had proberen te zijn, maar haar ook weer met rust had gelaten toen ze aan had gegeven dat ze daar niet aan toe was geweest. Luke.
Zo snel mogelijk vouwde ze het perkament op en pakte ze het boek dat ze mee had genomen, wat ze schuin over het perkament legde. Ze sloeg het boek op een willekeurige pagina open en deed alsof ze aan het lezen was, hopend dat ze niet in gesprek zou hoeven gaan met iemand zo vervelend als de blonde Gryffindor.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De leerlingen waren nu bijna twee weken op school. Eén van die weken had in het teken gestaan van de lessen. De uitleg over hoe alles ter werk zou gaan en wat van hen werd verwacht. Iedereen had kunnen kijken waar ze zich op hun plaats hadden gevoeld. Of dat nou ging om de mensen met wie ze in de klas zaten of de vakken die ze hadden gevolgd. Er waren genoeg meningen gevormd, die nog makkelijk bij konden worden gedraaid, het was immers nog vroeg in het jaar.
Toch leek Luke al heel erg duidelijk zijn mening te hebben gevormd. Op maandag was hij meteen in de problemen gekomen. Hij en Michael, want zo heette de jongen met wie hij samen had moeten werken, hadden na moeten blijven en het hele lokaal schoon moeten maken. Na een hele dag vol met lessen was het lokaal van de Potion Lady, vuiler dan Luke altijd had gedacht. Thuis had de jongen ook wel eens klusjes moeten doen, maar hij had nooit op de grond gezeten om die eens goed te schrobben. Luke wist nu precies dat hij helemaal niets meer met de jongen te maken wilde hebben, in tegendeel zelfs. Hij vond de jongen een zelfingenomen idioot, iets wat hij op sommige momenten tijdens het nablijven ook nog wel even duidelijk had proberen te maken. Iets wat Michael ook wel bij hem had gedaan, zeker omdat ze op de vrijdag ook nog samen hadden moeten werken
Naast indrukken van de personen die bij hem in de jaarlaag zaten, had Luke ook een duidelijke mening over de vakken die langs waren gekomen. Er waren vakken die Luke hadden geïnteresseerd, zoals de vliegles, waar hij wederom Michael, maar ook Rhi tegen was gekomen. Hij had het niet kunnen laten om een beetje op hen beiden te letten en hij moest zeggen dat het meisje een natuurtalent was op de bezem, al kon het natuurlijk ook zo zijn dat ze vaker had gevlogen. Zelf had hij ook wel eens op de bezem gezeten, maar hij had ook kunnen zien dat er anderen waren die beter waren geweest dan hem zelf.
Naast de leuke lessen, waar bij Luke ook de standaard vakken als Defence against de dark arts en Charms, waren er ook vakken die hem totaal niet lagen. Zoals History of Magic, maar ook astrologie. Dat laatste was echt vreselijk geweest. Luke had er helemaal geen problemen mee om laat op te blijven, dat werd echter al anders als hij in het midden van de week, lang op moest blijven om vervolgens ergens boven op een toren te staan en naar sterren te kijken. Het was iets wat hem totaal niet had gelegen en hij had echt geen zin de woensdagavonden die hem te wachten stonden. Hij wilde in die tijd liever iets voor zichzelf doen, ondanks dat de leerlingen de rest van de week al in bed moesten liggen.
Om zijn blunder van de week bij Potions goed te maken, had Luke besloten om zo goed mogelijk zijn best te doen voor het vak, om de Potions Lady toch weer aan de goede kant te krijgen. De vrouw was het hoofd van Hufflepuff en in Luke zijn ogen betekende da het niet zo heel erg moeilijk moest zijn om de vrouw om te krijgen.
Het was nu vrijdagavond en in de eerste lesweek betekende dat de bibliotheek behoorlijk leeg was, Luke was opzoek naar een boek van Potions, die hij kon gebruiken om wat meer inzicht te krijgen in Potions en maandag misschien met een voorsprong in de klas te kunnen zitten. Hij wist maar al te goed dat de komende lessen alleen theorie zouden bestaan, waar hij ergens toch wel blij mee was. Bij sommige lessen hadden ze namelijk vaste plaatsen gekregen en Luke zou het echt niet trekken als hij het hele jaar naast Michael zou moeten zitten. Dan zou hij zo weer in de problemen komen en dat wilde hij nu voorkomen.
Op een voorzichtige pas liep Luke door de verschillende rijen met boeken. Er waren niet heel veel andere leerlingen. Hij had een paar ouderejaars uit Ravenclaw zien zitten en twee mensen uit Hufflepuff die hem ook wat ouder hadden geleken. Toch was hij nog niet echt iemand bekend tegen gekomen, totdat hij Rhi ergens achterin in de bibliotheek tegenkwam. Luke had niet heel erg veel zin om in zijn eentje te zitten en het meisje had hem nog steeds behoorlijk geïnteresseerd, iets wat na bijna twee weken nog niet veel anders was. Slytherins en Gryffindors stonden vaak regelrecht tegenover elkaar, maar ergens was er nog iets dieps in Luke, dat wenste om vrienden met haar te zijn. Daarom liep hij ook naar het tafeltje. "Is het goed dat ik hier bij kom zitten?" vroeg Luke. Het meisje had al wel bewezen dat ze niet altijd even aardig was en als het haar niet aanstond, dan zou ze hem ook echt wel wegsturen. Toch legde Luke de spullen die hij mee had genomen, al neer, zodat ze niet heel erg veel meer kon maken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dit zou nog zeven jaar zo door gaan. De lessen, de onderlinge vriendschappen. Alles. Hogwarts zou een thuis worden voor een groot deel van de leerlingen. Het grootste gedeelte van het jaar brachten ze immers door op de school. Iets waar Rhi zelf heel erg blij mee was. Ze wist dat ze het nu had getroffen met haar pleeggezin, maar dat betekende niet dat ze stond te springen om er elke dag mee door te brengen. Ze was juist wel blij met de rust en de tijd die ze nu voor haarzelf had.
Het was vanaf het eerste moment dat ze in de leerlingenkamer van Slytherin had gestaan haar bedoeling geweest om geen vrienden te maken. Ze had nooit de intentie gehad om naar iemand toe te stappen en ze had ook geen behoefte gehad aan een eventuele vriend of vriendin. Ze was dan ook heel blij geweest toen ze een eigen kamer had gekregen. Heel groot was hij niet, maar ze was al lang blij dat ze haar slaapkamer niet met iemand hoefde te delen. Ze had van Edyn gehoord hoe dat was, al was Edyn er vooral heel enthousiast over geweest. Haar pleegzusje leek vrolijker dan ooit, zeker met haar nieuwe vriendinnetje aan haar zijde. Rhi werd er al misselijk van als ze naar die twee keek.
Toch had ze hier en daar wel wat contact gehad met haar huisgenoten. Vooral met Michael, maar dat was vooral gekomen doordat die jongen altijd zijn mond open moest trekken. Rhi had zijn blunder, en die van Luke, meegemaakt tijdens de Potions les en ergens was ze blij dat ze nu niet meer de enige was wie Luke, al prefereerde ze zelf nog steeds de naam Hemmings, vervelend vond. Ze zat er echter ook niet op te wachten om elke ochtend met Michael aan tafel te zitten om samen te ontbijten. Iets wat hij leek te begrijpen. Voor de rest van de vakken had ze in haar eentje moeten werken, behalve bij Potions dan. Edyn was een beetje vervelend geweest, waardoor Rhi al het werk zelf had moeten doen. Dat had ze niet eens erg gevonden, aangezien Edyn zich alleen maar zorgen had gemaakt over het lot van de Billywigs en de slangen die nu rondliepen zonder angels en tanden. Het drankje was goed gelukt, wat Rhi ook wel had verwacht. Het vak Potions was niet moeilijk. De stappen stonden precies in het boek.
Ondanks dat Rhi had gehoopt dat Luke niet naar haar toe zou komen, deed de jonge Gryffindor dat wel. Zuchtend keek ze naar hem op. Waarom hij precies naast haar moest zitten, terwijl er behoorlijk wat tafels in de bibliotheek stonden én hij ook nog naar de grote hal kon gaan, wist ze niet. Ze zou echter toch niet bezig gaan met waarvoor ze hier was gekomen met Luke naast haar, dus het zou ook geen probleem zijn als hij naast haar zou zitten. Hij had zijn spullen ook al neergelegd, dus waarschijnlijk had haar toestemming hem toch niets geboeid. ‘Je doet maar, Hemmings.’
Rhi trok haar eigen boek een stukje naar voren, al was ze al snel haar interesse verloren toen ze zag dat het haar boek van Herbology was en dat de willekeurige pagina die ze open had geslagen, ging over Wormwood. Een behoorlijk saai kruid, wat zelfs mensen die niet magisch waren gebruikte.
Ze keek opzij naar Luke, wie een boek over Potions open had geslagen. Ze gokte dat het iets te maken had met wat er tijdens de eerste les was gebeurd. ‘Je hebt niet meer informatie nodig. Alleen een partner die niet zo vol van zichzelf is en denkt dat hij alles weet.’ Ze had de ruzie wel gevolgd, ondanks dat ze ook bezig was geweest met haar eigen brouwsel. Daar was ze echter snel klaar mee geweest, dus ze had precies meegekregen wat er tussen Michael en Luke was gebeurd. Ondanks dat Luke er ook op in was gegaan, was Michael degene die het drankje had verpest door niet te lezen wat hij had moeten doen. Rhi snapte hoe onaantrekkelijk een boek er uit kon zien, maar zoiets simpel zou niemand moeten kunnen verpesten.
Luke leek nog redelijk verdiept te zijn in zijn eigen boek. Daarom had Rhi het idee dat het veilig genoeg was om het perkament er weer bij te pakken. Voor zover Luke wist, was het enkele een leeg stuk perkament, waar ze misschien aantekeningen op had moeten schrijven. Ze klapte haar eigen boek dicht, aangezien ze er toch niets mee zou gaan doen. Ze pakte het lege stuk perkament en hield het nog eens goed voor haar. Ze had ondertussen elk hoekje al bekeken. Voor haar gevoel had ze iedere centimeter geïnspecteerd, maar ze wist niet wat ze er mee kon. Rhi weigerde echter op te geven, aangezien het iets moest zijn. Het was niet voor niets in beslag genomen. Jammer genoeg wist ze niet van wie het oorspronkelijk was geweest, anders had ze misschien kunnen vissen wat het stuk perkament voor haar kon betekenen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Tot nu toe had Luke zijn vrije avonden doorgebracht in de leerlingenkamer van Gryffindor. Er waren momenten geweest waarop hij bij een paar jongens van zijn leerjaar was gaan zitten. Hij was echter ook nog welkom bij zijn oudere broers en hun vrienden. Dat was een plaats waar hij zich al iets meer op zijn gemak voelde. Waarna hij ook wel had gemerkt dat meer van de jongens bij wie Luke op de kamer sliepen, ook met hem hadden willen praten. De blonde jongen was ook niet dom en wist dat het niet door hem kwam, maar door zijn broers. Er waren genoeg leerlingen die het cool vonden dat hij met ouderejaars om ging en Luke had er ook al wel vragen over gekregen. Hij had er best nonchalant overgedaan. De meeste leerlingen hadden wel oudere broers, zussen of misschien wel nichten en neven. En hij kon zich niet voorstellen dat ze niet met elkaar konden praten, zelfs niet als ze in andere afdelingen zaten.
Luke had ook wel gezien dat Rhi en haar zusje, die in Hufflepuff in was gedeeld, bij elkaar hadden gezeten bij Potions, daarbij had hij de meisjes op een paar momenten met elkaar zien praten. De rest van de week had Luke zelf de keuze gemaakt om niet bij Rhi in de buurt te komen. Zijn eerste les was al niet gelopen zoals hij dat had gewild, hij had niet gewild dat het allemaal nog erger was geworden door zijn toedoen. Eén keer nablijven was genoeg voor de eerste week, de eerste maand misschien al wel.
Luke had echter alles tegen. Zijn broers stonden al bekend als twee jongens die veel na moesten blijven en daarom had zijn moeder hem ook nog even extra gewaarschuwd voordat hij aan school was begonnen. Ze zou er niet blij van worden als ze wist dat hij in de eerste week al meteen in de problemen was geweest. Hij had wat bij zijn broers moeten smeken om er voor te zorgen dat ze haar niets zouden vertellen, maar zelfs nu was Luke niet helemaal gerust dat het ook echt ging gebeuren.
Luke sloeg zijn boek open en probeerde te bedenken wat de Potions Lady vanmorgen had verteld. Ze had aangegeven wat ze de komende weken zouden gaan behandelen, wat voor de theorie was uit het boek. Als hij daar mee begon te lezen, kon hij altijd nog verschillende boeken erbij pakken om het geheel te schetsen en hem toch iets meer kennis te geven dan het boek voor hem alleen maar kon. Luke had zichzelf niet als iemand gezien die de eerste week al ijverig met school bezig was gegaan, maar nu had hij niet heel veel andere keuze.
Het tweetal zat eventjes in stilte, totdat Rhi die verbrak, waardoor Luke naar haar omkeek. Er speelde een kleine grijs om de lippen van Luke, die de opmerking van Rhi wel amusant had gevonden. Het gaf hem toch een beetje aan dat hij niet de grote aanstichter was geweest van het vreselijke stomme gedoe. "Michael is echt een idioot." Mompelde Luke. Hij had Rhi en de jongen wel eens bij elkaar zien zitten. De twee kwamen uit Slytherin, wat misschien al een band schepte. Hij kon echter niet voor zich zien dat iemand zoals Rhi, om kon gaan met iemand als Michael.
Als Luke de toverdrank in zijn eentje had kunnen maken, was het in zijn hoofd toch al heel wat beter gegaan. Hij had alle woorden wel gelezen, omdat hij wist dat het nodig was. Hun ketel was misschien omgevallen voordat er iets anders kon gebeuren, maar de drank was ook echt niet gegaan als ze door waren gegaan. Dan was de uitkomst misschien nog wel erger geweest. Ergens was Luke nog blij dat het op de grond was geëindigd. Want ondanks dat de lerares wel heel erg aardig was, had ze ook behoorlijk duidelijk gemaakt wie de drank goed had gedaan en wie niet.
Het boek dat Rhi voor haar neus had liggen, greep Luke zijn aandacht. "Herbology?" Dat maakte hij er in ieder geval van uit. Hij wist nu al zeker dat het vak hem helemaal niet zou liggen. Professor Longbottom gaf het, hij was ook het hoofd van Luke zijn afdeling, daardoor was hij de eerste week misschien nog aardig geweest, maar Luke wist zeker dat hij al die planten dood zou laten gaan. "Die planten gaan echt allemaal dood door mij." Dat wist hij gewoon zeker. Uiteindelijk betekende het dat hij wel beter zijn best moest doen met het vak en hier ook beter met het boek had kunnen zitten. Potions was nog niet eens zo moeilijk, tenzij ze echt testen zouden krijgen over alle theorie dat in het boek stond. Het zou niet eens heel erg lang gaan duren voordat de leerlingen hun eerste verslagen zouden in moeten leveren of tussentijdse toetsen moesten maken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Vanaf dat ze Luke had ontmoeten, had ze al wel door gehad wat voor soort persoon hij was geweest. Hij was niet bang om een vraag te stellen. Als hij iets wilde weten, dan zorgde hij ook dat hij het te weten kreeg. Naar Rhi haar mening had hij echter iets teveel zijn best gedaan om haar vriend te worden, waardoor zij hem meteen van zich af had gedrukt. Ze was hier niet gekomen om vrienden te maken. Nu zat hij echter toch naast haar, nadat ze een week niet met elkaar hadden gepraat. Misschien dat hij toch niet zo slecht was. Niet dat Rhi stond te springen om opeens vrienden met hem te worden, maar hij was tenminste niet zo vervelend als dat ze hem in had geschat.
‘Dat is hij zeker,’ zei Rhi, met een lichte glimlach op haar gezicht. De jongen was behoorlijk zelfingenomen. Rhi gokte dat het door zijn speciale gave kwam. Michael beweerde een transformagiër te zijn. Tot zover had Rhi alleen gezien dat hij zijn haar kon veranderen, wat de helft van de tijd ook nog eens per ongeluk was gebeurd. Het liefst daagde ze hem uit om zich in iemand te veranderen die er echt toe deed. Een leraar, of iets in die richting. Daar zouden ze nog wel lol mee kunnen hebben. Rhi was er echter van overtuigd dat Michael het niet zou kunnen, dus ze hoefde er ook geen aandacht aan te besteden. ‘Al ben jij dat ook.’
Rhi keek naar het boek en knikte. Niet dat ze het boek echt had bestudeerd. Het was vooral een soort cover geweest, voor het geval een docent langs was gelopen. Ondanks dat ze niet wist wat het perkament deed, wist ze dat ze het niet in haar bezit had mogen hebben. Dus als een docent haar er mee zou betrappen, zou ze het weer in moeten leveren en misschien zou ze dan wel weer straf krijgen. Iets waar ze niet op zat te wachten, dus ze had een willekeurig boek meegenomen om het perkament er mee te verbergen, mocht het nodig zijn. Luke had zijn eerste Potions les misschien verpest, maar Rhi had niet het idee dat hij haar zou verlinken. Luke wist niet eens wat het was.
‘Ik snap niet eens waarom we voor planten moeten zorgen,’ mompelde ze. Ze snapte dat er verschillende planten en kruiden waren die je kon kweken, zodat je ze weer kon gebruiken in een toverdrankje, maar ze voelde er zelf niet heel erg veel om dat later met haar leven te doen. Daarnaast was ze het wel eens met Luke. Haar planten zouden ook wel doodgaan, maar dat was eerder omdat ze niet eens wilde proberen om ze in leven te houden.
Iemand die het vak juist helemaal geweldig leek te vinden, was Edyn. Ondanks dat Rhi het soms niet had op haar pleegzusje, snapte ze wel waarom Edyn het zo leuk vond. Edyn had altijd al er van gehouden om voor iets te zorgen. Of dat nou een mens, een wezen of een plant was. Ze was helemaal blij als ze iets had wat ze kon verzorgen, en het liefst ook nog kon vertroetelen. Rhi had zelfs vernomen dat ze tegen haar bezem had gepraat tijdens de vliegles, in de hoop dat hij daardoor met haar mee zou werken. Ze was er zelf niet bij geweest, maar ze vond het typisch iets voor Edyn.
Bedenkelijk keek ze weer naar het perkament wat op de tafel lag. Ze wilde Luke niet in vertrouwen nemen met zoiets, aangezien ze geen idee had wat hij er mee zou doen, maar ze was behoorlijk en einde raad. Ze had van alles geprobeerd. Alles wat in haar op was gekomen en ze was er niets mee opgeschoten.
‘Heb je al een nieuwe partner voor Potions?’ vroeg ze aan Luke. Ze gokte dat hij niet meer met Michael samen zou werken, of dat dat nog zou mogen van de Potions Lady. Hij had vast een andere partner nodig en misschien dat Luke die nog niet had gevonden, aangezien de meeste duo’s wel gevormd waren. Rhi wilde echter niet nog een keer samenwerken met Edyn. Ondanks dat haar drankje wel gelukt was, stond ze er niet op te wachten om maandag weer naast haar pleegzusje te moeten zitten. Misschien dat Luke geïnteresseerd zou zijn om haar partner te worden, al zou ze dat niet voor niets doen. Enkel als hij haar zou kunnen helpen met het perkament. Het ergste wat er zou kunnen gebeuren was dat Luke ook niet zou weten wat het was, maar hij zou haar dan ook niet kunnen verlinken. Rhi was ondertussen wel slim genoeg om bepaalde informatie te verzwijgen, zeker als het haar uitkwam.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Voor Luke was het heel anders gelopen dan hij had gedacht. Op zijn eerste dag met lessen had hij geen vrienden gemaakt, maar had hij juist een jongen leren kennen die hij het liefst niet meer wilde zien. Ze zaten nog zeven lange jaren aan elkaar vast. Luke wist zeker dat hij voor hen beiden kon praten dat het maar goed was ze dat ze niet bij elkaar in de afdeling zaten. Als dat het geval was geweest, dan was het helemaal misgegaan.
Rhi verbaasde Luke redelijk door toe te geven dat Michael een idioot was en hij moest maar op de koop toe nemen dat ze hem ook een idioot noemde. Ergens kon hij er wel om lachen en er zelfs wel ergens inkomen. Hij was ook diegene die er voor had gezorgd dat het toverdrankje op de grond terecht was gekomen. Er was heel wat geduw en getrek geweest bij de twee jongens, wat hij beiden niet heel erg goed had gedaan. Ondanks dat Luke het niet toe wilde geven, het was deels zijn schuld geweest. Niet dat hij iets verkeerds had gedaan met de drank. Toch was Luke veel te trots om toe te geven dat hij dom had gedaan, dus hij zou Rhi hardop geen gelijk geven. Hij wilde ook niet meteen dat het gesprek wat ze nu hadden, dood zou gaan lopen omdat hij eigenwijs zou gaan lopen roepen dat hij geen idioot was.
"Ik was alleen niet diegene die niet de moeite nam om het boek te lezen." Gaf Luke toch nog maar eventjes aan. Dat had hij een van de domste acties gevonden. Het hele vak was er om gegaan dat ze hadden moeten lezen en alles wat in het boek had gestaan op hadden moeten volgen.
Luke wist zeker dat hij Potions een leuk vak kon vinden, als hij in zijn eentje of met een goede partner te werk kon gaan, als ze uiteindelijk weer aan het werk gingen met de dranken. Wat nog wel een tijdje kon duren omdat Michael en Luke het ergens toch wel hadden verpest. Het lag aan de Potions Lady en hoe veel vertrouwen ze in de klas had.
"Ik ook niet, ze hadden het beter als een keuzevak kunnen doen in de latere jaren." Luke snapte wel dat de planten nodig waren om ingrediënten van af te halen voor hun brouwsels. Maar als hij er zo over nadacht dan klonk het alsof de leerlingen werden gebruikt om de juiste ingrediënten te krijgen. "Ze hebben gewoon geen zin om die dingen voor de Potions te verbouwen, dus laten ze dat ons doen." De ingrediënten werden zeker opgeslagen in grote voorraadkasten, maar aangezien er zoveel Potions werden gemaakt, niet alleen door de leerlingen, maar ook dingen die in de ziekenzaal nodig waren, hadden ze ook veel nodig. "Nog even en ze gaan ons ook slangentanden laten verzamelen." Nu was Luke ergens wel benieuwd waar ze die dan vandaan kregen.
Luke schudde zijn hoofd op de vraag van Rhi. Hij had ook nog niet echt nagedacht over een nieuwe partner, hij was er vanuit gegaan dat hij tocht niet meer met Michael samen mocht werken. Het was ook niet iets wat hij nog wilde doen. Hij ging de jongen liever uit de weg. Iets wat vandaag niet was gegaan, omdat ze verder hadden gemoeten met het brouwsel. Een brouwsel wat hij en Michael natuurlijk niet hadden gehad. Daarom hadden zij er over moeten schrijven. Luke had er nog over na gedacht dat hij het opstel dat hij was begonnen, af zou maken in de tijd dat hij hier zat, om het maanden in te leveren. Toch wilde hij ook niet als een slijmbal overkomen.
"Nee nog niet?" Het klonk een beetje alsof Rhi aan wilde bieden om zelfs dan zijn partner te worden, iets wat hij echt niet erg zou vinden. "Ben je al gek van die van jou?" Hij had geweten dat het haar zusje was geweest. Op de een of andere manier wisten de meeste mensen haar naam al, net zoals die van haar vriendin. Edyn en Linn hadden een goede indruk gemaakt op de mensen die ze tegen waren gekomen. Iets wat misschien Hufflepuff eigen was. Hij had beide meisjes nog niet gesproken, maar hij had al wel een paar lessen met ze gehad. Ze klonken als gezellige meisjes, maar daar hield het ook wel mee op? Het waren niet echte meisje waarvan Luke dacht dat ze echt iets uit konden halen. Dat was niet zijn belangrijkste doel op school, maar in zijn vrienden zocht hij toch wel meer iemand zoals Rhi dan als de twee meisjes.
Al zijn aannames had Luke opgebouwd aan de hand van eerste indrukken. Hij wist ook niet zo veel van het meisje dat nu tegenover hem zat. Ondanks dat ze een hele tijd had geprobeerd om hem zo ver mogelijk uit de buurt te houden, konden ze nu wel ven rustig met elkaar praten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
In eerste instantie was Luke iemand geweest wie ze op afstand had willen houden. Ze had zijn vragen vervelend gevonden en ergens had ze hem ook een sukkeltje gevonden, omdat hij niet bij haar op het dak van de trein was komen zitten. Niet dat ze daarna er nog lang op had gezeten, want Evan en Ethan hadden haar er uiteindelijk afgehaald. Ze had Luke daarna echter behoorlijk genegeerd. Iets wat misschien helemaal niet nodig was, aangezien ze nu een redelijk normaal gesprek met elkaar aan het voeren waren. Hij leek over een paar dingen wel hetzelfde te denken, maar Rhi had het idee dat het oprecht ook het geval was en dat hij niet bepaalde dingen zei om er alsnog voor te zorgen dat ze zijn vriend zou willen worden.
‘Precies. Ik zit er echt niet op te wachten om zeven jaar plantjes te verzorgen,’ stemde Rhi met Luke in. Het was beter geweest als ze er een keuzevak van hadden gemaakt. Rhi wist eerlijk gezegd nog niet wat haar wel interesseerde. Potions was makkelijk, aangezien alle stappen stonden beschreven. Ze snapte niet hoe iemand daar de mist in kon gaan, tenzij het recept niet goed werd gelezen, maar ze wist niet of ze het ook een leuk vak vond. De vliegles was wel interessant geweest, maar voor Rhi haar gevoel kon ze al behoorlijk goed vliegen. Tenminste, ze had zichzelf vergeleken met de rest in haar groep en ze vond dat zij toch zeker één van de beteren was. Ze had nog gehoord van Edyn dat haar nieuwe vriendinnetje van de bezem af was gevallen. Iets wat Rhi niet begreep, maar het laatste wat ze zou doen was zich zorgen maken om iemand wie ze nauwelijks kende.
Ze moest een beetje lachen om de theorie van Luke. Hij kon er namelijk nog wel eens gelijk in hebben dat ze hen expres bepaalde planten en kruiden lieten kweken, zodat ze dat zelf niet hoefden te doen. Al waren er vast ook leerlingen die er niks van zouden bakken, wat betekende dat ze nooit genoeg ingrediënten zouden kweken. ‘Misschien moeten we maar expres de planten dood laten gaan. Dan kunnen ze het mooi zelf doen.’ Al zou dat vast weer invloed hebben op hun cijfers. Zelfs Rhi wist nog dat die cijfers van belang waren als ze op deze school wilde blijven. De manier waarop ze haar cijfers echter zou verdienen, zou ze zelf nog wel uitkiezen. ‘En wie weet is je volgende straf wel slangentanden zoeken,’ pestte ze Luke, aangezien het hem duidelijk een beetje dwars zat dat hij in de problemen was gekomen. Hij had zelfs nog benadrukt dat het niet echt door hem was gekomen, maar juist door zijn partner.
Daarom had Rhi ook wel het idee dat Luke behoefte had aan een andere partner. Misschien dat hij wel niet meer samen zou mogen werken met Michael, maar Rhi zag het hoofd van Hufflepuff er ook nog wel voor aan om hen juist weer samen te laten werken, zodat ze hun verschillen aan de kant zouden kunnen leggen en het alsnog goed zouden kunnen doen. Rhi wist voor de volle honderd procent dat Luke daar geen zin in had, dus hij wilde vast graag een nieuwe partner. Zij kon er ook wel eentje gebruiken, maar dat had ze al gedacht op het moment dat Edyn naast haar was komen zitten tijdens de eerste Potions les.
‘Ik word al vier jaar lang gek van Edyn,’ mompelde Rhi. Ze wist dat Luke had gevraagd of ze al gek óp Edyn was, maar ze vond dit een beter antwoord. Edyn was vanaf het begin al behoorlijk druk en enthousiast geweest, maar Rhi had al snel door gehad dat ze haar ook heel gemakkelijk met iets af had kunnen leiden. Nu ze echter samen had moeten werken met haar voor een opdracht, zat ze er niet op te wachten om datzelfde nog een keer mee te maken. Luke had nog geen nieuwe partner, waardoor Rhi opties zag. Al zou ze het hem niet zomaar aanbieden. Haar drankje was immers best goed geweest, dus Rhi vond dat ze in een behoorlijke onderhandel-positie stond als het ging om wie haar nieuwe partner zou worden.
Rhi keek nog even naar het perkament, alsof ze er zeker van wilde zijn dat dit een goede beslissing was. Ze wist ook niet waarom ze dacht dat Luke er iets van af zou weten. Waarschijnlijk dacht hij gewoon dat het een stuk perkament was. In dat geval zou hij haar ook niets kunnen doen. Ze pakte het perkament en stak het uit naar Luke. ‘Ik heb deze gevonden, maar ik weet niet wat ik er mee moet. Als jij me er mee kan helpen, en je komt werkelijk met iets, dan wil ik wel je nieuwe partner worden voor Potions.’ Ze hoopte maar dat Luke, als hij haar zou helpen, niet meteen zou opperen om er een kaars of een ander soort licht onder te houden, want dat had ze allemaal al geprobeerd. Ze hoopte dat hij, op de één of andere manier, met een nieuw idee zou komen. Eentje waar ze oprecht iets aan zou hebben.
‘Dus, wat zeg je ervan, Hemmings?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke was vanaf het eerste moment onder de indruk van Rhi. Er waren niet veel meisjes die zo’n houding hadden als het meisje met de redelijk korte zwarte haren. De twee waren niet bij elkaar in de afdeling ingedeeld, wat Luke wel echt als een soort van tegenslag had gezien. Hij had niet gedacht dat hij vrienden had kunnen worden die echt zo anders was dan hij. Toch had hij heel erg veel dingen van Rhi in zichzelf gezien, dat eerste moment dat ze elkaar hadden leren kennen. Gryffindor en Slytherin waren echter twee afdelingen die echt recht tegenover elkaar stonden. Er waren wel eens vriendschappen ontstaan, maar die waren veel minimaler dan vriendschappen tussen andere afdelingen. Dat was al jaren zo.
Luke had gehoopt dat hij in de eerste week al echt goede vrienden had gemaakt. Wat binnen zijn afdeling nog steeds niet echt gebeurd. Hij vermaakte zich met de rest, maar het waren niet de jongens waar hij op had gehoopt. De meiden wilden het liefst niet eens bij hem in de buurt zijn, wat hij wel met hen deelde, heel veel met hen wilde hij ook niets te maken hebben.
Elf jaar was ook nog helemaal niet de leeftijd dat mensen zich gingen mengen. Veel jongens werden liever vrienden met jongens en voor meiden was dat precies hetzelfde. Ze hielden het bij hetzelfde geslacht. Stiekem hoopte Luke echter nog op een vriendschap met he meisje dat tegenover hem zat. Zij was wel de enige bij wie Luke zich het meeste op zijn gemak had gevoeld. Ze daagde hem uit en hij wist dat hij dat ook bij haar kon doen, zonder dat ze huilend weg zou rennen. Dit gesprek ging ook behoorlijk soepel, waar Luke zijn gedachten over de vakken van de week eens een keer los kon laten. Het had namelijk echt geleken alsof iedereen uit Gryffindor Herbology geweldig had gevonden omdat het werd gegeven door hun afdelingshoofd.
"Dat is een goed idee." Zei Luke lachend. Het was een goed idee geweest als ze er mee weg waren gekomen. Ze zouden echter een laag cijfer krijgen als ze hun planten met opzet verpestten. Laat staan dat ze dat ook bij de rest van de planten deden. Met twee plantjes minder hadden ze de school er echt niet mee. Toch gingen er enkele gedachten door Luke zijn hoofd heen, waardoor het wel kon, als ze zoiets wilden doen, moesten ze dat voorzichtig doen zonder dat iemand anders er achter kwam. Toch hield Luke er verder zijn mond over. Hij wilde ook niet te geforceerd over komen en hij wist ook niet hoe Rhi er op zou reageren.
"Ik denk dat we dan wel samen kunnen gaan." Luke had ook wel meegekregen dat Rhi uit de les was gestuurd. Dat soort dingen ging als een lopend vuurtje door de gangen. Jammer genoeg had Gryffindor op dat moment geen les gehad met de Slytherins, want hij had wel eens willen zien hoe dat was gegaan. Van wat hij mee had gekregen had het meisje geweigerd om haar werk te doen en was ze daardoor uiteindelijk het klaslokaal uitgestuurd, wat nog heftiger was dan de straf die hij en Michael hadden gekregen. Al was het schoonmaken ook geen pretje geweest.
Toen het onderwerp nog even over het zusje van Rhi ging, besloot Luke zijn mond er maar verder over te houden. Hij had al een keer aangeven dat hun broers bevriend waren, maar daar had Rhi ook niet veel over willen weten, dus het leek hem geen slim idee om over haar zusje te begonnen, in ieder geval niet met die benaming. Net zoals iedereen was hij wel een beetje benieuwd naar het meisje. In de lessen die ze samen hadden gehad, was het hem wel opgevallen dat ze in haar eigen wereldje was geweest. Hij tijdens één van die lessen zelfs gezien hoe ze de veer van Linn, roze had gemaakt. Iets waar hij zelf nog totaal geen verstand van had, net zoals menig andere.
Met een droge uitdrukking op zijn gezicht keek Luke naar het perkament dat Rhi voor zijn neus hield. Het zag er uit als doodnormaal perkament en even dacht de jongen ook dat het meisje tegenover hem, een geintje aan het uithalen was. Iets waar hij niet zomaar in wilde trappen. Toch bleef het perkament ergens in de lucht hangen omdat Rhi het maar vast bleef houden. "Erop schrijven?" Probeerde Luke nog te grappen, want dat deed je op perkament. Toch leek ze het behoorlijk serieus te menen, waardoor het stukje papier ineens veel interessanter was geworden, ook dan het aanbod wat Rhi had gedaan. "Deal." Zei Luke, dan ook, zonder er verder echt over na te denken.
Hij nam het perkament goed vast en bekeek het. Het zag er als doodnormaal perkament uit. Opgevouwen en wel. "Waar heb je het gevonden?" vroeg Luke, om het plaatje iets duidelijker te krijgen. Misschien had ze het ergens gekocht met het idee dat het iets belangrijks was, maar was het dat totaal niet. Toch zag hij Rhi er niet voor aan om zoiets te doen? Daarom was hij zelf nu ook wel echt nieuwsgierig naar het ding wat hij netjes voor zich neer lag.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi wierp Luke een waarschuwende blik toe toen hij zei dat ze er op moest schrijven. Als hij dit niet serieus zou nemen, dan zou ze hem samen laten werken met Michael. Of misschien nog wel erger, Edyn. Ze wist niet of Edyn het boek zou lezen als ze heel duidelijk die opdracht zou krijgen. Edyn was behoorlijk snel afgeleid, dus waarschijnlijk zou dat al niet heel erg goed gaan. Je kon Edyn echter wel heel makkelijk afschepen. Rhi had er daarom ook niks op tegen gehad toen Edyn naar haar nieuwe vriendinnetje was gelopen. Zo had zij in alle rust verder kunnen werken aan haar drankje.
‘Het maakt niet uit waar ik het gevonden heb. Het punt is dat het niet zomaar een stuk perkament is. Ik weet alleen niet wat het wél is.’ Ze voelde er weinig voor om aan Luke te vertellen dat ze het in het kamertje van de conciërge had gevonden. Rhi wist dat de meeste eerstejaars wel wisten dat ze het lokaal uit was gelopen, of uit was gestuurd, net zoals dat heel veel anderen ook wisten wat er tussen Luke en Michael was gebeurd. Ze hoefde er echter niet te koop mee te lopen. Daarnaast zag ze Luke er nog wel voor aan om dan ook rond te neuzen bij de conciërge. Niet dat er verder nog iets interessant had gelegen. Dit was het meest interessante wat ze tegen was gekomen, ondanks dat ze geen weet had van wat het was.
‘Er moet iets op staan, of het moet iets doen. Ik heb al geprobeerd om hem boven een kaars te houden, of een andere lichtbron, maar er verscheen niets op.’ Normaal gebeurde dat nog wel eens. Rhi kende het trucje wel. Soms was het zo dat mensen iets wilden verbergen, waardoor er met speciale inkt op het perkament werd geschreven. Dan moest iemand er licht bij houden, wilde diegene kunnen lezen wat er was geschreven. Daarom was dat ook haar eerste optie geweest. Jammer genoeg had het niet gewerkt. Ze was in haar boek zelfs al opzoek gegaan naar een spel die iets te maken had met dingen onthullen, maar ze was niet heel erg veel verder gekomen. Ergens wist ze ook vrijwel zeker dat dit perkament niets met een spreuk te maken had.
‘Het kan in ieder geval niet nutteloos zijn,’ hield ze vol. Niemand zou zomaar een stuk perkament zo ver verstoppen. Het had helemaal onderin een lade gelegen, onder andere spullen. Niemand deed zoveel moeite om iets te verstoppen. Waarschijnlijk had de conciërge ook niet gewild dat iemand het zou vinden. Misschien had hij het wel zo goed verstopt dat hij zelf niet eens wist dat het nu vermist was. Rhi had ondertussen al wel een goede verstopplek in haar eigen kamer. Rhi was het soort meisje dat dingen zo goed verstopte dat ze pas weer boven water zouden komen als zij dat zelf zou willen.
‘Weet jij misschien wat het is? Of heb je ooit een verhaal over een stuk perkament gehoord?’ Ze probeerde niet te hoopvol te klinken. Ze wilde Luke namelijk niet het idee geven dat ze nu volledig op hem rekende, of dat ze het zonder hem niet zou kunnen. Ze was echter wel ten einde raad. Ze had zelf nog nooit een verhaal gehoord over een stuk perkament. Niet dat ze veel verhalen voor het slapen gaan te horen had gekregen, maar dat was nu niet aan de orde.
Als Luke het niet zou weten, dan zou ze zelf weer verder moeten zoeken. Ze zou het in ieder geval niet aan iemand anders vragen. Ze wist ook niet waarom ze het nu aan Luke had gevraagd. Ze vertrouwde de jongen wel, misschien juist wel omdat hij zichzelf ook al in de problemen had gewerkt tijdens een les. Daarnaast waardeerde ze het dat hij zich wel degelijk op afstand had gehouden toen ze hem duidelijk had gemaakt dat ze geen interesse had gehad in een eventuele vriendschap. Nu konden ze elkaar echter helpen, en Luke had die kans wel meteen aangegrepen.
Rhi had wel gelijk over het stuk perkament. Het was inderdaad niet nutteloos. De twee eerstejaars hadden echter geen besef van wat er voor hen lag. Het perkament was oud, op generaties doorgegeven dat de echte makers van het stuk perkament zich niet eens meer in de herinneringen van mensen bevonden. Het perkament was al verschillende keren in beslag genomen door een leraar of de conciërge, maar vroeg of laat vond het zijn weg altijd weer terug naar een leerling die het goed zou kunnen gebruiken. Nu was het perkament in het bezit van Rhi en had ze het zojuist gedeeld met Luke. Zelf hadden ze nog geen weet van wat ze er mee zouden kunnen, als ze zouden weten hoe ze het perkament zouden moeten gebruiken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het perkament leek als ieder ander, leeg en onbeschreven, klaar om gebruikt te worden tijdens één van de lessen. Als iemand het op de tafel zou leggen dan verwachtten ze er echt niets van. Toch zat er een hele wereld van geheimen achter het stuk papier, waar maar een paar mensen ooit weet van hadden gehad. De twee elfjarige leerlingen wisten niet wat hen stond te wachten als ze het geheim eenmaal hadden ontrafeld. Het zou wel een tijdje gaan duren, voordat de geheimen zich zouden ontrafelen.
Luke wist wel zeker dat het perkament iets belangrijk moest ontvangen, hij wilde echter weten waar Rhi het had gevonden om het hele plaatje te krijgen. Ergens had hij het idee dat ze er niet op een nette manier aan was gekomen. Heel veel maakte het hem niet uit, al had ze het van iemand gejat, wat niet heel erg netjes was om te doen. De afkomst kon iets zeggen over de inhoud van het perkament. "Als je me verteld waar je het hebt gevonden, wordt het misschien iets duidelijker wat het precies kan zijn." Ze had het perkament net zo goed uit iemand zijn tas kunnen pakken, dan betekende het echt niet veel goeds. Al leek het Luke nou ook weer niet dat Rhi zoiets zou overdrijven.
Voorzichtig liet Luke zijn vingers over het papier glijden om te zien of er oneffenheden in zat, ook zijn ogen waren bezig om dat te ontdekken. Er moest iets niet helemaal goed zijn aan het perkament om te ontdekken wat het was of wat het inhield.
Ondertussen probeerde Luke zo goed mogelijk te luisteren naar Rhi die vertelde wat ze had geprobeerd en wat ze dacht over het stuk papier. Het leek zo nutteloos, maar ze was er duidelijk van overtuigd dat het dat niet was, waardoor Luke zijn enthousiasme ook alleen maar omhoog ging. Dit was veel leuker dan Potions of waar hij dan ook mee bezig wilde op deze avond. Dan kon hij zijn tijd beter besteden aan het perkament. Een keuze die niet iedere leerling zou hebben gemaakt.
"Er is wel een verhaal dat bij Gryffindor de rondte ging. Ik weet niet wat er waar van is. Het kan ook gewoon een kletsverhaal zijn." Bedacht Luke zich. Het verhaal had hij al vaak genoeg gehoord van zijn broers, die naar zoiets verlangden als in het verhaal. Zij waren echter niet de enigen die er een verhaal over hadden gehoord, er waren meer leerlingen binnen Gryffindor die op de een of andere manier een deel van het verhaal hadden geweten. Het wonderbaarlijke was echter dat het verhaal steeds over wat andere mensen leek te gaan?
"Mijn broers vertelden me in de zomers altijd een verhaal over een paar vrienden in Gryffindor die een soort van kaart hadden gevonden?" Luke probeerde te bekijken of hij in het perkament een soort van kaart vond, ondanks dat hij zelf ook gewoon wist dat het niet kon. De kaart waar hij dingen over had gehoord, was ook alleen maar voor mensen die er over wisten. Ergens had hij de hoop als hij er nu lang genoeg over na dacht dat het perkament vanzelf ging veranderen in een kaart.
"Hij schijnt echt jaren geleden zijn gemaakt, door een paar vrienden en echt iedereen in het kasteel en hier buiten kun je er op zien?" Luke kon het enthousiasme in zijn stem niet meer onderdrukken. Het had als een soort van verzinsel verhaal geleken, maar nu werd het alleen nog maar echter te worden voor Luke. Ze hadden de kaart misschien wel in hadden. Het was dan wel de kaart van Rhi, zij had hem gevonden, maar als ze er samen achter konden komen, hoe ze het moest gebruiken, konden ze hem ook daadwerkelijk samen gaan gebruiken.
Nu konden Luke het perkament ook niet zomaar meer met rust laten. Hij zocht aanwijzingen die er voor konden zorgen dat ze misschien wel een kaart zouden krijgen. "Ik weet alleen niet hoe de kaart zich dan zou moeten onthullen." Dat deel van het verhaal was dan weer achterwege gelaten. Niemand wist het of het was in de loop van de jaren vervaagd totdat er niets meer van over was gebleven.
Luke keek op naar Rhi. "Denk je dat het dat kan zijn?" Andere verhalen had hij niet gehoord over een stuk perkament. Er waren genoeg andere verhalen, waarvan de helft niet echt was. Er waren vast genoeg gelogen, verzonnen of overdreven dingen die door waren verteld in de loop van de jaren. Luke hoopte dat dit er geen één van was. Toch leek het allemaal te mooi om waar te zijn. Een eerstejaars, die aan zoiets bijzonders was gekomen dat ze er echt misschien wel iets aan hadden. Rhi in ieder geval en Luke hoopte echt dat hij, mocht het echt zo zijn, er ook in mee mocht dingen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Aandacht luisterde Rhi naar het verhaal van Luke. Het bleek een verhaal te zijn uit Gryffindor. Iets wat Evan en Ethan dan misschien ook wel wisten, maar nooit hadden verteld. Of misschien hadden ze het wel verteld, maar was Rhi er nooit bij gaan zitten om het verhaal te luisteren. Luke wist het wel en Rhi was oprecht geïnteresseerd in het verhaal. Luke vertelde over een kaart. Eentje die al jaren geleden was gemaakt door een groep vrienden. Het was niet zomaar een kaart, want volgens Luke zou je iedereen binnen en buiten het kasteel erop kunnen zien. Met andere woorden: het was een kaart waarmee je mensen in de gaten kon houden. Iets waardoor Rhi haar nieuwsgierigheid naar het stukje perkament alleen maar groter werd. Als ze de locatie zou weten van docenten, andere leerlingen en wat er dan nog meer rondliep in het kasteel, dan zou ze daar op zoveel verschillende manieren gebruik van kunnen maken.
Jammer genoeg wist Luke niet hoe de kaart gebruikt zou moeten worden. Iets wat typisch was voor dit soort verhalen. De manier waarop Rhi gebruik kon maken van de kaart was weggelaten. Misschien wel door de makers van de kaart, wat betekende dat het geheim met hen was gestorven. Toch was Rhi nog altijd vastberaden om er achter te komen hoe het werkte.
‘Ik denk dat het misschien wel die kaart is,’ fluisterde Rhi. Het klonk als een voorwerp waarvan docenten niet wilden dat leerlingen het in hun bezit zouden hebben. Leerlingen zouden er immers misbruik van kunnen maken, door bijvoorbeeld midden in de nacht rond te sluipen in het kasteel. Iets wat Rhi al de hele eerste week dat ze hier was geweest, had willen doen. Ze had echter gedacht dat er een grote kans was geweest dat ze betrapt zou worden. Als ze zou weten hoe de kaart zou werken, zou ze in het voordeel zijn. Het soort voordeel wat de leraren vast niet wilden hebben, dus het klonk logisch dat dit stuk perkament daarom in was genomen.
‘Ik heb hem gevonden in de kamer van de conciërge,’ gaf Rhi nog zachter toe. Ze had het in eerste instantie niet aan Luke willen vertellen, maar nu ze zijn verhaal had gehoord, leek het haar dat dit stuk perkament nog wel eens de map zou kunnen zijn. ‘Het lag in een la vol andere ingenomen spullen. Als dit echt de kaart is, dan is het logisch dat hij is ingenomen door de conciërge of een andere docent. Ze willen vast niet dat leerlingen hiermee rond gaan lopen,’ redeneerde ze hardop.
Nu was het echter nog de vraag hoe twee eerstejaars het voor elkaar zouden krijgen om de map te laten werken. Rhi had nu een idee van wat het was, waar het voor bedoeld was. Ze gokte dat deze map toebehoorde tot een groep vrienden die het ook hadden gebruikt om grappen uit te halen en rond te sluipen zonder dat iemand het door had.
‘Ik denk dat het gebruikt werd om grappen mee uit te halen. Iemand die zo’n kaart heeft gemaakt, wilde duidelijk weten waar iedereen was, om er zo makkelijk langsheen te sneaken.’ Ze wist niet of Luke hetzelfde dacht, maar ze wist zeker dat deze kaart niet door de conciërge zelf was gemaakt om leerlingen in de gaten te houden. Dan zou hij niet diep onderin een la hebben gelegen.
Luke had het ook over zijn broers gehad. Ze wist niet heel erg veel van zijn broers, behalve dat ze ook met Evan en Ethan om gingen. Die twee waren ook behoorlijke grappenmakers, al waren ze in Rhi haar ogen nog behoorlijke amateurs. De grappen die ze uithaalden had Rhi zelfs nog beter uit kunnen halen, zelfs op een school als deze. Luke had het verhaal over de kaart echter van zijn broers en ze gokte dat zijn broers, en ook Evan en Ethan, de kaart zelf graag zouden willen hebben. Dat bevestigde alleen nog maar meer haar vermoeden dat deze kaart er voor was bedoeld om grappen te maken.
Rhi onderdrukte een gaap. Ze wist niet precies hoe laat het was. Ze hadden al avond gegeten, het was al donker buiten en voor haar gevoel had ze hier al een tijdje gezeten. Ze voelde er echter niets voor om nu naar bed te gaan, wetend dat ze misschien wel een waardevolle kaart in bezit had gekregen.
Wie weet dat de kaart hen zou helpen. Ondertussen had de kaart al vele eigenaars gehad en lang niet iedereen had vanaf het begin geweten hoe ze de kaart hadden moeten gebruiken. Sterker nog, de makers van de kaart hadden behoorlijk wat moeite er in gestoken zodat niet ieder willekeurig iemand de kaart zou kunnen openen. Enkel als de kaart bij twee echte grappenmakers zou belanden, die de kaart zouden gebruiken zoals hij bedoeld zou zijn, zou de kaart hen kunnen helpen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het was een paar weken later. Iedereen had nu pas echt zijn plaats gevonden. De eerste week hadden de leerlingen misschien een paar lessen gehad, maar dat was niets bij alles wat ze nu leerden. De vakken waren in volle gang, er waren al eerste opdrachten gegeven en er stonden zelfs al een paar deadlines in de agenda’s.
Voor Edyn was er niet heel erg veel veranderd. De lessen die ze had gevolgd, waren behoorlijk zwaar geweest, omdat ze zich op sommige momenten niet heel erg goed kon concentreren, toch deed ze zo goed mogelijk haar best om alles mee te krijgen. Sommige vakken lagen haar beter dan de anderen. Hoe moeilijk het ook voor haar werd, ze genoot van de tijd die ze had met haar nieuwe vrienden. Linn en Calum waren echt haar vrienden geworden. Linn was dat vanaf het begin natuurlijk al wel geweest en de jongen uit Ravenclaw was er op een gegeven moment gewoon bijgekomen. Zeker nadat hij Linn had geholpen naar haar val.
Het leven op school, beviel Edyn goed. Iedere dag weer had ze plezier in de dingen die ze deed. In de ochtend was ze één van de eersten die wakker was en het was al wel eens voorgekomen dat ze uit bed was gegaan om een rondje te lopen op het terrein. Verschillende delen buiten had ze al ontdekt. Ze kon zich uren vermaken op de lege grasvelden, die na haar bezoekjes, volstonden met bloemen. Ook was ze vaak genoeg bij het meer te vinden. Ondertussen was het kouder geworden, begon het meer te regenen en hingen er bijna iedere ochtend dreigende wolken boven het kasteel en het terrein er om heen. Zelfs dat hield haar niet tegen. Toch had het haar wel tegen gehouden om in het meer te duiken. Iets wat haar heel erg interessant leek om te doen, ze wist namelijk zeker dat er genoeg wezentjes waren. Linn had haar er ook al wel op gewezen dat het geen goed idee was om in het meer te duiken, zoals ze wel een paar keer had willen doen. Wel liep ze iedere dag eventjes langsheen.
Ook vandaag had Edyn een ommetje gemaakt, het was heerlijk rustig geweest en ze had ten volste genoten van de natuur. Toch was het voor haar vandaag nog lang niet over met de pret. Herbology stond op het rooster, wat Edyn haar lievelingsvak was geworden. Ze was goed met planten, die van haar deden het, het beste. In tegenstelling tot haar spreuken, die vaak niet goed lukten. Ze was meestal één van de laatsten die iets onder de knie kreeg. Bij de les over magische planten, was Edyn er met haar volle aandacht bij, wat zorgde voor goede resultaten.
In de loop van de weken was Edyn steeds gekker geworden op de leraar die hen Herbology gaf. Professor Longbottom, was één van de meest benaderbare leraren op de school. Het was te zien dat hij zich op zijn gemak voelde in de kassen, dat planten ook belangrijk voor hem waren. Waardoor Edyn alleen nog maar gekker was geworden op de leraar.
Er kon wel worden gesproken van een kleine crush. Niet een hele verliefdheid. Edyn was elf en dat was nou niet echt de leeftijd om te weten wat liefde in hield. Toch was er een soort van genegenheid tegenover de leraar, wat er voor zorgde dat ze graag met hem praatte of naar hem luisterde als hij iets nieuws aan het uitleggen was.
De volgende les had Edyn samen met Linn en Calum. Niet alle lessen hadden ze met z’n drieën. Wat Edyn ergens best jammer vond. Al had ze het altijd naar haar zin, omdat Linn wel naast haar kon zitten. De drie leerlingen liepen al door de gangen heen, ondanks dat ze het komende kwartier nog niet in de les werden verwacht. "Kom nou. Ik wel op tijd zijn, dan kunnen we een goed plaatsje uitzoeken." Edyn wilde het liefst vooraan zitten, zodat ze alles goed in de gaten kon houden en de uitleg ook goed kon horen. Bij sommige lessen schortte het er bij haar nog wel eens aan, maar bij Herbology was ze één en al oor.
Voor haar leraar had ze een plantje in haar handen. Vanmorgen had ze genoeg bloemetjes gemaakt, zoals ze dat iedere dag wel deed. In de leerlingenkamer van Hufflepuff waren er genoeg potten te vinden. De meesten waren al gevuld met bloemen. Er waren ook lege en daar had ze er eentje van genomen. Met een bloempje dat eens in de zoveel tijd veranderde van kleur, in het midden van een klein potje, in haar handen, liep ze in de richting van de kassen, waar het zelfs in de herfst nog best wel warm was.
Edyn liep naar buiten, ze werd gevolgd door haar twee vrienden. De gekleurde bladeren, gingen vanzelf omhoog als iemand erdoorheen liep. Door Edyn haar aanwezigheid en vooral haar vrolijke dag, begonnen de bladeren echter in het rond te dansen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De eerste paar weken waren Linn ontzettend meegevallen. Waar ze eerst bang was geweest voor wat haar allemaal te wachten had gestaan, stapte ze nu elke ochtend met een glimlach het bed uit. Ze had een hele goede indruk gemaakt bij de leerlingen om haar heen. Zo goed dat ze verschillende vrienden had in verschillende afdeling, al rekende ze Edyn en Calum nog steeds als haar twee beste vrienden. Dat had ze dan ook in haar brieven naar haar vaders geschreven, samen met verhalen vol enthousiasme over alles wat ze tot nu toe had geleerd. Haar vaders hadden hun gelijk gekregen. Er was ergens op de wereld een plek geweest voor hun dochter en die plek had Hogwarts geheten.
Linn had ondertussen al een groot enthousiasme ontwikkeld voor vakken als Charms, Potions en Defense against the dark arts. Al waren er weinig vakken die ze echt niet leuk vond. Haar vlieglessen vond ze het minst, ondanks dat het al een stuk beter ging. Iets wat ze te danken had aan Calum. Hij had haar aangeboden om samen te oefenen, met toestemming van Wood. Ze had zelfs een keer achterop gezeten, terwijl Calum had gevlogen. Dat had geweldig gevoeld en ze had het idee dat zelf vliegen nooit het gevoel zou evenaren van toen ze achterop had gezeten.
Ze waren nu met z’n drietjes onderweg naar de kassen, waar Herbology werd gegeven. Linn vond het een leuke les en ze vond het ook interessant om te leren hoe bepaalde kruiden werden gekweekt, maar het was niet haar favoriet. Iets waar Edyn anders over dacht, wie haast stond te springen om naar de les te gaan.
‘We komen al!’ zei Linn lachend, terwijl ze samen met Calum achter het vrolijke meisje aan liep.
Linn had al wel opgemerkt dat Edyn haar magie anders was dan die van anderen. De eerste twee weken had ze oprecht gedacht dat Edyn dingen had gekund die ander ook al had gekund, of die ze zouden leren op school. Tot nu toe had Linn echter alleen nog maar geleerd hoe ze een drankje moest brouwen, waar verschillende kruiden en planten vandaan kwamen en hoe ze er voor moest zorgen en een ze had een paar kleine spreuken geleerd, maar geen van dat was te vergelijken met wat Edyn kon.
Op de eerste dag dat ze elkaar hadden leren kennen had Edyn bloemen in haar haren gemaakt, zonder spreuk. Iets wat ze wel vaker had gedaan. Edyn had de ganzenveer van Linn roze gekleurd, weer zonder spreuk. Zelfs het bloemetje in de pot die Edyn in haar handen had, had ze zomaar gemaakt. Ze had er enkel naar gekeken en iets met haar handen gedaan en vervolgens was de bloem tevoorschijn gekomen. Hij veranderde zelfs van kleur. Linn had uit nieuwsgierigheid door haar boeken gebladerd, maar dit soort magie was ze nauwelijks tegen gekomen.
Ook tijdens het slapen waren wat vreemde dingen gebeurd. Voor Linn was deze wereld nog snel vreemd, maar zelfs de andere meisjes in haar kamer hadden het raar gevonden dat toen ze op een ochtend wakker waren geworden, er allerlei vlindertjes in de kamer rond hadden gevlogen. Een paar hadden zelfs heel stilletjes op Edyn haar blonde haren, haar handen of een ander deel van haar lichaam gezeten. Het meest vreemde was nog wel geweest dat toen Edyn wakker was geworden, ze de vlinders had begroet alsof het de normaalste zaak van de wereld was geweest. Ondanks dat de magie van Edyn anders was, vond Linn het wel heel erg mooi. Ze was nog altijd nieuwsgierig hoe Edyn bepaalde dingen voor elkaar kreeg, maar Edyn leek het soms zelf ook niet te weten.
Dat de blaadjes ook omhoog vlogen en rond begonnen te draaien doordat Edyn zo enthousiast was over hun volgende les, was voor Linn niet iets nieuws. Het zag er wel heel erg mooi uit, doordat alle blaadjes verschillend waren van vorm en kleur.
‘Waarom heeft ze die plant eigenlijk mee?’ vroeg Calum, wie samen met Linn nog altijd achter Edyn aan liep. Linn wist niet of Calum zich bewust was van Edyn haar magie en hoe verschillend het was van wat ze hier op school leerden. Ze gokte van wel, want ze had in de afgelopen weken wel gemerkt dat hij een hele slimme, snuggere jongen was. Hij was enkel te lief om er iets van te zeggen, gokte Linn.
Linn keek naar Edyn, wie het plantje in haar handen goed vasthield. ‘Hij is voor professor Longbottom,’ vertelde ze zachtjes aan Calum. Edyn had al vanaf het begin heel enthousiast gepraat over de lessen van de man. Eerst had Linn gedacht dat het puur om de planten was gegaan, omdat dat en duidelijke hobby van Edyn was, maar nu wist ze dat Edyn haar professor ook heel erg leuk vond. Hij was tevens ook de enige professor wie het voor elkaar kreeg om Edyn op te letten tijdens een les. Zelfs Linn lukte het niet altijd om Edyn bij de les te houden.
Ondanks dat Calum haar wel vragend aankeek, zei hij niet over het bloemetje dat Edyn mee had genomen voor de professor. Linn snapte wel dat hij het een beetje vreemd vond, maar het was vooral heel erg lief? ‘Ze wil hem bedanken voor de lessen tot nu toe. Ze vindt ze echt heel erg leuk,’ legde ze uit aan Calum.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Binnen een paar weken waren er al vriendschappen ontstaan die misschien wel voor de rest van hun leven zouden blijven bestaan. Er waren echter ook al vriendschappen gesneuveld in die kleine tijd. Iedereen had echter een beetje zijn plaats gevonden.
Calum had Linn en Edyn wel verteld dat hij vrienden was geweest met de jongen met wie hij in de trein had gezeten. Edyn had er zelfs nog een paar keer naar gevraagd. Toch waren de jongens op dit moment geen vrienden meer. Dat was in ieder geval wat het blonde meisje er van had begrepen, ondanks dat ze de Ravenclaw ook al wel een paar keer had voorgesteld om zijn oude vriend te vragen om er bij te komen zitten. Niet dat het was gebeurd en op een gegeven moment had Edyn het ook wel laten liggen. Er was sowieso niet heel erg veel voor nodig om het meisje af te leiden, vaak was er niet eens echt iets voor nodig en was er iets wat het meisje zo trok, dat ze daar zelf wel voor zorgde.
Bij de meest lessen was het moeilijk om Edyn echt voor de volledige tijd op te laten letten. Soms was het vijf minuten, heel af en toe een half uur, maar op een gegeven moment was er iets anders wat haar aandacht trok. Van iets dat in het lokaal hing, tot aan iets wat gezegd werd, waardoor ze weer aan iets heel anders moest denken. Het ging in ieder geval vaak over wezens of planten. Dat was iets waar Edyn het meest geïnteresseerd in was. Daarom had ze bij Herbology altijd de volledige aandacht gericht op haar leraar.
Met een glimlach keek Edyn om naar haar twee vrienden, die al iets sneller achter haar aan begonnen te lopen. Ze was gek op hen twee. Zij en Linn deelden nu al sinds het begin van het schooljaar een kamer. Waar ook wel andere meisjes sliepen, met hen kon ze het ook wel goed vinden, net zoals wel meer leerlingen van hetzelfde leerjaar. Toch was Edyn het gekst op Linn en zeker op haar verhalen over haar vaders. Het had Edyn niets gedaan toen ze te horen had gekregen dat Linn twee vaders had. Niet veel later had ze dan ook echt foto’s gezien van de twee mannen, die een meisje hadden geadopteerd.
Het gezin waar Edyn in was opgegroeid was ook op een aparte manier samengesteld. Haar twee biologische broers, voelden voor haar echter niet anders aan dan de rest van haar broertjes en zusjes, wie ze ondertussen wel echt miste. Daarom stuurde ze ook vaak een brief, wanneer Linn die van haar ook postte en als ze geen brief had, ging ze nog altijd even graag mee om het uiltje van Linn even te vertroetelen.
Er was geen enkel dier of wezen dat Edyn haar aandacht niet kon trekken. Zelfs de meest griezelige wezens, deden het meisje nog iets en ze zou ze het liefste allemaal willen knuffelen of verzorgen. Of het nou een slang, draak of een uiltje was. Edyn had uit haarzelf altijd al een interesse gehad in dieren, iets wat andersom ook zo was. Zo uit haarzelf was het niet gekomen, niet dat Edyn dat zelf in de gaten had. Ze dacht echt niet na over de dingen die er waren gebeurd in haar leven of nu nog gebeurden. In haar ogen hoefde niet alles een reden te hebben. Dingen waren zo, omdat ze zo waren en dat was juist het mooie aan de wereld.
Edyn verlangzaamde haar pas, waardoor de blaadjes ook wat rustiger werden en langzaam naar beneden begonnen te dwarrelen. "Wat denken jullie dat we vandaag gaan doen?!" vroeg Edyn terwijl ze naar haar twee vrienden keek. Uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar om tussen hen in te gaan lopen. Als ze haar handen niet vol had gehad, dan had ze zeker haar armen in die van Linn en Calum gehaakt, wat al vaak genoeg was gebeurd als ze samen ergens hadden geholpen. Ondanks dat Calum het in het begin ongemakkelijk had gevonden, was hij er ondertussen wel een beetje aan gewend geraakt.
"Ik hoop echt dat we weer iets met plantjes gaan doen." Er waren ook genoeg lessen geweest waar ze juist spreuken hadden geleerd. Ondanks dat Edyn er niet goed in was, zeker niet bij de Charms lessen, was het bij Herbology nog redelijk gelukt. Ze was nog steeds niet één van de eersten geweest, die het onder de knie had gekregen, maar mede doordat professor Longbottom haar een beetje had geholpen, was het uiteindelijk wel goed gegaan en had ze het voor elkaar kunnen krijgen om wat vuur uit haar toverstok te krijgen. Ergens had ze het wel eng gevonden en ook niet heel erg leuk, omdat er plantjes kapot hadden kunnen gaan. Gelukkig waren ze buiten geweest op een stuk, waar geen natuur was aangetast.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Communiceren met ouders ging heel anders op Hogwarts dan op muggle-scholen, zoals die hier werden genoemd. Daar werd gebeld, mails gestuurd en kwamen ouders vaak meteen op gesprek als er iets aan de hand was. Hier werden de uilen gebruikt. Niet alleen voor zakelijke brieven, maar ook voor informele brieven van leerlingen. Bij elke leerling had wel een uil, of een familie-uil, die de post kon bezorgen.
Het had even geduurd voordat Linn een brief terug had gekregen van haar vaders. Ze besefte zich maar al te goed dat haar uil niet de grootste of de sterkte was, maar dat had Linn helemaal niets uit gemaakt. Zij had een uil uit mogen kiezen en ze was gegaan voor degene die er het liefst uit had gezien. Uiteindelijk deed hij ook waar hij voor bedoeld was, namelijk het bezorgen van haar brieven aan haar vaders. Al ging Linn soms ook samen met Edyn naar de uilentoren om hem op te zoeken. Dat was dan vooral omdat Edyn dat graag wilde. Ze was echt dol op dieren en alles wat daar mee te maken had. Dieren leken ook dol te zijn op haar. Linn haar uil was zonder twijfelen op de vingers van Edyn gaan zitten toen ze hem voor het eerst had bezocht en ook Mitten kroop graag bij Edyn op schoot, al lag hij nog altijd bij Linn in bed als ze gingen slapen.
Linn was dankbaar voor beide dieren, die ze allebei van haar vader had gekregen. Brent en Byron leken heel blij te zijn dat ze het naar haar zin had en dat ze vrienden had gemaakt. Linn wist van zichzelf dat ze nooit zo enthousiast over school had gepraat als nu. Ze was oprecht blij met waar ze nu was en als het aan haar lag, zou ze nooit meer terug gaan naar de school waar ze op had gezeten. Hier had ze het naar haar zin en had ze vrienden gemaakt. Vrienden wie heel erg veel van elkaar verschilden, maar dat was juist hetgeen wat Linn er zo leuk aan vond.
Edyn was uitbundig en enthousiast. Ze kon uren kletsen, maar binnen die paar uur kon ze onderwerpen aandragen waar Linn nooit op zou komen. Ze kon echter ook luisteren naar wat Linn te vertellen had. Hun gesprekken waren wel eerder een wisselwerking tussen hen twee. Calum was een stuk rustiger. Hij liet Linn rustig uitpraten op het moment dat ze iets vertelde. Hij was een hele goede luisteraar, maar Linn vond het ook heel leuk om naar hem te luisteren. Zeker als hij vertelde over Quidditch, iets wat hij echt heel erg leuk vond.
Edyn was tussen haar en Calum komen lopen. Normaal gesproken, want zo goed kende Linn haar al, had Edyn haar armen door die van haar en Calum gehaakt. Nu had ze echter het potje zo goed vast dat dat niet zou gebeuren. Linn had wel een beetje moeten lachen om hoe Calum er de eerste keer mee om was gegaan. Edyn vond het heel normaal om haar vrienden bij de hand, of arm, te nemen en Linn was er ondertussen al aan gewend. Calum had he teen beetje ongemakkelijk gevonden, wat Linn er heel schattig uit had zien vinden. Dit was dan weer gekomen door zijn grote, bruine ogen. Linn had het hem echter niet verteld, want ze gokte dat geen enkele jongen schattig wilde worden genoemd.
‘Ik denk dat we nu wel iets met planten gaan doen?’ zei Linn, al wist ze het niet zeker. De vorige lessen waren ze bezig gegaan met een spreuk die vuur kon maken. Professor Longbottom had benadrukt dat het een spreuk was om planten mee te bestrijden, dat het vuur een soort middel was om te laten zien dat jij de baas was en niet de plant. Het scheen dat je er ook doorns mee weg kon branden, zodat de planten je geen pijn konden doen. Linn vond het zelf een behoorlijk enge spreuk, omdat ze het al voor zich zag hoe kinderen de spreuk zouden kunnen misbruiken. Tot nu toe had niemand dat gedaan, maar wie weet zou er ooit een student zijn die het grappig zou lijken als hij iemand aan zou vallen met vuur.
‘Volgens mij wel, ja,’ bevestigde Calum Linn haar gedachte. Iets waardoor Linn het gezicht van Edyn helemaal op zag klaren. Linn had zich al voorgenomen dat ze voor Edyn een paar plantjes mee zou nemen als ze na de kerstvakantie weer op school zou komen. Ze had een paar namen van planten laten vallen bij Calum en hij had niet geweten wat het waren geweest, dus ze hoopte dat ze Edyn ook planten zou kunnen geven die ze nog niet kende.
De drie vervolgden hun weg over de groene velden naar de kassen. Het kasteel was immens groot, maar het gebied ook. Ondanks dat het nu allemaal wat grimmiger leek, doordat de wolken grijs waren en de meeste bomen al kaal, was het nog steeds een mooi plaatje. De kassen lagen naast het kasteel en de drie kwamen als één van de eersten aan, zoals Edyn dat ook had gewild.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld