Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ze zouden hier een hele tijd kunnen blijven zitten. Er was niemand die hen op het moment miste. Naylene zou waarschijnlijk nog uren in de bibliotheek zijn blijven zitten en op het moment dacht iedereen ook vast dat ze daar nog was, behalve degene van wie ze een mantel had geleend. Eentje waar Michael overigens niet heel zuinig op was geweest, aangezien de stof volledig bedenkt was met sneeuw.
‘Calum is ongemakkelijk.’ Dat was hij wel, dat wist Michael maar al te goed. Calum was nooit echt degene geweest die op iemand af was gestapt, of iets had durven vragen. Daarom had het Michael ook zo verbaasd dat hij zo gemakkelijk vrienden had gemaakt. Normaal had Michael die stap voor hem moeten zetten, maar nu had Calum het helemaal in zijn eentje gekund. Michael vond het zelf niet echt ongemakkelijk tussen hem en Calum. Ze negeerden elkaar eigenlijk gewoon. Zo nu en dan probeerde Calum hem wel iets te vragen, maar Michael had geen behoefte om nog te praten met Calum, aangezien het duidelijk was dat Calum verder ook niet echt interesse had in hun vriendschap.
Dat terwijl ze het vroeger zo goed met elkaar hadden kunnen vinden. Hij kende Calum nog niet zo lang als dat hij Naylene kende, maar hij had samen met Calum op school gezeten en daar hadden ze heel erg veel lol gehad samen. Als hij Calum eenmaal wat los had getrokken, dan hadden ze echt de meest geniale gesprekken gehad. Tijdens de pauzes hadden ze vaak achter elkaar aan gerend en bij elkaar thuis was alles mogelijk geweest. Calum had zelfs kunnen vliegen, omdat hij een beetje afgelegen had gewoond. Michael en Calum hadden dan ook vaak van die optie gebruik gemaakt. Ze hadden met hun bezems, of oude bezems van anderen, behoorlijk wat lol gehad. Nu keken ze elkaar nauwelijks aan. Michael snapte wel dat het Naylene op was gevallen, maar hij werd er niet graag aan herinnerd.
Hij haalde zijn schouders op toen ze zei dat mensen uit elkaar groeiden. Hij wist dat het een bekend fenomeen was en dat het ook vaak gebeurde, maar hij had niet zo snel verwacht dat hij en Calum uit elkaar zouden groeien. Vorig jaar had hij het dan wel weer bij hem en Naylene verwacht, omdat ze elkaar een stuk minder hadden gezien. Naylene was echter de enige vriendin die hij nog over had. Ze zaten hier zelfs samen in de sneeuw. Waarschijnlijk had hij dit soort gesprekken nooit met Calum gevoerd, maar dat was ook niet echt iets wat jongens deden. Michael en Calum waren waarschijnlijk nog wel even door gegaan met hun sneeuwgevecht. Ze hadden elkaar vast ingepeperd totdat ze het allebei zo koud hadden gehad, dat ze wel weer naar binnen hadden moeten gaan. Dat soort avonden zou Michael nooit meer met Calum hebben en het maakte hem ergens best verdrietig. Hij wilde het alleen niet toegeven.
‘Dat wilde hij duidelijk niet? Als hij dat had gewild, dan had hij dat wel laten merken.’ Michael wist heel zeker dat Calum geen nieuwe vrienden samen met Michael had willen maken. Als Calum dat had gewild, had hij zijn plek wel brij gehouden tijdens de eerste les, of was hij tijdens één van de andere lessen wel naast hem komen zitten. Calum had er net zo weinig moeite voor gedaan als Michael. Zijn voormalige beste vriend leek er niet mee te zitten en daarom liet Michael hetzelfde zien, vaak door Calum een sneer te geven in plaats van een echte begroeting, zoals ook in de hal was gebeurd.
‘En ik hoef zijn vrienden niet.’ Michael zat er niet op te wachten om tussen al die giechelende meiden te zitten. Calum had echt lol met hen, van wat Michael mee kreeg tijdens de lessen, maar hij voelde er niet veel voor om er plotseling bij te gaan zitten. Daar was het nu misschien ook wel te laat voor. Het was duidelijk voor hen beide dat ze geen vrienden meer waren, dus als Michael nu opeens ergens bij zou gaan zitten, zou hij waarschijnlijk alleen maar vreemd aan worden gekeken.
‘Ja, maar ik ben de enige coole vriend die je hebt. Ik bedoel je nerd-vriendjes,’ zei Michael en er verscheen een lichte grijns op zijn gezicht. Hij snapte wel dat Naylene het goed kon vinden met de jongens waar ze nu al meer dan een jaar mee omging. Ze vonden het allemaal leuk om te leren, ze waren vast allemaal ook heel erg slim. Michael behoorde wel tot Naylene haar vrienden en ergens was hij wel blij dat ze dat zojuist nodig had bevestigd. Niet dat hij ooit had getwijfeld aan hun vriendschap, maar hij zou Naylene echt niet kwijt willen. Met wie zou hij dan in de sneeuw moeten rennen en dit soort gesprekken moeten voeren? Helemaal niemand. Hij was dankbaarder voor Naylene dan dat hij haar liet zien, maar hij wist dat Naylene hem goed genoeg kende om te weten dat hij haar wel degelijk waardeerde.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Hogwarts veranderde met de seizoenen mee. Het leek in ieder weer te passen. Van de vrolijke zomers zonnestralen die werden weerkaatst door de ramen, tot aan een somber uiterlijk op de dagen dat de regen met bakken uit de lucht kwam. Nu sneeuwde het, het bedekte de omgeving met de zachte witte substantie, waardoor het als een soort van deken leek. Het kasteel kwam er mooi bij uit, viel op een manier dat hij soms niet deed.
De sneeuw was koud, maar het maakte het tweetal helemaal niets uit. Zowel Naylene als Michael maakte geen aanstalten om weg te gaan, ondanks dat de sneeuwvlokjes nog steeds naar beneden kwamen vallen en in hun haren vielen. Bij Naylene viel dat iets meer op dan bij Michael. Nu was het meisje echter niet zoveel met zijn haar bezig, maar meer met wat er met Michael zijn vriend was gebeurd, ze vond het jammer voor hem. Ze waren juist zulke goede vrienden geweest van wat ze had gezien en ook had gehoord. Ze had nog wel eens brieven gestuurd vorig jaar. Als ze een brief terug had gekregen, wat niet heel vaak was, had er altijd wel iets over Calum ingestaan. Er waren best wel grappige verhalen geweest en die waren nu ineens over.
Naylene snapte wel waar Michael het over had, Calum was een beetje verlegen, maar zelf was ze niet heel erg veel anders, zeker bij mensen die ze niet kende. Bij Michael wist ze precies wat ze kon zeggen en wat niet. Bij de rest van haar vrienden ging het ook steeds beter, maar ze moest wel een beetje op haar woorden letten. Niet iedereen had door dat harde woorden niet meteen iets verkeerds waren. Bij Michael kon zie die wel gewoon uitbrengen, want dat deed hij op zijn beurt ook. Michael was niet iemand die standaard open was, mensen op af stapten om meteen vrienden mee te worden, maar Naylene was blij dat ze hem had leren kennen en dat ze nu nog steeds vrienden waren, zeker omdat ze nu toch wel wat meer dingen samen konden doen. Het tweetal zat misschien niet iedere dag bij elkaar, maar momenten zoals deze vond Naylene wel heel erg fijn. Michael was de enige die haar grenzen probeerde op te zoeken en er ook wel voor zorgde dat ze er uiteindelijk wat overheen stapte.
"Zijn verlies." Zo zag Naylene het wel een beetje. Ze mocht Calum wel echt, ze praatte ook wel eens met hem. Toch waren zij en Michael wel echt meer vrienden en ze wist wat Calum hierin mistte. Hij had dan wel nieuwe vrienden gemaakt en dat zou bij Michael uiteindelijk ook wel gebeuren. Naylene kon hem niet verplichten om vrienden te blijven met de jongen met wie hij zo lang om was gegaan en al helemaal niet met meisjes die hij zelf nog niet eens kende. Als het Michael maar niet ging om het feit dat het meiden waren, want anders zou Naylene hem wel een klap tegen zijn achterhoofd geven. Op sommige momenten verdiende Michael dat gewoon.
"Je bent zo cool." Zei Naylene lachend tegen Michael. Hij was wel heel erg anders dan de rest van haar vrienden, ook dan zijzelf. Daardoor had Naylene ook wel door dat ze echt niet goed in Slytherin had gepast, ondanks dat ze het heel erg graag op die manier had willen zien. Het was niet haar afdeling. In het begin had ze er niets van willen leven en had ze het liefst meegelopen naar de kerkers. De blauwe kleuren in haar uniform hadden echter te veel weggegeven. Ze hoorde daar niet en nu wist ze dat ook maar al te goed. Toch hoorde ze nog vaak genoeg van haar ouders dat ze een mislukking was, juist door waar ze was uitgekomen.
"Ik ben blij dat we nog steeds vrienden zijn." Zei Naylene. Ze wilde niet helemaal emotioneel gaan doen of wat dan ook. "Je bent de enige die ik geen shit uit hoef te leggen." Michael wist voor het grootste deel wat er in Naylene haar leven was gebeurd en andersom. Als zij er ooit doorheen had gezeten, had hij er wel voor gezorgd dat ze weer had moeten lachen door zijn haar. Iets wat zij op haar beurt ook wel had willen doen voor Michael. Daarom was ze er nu ook ergens over begonnen. Ze wilde hem laten weten dat ze, als het aan haar lag, vrienden zouden blijven. Het maakte dan niet heel erg veel uit waar ze precies waren. Zelfs vorig jaar was het heel erg goed gegaan, terwijl ze niet eens bij elkaar in de buurt waren geweest.
"Misschien was het nog niet zo vervelend dat je me mee naar buiten hebt getrokken." Zei Naylene, terwijl ze nog even omhoog keek naar de sneeuw. Ze vond het wel heel erg fijn om buiten te zitten, hier konden ze rustig met elkaar praten, maar ze hadden net ook wel heel wat lol gehad. Het zou vast nog een tijdje duren voordat ze weer naar binnen zouden gaan. Ze hadden morgen toch geen lessen, dus alles was in principe mogelijk.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het fijne aan Hogwarts was dat het zo groot was. Niemand leek door te hebben dat er op dit moment twee leerlingen uit het kasteel waren gelopen om buiten in de sneeuw te rennen. De leraren en de prefects konden onmogelijk iedereen tegelijkertijd in de gaten houden, dus zo nu en dan glipten er wel eens leerlingen tussendoor.
Ze konden hier nog een hele tijd zitten. Het bleef door sneeuwen en de grote vlokken vonden elke keer weer hun plaats op het, al behoorlijk, besneeuwde veld. Ondertussen voelde Michael de kou niet eens meer. Al zijn kleding was nat en zijn handen waren rood geworden van de kou, maar het maakte hem niet heel erg veel uit. Hij zat tien keer liever buiten op zijn kont in de sneeuw dan dat hij in zijn eentje rond had moeten dwalen in het kasteel tot een docent op hem af was gekomen om hem te vertellen dat hij naar zijn leerlingenkamer had gemoeten.
Michael vond het daar ook niet heel erg leuk. De meeste Slytherins waren een beetje teruggetrokken. Het was niet dat ze geen contact wilden maken, maar ze konden er simpelweg voor om het niet te doen. Het hielp ook niet veel dat ze in hun eentje op een kamer zaten. Michael had er niet heel erg veel op tegen, maar het was wel saai. Hij had niemand om tegen aan te praten. Dat terwijl ze in Hufflepuff, Ravenclaw en Gryffindor allemaal kamers met elkaar deelden. Hij had het niet erg gevonden om met iemand zijn kamer te delen. Misschien dat hij wel bevriend was geraakt met diegene.
Michael keek naar Naylene, wie echt naar zijn verhaal luisterde. Het kwam niet heel erg vaak voor dat ze echt serieuze gesprekken hadden, maar als ze die hadden, dan wist hij dat Naylene luisterde. Dat was ook wel iets wat ze echt goed kon. Ze nam de dingen die ze hoorde op en ze onthield ze ook nog eens. Iets wat bij Michael niet altijd het geval was.
‘Inderdaad, zijn verlies,’ stemde Michael in met Naylene. Of dat ook echt zo was, wist Michael echter niet. Calum was altijd wel een goede vriend geweest. Misschien iets voorzichtiger, maar hij had vaak wel nagedacht over de dingen die ze van plan waren geweest, waardoor ze soms nog wat extra’s hadden kunnen doen. Daarnaast was Calum ook heel erg grappig. Hij leek op het eerste gezicht misschien een stille jongen, maar Michael wist wat Calum allemaal in zich had. Iets wat Calum nu aan anderen liet zien. Ondanks dat hij het niet had op de meisjes met wie Calum bevriend was, hoopte hij wel dat ze in zouden zien hoe waardevol Calum als vriend was. Zelfs nu Michael hem liever niet meer wilde spreken, durfde hij dat niet te ontkennen.
‘Cooler dan Matt, Travis en James,’ zei hij grijnzend. Al was er niet heel erg veel mis met de jongens. Hij wist hoe blij Naylene was dat ze vrienden had gemaakt en niet als enige in de bibliotheek had hoeven blokken. Ze waren ook niet heel saai. Alleen een stuk saaier dan Naylene. Misschien was het wel Ravenclaw-eigen om saai te zijn. Michael wist het niet zo goed, maar het bleven de vrienden van Naylene. Hij mocht er best grapjes over maken, want Naylene zou dat waarschijnlijk ook over zijn vrienden hebben gedaan. Zo lang hij hen niet te erg zou beledigen, zou Naylene er waarschijnlijk geen erg in hebben. Zo zat hun vriendschap nou eenmaal in elkaar.
Michael grinnikte om Naylene, vooral omdat ze zei dat ze hem geen shit uit hoefde te leggen. Het was wel waar. Michael wist wat er in haar leven speelde, hoe haar ouders waren. Daarom begreep hij ook wel dat ze hen graag wilde laten zien dat ze het goed deed, maar hij vond ook dat ze dat wel iets meer mocht laten gaan. Haar ouders zouden toch altijd teleurgesteld zijn dat ze niet in Slytherin was beland, dus wat maakte het dan nog uit? Het zou Naylene echt niet de das om doen als ze een hoofdstuk zou laten liggen en het morgen pas zou lezen. Zeker als dat hoofdstuk informatie bevatte voor het derde jaar, terwijl ze nog maar in het tweede zat.
‘Ik ben ook wel blij dat ik jou heb, denk ik,’ zei Michael. Naylene was op dit moment de enige wie hij als vriendin had. ‘Vooral omdat ik dan dit kan doen.’ Grijnzend pakte hij een handvol sneeuw en gooide hij het in haar richting. Hij vond dat ze nu wel weer genoeg hadden gepraat en dat het wel weer tijd was voor iets leuks.
‘Oh, en ik vind het ook heel leuk dat je mee bent gekomen naar buiten. Ik had iemand nodig om van te winnen.’ Al had Naylene hem ook zeker een aantal keren geraakt. Het was dat ze nu beide helemaal onder de sneeuw zaten omdat hij uit was gegleden en haar mee had getrokken in zijn val. Daar was echter niets mis mee geweest. Naylene had het niet erg gevonden en ze leek het ook niet erg te vinden dat ze naar buiten was gegaan. Iets wat Michael van tevoren al had kunnen weten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Minuten werden uren, uren werden dagen en uiteindelijk vertaalden de dagen zich in weken. Ze vlogen voorbij, ook in de magische wereld, waar niet zomaar even de tijd even stil kon worden gezet. Ondertussen was het kerstmis en hadden de meeste leerlingen het kasteel verlaten om terug te gaan naar huis om daar de feestdagen met hun familie te vieren.
Edyn was samen met Rhi, Ethan en Evan terug gereisd om precies dat te doen. Niet alleen kerstmis, want het meisje vierde haar verjaardag op 24 december. Dat betekende dat ze gisteren twaalf was geworden. Een dag die ze had kunnen vieren met haar familie, al had ze haar vrienden wel gemist, ondanks dat ze wel een paar brieven had gekregen. Die van Linn en Calum, waren voor Edyn natuurlijk het belangrijkste geweest en ze had het echt geweldig gevonden toe ze, ze door had kunnen lezen. Een paar andere vrienden hadden haar ook een brief gestuurd, waardoor Edyn zich alleen nog fijner had gevoeld.
Vandaag was het echter een andere feestdag. De feestdag waarvoor ze vrij hadden gekregen. Het was kerstmis en Edyn was al eventjes wakker. Ze had er op haar leukst uit willen zien, omdat het een hele belangrijke dag was, misschien wel net zo belangrijk als haar verjaardag zelf. Er waren ook cadeautjes, lekker eten en ze mocht aan wat ze maar wilde. Het beste voor het jonge meisje was misschien nog wel dat sneeuw die op deze nog een hele andere lading bracht dan op andere dagen.
Edyn had al een soort van feest gevierd toen ze de eerste vlokken weken geleden uit de lucht had zien vallen. Ze was er dezelfde dag nog een heel eind in gaan wandelen en toen de koude neerslag eenmaal was blij liggen, waren haar dagelijkse wandelingen alleen nog maar langer geworden. Als een klein meisje had ze met de sneeuw gespeeld, natuurlijk ook een beetje op haar eigen manier. Ze had echter wel geweten dat ze geen bloemen had kunnen toveren, omdat zelfs magische bloemen het niet heel erg goed konden overleven in de kou. Toch had Edyn wel echt haar best gedaan voor de bloemen en planten die al op het terrein hadden gestaan. Ze kon de meeste plaatjes nog in haar slaap aanwijzen.
Nu was Edyn thuis en kon ze niet echt meer zorgen voor de bloemen en planten op Hogwarts. Maar was hier thuis genoeg waar ze zich over kon ontfermen. Niet alleen haar jongere broertje Tyler of haar babyzusje Maddie, die ze heel erg had gemist in de tijd dat ze op Hogwarts had gezeten. Het gezin had echter ook geen grote tuin en ze woonden niet zo heel erg ver bij het bos vandaan. Het bos waar Edyn het liefst haar tijd doorbracht. Daarbij had het jonge meisje op moeten letten dat er een gezonde boom naar binnen werd gehaald voor kerst, iets wat ze al jaren deed.
Het was allemaal begonnen toen Edyn echt het besef had gekregen wat planten en bloemen voelden. Volgens haar was dat immers heel erg veel. De eerste kerstmis nadat het meisje was verdwaald in het bos, had ze door gehad dat er iets niet had geklopt aan de boom die in hun huiskamer had gestaan. In het had de boom er gezond uit gezien, niets aan de hand. Maar al snel waren er allerlei ornamenten ingegaan en waren een paar van de takken gaan hangen. In Edyn haar ogen had de boom er sip uitgezien en toen ze door had gehad dat hij af was gekapt, was de bom helemaal gebarsten. Ongeveer ieder cliché over vervelende kinderen had zich die dag afgespeeld. Eerst had het meisje naar haar ouders geschreeuwd, terwijl ze had geprobeerd om zoveel mogelijk uit de boom te krijgen. Vervolgens waren de tranen gekomen en daar opvolgend had ze iedereen in het huis ongeveer doodgezwegen.
Sinds die dag waren er wel wat dingen veranderd in het huishouden, als het ging om Kerst. Ieder jaar zochten ze een gezonde boom. Iets waar Edyn vaak aan meehielp. Vaak praatte ze eventjes met de boom en vroeg ze uiteindelijk of ze hem mee mochten nemen. Met wortels en al werd de boom uit de grond gehaald en hij werd meegenomen naar binnen, waar hij een grote plaats kreeg en natuurlijk genoeg grond, water en misschien nog wel het belangrijkste: de liefde van Edyn. Er kwamen geen ornamenten meer in de boom en van echte slingers wilde Edyn ook helemaal niets weten. Ze nam het vaak op zichzelf om dat boom te versieren, wat betekende dat er veel bloemen in kwamen te liggen, die ze elke dag met zorg nakeek.
Ook vandaag had Edyn al even naar de boom gekeken, waar nu heel wat cadeautjes onderlagen. Die mochten ze echter nog niet uitpakken. Nog niet iedereen was wakker. Terwijl Edyn toch al wel minstens een uur wakker was en zich al helemaal klaar had gemaakt voor deze mooie dag. Ze had gisteren op haar verjaardag wat nieuwe dingetjes gekregen, waaronder een rood jurkje, die ze vandaag meteen aan had getrokken en zilveren vleugels, die beter pasten bij het jurkje dan haar gekleurden. Met een kroontje van hulst en wat besjes op haar hoofd, die Edyn zelf had getoverd, was haar hele outfit af.
Jackie had Edyn nog wel uit proberen te leggen dat ze niet echt mocht toveren buiten de school. Iets Edyn in haar ogen ook niet deed, ze gebruikte haar toverstok immers niet voor de dingen die ze maakte. Daarbij was het iets wat ze al jaren deed en ze wilde het met kerstmis echt niet missen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De kerstvakantie was sneller aangebroken dan de meeste leerlingen hadden verwacht. Toen de sneeuw zo plotseling uit de lucht was komen vallen en ook zodanig was blijven liggen, waren de dagen voorbij gevlogen en dat had geresulteerd in veel leerlingen die weer terug naar huis zouden keren om daar hun twee vrije weken door te brengen. Hogwarts bood echter ook de optie aan om op de school te verblijven tijdens de vakanties. Ook daar zou het Kerstfeest uitgebreid gevierd worden, alleen zoals Hogwarts dat zou kunnen.
Ook Rhi was terug gegaan naar haar huis. Samen met Evan, Ethan en Edyn was ze de trein in gestapt, al was ze in de trein al snel bij Luke gaan zitten. Ze waren echt vrienden geworden en Rhi was door de weken heen de blonde Gryffindor steeds meer gaan waarderen voor wat hij allemaal kon en deed. Ze zou het niet hardop zeggen, maar ze zou hem zelfs gaan missen in de vakantie. Samen met Luke had ze namelijk allerlei grappen uit kunnen halen, al waren er ook avonden geweest waarop ze zich vooral hadden gericht op het bekijken van de kaart. Het was behoorlijk vermakelijk om bepaalde namen te volgen en te zien wat ze allemaal uitvoerden als ze dachten dat niemand keek.
Ondanks dat Rhi nu niks aan de kaart had, had ze hem toch meegenomen. Zelfs vanuit haar eigen huis, wat kilometers was verwijderd van Hogwarts, kon ze nog precies zien wie zich in het kasteel bevonden en wat ze daar deden. Ze had de kaart expres meegenomen, omdat ze het niet vertrouwde om de kaart geheel alleen in haar kamer achter te laten. Ze had hem dan wel goed verstopt in al die weken, maar het had toch veiliger gevoeld om de kaart mee te nemen.
Vandaag was het kerst. Een feest wat hier uitgebreid werd gevierd. Toen Rhi hier voor het eerst kerst had gevierd, wat al zeker meer dan vijf jaar geleden was, had ze haar ogen uitgekeken. Voor Rhi had kerst nooit heel erg veel betekend. In de pleeggezinnen waar ze eerst had gezeten was het vaak al een wonder geweest als er een boom had gestaan. Als de boom er al had gestaan, was hij binnen een paar dagen wel omgegooid door één van de andere kinderen, of één van de ouders die vele te veel drank op hadden.
In het huis van Keith en Jackie was het anders. Er was altijd een grote boom, versierd met natuurlijke versieringen, met dank aan Edyn. Onder de boom lagen cadeautjes, echte cadeautjes. Zelfs meerdere cadeautjes voor ieder kind. Er werd met z’n allen ontbeten en gedineerd en er heerste een vrolijke stemming, de hele dag door. Al was niemand zo vrolijk als Rhi haar pleegzusje. Edyn was de dag voor Kerst geboren en zag de twee dagen als de meest geweldige tijd van het jaar. Rhi wist dan ook zeker dat Edyn al een tijdje op was en beneden zat te wachten totdat de rest van het huis zou ontwaken.
Zelf kwam Rhi ook overeind uit haar bed. Ze stapte in haar sloffen en wisselde het shirt waar ze in had geslapen om voor een warme hoodie. Vervolgens liep ze naar beneden, waar, zoals ze al had verwacht, Edyn vrolijk bij de kerstboom zat.
‘Goedemorgen,’ begroette Rhi haar en vervolgens liep ze snel naar de keuken om een knuffel van Edyn te ontwijken. Al zag ze Edyn er nog wel voor aan om achter haar aan te rennen en haar plat te knuffelen om haar zo een fijne Kerst te wensen. Edyn zag er overigens op haar “kerstbest” uit, zoals Jackie dat altijd had gezegd. Een andere regel van Kerst bij de Jenkins was dat iedereen aan mocht wat hij aan wilde. Die regel was er waarschijnlijk gekomen doordat Edyn altijd de meest aparte dingen aan wilde trekken. Al was het aparte van Edyn ondertussen normaal geworden voor Rhi.
In de keuken rook het ondertussen al heerlijk. Waar Jackie was, wist Rhi niet, maar er gebeurde van alles in deze ruimte. Pannen stonden op het vuur, waar lepels vanzelf in ronddraaiden. Het geur van gebakken brood kwam uit de oven en verschillende kruiden vlogen door de keuken, opzoek naar iets wat ze nog niet gekruid hadden. Ook de geur van verse koffie drong de neusgaten van Rhi binnen. Ze wist dat Ethan en Evan een paar jaar geleden al hadden gesmeekt of ze koffie mochten drinken, maar Jackie had ze dat meestal geweigerd. Ze had er bij Rhi echter nog nooit wat van gezegd. Ze pakte dan ook een kopje uit één van de kastjes en schonk vervolgens wat van de koffie in.
Rhi keerde terug naar de woonkamer en keek naar de kerstboom. Het was een andere kerstboom dan waar ze stiekem altijd van gedroomd had. Er waren geen lampjes, zware kerstballen en kaarsjes. In plaats daarvan waren er allerlei bloemen, slingers gemaakt van lianen en iets wat leek op fonkelende sterren. Edyn had, zoals ieder jaar, haar best gedaan op de boom. Dat was eigenlijk al zo geweest sinds Rhi hier was geweest. De kerstboom was Edyn haar verantwoordelijkheid en als je wilde helpen, wat Rhi niet vaak wilde, moest je beloven dat je aardig zou zijn voor de boom.
‘De boom is mooi geworden,’ zei Rhi tegen Edyn, wetend dat Edyn haar glimlach waarschijnlijk nog breder zou worden door haar opmerking. Rhi had liever dat Edyn enthousiast zou ratelen over haar boom dat ze over iets anders zou beginnen.
Het gestommel op de trap trok haar aandacht en niet veel later kwam Jackie beneden, samen met de kleine baby Maddie en Tyler, wie behoorlijk gegroeid was sinds Rhi hem voor het laatst gezien. Vooral zijn afro-achtige krullen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
In het kasteel was het misschien rustiger geworden, maar de drukte was overgewaaid naar de huizen waar de leerlingen woonden. Voor twee weken was vrijwel iedereen weer thuis en konden ze genieten van de vertrouwde omgeving waar ze jaren lang in hadden gewoond. Het was een vreemde gedachten dat voor de leerlingen de huizen niet meer zo snel thuis waren. Ze brachten er lang niet meer zoveel tijd door. Vaak kenden ze de gangen van het grote kasteel beter dan de dingen thuis. Daar veranderde voortdurend wat, maar ze waren er niet bij om het mee te maken.
Edyn vond het heel erg fijn om thuis te zijn. De eerste dag had ze vooral doorgebracht met heel erg veel knuffels. Niemand was er onderuit gekomen. Ze had haar ouders en haar jongere broertje en zusje echt heel erg gemist. Zelfs Rhi, Evan en Ethan hadden op een gegeven moment knuffels gekregen. De drie zaten niet in dezelfde afdeling als Edyn, waardoor ze hen wel echt miste. Met Rhi had ze soms nog wel les, maar Ethan en Evan zag ze eigenlijk alleen als ze aan het eten waren. Daarbij had ze hen gewoon willen knuffelen omdat ze bang was geweest dat ze zich achtergesteld hadden gevoeld, wat helemaal niet het geval was! Dus iedereen had uiteindelijk knuffels gekregen.
Ondertussen was het al wel een paar dagen verder en Edyn vond het echt heel erg fijn om weer bij haar familie te zijn, maar er waren nu andere mensen die ze miste. Iedere dag op school, bracht ze door met Linn en Calum. De twee waren echt haar beste vrienden en ze vond het heel erg jammer dat ze niet wat dichterbij woonden, want ze begon hen wel echt te missen, ondanks de hele lieve brieven die ze gisteren had gekregen op haar verjaardag. Dat waren echt niet de eerste brieven die over en heen waren gegaan en het zouden ook niet de laatste worden. Toch was Edyn van plan om te vragen of haar vrienden een keer langs mochten komen in de vakantie. Dat had ze ook vaak genoeg zien gebeuren met de vrienden van haar oudere broers.
Edyn keek op toen ze Rhi zag, al was ze snel in de richting van de keuken gelopen. "Goedemorgen!" Ze zat nu al een tijdje beneden, ze was altijd vroeg wakker. Op Hogwarts gebruikte ze de tijd om een rondje te lopen. Iets wat ze hier van de week ook al wel had gedaan. Vandaag had Jackie haar echter op het hart gedrukt dat ze binnen moest blijven. Ze mocht wel zorgen voor de kerstboom, kijken of er alles goed mee ging en ze had net wel eventjes aan de boom gevraagd of hij zich op zijn gemak voelde. Al had ze ook wel een beetje aan kunnen voelen dat het goed ging. Toch had ze nog een beetje water gehaald en bij in de pot gegoten.
Het duurde niet heel erg lang voordat Rhi weer tevoorschijn kwam vanuit de koken. Met een mok vol met drinken. Edyn ging er in eerste instantie vanuit dat het melk was, maar toen Rhi wat dichterbij stond, rook ze de sterke geur van koffie. Edyn keek er een rilling van over haar lichaam. Er was iets aan de geur van koffie wat ze niet lekker vond, het rook zo sterk en in de ochtend was het sowieso veel te veel van het goede.
De kinderen mochten geen koffie drinken, dat was in ieder geval wat Edyn er van mee had gekregen en daarom wilde ze Rhi er ook iets van zeggen. Haar zusje was haar echter voor, door de opmerking die ze maakte over de kerstboom. Het hele gezicht van Edyn lichtte op. Er had al een behoorlijke glimlach opgestaan. Het was kerst! Ze had aan mogen trekken wat ze het liefste wilde, iets wat ook nog één van haar cadeautjes was geweest. Na een hele moeilijke keuze, had ze voor deze outfit gekozen in plaats van de onesie die ze ook gisteren had gekregen. Het compliment over de kerstboom was misschien nog wel fijner dan haar outfit. "Dankjewel! Hij voelt zich goed met de bloemetjes. Ik vind ze ook echt heel erg mooi!" Het maakte de kerstboom echt af, op een hele andere manier dan andere mensen het deden, maar Edyn zou koste wat het kost, de gevoelens van de boom waarborgen.
Jackie had wat moeite in het bedwingen van Tyler. Hij wilde als een gek op de boom afrennen, voor naar de cadeautjes die er onder lagen. "We moeten nog even wachten Tyler, totdat iedereen er is!" Normaal mochten de kinderen in de vakantie zo lang mogelijk slapen als ze wilde. Daarnet had Jackie wel even op de deur van de oudere jongens geklopt, ten teken dat ze zo op moesten staan.
"Edyn wil je even…?" Voordat Jackie haar zin af had gemaakt, stond Edyn al op, om haar zusje van haar moeder over te pakken, zodat Jackie zelf, Tyler tegen kon houden. Het duurde even voordat de jongen ook rustig op de bank ging zitten en dat was het moment dat de moeder van het gezin door had dat haar dochter, want dat was Rhi in haar ogen gewoon, koffie aan het drinken was. Er waren niet heel erg veel woorden voor nodig. Jackie ging alleen voor Rhi staan, bracht haar naam uit, terwijl ze haar hand in de richting van het meisje stak.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi had er niet veel op tegen gehad als ze op school had moeten blijven voor de Kerst. Kerst was in haar ogen niet echt een bijzonder feest, ondanks dat ze al jaren het feest vierde met haar pleeggezin, waar het juist wel iets heel belangrijks was. Rhi hechtte er simpelweg geen waarde aan. De cadeautjes maakten haar niet heel erg veel uit, het eten eigenlijk ook niet. Al probeerde ze deze gedachten en haar houding soms iets langer vol te houden dan nodig, want ze wist heel erg goed hoeveel geluk ze had met dit gezicht. Ze wist dat Jackie en Keith heel erg veel om haar gaven en dat de rest van haar familie haar ook zag als een grote zus, of een zusje. Rhi was op sommige momenten ook heel dankbaar voor alles wat ze hier kreeg, maar er waren ook momenten dat ze liever niets deed wat met een familie te maken had. Dus als ze in haar eentje rond had kunnen zwerven op school, had ze dat ook niet heel erg gevonden. Aan het einde van de avond zou ze er waarschijnlijk anders over denken.
De boom vol bloemetjes voelde zich, volgens Edyn goed. Rhi had nooit echt begrepen waarom Edyn dat soort dingen zei, maar ze wist dat haar pleegzusje het echt meende. In Edyn haar ogen had alles en iedereen gevoelens en Rhi had haar al vaak genoeg tegen haar planten horen praten. Vreemd, maar ondertussen ook al zo normaal in haar ogen. Het was gewoon Edyn. Ze had Edyn altijd al zo meegemaakt en in haar ogen was het gewoon iets wat Edyn maakte tot wie ze was, ondanks dat ze soms ook heel vervelend en te enthousiast kon zijn. Vaak bedoelde ze het lief, dat wist Rhi ook wel. Ze had nog nooit een pleegzusje gehad die zo geïnteresseerd was geweest in haar leven.
Jackie was bezig met haar jongste pleegzoontje in bedwang te houden. Rhi wist eerlijk gezegd niet meer hoe oud de afro-jongen was, maar in haar belevenis was hij bijna drie en wilde hij duidelijk heel graag de cadeautjes uitpakken. Iets wat nog niet mocht. Rhi nam geamuseerd een slok van haar koffie, terwijl ze toekeek hoe Jackie het jochie op de bank probeerde te laten zitten en duidelijk te maken dat hij zou moeten wachten totdat iedereen beneden zou zijn, zodat ze samen de cadeautjes uit zouden kunnen pakken.
Jammer genoeg was Jackie klaar met Tyler en was ze op Rhi afgelopen. Zuchtend keek Rhi naar haar koffie, want ze wist waar Jackie op doelde. Ze mocht geen koffie. Zelfs Evan en Ethan mochten het niet, maar ze had gehoopt dat Jackie het bij haar door de vingers zou zien. Dat had ze namelijk wel eens vaker gedaan. Dit keer keek ze echter behoorlijk streng en zat haar hand te wachten op de mok die Rhi vast had. Met tegenzin stak ze de mok met koffie naar haar pleegmoeder uit. ‘Het was toch niet zo lekker.’
Jackie negeerde haar opmerking volledig. ‘Waarom help je niet even met de laatste dingen? Dan kunnen we straks eten terwijl we de cadeautjes uitpakken,’ stelde ze in plaats daarvan voor. Rhi haalde haar schouders op. Ze wist dat ze dit eigenlijk niet zou kunnen weigeren. Daarom volgde ze Jackie ook de keuken in. Ze was best jaloers op de oudere vrouw, want zij mocht gewoon magie gebruiken. Rhi zou moeten wachten totdat ze zeventien jaar zou zijn. Als ze dat eenmaal zou zijn, dan zou ze haar magie constant willen gebruiken. Het maakte alles zoveel makkelijker.
‘Kijk eens, als je deze nou voor de kerstboom legt, kunnen we er allemaal op zitten.’ Jackie gaf een grote, geruite deken aan Rhi. Het was een traditie dat ze zouden gaan eten voor de kerstboom. Jackie en Keith wisten al jaren dat het ontbijt zou worden gehaast als ze dat voor de cadeautjes zouden doen en als het erna zou komen, dan zouden de kinderen alleen nog maar oog hebben voor hun nieuwe speelgoed en niet voor het eten. Daarom hadden ze al jaren geleden besloten dat ze het ontbijt gewoon bij de kerstboom hielden.
Rhi liep met de geruite deken terug naar de woonkamer en drapeerde de deken zo dat iedereen er op zou kunnen zitten. Ondertussen waren ook Keith, Evan en Ethan naar beneden gekomen. Die twee laatsten zagen er nog behoorlijk moe uit. Rhi moest constant glimlachen als ze de twee jongens zag. Niet omdat ze nou zo dol was op haar pleegbroers, maar wel omdat ze steeds moest denken aan de grap die zij en Luke met hen en zijn broers uit hadden gehaald. Rhi vond het één van haar betere grappen en ze wist nog heel goed hoe enthousiast Luke had gereageerd toen hij door had gehad wat ze precies uit had gespookt in de ingrediëntenkamer.
‘Zullen we dan maar meteen gaan zitten?’ stelde Keith voor. De meesten verzamelden zich al rond het kleed. Tyler was al van de bank af gerend en was direct voor de kerstboom gaan zitten, waardoor hij het meeste zicht had op de cadeautjes. Evan en Ethan waren rustig gaan zitten en ook Edyn had een plaatje dichtbij de boom uitgekozen, samen met haar babyzusje. Rhi ging zelf ook zitten. Niet veel later kwam Jackie de kamer binnen en haast meteen verscheen er allemaal eten voor hen. Eitjes, versgebakken broodjes, allerlei soorten beleg, minstens vier soorten sappen en nog veel meer. Het was een echt, magisch kerstontbijt.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Kerst was een bijzondere dag. Het was een dag die de meeste mensen met hun familie doorbrachten. Een fijne dag weer iedereen van kon genieten, met cadeautjes, lekker eten, maar vooral veel leuke dingen die mensen konden doen met hun familie. Bij magische mensen ging het er niet heel anders aan toe, dan bij de mensen die alleen toveren kenden uit kinderverhaaltjes. Soms ging het alleen iets makkelijker in een magische familie.
Edyn was gek op alles wat met de dag te maken had en ze was blij dat ze het kon delen met haar hele familie. Het was anders op school. Daar was ze dan wel bij een deel van haar familie in de buurt, maar ze miste hen wel. Nu hadden ze niet heel veel andere mensen om mee om te gaan, wat betekende dat ze deze mooie dag wel met z’n achten door moesten brengen. Het was een groot gezin. Drie biologische kinderen en op dit moment, drie pleegkinderen en dan natuurlijk Jackie en Keith die alles op hun plaats hielden. Edyn wist dat er misschien wel een tijd kwam dat het gezin weer uit werd gebreid. Dat was immers ook gebeurd met de kleine Tyler en Maddie. Twee mensen van wie Edyn eigenlijk meteen was gaan houden. Ze was alleen bang, dat er kinderen zouden komen in de tijd dat ze op school zou zitten en ze niet alle aandacht die ze wel verdienden, zouden krijgen.
Met het kleine meisje in haar armen ging zat Edyn dicht bij de kerstboom. Maddie was nog niet zo heel erg lang bij de familie, maar ze was wel heel erg gegroeid. Ze was bijna een klein beetje ondervoed geweest toen Jackie en Keith haar mee naar huis hadden gebracht. Sindsdien was er heel veel veranderd. Er waren wat blonde haartjes op het hoofdje van het meisje gegroeid, ze was zeker groter geworden en Edyn kon ook wel voelen dat ze aan was gekomen. Het was echter een heel rustig meisje, waar ze heel erg veel geluk mee hadden. Tyler was ook jong geweest toen hij bij het gezin was gekomen, was het wel eens voorgekomen dat hij het gezin midden in de nacht wakker had gehouden door te huilen. Ondertussen was hij ouder geworden en was er ook veel meer vrolijkheid te zien.
Maddie begon een beetje te bewegen op de schoot van Edyn. Haar handjes werden vooruit gestoken en ze greep op een hele schattige manier in de richting van de kerstboom. Waarschijnlijk omdat er glimmers waren die haar aantrokken. Edyn wilde echter niet dat de boom straks pijn had van wat haar zusje deed. Ze stak haar hand uit en concentreerde zich op verschillende kleurtjes en verschillende glimmende afbeeldingen. En al snel danste er wat kleurtjes boven haar hand. Waardoor de kleine Maddie vrolijk begon te kraaien.
Edyn had niet eens door dat de rest van haar familie zich ook op het kleed had verzamelend, totdat er ineens eten op het kleed verscheen. Het was echt een soort van traditie geworden. Het gezin, hoe groot dan ook, vierde kerstochtend voor de kerstboom, daar aten ze de lekkere dingen waar Jackie een hele tijd mee bezig was geweest en ondertussen mochten ze ook wat van de cadeautjes uitpakken. Daarna gingen ze er vaak mee spelen, om uiteindelijk spelletjes met z’n allen te doen en natuurlijk was er de rest van de dag nog heel erg veel lekker eten. Als ze gelukkig hadden, vooral Edyn, dan gingen ze in de middag nog even naar buiten, zodat ze een stuk door de sneeuw konden lopen.
"Vrolijk kerstfeest!" Bracht Edyn glimlachend uit, ze waren nu met de hele familie en ze had het het liefste willen zeggen waar iedereen bij was. Het was geen geheim dat Edyn echt van deze dag hield. "Vrolijk kerstfeest iedereen. Dankjewel lieverd voor het lekkere eten." Zei Keith, waarna het eigenlijk standaard was dat iedereen Jackie bedankte voor het eten wat ze had gemaakt. Wat Edyn dan ook deed. "Ik hoop dat het jullie smaakt. Eetsmakelijk." En daarmee begon het startschot van het etentje. Niet dat iedereen erop afvloog. Maar de twee oudere jongens, grepen meteen iets, ze zaten immers ook gewoon in de groei en hadden al het eten hard nodig om te groeien.
Edyn pakte voor haarzelf een zoet broodje dat haar moeder al met iets had gevoeld. Maddie leek helemaal niet meer te denken aan eten, ze was drukker met Edyn haar hand, waar nog steeds van alles te zien was. Edyn zelf was er echter niet mee meer bezig. Het eten was heel erg belangrijk, de cadeautjes stonden haar ook wel heel erg aan, want ze vond het vooral heel erg fijn dat ze op het moment bij haar familie kon zijn. Er waren echter wel wat mensen die ze miste en nu ze zo met z’n allen zaten, vond ze het wel een goed moment om er naar te vragen. "Mam, pap?" vroeg ze dan ook zachtjes. "Ik vroeg me af of Linn en Calum van de week een keer konden komen, om nog een beetje Kerst te kunnen vieren?" Dat leek haar echt heel erg leuk, hier hadden ze genoeg plaats om leuke dingen te doen. Ze konden best een dagje komen, of nog iets langer dan dat, ze miste haar vrienden wel echt heel erg.
"Dan kan Luke misschien ook komen, voor Rhi?" Ging ze ook verder, want ze vond het vooral een leuk idee dat haar zusje ook een vriend had gemaakt op school en ze vond het vooral een heel leuk idee om iets met z’n allen te kunnen doen. Dat was ook wat Ethan en Evan deden met hun vrienden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat het maar één dag per jaar Kerst was, leek het vaak weken te duren. Niet alleen dit huis was versierd, maar alle huizen in de buurt. Ook was Hogwarts van top tot teen versierd geweest. Kaarsen hadden rond gezweefd. Er hadden minstens vijftien kerstbomen in de grote hal gestaan. Alles wat ook maar een beetje bij het feest had gehoord, was wel ergens te vinden geweest. Ondanks dat er in het huis van Jackie en Keith geen traditionele kerstversiering aanwezig was, voelde het wel degelijk als Kerst.
Jackie was altijd al een goede kokkin geweest. Rhi had nog nooit echt een maal gehad wat ze niet goed had gesmaakt. Ondanks dat Rhi ook wel eens nors of afstandelijk naar de vrouw had gereageerd, waardeerde ze wel wat Jackie allemaal deed. Ze had momenteel zes kinderen. Vier daarvan waren voor een groot deel van het jaar weg, maar dat betekende niet dat het allemaal gemakkelijker werd. Daarnaast had ze hele bijzondere kinderen. Rhi wist dat Jackie constant van alles en nog wat aan Edyn uit moest leggen, zodat er geen huilende Edyn zou ontstaan. Evan en Ethan waren behoorlijke grappenmakers en ze had vast wel wat boze brieven naar hen gestuurd. Zelf was Rhi ook geen lieverdje en ze wist dat jonge kinderen, zoals Tyler en Maddie, ook heel erg veel aandacht vroegen. Hoe ze dan toch dit alles voor elkaar kon krijgen, was Rhi een raadsel.
Al het eten rook heel erg lekker. Zelf had Rhi een hartig broodje gepakt en had ze er een plakje worst bovenop gelegd, terwijl ze in stilte genoot van al het lekkers. Tenminste, ze genoot van haar eigen stilte. De rest was druk in gesprek, of was iets anders aan het doen. Maddie was aan het kraaien om iets wat Edyn voor elkaar had getoverd, de jongens waren zo luidruchtig aan het eten dat Rhi zich er aan irriteerde en voor de rest werd er een beetje over van alles en nog wat gepraat.
Rhi keek op toen Edyn begon te praten. Blijkbaar wilde ze haar vrienden hier ook nog hebben tijdens de vakantie. Rhi wist dat Edyn behoorlijk onafscheidelijk was geworden met Linn en Calum. Zelf had ze niet heel erg veel met de twee. Niet dat ze hen verder echt kende, maar ze vond het irritant dat die drie samen altijd giechelend en lachend door de gangen liepen. Rhi zat er zelf niet op te wachten dat ze nu ook hier vervelend kwamen doen, aangezien dit ook haar huis was en ze niet constant ergens anders zou moeten gaan zitten omdat Edyn zo nodig ergens met haar vrienden moest praten.
Wat haar echter verbaasde, was dat Edyn ook voorstelde of Luke dan zou komen. Ze had wel geweten dat haar vriendschap met Luke bekend was, maar ze had niet verwacht dat Edyn voor zou stellen om hem ook uit te nodigen. Zeker omdat Rhi er zelf nooit iets over had gezegd.
‘Natuurlijk mogen je vrienden langskomen, lieverd. Als je ze straks een uil stuurt met de vraag of ze willen komen, dan is dat ook meteen geregeld!’ zei Jackie vrolijk. Iets wat Rhi wel typisch vond. Waarschijnlijk zou ze het hele huis kunnen vullen met kinderen en dan zou Jackie er nog altijd even vrolijk en opgewerkt bij staan. ‘En dat geldt natuurlijk ook voor jou, Rhi. Is Luke niet het broertje van Ben en Jack?’
Rhi knikte kort. Luke was inderdaad het broertje van Ben en Jack Hemmings, de vrienden van Evan en Ethan. Niet dat het verder echt iets uitmaakte wie Luke zijn broers waren. Rhi vond het zelf heel erg leuk dat ze hen een beetje hadden kunnen pesten. Luke had het al helemaal geweldig gevonden. Al had hij dat ook heel uitbundig uitgedrukt, terwijl Rhi er best rustig onder was gebleven.
‘Komen Ben en Jack ook nog, jongens?’ vroeg Keith aan zijn twee zonen, die ondertussen al hun derde broodje in hun handen hadden. Hoe ze zoveel konden eten was Rhi een raadsel, al vond ze het nog vervelender dat Evan met een mond vol eten begon te vertellen over hoe zijn vrienden over een paar dagen zouden komen.
‘Dan kan Luke meteen met hen mee reizen, als hij dat natuurlijk wil,’ haakte Jackie er op in, terwijl ze een broodje aan het smeren was voor Tyler. ‘Als je dat tenminste leuk vindt, Rhi.’
Nog voordat Rhi kon antwoorden, zag ze de grijns die Ethan op zijn gezicht had. ‘Natuurlijk vindt ze dat leuk. Luke is haar vriendje. Of niet dan, Rhi?’
‘Niet iedereen valt op Hemmingsen. Dat jullie dat nou doen,’ sneerde Rhi terug. ‘Hoe werkt dat eigenlijk? Hebben jullie gewoon nachtelijke afspraakjes zodat jullie helemaal los kunnen gaan op elkaar of-‘
‘Rhi, zo is het wel genoeg,’ kapte Keith haar af. Rhi rolde met haar ogen en keek nog eens naar haar twee pleegbroers. Ze was er niet van gediend dat iemand haar probeerde te pesten. Zelfs deze twee jongens, die het misschien goed bedoelden om hun pleegzusje een beetje te plagen, konden het in haar ogen niet maken en dat liet ze dan ook graag weten.
‘Luke mag wel komen,’ besloot ze vervolgens. ‘Als hij dat wil.’ Misschien had hij er zelf wel helemaal geen zin in. Rhi had niet heel veel verteld over haar familie, behalve dat het druk was. Wie weet had hij huist wel behoefte aan wat rust. Zeker als zijn broers ook weg zouden zijn. Zelf zou Rhi ook niet Evan en Ethan achterna gaan, alleen maar omdat het toevallig makkelijk uit kwam, zodat ze dan Luke zou kunnen zien.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De Jenkins waren niet het typische gezin wat je overal vond. Zelfs in de magische wereld waren er niet heel erg veel gezinnen die kinderen opvingen. Voor Jackie en Keith was er echter geen twijfel over mogelijk geweest. Na Edyn was het niet ineens zo geweest dat ze zelf geen kinderen mee hadden willen krijgen. Juist wel, maar ze hadden er samen over nagedacht en er waren genoeg kinderen die niet zo’n fijn huis hadden als hun eigen kinderen wel hadden gehad. Kinderen die nooit deel uit hadden gemaakt van een echte familie. Kindjes die misschien zelfs geen huis hadden waar ze zich veilig in voelden.
Rhi was de eerste geweest, heel wat jaren geleden. Zij en Edyn waren ongeveer van dezelfde leeftijd geweest en Jackie en Keith hadden dat beiden als een voordeel gezien. De twee meisjes konden met elkaar spelen als ze dat wilden, maar dat hoefde niet als ze dat niet wilden.
Edyn was eigenlijk altijd helemaal gek geweest op haar iets wat jongere zusje. Ze had heel wat met haar willen spelen. Iets wat Rhi niet altijd had gewild. Edyn kon zich echter ook prima in haar eentje vermaken. Thuis wist ze de juiste plaatsen te vinden om haar eigen dingen te doen en op Hogwarts wist ze de ondertussen ook wel een beetje. Ze voelde zich zeker thuis in de keukens, waar ze ook echt heerlijk eten maakten. Het eten van dat de huiselven maakten, smaakte ook heerlijk, maar toch zou Edyn het eten van haar moeder altijd verkiezen boven hetgeen wat ze op Hogwarts kreeg. Helemaal omdat ze hier ook echt bij haar familie kon zijn en de gezelligheid er ook aan mee hielp. Die gezelligheid vond ze ook wel bij de huiselven en zeker bij Linn en vaak ook Calum. Maar het was toch iets anders om bij haar familie te zijn.
Toch miste ze haar vrienden wel echt heel erg en ze wilde nu het liefst het beide met elkaar combineren. Het waren nog maar een paar dagen dat ze zonder haar vrienden moest, maar ze miste ze hen echt wel heel erg. Ze wilde Linn het liefst het bos laten zien. Het was heel anders dan het bos bij Hogwarts. Bij dit bos wist Edyn zeker dat alles veilig was. In haar ogen waren alle bossen veilig, maar ze had met haar vriendinnetje afgesproken dat ze het bos bij Hogwarts niet zomaar zou betreden. Misschien dat ze Linn op deze manier kon laten zien dat bossen echt totaal niet eng waren en kreeg ze misschien nog wel de kans haar verhaal wat meer beeld te geven.
"Echt?!" Vroeg Edyn toch vrolijk toen ze hoorde dat haar vrienden echt mochten komen. "Dankjewel! Dat is echt heel erg leuk! Ik zou ze straks schrijven!" Dat had Jackie ook voorgesteld. Edyn hoopte echt dat Linn en Calum beiden konden en dat ze hier samen met z’n drieën konden zijn. Misschien wel met meer, want ze hoorde ook al snel dat Rhi, Luke er wel wilde hebben. En ook van haar broers dat hun vrienden dan waarschijnlijk ook kwamen, omdat het broers van elkaar waren. Iets wat ze al op had gemerkt in buiten de lessen. In de lessen zelf had Edyn wel gezien dat Rhi heel erg vaak bij de blonde jongen zat en ze was echt heel erg blij dat ze elkaar hadden leren kennen en duidelijk goed bevriend waren geworden. Dat zouden ze wel kunnen zien als hij van de week kwam. "Dat is echt heel erg leuk! Dan zijn we hier straks met zijn allen!" Dan konden ze ook nog wel wat dingen samen doen. Al wilde Edyn ook gewoon tijd doorbrengen met haar eigen vrienden.
"Zullen we dat na het eten en cadeautjes regelen, lieverd?" Vroeg Keith aan zijn dochter, omdat hij ook wel wist dat zijn dochter anders maar door zou gaan met het ratelen over haar vrienden. Iets wat normaal gesproken echt gene probleem zou zijn, maar er waren op deze dag nog genoeg te doen. Het eten was natuurlijk één van de tradities, maar de cadeautjes hoorden daar ook bij en de kleine Tyler werd wel heel erg ongeduldig. Ondanks dat hij bij zijn moeder op schoot zag genesteld, waren zijn bruine ogen al weer gefocust op alle mooie ingepakte pakjes die onder de kerstboom lagen. In dat opzicht was het toch iets makkelijker om de kleine Maddie rustig te houden. Die zat nog steeds heel erg lief op de schoot van Edyn. Die zou straks ook pas haar flesje krijgen als de rest klaar was met het eten. Al waren de andere dingen ook niet heel verkeerd voor het kleine meisje en Edyn gaf haar af en toe nog wel iets van haar vla, wat ze echt heerlijk leek te vinden.
"Is goed." Zei Edyn nog zachtjes, terwijl ze naar alle cadeautjes kreeg. Vandaag moest ze ze delen met de rest van de familie, maar dat vond ze totaal niet erg, ze vond het juist wel leuk om de vrolijke gezichten van haar familie te zien. Al had ze de cadeautjes gisteren totaal niet erg gevonden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat Rhi vroeger wel een boom met cadeautjes had gewild, stond ze nog steeds niet te springen om kerst te vieren. Al hield ze nog wel van de manier waarop het nu werd gedaan. Eten bij de boom, in alle rust naar de anderen luisteren. Cadeautjes die ze, ondanks dat ze het niet altijd liet blijken, wel waardeerde. Al hoefde ze niet eens een cadeautje. Ze waardeerde het veel meer dat ze hier kon zitten, zonder dat er allerlei drama en geschreeuw was, want dat had ze ook vaak genoeg meegemaakt.
Rhi wist niet eens wat er zou gebeuren als ze Luke zou vragen of hij bij haar zou willen blijven logeren. Het was niet zo dat ze haar vriend niet wilde zien, want ze ging graag met hem om. Als ze hem echt zo irritant had gevonden, dan was ze niet met hem om blijven gaan. Op school hadden ze echter genoeg te doen. Daar waren ze, ondanks alle grappen die ze uithaalden, ook nog wel eens bezig met school. De opdrachten die ze samen zouden moeten doen. Tijdens Potions ging het meestal wel over het drankje wat ze moesten maken, al herinnerde Luke haar er heel vaak aan dat hun broers juist door een aantal ingrediënten die zij ook hadden moeten gebruiken, een behoorlijke tijd met een groene kleurstof op hun gezicht rond hadden gelopen.
‘Ik denk niet dat we iets met z’n allen kunnen doen. Dan zijn we met veel te veel.’ Rhi had niet het idee dat Luke er op zat te wachten om nieuwe vrienden te maken. Van wat hij wist, lag hij wel goed bij de Gryffindors. Dat kwam ook door zijn broers. Die waren volgens de Gryffindor leerlingen behoorlijk stoer en Luke was hun broertje, dus hij was in ieder geval bekend om zijn naam. Het maakte Rhi verder niet heel erg veel uit dat Luke ook andere vrienden had, of met anderen praatte. Zelf had ze niet meer behoefte aan vrienden, maar ze was ook niet bang dat Luke haar zou verlaten. Ze wist hoe cool hij het had gevonden dat ze zijn broers te grazen had genomen. Als Luke haar echter ook maar één keer het idee zou geven, dan zou ze hem wel duidelijk maken dat ze daar geen zin in had!
‘Misschien kunnen jullie het allemaal wel goed met elkaar vinden, Rhi? Je hebt Calum en Linn vast wel eens gezien?’ zei Jackie, waarop Rhi enkel haar schouders ophaalde. Ze had Calum en Linn al vaak genoeg gezien, maar dat zou voor haar geen verschil maken. Ze vond Linn heel erg vervelend en van Calum had ze vrijwel geen indruk, omdat hij nooit heel erg veel zei. Als ze die drie zag lopen, waren het altijd Edyn en Linn die allerlei woorden uitschreeuwden. Die jongen liep er meestal maar een beetje bij, waardoor Rhi de indruk kreeg dat hij daar enkel was omdat hij vrienden had gewild en hij had de pech gehad dat Linn en Edyn hem hadden geclaimd.
Keith stelde voor om na de cadeautjes een bericht te sturen, wat Rhi prima vond. Luke wist waarschijnlijk al dat zijn broers weg zouden gaan, dus heel erg veel haast zat er verder niet. Jammer genoeg hadden ze maar één uil, dus Rhi zou niet snel een berichtje kunnen sturen. Nu zou de uil ook nog naar Calum en Linn moeten, wat ook weer betekende dat het langer zou duren voordat ze antwoord zou krijgen van Luke, tenzij Calum en Linn beide een uil hadden en daar het antwoord mee terug zouden sturen. Het maakte haar ook niet uit wat die twee deden.
Rhi at verder, terwijl ze luisterde naar de gesprekken om zich heen. Evan had het woord genomen en vertelde over een Quidditch training die ze vlak voor de vakantie hadden gehad. Rhi was heel erg verbaasd geweest toen ze had gehoord dat de jongen het team had gehaald, aangezien hij niet heel goed was. Ondanks dat Rhi nog geen eigen bezem had, pakte ze thuis er vaak eentje en oefende ze er mee. Ze had ook wel eens meegespeeld met de jongens, wat ze na een paar keer nooit meer hadden gedaan. Rhi was er vanuit gegaan dat dat enkel was gekomen doordat ze hadden gemerkt dat zij, met haar elf jaar, al beter was dan de twee jongens. Ze was ook wel van plan om in het tweede jaar, als ze het geluk had om een eigen bezem te krijgen, mee te doen met de try-outs voor het team van Slytherin. Op dit moment zat er nog geen meisje in, maar dat wilde ze graan veranderen. Zeker als ze dan van haar broers zou kunnen winnen. Dat zou een hele leuke bijkomstigheid zijn.
‘Zullen we dan nu maar de cadeautjes doen?’ stelde Jackie na een tijdje voor, toen het wel duidelijk was dat iedereen behoorlijk wat had gegeten. Rhi zat nog op een stukje gebakken spek te knabbelen. Elke keer als dat bordje bijna leeg was geweest, was het weer aangevuld met nieuw, versgebakken spek. Natuurlijk hadden de jongens er ook behoorlijk wat van gehad, maar Rhi had, zoals altijd, er voor gezorgd dat ze haar eigen deel te pakken had gekregen.
‘We willen beginnen met Rhi en Edyn, omdat ze het beide zo goed hebben gedaan op school.’ Rhi grinnikte, wetend dat Jackie dat nooit had gezegd als ze zou weten wat Rhi allemaal uit had gespookt. Ze had het tot nu toe nog heel erg goed geheim gehouden, wat ook dankzij de kaart was gekomen. Daarop kon ze immers alle leraren in de gaten houden. Al was ze wel een paar keer de gang opgestuurd, maar dat was zonder gevolgen geweest. Ook omdat de leerlingen haar vervolgens niet meer hadden kunnen vinden. Rhi was immers niet de leerling die zomaar op de gang zou blijven zitten als dat van haar gevraagd zou worden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cadeautjes hoorden toch wel een beetje bij kerst. Bij de meeste families lagen er wel een paar pakjes onder de boom. Bij de ene familie, meer dan bij de anderen. Dit was een grote familie, wat betekende dat er voor iedereen wel iets onder lag en het heel erg druk onder de boom was. De pakjes waren één voor één mooi ingepakt, iets waar Jackie verantwoordelijk voor was. De meeste cadeautjes had ze wel met haar man uitgekozen, maar het was toch wel meer iets voor haar dan voor Keith.
De meeste kinderen hadden wel een wens wat ze graag wilden hebben. Edyn maakte het echter niet heel erg veel uit. Ze had gisteren al heel wat cadeautjes kregen, maar zelfs daarin had ze geen wensen of eisen gehad. Toch was ze helemaal blij geweest toen ze de nieuwe vleugeltjes hadden gezien en de rest van de outfit die ze vandaag aan had gekund. Er was geen twijfel over mogelijk dat het ook mee zou gaan terug naar school en dat ze er echt mee rond ging lopen. Er waren nog steeds wel mensen die haar vreemd nakeken in de gangen, maar het meisje had het zelf helemaal niet door, wat misschien ook wel goed was. Anders zou Edyn er sowieso een beetje verdrietig van worden. Gelukkig was ze te druk bezig met haar eigen dingen zodat ze het nooit door had en gewoon doorging met de dingen die ze zelf leuk vond of zich fijn bij voelde.
De cadeautjes vandaag waren voor iedereen en Edyn had best nog een tijdje kunnen wachten met haar eigen pakje. Ze vond het bijna net zo leuk om te zien hoe de rest hun cadeautjes uitpakten dan als ze het zelf uit mocht pakken. De gezichten van haar familieleden die helemaal oplichtten door het cadeautje wat ze hadden gekregen, was het mooiste om te zien.
Nu kregen de meisjes tegelijk hun cadeautje, wat Edyn alleen nog maar leuk vond. Zo kon ze een bijzonder moment samen met haar zusje delen. Daarbij vond ze het echt heel erg fijn om te horen dat ze het goed deed op school. Soms had ze het wel een beetje moeilijk. Ze pikte de spreuken lang niet zo snel op als Linn of Calum, ze was vaak één van de laatsten van de klas wat dat betreft. Ze moest echt samenwerken met iemand, want anders gingen haar Potions niet de goede kant op. Daarentegen was Edyn wel heel erg goed Herbology, haar planten groeiden altijd als beste. Het blonde meisje fluisterde vaak tegen haar vrienden dat ze moet de planten moesten praten, om ze goed te laten groeien. Wat ze wel echt zo zag. Al was het ergens wel duidelijk dat het ook deels door Edyn haar onverklaarbare krachten kwam.
Op sociaal vlak verdiende Edyn misschien nog wel het hoogste cijfer. Iets wat ze niet kregen op Hogwarts, maar als ze het hadden gekregen, stonden zij en Linn zeker hoog aan op de lijst. In de korte tijd dat ze op school zaten, hadden de twee elkaar natuurlijk leren kennen. Ze waren goed bevriend geraakt met Calum, maar er waren ook genoeg andere mensen met wie ze het goed konden vinden. Edyn was zo vaak genoeg bezig geweest met de haren van de meisjes bij wie ze op de kamer sliepen en er waren zelfs meisjes uit oudere jaren wie met de bloemen in het haar hadden gelopen. Edyn vond het altijd jammer dat ze de haren van Rhi niet mocht doen. Ze wist zeker dat de bloemen haar zusje heel erg goed zouden staan.
"Nou kom op, ga jullie cadeautjes zoeken!" Onderbrak Keith, Edyn haar gedachten. Voorzichtig hief ze Maddie uit haar schoot en gaf haar over aan haar moeder, die dicht bij zat. Vervolgens ging ze op haar knieën zitten, zodat ze onder de kerstboom kon zoeken naar haar eigen cadeautje. Het duurde eventjes voordat ze een zacht pakketje in haar handje had. Edyn ging weer op haar plaats zitten en wachtte totdat Rhi haar cadeautje ook had gevonden. Iets wat heel wat groter was. Edyn maakte het helemaal niets uit hoe groot een cadeautje was. Maar ze hoopte echt dat Rhi iets kreeg waar ze blij mee werd, want ze vond dat ze het verdiende!
Edyn opende voorzichtig haar eigen cadeautje, bang dat ze iets kapot zou maken of pijn zou doen. Ze haalde er al snel iets uit wat een hele zachte stof had. Ze trok hem iets verder uit het papier, om eens goed te kunnen kijken wat het was. Haar blauwe ogen werden groot toen ze doorkreeg wat het was. "Het is een onesie!" Die had ze voordat ze naar school was gegaan, gezien in de stad, toen ze er was geweest samen met haar moeder! Ze had het echt heel erg mooi gevonden, maar uiteindelijk had ze moeten kiezen tussen de onesie, wat echt iets voor Muggles was, of haar vleugeltjes. Jackie had Edyn wel verteld dat ze aan die laatste meer had gedan en daarom had ze daar ook voor gekozen. Nu had ze echter het zachte, lieve, bijna pyjama achtige kledingstuk alsnog! Om het nog beter te maken, was het nog eens eenhoorn! Een van de lievelingswezens van Edyn! "Het is een eenhoorn! Oooh hij is zo lief! En zacht!" Edyn was er echt heel erg blij mee.
Toch was er nog iemand anders die haar cadeautje uit moest pakken en daarom keek Edyn haar haar zusje. "Toe Rhi! Nu wil ik ook weten wat in die van jou zit!" Edyn trok zelf haar nieuwe kledingstuk dicht tegen zich aan, als een soort van knuffel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat Rhi hier al een aantal jaren was, en ook al vaker kerst mee had gemaakt, vond ze het nog steeds ongemakkelijk om een cadeautje uit te pakken terwijl iedereen keek. Vooral omdat ze niet gewend was om een cadeau te krijgen. Dat was nooit gebeurd tijdens andere kerstfeesten. Nu was het al aan aantal jaren gebeurd, maar dat maakte het voor haar niet logischer. Tijdens de eerste kerst bij Jackie en Keith had ze helemaal geen cadeautjes verwacht, omdat ze er nog niet heel erg lang was geweest. Ze hadden haar echter heel duidelijk gemaakt dat ze bij het gezin had gehoord. Zo lang ze daar bij hoorde, zou ze cadeautjes krijgen. Dat betekende dat ook dit jaar weer een paar cadeautjes onder de boom lagen met Rhi haar naam er op. Het eerste cadeau wat ze tegen was gekomen, was behoorlijk groot geweest. Ze had dan ook niet verwacht dat haar naam er op had gestaan, maar ze had de drie letters er toch echt op zien staan, geschreven door iemand met een heel sierlijk handschrift. Daarom had ze het cadeau ook gepakt, maar ze had gewacht totdat Edyn haar cadeautje uit had gepakt. Niet dat Rhi had hoeven wachten om te weten dat Edyn er blij mee zou zijn, want dat was ze altijd. Wat er dan ook in het pakje zat.
Edyn had het pakje al snel uitgepakt en het bleek een zacht iets te zijn. Rhi gokte eerst op een knuffel of een dekentje, maar het bleek een onesie te zien. Ze had er wel eens van gehoord, maar toen ze zelf een keer in Londen was geweest, had ze er niet heel erg veel aandacht aanbesteed. Het zag er heel knuffelig en zacht uit, maar het leek haar vooral vervelend om er in rond te lopen. Zeker als je naar de wc moest. Dan zat je daar naakt. Dat was niet iets wat haar heel prettig leek. Edyn leek er echter heel erg blij mee te zijn, wat eigenlijk wel te verwachten was. Het maakte verder ook niet uit. Jackie en Keith leken behoorlijk tevreden zijn met de reactie die Edyn had op de onesie.
Edyn spoorde Rhi aan om haar cadeautje uit te pakken. Rhi keek naar de grote doos voor haar, als het een doos was. Hij was ingepakt met kleurig kerstpapier, net zoals de rest van de cadeautjes. Rhi wist niet wat er zo groot kon zijn dat het hier in zou passen, maar ze zou er ieder moment achter komen. Haar handen gingen voorzichtig te werk en haalden het papier er zo rustig mogelijk af.
Voor haar zag ze glimmende letters, die samen het woord Varapidos spelden. Rhi hoefde niet lang na te denken om te weten dat het een bezem was. Een dure, anders had hij vast niet in zo’n grote, mooie doos gezeten. Ze keek op naar Jackie en Keith, wie haar beide aanspoorden om de doos open te maken, zodat ze de bezem zou kunnen bekijken.
Ieder ander kind had misschien gierig de deksel van de doos gehaald, maar Rhi durfde het nauwelijks te doen. Ze had de cadeautjes van Keith en Jackie altijd gewaardeerd, maar dit was een bezem. Ze wist hoe duur bezems waren. Jackie en Keith hadden dan wel genoeg geld, wat ook wel moest als ze zoveel kinderen wilden onderhouden, maar ze had nooit verwacht dat ze zo’n groot bedrag aan haar uit zouden geven. Zeker omdat Rhi niet hun biologische dochter was, maar het werd haar wederom duidelijk dat het Keith en Jackie niets uit maakte dat Rhi niet blond was en dat haar naam niet met een E begon.
Rhi haalde de deksel van de doos. Daarna moest ze eerst nog een paar doorzichtige papieren aan de kant duwen, voordat ze uiteindelijk zicht kreeg op de bezem. Haar bezem. Hij was nog volledig gestroomlijnd. Geen twijgje dat ergens uitstak, de steel nog volledig gelakt.
Voorzichtig pakte ze de steel vast. Rhi had meestal wel een antwoord klaar staan, of een opmerking, maar nu kwam er niets uit haar. Het enige wat ze kon doen, was staren naar het cadeau wat ze zojuist had gekregen.
Ethan was de eerste die de stilte verbrak. ‘Wauw, een Varapidos! Maar waarom krijgt Rhi die? Ze speelt nog geen eens quidditch en ze mag de bezem niet mee naar school nemen!’
‘Kom nou, Ethan,’ zei Keith, die het jaloerse gedrag van zijn zoon niet leek te waarderen. ‘Jij en Evan hebben ook allebei een bezem gekregen toen jullie in jullie eerste jaar zaten. Nu hoeft Rhi ook niet meer op een oude bezem te vliegen als ze hier met jullie quidditch wil spelen.’
‘Alsof ze ons op dat ding wel kan verslaan,’ mengde Evan, wie duidelijk ook jaloers was op het cadeautje van Rhi.
‘Ik heb geen bezem nodig om jullie te verslaan. Dat kan ik vanaf de grond,’ zei Rhi, wetend dat het echt een keer was gebeurd. Ze hadden thuis dan wel geen echte Bludgers, maar Rhi had het wel degelijk een keer voor elkaar gekregen om een gewone bal in de richting van haar pleegbroers te slaan, terwijl ze zelf nog op de grond had gestaan. Beater leek haar ook een geweldige positie op het veld. Jammer genoeg zou ze nog niet mee mogen doen, omdat ze pas in het eerste jaar zat.
Rhi richtte zich op haar pleegouders en een kleine glimlach, maar wel vol dankbaarheid, werd aan hen geschonken. ‘Heel erg bedankt. Ik vind hem echt heel erg cool.’
‘Je mag hem na de cadeautjes wel uitproberen. Als Luke ook al een bezem heeft, kan je aan hem vragen of hij hem ook mee wil nemen,’ zei Jackie glimlachend. ‘En geen dank, meis. Je verdient het.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De hele woonkamer was gehuld in stilte toen Rhi bezig was geweest met haar cadeautje. Zelfs de kleine Maddie had door dat er niet heel erg veel gepraat werd en was opgehouden met haar zachte gebrabbel. Ondanks dat ze niet naar Rhi keek, zoals de rest van het gezin. Zelfs de ongeduldige Tyler, die net nog heel erg graag zijn eigen cadeautjes had willen pakken, keek alleen maar naar zijn grote zus die een heel groot cadeautje had gekregen. Iedereen leek in spanning af te wachten om te zien wat er precies in had gezeten.
Toen er eenmaal een bezem tevoorschijn was gekomen, waren het de twee oudere jongens die er commentaar op hadden. Iets wat in Edyn haar ogen helemaal niet nodig was. Gelukkig waren haar ouders het mee eens. Zelf was ze echt heel erg blij voor haar zusje. Het ging niet om de grootte van het cadeautje, maar juist om wat het met iemand deed. Edyn kon echt zien dat Rhi blij was met het cadeautje. Ze was daar anders in dan het blonde meisje zelf. Zij had net heel erg blij uitgeroepen, hoe blij ze er wel niet mee was geweest. Rhi zat vooral heel erg rustig te kijken, maar wel met een twinkeling in haar ogen en dat mochten haar broers niet verpesten. Gelukkig zeiden haar ouders daar ook wel iets van en wist Rhi heel erg goed van zich af te bijten.
"Calum is ook heel erg goed in vliegen!" Bracht Edyn vrolijk uit toen ze het over Quidditch hadden. Tijdens de eerste vliegles was het al behoorlijk duidelijk geweest dat de jongen talent had. Edyn had het niet heel erg slecht gedaan, maar ze waren al best wel snel afgeleid die Linn die zich lelijk bezeerd had. Iets wat helemaal niet zo leuk was geweest! Ondertussen ging het wel iets beter met het vliegen en waren er niet meer ongelukken gebeurd. Vaak bleef Calum wel een beetje bij de twee meiden in de buurt om ze een beetje in de gaten te houden, al kon je ook wel aan hem zien dat hij echt van vliegen hield en het er echt wel van nam als hij daar de kans voor had.
"Misschien kan Calum dan ook zijn bezem meenemen?" Stelde Jackie nog voor. De familie woonde op een plaats waar geen Muggles kwamen en als ze dat wel deden, dan waren er nog altijd genoeg spreuken die er voor zorgden dan ze helemaal niets zagen. Daarom konden de kinderen gewoon in de omgeving vliegen, als ze maar niet te ver gingen. Het was eigenlijk precies hetzelfde wat Jackie, Edyn had verteld toen ze aan had gegeven dat ze graag in het bos was. Vaak mocht ze niet verder dan de rand van het bos, waar Edyn soms nog wel eens vergat naar te luisteren. Niet bewust, ze raakte gewoon heel erg snel afgeleid en omdat ze zo gek was op de plaats, kwam het wel eens voordat ze langzaam maar zeker tussen de grote bomen verdween.
"Dat zou hij vast heel erg leuk vinden!" Edyn wist wel zeker dat hij zich dan heel wat meer op zijn gemak voelde. De jongen moest soms een beetje de kat uit de boom kijken, voordat hij zich echt heel erg op zijn gemak had gevoeld. Zo was het ook geweest in de keukens, waar hij zich uiteindelijk wel echt op zijn gemak had gevoeld. Dat ging hier ook zeker gebeuren, dat wist Edyn wel zeker en ze was echt heel erg blij dat haar vrienden hier van de week ergens zouden komen.
Edyn keek nog even naar de bezem van Rhi. "Hij is echt heel erg mooi. Ik ben echt benieuwd hoe hij vliegt." Ze zou straks zeker als eerste buiten staan om te kijken hoe haar zusje voor het eerst op de bezem vloog. Ze had het al wel vaker gedaan, Edyn zelf had ook thuis wel eens op een bezem gezeten, maar ze vond het gewoon niet zo heel erg leuk om te doen? Ze had er niet echt de concentratie voor, wat wel met meer dingen zo was.
"Nou omdat de jongens zo nodig jaloers moesten doen, mogen ze nog even wachten op hun cadeautje." Gaf Keith aan, waardoor Ethan en Evan, beiden een beetje onderuit zakte en nog wat tegen elkaar mompelden. De jaloezie sierden ze niet, maar uiteindelijk gunden ze het hun zusje wel. Keith tolereerde het gedrag van zijn zonen niet en dat mochten ze best wel eventjes weten. Daarbij was Tyler al weer afgeleid door de cadeautjes. Natuurlijk kon het kleine jongetje zijn eigen naam nog niet lezen, daarom pakte Keith twee cadeautjes onder de boom vandaan, de andere was voor Maddie.
Tyler ging natuurlijk helemaal los met het papier en wist niet hoe snel hij het er vanaf moest halen. Terwijl Maddie niet echt wist wat ze moest doen. Haar handje ging alleen maar over het glimmende papier, terwijl Jackie nog wel een beetje probeerde mee te helpen om het pakje over te maken. Iedereen verdiende cadeautjes in het gezin, hoe klein ook. Ondanks dat Maddie er nog weinig bewustzijn van had, hoorde ze niet worden overgeslagen. Daarom kwam er ook uiteindelijk een knuffel uit een pakje, die ze ook geweldig leek te vinden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het had in totaal drie dagen geduurd voordat alle uilen heen en terug waren gevlogen om de vrienden van Rhi en Edyn uit te nodigen. Rhi had zelf een korte brief geschreven naar Luke, met daarin de vraag of hij zou willen komen en of hij zijn bezem dan mee zou kunnen nemen, omdat zij er ook een had gekregen voor kerst. Ze had de bezem overigens al een paar keer uitgetest en hij was veel sneller geweest dan de bezems van haar pleegbroers. Iets wat ze Luke ook had geschreven, maar daarbij dat ze samen vast hun broers zouden kunnen verslaan.
Luke had haar heel snel geantwoord met dat hij graag langs wilde komen en dat hij samen met Ben en Jack zou reizen. Zijn ouders zouden niet meekomen, omdat ze al wisten bij wie Luke zou verblijven en ze Keith en Jackie al kenden. Iets wat Rhi alleen maar fijn had gevonden om te lezen, want ze vond het zelf niks om ouders te leren kennen. Zelfs niet die van Luke. Ouders hadden altijd een oordeel over haar gehad. Keith en Jackie waren eigenlijk de enigen die Rhi altijd hadden laten zijn wie ze was, ongeacht de eigenschappen die er bij kwamen kijken.
Vandaag was de dag dan eindelijk aangebroken. De klok had net twaalf geslagen en de gasten zouden ieder moment kunnen komen. Luke, met zijn twee broers, maar ook Calum en Linn, wie heel enthousiast hadden gereageerd op de uitnodiging van Edyn. Edyn had weer heel vrolijk door het huis gerend, in haar onesie, om iedereen te melden dat ook haar vrienden een paar dagen zouden blijven. Rhi wist niet hoe laat die twee zouden komen, maar ze wist wel dat ze haar vriend en zijn broers ieder moment bij de openhaard kon verwachten. Dat was namelijk de meest voorkomende manier om te reizen onder tovenaars.
Rhi stond samen met Evan en Ethan, en Keith, de jongens op te wachten. Tyler en Maddie lagen beide alweer in bed voor een klein dutje en Rhi wist dat Edyn al de hele ochtend buiten was geweest. Ze had het gehad over dat Linn met de auto zou komen en dat ze haar buiten op had willen wachten, maar eigenlijk had ze ook bij de openhaard willen wachten op Calum. Uiteindelijk had buiten het toch gewonnen, ook omdat Edyn bang was geweest dat Linn en haar ouders het niet zouden kunnen vinden. Jackie was bij Edyn, wat maar goed was ook. Ondanks dat Edyn vast uren op haar vriendin zou kunnen wachten, zou ze zomaar iets anders kunnen zien en zou ze er vandoor gaan.
‘Wat ga je doen als je je vriendje ziet, Rhi?’ vroeg Evan, wie blijkbaar nog steeds niet had geleerd dat Rhi hem eerder een klap tegen zijn hoofd zou geven dan dat ze hem zou vertellen wat ze ging doen als ze Luke zou zien. Ze zou doen wat ze normaal ook deed, namelijk de blonde jongen begroeten. Al wist ze vrijwel zeker dat Keith en Jackie hem ook zouden willen ontmoeten.
‘We gaan wegrennen voordat jullie elkaar allemaal bespringen,’ zei Rhi enkel, wetend dat Keith haar een strenge blik zou geven als ze iets meer zou zeggen. Afwachtend keek ze weer naar de overheid, niet wetend hoe lang het nog precies zou duren voordat Luke en zijn broers er doorheen zouden komen.
Linn wist ondertussen precies hoe lang het nog zou duren voordat ze bij haar beste vriendinnetje aan zou komen. Nog maar drie minuten, volgens de navigatie die haar vader de hele weg al had gevolgd. Ondanks dat Linn heel enthousiast was geweest toen ze de brief van Edyn had gekregen, was ze nu vooral nerveus. Ze had ondertussen wel genoeg magische mensen ontmoet, maar ze had geen idee of magische gezinnen ook anders waren dan gewone gezinnen. Niet dat haar gezin nou zo alledaags was, aangezien ze twee vaders had in plaats van één. Linn wist simpelweg niet wat ze moest verwachten, al gokte ze dat de familie van Edyn heel aardig was. Dat kon haast ook niet anders, omdat Edyn ook zo lief was.
De vaders van Linn hadden er op gestaan om haar te brengen. Iets wat nog wel even moeilijk was geweest, want Edyn had Linn geprobeerd uit te leggen waar ze woonde door haar een omschrijving te geven van alles wat er in de buurt was geweest, inclusief het bos. Gelukkig had Jackie het op weten te lossen door later nog het adres naar hen op te sturen. Linn was wel blij dat haar vaders haar hadden willen brengen, aangezien ze niet had geweten hoe ze er anders had moeten komen. Daarnaast hadden haar vaders ook graag willen zien bij wie Linn voor de rest van de vakantie zou blijven slapen.
Linn had heel wat verhalen verteld over Edyn en Calum. Niet alleen via haar brieven, maar ook toen ze thuis was geweest van de vakantie. Ze had enthousiast gepraat over hoe goed Calum had kunnen vliegen en dat Edyn zo lief voor haar was geweest, die eerste dag in de trein. Ze had het idee dat haar vaders al precies wisten hoe haar vrienden in elkaar zaten, doordat ze al zoveel over hen had verteld.
‘Volgens mij zijn we er, Linn!’ hoorde ze haar ene vader enthousiast zeggen. Nieuwsgierig keek Linn uit het raam en een blije glimlach kwam op haar gezicht toen ze het grote huis in de verte zag, omring door een grasveld en iets verderop een bos. Al was dat niet hetgeen wat haar aandacht had getrokken. Dat was Edyn, die samen met een oudere vrouw op Linn stond te wachten.
Zodra de auto tot stilstand kwam, gooide Linn de deur open. Haar kat Mitten was haar echter voor en rende al naar buiten. ‘Mitten!’ riep Linn meteen, al wist ze eigenlijk wel dat haar kat geen vreemde dingen zou doen. Hij was altijd weer terug gekomen in haar kamer, zelfs nadat ze hem een hele dag kwijt was geweest in het kasteel.
Ook nu rende de kat enkel op Edyn af, want Edyn was iemand die hem altijd heel erg goed verwende. Linn nam een voorbeeld aan haar kant en rende ook naar Edyn toe. Ondanks dat het blonde meisje ondertussen al de pluizige kat op had gepakt, sloeg Linn haar armen ook om Edyn heen. ‘Nog gefeliciteerd!’ riep ze vrolijk, omdat Edyn voor kerst jarig was geweest. Natuurlijk had ze haar vriendin een brief en een mooie kaart gestuurd, maar haar kleine uil had het cadeautje niet naar Edyn kunnen brengen. Dat was nog een reden dat Linn zo blij was om hier te zijn. Nu kon ze haar cadeautje aan Edyn geven en hoefde ze niet te wachten totdat de school weer zou beginnen!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld