Hadesu schreef:
De warme, rode substantie die op zijn lichaam spatte, vertelde hem dat hij te snel zijn winst geteld had. Raewynn had zijn leven gered door de vrouw uit te schakelen en hoewel hij haar daar dankbaar voor moest zijn, wist hij dondersgoed dat dit tegelijkertijd foute boel was. Hij had de woorden gehoord die Raewynn had gewisseld met de jongste van het stel, degene die ze had laten ontsnappen. Er was duidelijk een verhaal hier, maar Raphael betwijfelde dat hij wilde weten wat er precies aan de hand was. Waarom moest hij nou weer de geëvolueerde kiezen die een vete had met een grotere groep? Dat bracht niet alleen haar in gevaar, maar hem ook. Hij was slechts een mens, ze zouden hem altijd als een makkelijke prooi zien en als hij in de weg stond van hun daadwerkelijke doelwit, was de kans groot dat ze hem uit de weg zouden ruimen. Dit was zo'n poging geweest en ergens vermoedde Raphael dat er meerdere pogingen zouden komen, zelfs al had Raewynn een duidelijke waarschuwing afgegeven door maar één iemand te laten leven.
Even vloekte Raphael binnensmonds toen ze de afstandsbediening pakte en zichzelf ontdeed van haar halsband, maar hij kon niet voorkomen dat een andere vraag door zijn hoofd speelde: Waarom ging ze er niet gewoon vandoor of maakte ze hem af? Ze had er nu de mogelijkheid toe, maar in plaats daarvan bevrijdde ze zichzelf enkel van de veiligheidsmaatregelen die hij had aangebracht.
Langzaam kwam hij weer overeind, voelde dat zijn hoofd draaide van de flinke klap die hij had ontvangen en sloot zijn ogen in de hoop dat het duizelige weg zou trekken. Dat deed het ook, uiteindelijk.
De ruimte was een puinhoop. Lichamen, bloed, wapens... Zijn pijlen lagen verspreid door de ruimte, de pijlkoker was leeg achtergebleven. Hij begon dan ook maar met het bij elkaar verzamelen van de wapens, die voor het grootste deel intact waren gebleven. Intact, maar van de meeste was het verdovingsmiddel niet meer bruikbaar. Dat was geen probleem, het spul zat in een klein flesje dat in zijn rugtas zat. Al had hij niet het idee dat hij het nog eens zou kunnen gebruiken tegen Raewynn. Ze was slim, slimmer dan hij haar op het eerste gezicht had ingeschat. Hoewel, als ze echt slim was geweest, zou ze hem niet hebben laten leven. Dan had ze hem wel van kant gemaakt toen ze daar zojuist de kans voor had gehad. In plaats daarvan haalde hij nog adem.
'Geen trucjes,' echode hij haar woorden, wat haar even deed opkijken. Hun blikken kruisten elkaar en Raphael haalde zijn schouders op. 'Waarom ga je nu dan niet gewoon weg? Je bent slim genoeg, je weet dat ik je niet tegen kan houden als ik geen trucjes mag gebruiken.' Ondertussen was hij naar zijn rugtas gelopen, die deels overhoop was gehaald in het heetst van de strijd. Gelukkig zaten veel van de kleine vakjes nog dicht, waardoor de spullen in die vakjes nog intact gebleven waren. Raewynn haar mes was uiteraard verdwenen, die droeg ze nu zelf weer op haar lichaam, maar daar kon hij weinig aan veranderen. Zijn eigen mes lag nog wel onderin de tas, gelukkig. Het mes werd weggestopt achter zijn riem, voor het geval hij het onverwachts weer nodig zou hebben. De pijlen schoof hij terug in de koker, die hij over zijn nek tilde en vastmaakte. Ook de boog werd opgeraapt, vastgemaakt zodat hij Raphael tijdens het lopen niet in de weg kon zitten en de meeste spullen werden in de tas geruimd, alsof er niets gebeurd was. Raphael besloot dat het het beste was om te doen alsof er niets aan de hand was, op de aanval zelf na. Hij was zich er terdege van bewust dat hij nu niet in de beste positie was om bevelen uit te delen, maar het feit dat Raewynn hier nog was betekende op zijn minst iets. Het feit dat ze was aangevallen door haar eigen soort, betekende nog iets anders. Wat precies, dat kon Raphael niet begrijpen, maar wie weet zou hij er nog achter komen. In ieder geval waren al zijn spullen nu opgeruimd. Hij wilde hier weg, bij de lijken en het bloed. Iets verderop, al in de richting van het basiskamp, was een beekje. Het liefst ging hij daarheen om zich op te frissen. Het was maar de vraag hoe zijn nieuwe reisgenote daarover dacht.
@Daynty