Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
|
Blog
|
| Schrijfwedstrijd S7 Ronde 5 |
 Drie perfect afgemeten stappen van 70 centimeter naar voren, vijf naar rechts. Nog zeventien stappen naar voren. De lading overnemen van 0rYoN. 180 graden draaien. Zeventien stappen vooruit. Vijf naar links. Drie naar voren. De lading doorgeven aan 5aR4h. Wederom een draai van 180 graden. Herhalen. Dat er helemaal geen lading was om door te geven, deerde niet. Dat 5aR4h al jaren geleden door beschadigingen was gestopt met het lopen van haar routine, speelde geen rol. Voor machine Yz0ka waren er maar een paar dingen in het bestaan belangrijk en omgevingsfactoren waren daarbij niet inbegrepen. Yz0ka was blind voor alles dat buiten zijn bewegingen om ging. Vele jaren geleden was Yz0ka, samen met 0rYoN, 5aR4h en nog vele anderen, hier aan het werk gezet. De Scheppers, de wezens die de machines gecreëerd hadden, gaven de machines toen niet meer mee dan een simpele, voorgeprogrammeerde opdracht. Zo werd het transport geautomatiseerd, zo werd er sneller gewerkt. Drie stappen naar voren, vijf naar rechts. Corrigeren, want door een onverwachte windvlaag was één van de stappen geen 70, maar 65 centimeter opzij geweest. Zeventien stappen naar voren. Lading overnemen, omdraaien. Dezelfde weg weer terug. Het werk was niet saai. Niet echt. Voor Yz0ka had een woord als “saai” geen betekenis gekregen. Het was werk. De machine was nooit moe, nooit ziek, nooit opstandig, nooit overenthousiast. Precies zoals de Scheppers ooit voor ogen hadden gehad. Zouden ze Yz0ka en 0rYoN zo zien, waren de Scheppers vast trots geweest zijn op hun creatie. Trots. Nog zo’n woord zonder betekenis. Vroeger hadden woorden betekenis gehad. Maar toen de Scheppers overleden aan een gebrek aan zuurstof, was dat betekenisloos geworden. Yz0ka had de verandering in de lucht geregistreerd. Maar omdat zuurstof voor hem geen brandstof was, was er voor de robot niets veranderd. Voor de Scheppers wel. Die begonnen naar adem te happen, waren uiteindelijk omgevallen. Yz0ka had de verandering geregistreerd met zijn ingebouwde hittesensoren. De Scheppers koelden af, bewogen niet meer. Er had er één op zijn pad gelegen. Dat had zijn systeem een tijdje door de war gebracht, maar na verloop van tijd was er een pad door het lichaam van de Schepper heen gesleten, waardoor Yz0ka moeiteloos zijn route kon blijven lopen. Drie stappen naar voren, vijf naar rechts. Zeventien stappen naar voren. Lading overnemen, omdraaien. Dezelfde weg weer terug. Nu, jaren later, was er van het lichaam van de Schepper nog weinig over. De huid was al lang vergaan, de botten beschadigd door de felle zon die er dagelijks op brandde. Er was geen reden meer voor Yz0ka of 0rYoN om te blijven lopen. Geen lading, geen proces dat gevolgd moest worden. Er was niets meer. Maar zelfs het woord niets was betekenisloos geworden. Drie, vijf, zeventien. Zeventien, vijf, drie. Yz0ka’s sensoren registreerden het naderende projectiel te laat. Een gigantische stuk rots raakte de machine tegen de rechterkant, waardoor hij uit evenwicht raakte en op zijn zij op de grond belandde. Hoewel de wereld hierdoor gekanteld was, kostte het de machine weinig tijd om te oriënteren. Door de aanraking met het stuk rots was hij wederom uit koers geslagen, maar dat was simpel te herstellen. Zo kon hij weer drie stappen naar voren zetten, vijf naar rechts en zeventien naar voren om bij 0rYoN te arriveren. Dat hij eigenlijk op de grond lag te spartelen, zijn benen hopeloos in de lucht bewegend, deerde niet. |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
